Kinderen
alle pijlers
Draaf ik door..
maandag 13 mei 2024 00:56
Misschien sla ik erin door, misschien niet. Ik ben eens benieuwd naar andere inzichten. De afgelopen periode zijn mijn partner en ik in een discussie beland over een deel van de opvoeding of hoe te handelen als..
Als voorbeeld, ons kind wil op de tablet een spel spelen maar dat mag niet van mij. Kind wordt boos, gooit of wil met spullen gooien en ik zeg dat het mag afkoelen in de slaapkamer.
Kind gaat naar de kamer. Heeft hier een grote beer en kussens waar het op mag slaan bij boosheid. Na een korte tijd, 30 /60 seconden ga ik in de gang bij de slaapkamer staan. Deuren staan hier altijd open dus kind kan me zien. Is precies mijn insteek, niet alleen zijn.
Als de hoogste piek eraf is praten we erover en als kind een knuffel wil, kan dat ook. Dan is het klaar.
Met name het gedeelte, in de gang gaan staan, kind niet alleen boos of verdrietig laten zijn, de knuffel achteraf steekt mijn partner. Partner is van mening dat kind best alleen de woede mag uiten, gedrag dat niet in de woonkamer hoort. Dat laatste stuk deel ik qua mening, bij onacceptabel gedrag stuur ik kind naar de slaapkamer. Maar ik laat het kind niet alleen, of maar heel kort.
Partner vind dus dat kind best mag voelen dat dit een consequentie mag zijn van onacceptabel gedrag, even afkoelen. En dat mag het beste alleen en dat we pas na 5 minuten of iets naar de slaapkamer gaan om te praten. Op deze manier creëer ik een manipulatief kind.
Kleine kanttekening hierop, kind krijgt nooit wat het wil, of waar het boos om werd. Nee is nee. Dus in geval van de tablet, kind mag nog steeds niet op tablet.
Ter verdediging voor mijn visie, in mijn jeugd was geen ruimte voor boosheid en verdriet. Een traan of boos woord en ik zat uren alleen op mijn kamer, niemand kwam me halen en ik mocht pas terug als ik normaal kon doen. Er werd niet gesproken, ik werd niet geholpen hoe dit te uiten. Daar krijg ik nu de juiste begeleiding in. Maar damn, ik heb me eenzaam gevoeld inn mijn jeugd. Ondanks het grote gezin.
Dus nu de vraag, draaf ik misschien door in mijn kind het tegenover gestelde te willen meegeven? Een veilige plek waar boosheid en verdriet gevoeld en gehoord word?
Als voorbeeld, ons kind wil op de tablet een spel spelen maar dat mag niet van mij. Kind wordt boos, gooit of wil met spullen gooien en ik zeg dat het mag afkoelen in de slaapkamer.
Kind gaat naar de kamer. Heeft hier een grote beer en kussens waar het op mag slaan bij boosheid. Na een korte tijd, 30 /60 seconden ga ik in de gang bij de slaapkamer staan. Deuren staan hier altijd open dus kind kan me zien. Is precies mijn insteek, niet alleen zijn.
Als de hoogste piek eraf is praten we erover en als kind een knuffel wil, kan dat ook. Dan is het klaar.
Met name het gedeelte, in de gang gaan staan, kind niet alleen boos of verdrietig laten zijn, de knuffel achteraf steekt mijn partner. Partner is van mening dat kind best alleen de woede mag uiten, gedrag dat niet in de woonkamer hoort. Dat laatste stuk deel ik qua mening, bij onacceptabel gedrag stuur ik kind naar de slaapkamer. Maar ik laat het kind niet alleen, of maar heel kort.
Partner vind dus dat kind best mag voelen dat dit een consequentie mag zijn van onacceptabel gedrag, even afkoelen. En dat mag het beste alleen en dat we pas na 5 minuten of iets naar de slaapkamer gaan om te praten. Op deze manier creëer ik een manipulatief kind.
Kleine kanttekening hierop, kind krijgt nooit wat het wil, of waar het boos om werd. Nee is nee. Dus in geval van de tablet, kind mag nog steeds niet op tablet.
Ter verdediging voor mijn visie, in mijn jeugd was geen ruimte voor boosheid en verdriet. Een traan of boos woord en ik zat uren alleen op mijn kamer, niemand kwam me halen en ik mocht pas terug als ik normaal kon doen. Er werd niet gesproken, ik werd niet geholpen hoe dit te uiten. Daar krijg ik nu de juiste begeleiding in. Maar damn, ik heb me eenzaam gevoeld inn mijn jeugd. Ondanks het grote gezin.
