pardon! een schorsing?

Kan wel begrijpen waarom je die moeite wel doet. Zoiets zit je gewoon niet lekker.

Ik zou nooit van mijn leven zo'n mens mijn excuses aanbieden. Mocht ik alsnog ontslagen worden dan zou ik er alles aan doen om mijn gram te halen. Ik ben wel een driftig gifkikkertje denk ik. Als iemand zich zo misdraagt in die functie dan is ze totaal ongeschikt voor haar werk.

Wat mij betreft sta je in je recht, ik zou helemaal een waas voor mijn ogen krijgen als iemand mij laat weten niet geinteresseerd te zijn in mijn eventuele ziekte, zeker als het om borstkanker kan gaan.

Sterkte meid, laat je niet ondersneeuwen door dat kreng!

Phoe wat een gedoe zeg. Kan me voorstellen dat je haar wel kan schieten (even hypothetisch gesproken natuurlijk).



Gelukkig werk je er al jaren en heb je altijd positieve beoordelingen gehad, dit zijn echt dingen in jou voordeel.



Ik hoop dat je lid ben van een vakbond, want dan zou ik dus nu maar gaan bellen; is echt belangrijk hoor. Anders dan blijft dit je eeuwig achtervolgen. Waarschijnlijk voel je je er toch al niet meer op je gemak...



Veel sterkte meid!

Fullmoon: heeft het bedrijf waarbij jij werkt een HR-manager? Die lijkt me namelijk de aangewezen persoon om je verhaal aan voor te leggen. Bel hem/haar op en maak een afspraak op zeer korte termijn, en leg uit wat er precies gebeurd is. Vervolgens schrijf je een brief waarin je de gang van zaken van gisteren beschrijft, en waarin jij ook aangeeft wat jij gezegd hebt. De brief besluit je met te stellen dat je op grond van voorgaande, de schorsing niet terecht vindt en dat je je in de tussentijd beschikbaar houdt voor werk EN je schrijft in die brief dat je een kopie ervan in je personeelsdossier wilt hebben. Vervolgens stuur je de brief aangetekend en klaas is kees.



Succes en sterkte, Marie

Fullmoon, waar 2 kijven, hebben natuurlijk ook 2 schuld. Er zijn van jouw kant verzachtende omstandigheden, maar het blijft een gegeven dat jij haar niet had mogen uitschelden. Jouw leidinggevende had coulanter mogen zijn naar jou toe wbt verlofaanvraag en zeker gezien haar andere collega (de andere leidingevende) jou al vrij had gegeven.



Ik zou deze situatie wel proberen op te lossen. Zeker aangezien het je directe leidinggevende is en dit een prettige werkrelatie niet bevordert. is het een mogelijkheid om eens naar HR te stappen en daar eens je verhaal te doen? Daarna zou je altijd gezamelijk (HR, LG en jijzelf) in gesprek kunnen om de lucht te klaren. Ik zou wel proberen om de schorsing uiteindelijk uit je dossier te laten halen.



Ik vraag me af waarom ze jou morgen op gesprek wil hebben? Is het van haar kant om de lucht te klaren? Hoe je het doet, laat je niet in welles-nietes discussies verzanden. Als ik jou was, zou ik in het gesprek proberen duidelijk te maken hoe jij je voelt zonder een vinger te blijven wijzen naar je manager.

Meer dus bij jezelf houden ' ik voelde me niet begrepen door jou toen jij ....,

Ik ben erg van streek door mijn ziekte en daardoor had ik niet zo moeten reageren, maar ...., Toen jij dat tegen mij zei, verloor ik mijn beheersing....

Ik vond het niet prettig toen jij zo reageerde...



Probeer de eer aan jezelf te houden en mocht het een richting op gaan die jij niet prettig vindt, zeg dat eerlijk. Stop desnoods het gesprek en zeg dat je iemand anders erbij wilt hebben zoals je andere manager of iemand van HR.

Ik zou me niet ziek melden als ik jou was tenzij je echt ziek bent. Nu loopt anders arbeidsconflict en ziekte anders door elkaar. Ten onrechte ziek melden is namelijk wel een reden voor ontslag. Er bestaat een algemeen misverstand dat je niet kan worden ontslagen als je ziek bent, dat kan dus in sommige gevallen wel.



Ik hoop dat het kan worden opgelost Fullmoon. Succes.

Heeft jouw leidinggevende letterlijk gezegd; het interesseert mij niet wat voor ziekte jij hebt? Of heeft ze gezegd; het interesseert mij niet nadat jij haar ging vertellen hoe en wat? Want dat lijkt me ook nogal een verschil. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat iemand letterlijk zegt zich niet te interesseren voor een ziekte van een medewerker. Ik krijg eerder de neiging te denken dat dit in een andere context is gezegd. En eerlijk gezegd vind ik het ook nogal wat om te zeggen dat je mss kanker hebt terwijl er nog helemaal geen onderzoek naar is gedaan. Ondanks dat het in de familie voorkomt.



Heb je inmiddels andere onderzoeken in het ziekenhuis gehad?

lindy schreef op 09 januari 2008 @ 20:27:

Precies. Sterker nog, als jij ziek bent dan is het aan de leidinggevende om voor vervanging te zorgen, daar krijgt ze ook voor betaald, voor die verantwoordelijkheid. Dus de ziektes van haar werknemers dienen haar wel degelijk te interesseren, al was het maar om het werk gaande te houden.

Ook in het kader van de wet Poortwachter dienen de ziektes van werknemers een leidinggevende te interesseren. De werknemer is verplicht te zorgen voor terugkeer van een werknemer op de werkplek indien mogelijk, en in dat kader is het nogal essentieel als je ook op de hoogte bent van wat de werknemer in kwestie nu precies mankeert.



Ik heb als jurist behoorlijk wat ervaring met arbeidsconflicten en als alles precies zo gegaan is als jij hier vertelt, Fullmoon, dan maak ik me niet zoveel zorgen. Schelden mag niet, maar jouw opmerking in woede en wanhoop dat de leidinggevende zelf maar eens een ziekte moest krijgen, dan zou ze zich misschien wat beter in jouw situatie kunnen verplaatsen, verdient geen schoonheidsprijs maar is geen reden voor schorsing en al helemaal niet voor ontslag. Hierover is meer dan voldoende jurisprudentie.



Als jouw leidinggevende het probeert aan te sturen op een arbeidsconflict en de kantonrechter op grond van deze feiten zal verzoeken de arbeidsovereenkomst te ontbinden, dan hoop ik dat ze een fikse zak geld meebrengt, want de rechter zal over deze feiten not amused zijn, to say the least.

zareska schreef op 09 januari 2008 @ 20:31:

Medisch gezien was dat doktersbezoek op maandag denk ik ook niet persé noodzakelijk. Mocht ze kanker blijken te hebben dan denk ik niet dat het echt verschil maakt of je nu 4 dagen eerder of later met een behandeling begint.

Ehh ik wil niet lullig doen hoor, maar bij kanker kan die 4 dagen een wereld van verschil maken. Mocht het iets anders zijn, kan het alsnog een wereld van verschil maken.

Ook ik denk dat je alles op papier moet zetten. En het dan wel bij jezelf moet houden: dus in die brief niet reppen over andere voorvallen waar zij bij betrokken is (geweest). Probeer de brief klinisch en zakelijk te houden, dus gewoon een zo objectief mogelijke weergave van de feiten, en meld daarin ook dat jij je realiseert dat je haar geen ziekte had mogen toewensen. Maar zet er ook duidelijk in dat zij heeft gezegd dat het haar niet interesseert wat voor ziekte jij zou hebben (wat een lompe opmerking is dát zeg!) En zorg dat ook die brief in jouw personeelsdossier terecht komt, zodat altijd duidelijk is hoe dat met die schorsing ook al weer verlopen was.



En verder zou ik de schorsingsweek maar gebruiken om een beetje tot jezelf te komen. Ook al blijk je geen kanker te hebben (wat ik uiteraard van harte hoop! Veel belangrijker dan zo'n k**leidinggevende!) dan nog heb je genoeg voor je kiezen voor wat betreft je emoties, de herinneringen aan je familieleden die je hieraan hebt verloren, de angsten en onzekerheden etc. Zet je eigen welzijn op de eerste plaats!

Ook hier begrip Fullmoon. Als er bij mij iets ontdekt zou zijn wat op kanker zou wijzen was ik ook als de bliksem naar de dokter gegaan, al was het bij wijze van spreken tíjdens een casting. Daaagggggg casting, ik ga me nu eerst even laten onderzoeken, if you don't mind.



Het rottige van dit soort dingen is dat je niet weet wat er bij de ander speelt. Het ruziemaken is onprofessioneel maar goed, je bent allebei mens en ruziemaken mag niet, maar er mag zoveel niet. Jouw leidinggevende had ook wel even haar publiek mogen bekijken voor ze van leer trok. Als jij iemand bent met wie ze al die tijd geen problemen heeft gehad dan hoeft ze niet meteen tegen je uit te vallen. Alsof je voor je lol te horen krijgt wat jij te horen kreeg. Eerst even informeren naar de omstandigheden, dan je conclusie trekken. Dat zou zij, als leidinggevende, wel mogen weten en in de praktijk mogen brengen.



Jammer genoeg heeft zij de macht jou te schorsen en jij staat daar veel machtelozer in nu, maar als ik jou was zou ik dit hogerop gaan spelen. Jij had haar niks toe moeten wensen, zij had zich wel wat menselijker op kunnen stellen. Emoties, emoties, het is vervelend maar kan gebeuren, bespottelijk dat daar voor jou een sanctie op staat.



Ik zou de tip van M'rieAnanas ter harte nemen en daar eens een gesprek over aangaan met de HR manager. Als het even meezit moeten jullie dan beiden op gesprek komen, wie weet werpt dat een ander en voor jou positiever licht op de zaak.



Sterkte meid!

Nou Fullmoon, dan is ze idd zeer ongeschikt als leidinggevende. Ik wens je veel sterkte de komende tijd.

Fullmoon, volg de adviezen van Mariannanas op. Lees ze rustig door, en zet alles op papier. Neem contact op met je rechtsbijstand, waarschijnlijk willen zij ook alles op papier hebben, als er een zaak van gemaakt zal worden.



Heb je een mp3-speler of een telefoon met opname-functie ? Laat die aanstaan tijdens het gesprek. Erger nog, als je weer aan het werk gaat, laat die dan de heel dag aanstaan. Dit klinkt paranoïd, ik weet het, maar ik héb het gedaan, het gaf mij rust om te weten dat er niets tegen mij gezegd kon worden wat later weerlegd zou worden, want mijn leidinggevende loog echt aan alle kanten alles bijelkaar. Ik heb thuis een enorm dossier, dat ik klaar had gemaakt voor het geval er nóg meert stront aan de knikker zou komen.



Ik heb zelf een leidinggevende van soortgelijk niveau (géén niveau, dus) gehad, en die heeft heel wat mensenlevens kapot gemaakt, en mij zes meter onder de grond geschoffeld. Door de hogere leiding werd niet ingegrepen, die hadden al teveel trammelant met zichzelf. Dat mens was nooit te vinden, en stond je rustig de kont vol te schelden, om het even later weer glashard te ontkennen.

Het ziekteverzuim op de afdeling was daardoor ook enorm, waardoor de werkstress alleen maar toenam. Uiteindelijk is er een reorganisatie gekomen (financiële problemen), waarbij een aantal tussenlagen management is uitgegumd. Wát een opluchting, wát een rust. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat iedereen weer een beetje was "bijgekomen" van al het ónmogelijke gesodemieter.



Ik wens je heel veel sterkte, en laat je niet op je kop zitten. Hopelijk verlopen de doktersuitslagen goed.



Succes, meissie !

fullmoon schreef op 09 januari 2008 @ 21:28:

oeps, ik zie onder de brief staan; cc personeelsdossier

Natuurlijk staat dat er. En onder de brief die jij straks gaat schrijven en aangetekend versturen, zet jij dat ook.

Fullmoon, het is begrijpelijk dat je je nu zo ontzettend veel aantrekt van de reacties van mensen. Je gaat door een moeilijk en onzekere tijd, en dan komen reacties van anderen keihard bij je binnen. Dat geldt voor zowel reacties van lompe leidinggevenden als voor reacties van forummers. Zullen de meesten wel begrijpen denk ik. En anders moet je maar denken: het zegt veel meer over hen, dan over jou!



Heb je iemand met wie je over je angsten kan praten? Het ljkt me ondoenlijk om zoiets alleen te dragen, ik kan me voorstellen dat juist er over praten je angst reëler maakt, maar probeer toch om een beetje steun/luisterend oor te vinden in je omgeving, of hier op het forum!



"Misschien/wellicht kanker" zijn geen woorden die je luchtig op je dak vallen, de geruststelling van het woord "misschien/wellicht" valt waarsch in het niet bij de angst die het woord "kanker" oproept. Ik kan me voorstellen dat je hartstikke bang en emotioneel bent, dat zou ik zelf ook zijn. Ben doodsbang voor kanker, net als jij al genoeg gezien in de familie. Dus ik zou óók onmiddellijk bij een dokter zitten.



Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd, ik hoop dat we hier nog op het forum mogen lezen dat je de uitslag binnen hebt en dat alles goed met je blijkt te zijn!

Eens met Marie, Leo en Lindy. (en de rest wiens naam ik ff vergeten ben)

Ben bang dat ze probeert aan te sturen op ontslag.

Dan is er een geluk bij een ongeluk.

Zieke werknemers mag je niet ontslaan.[/quote]





Dat is niet waar. Je mag een werknemer niet ontslaan omdat ie ziek is. Een arbeidscontract kan wel worden ontbonden via de kantonrechter als er een onwerkbare situatie is ontstaan. Komt het dus tot en arbeidsconflict en een onwerkbare situatie, dan kun je dus wel degelijk ontslagen worden. je krijgt dan wel een ontslagvergoeding, maar het is dus niet zo dat ze je in dienst moeten houden omdat je toevallig ziek bent.

Fullmoon staat stijf van de stress, en de angst, voor haarzelf en haar gezinnetje en dan zegt iemand : het intreseert me niet wat voor ziekte je hebt,

omdat ze met toestemming 1 uurtje is weggebleven..

Nou Fullmoon ik vind dat je je nog netjes hebt gedragen.

Ik begrijp je ook Fullmoon... en ook dat het opgelost moet worden.

Sterkte ermee.

Als jurist met de nodige ervaring in het arbeidsrecht wil ik nog één en ander toevoegen aan de reacties die al geplaatst zijn.



Ten eerste: rot voor je dat het zo verlopen is joh! Er spreekt emotie uit je bericht. En dat vind ik heel begrijpelijk. Velen vergeten dat het arbeidsrecht meer is dan een zakelijke overeenkomst. Het is vooral 'mensenrecht' zeg ik altijd maar. En dat terwijl je in de stress zit over je gezondheid!

Dus ik kan me voorstellen dat je er goed de pé in hebt!



Juridisch zit het zo: een schorsing is een disciplinaire of sanctionaire maatregel van de werkgever die niet expliciet in de wet geregeld is. Feitelijk is het een verbod je werk te verrichten o.g.v. een omstandigheid die in je persoon gelegen is. Het kan zowel een voorlopige ordemaatregel zijn (b.v. vermoeden van fraude --> werkgever wil dit onderzoeken) als een zelfstandige disciplinaire maatregel.

(Bron: Bakels, Schets van het Nederlandse Arbeidsrecht)



De basis ervoor ligt in het directierecht van de werkgever, zie artt. 7:610 en 7:660 BW. Dit houdt in dat de werkgever een zeker gezag heeft en mag aangeven hoe het werk binnen zijn onderneming verricht moet worden (ongeschiktheid).



Wanneer een schorsing is toegestaan, is uitgewerkt in de jurisprudentie (toonaangevende rechtspraak die de wet nader invult of als er geen wet is, geldend recht weergeeft).

Zo is het 'recht' van de werknemer zijn arbeid te verrichten niet in de wet opgenomen maar zijn er wel uitspraken die daar iets over zeggen.

Dit recht kan voor iemand heel belangrijk zijn: denk maar aan een piloot die zijn vlieguren moet maken.

Ook geldt: hoe langer je wegblijft, hoe moeilijker terugkeer wordt. Verlies van routine, sociale plaats in het geheel, conflict blijft onopgelost, etc.

In het algemeen hangt het recht je werk te mogen verrichten af van de aard van de dienstbetrekking, de overeengekomen arbeid en bijzondere omstandigheden (Possemis/Hogeboom).

Bij een schorsing is de formulering andersom: de werknemer heeft recht zijn arbeid te verrichten, tenzij de werkgever aantoont dat hij een redelijke grond had voor de schorsing (Asser/Taxi-Centrale)

Of die redelijke grond er is, hangt af van de feiten en omstandigheden van het concrete geval en wordt getoetst aan het 'goed werkgeverschap' van art. 7:611 BW (Chelbi/Klene).



De vraag is dus of je baas als goed werkgever een redelijke grond had om je te schorsen. Dat blijft een waardeoordeel. Ik zal het mijne geven: ziektes toewensen aan leidinggevenden is natuurlijk niet netjes. Anderzijds had je vrij gekregen van de andere leidinggevende. Dan mag je er vanuit gaan dat het in orde is. Het is ook niet bepaald netjes van de leidinggevende te zeggen dat het haar niet kan schelen wat voor ziektes je hebt. En; sterk punt: omdat je emotioneel onder druk staat, is het begrijpelijk dat je wat heftiger reageert dan anders. Beiden hebben dus schuld. Het is de vraag of de werkgever je dan kan schorsen. Dat je altijd goed gefunctioneerd hebt, telt daarbij ook.

N.B. zoals iemand al eerder opmerkte: als je voor een dergelijk spoedbezoek naar de huisarts moet, zou ik ook bepleiten dat dat onder 'calamiteitenverlof' van art. 4:1 WARZO valt. Dat is zelfs een betaald verlof is i.p.v. dat het vakantieuren kost...

Let op: Een CAO kan ook nadere regels geven!



Wat moet je nu doen? Tegen een schorsing altijd protesteren. Dus als je nog steeds thuis zit, direct je rechtsbijstandverzekering waarschuwen. Anders zelf een brief terugschrijven waarin je aangeeft dat je het niet eens bent met de schorsing, de werkgever naar jouw mening geen redelijke grond had, dat je inderdaad nader gehoord had moeten worden, en dat je dat bij deze alsnog doet: Geef dan jouw visie geeft op de gang van zaken. Zeg daarbij ook dat je de ziekte niet had moeten toewensen en dat dat niet meer zal gebeuren. Maar leg ook uit hoe het ging en waarom je zo heftig reageerde! Vindt het midden tussen je zegje doen en vriendelijk blijven zodat het conflict wordt opgelost. Zet er ook in dat je je beschikbaar houdt voor je werk en dat je zo spoedig mogelijk wilt terugkeren. En dat je er vanuit gaat dat dit per omgaande kan en bevestigd wordt.

Niet te lang mee wachten! Anders kan in sommige gevallen 'moeilijker van de werkgever verwacht worden dat hij je terugkeer weer in de organisatie inpast' (Chelbi/Klene).



Laat over het loon geen misverstand bestaan: de werkgever moet dit ook gedurende een schorsing doorbetalen. Want het is de werkgever die tot de schorsing besluit. Dus komt dit ook voor zijn rekening. Hoe terecht een schorsing (achteraf) ook blijkt te zijn (v/d Gulik/Vissers). Check voor de zekerheid dus je eerstvolgende loonstrook.



Sommige reacties repten over o.s.v.: Inderdaad, verwensingen uiten kan als 'dringende reden' (hetgeen nodig is voor o.s.v.) worden aangevoerd. Maar staat lang niet altijd op zichzelf, er moet m.i. meer aan de hand zijn dan de situatie die jij omschrijft. Vaak zijn er al de nodige voorvallen geweest die ook zijn vastgelegd ('dossieropbouw') en doet één bepaalde handeling de emmer overlopen. Een o.s.v. is een 'paardenmiddel' waartegen een werknemer bijna altijd protesteert en wat zo bezien ook een risico voor de werkgever is (de rechter kan het achteraf ongeldig verklaren en dan is iemand dus nog al die tijd gewoon in dienst). Bovendien is voor een o.s.v. naast een 'dringende reden' vereist dat het onverwijld wordt gegeven en dus niet een paar weken erna. De werkgever heeft wel wat bedenktijd (b.v. om juridisch advies in te winnen) maar zal dan toch heel rap moeten handelen.

Conclusie: ik zou niet bang zijn voor een o.s.v.

Zorg dus wel dat je, als bovengezegd, netjes maar duidelijk schriftelijk protesteert i.v.m. met mogelijke 'dossieropbouw' die overigens ook een rol kan spelen als dit conflict niet wordt opgelost en eindigt in een ontbinding van de arbeidsovereenkomst (waarbij meestal een vergoeding wordt toegekend die mede wordt bepaald door de mate van verwijtbaarheid van de partijen).

Daarom altijd bij elk 'verwijt' wat je niet terecht vindt, verweren.



Ik hoop natuurlijk voor je dat het zover niet komt. Maar wilde je toch wat uitgebreider informeren.

Hopelijk komt het goed het allerbelangrijkste: gaat het goed met je gezondheid!



Heel veel sterkte,

Groetjes,



BW.

(ongeschiktheid) in de vijfde alinea van mijn bericht is natuurlijk (ondergeschiktheid)



Groetjes,



BW.