Overig
alle pijlers
Bizarre acties medisch personeel
dinsdag 6 december 2016 08:05
TO trapt af: voor een opname zat ik in de wachtkamer te wachten tot ik werd opgehaald. Na ongeveer 10 minuten (geloof ik) was ik aan de beurt. Er werd van 10 meter afstand geroepen of ik mw. die-en-die was. Toen ik ja zei, ordonneerde de verpleegkundige dat ik mee MOEST komen! Aber jawohl riep ik even hard terug.. Vond ze niet zo grappig.
Hebben jullie ook bijzondere ervaringen met de "klantvriendelijkheid" in zorginstellingen? Ik hoor ze graag ter lering ende vermaeck
Hebben jullie ook bijzondere ervaringen met de "klantvriendelijkheid" in zorginstellingen? Ik hoor ze graag ter lering ende vermaeck
dinsdag 6 december 2016 08:09
Na mijn eerste bevalling kwam de placenta niet dus moest naar de OK. De man die de placenta zou verwijderen en mij zou hechten kwam mij al zo bekend voor. Bleek een man te zijn die ik kon van het uitgaan dat was wel een beetje bizar. Hij vroeg nog of hij iemand anders moest oproepen maar het maakte mij niet veel uit.
dinsdag 6 december 2016 08:09
dinsdag 6 december 2016 08:14
quote:Pieps2016 schreef op 06 december 2016 @ 08:09:
Na mijn eerste bevalling kwam de placenta niet dus moest naar de OK. De man die de placenta zou verwijderen en mij zou hechten kwam mij al zo bekend voor. Bleek een man te zijn die ik kon van het uitgaan dat was wel een beetje bizar. Hij vroeg nog of hij iemand anders moest oproepen maar het maakte mij niet veel uit.Grappige situatie maar de arts handelde dus uitstekend.
Na mijn eerste bevalling kwam de placenta niet dus moest naar de OK. De man die de placenta zou verwijderen en mij zou hechten kwam mij al zo bekend voor. Bleek een man te zijn die ik kon van het uitgaan dat was wel een beetje bizar. Hij vroeg nog of hij iemand anders moest oproepen maar het maakte mij niet veel uit.Grappige situatie maar de arts handelde dus uitstekend.
dinsdag 6 december 2016 08:20
Ik was opgenomen, omdat mijn pasgeboren kindje moest blijven. De ene arts had me een advies gegeven (lees: erop aangedrongen) om iets te doen, maar moest ik toestemming vragen aan de kinderafdeling. En die kwam vervolgens op mijn kamer om mij de les te lezen dat dat dus niet mocht en ze hun tijd wel beter konden besteden dan mij persoonlijk op te zoeken om dat te vertellen.
Ik voel me er nog altijd lullig over dat ik zo hard werd aangepakt om iets dat een andere arts mij vertelde om te doen.
Ik voel me er nog altijd lullig over dat ik zo hard werd aangepakt om iets dat een andere arts mij vertelde om te doen.
dinsdag 6 december 2016 08:31
Ah in het kader van een casus voor school dus,
Dacht dat onderzoekjes niet mochten?
Hoe dan ook, ik kreeg een mirena spiraal. Járen terug. Hij kwam net 'in de mode'.
Deden ze nog in het ziekenhuis.
Ik zag daar een fling van de middelbare school lopen met witte jas. Ik dacht nog: zozo die is dus arts geworden.
Vlak daarna werd ik opgeroepen. Door deze ex fling.
Hij werd rood, ik deed net of mijn neus bloedde en ik hem niet herkende.
Het werd een vreemde situatie maar ik durfde niets te zeggen en hij ook niet.
Zittie tussen mijn benen te wroeten, en lukt 't allemaal niet zo best zeg ik: zo diep ben je vorige keer niet geweest.
Hij liep weg en haalde er een collega bij, die het toen overnam.
Na twee tellen gefixed.
Die hele jongen nooit meer gezien trouwens
Dacht dat onderzoekjes niet mochten?
Hoe dan ook, ik kreeg een mirena spiraal. Járen terug. Hij kwam net 'in de mode'.
Deden ze nog in het ziekenhuis.
Ik zag daar een fling van de middelbare school lopen met witte jas. Ik dacht nog: zozo die is dus arts geworden.
Vlak daarna werd ik opgeroepen. Door deze ex fling.
Hij werd rood, ik deed net of mijn neus bloedde en ik hem niet herkende.
Het werd een vreemde situatie maar ik durfde niets te zeggen en hij ook niet.
Zittie tussen mijn benen te wroeten, en lukt 't allemaal niet zo best zeg ik: zo diep ben je vorige keer niet geweest.
Hij liep weg en haalde er een collega bij, die het toen overnam.
Na twee tellen gefixed.
Die hele jongen nooit meer gezien trouwens
dinsdag 6 december 2016 08:34
Opa (85) ligt in het ziekenhuis vanwege een gebroken heup. Na drie dagen zegt ie tegen zijn dochter dat ie eigenlijk best wel honger heeft en koud is het ook op zijn kamer. Bij navraag blijkt dat hij al die tijd niets te eten heeft gehad en de verwarming stond uit. Dat moet je allemaal op een computer ingeven. Helaas had nog niemand bedacht dat je dan zo´n man wel in de buurt van die computer moet leggen. En dan is opa bekend met computers, menig bejaarde is dat niet. Dus een uitleg was ook wel handig geweest.
Diezelfde opa kreeg aan het einde zo´n leuk, bekend ziekenhuisvirus. Eén van zijn dochters is aanspreekpunt. Maar toen was daar een nichtje op bezoek. Dus ach, wat maakt het uit, kunnen we toch met nichtje overleggen. Nichtje nam een totaal verkeerde beslissing want zij had geen idee van de afspraken. Vervolgens kreeg het aanspreekpunt de schuld.
Schoonoma ligt in het ziekenhuis vanwege een infectie. Als haar dochter haar bezoekt, vindt ze haar moeder terug op een stoel, in een hemdje, met in haar handen een volgepoepte pyama. Door die infectie werkten de darmen even niet naar behoren en ze hadden haar wel uit bed gehaald, maar waren vergeten dat ze er ook weer in moest.
Mijn man voelde zich niet zo goed en stond om acht uur ´s ochtends bij de huisarts op de stoep. Hij werd doorgestuurd naar de cardioloog. In het ziekenhuis werd een hartfilmpje gemaakt. Daarna werd hij naar huis gestuurd, de uitslag kwam via de huisarts.
Terug naar de huisarts, bleek hij een hartritmestoornis te hebben. Dus de huisarts stuurde hem terug naar het ziekenhuis. Daar werd hij in bed gestopt en mocht er niet meer uit. Dat was rond vier uur. Helaas moet je ´s ochtends rond tienen opgeven wat je wilt eten, anders krijg je dus niks. En aangezien het om het avondeten ging, was een boterham ook niet mogelijk.
Allemaal in hetzelfde ziekenhuis overigens, iedereen liep (en loopt) daar rond met een zuur gezicht en het lijkt wel alsof ze allemaal liever niet werken. Zelf heb ik twee keer mogen logeren in een ander ziekenhuis, waar een veel fijnere sfeer hangt en niemand te beroerd is om iets voor een collega te doen. Dus als een collega iets vergeet en iemand anders merkt dat, geen punt, dan nemen ze het gewoon over. Wat in mijn eerste voorbeelden dus absoluut mist. In ´mijn´ ziekenhuis kreeg ik gewoon het eten dat door iemand anders besteld was.
Diezelfde opa kreeg aan het einde zo´n leuk, bekend ziekenhuisvirus. Eén van zijn dochters is aanspreekpunt. Maar toen was daar een nichtje op bezoek. Dus ach, wat maakt het uit, kunnen we toch met nichtje overleggen. Nichtje nam een totaal verkeerde beslissing want zij had geen idee van de afspraken. Vervolgens kreeg het aanspreekpunt de schuld.
Schoonoma ligt in het ziekenhuis vanwege een infectie. Als haar dochter haar bezoekt, vindt ze haar moeder terug op een stoel, in een hemdje, met in haar handen een volgepoepte pyama. Door die infectie werkten de darmen even niet naar behoren en ze hadden haar wel uit bed gehaald, maar waren vergeten dat ze er ook weer in moest.
Mijn man voelde zich niet zo goed en stond om acht uur ´s ochtends bij de huisarts op de stoep. Hij werd doorgestuurd naar de cardioloog. In het ziekenhuis werd een hartfilmpje gemaakt. Daarna werd hij naar huis gestuurd, de uitslag kwam via de huisarts.
Terug naar de huisarts, bleek hij een hartritmestoornis te hebben. Dus de huisarts stuurde hem terug naar het ziekenhuis. Daar werd hij in bed gestopt en mocht er niet meer uit. Dat was rond vier uur. Helaas moet je ´s ochtends rond tienen opgeven wat je wilt eten, anders krijg je dus niks. En aangezien het om het avondeten ging, was een boterham ook niet mogelijk.
Allemaal in hetzelfde ziekenhuis overigens, iedereen liep (en loopt) daar rond met een zuur gezicht en het lijkt wel alsof ze allemaal liever niet werken. Zelf heb ik twee keer mogen logeren in een ander ziekenhuis, waar een veel fijnere sfeer hangt en niemand te beroerd is om iets voor een collega te doen. Dus als een collega iets vergeet en iemand anders merkt dat, geen punt, dan nemen ze het gewoon over. Wat in mijn eerste voorbeelden dus absoluut mist. In ´mijn´ ziekenhuis kreeg ik gewoon het eten dat door iemand anders besteld was.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 6 december 2016 08:37
Toen mijn eerste kind in de couveuse lag, had ik wat vragen aan de kinderarts. Hij wilde niet met me praten, omdat hij de dag daarvoor mijn man al aan de telefoon had gehad.... !?
Het ging overigens om totaal andere vragen en we hadden nog geen fatsoenlijk gesprek met de arts gehad, terwijl ons kind al een week opgenomen was.
Het ging overigens om totaal andere vragen en we hadden nog geen fatsoenlijk gesprek met de arts gehad, terwijl ons kind al een week opgenomen was.
Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg...
dinsdag 6 december 2016 08:38
quote:Ceylon schreef op 06 december 2016 @ 08:34:
Opa (85) ligt in het ziekenhuis vanwege een gebroken heup. Na drie dagen zegt ie tegen zijn dochter dat ie eigenlijk best wel honger heeft en koud is het ook op zijn kamer. Bij navraag blijkt dat hij al die tijd niets te eten heeft gehad en de verwarming stond uit. Dat moet je allemaal op een computer ingeven. Helaas had nog niemand bedacht dat je dan zo´n man wel in de buurt van die computer moet leggen. En dan is opa bekend met computers, menig bejaarde is dat niet. Dus een uitleg was ook wel handig geweest.
Diezelfde opa kreeg aan het einde zo´n leuk, bekend ziekenhuisvirus. Eén van zijn dochters is aanspreekpunt. Maar toen was daar een nichtje op bezoek. Dus ach, wat maakt het uit, kunnen we toch met nichtje overleggen. Nichtje nam een totaal verkeerde beslissing want zij had geen idee van de afspraken. Vervolgens kreeg het aanspreekpunt de schuld.
Schoonoma ligt in het ziekenhuis vanwege een infectie. Als haar dochter haar bezoekt, vindt ze haar moeder terug op een stoel, in een hemdje, met in haar handen een volgepoepte pyama. Door die infectie werkten de darmen even niet naar behoren en ze hadden haar wel uit bed gehaald, maar waren vergeten dat ze er ook weer in moest.
Mijn man voelde zich niet zo goed en stond om acht uur ´s ochtends bij de huisarts op de stoep. Hij werd doorgestuurd naar de cardioloog. In het ziekenhuis werd een hartfilmpje gemaakt. Daarna werd hij naar huis gestuurd, de uitslag kwam via de huisarts.
