vader worden van niet je eigen kind

17-12-2007 14:35 104 berichten
Alle reacties Link kopieren
hoi hoi

mijn vriendin en ik hebben een open relatie

echter door een ongelukje (condoom) is ze zwanger geworden van een ander

mijn vriendin wil het houden en samen opvoeden, alleen ik twijfel omdat het mijn eigen kind niet is , ik heb altijd wel kinderen gewild



ik zit eigelijk met 2 dingen

ik ben bang dat ik er niet van ga houden, ik ben nu erg onzeker over mijn gevoel daarover

en hoe is het met erkenning ? en hoe ga je om met de buitenwereld

( de biologische vader wil er niks van weten)
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg inderdaad ook: wel erkennen! (En ouderlijk gezag aanvragen)



Als je er voor kiest om een kind te gaan opvoeden dat niet van jou is, wordt de je vader op het moment dat je ervoor kiest. Je gaat een emotionele én financiele verplichting aan. Je gaat er ook ongetwijfeld van houden. Mocht de relatie stuk lopen dan wil je toch niet dat je vriendin kan zeggen: 'het is toch jouw kind niet, bedankt voor de genomen moeite en tot nooit meer ziens?



Dan wil je je 'recht' op dat kind houden, en dat je moet blijven betalen is toch niet meer dan logisch!? (Trouwens misschien blijft het wel bij de vader wonen)
Alle reacties Link kopieren
Donkeyshot schreef op 17 december 2007 @ 15:33:





@ BGB: als elke man die het kind van een ander mede opvoedt wordt gezien als een lulletje lampenpit dan lopen er honderdduizenden zo rond in ons landje. Elke man die een serieuze relatie aangaat met een vrouw met kinderen en elke man die met zijn partner een kind adopteert voldoet aan die definitie. Beetje goedkoop deze........... je weet - neem ik toch aan , zeg - best wat ik bedoel ; de man die het goedvindt dat zijn vriendin rollebolt met een ander en de gevolgen ervan ook nog voor zijn rekening neemt En de mening van iemand die vindt dat je pas een vent bent als je in deze situatie je vriendin verstoot of dwingt tot een abortus zou me gevoegelijk aan mijn anus corroderen. Nou , ik kan me best voorstellen dat je je wel druk maakt over wat je ouders vinden , je broers , je beste vriend etc. etc .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Hahahha, Bianca,

Aangezien ik absoluut geen kinderen wil, loop ik ook liever een vette soa op.

Gelukkig heb ik tot nu toe beiden kunnen voorkomen.
Lieselot733 schreef op 17 december 2007 @ 15:54:

Ik zeg inderdaad ook: wel erkennen! (En ouderlijk gezag aanvragen)



Als je er voor kiest om een kind te gaan opvoeden dat niet van jou is, wordt de je vader op het moment dat je ervoor kiest. Je gaat een emotionele én financiele verplichting aan.



Als je ervoor kiest om het kind te gaan opvoeden, dan kan ik me voorstellen dat je het erkent als je er van bent gaan houden. De vrag is echter in hoeverre de TO hier voor kiest en in hoeverre de keuze bepaald is doordat zijn vriendin geen abortus wil. Als hij bang is dat ie niet van het kind kanhouden of zijn vriendin gaat kwalijk nemen dat ze een kind wil van en ander, kan ie beter weggaan voor het kind er is.. Je gaat er ook ongetwijfeld van houden.

of ie er "ongetwijfeld' van gaat houden vraag ik me af. TO twijfelt daar nu al aan. Hij heeft ook og een kinderwens. maar wil zijn vriendin straks nog wel een kind van hem? En zal ie dan van zijn biokind niet toch een tikkie meer houden? en gaat het niet-bio-kind dat dan merken? Vrijwillig adopteren van een kind of een relatie beginnen met een vrouw die al een kind heeft, vind ik een hele andere situatie dan deze, waarin het kind min of meer opgedrongen wordt. ik ind dit meer vergelijkbaar met een vrouw die door verkrachting zwanger is geworden. En dan zeggen er maar weinig "je gaat ongetwijfeld wel van het kind houden, want het kind kan er niets aan doen".[/i]



Mocht de relatie stuk lopen dan wil je toch niet dat je vriendin kan zeggen: 'het is toch jouw kind niet, bedankt voor de genomen moeite en tot nooit meer ziens?

