Werk & Studie
alle pijlers
Eerste baan wetenschap lastiger dan gedacht
dinsdag 23 april 2024 15:48
Hoi!
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken!
De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook....
Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
Ik ben een jonge vrouw die afgelopen zomer is afgestudeerd (psychologie WO). Ik ben altijd een vrij wetenschappelijk/onderzoekend type geweest en mij studie ging me vrij gemakkelijk af, vooral mijn scriptieprojecten. Ik zou dan ook graag een carrière in de wetenschap hebben en een PhD leek me de ideale volgende stap.
In de zomer ben ik begonnen met kijken naar passende banen. Ik vond de pauze na zes jaar studie ook wel even lekker en keek op mijn gemak; ik was voor het eerst meer bezig met zelfontwikkeling (bijv. door meer te lezen, sporten, musea bezoeken, etc.) en dacht dat ik wanneer ik er klaar voor was gemakkelijk een juiste baan/PhD zou vinden. Hier heb ik me helaas flink op verkeken.
In de periode tot nu heb ik op veel PhD's en andere banen gereageerd, eerst sporadisch alleen op 'ideale posities' en inmiddels (ongeveer sinds het nieuwe jaar) erg fanatiek. Ik denk dat ik op ongeveer 30 banen gesolliciteerd heb en rond de 10-15 gesprekken heb gevoerd, zonder succes. PhD's (en überhaupt banen) in mijn interessegebied zijn erg gewild en ik heb naast stages natuurlijk nog geen ervaring. De gesprekken gaan meestal goed en de keren dat ik persoonlijke feedback ontving heb ik teruggekregen dat ik een goede kandidaat was, maar dat iemand anders meer ervaring had met bijv. een specifieke doelgroep. Dit zowel bij PhD's (waar ik drie keer 'bijna' was gekozen) als onderzoeksassistent banen, wat me toch ideaal lijkt om mee te starten en waarvan het me verbaast dat andere kandidaten al veel ervaring hebben. Ik heb helaas nooit feedback gekregen over iets wat ik kon verbeteren.
De moed begint me een beetje in de schoenen te zakken en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Ik denk dat het aan mijn competenties niet ligt. Wel ben ik niet heel sterk in mezelf 'verkopen', maar als ervaring het argument is zou dit misschien ook niet doorslaggevend zijn. Ik snap dat de inwerktijd korter is met een kandidaat die al veel relevante ervaring heeft, alleen als er altijd op die manier geselecteerd wordt dan krijgen pas afgestudeerden zoals ik toch nooit een plek? Dan is het eigenlijk wachten tot er in een procedure toevallig niemand is met exact de juiste achtergrond/ervaring. Dat geeft me best een machteloos gevoel.
Ik ben tijdens het zoeken ook een stuk minder kritisch geworden; ik heb ook op horecabanen en bijv. bijles geven gereageerd maar dit is ook niet gelukt (op één aanbod na met zeer slechte voorwaarden). Ik merk dat ik echt klaar ben om aan de slag te gaan, liefst natuurlijk wel in mijn vakgebied, maar het voelt alsof er geen plek voor me is/er teveel concurrentie is.
Persoonlijk is deze tijd ook niet super; ik heb regelmatig sollicitatiegesprekken en hoop dan telkens dat het deze keer wel lukt. Ondertussen kijk ik zeker verder, maar een groot deel van de tijd ben ik toch aan het 'wachten' op een telefoontje en sta ik niet te open om bijv. te starten met een nieuw project of vrijwilligerswerk. Terwijl dat in retrospect natuurlijk wel had gekund en ook heel goed was geweest tijdens deze periode. Ook voel ik schaamte om mensen te vertellen dat ik al zo lang aan het zoeken ben. Familieleden zien mij als 'de slimme' en roepen altijd dat ik mijn studie toch zo snel en succesvol heb afgerond. En dat ik nog zo jong ben, dus me geen zorgen hoef te maken en lekker moet gaan reizen ofzo. Dat wil ik dus niet
. Ik wil graag werken! De eerste 'pauze' periode na studie zonder werk was echt goed voor mijn welzijn, maar nu begint het me tegen te werken. Ik ben nu elke dag bezig met solliciteren en had laatst bijv. vijf gesprekken in een week, allemaal niet gelukt. Ik denk steeds dat ik heel dichtbij ben en heb vaak leuke gesprekken, maar dat is dus al heel lang. Ik blijf zeker verder zoeken en heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goedkomt, ik zit ook verder niet slecht of onzeker in mijn vel. Maar het onderwerp 'werk zoeken' is inmiddels wel erg beladen geworden.
