Overig
alle pijlers
Aangesproken worden met jij als je al lang volwassen bent
zaterdag 10 december 2011 14:20
Om te beginnen, ik zeg tegen iedereen die ouder is dan 20 en waarmee ik een zakelijke overeenkomst heb of gewoon als ik iemand op straat aanspreek u. Als ik naar de supermarkt ga zeg ik u tegen het kassameisje, tenzij ze 15 is, maar verder altijd. Als ik aan iemand op straat bijvoorbeeld vraag hoe laat het is zeg ik u. Tegen oudere mensen sowieso, tegen ooms en tantes.
Ik merk alleen vaak dat niet iedereen dat doet. Zo heb ik vanmorgen de wekelijkse boodschappen gedaan en ben ik tot twee keer aangesproken met jij. Weliswaar door mensen die ouder zijn dan ik, maar ik ben halverwege de dertig. En ik moet zeggen dat ik dat onbeschoft vind. 'Jij'? Ik ben een klant hoor, je hebt gewoon u tegen me te zeggen, ook als ik jonger ben dan u.
Wat vinden jullie, stel ik me aan en ben ik ouderwets of zit er een kern van waarheid in mijn idee?
Ik merk alleen vaak dat niet iedereen dat doet. Zo heb ik vanmorgen de wekelijkse boodschappen gedaan en ben ik tot twee keer aangesproken met jij. Weliswaar door mensen die ouder zijn dan ik, maar ik ben halverwege de dertig. En ik moet zeggen dat ik dat onbeschoft vind. 'Jij'? Ik ben een klant hoor, je hebt gewoon u tegen me te zeggen, ook als ik jonger ben dan u.
Wat vinden jullie, stel ik me aan en ben ik ouderwets of zit er een kern van waarheid in mijn idee?
zaterdag 10 december 2011 16:12
zaterdag 10 december 2011 16:17
quote:redband schreef op 10 december 2011 @ 15:18:
[...]
Zo hebben vele dat gewoon vroeger op school geleerd.Net als Opa en Oma en kalendermaanden Januari etc, met een hoofdletter.Eens met Red, en dat leer je maar niet zo 123 af.
[...]
Zo hebben vele dat gewoon vroeger op school geleerd.Net als Opa en Oma en kalendermaanden Januari etc, met een hoofdletter.Eens met Red, en dat leer je maar niet zo 123 af.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 10 december 2011 16:22
Grappige discussie en leuk om alle erachillende ervaringen te lezen.
Ik denk ook dat het niet leeftijds- maar type-gebonden is / uitstraling. Ik ben 27 en word al zo'n 6 jaar in winkels, op straat e.d. Met u aangesproken (en nee ik zie er niet ouder uit - word vaak rond de 22 geschat)
Ik heb er geen moeite mee en vind het wel beleefd. Spreek zelf ook de meesten met u aan behalve de vakkenvullers en jonge kassieres e.d.
Heb 2 jaar geleden eens met een meisje gewerkt wat het echt moeilijk vond om 'jij' tegen me te zeggen, ze bleef maar u zeggen en was heel bang om iets fout te doen.
Gelukkig was het maar voor 2 evenementen dus 2 avonden. Vreemd hoe dat meisje 'bang' voor me bleef terwijl ik haar continu op haar gemak stelde.
Wel hoor ik vaak dat ik op t eerste gezicht nogal apart overkom en later juist helemaal niet zo'n kwaaie blijk te zijn.
Dus ook iets in uitstraling /hoe je praat. En lichaamstaal. Herkennen de andere die met u worden aangesproken dat een beetje, toevallig?
Ik denk ook dat het niet leeftijds- maar type-gebonden is / uitstraling. Ik ben 27 en word al zo'n 6 jaar in winkels, op straat e.d. Met u aangesproken (en nee ik zie er niet ouder uit - word vaak rond de 22 geschat)
Ik heb er geen moeite mee en vind het wel beleefd. Spreek zelf ook de meesten met u aan behalve de vakkenvullers en jonge kassieres e.d.
Heb 2 jaar geleden eens met een meisje gewerkt wat het echt moeilijk vond om 'jij' tegen me te zeggen, ze bleef maar u zeggen en was heel bang om iets fout te doen.
Gelukkig was het maar voor 2 evenementen dus 2 avonden. Vreemd hoe dat meisje 'bang' voor me bleef terwijl ik haar continu op haar gemak stelde.