Als de relatie stukloopt op het feit dat het niet jouw kind is, dan kan het best wel eens zo zijn dat je met beiden niets meer te maken wilt hebben. Ik zou dus zeker wachten met erkennen tot je zeker weet dat het voelt als "jouw kind". erkennen hoeft niet meteen na de geboorte.



Dan wil je je 'recht' op dat kind houden, en dat je moet blijven betalen is toch niet meer dan logisch!? (Trouwens misschien blijft het wel bij de vader wonen)
hoe staat de partner van de bio-vader er trouwens tegenover/
Tsja, moeilijk hoor...

als ik het ga vertalen naar mij (vriend krijgt kind van een ander uit een avontuurtje en ik moet ervoor gaan zorgen) dan zou ik het waarschijnlijk niet op kunnen brengen. Ben bang dat het kind er onder zou lijden, en dat ik er niet zoveel om zou kunnen geven als om mijn eigen kinderen...

Ik ken echter van dichtbij zo'n situatie, en daar gaat het hartstikke goed, dus het kan wel, het ligt eraan of JIJ er mee kan leven of niet...
Alle reacties Link kopieren
Ik ging een beetje door op wat er al gezegd was, niet direct op de vraag van TO. Die overigens jammer genoeg niets van zich laat horen.



Áls TO er voor kiest om bij je vriendin en het kind te blijven, dán zou ik het zeker erkennen. Ik vind het een beetje raar om te zeggen: eerst maar eens kijken of ik er van ga houden, en dan zal ik het misschien erkennen. Als de relatie stuk loopt door het kind, tja dan wil hij het kind misschien ook niet meer zien. Maar wat nou als over een aantal jaar de relatie om heel andere reden stuk loopt.



Ik vind de vergelijking met verkrachting compleet mank gaan. Bij een verkrachting heeft ongewilde sex plaatsgevonden, meestal met geweld. De vrouw heeft een traumatische gebeurtenis meegemaakt waar ze een kind aan overhoud. Dat vind ik een totaal andere situatie als twee mensen die vrijwillig een open relatie aangegaan zijn, waar nu dit kind uit voortkomt.



Let wel, ik vind niet dat TO moet blijven bij zijn vriendin en toekomstig kind. Maar ik vind wel dat als hij dat doet, hij ook vol moet kiezen voor dit kind. Geen halfslachtige zaken als ik zie nog wel. Dit (elk) kind verdiend mensen die voor hem kiezen, volledig.



Maar nogmaal, ik kan niet begrijpen waarom je meer van je biologische kind zou houden, dan van een kind van een andere zaaddonor. Maar dat ben ik.
Alle reacties Link kopieren
Als ik in een dergelijke situatie zou zitten dan kan ik het me niet voorstellen dat ik van zo'n kind zou gaan houden. Zeker niet als je zelf kinderen wilt (ik neem aan dat je ze niet hebt?). Ik zou het me nog kunnen voorstellen als kinderen van jezelf krijgen niet mogelijk is (bv door onvruchtbaarheid oid). Maar in deze situatie...nee... vind het ook respectloos van je vriendin dat ze hoe dan ook besluit om het kind te houden eerlijk gezegd. ik weet niet in hoeverre jullie hierover afspraken hebben gemaakt, maar ik kan me niet voorstellen dat zwanger worden de bedoeling was. Dus in feite is ze behoorlijk over de grens gegaan -lijkt me- door niet voorzichtig genoeg te zijn.