Waar ik hier eigenlijk naar op zoek ben na dit lange verhaal is vooral mijn ei kwijt kunnen, maar misschien ook advies van mensen die wellicht werkzaam zijn in de wetenschap. Hoe kan ik zonder werkervaring toch zo'n goede indruk achterlaten om wel gekozen te worden?
En wat kan ik vertellen op een sollicitatie over wat ik de afgelopen tijd heb gedaan? Ik werk soms via uitzendbureaus, maar dit vind ik niet heel relevant te benoemen. Kan ik liegen over dat ik gereisd heb, of eerlijk zeggen dat ik al lang een vaste baan zoek? En hoe zorg ik dat ik het hier niet te veel over hoef te hebben met mensen om mij heen? Met goede vrienden bespreek ik natuurlijk dat het werk zoeken tegenvalt, alleen het is niet mijn favoriete onderwerp (ook uit een soort trots). Ik merk dat mensen snel goedbedoeld, maar ongevraagd advies geven ('Heb je al op Indeed gekeken?') waar ik echt niet op zit te wachten. Ik weet van mezelf dat ik echt mijn best doe met het solliciteren en dat ik in veel gevallen ook een geschikte kandidaat was, maar simpelweg pech heb gehad.
Moet ik nog minder kritisch zijn en bij wijze van spreken gaan vakkenvullen, of wel blijven focussen op banen in het wetenschappelijk onderzoek? En hoe zorg ik dat ik wat meer zingeving aan mijn dagen geef? Ik heb kortgeleden ook gereageerd op bijbanen oa in de ouderenzorg en het lijkt me dat daar wel plek is, maar dat dacht ik in het verleden dus vaak ook...
.Alle persoonlijke ervaringen/tips/geruststellende woorden/hard advies zijn hier uiteraard wel gewenst!
Liefs
dinsdag 23 april 2024 16:37
Misschien toch eerst werkervaring opdoen? Aan de slag gaan als psycholoog (daar zijn toch enorme tekorten, dus volgens mij moet dat wel lukken?) en daarnaast blijven solliciteren op de PhD's/onderzoeksbanen.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
dinsdag 23 april 2024 16:47
Het vinden van de baan is dus lastig, niet de baan op zich. Er is dus hoop 
Heb je tijdens je studie stage gelopen? Zo ja, dan zou je je stagebegeleider(s) kunnen vragen of ze weten in welke onderzoeksgroepen er een promotieplek vrij is/komt en eventueel een goed woordje kunnen doen. Of eventueel je scriptiebegeleider(s). Al neem ik aan dat je hen sowieso hebt gevraagd als referent?
Heb je tijdens je studie nevenactiviteiten gedaan? Vermelden op je cv. Uitzendbaantjes ook. Om duidelijk maken dat je de afgelopen tijd bezig bent gebleven.
Succes!
Heb je tijdens je studie stage gelopen? Zo ja, dan zou je je stagebegeleider(s) kunnen vragen of ze weten in welke onderzoeksgroepen er een promotieplek vrij is/komt en eventueel een goed woordje kunnen doen. Of eventueel je scriptiebegeleider(s). Al neem ik aan dat je hen sowieso hebt gevraagd als referent?
Heb je tijdens je studie nevenactiviteiten gedaan? Vermelden op je cv. Uitzendbaantjes ook. Om duidelijk maken dat je de afgelopen tijd bezig bent gebleven.
Succes!
dinsdag 23 april 2024 16:54
Ik zou denken dat met de huidige wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg de banen voor het oprapen liggen, maar dat is dus niet zo. Jammer voor je!