Wel hoor ik vaak dat ik op t eerste gezicht nogal apart overkom en later juist helemaal niet zo'n kwaaie blijk te zijn.
Dus ook iets in uitstraling /hoe je praat. En lichaamstaal. Herkennen de andere die met u worden aangesproken dat een beetje, toevallig?
zaterdag 10 december 2011 16:33
Ik moest vroeger wel u tegen mijn ouders en oma zeggen. Maar op een gegeven moment deed ik dat niet meer. Is nooit wat van gezegd.
Wat ik wel apart vond toen ik de 25 gepasseerd was dat ik van een jij naar een u ging. En de eerste keer mevrouw genoemd worden vond ik niet leuk. Toen kwam toch wel het besef binnen dat ik ouder werd.
Wat ik wel apart vond toen ik de 25 gepasseerd was dat ik van een jij naar een u ging. En de eerste keer mevrouw genoemd worden vond ik niet leuk. Toen kwam toch wel het besef binnen dat ik ouder werd.
zaterdag 10 december 2011 16:35
Ik spreek eigenlijk iedereen die mijn leeftijd (30) of ouder is aan met u. (ook wel eens jonger trouwens, ik doe het echt op gevoel), tenzij iemand al eens aangegeven heeft graag jij genoemd te worden. Vreemden altijd met u dus. En bij twijfel ook altijd u.
Op mijn werk (ik werk in het onderwijs, VMBO), spreken collega's elkaar aan met jij en leerlingen spreken docenten aan met u. Dit is gewoon schoolbreed de afspraak en er is verder geen discussie over mogelijk. Als een leerling een persoonlijk verhaal vertelt en me per ongeluk een keertje met jij aanspreekt maak ik er geen punt van, maar als het structureel gebeurt zeg ik er wel wat van. Ouders van leerlingen spreek ik ook aan met u, maar meestal spreken we onderling snel je af en spreken we elkaar vanaf dat moment ook met de voornaam aan..
Zelf word ik de laatste tijd steeds vaker met u aangesproken in winkels e.d. ik vind het allemaal eigenlijk wel best.
Mijn zoontje zal ik wel leren om volwassenen met u aan te spreken..
Op mijn werk (ik werk in het onderwijs, VMBO), spreken collega's elkaar aan met jij en leerlingen spreken docenten aan met u. Dit is gewoon schoolbreed de afspraak en er is verder geen discussie over mogelijk. Als een leerling een persoonlijk verhaal vertelt en me per ongeluk een keertje met jij aanspreekt maak ik er geen punt van, maar als het structureel gebeurt zeg ik er wel wat van. Ouders van leerlingen spreek ik ook aan met u, maar meestal spreken we onderling snel je af en spreken we elkaar vanaf dat moment ook met de voornaam aan..
Zelf word ik de laatste tijd steeds vaker met u aangesproken in winkels e.d. ik vind het allemaal eigenlijk wel best.
Mijn zoontje zal ik wel leren om volwassenen met u aan te spreken..
anoniem_92636 wijzigde dit bericht op 10-12-2011 16:36
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zaterdag 10 december 2011 16:35
Ik vind dit altijd een lastig probleem. Zelf heb ik het liefst dat mensen me "je" noemen, behalve in heel formele situaties.
Zo heb ik het geleerd:
- Je tegen leeftijdsgenoten en iedereen die jonger is, behalve in zeer formele gevallen
- Je tegen vrienden, familieleden en volwassenen die ik goed ken
- U tegen alle andere mensen
Maar dan krijg je dit soort dingen:
- Hoe noem je een docent die maar drie jaar ouder is dan jijzelf?
- Hoe noem je de buurvrouw, die je kent maar niet heel goed?
- Hoe spreek je jong personeel in een chique winkel aan?
Soms vermijd ik het maar gewoon. Of ik vraag het. In het Engels is iedereen overigens you, maar daar hechten ze meer aan aanspreekvormen. Je docent aanspreken met hi kan echt niet, goodmorning tegen je vrienden zeggen is dan weer een beetje vreemd. Moeilijk.
Zo heb ik het geleerd:
- Je tegen leeftijdsgenoten en iedereen die jonger is, behalve in zeer formele gevallen
- Je tegen vrienden, familieleden en volwassenen die ik goed ken
- U tegen alle andere mensen
Maar dan krijg je dit soort dingen:
- Hoe noem je een docent die maar drie jaar ouder is dan jijzelf?
- Hoe noem je de buurvrouw, die je kent maar niet heel goed?
- Hoe spreek je jong personeel in een chique winkel aan?
Soms vermijd ik het maar gewoon. Of ik vraag het. In het Engels is iedereen overigens you, maar daar hechten ze meer aan aanspreekvormen. Je docent aanspreken met hi kan echt niet, goodmorning tegen je vrienden zeggen is dan weer een beetje vreemd. Moeilijk.
zaterdag 10 december 2011 16:36
quote:princessetamtam schreef op 10 december 2011 @ 16:13:
nou nou mesjochegoochem, zolang in nederland nog u gebruikt wordt zou ik het jullie vak toch zeker nog gebruiken, je hebt toch ook afstand van de klant ? de klant vraagt er niet om gebeld te worden immers.Ik doe geen cold calls, het zijn allemaal mensen die in een systeem staan en gebruik maken van onze software.
nou nou mesjochegoochem, zolang in nederland nog u gebruikt wordt zou ik het jullie vak toch zeker nog gebruiken, je hebt toch ook afstand van de klant ? de klant vraagt er niet om gebeld te worden immers.Ik doe geen cold calls, het zijn allemaal mensen die in een systeem staan en gebruik maken van onze software.
zaterdag 10 december 2011 16:37
quote:fantastissima schreef op 10 december 2011 @ 16:22:
Dus ook iets in uitstraling /hoe je praat. En lichaamstaal. Herkennen de andere die met u worden aangesproken dat een beetje, toevallig?Ja absoluut, ik ben een zeker type, en ben enigzins deftig/netjes type, en ik uit me richting vreemden ook formeel, want dat vind ik prettig. Dat alles heeft er zeker mee te maken.
Dus ook iets in uitstraling /hoe je praat. En lichaamstaal. Herkennen de andere die met u worden aangesproken dat een beetje, toevallig?Ja absoluut, ik ben een zeker type, en ben enigzins deftig/netjes type, en ik uit me richting vreemden ook formeel, want dat vind ik prettig. Dat alles heeft er zeker mee te maken.
zaterdag 10 december 2011 16:38
quote:Liquorice schreef op 10 december 2011 @ 16:35:
Ik vind dit altijd een lastig probleem. Zelf heb ik het liefst dat mensen me "je" noemen, behalve in heel formele situaties.
Zo heb ik het geleerd:
- Je tegen leeftijdsgenoten en iedereen die jonger is, behalve in zeer formele gevallen
- Je tegen vrienden, familieleden en volwassenen die ik goed ken
- U tegen alle andere mensen
Maar dan krijg je dit soort dingen:
- Hoe noem je een docent die maar drie jaar ouder is dan jijzelf?
- Hoe noem je de buurvrouw, die je kent maar niet heel goed?
- Hoe spreek je jong personeel in een chique winkel aan?
Soms vermijd ik het maar gewoon. Of ik vraag het. In het Engels is iedereen overigens you, maar daar hechten ze meer aan aanspreekvormen. Je docent aanspreken met hi kan echt niet, goodmorning tegen je vrienden zeggen is dan weer een beetje vreemd. Moeilijk.
Ik vind dat je een docent altijd met u aanspreekt..
De leeftijd doet er niet toe. Vind ik dan hoor, geen idee hoe anderen daarover denken..
Ik vind dit altijd een lastig probleem. Zelf heb ik het liefst dat mensen me "je" noemen, behalve in heel formele situaties.
Zo heb ik het geleerd:
- Je tegen leeftijdsgenoten en iedereen die jonger is, behalve in zeer formele gevallen
- Je tegen vrienden, familieleden en volwassenen die ik goed ken
- U tegen alle andere mensen
Maar dan krijg je dit soort dingen:
- Hoe noem je een docent die maar drie jaar ouder is dan jijzelf?
- Hoe noem je de buurvrouw, die je kent maar niet heel goed?
- Hoe spreek je jong personeel in een chique winkel aan?
Soms vermijd ik het maar gewoon. Of ik vraag het. In het Engels is iedereen overigens you, maar daar hechten ze meer aan aanspreekvormen. Je docent aanspreken met hi kan echt niet, goodmorning tegen je vrienden zeggen is dan weer een beetje vreemd. Moeilijk.
Ik vind dat je een docent altijd met u aanspreekt..
De leeftijd doet er niet toe. Vind ik dan hoor, geen idee hoe anderen daarover denken..
zaterdag 10 december 2011 16:38
zaterdag 10 december 2011 16:41
quote:Ratteke schreef op 10 december 2011 @ 16:33:
Ik moest vroeger wel u tegen mijn ouders en oma zeggen. Maar op een gegeven moment deed ik dat niet meer. Is nooit wat van gezegd.
Vind dat zo raar. Zo afstandelijk en kil om u te moeten zeggen tegen degenen die 't dichtst bij je staan. Ik mocht als kind tegen alle familieleden, hoe oud dan ook, jij zeggen, alleen tegen onbekende volwassenen was 't u.
Daardoor is mijn gevoel van afstand scheppen door u zeggen denk ik ook wel groter.
Wat dat betreft hebben engelstaligen het toch makkelijker. voor hen is alles you.
Ik moest vroeger wel u tegen mijn ouders en oma zeggen. Maar op een gegeven moment deed ik dat niet meer. Is nooit wat van gezegd.
Vind dat zo raar. Zo afstandelijk en kil om u te moeten zeggen tegen degenen die 't dichtst bij je staan. Ik mocht als kind tegen alle familieleden, hoe oud dan ook, jij zeggen, alleen tegen onbekende volwassenen was 't u.
Daardoor is mijn gevoel van afstand scheppen door u zeggen denk ik ook wel groter.
Wat dat betreft hebben engelstaligen het toch makkelijker. voor hen is alles you.
zaterdag 10 december 2011 16:48
Ik leer mijn dochter van vijf om tegen iedereen die ze niet kent 'u' te zeggen. Als ik haar wel eens corrigeer als ze 'jij' zegt tegen iemand, reageert diegene vaak met 'oh maar dat hoeft van mij niet hoor'. 'Oh, maar van mij wel', zeg ik dan.
Voor mij is het een respect-kwestie. Ik vind het zo lelijk om tegen een ouder iemand 'jij' te zeggen. Zo heb ik tegen mijn oma altijd 'u' gezegd, maar mijn zus(je) niet. Ook haar kinderen zeiden tegen 'omi' geen 'u', maar 'jij', net als tegen andere mensen. Het wordt hen niet geleerd. Ik vind dat een gebrek in de opvoeding! Mijn zusje weet dat ik dat zo vind en vindt het zwaar onzin. Iedereen z'n mening, uiteraard.
Van de week vroeg een leerling (MBO) mij 'mag ik 'je' zeggen?' 'Nee', heb ik geantwoord. Ook in het onderwijs vind ik dat 'ge-je' en 'ge-jij' niet kunnen.
Voor mij is het een respect-kwestie. Ik vind het zo lelijk om tegen een ouder iemand 'jij' te zeggen. Zo heb ik tegen mijn oma altijd 'u' gezegd, maar mijn zus(je) niet. Ook haar kinderen zeiden tegen 'omi' geen 'u', maar 'jij', net als tegen andere mensen. Het wordt hen niet geleerd. Ik vind dat een gebrek in de opvoeding! Mijn zusje weet dat ik dat zo vind en vindt het zwaar onzin. Iedereen z'n mening, uiteraard.
Van de week vroeg een leerling (MBO) mij 'mag ik 'je' zeggen?' 'Nee', heb ik geantwoord. Ook in het onderwijs vind ik dat 'ge-je' en 'ge-jij' niet kunnen.
zaterdag 10 december 2011 16:49
Mijn functie lokt nogal uit dat mensen 'u' tegen mij zeggen. En zonder in detail te treden spreek ik mensen met wie ik te maken heb er ook echt op aan als ze mij in die hoedanigheid met 'jij' aanspreken. Maar ik heb ook in mijn functie (tijdens andere omstandigheden) te maken met mensen die ik aanstuur, niet zijnde collega's, en zij spreken mij dan ook aan met 'u', maar dat gaat me dan weer te ver, want dan moeten we gewoon samenwerken. Dan vind ik 'u' teveel afstand scheppen. Daarnaast voelt het dan een beetje alsof ik de koningin ben ofzo, als mannen, die twee keer zo oud zijn als ik, mij met 'u' aanspreken.
zaterdag 10 december 2011 17:07
Als ik bij mijn ouders in de winkel werk of bij mijn bijbaantje bij mise en place (horeca, vaak wat chiquer) zeg ik altijd u, of het moeten echt kinderen/jonge jongeren zijn. Als ik achter de bar werk, zeg ik je, maar dat is ook een andere sfeer en zijn meestal mensen van mijn leeftijd.
Tegen onbekende op straat, zeg ik ook meestal u, maar ook hier weer niet bij kinderen/jonge jongeren.
Familie spreek ik aan met je, anders voelt het wel erg afstandelijk, terwijl het mijn familie is.
Heel af en toe floept er je uit, maar dan schrik ik er vaak zelf van en schaam ik me ook een beetje.
Tegen onbekende op straat, zeg ik ook meestal u, maar ook hier weer niet bij kinderen/jonge jongeren.
Familie spreek ik aan met je, anders voelt het wel erg afstandelijk, terwijl het mijn familie is.
Heel af en toe floept er je uit, maar dan schrik ik er vaak zelf van en schaam ik me ook een beetje.
zaterdag 10 december 2011 17:14
Volwassenen die ik niet ken, spreek ik altijd met u aan. Terwijl ik verbaasd ben als ik zelf met u word aangesproken (zie ik er toch ouder uit dan ik zelf denk, vrees ik.....)
Van mij mogen ze het op scholen ook weer invoeren, u zeggen tegen de leerkracht. Kan volgens mij geen kwaad om aan te leren dat er onderscheid is tussen mensen.
Van mij mogen ze het op scholen ook weer invoeren, u zeggen tegen de leerkracht. Kan volgens mij geen kwaad om aan te leren dat er onderscheid is tussen mensen.
zaterdag 10 december 2011 17:22
quote:elninjoo schreef op 10 december 2011 @ 16:41:
[...]
Vind dat zo raar. Zo afstandelijk en kil om u te moeten zeggen tegen degenen die 't dichtst bij je staan. Ik mocht als kind tegen alle familieleden, hoe oud dan ook, jij zeggen, alleen tegen onbekende volwassenen was 't u.
Daardoor is mijn gevoel van afstand scheppen door u zeggen denk ik ook wel groter.
Wat dat betreft hebben engelstaligen het toch makkelijker. voor hen is alles you.
Idd, de engelstaligen hebben het wat makkelijker.
Ik was een jaar of 7 dacht ik dat mijn moeder dit invoerde. Heb het geloof ik een half jaartje gedaan en het voelde zo raar. Ik vind mijn moeder en vader geen u-mensen. Mijn oma ook niet. Toen ik weer jij ging zeggen vonden ze dat ook wel weer goed.
[...]
Vind dat zo raar. Zo afstandelijk en kil om u te moeten zeggen tegen degenen die 't dichtst bij je staan. Ik mocht als kind tegen alle familieleden, hoe oud dan ook, jij zeggen, alleen tegen onbekende volwassenen was 't u.
Daardoor is mijn gevoel van afstand scheppen door u zeggen denk ik ook wel groter.
Wat dat betreft hebben engelstaligen het toch makkelijker. voor hen is alles you.
Idd, de engelstaligen hebben het wat makkelijker.
Ik was een jaar of 7 dacht ik dat mijn moeder dit invoerde. Heb het geloof ik een half jaartje gedaan en het voelde zo raar. Ik vind mijn moeder en vader geen u-mensen. Mijn oma ook niet. Toen ik weer jij ging zeggen vonden ze dat ook wel weer goed.
zaterdag 10 december 2011 17:26
quote:Sylphide75 schreef op 10 december 2011 @ 14:23:
Ik vind dat je wel gelijk hebt. Ik spreek ook iedereen die ouder is dan ik, aan met u. Omgekeerd zeggen de meeste mensen meestal Jij tegen mij en ik vind dat ook niet netjes, maar wat doe je eraan? Kwestie van opvoeding denk ik dan en ga weer door met mijn leven. Maar ergerlijk is het zeker.
Ik vind dat je wel gelijk hebt. Ik spreek ook iedereen die ouder is dan ik, aan met u. Omgekeerd zeggen de meeste mensen meestal Jij tegen mij en ik vind dat ook niet netjes, maar wat doe je eraan? Kwestie van opvoeding denk ik dan en ga weer door met mijn leven. Maar ergerlijk is het zeker.
zaterdag 10 december 2011 17:27
quote:yette schreef op 10 december 2011 @ 14:31:
Als ik u zeg, is dat niet altijd positief bedoelt. Ik gebruik het namelijk ook om afstand te scheppen. Iemand van mijn eigen leeftijd die me aardig lijkt, is dus een 'je', en die respecteer ik juist meer dan leeftijdsgenoten die ik met 'u' aanspreek. Dat heb ik ook. Dan ben ik vaak uitermate correct maar ondertussen pislink
Als ik u zeg, is dat niet altijd positief bedoelt. Ik gebruik het namelijk ook om afstand te scheppen. Iemand van mijn eigen leeftijd die me aardig lijkt, is dus een 'je', en die respecteer ik juist meer dan leeftijdsgenoten die ik met 'u' aanspreek. Dat heb ik ook. Dan ben ik vaak uitermate correct maar ondertussen pislink
zaterdag 10 december 2011 17:28
Ik ben halverwege de twintig en ik en zo iemand die iedereen met u aanspreekt, ook jonge(re) winkelmedewerkers. Ik werk in de zorg en mijn patienten zijn meestal tussen de 18 en 45, en bijna iedereen die ik
Met 'u' aanspreek, zegt daarna: 'zeg maar jij'. Maar soms floept er dan nog een 'u' tussendoor.
Ik kreeg laatst commentaar van mijn eigen man, dat ik juist niet iedereen met 'u' moet aanspreken, vooral geen winkelpersoneel wat net zo oud of jonger is dan ik. Hij werkt met klanten en tutoyeert dan ook vaak.
Ik moet wel zeggen dat ik met 'u' meer afstand tussen mij en de patient voel als ik 'u' zeg. Terwijl je in mijn werk een band opbouwd en deze ook nodig hebt.
Met 'u' aanspreek, zegt daarna: 'zeg maar jij'. Maar soms floept er dan nog een 'u' tussendoor.
Ik kreeg laatst commentaar van mijn eigen man, dat ik juist niet iedereen met 'u' moet aanspreken, vooral geen winkelpersoneel wat net zo oud of jonger is dan ik. Hij werkt met klanten en tutoyeert dan ook vaak.
Ik moet wel zeggen dat ik met 'u' meer afstand tussen mij en de patient voel als ik 'u' zeg. Terwijl je in mijn werk een band opbouwd en deze ook nodig hebt.
zaterdag 10 december 2011 17:32
quote:Aubrey schreef op 10 december 2011 @ 14:59:
Ik vind Nederlanders over het algemeen niet beleefd. Aan de kassa's wordt de kassajuffrouw niet begroet, er wordt geen 'dank je wel' of 'fijne avond gezegd. Dát zijn zaken die ik normaal vind en op prijs stel.Precies en dan maakt het me echt niet uit dat ze geen u zegt. Zolang er respect (prompt uitslag) is moet je gewoon kunnen.
Ik vind Nederlanders over het algemeen niet beleefd. Aan de kassa's wordt de kassajuffrouw niet begroet, er wordt geen 'dank je wel' of 'fijne avond gezegd. Dát zijn zaken die ik normaal vind en op prijs stel.Precies en dan maakt het me echt niet uit dat ze geen u zegt. Zolang er respect (prompt uitslag) is moet je gewoon kunnen.
zaterdag 10 december 2011 17:35
quote:Nina28 schreef op 10 december 2011 @ 15:08:
Oh, ik heb daar ook zo een hekel aan!!
Ik spreek ook iedereen met u aan, misschieen erg overdreven want zelf op de werkvloer doe ik dat terwijl er een informeele sfeer heerst.
Leeftijdsgenoten spreek ik weliswaar met jij aan, maar daar heb ik prive ook contact mee...voor de rest alle 50+ met u.
In het begin werd mij dat je wel aangeboden, maar ben toch bij u gebleven.
Zeker bij een konflikt is dat dan weer handig om diegene met u aan te spreken...Blijft dan toch zakelijk.Dat zou ik dan erg vervelend vinden, als jij me dan toch u zou blijven noemen.
Oh, ik heb daar ook zo een hekel aan!!
Ik spreek ook iedereen met u aan, misschieen erg overdreven want zelf op de werkvloer doe ik dat terwijl er een informeele sfeer heerst.
