Overig
alle pijlers
oprechte vraag
woensdag 18 april 2012 22:44
Naar aanleiding van het programma echt scheiden vraag ik mij oprecht iets af.
De vrouw heeft rugklachten, ja dat is heel vervelend. Ze krijgt een uitkering. Maar kan ze niet werk gaan doen wat ze wel kan doen ondanks die rugklachten? Is er nu helemaal NIKS wat zij eventueel zou kunnen doen, parttime?
Die man is vrachtwagenchauffeur, ook geen vetpot en die moet dan nog geld aan haar geven terwijl zij thuis zit te zitten, boekjes lezen.
Ik merk dat ik dat frustrerend vind, wellicht ben ik te kortzichtig. Maar dit gevoel komt snel bij me op als mensen (in mijn ogen) klachten hebben waarvan ik denk dan kun je toch nog wel iets anders?
Wie kan me antwoord geven om mijn gedachten wat te nuanceren?
De vrouw heeft rugklachten, ja dat is heel vervelend. Ze krijgt een uitkering. Maar kan ze niet werk gaan doen wat ze wel kan doen ondanks die rugklachten? Is er nu helemaal NIKS wat zij eventueel zou kunnen doen, parttime?
Die man is vrachtwagenchauffeur, ook geen vetpot en die moet dan nog geld aan haar geven terwijl zij thuis zit te zitten, boekjes lezen.
Ik merk dat ik dat frustrerend vind, wellicht ben ik te kortzichtig. Maar dit gevoel komt snel bij me op als mensen (in mijn ogen) klachten hebben waarvan ik denk dan kun je toch nog wel iets anders?
Wie kan me antwoord geven om mijn gedachten wat te nuanceren?
donderdag 19 april 2012 01:12
donderdag 19 april 2012 01:34
quote:anjapanja schreef op 18 april 2012 @ 22:59:
Dus eigenlijk is het als je wat mankeert heel erg moeilijk om uberhaupt een baan te vinden wat je wel kan, omdat werkgevers daar niet op zitten te wachten? Dus eigenlijk ben je dan gedoemd en kom je bijna niet meer van een uitkering af? Dat lijkt me erg vervelend voor hen die wel graag willen werken, ook is dat wel een geldprobleem bij de overheid.
Ben je verplicht aan te geven als je solliciteert als je wat mankeert?
Je bent het niet verplicht. Zover ik het heb uitgezocht mag er pas na je proeftijd een vraag gesteld worden of je misschien een arbeidsbeperking hebt en daar hoef je niet op de antwoorden. Maar zoals in mijn geval heb ik een harde ureneis. Ik kan geen twee dagen achter elkaar werken, ik moet om en om werken om bij te kunnen trekken tussen de werkdagen door. Ik heb een aangepaste werkplek nodig en af en toe vrij voor behandelingen (niet voor revalidatie of fysio, dat doe ik in mijn `eigen` tijd). Ik kan dus met glans door alle sollicitatierondes komen met mijn flexibiliteit als een loden deur, maar dan kom ik de eerste werkdag wel binnen met voor mij mijn handtas op mijn eigen kantoorstoel.
Ik heb advies ingewonnen bij het UWV en zei adviseerden om `het` te zeggen bij het arbeidsvoorwaardengesprek en gaven mij nog wel een kans ivm opleiding en ervaring. Ik zal het gaan ervaren (sadsmiley, die doet het ook al niet)
Dus eigenlijk is het als je wat mankeert heel erg moeilijk om uberhaupt een baan te vinden wat je wel kan, omdat werkgevers daar niet op zitten te wachten? Dus eigenlijk ben je dan gedoemd en kom je bijna niet meer van een uitkering af? Dat lijkt me erg vervelend voor hen die wel graag willen werken, ook is dat wel een geldprobleem bij de overheid.
Ben je verplicht aan te geven als je solliciteert als je wat mankeert?
