Hoevaak ben jij de dans ontsprongen?

25-05-2016 23:58 186 berichten
Alle reacties Link kopieren
Heb jij weleens bijna iets heel heftigs meegemaakt waardoor, als je de dans niet was ontsprongen, je ernstig gewond of mischien wel dood had kunnen zijn? Ik heb er best veel. Mijn moeder had mij als baby bijna in een badje laten verzuipen doordat ze even niet aan het opletten was, paar jaar later bijna onder een grote kast terecht gekomen, de kast had een klep die je naar beneden open kon maken. Mijn broer was daarop gaan zitten of zoiets waardoor de hele kast naar beneden kwam en ik zat er vlak onder maar ben net op het nippertje eronder uit gekropen(kon toen ook pas net kruipen), 5 jarige leeftijd bijna gestikt in een vrucht die vastzat in mijn keel. 9 jarige leeftijd bijna verdronken en gered door twee mensen. 3 jaar later bijna een grote brand veroorzaakt, weet nog steeds niet hoe het me gelukt is om het vuur te doven. Vloerbedekking vloog in de fik en het vuur verspreide zich binnen no time, maar ik heb het kunnen doven op 1 of ander manier. Als 10 jarige bijna onder een trein terecht gekomen tijdens het (illegaal) oversteken iemand trok me net op tijd weg. Was 16 jaar toen ik tevens bijna onder een bus terecht kwam en op dezelfde dag, 5 minuten later om precies te zijn, bijna een baksteen op mijn hoofd gekregen die uit het niets uit de lucht kwam vallen. Echt vlak voor mijn voeten. Paar jaar later weer iets met bakstenen iemand was bezig vanuit het raam bakstenen naar beneden te gooien en het scheelde echt niks of ze waren op mijn hoofd gevallen. Ik vraag me nu toch af ik de enige ben die vaker dit soort dingen meemaakt om de zoveel jaar lijkt er weer eens wat te gebeuren wat potentieel heel verkeerd had kunnen aflopen. Ik bekijk het maar positief ik zal wel een engeltje op mijn schouder hebben want elke keer ontspring ik toch de dans haha.

Deel hier je ervaringen.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het niet. Klinkt als final destinationachtig.
Ik ben een keer bijna verdronken op vakantie toen mijn zus mij voor de grap onder duwde en ik geen adem had. Gelukkig liet ze mij net optijd los anders had ik hier nu niet geschreven.



Maar ik zie dat niet als dat ik een engeltje op mijn schouder had. Dat was gewoon domme pech dat ik toen net geen zuurstof in mijn longen had
Alle reacties Link kopieren
Zo zeg, jij bent wel een wandelende werkgelegenheid voor engeltjes op schouders



Ik ben als 10-jarige wel eens dramatisch verdwaald in een natuurgebied, samen met wat klasgenootjes. De instructies van de ene opdrachtpost naar de volgende waren niet helemaal duidelijk... Ik kan er nu om lachen, maar voordat we om een uur of zes 's avonds eindelijk teruggevonden werden, waren we er al minstens twintig keer van overtuigd dat we opgegeten zouden worden door de moerasmonsters, aangevallen zouden worden door slangen (nu weet ik dat het ringslangen zijn die daar leven, die zijn niet giftig ) of nooit meer thuis zouden komen en zouden omkomen van de honger en dorst.
The birds are the keepers of our secret, as they saw us where we lay
gebeurt elke dag, ik ging vandaag boodschappen doen en ik kreeg net geen ongeluk bij een inhaalmanoeuvre. Ook reed ik bijna door het rood en deed nog net de handrem erop bij parkeren aan het kanaal. Toen ben ik zonder te vallen de supermarkt binnengelopen en godzijdank was daar op dat moment geen terroristische aanval bezig. Toen ik thuiskwam bleek dat ik op het nippertje toch het vuur had uitgedraaid onder mijn stoofpotje, want wie weet was anders de hele boel afgebrand en was ik in de rokende puinhoop op zoek gegaan naar mijn man en wie weet had ik daarbij wel die ene steunbalk op mijn hoofd gekregen. Gelukkig gebeurde dat niet, maar ik moet de hond nog uitlaten. Als jullie me niet meer zien morgen dan is het misgegaan.



dag
Alle reacties Link kopieren
Of je bent onwijs onbesuisd.
Alle reacties Link kopieren
quote:S-Meds schreef op 26 mei 2016 @ 00:08:

gebeurt elke dag, ik ging vandaag boodschappen doen en ik kreeg net geen ongeluk bij een inhaalmanoeuvre. Ook reed ik bijna door het rood en deed nog net de handrem erop bij parkeren aan het kanaal. Toen ben ik zonder te vallen de supermarkt binnengelopen en godzijdank was daar op dat moment geen terroristische aanval bezig. Toen ik thuiskwam bleek dat ik op het nippertje toch het vuur had uitgedraaid onder mijn stoofpotje, want wie weet was anders de hele boel afgebrand en was ik in de rokende puinhoop op zoek gegaan naar mijn man en wie weet had ik daarbij wel die ene steunbalk op mijn hoofd gekregen. Gelukkig gebeurde dat niet, maar ik moet de hond nog uitlaten. Als jullie me niet meer zien morgen dan is het misgegaan.



dagIk blijf binnen
iedereen leest mee
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel eens dat er ineens bomen midden op het fietspad staan en zo. Vooral op vrijdagavond.
quote:Sommar schreef op 26 mei 2016 @ 00:03:

Ik ben een keer bijna verdronken op vakantie toen mijn zus mij voor de grap onder duwde en ik geen adem had. Gelukkig liet ze mij net optijd los anders had ik hier nu niet geschreven.



Maar ik zie dat niet als dat ik een engeltje op mijn schouder had. Dat was gewoon domme pech dat ik toen net geen zuurstof in mijn longen hadWow! Ben je niet ontzettend kwaad geworden? Lijkt me heel angstig
Alle reacties Link kopieren
Oh wauw. Nee, herken het niet. Ik ben dan ook wel heel voorzichtig Het enige waar ik echt een paar keer bijna gebroken nekken en ruggen door heb gehad was in de tijd dat ik nog in de paarden zat. Daar zou ik nu ook wat minder onbezorgd mee bezig zijn denk ik.
Vorige week bijna aangereden door een auto die veeeel te hard reed toen ik de weg overstak. Auto remde ook niet. Ging net goed, van schrik wel een traan gelaten.
Godzijdank NIET die auto ingestapt (kinderlokker).
Alle reacties Link kopieren
quote:Frizz schreef op 26 mei 2016 @ 00:12:

Of je bent onwijs onbesuisd.Valt wel mee. Alleen toen ik bijna onder een bus en trein terecht kwam zat ik zelf niet op te letten.
quote:ayraa schreef op 26 mei 2016 @ 00:15:

[...]





Wow! Ben je niet ontzettend kwaad geworden? Lijkt me heel angstigJa ik ontplofte van woede toen ze mij losliet. Het moment zelf was inderdaad wel erg eng want ik kon geen kant op
Alle reacties Link kopieren
quote:yette schreef op 26 mei 2016 @ 00:15:

Ik heb wel eens dat er ineens bomen midden op het fietspad staan en zo. Vooral op vrijdagavond.Daar fiets je toch gewoon tussendoor
iedereen leest mee
quote:yette schreef op 26 mei 2016 @ 00:15:

Ik heb wel eens dat er ineens bomen midden op het fietspad staan en zo. Vooral op vrijdagavond. Dat had ik vroeger met lantaarnpalen. Die stonden ineens midden op de stoep
Alle reacties Link kopieren
quote:tampontouwtje schreef op 26 mei 2016 @ 00:18:

Godzijdank NIET die auto ingestapt (kinderlokker).Same here. Althans, dat gevoel heb ik achteraf.
Alle reacties Link kopieren
O en toen ik zestien was, is er een leeftijdsgenote in mijn toenmalige wijk in het park verkracht. In de nacht om half drie. Ik fietste daar op exact dat tijdstip een nacht eerder. Ook alleen.
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt heel spannend allemaal, maar wél een botsing meemaken, onderuit glijden met je brommer, een trap afvallen of whatever ga je meestal ook niet dood aan. Althans ik niet.
Alle reacties Link kopieren
quote:Sommar schreef op 26 mei 2016 @ 00:21:

[...]



Dat had ik vroeger met lantaarnpalen. Die stonden ineens midden op de stoepLevensgevaarlijk die dingen. Als Meds morgen niet terug is, is zij besprongen vanuit de bossies door deze gladde palen
iedereen leest mee
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder is in 1964 de dans ook ontsprongen als kleuter. Dankzij mijn oma. Ze zat al achterop de fiets bij een vreemde man die haar een mooie pop bij hem thuis had beloofd. Oma stapte juist het balkon op om de was op te hangen en ze gilde 'naammoeder, kom van die fiets af!' Dat is denk ik mijn moeders redding geweest.
het begon al bij mijn geboorte, 1953

het jaar van de watersnoodramp
Ja, de hele dag gebeuren bij mij zulke dingen, van jongs af aan al. Als mijn moeder niet had opgelet dan was ik dood geweest. En later, iedere dag nu, als ik zelf niet telkens oplet, dan ben ik hartstikke dood en mijn kinderen ook. Soms zelfs vreselijke dingen hoor. Ik zie bijvoorbeeld een file en ik verminder vaart, gut als ik dat toch niet had gedaan.....



Maar alle gekheid op een stokje, ik ben niet vaak door een "magisch" toeval aan de dood ontsprongen, denk ik, maar ik heb wel vaak mazzel die ik eigenlijk stiekem aan een soort van "karma" wijt.



Ik heb bijvoorbeeld regelmatig profijt van professionals die net even buiten hun boekje treden. Een douanebeambte die voor mij iets gaat pakken dat buiten zijn gebied ligt, systeembeheerders die mij toegang geven tot servers waar ik niet op mag zonder dagenlange procedures, dat werk.
Alle reacties Link kopieren
quote:Frizz schreef op 26 mei 2016 @ 00:27:

Het klinkt heel spannend allemaal, maar wél een botsing meemaken, onderuit glijden met je brommer, een trap afvallen of whatever ga je meestal ook niet dood aan. Althans ik niet. Dat telt niet
iedereen leest mee
Alle reacties Link kopieren
quote:blue_lagoon schreef op 26 mei 2016 @ 00:29:

Mijn moeder is in 1964 de dans ook ontsprongen als kleuter. Dankzij mijn oma. Ze zat al achterop de fiets bij een vreemde man die haar een mooie pop bij hem thuis had beloofd. Oma stapte juist het balkon op om de was op te hangen en ze gilde 'naammoeder, kom van die fiets af!' Dat is denk ik mijn moeders redding geweest.Dat lijkt me heel naar. Zoiets zou me heel lang blijven achtervolgen want ik zou me blijven afvragen, wat als... de dingen die ik heb meegemaakt denk ik heel zelden over na en kan ik ook weer makkelijk van me afzetten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven