Kinderen
alle pijlers
Geslacht van baby vertellen
donderdag 31 januari 2008 om 21:32
Hoi, ik wilde jullie graag een vraag, of beter: een paar vragen voorleggen.
Vertellen jullie voor de geboorte het geslacht van de baby aan ouders/schoonouders/vrienden/buren,... ? (In de veronderstelling natuurlijk dat jullie dat zelf weten).
Vertellen jullie het aan sommigen wel, aan anderen niet?
Bijvoorbeeld aan de ene ouder wel, aan de andere niet? En zo ja, waarom?
Kan er ook een beetje 'bijgeloof' meespelen, bijvoorbeeld dat het ongeluk zou kunnen brengen als je het aan iedereen vertelt?
Alvast bedankt voor elke reactie!
Vertellen jullie voor de geboorte het geslacht van de baby aan ouders/schoonouders/vrienden/buren,... ? (In de veronderstelling natuurlijk dat jullie dat zelf weten).
Vertellen jullie het aan sommigen wel, aan anderen niet?
Bijvoorbeeld aan de ene ouder wel, aan de andere niet? En zo ja, waarom?
Kan er ook een beetje 'bijgeloof' meespelen, bijvoorbeeld dat het ongeluk zou kunnen brengen als je het aan iedereen vertelt?
Alvast bedankt voor elke reactie!
zondag 3 februari 2008 om 18:29
Tuurlijk, het is maar 1 aspect, maar een van de leuke dingen van een zwangerschap was juist niet weten wat voor geslacht je baby is. Althans zo heb ik het ervaren.:
Maar Traincha, of het een jongetje of een meisje is, is toch maar één aspect van de vele dingen die je te weten komt als je kind geboren wordt? Ik vond het ook ontzettend spannend hóe ze eruit zou komen, of ze meteen zou gaan huilen, hoe ze het zou doen, hoe ze eruit zou zien, op wie ze zou lijken en wat voor gevoel het míj zou geven om deze baby ter wereld te brengen. Genoeg om naar uit te kijken dus, waar het geslacht maar één (in mijn ogen relatief klein) aspect van is.
zondag 3 februari 2008 om 18:47
'Oh ja ik kreeg een meisje' en 'oh ja ik kreeg een jongen' zijn echt de láátste dingen die ikdacht toen ze geboren waren hoor. Je bent dat helemaal niet bezig met het geslacht, en juist daarom vond ik het zo prettig om alvast te weten wat ik kreeg. Dochter heb ik 2 minuten bij me gehad, daarna ging ze de couveuse in. Zoon heb ik uberhaupt niet gezien, die ging gelijk weg en ik was met zóveel dingen bezig dat ik heel blij was dat ik iig wist dat ik een zoon had.
zondag 3 februari 2008 om 19:14
Ik wil niet weten wat het wordt (ben nu 23 weken) en ik wil ook de namen niet vertellen.Ik vind het juist zo leuk om het een verassing te laten.Bij onze dochter wist ik het ook niet en ik was er zelf van overtuigd dat ik een jongetje zou kijgen en toen werd het een meisje.Voor onszelf dus ook een verassing.
Je kunt het hele kindje al zien op de echo en alles na laten kijken en de namen hebben we ook al bedacht en daarom wil ik het geslacht nou juist níet weten.Dat is voor ons het enige dat nog niet bekend is.Heb gewoon twee neutrale pakjes gekocht die voor een jongen en een meisje kunnen en ook het kamertje is unisex.Krijg na de geboorte nog genoeg roze of blauw.
Je kunt het hele kindje al zien op de echo en alles na laten kijken en de namen hebben we ook al bedacht en daarom wil ik het geslacht nou juist níet weten.Dat is voor ons het enige dat nog niet bekend is.Heb gewoon twee neutrale pakjes gekocht die voor een jongen en een meisje kunnen en ook het kamertje is unisex.Krijg na de geboorte nog genoeg roze of blauw.
zondag 3 februari 2008 om 20:44
Ik wist bij alle drie mijn kinderen vooraf wat het was, maar toch wou ik het pas echt geloven toen ze geboren waren. Ik dacht altijd: je weet maar nooit met die echo's, misschien wordt het toch iets anders.
Overigens vind ik dat er zowel voor het vooraf weten als voor het niet weten van het geslacht dingen te zeggen zijn. De een vindt het leuk om het te weten, de ander om het niet te weten. Het één is niet beter dan het ander.