Leeftijdsgenoten spreek ik weliswaar met jij aan, maar daar heb ik prive ook contact mee...voor de rest alle 50+ met u.
In het begin werd mij dat je wel aangeboden, maar ben toch bij u gebleven.
Zeker bij een konflikt is dat dan weer handig om diegene met u aan te spreken...Blijft dan toch zakelijk.Dat zou ik dan erg vervelend vinden, als jij me dan toch u zou blijven noemen.
zaterdag 10 december 2011 18:03
quote:geheimtaal schreef op 10 december 2011 @ 14:38:
[...]
O ik zou ook echt woedend worden! En ik denk dat ik er ook wat van had gezegd.
Jammer zeg, om hier woedend om te worden. En ook energievretend om je hiermee bezig te moeten houden van jezelf. Waarom is het zo belangrijk dat je met u wil worden aangesproken?
Omdat je dan respect krijgt? (die geef ik mezelf wel, daar heb ik anderen echt niet voor nodig).
Omdat het anders een brutaliteit naar jou toe gericht is? (en geef je jezelf dus die oorveeg van die brutaliteit)
Omdat het zo hoort? (volgens een groep mensen die zo denkt dan, een andere groep vind dat niet. Het is geen meetbare wetenschap of zo).
Omdat je vind dat een formele bedoening een formeel decor behoeft? (waarom dan? Maakt dat een uitleg en een handtekening meer waard of zo?)
Omdat je het nodig hebt? (Zie respect: alles wat je nodig hebt van anderen kun je jezelf geven. Heb je het/iets nodig van anderen dan ben je dus overtuigd van een tekortkoming die je zelf hebt. En verwacht je dat anderen die tekortkoming aanvullen of opvullen. Doe je zelf een hoop tekort mee.
Wees toch niet zo officieel en serieus allemaal... Al dit ernstige gedoe en drukmaken maakt je leven er niet leuker en gelukkiger op. En vaak zijn het aannames van jezelf. Denk je dat iemand iets doet/zegt om die en die reden. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Pas wanneer iemand het uitlegt weet je waarom, en dan nog is zijn reden erachter niet van toepassing op jou persoonlijk.
Wanneer iemand me uitscheldt of zoiets wil ik nog wel eens vragen waarom, maar voel ik me nooit, maar dan ook nooit op mijn persoon aangevallen. De enige die dat doet zou ikzelf zijn, wanneer ik geloofde in de waarheid van wat er gescheld werd.
[...]
O ik zou ook echt woedend worden! En ik denk dat ik er ook wat van had gezegd.
Jammer zeg, om hier woedend om te worden. En ook energievretend om je hiermee bezig te moeten houden van jezelf. Waarom is het zo belangrijk dat je met u wil worden aangesproken?
Omdat je dan respect krijgt? (die geef ik mezelf wel, daar heb ik anderen echt niet voor nodig).
Omdat het anders een brutaliteit naar jou toe gericht is? (en geef je jezelf dus die oorveeg van die brutaliteit)
Omdat het zo hoort? (volgens een groep mensen die zo denkt dan, een andere groep vind dat niet. Het is geen meetbare wetenschap of zo).
Omdat je vind dat een formele bedoening een formeel decor behoeft? (waarom dan? Maakt dat een uitleg en een handtekening meer waard of zo?)
Omdat je het nodig hebt? (Zie respect: alles wat je nodig hebt van anderen kun je jezelf geven. Heb je het/iets nodig van anderen dan ben je dus overtuigd van een tekortkoming die je zelf hebt. En verwacht je dat anderen die tekortkoming aanvullen of opvullen. Doe je zelf een hoop tekort mee.
Wees toch niet zo officieel en serieus allemaal... Al dit ernstige gedoe en drukmaken maakt je leven er niet leuker en gelukkiger op. En vaak zijn het aannames van jezelf. Denk je dat iemand iets doet/zegt om die en die reden. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Pas wanneer iemand het uitlegt weet je waarom, en dan nog is zijn reden erachter niet van toepassing op jou persoonlijk.
Wanneer iemand me uitscheldt of zoiets wil ik nog wel eens vragen waarom, maar voel ik me nooit, maar dan ook nooit op mijn persoon aangevallen. De enige die dat doet zou ikzelf zijn, wanneer ik geloofde in de waarheid van wat er gescheld werd.
