Overig
alle pijlers
Dringend! Dank je wel.
vrijdag 2 februari 2007 13:15
DAg,
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
maandag 19 februari 2007 18:40
Zo te zien heb je geen behoefte meer om te komen posten en dat respecteer ik:) was wel ff benieuwd hoe met je nu is, ik wens je verder heel veel sterkte en veeeel liefde toe en ook veeeel veeel succes met je studies. Laat je niet kisten, vechten en vol houden, van alles wat je nu doet zul je ooit de vruchten van zien en plukken (how deep;))
Dikke dikke*; en hou van jezelf meid:)
Dikke dikke*; en hou van jezelf meid:)
woensdag 21 februari 2007 18:41
Ik wens je ook het allerbeste. Laat het voortaan niet zo ver komen als je het niet meer ziet zitten. Je hebt gemerkt dat er altijd mensen zijn die met je begaan zijn. Je hoeft alleen maar je hart er voor open te stellen. De rest komt vanzelf. Trek gewoon aan de bel. En met je studie, aarzel niet om op het aanbod van Qwerty in te gaan. Het is altijd een fijn gevoel dat je er niet alleen voor staat. Jouw topic blijft hier nog wel ff staan, zal alleen iets zakken dus als er iets is, weet je ons te bereiken. Roma en mij kan je iig altijd bij Jiggyclub (overig) en Leuters (relatie) bereiken. Als je je hart wilt luchten maar ook voor een simpel babbeltje.
Sterkte meis en het beste, we zijn er altijd voor je hoor!
Sterkte meis en het beste, we zijn er altijd voor je hoor!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 23 februari 2007 09:47
Hey Roma, Qwerty en Mylenevalerie! En alle anderen die dit ook lezen uiteraard!
Wat leuk dat jullie toch nog geinteresseerd zijn in hoe het gaat. Ik heb de topic verwaarloosd, mede doordat ik mezelf even streng heb toegesproken en dat het nu echt tijd wordt om even bij zinnen te komen en normaal te doen en niet zo dramatisch. Vandaar dat ik niet wilde reageren; van ooo God, daar heb je haar ook weer met haar gezeik (goed, ik weet dat dat ingebeeld is en dat niemand tot nu toe zo heeft gereageerd ;) )
Met mij gaat t wel ok, de huisarts wilde me niet doorverwijzen, want ze vond dat er niks aan de hand was, idem dito geldt dat voor dieetiste. Ze vond dat ik geen overgewicht had....dus automatisch gezond. DAt is onzin, want ik weet dat ik een stuk slanker was dan dit....en dat dit niet goed is. Ze had een folder van de site van voedingscentrum uitgeprint en die meegegeven. Kortom...concreet heb ik er niet veel aan gehad, maar misschien heeft ze wel gelijk en moet ik me niet aanstellen, weet je wel, van God, je bent een student en je bent nu 22...je lichaam ziet er uiteraard anders uit dan wanneer je 16 bent. Maar bik zal doorsporten en eten aanpassen...en hopelijk zal ik t zelf uiteindelijk bereiken. Dit is een ontzettend grote obsessie van me geworden. Wanneer ik in de klas zit, ik niet rust kan zitten omdat ik de dikste van alle meiden ben. verschrikkelijk vind ik dat.
Maar verder gaat t wel ok. OP twee vakken na heb ik alles gehaald, niet spectaculair; gewoon zesjes en zevens...maar goed, gehaald is gehaald he. Ook heb ik mijn bijbaantje opgezegd waar ik totaal niet gelukkig mee was. Ik wou t volhouden...vanwege cv building, maar ik was er zo ongelukkig en ging er met zo'n tegenzin heen dat ik er niet meer tegen kon. Een vriendin van me, die 37 is zei dat uiteindelijk al die bijbaantjes totaal niet meetellen. Misschien voor andere bijbaantjes, maar als je eenmaal aan de slag gaat, het echte werk telt. Schrale troost, maar ja...je moet t voor je zelf ff goedpraten he.:$
Tevens heb ik een jongen ontmoet, die ik wel leuk vind, maar er is nog niks gebeurd; omdat ik t niet zeker weet. VRiendinnetjes pushen me om gewoon een gezellige tijd ervan te maken en dat ik wel zie wat er van komt; maar ben terughoudend. maar de volhouder wint he ;) Eerlijk gezegd durf ik niet wat met hem te beginnen, puur vanwege t sexuele gebeuren. Ben anderhalfjaar uit de roulatie :$ en mollig dus.......................................jullie kunnen je er wel wat bij voorstellen. HAhahah drama....