Overigens vind ik dat er zowel voor het vooraf weten als voor het niet weten van het geslacht dingen te zeggen zijn. De een vindt het leuk om het te weten, de ander om het niet te weten. Het één is niet beter dan het ander.
zondag 3 februari 2008 om 20:50
Ik heb iedereen verteld dat ik zwanger was zodra ik het wist. Toen we een pretecho gingen maken hebben we mijn schoonouders meegenomen (ouders van vriend) en na de GROTE ontdekking gelijk mijn ouders gebeld om te vertellen dat we een dochter krijgen.
De naam heb ik ook geen geheim van gemaakt. Praat toch makkelijker als je het beestje bij de naam kan noemen.
De naam heb ik ook geen geheim van gemaakt. Praat toch makkelijker als je het beestje bij de naam kan noemen.
zondag 3 februari 2008 om 20:55
Ik vond het juist heel leuk om te weten of ik een jongen of een meisje zou krijgen. Zeker omdat ik vanaf het begin van de zwangerschap al een heel sterk voorgevoel had dat het een meisje zou worden en dat werd tijdens de 12-en 20 wekenecho bevestigd. En dat het bij de bevalling dan geen verrassing meer is vind ik echt niet zo hoor, ik was heel nieuwsgierig naar hoe ze eruit zou zien, wat voor geluidjes zou maken, hoe ze zou ruiken etc. Ik heb bewust geen 3/4-D echo laten maken omdat je dan al zo gedetailleerde beelden van je kindje ziet en als ik dat zou zien, dan zou voor mij de verrassing er echt af zijn. Ik heb tijdens mijn zwangerschap tegen mijn meisje gepraat, lieve meisjesbabyspulletjes-en kleertjes gekocht, héérlijk vond ik dat. Bij een evt. volgende zwangerschap zou ik het precies zo doen.
Oh ja, en niet onbelangrijk, we hoefden nu alleen maar een meisjesnaam te bedenken en aangezien dat al de nodige discussies veroorzaakte was ik blij dat we niet ook nog een jongensnaam hoefden te bedenken.
Oh ja, en niet onbelangrijk, we hoefden nu alleen maar een meisjesnaam te bedenken en aangezien dat al de nodige discussies veroorzaakte was ik blij dat we niet ook nog een jongensnaam hoefden te bedenken.
zondag 3 februari 2008 om 20:56
Ik wilde het niet weten, maar eerlijk gezegd was ik ook helemaal niet bezig met het geslacht van mijn beide kinderen. Het enige wat bij mijn beide zwangerschappen centraal stond was de gezondheid van mijn kinderen.:
Grappig, dat je het zo verschillend kunt ervaren.
Ik vond het juist heel bijzonder om tijdens de zwangerschap al met mijn meisje te kunnen praten, te vertellen hoe ze zou gaan heten, dat soort dingen. Voor mij versterkte het juist de band tijdens de zwangerschap. (Om er vervolgens van te schrikken dat ze helemaal niet op mij leek.)
zondag 3 februari 2008 om 21:11
Natuurlijk vond ik de gezondheid van ons kind het belangrijkste, maar geldt denk ik voor iedereen. Als er een gezondheidsrisico aan verbonden zou zijn om te kijken wat het geslacht zou zijn zou ik het ook zeker niet willen weten. Maar aangezien dat niet zo is, vond ik het wel leuk om het van te voren te weten.
zondag 3 februari 2008 om 21:12
Ikzelf heb bij mijn eerste zwangerschap en bij de tweede nu niet willen weten wat het wordt. Voor mij geeft dat een veel te grote lading aan het geslacht. Tuurlijk ben je nieuwsgierig of je een zoon of een dochter krijgt, maar naar het geslacht vragen bij een echo, nee, daarvoor vind ik het lang niet belangrijk genoeg. En op de een of andere manier vind ik, voor mezelf sprekend, het wel vragen tóch de indruk wekken dat je het wél belangrijk vindt. En die schijn wil ik vermijden.
zondag 3 februari 2008 om 22:12
@Traincha, Iedere zwangere is toch meer bezig met de gezondheid van het kindje dan met het geslacht? Tenminste lijkt mij dan. Ik heb drie miskramen gehad en een van een tweeling verloren en toch wilde ik wel weten wat voor geslacht mijn kindjes hadden. Nu klinkt het net alsof als je wel wil weten wat je krijgt, de gezondheid er verder niet toe doet.