Terug naar de huisarts, bleek hij een hartritmestoornis te hebben. Dus de huisarts stuurde hem terug naar het ziekenhuis. Daar werd hij in bed gestopt en mocht er niet meer uit. Dat was rond vier uur. Helaas moet je ´s ochtends rond tienen opgeven wat je wilt eten, anders krijg je dus niks. En aangezien het om het avondeten ging, was een boterham ook niet mogelijk.
Allemaal in hetzelfde ziekenhuis overigens, iedereen liep (en loopt) daar rond met een zuur gezicht en het lijkt wel alsof ze allemaal liever niet werken. Zelf heb ik twee keer mogen logeren in een ander ziekenhuis, waar een veel fijnere sfeer hangt en niemand te beroerd is om iets voor een collega te doen. Dus als een collega iets vergeet en iemand anders merkt dat, geen punt, dan nemen ze het gewoon over. Wat in mijn eerste voorbeelden dus absoluut mist. In ´mijn´ ziekenhuis kreeg ik gewoon het eten dat door iemand anders besteld was.Wat erg!
Opa (85) ligt in het ziekenhuis vanwege een gebroken heup. Na drie dagen zegt ie tegen zijn dochter dat ie eigenlijk best wel honger heeft en koud is het ook op zijn kamer. Bij navraag blijkt dat hij al die tijd niets te eten heeft gehad en de verwarming stond uit. Dat moet je allemaal op een computer ingeven. Helaas had nog niemand bedacht dat je dan zo´n man wel in de buurt van die computer moet leggen. En dan is opa bekend met computers, menig bejaarde is dat niet. Dus een uitleg was ook wel handig geweest.
Diezelfde opa kreeg aan het einde zo´n leuk, bekend ziekenhuisvirus. Eén van zijn dochters is aanspreekpunt. Maar toen was daar een nichtje op bezoek. Dus ach, wat maakt het uit, kunnen we toch met nichtje overleggen. Nichtje nam een totaal verkeerde beslissing want zij had geen idee van de afspraken. Vervolgens kreeg het aanspreekpunt de schuld.
Schoonoma ligt in het ziekenhuis vanwege een infectie. Als haar dochter haar bezoekt, vindt ze haar moeder terug op een stoel, in een hemdje, met in haar handen een volgepoepte pyama. Door die infectie werkten de darmen even niet naar behoren en ze hadden haar wel uit bed gehaald, maar waren vergeten dat ze er ook weer in moest.
Mijn man voelde zich niet zo goed en stond om acht uur ´s ochtends bij de huisarts op de stoep. Hij werd doorgestuurd naar de cardioloog. In het ziekenhuis werd een hartfilmpje gemaakt. Daarna werd hij naar huis gestuurd, de uitslag kwam via de huisarts.
Terug naar de huisarts, bleek hij een hartritmestoornis te hebben. Dus de huisarts stuurde hem terug naar het ziekenhuis. Daar werd hij in bed gestopt en mocht er niet meer uit. Dat was rond vier uur. Helaas moet je ´s ochtends rond tienen opgeven wat je wilt eten, anders krijg je dus niks. En aangezien het om het avondeten ging, was een boterham ook niet mogelijk.
Allemaal in hetzelfde ziekenhuis overigens, iedereen liep (en loopt) daar rond met een zuur gezicht en het lijkt wel alsof ze allemaal liever niet werken. Zelf heb ik twee keer mogen logeren in een ander ziekenhuis, waar een veel fijnere sfeer hangt en niemand te beroerd is om iets voor een collega te doen. Dus als een collega iets vergeet en iemand anders merkt dat, geen punt, dan nemen ze het gewoon over. Wat in mijn eerste voorbeelden dus absoluut mist. In ´mijn´ ziekenhuis kreeg ik gewoon het eten dat door iemand anders besteld was.Wat erg!
dinsdag 6 december 2016 08:38
Bij mijn eerste bevalling nam een co assistent een deel op zich. Ik was zo van het padje af dat de halve stad wat mij betreft naar binnen had mogen kijken, maar deze jongeman was heel lief en schattig en rond mijn eigen leeftijd.
Ik grapte op een piek mijn mijn perswee, net gekotst, gekakt, de hele ratteplan, dat dit hopelijk niet zijn eerste bevalling was. Dat ie wel een beetje wist wat ie deed of kon verwachten zeg maar.
Was het dus wél! Hij vond het zó indrukwekkend.
En ik was op slag nuchter.
O.m.g dacht ik alleen maar, het is zijn EERSTE bevalling. Holy mary, mother of god, hoe moet dit goedkomen?
Maar het kwam goed. En hij is nog op de foto gegaan met de baby. Zijn eerste, mijn eerste. Staat in het plakboek, ik zal hem nooit vergeten.
Hij kwam de dag erna nog even om het hoekje sneupen, hoe het nu met me ging, even napraten. Hij vertelde me dat hij chirurg wilde worden ooit.
Járen later kwam ik hem tegen toen ik de ok in kwam rollen voor een operatie.
Leip van de dormicum vertelde ik hem het verhaal en hij wíst het nog!!!
(Oudste is inmiddels volwassen, zo lang was het dus geleden!) en hij was inmiddels dus idd chirurg.
Zo leuk om hem járen later nog eens terug te zien.
En dat hij gewoon zijn eerste bevalling nog herinnerde (toegegeven, het was een pittige )
Ik grapte op een piek mijn mijn perswee, net gekotst, gekakt, de hele ratteplan, dat dit hopelijk niet zijn eerste bevalling was. Dat ie wel een beetje wist wat ie deed of kon verwachten zeg maar.
Was het dus wél! Hij vond het zó indrukwekkend.
En ik was op slag nuchter.
O.m.g dacht ik alleen maar, het is zijn EERSTE bevalling. Holy mary, mother of god, hoe moet dit goedkomen?
Maar het kwam goed. En hij is nog op de foto gegaan met de baby. Zijn eerste, mijn eerste. Staat in het plakboek, ik zal hem nooit vergeten.
Hij kwam de dag erna nog even om het hoekje sneupen, hoe het nu met me ging, even napraten. Hij vertelde me dat hij chirurg wilde worden ooit.
Járen later kwam ik hem tegen toen ik de ok in kwam rollen voor een operatie.
Leip van de dormicum vertelde ik hem het verhaal en hij wíst het nog!!!
(Oudste is inmiddels volwassen, zo lang was het dus geleden!) en hij was inmiddels dus idd chirurg.
Zo leuk om hem járen later nog eens terug te zien.
En dat hij gewoon zijn eerste bevalling nog herinnerde (toegegeven, het was een pittige )
dinsdag 6 december 2016 08:41
quote:billyjack schreef op 06 december 2016 @ 08:37:
Toen mijn eerste kind in de couveuse lag, had ik wat vragen aan de kinderarts. Hij wilde niet met me praten, omdat hij de dag daarvoor mijn man al aan de telefoon had gehad.... !?
Het ging overigens om totaal andere vragen en we hadden nog geen fatsoenlijk gesprek met de arts gehad, terwijl ons kind al een week opgenomen was.Ja dat is idd heel raar van artsen, dat was hier ook maar dan andersom. Mijn vriend moest zijn vragen maar aan mij stellen want ik had al een hele uitleg gehad.
Toen mijn eerste kind in de couveuse lag, had ik wat vragen aan de kinderarts. Hij wilde niet met me praten, omdat hij de dag daarvoor mijn man al aan de telefoon had gehad.... !?
Het ging overigens om totaal andere vragen en we hadden nog geen fatsoenlijk gesprek met de arts gehad, terwijl ons kind al een week opgenomen was.Ja dat is idd heel raar van artsen, dat was hier ook maar dan andersom. Mijn vriend moest zijn vragen maar aan mij stellen want ik had al een hele uitleg gehad.
dinsdag 6 december 2016 08:43
Mijn bevalling.
Ik mocht gaan persen. Zonder persdrang en geheel op eigen kracht was het de bedoeling dat ik mijn, naar achteraf bleek 8-ponder, eruit zou persen. Geen idee wat de bedoeling was. Personeel ging in startpositie staan. Aan beide kanten enkele verpleegkundigen die me vasthielden aan benen en voeten en de gyneacoloog die aan het beduiteinde stond.
Ik kreeg de mededeling: en nu! Zet kracht!
Dat deed ik. Zo zeer dat de verpleegkundige die mijn onderbeen vasthad met veel vaart door de kamer vloog, lees richting de andere kant van de kamer werd getorpedeerd, daar ik tijdens het kracht zetten mijn benen strekte en uitrekte met alle kracht die ik kon opbrengen.
Ik mocht gaan persen. Zonder persdrang en geheel op eigen kracht was het de bedoeling dat ik mijn, naar achteraf bleek 8-ponder, eruit zou persen. Geen idee wat de bedoeling was. Personeel ging in startpositie staan. Aan beide kanten enkele verpleegkundigen die me vasthielden aan benen en voeten en de gyneacoloog die aan het beduiteinde stond.
Ik kreeg de mededeling: en nu! Zet kracht!
Dat deed ik. Zo zeer dat de verpleegkundige die mijn onderbeen vasthad met veel vaart door de kamer vloog, lees richting de andere kant van de kamer werd getorpedeerd, daar ik tijdens het kracht zetten mijn benen strekte en uitrekte met alle kracht die ik kon opbrengen.
dinsdag 6 december 2016 08:53
Hier zit het ziekenhuis om de hoek en zit dus ook bij de verloskundige daar, ik ben zelfstandig en afspraken op de dag plannen is al lastig, gezien mijn gemiddelde dag van eruit ziet van 6:00 tot 19:30 dus meestal probeer ik die te plannen aan het einde van de dag wat in het ziekenhuis max 16:00 uur is, rottige tijd maar het hoort erbij (daarna kan ik ook niks meer doen kwa werk) ik had een afspraak voor de 20 weken echo, wij daar keurig op tijd en na een half uur nog niks, ik vragen en gingen ze kijken, nee u staat helemaal niet ingepland, dus ik laat mijn afspraken kaart zien waar de afspraak wel op staat, ze hadden al een ander ingepland dus of ik morgen maar even terug wilde komen, ik uit gelegd dat dat niet zo makkelijk gaat ivm werk maar ze konden me die dag niet helpen. Ik boos maar dan maar een afspraak de week erop gemaakt, en de echo gehad.
Zou je zeggen 1 fout kan gebeuren, nou gisteren weer, ik moest voor extra controle, ik stond netjes optijd bij de balie krijg ik te horen dat ze me niet hier maar op de andere locatie (25 min verderop!) hebben ingepland terwijl op mijn kaartje gewoon de locatie in eigen stad staat, en ik geef bij het maken van afspraken altijd aan dat ik in deze stad wil omdat ik op loopafstand woon! Ik kon alsnog naar de andere locatie en daar is ook meteen melding gemaakt van de problemen.. Pff volgende zwangerschap ga ik ergens anders heen
Zou je zeggen 1 fout kan gebeuren, nou gisteren weer, ik moest voor extra controle, ik stond netjes optijd bij de balie krijg ik te horen dat ze me niet hier maar op de andere locatie (25 min verderop!) hebben ingepland terwijl op mijn kaartje gewoon de locatie in eigen stad staat, en ik geef bij het maken van afspraken altijd aan dat ik in deze stad wil omdat ik op loopafstand woon! Ik kon alsnog naar de andere locatie en daar is ook meteen melding gemaakt van de problemen.. Pff volgende zwangerschap ga ik ergens anders heen
dinsdag 6 december 2016 08:54
Ik ben op vrijdag een keertje opgebeld dat de testuitslagen niet goed waren en dat ik zo snel mogelijk een afspraak moest maken na het weekend.
Geen oog dicht gedaan.. Wist de dokter niet eens waar ik voor kwam, had de uitslagen niet gezien. Toen hij ze zag wilde hij me opeens opnemen, toen wilde hij de testen nog een keer overnieuw doen. En toen een week later was het wel goed en was ik te dik.
Het Erasmus ziekenhuis was een grote grap. Mijn dossier daar krijgen leek wel onmogelijk waardoor de eerste afspraak verzet moest worden. De keer erop bij de prikpolie hoorde ik een heel verhaal over hoe ze iemands bloed kwijt waren en dat ze nu die man opnieuw moesten gaan bellen om opnieuw te prikken en dat zijn afspraak nu niet door kan gaan. Mijn afspraak is ook 2 keer afgezegd want door de vakantieperiode waren uitslagen nog niet binnen. Doe je weer geen oog dicht van de zenuwen en word je op de dag zelf afgebeld.. een keer stond ik serieus met de autodeur in mijn handen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Geen oog dicht gedaan.. Wist de dokter niet eens waar ik voor kwam, had de uitslagen niet gezien. Toen hij ze zag wilde hij me opeens opnemen, toen wilde hij de testen nog een keer overnieuw doen. En toen een week later was het wel goed en was ik te dik.
Het Erasmus ziekenhuis was een grote grap. Mijn dossier daar krijgen leek wel onmogelijk waardoor de eerste afspraak verzet moest worden. De keer erop bij de prikpolie hoorde ik een heel verhaal over hoe ze iemands bloed kwijt waren en dat ze nu die man opnieuw moesten gaan bellen om opnieuw te prikken en dat zijn afspraak nu niet door kan gaan. Mijn afspraak is ook 2 keer afgezegd want door de vakantieperiode waren uitslagen nog niet binnen. Doe je weer geen oog dicht van de zenuwen en word je op de dag zelf afgebeld.. een keer stond ik serieus met de autodeur in mijn handen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
dinsdag 6 december 2016 09:01
Tijdens mijn ingeleide bevalling (eerste kind) in een weeënstorm beland en man gevraagd verpleging te bellen omdat ik ging hyperventileren. Verpleegster kwam, zei, tja dat heb je met weeopwekkers, even doorzetten en ging weer weg. Ik liep ondertussen bijna blauw aan dus man belde nogmaals. Verpleegster boos terug en snauwde tegen man dat hij pas weer mocht bellen als ik volledige ontsluiting had, eerder kon ze toch niets voor me doen. 10 minuten later kwam de gyn, ik had volledige ontsluiting, hartslag van baby was erg zwak en toen kreeg ik een snauw dat er wel gebeld moest worden in zo'n situatie.
2 dagen later, zelfde ziekenhuis. Zoon lag aan hartbewaking, ik kolfde en was totaal van slag na zware bevalling, baby die het ter nauwer nood had overleefd en borstvoeding die niet op gang wilde komen (niemand vertelde mij dat het belangrijk was dat ik zelf ook voldoende at en dronk, daar nam ik gewoon de tijd niet voor). In de nacht moest ik kolven, ik kreeg de dubbelzijdige kolf niet zelf op beide borsten. Gebeld en afgesnauwd door de nachtzuster dat ze daar niet voor bedoeld was en dat ik dan maar om en om moest kolven en weg was ze weer.
Mijn tweede bevalling was ik weer medisch en moest ik weer ingeleid worden. De VK stelde dit ziekenhuis voor, mooi niet! Ben naar een ander ziekenhuis geweest en heb daar gelukkig een geweldig mooie ervaring gehad.
2 dagen later, zelfde ziekenhuis. Zoon lag aan hartbewaking, ik kolfde en was totaal van slag na zware bevalling, baby die het ter nauwer nood had overleefd en borstvoeding die niet op gang wilde komen (niemand vertelde mij dat het belangrijk was dat ik zelf ook voldoende at en dronk, daar nam ik gewoon de tijd niet voor). In de nacht moest ik kolven, ik kreeg de dubbelzijdige kolf niet zelf op beide borsten. Gebeld en afgesnauwd door de nachtzuster dat ze daar niet voor bedoeld was en dat ik dan maar om en om moest kolven en weg was ze weer.
Mijn tweede bevalling was ik weer medisch en moest ik weer ingeleid worden. De VK stelde dit ziekenhuis voor, mooi niet! Ben naar een ander ziekenhuis geweest en heb daar gelukkig een geweldig mooie ervaring gehad.
dinsdag 6 december 2016 09:12
Geen misser maar wel bijzonder dat ze denken dat patiënten niks kunnen horen.