Ik denk, dat als je nu al twijfels hebt, er moeilijkheden van gaan komen later.
Alle reacties Link kopieren
misschien ben ik heel wantrouwig, maar ik heb mijn vraagtekens bij de echtheid van dit topic. TO is lid sinds vandaag, opent een topic met een best wel heftige inhoud en reageert vervolgens niet meer. Mocht ik het mis hebben, mijn oprechte excuses.
Oh Krokusje, is dat nou nodig? TO heeft het 2 uur geleden geopend? Moet iemand hier iedere minuut achter de pc blijven zitten dan? Je kunt je eigen wantrouwen toch ook voor je houden? Wat voegt het toe? Wat als het wél echt is? Snap dat niet.



Ontopic:

Denk dat niemand jouw de antwoorden kunt geven die je zoekt, Brabo. Het zijn je eigen angsten en gevoelens, dus erg subjectief en niet te vergelijken.

Ikzelf zou net zoveel van een kind kunnen houden dat níet biologisch van mij is, weer iemand anders zou dat wellicht niet kunnen en in jouw specifieke situatie zal dat weer voor 32873 mensen verschillend kunnen zijn. Wat heb je daaraan? De tijd zal het leren, denk ik dan maar. Als de zwangerschap vordert en het kindje geboren is zul je vanzelf merken wat het allemaal met je doet.



Succes.
Alle reacties Link kopieren
dank je wel voor de vele reacties



abortus is nog mogelijk, alleen ik vind het mega egoistisch t.o.v van het ongeboren kind om te eisen dat het van mij moet zijn, dat kind heeft er niet om gevraagd, ik ook niet, maar ik heb wel een stel hersenen die een keuze kunnen maken.



als het aan mijn hersenen ligt krijgt het de beste vader ooit, maar nu mijn hart nog



tav van krokusje ik kijk nu net terug had niet verwacht zoveel response te krijgen
Alle reacties Link kopieren
de bio vader wil (volgens mijn vriendin) niets mee te maken hebben

ikzelf zou dat nooit kunnen zeggen
Alle reacties Link kopieren
oke, excuses dus
Is het niet een idee om zelf eens met die bio-vader te gaan praten, Brabo?
Alle reacties Link kopieren
ze heeft niet de morning afterpil gebruikt, misschien te naief daarin geweest

en we hebben een kinderwens, echter we waren er nog niet serieus mee bezig.



dat erkennen vind ik ook moeilijk, maar dat kan ook in een later stadium

en ik weet ook niet hoe ik zou reageren als er een 2e komt die wel van mij is, het zou niet eerlijk zijn als ik die voor zou trekken.
Er zijn er een paar die het meteen over 'weghalen' hebben. Menen jullie dat nou? Zou echt geen seconde in me opkomen...
Alle reacties Link kopieren
ehm nee dat komt niet in me op om daarmee te gaan praten

ik weet dat we op elkaar lijken, alleen ik ben bang dat een ontmoeting alleen averechts gaat werken, en mijn vriendin wil alleen met mij verder.

maar ze snapt ook als ik haar zou verlaten

weet ook niet wat ik tegen hem zou moeten zeggen, ja dat hij er zo makkelijk vanaf komt

en als hij echt de vader zou willen zijn, is voor mij de keuze makkelijker zijn
Alle reacties Link kopieren
-
Alle reacties Link kopieren
Als er op dit moment een verse baby voor m'n deur gelegd zou worden met de vraag "wil je het opvoeden" zou ik dat denk ik doen en er net zoveel van houden als van mijn eigen kinderen. Dat doet een baby met je, namelijk.

Het houdenvan gedeelte zou ik me in dit opzicht niet druk over maken, zéker niet omdat je zegt altijd al kinderen te hebben gewild. Ik denk dat je vanaf nu er in zou kunnen duiken als "we zijn zwanger en wé krijgen een kind"

Als jij jezelf verteld dat het jouw kind is, dan voelt het vanzelf als eigen kind, denk ik.



Voor de toekomst zijn goede afspraken wel handig, als je ooit nog een kind van jezelf wilt, denk ik.



sterkte
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
de kans dat het van mij is klein we hebben namelijk rond die tijd geen sex gehad

en omdat we een open relatie hebben voel ik me ook een beetje verantwoordelijk voor de consequenties daarvan.

en we hebben van te voren natuurlijk veel besproken over onze relatie, maar hierover hebben we het niet gehad.

het leven is wat je gebeurd terwijl je andere plannen maakt
Dat doet een baby met JOU. Ik wil zelf wel ooit een kind, maar als er nu en verse baby op mijn stoep zou worden gelegd, dan breng ik m echt naar de politie en ga ik m niet opvoeden. en als mijn vriend en andere dame zou zwanger maken en die dumpt het kind bij mij op de stoep, dan zou ik toch echt niet durven zeggen dat ik van dat knd evenveel zou houden als van een eigen kind.



In de situatie van TO's vriendin zou ik wel die MAP gehaald hebben, of idd het weg hebben laten halen. maar goed ik ben haar niet en zij wil het kind houden.



de keuze of TO wel of niet voor ht kind wil zorgen en het opvoeden als zijn eigen kind is geheel aan hem. Ik vind dat ie ook vrij moet zijn om er voor te kiezen om niet vor dat kind te zorgen. OOkal kan het kindje er niets aan doen,ik vind dat het kind recht heeft op liefebben de ouders. Als To het kind niet zou kunnen liefhebben, en dat is heel goed mogelijk en maakt hem geen harteloos onmens, dan kan ie er betervoor kiezen om het kind niet samen op te voeden en ook niet te erkennen. En ik denk dat ie het heel moeilijk gaat krijgen als er een kind bijkomt dat wel biologisch van hem is.
Waarom denk je dat ie het dan heel moeilijk zal krijgen, Kreng?
Hallo Brabo,

Moeilijke situatie. Begrijpt je vriendin wel wat jij voelt en waar je bang voor bent?

Niet niks hoor, kind opvoeden waar je nu al over twijfelt of je er genoeg van kan houden. En zeker omdat jij niet vergeleken kan worden met een adoptiestel die samen die beslissing genomen hebben, of een stiefvader die gratis de kinderen van vriendin erbij krijgt.

Aan de andere kant, ik ken genoeg mensen (ik zelf ook) opgevoed door niet biologische ouders waar je heel veel van kan houden.
Ik denk dat als je heel erg graag een eiegn kind wilt, je toch meer van dat kind zult houden dan het kind dat je opgedrongen hebt gekregen.



Zoals ik almeerder postte , in heel veel samengestelde gezinnen merken de ouders al dat ze van hun eigen kinderen meer houden dan van de kinderen van hun partner. ik denk dat dit een biologisch iets is en dat die emotie heel sterk is. Als je geen eigen kinderen kunt krijgen is het mss anders.



En ik denk dat het bijna onmoglijk is dat het andere kind het niet merkt dat pappa zijn broertje of zusje net iets leuker vind. Dus voor alle betrokkenen een hele nare zware situatie.
Heel misschien dat dat zo zou zijn als het echt om een samengesteld gezin gaat. Maar ook als je vanaf de eerste seconde (ok, tweede dan) van de zwangerschap betrokken bent? Ik kan me dat niet voorstellen.

Ik durf met de hand op het hart te beweren dat ik net zoveel hou van de baby die straks, bij wijze van spreken, voor de deur wordt gelegd als van dat monstertje dat boven ligt te slapen.



Ik kan me gewoonweg níet voorstellen dat dat ene zaadje/eitje zoveel verschil maakt. Als het dat wél maakt, spelen er dan niet eigenlijk (onbewust?) hele andere dingen mee? (Bv jaloezie ofzo?_

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven