Relaties
alle pijlers
Uit de kast
vrijdag 24 december 2010 15:50
Dat weet ik dus eigenlijk echt niet. Maar ik ben zo bang dat zij er gewoon niet mee om kan gaan en niet meer weet hoe ze zich tegenover mij moet gedragen o.i.d. En dat is juist waar ik bang voor ben. Ik mag dan misschien wel lesbisch zijn, maar ik ben nog steeds dezelfde persoon. Dat houdt me zo tegen in het vertellen ervan.
vrijdag 24 december 2010 15:51
quote:RoyalExp schreef op 24 december 2010 @ 15:49:
Ik zou eerst maar voor jezelf nagaan of je op vrouwen valt. Als je weet dat ze er moeite mee heeft is het voor haar verwarrender als je zegt dat je "waarschijnlijk" op vrouwen valtJa oké, maar ik weet al een paar jaar dat ik op vrouwen val. Alleen ik durf het nooit met zekerheid te zeggen, misschien uit zelfbescherming.
Ik zou eerst maar voor jezelf nagaan of je op vrouwen valt. Als je weet dat ze er moeite mee heeft is het voor haar verwarrender als je zegt dat je "waarschijnlijk" op vrouwen valtJa oké, maar ik weet al een paar jaar dat ik op vrouwen val. Alleen ik durf het nooit met zekerheid te zeggen, misschien uit zelfbescherming.
vrijdag 24 december 2010 15:54
vrijdag 24 december 2010 15:55
Mijn zus dacht zoals jij. Ik vond dat een belediging. Toen ze het uiteindelijk vertelde, (ze zal toen een jaar of 27 zijn geweest en ik 17), had ik er geen enkel probleem mee. Ze werd er echt niet anders van als persoon. Ik wilde alleen maar dat ze gelukkig zou worden. En later was haar vriendin van harte welkom.
vrijdag 24 december 2010 15:57
vrijdag 24 december 2010 15:57
vrijdag 24 december 2010 15:58
Hee Spring, kan me heel goed voorstellen dat je dit eng vindt hoor
Maar het lijkt me wel de beste stap die je kunt zetten. Je moet kunnen zijn wie je bent. Als jij het (vrijwel) zeker weet, zou ik er ook niet meer mee wachten. Mijn beste vriend heeft het tot zijn 25e voor zich gehouden, terwijl hij het op zijn 14e al wist. Was ook bang dat zijn omgeving slecht zou reageren. Bleek niets van waar. Kom je uit een milieu waarvan je bang bent dat het slecht begrepen wordt?
Maar het lijkt me wel de beste stap die je kunt zetten. Je moet kunnen zijn wie je bent. Als jij het (vrijwel) zeker weet, zou ik er ook niet meer mee wachten. Mijn beste vriend heeft het tot zijn 25e voor zich gehouden, terwijl hij het op zijn 14e al wist. Was ook bang dat zijn omgeving slecht zou reageren. Bleek niets van waar. Kom je uit een milieu waarvan je bang bent dat het slecht begrepen wordt?
vrijdag 24 december 2010 16:01
quote:galadriel schreef op 24 december 2010 @ 15:58:
waarom durf je het amper aan jezelf toe te geven dat je op vrouwen valt, daar is toch niets mis mee.
(het past alleen niet in een conservatief plaatje)
Tadaaah!
Bijna iedereen groeit op met het idee trouwen en kinderen te krijgen. En ineens voldoe je niet aan je eigen toekomstbeeld. Mensen die er op latere leeftijd achter komen, moeten ook vaak door een acceptatieproces. Bovendien zijn mensen kuddedieren die niet willen afwijken. Ze zijn dan bang dat ze iets mislopen t.o.v. de rest, of dat ze er niet bij horen of zo.
waarom durf je het amper aan jezelf toe te geven dat je op vrouwen valt, daar is toch niets mis mee.
(het past alleen niet in een conservatief plaatje)
Tadaaah!
Bijna iedereen groeit op met het idee trouwen en kinderen te krijgen. En ineens voldoe je niet aan je eigen toekomstbeeld. Mensen die er op latere leeftijd achter komen, moeten ook vaak door een acceptatieproces. Bovendien zijn mensen kuddedieren die niet willen afwijken. Ze zijn dan bang dat ze iets mislopen t.o.v. de rest, of dat ze er niet bij horen of zo.
vrijdag 24 december 2010 16:08
Ik val op zowel vrouwen als mannen, ontdekte ik in mijn pubertijd, en heb er ook jaren mee rond gelopen zonder dit te delen met mijn ouders en zus.
Na een aantal jaren was ik het gedraai en excusses zoeken zat en ben er mee naar buiten gekomen.
Ten eerste viel er een last van mijn schouders af.
Gelukkig reagerden ze best positief, ergens hadden ze het waarschijnlijk toch wel ergens gemerkt.
Ergens proefde ik wel iets van teleurstelling, maar ik ben en blijf toch hun dochter/zus, ze houden even veel van me.
En willen ook graag dat ik gelukkig ben.
Inmiddels heb ik een aantal (korte) relatie met zowel vrouwen als mannen gehad, maar nu weer (happy) single.
Het is bij ons thuis gelukkig nooit een probleen geweest en partner was altijd welkom
Ik wens je veel wijsheid en sterkte in de keuses die je gaat maken Spring19.
ps ik zou het pers. vertellen ipv per brief
Greetz Merel
Na een aantal jaren was ik het gedraai en excusses zoeken zat en ben er mee naar buiten gekomen.
Ten eerste viel er een last van mijn schouders af.
Gelukkig reagerden ze best positief, ergens hadden ze het waarschijnlijk toch wel ergens gemerkt.
Ergens proefde ik wel iets van teleurstelling, maar ik ben en blijf toch hun dochter/zus, ze houden even veel van me.
En willen ook graag dat ik gelukkig ben.
Inmiddels heb ik een aantal (korte) relatie met zowel vrouwen als mannen gehad, maar nu weer (happy) single.
Het is bij ons thuis gelukkig nooit een probleen geweest en partner was altijd welkom
Ik wens je veel wijsheid en sterkte in de keuses die je gaat maken Spring19.
ps ik zou het pers. vertellen ipv per brief
Greetz Merel
vrijdag 24 december 2010 16:09
Hee Spring!
Moest even terugzoeken voor de zekerheid, maar je bent het! "Ken" je nog van je vorige topic...en volgens mij is dit al een stapje verder dan waar je toen was. Super toch! Maar dat het hartstikke spannend blijft dat is een feit. Ik vind een brief niet zo raar, zo heb ik het ook lang willen doen. Dus als dat voor jou goed voelt, doen! Waarschijnlijk heb je heel lang nagedacht over wat je wilde zeggen en hoe je het wilde zeggen en soms is dat makkelijker dan het persoonlijk zeggen door alle emoties die erbij komen kijken.
Je was toch naar het buitenland geweest trouwens? Heb je daar deze beslissing genomen? En is er ook iemand waarover je graag wil vertellen misschien?
Heel veel groetjes en succes! Echt, wat ik in dat andere topic ook al zei....het lucht echt enorm op als je het vertelt...zelfs als je ouders (of in jouw geval misschien je zus) niet zo heel positief reageren...
Moest even terugzoeken voor de zekerheid, maar je bent het! "Ken" je nog van je vorige topic...en volgens mij is dit al een stapje verder dan waar je toen was. Super toch! Maar dat het hartstikke spannend blijft dat is een feit. Ik vind een brief niet zo raar, zo heb ik het ook lang willen doen. Dus als dat voor jou goed voelt, doen! Waarschijnlijk heb je heel lang nagedacht over wat je wilde zeggen en hoe je het wilde zeggen en soms is dat makkelijker dan het persoonlijk zeggen door alle emoties die erbij komen kijken.
Je was toch naar het buitenland geweest trouwens? Heb je daar deze beslissing genomen? En is er ook iemand waarover je graag wil vertellen misschien?
Heel veel groetjes en succes! Echt, wat ik in dat andere topic ook al zei....het lucht echt enorm op als je het vertelt...zelfs als je ouders (of in jouw geval misschien je zus) niet zo heel positief reageren...
vrijdag 24 december 2010 16:11
Ik kan me voorstellen dat dit spannend is. Maar ik denk dat het ook een kwestie is van door de zure appel heen bijten en dat het uiteindelijk enorm zal opluchten. Vroeg of laat zal je het toch een keer moeten vertellen. Dan beter vroeg dan laat. Misschien zal ze even schrikken en tijd nodig hebben om aan het idee te wennen, maar ze zal ook snel genoeg merken dat je nog steeds precies dezelfde zus bent als daarvoor.
Sterkte!
Sterkte!
vrijdag 24 december 2010 16:15
vrijdag 24 december 2010 16:21
Hai Spring,
ik snap juist wel dat je een brief geeft, hierin kun je alles kwijt en is de confrontatie niet zo ongemakkelijk.
Je moet nu de moed verzamelen en em aan haar geven! ik denk dat zij vooral een gelukkige zus wilt en het dus gewoon zal accepteren! en ik denk dat het zo'n grote opluchting zal zijn dat je ook tegen jezelf kan zeggen zonder twijfel: ik ben lesbisch! ik hoop dat je je na deze overwinning goed voelt en je leven kan leiden zoals ie bedoelt is voor jou!
succes!!!
ik snap juist wel dat je een brief geeft, hierin kun je alles kwijt en is de confrontatie niet zo ongemakkelijk.
Je moet nu de moed verzamelen en em aan haar geven! ik denk dat zij vooral een gelukkige zus wilt en het dus gewoon zal accepteren! en ik denk dat het zo'n grote opluchting zal zijn dat je ook tegen jezelf kan zeggen zonder twijfel: ik ben lesbisch! ik hoop dat je je na deze overwinning goed voelt en je leven kan leiden zoals ie bedoelt is voor jou!
succes!!!