Na twee uur persweeen was het bijna acht uur s ochtends. Zeggen de gynaecoloog en de verpleegkundige tegen elkaar "ze moet zo wel opschieten, we hebben zo de overdracht". Ja want ik dacht natuurlijk al de hele tijd, joh ik ben even relaxed bezig en ik neem rustig mijn tijd, want dit is zo fijn...Was overigens te zwak om er op te reageren.
Na twee uur persweeen was het bijna acht uur s ochtends. Zeggen de gynaecoloog en de verpleegkundige tegen elkaar "ze moet zo wel opschieten, we hebben zo de overdracht". Ja want ik dacht natuurlijk al de hele tijd, joh ik ben even relaxed bezig en ik neem rustig mijn tijd, want dit is zo fijn...Was overigens te zwak om er op te reageren.
dinsdag 6 december 2016 09:17
Mijn zenuwen zouden doodgebrand worden vanwege erge pijn. De behandeling was megapijnlijk, terwijl mijn pijngrens hoog ligt. Ik vroeg de arts zelfs te stoppen, het was niet te hebben. Maar nee, moest nog even doorgaan. Totaal 7 minuten vol stroom gehad op de meest pijnlijke plek op mijn lijf, maar arts weigerde de stoppen. Achteraf bleek de verdoving niet te hebben gewerkt. Volgens mij dacht de arts dat ik me aanstelde. Gelukkig heb ik nu een andere arts. Die heeft dezelfde behandeling uitgevoerd bij me, was niet prettig dus snap wel dat sommigen klagen hierover, maar was helemaal niks vergeleken bij de eerste keer. Heb erover gedacht om een klacht in te dienen, maar daar heb ik ook niks meer aan. Arts gaat met pensioen, dus ook voor andere patiënten niet zinvol meer. Maar heb er echt nachtmerries van gehad.
dinsdag 6 december 2016 09:21
Mijn iets te vroeg geboren en dysmature kind was net van de nicu af. De sonde zat er nog in maar ze mocht/moest zelf drinken. De kinderarts had me op het hart gedrukt dat er niet meer dan 3 uur tussen de voedingen mocht zitten. Ook 's nachts niet. Ik had voor 's nachts mijn wekker gezet en ging kind voeden. Een van de verpleegsters had mijn wekker gehoord en kwam mij even uitkafferen dat ik en dochter moesten slapen en dat baby's's nachts best langer konden slapen. Naar mijn uitleg luisterde ze niet.
De volgende ochtend stond ze lekker over mij te roddelen tegen de nieuwe verpleegkundige. Ze zei echt hele lelijke dingen over onzekere moeders. Op dat moment kwam de kinderarts en nam haar mee naar mijn bed. Hij vroeg naar de voedingen en toen heb ik toch maar even gemeld dat zij het niet zo nodig vond om 's nachts te voeden en dan ook nog lekker even over mij te roddelen. Ze kreeg een onwijs rood hoofd en stotterde nog iets. Het werd nog erger toen de kinderarts haar vroeg waarom ze de status niet had gelezen, want daar stond het gewoon in en dat het haar taak was om er op toe te zien dat kind minimaal om de 3 uur gevoed werd.
Wat een stom mens was dat zeg.
De volgende ochtend stond ze lekker over mij te roddelen tegen de nieuwe verpleegkundige. Ze zei echt hele lelijke dingen over onzekere moeders. Op dat moment kwam de kinderarts en nam haar mee naar mijn bed. Hij vroeg naar de voedingen en toen heb ik toch maar even gemeld dat zij het niet zo nodig vond om 's nachts te voeden en dan ook nog lekker even over mij te roddelen. Ze kreeg een onwijs rood hoofd en stotterde nog iets. Het werd nog erger toen de kinderarts haar vroeg waarom ze de status niet had gelezen, want daar stond het gewoon in en dat het haar taak was om er op toe te zien dat kind minimaal om de 3 uur gevoed werd.
Wat een stom mens was dat zeg.