Wat mij wel triggerde (op een negatieve manier, sorry Appelflap) is dat je zegt dat de eerste periode na je afstuderen prettig was om jezelf te ontwikkelen. Toen dacht ik wel even 'Ja, hallo, je hebt 4-6 jaar gestudeerd op kosten van de samenleving, wat is dat dan?'
Ik denk, in het algemeen, dat mensen een universitaire studie doen omdat ze de capaciteiten hebben en omdat het kan, maar dat die studie an sich geen baangarantie is. Dat blijkt maar weer.
Wel lees ik het argument van iedereen die net klaar is met de opleiding of studie dat je te weinig relevante werkervaring hebt. Blijkbaar kun je dat stuk dus niet goed verkopen. Wat voor bijbaantjes heb je gehad tijdens je studie? Je kunt uit elke baan iets relevants halen. Dus benoem ze zeker wel, en maak je cv op maat van degene die het leest.
Wat mij wel triggerde (op een negatieve manier, sorry Appelflap) is dat je zegt dat de eerste periode na je afstuderen prettig was om jezelf te ontwikkelen. Toen dacht ik wel even 'Ja, hallo, je hebt 4-6 jaar gestudeerd op kosten van de samenleving, wat is dat dan?'
Ik denk, in het algemeen, dat mensen een universitaire studie doen omdat ze de capaciteiten hebben en omdat het kan, maar dat die studie an sich geen baangarantie is. Dat blijkt maar weer.
Wel lees ik het argument van iedereen die net klaar is met de opleiding of studie dat je te weinig relevante werkervaring hebt. Blijkbaar kun je dat stuk dus niet goed verkopen. Wat voor bijbaantjes heb je gehad tijdens je studie? Je kunt uit elke baan iets relevants halen. Dus benoem ze zeker wel, en maak je cv op maat van degene die het leest.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
dinsdag 23 april 2024 16:55
dinsdag 23 april 2024 17:00
Het phd-veld is competetief, dus je kunt prima geschikt zijn en het toch niet worden. Daarnaast is mijn ervaring dat hier ook erg belangrijk is wie je kent, oftewel je netwerk. En inderdaad, als net afgestudeerde master kom je in theorie in aanmerking maar in de praktijk vaak niet. Daarvoor is het handig werkervaring op te doen in je veld, ook als dat niet meteen een academische positie is. Dat geeft je niet alleen levenservaring, maar ook een bruikbaar perspectief voor wat relevante problemen en vragen zijn in je vakgebied. Ik zou projecten die op je pad komen en die je leuk lijken dus ook zeker niet afslaan.
Je lijkt wel of niet werken ook erg te koppelen aan je identiteit en intelligentie. Heel logisch, maar niet altijd handig en waar. Als je overweegt te gaan liegen over je ervaringen en doelen is dat toch wel een signaal dat er veel schaamte zit.
Ik heb na mijn afstuderen ook rondgekeken naar een phd-plek. Werd snel duidelijk dat dat een erg kleine kans van slagen had. Toen gaan werken, eerst een veredelde studentenbaan en daarna in het onderwijs. Heel leerzaam, en leuk, en zwaar af en toe. Na verloop van tijd via-via een onderzoeksbaan gekregen waarvoor de ervaring in het onderwijs heel relevant was.
Je lijkt wel of niet werken ook erg te koppelen aan je identiteit en intelligentie. Heel logisch, maar niet altijd handig en waar. Als je overweegt te gaan liegen over je ervaringen en doelen is dat toch wel een signaal dat er veel schaamte zit.
Ik heb na mijn afstuderen ook rondgekeken naar een phd-plek. Werd snel duidelijk dat dat een erg kleine kans van slagen had. Toen gaan werken, eerst een veredelde studentenbaan en daarna in het onderwijs. Heel leerzaam, en leuk, en zwaar af en toe. Na verloop van tijd via-via een onderzoeksbaan gekregen waarvoor de ervaring in het onderwijs heel relevant was.
What a nuanced anxiety
dinsdag 23 april 2024 17:04
Er is een tekort aan GZ-psychologen, maar een overschot aan psychologen die alleen hun universitaire studie hebben afgerond.ninanoname schreef: ↑23-04-2024 16:54Ik zou denken dat met de huidige wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg de banen voor het oprapen liggen, maar dat is dus niet zo. Jammer voor je!