Nou meisjes, ik hoop dat het bij jullie ook goed gaat....roma met jou en je gemoedstoestand, idem dito voor mylenevalerie en qwerty met je studie?! *;
PS> Gister laat had ik ook een heel stuk tekst geschreven, ik wou het verzenden......kreeg ik een soort van error...en toen ik terugkwam op de pagina waar mijn tekst stond, was de tekst weg. Echt verschrikkelijk...gebeurt me niet nog een keer, nu zal ik alles kopieren. Daarna heb je ook geen zin meer om alles overnieuw te schrijven. Pffffffffff
Wat leuk dat jullie toch nog geinteresseerd zijn in hoe het gaat. Ik heb de topic verwaarloosd, mede doordat ik mezelf even streng heb toegesproken en dat het nu echt tijd wordt om even bij zinnen te komen en normaal te doen en niet zo dramatisch. Vandaar dat ik niet wilde reageren; van ooo God, daar heb je haar ook weer met haar gezeik (goed, ik weet dat dat ingebeeld is en dat niemand tot nu toe zo heeft gereageerd ;) )
Met mij gaat t wel ok, de huisarts wilde me niet doorverwijzen, want ze vond dat er niks aan de hand was, idem dito geldt dat voor dieetiste. Ze vond dat ik geen overgewicht had....dus automatisch gezond. DAt is onzin, want ik weet dat ik een stuk slanker was dan dit....en dat dit niet goed is. Ze had een folder van de site van voedingscentrum uitgeprint en die meegegeven. Kortom...concreet heb ik er niet veel aan gehad, maar misschien heeft ze wel gelijk en moet ik me niet aanstellen, weet je wel, van God, je bent een student en je bent nu 22...je lichaam ziet er uiteraard anders uit dan wanneer je 16 bent. Maar bik zal doorsporten en eten aanpassen...en hopelijk zal ik t zelf uiteindelijk bereiken. Dit is een ontzettend grote obsessie van me geworden. Wanneer ik in de klas zit, ik niet rust kan zitten omdat ik de dikste van alle meiden ben. verschrikkelijk vind ik dat.
Maar verder gaat t wel ok. OP twee vakken na heb ik alles gehaald, niet spectaculair; gewoon zesjes en zevens...maar goed, gehaald is gehaald he. Ook heb ik mijn bijbaantje opgezegd waar ik totaal niet gelukkig mee was. Ik wou t volhouden...vanwege cv building, maar ik was er zo ongelukkig en ging er met zo'n tegenzin heen dat ik er niet meer tegen kon. Een vriendin van me, die 37 is zei dat uiteindelijk al die bijbaantjes totaal niet meetellen. Misschien voor andere bijbaantjes, maar als je eenmaal aan de slag gaat, het echte werk telt. Schrale troost, maar ja...je moet t voor je zelf ff goedpraten he.:$
Tevens heb ik een jongen ontmoet, die ik wel leuk vind, maar er is nog niks gebeurd; omdat ik t niet zeker weet. VRiendinnetjes pushen me om gewoon een gezellige tijd ervan te maken en dat ik wel zie wat er van komt; maar ben terughoudend. maar de volhouder wint he ;) Eerlijk gezegd durf ik niet wat met hem te beginnen, puur vanwege t sexuele gebeuren. Ben anderhalfjaar uit de roulatie :$ en mollig dus.......................................jullie kunnen je er wel wat bij voorstellen. HAhahah drama....
Nou meisjes, ik hoop dat het bij jullie ook goed gaat....roma met jou en je gemoedstoestand, idem dito voor mylenevalerie en qwerty met je studie?! *;
PS> Gister laat had ik ook een heel stuk tekst geschreven, ik wou het verzenden......kreeg ik een soort van error...en toen ik terugkwam op de pagina waar mijn tekst stond, was de tekst weg. Echt verschrikkelijk...gebeurt me niet nog een keer, nu zal ik alles kopieren. Daarna heb je ook geen zin meer om alles overnieuw te schrijven. Pffffffffff
vrijdag 23 februari 2007 10:54
Oh ik herken het, lap tekst getyped, vergeten eerst te kopieren voordat ik op plaatsen druk, weg. Kan je weer opnieuw beginnen.
Fijn nog wat van je te horen. Ik vind het vreemd dat je geen verwijzing krijgt voor het GGZ. Wat ik je zou aanraden is om het GGZ te bellen en de situatie uitleggen en vragen wat je nu het beste kan doen. Of vraag aan je vriendin of ze voor je wilt bellen. Wat ,betreft die dietiste, bel er een en vraag wat de procedure is. Kijk in hoeverre jouw ziekenfonds het vergoed. Wie weet is die procedure wel mogelijk. Of kijk eens voor een accupunctuurbehandeling, heb je geen verwijzing voor nodig en wordt voor een deel vergoed.
Ik schrijf later nog, heb nu niet zoveel tijd. Tot later.
Fijn nog wat van je te horen. Ik vind het vreemd dat je geen verwijzing krijgt voor het GGZ. Wat ik je zou aanraden is om het GGZ te bellen en de situatie uitleggen en vragen wat je nu het beste kan doen. Of vraag aan je vriendin of ze voor je wilt bellen. Wat ,betreft die dietiste, bel er een en vraag wat de procedure is. Kijk in hoeverre jouw ziekenfonds het vergoed. Wie weet is die procedure wel mogelijk. Of kijk eens voor een accupunctuurbehandeling, heb je geen verwijzing voor nodig en wordt voor een deel vergoed.
Ik schrijf later nog, heb nu niet zoveel tijd. Tot later.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 23 februari 2007 11:43
Yo mylene en qwerty, ik ben heel ff online, omdat ik zo college heb en ik over 10 inuten moet vertrekken, dus ff aankleden en tas inpakken. beetje aan de late kant, maar wilde even snel reageren...en ook ff vermelden dat ik t top vind dat jullie toch iedere keer moeite nemen om te reageren en oplossingen aandragen! TOPMEISJES!
iK ZAL later op de dag even uitgebreider reageren, nu wilde ik alleen ff laten weten dat ik jullie belangstelling oprecht waardeer en tevens ook geintereseerd ben in jullie hoe en wat. Maar later volgt meer. FIijne dag en werk ze mylene en qwer.....doe rustig aan!:)
iK ZAL later op de dag even uitgebreider reageren, nu wilde ik alleen ff laten weten dat ik jullie belangstelling oprecht waardeer en tevens ook geintereseerd ben in jullie hoe en wat. Maar later volgt meer. FIijne dag en werk ze mylene en qwer.....doe rustig aan!:)
zaterdag 24 februari 2007 20:40
Veel plezier bij college.
Hoi hoi,
Nou daar ben ik weer, weliswaar dagje later dan gepland, maar er kwam
wat tussen, vriendinnen hadden gebeld of ik de stad in ging, even een
drankje doen...dus vandaar.
Mylenevalerie, ik heb gisteren naar de ggd gebeld en ik kan er komende
woensdag terecht; geheel vertrouwelijk...dus dat komt dan goed uit,
alleen ben bang dat ze de informatie alsnog zullen doorspelen naar mijn
huisarts. En die vind ik eerlijk gezegd drie keer niks want hij wilde
me niet doorsturen naar de psych. ook geen doorverwijzing naar de
dieetiste geven...hij heeft me afgepoeierd met 2 A4tjes, rechtstreeks
van de site van voedingscentrum gehaald en uitgeprint, terwijl ik in
het gesprek al had aangegeven dat ik heel goed bekend ben met de site
van voedingscentrum, aangezien ik dagelijks calorieen aan het checken
ben, nou daagelijks is wat overdreven, maar wel regelmatig. Nou dat is
waarschijnlijk volledig langs hem heen gegaan.
Qwerty, ik vond je woorden erg bemoedigend en ik wist niet dat je zulke
nare gebeurtenissen achter de rug hebt, vind t best heftig. Naast je
nare ziekte toch nog je studie oppakken en doorgaan en tevens mensen
steunen op t forum, terwijl t bij jou zelf niet zo relaxed aan toe
gaat... Petje af! Moet/Mag zeker even gezegd worden.
Met mij gaat t weer stuk minder. En dit is wat ik bedoel als ik zeg dat
ik bang ben wanneer dingen naar beter gaan en t even slechter gaat en
je dan ineens weer zo naar voelt. Echt zo'n naar gevoel van binnen. EN
dat is wederom t geval weer. En dan denk ik bij me zelf van ...jaaah
lekker makkelijk als t niet goed gaat dan wel een heel verhaal
neerzetten, maar als t beter gaat de boel laten verslonzen...(hier op t
forum bedoel ik, maar goed ik moet t kwijt...dus jaaa :$)
Ik had verteld dat ik een leuke jongen ben tegengekomen. Aanvankelijk
was ik niet zo enthousiast over hem na de 2de date, maar heb mezelf
wederom streng, toegesproken en gezegd dat ik hem een kans moest
gunnen, aangezien we elkaar niet echt goed hebben leren kennen die
avond. Na de eerste date (was trouwens een double date) was hij erg
enthousiast en wilde weer afspreken, hij wilde zelfs een romantisch
dineetje bij me komen koken. Nou goed, ik hield de boot af, en
uiteindelijk heb ik hem zelf voor en drankje uitgenodigd op donderdag.
Usually I don't do this ....;) Maar ik ging ervan uit dat hij verlegen
was en dat t toch niks zou worden, dus ging ik er lekker
''onbevooroordeeld'' naar toe. Tegen alle verwachtingen in was het erg
gezellig geworden, we hebben niet gezoend omdat ik de trein moest halen
en geen zin had in t openbaar te zoenen. That's me...schaam me altijd
en overal...
Die avond, dat ie me bij t station had afgezet vroeg ie me of ik t leuk
had gevonden en of ik van t weekend in de stad zou zijn, ik had gezegd
van wel en toen hebben we afscheid genomen. Hij had een lief smsje
gestuurd en ik heb erop geantwoord en nu helaas niks meer van m
vernomen. maar goed ik realiseer me dat dit niet hier hoort, en ik dit
bij relatie perikkelen moet droppen. Hahahaha ik liet me ff gaan.
Ik ga proberen er t beste van te maken....en laat even weten hoe t verder gaat.
Kusjes
zaterdag 24 februari 2007 20:52
Hoi lieverd ik zag niet eens dat je had gereageert, ben afgelopen dagen erg druk geweest met werk en de kids maar heb wel aan je gedacht.
Stay strong girl, je komt er wel, laat je niet klein maken door wat voor situatie ook, of het jou gewicht is of je studie of wat dan nog, je bent een kanjer!!!
*;:)
Stay strong girl, je komt er wel, laat je niet klein maken door wat voor situatie ook, of het jou gewicht is of je studie of wat dan nog, je bent een kanjer!!!
*;:)
zondag 25 februari 2007 01:59
Hoi Ana
Een tijdje geleden heb ik ook op dit topic geschreven en ik ben erg blij te lezen dat je de moed hebt opgevat om er weer tegenaan te gaan. Dapper van je hoor!
Weet je Ana, als ik je zo lees ben jij een meisje met een behoorlijk schild om haar heen (heb je geloof ik ook weleens geschreven). Je wilt graag sterk zijn, schaamt je voor een aantal zaken, maar zal dat waarschijnlijk niet snel laten blijken. Maar vanbinnen heb je een kwetsbaar hartje dat het nu niet makkelijk heeft.
Voor jou is het dus heel erg belangrijk dat je een hulpverlener (psych/therapeut) krijgt die daar doorheen kan prikken en bij jouw kwetsbare 'zelf' kan komen. Dat zal waarschijnlijk wel wat weerstand van jouw kant kosten, maar een goeie therapeut kan daar wel mee omgaan.
Pas achter jouw schild en in je kwetsbaarheid kan je helen en echt sterker worden dwz leren dat je die kwetsbaarheid niet krampachtig hoeft af te sluiten maar het ook kunt tonen (als deel van jouzelf). Je er niet achter hoeft te verschuilen, maar onderdeel van je leven maken en ervaren dat daarmee -gek genoeg- krachtiger wordt. (En ook nog eens gelukkiger!)
Goed dat je je niet hebt laten afschepen door je HA. Ze heeft een verplichting je door te verwijzen dus, goed beschouwd, kan ze dat helemaal niet weigeren.
Maar heel verstandig dat je zelf contact hebt gezocht met de GGZ, doe daar je verhaal (misschien een paar dingen opschrijven vantevoren?) en laat hen, samen met jou, bepalen welke hulp voor jou de beste is.
Ik wens je alle sterkte en vooral geluk! Je bent goed bezig meis!
(...en hoop dat je prille liefde in de tussentijd ook tot iets moois mag bloeien)
Reina
Een tijdje geleden heb ik ook op dit topic geschreven en ik ben erg blij te lezen dat je de moed hebt opgevat om er weer tegenaan te gaan. Dapper van je hoor!
Weet je Ana, als ik je zo lees ben jij een meisje met een behoorlijk schild om haar heen (heb je geloof ik ook weleens geschreven). Je wilt graag sterk zijn, schaamt je voor een aantal zaken, maar zal dat waarschijnlijk niet snel laten blijken. Maar vanbinnen heb je een kwetsbaar hartje dat het nu niet makkelijk heeft.
Voor jou is het dus heel erg belangrijk dat je een hulpverlener (psych/therapeut) krijgt die daar doorheen kan prikken en bij jouw kwetsbare 'zelf' kan komen. Dat zal waarschijnlijk wel wat weerstand van jouw kant kosten, maar een goeie therapeut kan daar wel mee omgaan.
Pas achter jouw schild en in je kwetsbaarheid kan je helen en echt sterker worden dwz leren dat je die kwetsbaarheid niet krampachtig hoeft af te sluiten maar het ook kunt tonen (als deel van jouzelf). Je er niet achter hoeft te verschuilen, maar onderdeel van je leven maken en ervaren dat daarmee -gek genoeg- krachtiger wordt. (En ook nog eens gelukkiger!)
Goed dat je je niet hebt laten afschepen door je HA. Ze heeft een verplichting je door te verwijzen dus, goed beschouwd, kan ze dat helemaal niet weigeren.
Maar heel verstandig dat je zelf contact hebt gezocht met de GGZ, doe daar je verhaal (misschien een paar dingen opschrijven vantevoren?) en laat hen, samen met jou, bepalen welke hulp voor jou de beste is.
Ik wens je alle sterkte en vooral geluk! Je bent goed bezig meis!
(...en hoop dat je prille liefde in de tussentijd ook tot iets moois mag bloeien)
Reina
zondag 25 februari 2007 12:52
Jeetje meiden, ik kwam gisteravond bij toeval op dit topic en heb 't in een keer uitgelezen. Wat ben ik geschrokken van de pijn die veel mensen met zich meedragen, de wanhoop en machteloosheid die vele voelen maar ook de waarde en invloed die een forum als dit kan hebben. Ik heb er vanacht best over zitten malen ... Ook ik zit vaak genoeg niet best in m'n vel maar dat heeft iedereen wel eens. Ik mag m'n handen dichtknijpen over het gelukkige leven dat ik tot nu toe heb kunnen leven, al geniet ik er vaak genoeg niet optimaal van. Er zijn mensen die zich extreem en permanent slecht voelen en als vriend, want ik ken er ook een aantal, wil je dit deze mensen met heel je hart helpen.
Een vriendin van mij is heel erg open in wat voor situatie ze nu zit, ze zit niet aan zm te denken maar door familie omstandigheden heeft ze het niet makkelijk. Ik wilde haar gister eigenlijk meteen een sms sturen, heb dat niet gedaan maar ga d'r zeker vandaag even bellen. Het is niet iemand die ik vaak zie maar een buurmeisje waar ik toch een speciale band mee heb.
Daarnaast heb ik een ex-vriend (long distance relation) die bizar slecht in z'n vel zit. Er is veel gebeurt in onze relatie, positief en negatief, maar ik zou hem enorm graag willen helpen. Jeetje, wat zou het fijn zijn als ik hem wat kon steunen maar, daar komt het, hij staat daar totaal niet open voor. Hij komt uit een land waar je niet om psychologische hulp vraagt, ik vraag me zelf af of het mogelijk is om het daar te krijgen. Ik heb gezegt dat ik altijd voor 'm klaar sta maar onze relatie is op dit moment over, ik ga er anders zelf onderdoor. Het doet pijn om te weten dat je iemand niet kan helpen, niet dat ik dat daadwerkelijk want ze moeten het zelf doen waarbij psychologische hulp een steun kan zijn. Maar dat iemand die zo close met je is dat niet wil delen is niet fijn. Wat ik hiermee wil zeggen is als mensen zo gesloten zijn, niet kunnnen praten over wat ze voelen, dan weet niemand het.
Mensen denken veel voor zichzelf. Een andere vriendin van me kan soms slecht in d'r vel zitten maar gaat alleen thuis zitten, ik doe hetzelfde al wil ik haar soms graag bellen maar als het altijd van mijn kant komt dan houd dat op een gegeven moment ook op. Dan krijg ik het idee dat ze geen behoefte heeft om af te spreken maar daarentegen denk ze dat ieder ander iets beters te doen heeft dan tijd met haar besteden. Dat terwijl ik 'savonds ook gewoon thuis zit te niksen.
Een aantal jaar geleden ben ik met m'n ouders naar Amerika geweest. We hebben daar ook een cruise gemaakt naar Mexico, waar veel armoede was terwijl wij van zo'n rijke boot kwamen. Het meest vreselijke moment van die reis voor mij. Oh wat voelde ik me ongelukkig! M'n pa heeft die reis veel gefilmt en een aantal maanden geleden was, na 8 jaar, eindelijk de video klaar. Hij had bij het stuk over Mexico de volgende song Joy van Janis Ian, wat perfect zijn gevoel op dat moment waargaf. Ik moest aan deze song denken toen ik dit topic las.
Joy, Janis Ian (Ik hoop dat dit werkt want het plaatsen van de tekst lukt me niet ... )
Heel veel sterke meiden. Ik hoop dat jullie je snel beter voelen, dat jullie kunnen genieten van kleine dingetjes in het leven. Verder heb ik eigenlijk weinig meer te zeggen ...
Liefs!
Een vriendin van mij is heel erg open in wat voor situatie ze nu zit, ze zit niet aan zm te denken maar door familie omstandigheden heeft ze het niet makkelijk. Ik wilde haar gister eigenlijk meteen een sms sturen, heb dat niet gedaan maar ga d'r zeker vandaag even bellen. Het is niet iemand die ik vaak zie maar een buurmeisje waar ik toch een speciale band mee heb.
Daarnaast heb ik een ex-vriend (long distance relation) die bizar slecht in z'n vel zit. Er is veel gebeurt in onze relatie, positief en negatief, maar ik zou hem enorm graag willen helpen. Jeetje, wat zou het fijn zijn als ik hem wat kon steunen maar, daar komt het, hij staat daar totaal niet open voor. Hij komt uit een land waar je niet om psychologische hulp vraagt, ik vraag me zelf af of het mogelijk is om het daar te krijgen. Ik heb gezegt dat ik altijd voor 'm klaar sta maar onze relatie is op dit moment over, ik ga er anders zelf onderdoor. Het doet pijn om te weten dat je iemand niet kan helpen, niet dat ik dat daadwerkelijk want ze moeten het zelf doen waarbij psychologische hulp een steun kan zijn. Maar dat iemand die zo close met je is dat niet wil delen is niet fijn. Wat ik hiermee wil zeggen is als mensen zo gesloten zijn, niet kunnnen praten over wat ze voelen, dan weet niemand het.
Mensen denken veel voor zichzelf. Een andere vriendin van me kan soms slecht in d'r vel zitten maar gaat alleen thuis zitten, ik doe hetzelfde al wil ik haar soms graag bellen maar als het altijd van mijn kant komt dan houd dat op een gegeven moment ook op. Dan krijg ik het idee dat ze geen behoefte heeft om af te spreken maar daarentegen denk ze dat ieder ander iets beters te doen heeft dan tijd met haar besteden. Dat terwijl ik 'savonds ook gewoon thuis zit te niksen.
Een aantal jaar geleden ben ik met m'n ouders naar Amerika geweest. We hebben daar ook een cruise gemaakt naar Mexico, waar veel armoede was terwijl wij van zo'n rijke boot kwamen. Het meest vreselijke moment van die reis voor mij. Oh wat voelde ik me ongelukkig! M'n pa heeft die reis veel gefilmt en een aantal maanden geleden was, na 8 jaar, eindelijk de video klaar. Hij had bij het stuk over Mexico de volgende song Joy van Janis Ian, wat perfect zijn gevoel op dat moment waargaf. Ik moest aan deze song denken toen ik dit topic las.
Joy, Janis Ian (Ik hoop dat dit werkt want het plaatsen van de tekst lukt me niet ... )
Heel veel sterke meiden. Ik hoop dat jullie je snel beter voelen, dat jullie kunnen genieten van kleine dingetjes in het leven. Verder heb ik eigenlijk weinig meer te zeggen ...
Liefs!
zondag 25 februari 2007 15:04
Wat een mooie aanvulling en uitleg op wat ik aanstipte Quertu. Ik denk ook dat de HA niet door haar pantser heen heeft kunnen kijken en daarmee het probleem niet kan onderkennen.
Wilde je ook nog even zeggen dat ik jouw posts altijd ontzettend wijs en betrokken vind. Je schrijft met zoveel empathie en hebt tegelijk een scherp inzicht in je eigen situatie en weet dat ook nog eens heel helder te verwoorden. Ik kan me voorstellen dat jouw verhaal voor Ana heel bemoedigend en ook inspirerend is. Een hoopvol voorbeeld.
Ook jou wens ik alle sterkte èn geluk Quertu.
...enne, het maakt niet uit hoevaak we 'vallen' in het leven, als we daarna maar weer opstaan. Daarin zit de kracht!
zondag 25 februari 2007 16:39
Qwertu, is 'ik moet het zélf oplossen' niet een valkuil?
Het klopt dat niemand jouw problemen, of die van wie dan ook, uit handen kan nemen, maar het is zo fijn als er iemand naar je luistert, weet waar je doorheen gaat, als je daar tegenaan kan praten waardoor jij sneller aan verwerken toekomt. Je hoeft niet alleen te zijn, het mag wel natuurlijk.