Je bent het niet verplicht. Zover ik het heb uitgezocht mag er pas na je proeftijd een vraag gesteld worden of je misschien een arbeidsbeperking hebt en daar hoef je niet op de antwoorden. Maar zoals in mijn geval heb ik een harde ureneis. Ik kan geen twee dagen achter elkaar werken, ik moet om en om werken om bij te kunnen trekken tussen de werkdagen door. Ik heb een aangepaste werkplek nodig en af en toe vrij voor behandelingen (niet voor revalidatie of fysio, dat doe ik in mijn `eigen` tijd). Ik kan dus met glans door alle sollicitatierondes komen met mijn flexibiliteit als een loden deur, maar dan kom ik de eerste werkdag wel binnen met voor mij mijn handtas op mijn eigen kantoorstoel.
Ik heb advies ingewonnen bij het UWV en zei adviseerden om `het` te zeggen bij het arbeidsvoorwaardengesprek en gaven mij nog wel een kans ivm opleiding en ervaring. Ik zal het gaan ervaren (sadsmiley, die doet het ook al niet)
donderdag 19 april 2012 07:36
Een arbeidsbeperking moet je bij een sollicitatie wel degelijk melden, als dit naar verwachting van invloed is op de uitoefening van je functie. Denk aan een vrachtwagenchauffeur die zich op de 1e werkdag ziek meldt wegens chroniche rugklachten, dat mag dus niet. Deze chauffeur kan gewoon zijn werk niet meer doen en zal dat dus ook moeten melden (sterker nog, kan dus gewoon niet meer op zo'n functie solliciteren).
*poef* wegens prive
*poef* wegens prive
donderdag 19 april 2012 07:46
Tja, de vrouw wil scheiden, en een van de consequenties is dat er een zekere wederzijdse onderhoudsplicht rust op het inkomen van beide echtelieden. In deze situatie wordt duidelijk dat mijnheer behoorlijk het vel over de oren getrokken gaat worden door het aanstaande vertrek mevrouw. Is duidelijk geworden waaróm mevrouw de relatie wenste te beëindigen?
Is er voldoende respect opgebouwd tijdens hun huwelijk waardoor men zich bewust is van wát men elkaar aan dreigt te gaan doen? En wil men dat?
Het draait toch vaak op eigenbelang uit. En dan is er maar één troost voor de betaler: het is tijdelijk.
Is er voldoende respect opgebouwd tijdens hun huwelijk waardoor men zich bewust is van wát men elkaar aan dreigt te gaan doen? En wil men dat?
Het draait toch vaak op eigenbelang uit. En dan is er maar één troost voor de betaler: het is tijdelijk.
donderdag 19 april 2012 10:02
Idd, niet alles is wat het lijkt. Vijf jaar, 12 ziekenhuisopnames en vijf rugoperaties verder ben ik 100% afgekeurd WIA. Toen ik ziek werd, werkte ik fulltime en deed er een studie naast. Wat zou ik graag werken!
Door de operaties en vele complicaties kan ik mijn dagen niet plannen. Er is restschade en moet s'middags altijd plat. Ja, ik zou best nog wat kunnen, mits ik niet zwaar vermoeid ben iedere dag.
Een studie lijkt me leuk, maar kan de concentratie nog niet opbrengen. Vrijwilligerswerk idem, het is niet zo vrijwillig, mensen moeten wel op je kunnen rekenen.
De ene dag zie ik er verzorgd uit, de andere dag in jogging omdat ik kronkel van de uitstraling in mijn benen.
Om op een acceptabele manier de dag door te komen, moet ik steeds weer keuzes maken en veel laten.
Accepteren doe je het nooit, erin berusten wel. Iedereen heeft een verhaal, en niets is wat het lijkt......
Dus ja, ik vind je wat kort door de bocht. Gisteren was ik het, morgen kun jij het zijn.