Om GZ-psycholoog te worden moet je een vervolgopleiding doen, en hiervoor zijn maar een beperkt aantal plaatsen beschikbaar.
dinsdag 23 april 2024 17:07
Dank voor de verheldering!
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
dinsdag 23 april 2024 17:09
dinsdag 23 april 2024 17:11
dinsdag 23 april 2024 17:12
Als je echt gewoon aan het werk wilt: in de forensische psychiatrie heb je een goede kans om aangenomen te worden als sociotherapeut. Het is niet 'op niveau', maar wel relevant.
Je kunt volop gesprekken voeren met patiënten. Praktijkervaring opdoen met behandelingen van mensen met ingewikkelde problematiek. En het betaalt redelijk.
Ik had veel collega's in de kliniek die afgestudeerde psychologen waren, maar niet aan het werk kwamen. Veel wisten uiteindelijk door te groeien naar therapie functie of gz-psycholoog.
Je kunt volop gesprekken voeren met patiënten. Praktijkervaring opdoen met behandelingen van mensen met ingewikkelde problematiek. En het betaalt redelijk.
Ik had veel collega's in de kliniek die afgestudeerde psychologen waren, maar niet aan het werk kwamen. Veel wisten uiteindelijk door te groeien naar therapie functie of gz-psycholoog.
dropdrop wijzigde dit bericht op 23-04-2024 17:17
21.77% gewijzigd
dinsdag 23 april 2024 17:15
Moet je hiervoor niet psychiatrie hebben gestudeerd ipv psychologie????Dropdrop schreef: ↑23-04-2024 17:12Als je echt gewoon aan het werk wilt: in de forensische psychiatrie heb je een goede kans om aangenomen te worden als sociotherapeut. Het is niet 'op niveau', maar wel relevant.
Je kunt volop gesprekken voeren met patiënten. Praktijkervaring opdoen met behandelingen van mensen met ingewikkelde problematiek. En het betaalt redelijk.
dinsdag 23 april 2024 17:16
Ik zou sowieso aan het werk gaan, ook al is het misschien nog niet DE baan. Ik heb zelf tussen het einde van mijn studie en het begin van mijn PhD een dik half jaar als intercedent gewerkt bij een uitzendbureau. Dat was een vrij random baan, maar het hield me bezig zonder dat ik teveel tijd had om te gaan zitten kniezen dat ik nog geen 'echte' baan had in mijn vakgebied. En werkervaring, wat het ook is, komt altijd van pas. Wat voor werkervaring heb je tijdens je studie opgedaan?
Ik zou ook zeker aan je sollicitatievaardigheden gaan werken, want je geeft aan dat je niet goed bent in jezelf verkopen. Misschien daar een cursus in volgen of met een coach aan de slag?
Ik zou ook zeker aan je sollicitatievaardigheden gaan werken, want je geeft aan dat je niet goed bent in jezelf verkopen. Misschien daar een cursus in volgen of met een coach aan de slag?
dinsdag 23 april 2024 17:18
Nee sociotherapeut is een hbo functie. Hbo social work. Je bent in feite een groepsbegeleider.Celeste1988 schreef: ↑23-04-2024 17:15Moet je hiervoor niet psychiatrie hebben gestudeerd ipv psychologie????
dinsdag 23 april 2024 17:25
Oh zo. Maar volgens mij heeft iemand met een wo psychologie echt niet dezelfde vaardigheden en kennis als iemand die hbo social work gestudeerd heeft. Wo psychologie is zeer theoretisch, je hebt totaal geen ervaring met therapie, groepen enzovoorts tenzij je zelf een stage oid doet tijdens je studie. Maar ik snap wel wat je bedoelt, werk is werk
dinsdag 23 april 2024 17:31
'Zeer' theoretisch? Gewoon theoretisch toch?Celeste1988 schreef: ↑23-04-2024 17:25Oh zo. Maar volgens mij heeft iemand met een wo psychologie echt niet dezelfde vaardigheden en kennis als iemand die hbo social work gestudeerd heeft. Wo psychologie is zeer theoretisch, je hebt totaal geen ervaring met therapie, groepen enzovoorts tenzij je zelf een stage oid doet tijdens je studie. Maar ik snap wel wat je bedoelt, werk is werk
Ik bedoel: een psycholoog is geen theoretisch natuurkundige. Het onderzoeksobject blijven mensen. Daar wordt in de studie ook voortdurend naar verwezen.
En voor bepaald wetenschappelijk onderzoek lijkt me ervaring met praktische groepsbegeleiding alleen maar een pre.
Iemand met een hbo-diploma heeft ook zeer beperkte praktijkervaring. Die stages zijn niet toereikend.
dinsdag 23 april 2024 17:34
Ja tuurlijk! Ik bedoelde meer dat ik de kans klein acht dat TO aangenomen wordt voor zo'n baan als sociotherapeut omdat ze geen ervaring hierin heeft maar misschien zie ik het verkeerd.
dinsdag 23 april 2024 17:35
Onzin, je krijgt ook praktijkvakken op het WO en master classes. Die moet je ook volgen. Natuurlijk iets minder dan HBO, maar het is niet alleen maar theorie. Dat vooroordeel over WO opleidingen is ook achterhaald.Celeste1988 schreef: ↑23-04-2024 17:25Oh zo. Maar volgens mij heeft iemand met een wo psychologie echt niet dezelfde vaardigheden en kennis als iemand die hbo social work gestudeerd heeft. Wo psychologie is zeer theoretisch, je hebt totaal geen ervaring met therapie, groepen enzovoorts tenzij je zelf een stage oid doet tijdens je studie. Maar ik snap wel wat je bedoelt, werk is werk
dinsdag 23 april 2024 17:37
Ik weet niet hoe het de PhD wereld van de psychologie werkt, maar in sommige vakgebieden ziet men graag dat je al publicaties op je naam hebt staan, en/of onderzoekservaring hebt.
Het buitenland is ook een goede optie. Ik zit in de VS, en hier is het vrij normaal (in mijn vakgebied) om meteen na je bachelor een PhD te doen. Alle Europeanen in mijn jaar hebben al een, of zelfs twee masters gedaan, terwijl de meeste Amerikanen hier meteen na hun bachelor zijn begonnen. Ik weet niet hoe dit in andere landen zit, maar in de VS is dit dus mijn ervaring.
Het buitenland is ook een goede optie. Ik zit in de VS, en hier is het vrij normaal (in mijn vakgebied) om meteen na je bachelor een PhD te doen. Alle Europeanen in mijn jaar hebben al een, of zelfs twee masters gedaan, terwijl de meeste Amerikanen hier meteen na hun bachelor zijn begonnen. Ik weet niet hoe dit in andere landen zit, maar in de VS is dit dus mijn ervaring.
dinsdag 23 april 2024 17:38
Social work is een dusdanige brede opleiding dat daarbij ook geldt dat de opleiding niet aansluit bij het werk als sociotherapeut.Celeste1988 schreef: ↑23-04-2024 17:34Ja tuurlijk! Ik bedoelde meer dat ik de kans klein acht dat TO aangenomen wordt voor zo'n baan als sociotherapeut omdat ze geen ervaring hierin heeft maar misschien zie ik het verkeerd.
Of TO wordt aangenomen hangt echt af van haar motivatie.
Als aanvulling:
Ik lees online bij een vacature als sociotherapeut het volgende:
Je hebt een afgeronde hbo- opleiding passend bij het werkveld, denk aan de richting van social work, sociaalpedagogische hulpverlening (sph), (toegepaste) psychologie, criminologie, verpleegkunde of maatschappelijk werk en dienstverlening (mwd).
Je bent als wo-psycholoog hooguit wat overgekwalificeerd.
dinsdag 23 april 2024 17:41
Nou ze zitten altijd te springen om mensen. Veel mensen worden aangenomen vanuit een compleet ander werkveld en dan wordt hun duaal hbo opleiding door justitie betaald. Bij mij ook. Ik was administratief medewerker, niet eens in de zorg, ik mocht zo starten als werkende leerling.Celeste1988 schreef: ↑23-04-2024 17:34Ja tuurlijk! Ik bedoelde meer dat ik de kans klein acht dat TO aangenomen wordt voor zo'n baan als sociotherapeut omdat ze geen ervaring hierin heeft maar misschien zie ik het verkeerd.