Dus nu de vraag, draaf ik misschien door in mijn kind het tegenover gestelde te willen meegeven? Een veilige plek waar boosheid en verdriet gevoeld en gehoord word?
buitekind wijzigde dit bericht op 13-05-2024 00:57
Reden: Kleine fout
Reden: Kleine fout
0.25% gewijzigd
maandag 13 mei 2024 01:07
Eigenlijk zitten jullie best dicht bij elkaar qua stijl. Verdrietig dat jij je als kind zo alleen voelde. Ik denk dat als er na 5 min naar jou toe was gegaan, jij je ook wel gehoord en gezien had gevoeld. En geen schade ervan had opgelopen. Misschien stelt je dat gerust, dat de aanpak van je partner dus ook ok is. Misschien kunnen jullie uitproberen welke aanpak het beste past bij jullie kind. Wordt hij juist sneller rustiger van even alleen zijn, of wordt het juist erger?
maandag 13 mei 2024 01:07
Hoe oud is het kind?
Ik doe dit zelf niet, maar stuur kinderen vrijwel nooit naar hun kamer. Ze gaan hier bij hoge uitzondering naar de gang (ze zijn 5 en 4), voornamelijk bij fysiek geweld naar elkaar. Deur naar de gang heeft een raampje dus ze zijn zelden helemaal uit beeld. Maar ik laat ze dan wel weer gerust het aantal minuten van hun leeftijd zitten.
Ik denk dat het makkelijkst is als je partner en jij elkaars verschillen accepteren. Jij doet het op jouw manier, hij op de zijne. De ouder die op dat moment corrigeert, doet dat op zijn/haar manier. Maar dan moet jij er dus ook niet tussen gaan springen als hij het anders doet dan jij. Mijn man doet dingen ook net even anders dan ik en ik ben het daar ook niet altijd mee eens, maar die verschillen proberen we van elkaar gewoon te accepteren. En een kind wat door hem gecorrigeerd wordt en dan heel hard mama gaat roepen, zeg ik ‘je lost het nu eerst op met papa’, ook als ik het er eigenlijk niet mee eens ben hoe het precies gaat. Want wij zijn een team en ik ga hem niet ten overstaan van de kinderen afvallen.
Ik doe dit zelf niet, maar stuur kinderen vrijwel nooit naar hun kamer. Ze gaan hier bij hoge uitzondering naar de gang (ze zijn 5 en 4), voornamelijk bij fysiek geweld naar elkaar. Deur naar de gang heeft een raampje dus ze zijn zelden helemaal uit beeld. Maar ik laat ze dan wel weer gerust het aantal minuten van hun leeftijd zitten.
Ik denk dat het makkelijkst is als je partner en jij elkaars verschillen accepteren. Jij doet het op jouw manier, hij op de zijne. De ouder die op dat moment corrigeert, doet dat op zijn/haar manier. Maar dan moet jij er dus ook niet tussen gaan springen als hij het anders doet dan jij. Mijn man doet dingen ook net even anders dan ik en ik ben het daar ook niet altijd mee eens, maar die verschillen proberen we van elkaar gewoon te accepteren. En een kind wat door hem gecorrigeerd wordt en dan heel hard mama gaat roepen, zeg ik ‘je lost het nu eerst op met papa’, ook als ik het er eigenlijk niet mee eens ben hoe het precies gaat. Want wij zijn een team en ik ga hem niet ten overstaan van de kinderen afvallen.
maandag 13 mei 2024 05:36
Even los van het feit dat jouw partner een iets andere kijk hierop heeft... Het belangrijkste is hoe het kind hier mee omgaat. Als ik het het goed lees, heeft jouw kind tijdens de afkoelingsperiode besef wat ze niet goed gedaan heeft en wordt dit uitgepraat. Vooral dat laatste vind ik heel goed. Je kunt een kind straf geven, maar je moet de situatie ook bespreekbaar maken. Waarom vertoont je kind z'n gedrag? Mischien is er wel iets anders aan de hand, maar dat weet je alleen door met je kind te praten. En als je ziet dat je kind inderdaad besef heeft dat ze fout is geweest, sorry heeft gezegd, dan mag er best wel een knuffel vanaf (mijn mening).
maandag 13 mei 2024 06:15
Ik denk dat jullie elkaar moeten laten doen hierin, het ligt voor jouw gevoel ver uit elkaar maar als ik dit zo lees is dat niet zo. Ik vind zelf 5 minuten logischer dan 30 seconden, ik weet niet hoe oud je kind is (bij 2 jaar snap ik 30 seconden, bij kleuter of ouder zou ik denken: je hoeft niet meer 24/7 op z’n lip te zitten om hem te laten weten dat je in de buurt bent).
Maar het zijn beide prima opties, jullie trekken dezelfde lijn, alleen voeren het subtiel anders uit. Dat is best, toch?
Maar het zijn beide prima opties, jullie trekken dezelfde lijn, alleen voeren het subtiel anders uit. Dat is best, toch?
maandag 13 mei 2024 06:37
Ik lees omdat to als consequentie 'afkoelen en emotie op kussen uiten' wil laten zien en niet 'wegsturen en niet je emotie mogen hebben'.
Wat ik goed vind.
To, kijk naar wat je kind nodig heeft. Mijn jongste vind 'wegsturen' inderdaad heel erg en koppelt heel snel dingen aan elkaar.
Mijn man had hem een keer op iets aangesproken en toen ging er tegelijk iets mis in de keuken.
Voor de rest van het gezin geen big deal en soort van komisch, maar jongste was ineens weg.
'door mij is het eten mislukt en nu is iedereen heel boos op mij, ik ga wel op mijn kamer zitten'.
Dus bij hem blijf ik erbij tenzij hij zelf zegt dat hij alleen wil zijn
maandag 13 mei 2024 06:41
Ik denk op zich dat de tijd niet zo heel veel uitmaakt. Ik vind wel dat degene die kind wegstuurt er naar toe moet gaan, omdat je anders één ouder krijgt die heel vaak wegstuurt en dat de andere ouder dan altijd troost biedt.
Ik vind de eigen slaapkamer niet de juiste plek om en boos kind naar toe te sturen. Slaapkamer is (vind ik) om te slapen, om te spelen, om je comfortabel te voelen. De slaapkamer moet naar mijn idee niet een plek worden waar vaak negatieve gevoelens hangen.
Hier mochten ze daarom afkoelen op de gang.
Ik vind de eigen slaapkamer niet de juiste plek om en boos kind naar toe te sturen. Slaapkamer is (vind ik) om te slapen, om te spelen, om je comfortabel te voelen. De slaapkamer moet naar mijn idee niet een plek worden waar vaak negatieve gevoelens hangen.
Hier mochten ze daarom afkoelen op de gang.
maandag 13 mei 2024 07:18
Ik mis het stukje 'luisteren naar en praten met het kind'.
Waarom reageert kind zo heftig? Wat zou kind zelf anders kunnen doen? Waarom wil jij die heftige uitingen niet? Enz. Enz.
Ik heb mijn kind nooit voor straf naar z'n kamer gestuurd. Hun kamer moet geen strafplek worden.
Waarom reageert kind zo heftig? Wat zou kind zelf anders kunnen doen? Waarom wil jij die heftige uitingen niet? Enz. Enz.
Ik heb mijn kind nooit voor straf naar z'n kamer gestuurd. Hun kamer moet geen strafplek worden.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 13 mei 2024 07:18
Volgens mij zijn die kussens en beer ook niet om mee te gooien.
maandag 13 mei 2024 07:41
Ik stuur niks qua boosheid, ik stel wel een grens; er wordt niks stukgemaakt en niet geslagen/geschopt. Boos zijn mag dus overal, en die grenzen gelden ook overal.
Ik snap nooit zo goed waarom je een kind zou wegsturen/straffen (want expres een langere tijd niet komen is gewoon straf natuurlijk) voor boosheid.
Afijn. Ook de moderne pedagogen adviseren allang geen time out meer, maar een time in. Misschien je daar eens samen in verdiepen?
Ik snap nooit zo goed waarom je een kind zou wegsturen/straffen (want expres een langere tijd niet komen is gewoon straf natuurlijk) voor boosheid.
Afijn. Ook de moderne pedagogen adviseren allang geen time out meer, maar een time in. Misschien je daar eens samen in verdiepen?
•
maandag 13 mei 2024 07:45
maandag 13 mei 2024 07:47
maandag 13 mei 2024 08:09
maandag 13 mei 2024 08:19
Dit vind ik ook vreemd. Wat als er geen kussens zijn, ergens anders?
Maar ik heb geen kinderen die boosheid ooit fysiek hebben willen uiten op spullen. De jongste wilde wel eens de oudste slaan toen hij nog niet goed kon praten en de oudste had hem dwars gezeten, maar dan kreeg hij wat terug. Die fase duurde niet zo lang.
Zo boos zijn omdat een kind iets niet mag vind ik best wel extreem klinken - is het kind 2 of zo?
maandag 13 mei 2024 08:24
Ik heb een adhd’er in huis en die kon goed boos worden![😂]()
Hem heb ik ook wel eens naar zijn kamer gestuurd. Maar ik liep er niet meteen achterna. Ik vind dat iedereen even alleen boos mag zijn. Zonder pottenkijkers.
Voor hem was het ook een soort ontprikkeling. Dat alleen zijn. Als ik meteen met hem zou gaan praten of hem zou hebben aangeraakt had het helemaal geknald.
Even ruimte geven kan goed zijn
Het was hier trouwens geen consequentie maar meer een maatregel om uit de situatie te halen
Hem heb ik ook wel eens naar zijn kamer gestuurd. Maar ik liep er niet meteen achterna. Ik vind dat iedereen even alleen boos mag zijn. Zonder pottenkijkers.
Voor hem was het ook een soort ontprikkeling. Dat alleen zijn. Als ik meteen met hem zou gaan praten of hem zou hebben aangeraakt had het helemaal geknald.
Even ruimte geven kan goed zijn
Het was hier trouwens geen consequentie maar meer een maatregel om uit de situatie te halen
maandag 13 mei 2024 08:31
Pedagoog hier, inmiddels niet meer werkzaam als. Jij hebt gelijk in deze, al zou ik het hele op de kamer zetten al overslaan. Het is ontzettend belangrijk om na een driftbui lekker te knuffelen met je kind zodat je kind leert dat gevoelens ok zijn en dat deze hem of haar niet slecht maken. Zo sluit je het ook af. Gevoelens van woede kunnen voor een kind ook best heftig zijn en ze overvallen (weet niet hoe oud kind is)
maandag 13 mei 2024 08:36
Erken ook gewoon de boosheid trouwens, zeg gewoon ik zie dat je boos bent en dat je met de iPad wil gooien. Dat gaan we niet doen want dan kun je nooit met iPad kijken als hij stuk gaat. Kijk of kind daarop ingaat, misschien wil kind erover praten. Hier helpt het goed om de woede fysiek weg te laten gaan, dus even op de trampoline of een spring oefening binnen ofzo.
maandag 13 mei 2024 08:40
Ik heb nooit weggestuurd (naar de gang ofzo), maar wel regelmatig afstand genomen. Dan ging ik weg of kind weg. Gewoon omdat dat op dat moment beter werkt om even afstand te nemen als de emoties oplopen 
.
Maar het is enorm situatie - en vooral kindafhankelijk. Ik heb een heel opvliegend kind dat juist mer rust gelaten wil worden, daar moet ik dus vooral niet te snel achteraan. Terwijl het andere kind juist echt niet weg wilde.
Dus kijk vooral wat bij je kind werkt en vooral wat je kind ook aangeeft. Maar je man en jij zitten volgens mij redelijk dicht bij elkaar. Of je nu na 30 sec of 5 min naar boven komt, zal ook niet uitmaken.
.Maar het is enorm situatie - en vooral kindafhankelijk. Ik heb een heel opvliegend kind dat juist mer rust gelaten wil worden, daar moet ik dus vooral niet te snel achteraan. Terwijl het andere kind juist echt niet weg wilde.
Dus kijk vooral wat bij je kind werkt en vooral wat je kind ook aangeeft. Maar je man en jij zitten volgens mij redelijk dicht bij elkaar. Of je nu na 30 sec of 5 min naar boven komt, zal ook niet uitmaken.
maandag 13 mei 2024 08:46
TiumPerfectum schreef: ↑13-05-2024 08:36Erken ook gewoon de boosheid trouwens, zeg gewoon ik zie dat je boos bent en dat je met de iPad wil gooien. Dat gaan we niet doen want dan kun je nooit met iPad kijken als hij stuk gaat. Kijk of kind daarop ingaat, misschien wil kind erover praten. Hier helpt het goed om de woede fysiek weg te laten gaan, dus even op de trampoline of een spring oefening binnen ofzo.
Nu jij dit zegt moet ik denken aan dr Siggy; zij doet op haar Instagram vaak voor hoe je dingen kan zeggen tegen je kinderen.
https://www.instagram.com/p/C61RpqiRirs ... 40ZW50czlh
(Even op haar profiel kijken, meestal zijn het filmpjes).
•
maandag 13 mei 2024 08:49
Ik geloof dat ik hier te nuchter voor ben.TiumPerfectum schreef: ↑13-05-2024 08:36Erken ook gewoon de boosheid trouwens, zeg gewoon ik zie dat je boos bent en dat je met de iPad wil gooien. Dat gaan we niet doen want dan kun je nooit met iPad kijken als hij stuk gaat. Kijk of kind daarop ingaat, misschien wil kind erover praten. Hier helpt het goed om de woede fysiek weg te laten gaan, dus even op de trampoline of een spring oefening binnen ofzo.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