Een afgestudeerde psycholoog wordt met de fanfare binnengehaald. Was mijn ervaring.
dinsdag 23 april 2024 17:53
Ik ben in een ander vakgebied afgestudeerd als jij, maar idd: het is echt moeilijk om een PhD positie te vinden! Voor elke promotieplaats zijn 19 afgestudeerden en dat blijft zo gedurende het hele wetenschappelijke carrière traject.
Ik ben zelf uiteindelijk gepromoveerd (bij mijn MSc thesis begeleider dus een ingangetje (en al 1-2 publicaties) helpt wel echt!), heb daarna meerdere postdocs gedaan in het buitenland en me suf gesolliciteerd op een baan met kans op een 'vaste' aanstelling en ben werkelijk nooit uitgenodigd voor een gesprek - er reageerden 250 mensen op één baan als Assistant Professor/UD.
Wat ik wil zeggen is dat de meeste mensen die zijn gepromoveerd alsnog niet in de wetenschap gaan werken omdat er echt weinig vaste banen binnen de wetenschap te vinden zijn in Nederland (als UD, UHD en hoogleraar).
Toen ik het eigenlijk al had opgegeven heb ik toch een baan als UD gevonden en ik zie nu ook dat mijn collega's toch vaak phD studenten aannemen die ze al kennen (die bijvoorbeeld een MSc thesis binnen de vakgroep hebben gedaan), dus ik denk ook dat het niet per se aan jou ligt. Ze nodigen natuurlijk meerdere kandidaten uit (dat is volgens mij verplicht in NL) maar hebben dan al een heel sterke voorkeur voor één kandidaat.
Ik denk dat het moeilijk blijft (niet alleen voor jou dus), maar als je je kansen wil vergroten zou je nog kunnen zoeken naar een vrijwilligersfunctie als onderzoeksassistent ofzo (als je je dat kunt veroorloven), en proberen daar een publicatie uit te halen en je netwerk uit te breiden.
Ik ben zelf uiteindelijk gepromoveerd (bij mijn MSc thesis begeleider dus een ingangetje (en al 1-2 publicaties) helpt wel echt!), heb daarna meerdere postdocs gedaan in het buitenland en me suf gesolliciteerd op een baan met kans op een 'vaste' aanstelling en ben werkelijk nooit uitgenodigd voor een gesprek - er reageerden 250 mensen op één baan als Assistant Professor/UD.
Wat ik wil zeggen is dat de meeste mensen die zijn gepromoveerd alsnog niet in de wetenschap gaan werken omdat er echt weinig vaste banen binnen de wetenschap te vinden zijn in Nederland (als UD, UHD en hoogleraar).
Toen ik het eigenlijk al had opgegeven heb ik toch een baan als UD gevonden en ik zie nu ook dat mijn collega's toch vaak phD studenten aannemen die ze al kennen (die bijvoorbeeld een MSc thesis binnen de vakgroep hebben gedaan), dus ik denk ook dat het niet per se aan jou ligt. Ze nodigen natuurlijk meerdere kandidaten uit (dat is volgens mij verplicht in NL) maar hebben dan al een heel sterke voorkeur voor één kandidaat.
Ik denk dat het moeilijk blijft (niet alleen voor jou dus), maar als je je kansen wil vergroten zou je nog kunnen zoeken naar een vrijwilligersfunctie als onderzoeksassistent ofzo (als je je dat kunt veroorloven), en proberen daar een publicatie uit te halen en je netwerk uit te breiden.
We're not doing this because it's easy. We're doing this because we thought it was easy.
dinsdag 23 april 2024 17:54
Ik heb een WO opleiding gedaan en werk in het hoger onderwijs, dat is niet mijn ervaring *haalt schouders op*MysteriousLight schreef: ↑23-04-2024 17:35Onzin, je krijgt ook praktijkvakken op het WO en master classes. Die moet je ook volgen. Natuurlijk iets minder dan HBO, maar het is niet alleen maar theorie. Dat vooroordeel over WO opleidingen is ook achterhaald.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