Door de operaties en vele complicaties kan ik mijn dagen niet plannen. Er is restschade en moet s'middags altijd plat. Ja, ik zou best nog wat kunnen, mits ik niet zwaar vermoeid ben iedere dag.
Een studie lijkt me leuk, maar kan de concentratie nog niet opbrengen. Vrijwilligerswerk idem, het is niet zo vrijwillig, mensen moeten wel op je kunnen rekenen.
De ene dag zie ik er verzorgd uit, de andere dag in jogging omdat ik kronkel van de uitstraling in mijn benen.
Om op een acceptabele manier de dag door te komen, moet ik steeds weer keuzes maken en veel laten.
Accepteren doe je het nooit, erin berusten wel. Iedereen heeft een verhaal, en niets is wat het lijkt......
Dus ja, ik vind je wat kort door de bocht. Gisteren was ik het, morgen kun jij het zijn.
donderdag 19 april 2012 10:10
Ik geef eerlijk toe dat ik ook dacht dat er toch wel iets moest zijn wat ze kon gaan doen qua werk...
Maar ik weet ook dat het niet zo zwart-wit is en dat we natuurlijk helemaal niet weten wat ze nou precies mankeert.
Maar wat ik me vooral afvraag is waarom hij haar partner alimentatie moet geven. Ik kan me voorstellen dat hij dat heel oneerlijk vind, zij wil gaan scheiden en hij "moet voor haar blijven zorgen". De zorgplicht houdt toch op bij beëindiging van het huwelijk. Als ze nu de kinderen nog groot moest brengen, dan had ik het een ander verhaal gevonden. Ik snap dat het een lastig verhaal is, maar vind het ergens wel heel zuur voor die man.
Maar ik weet ook dat het niet zo zwart-wit is en dat we natuurlijk helemaal niet weten wat ze nou precies mankeert.
Maar wat ik me vooral afvraag is waarom hij haar partner alimentatie moet geven. Ik kan me voorstellen dat hij dat heel oneerlijk vind, zij wil gaan scheiden en hij "moet voor haar blijven zorgen". De zorgplicht houdt toch op bij beëindiging van het huwelijk. Als ze nu de kinderen nog groot moest brengen, dan had ik het een ander verhaal gevonden. Ik snap dat het een lastig verhaal is, maar vind het ergens wel heel zuur voor die man.
donderdag 19 april 2012 10:14
Bagheera en perfectsense, bedankt voor jullie verhaal. Omdat het mij meer inzicht geeft in de andere kant van het verhaal.
Wat ik zo oneerlijk vind is dat er zoveel mensen zijn die al jaren afgekeurd zijn en niet werken, maar wel vanalles kunnen. Via mijn werk kom ik heel veel mensen tegen die zowat fulltime bijbeunen, terwijl ze al jaren afgekeurd zijn. En dan heb ik het over hele verbouwingen en tuinen bijhouden bijv. Niet het lichtste werk. Zij verpesten de regelingen die er zijn, voor de mensen die het wel echt nodig hebben.
Wat ik zo oneerlijk vind is dat er zoveel mensen zijn die al jaren afgekeurd zijn en niet werken, maar wel vanalles kunnen. Via mijn werk kom ik heel veel mensen tegen die zowat fulltime bijbeunen, terwijl ze al jaren afgekeurd zijn. En dan heb ik het over hele verbouwingen en tuinen bijhouden bijv. Niet het lichtste werk. Zij verpesten de regelingen die er zijn, voor de mensen die het wel echt nodig hebben.
donderdag 19 april 2012 10:16
quote:viennas schreef op 19 april 2012 @ 10:10:
Maar wat ik me vooral afvraag is waarom hij haar partner alimentatie moet geven. Ik kan me voorstellen dat hij dat heel oneerlijk vind, zij wil gaan scheiden en hij "moet voor haar blijven zorgen". De zorgplicht houdt toch op bij beëindiging van het huwelijk. Als ze nu de kinderen nog groot moest brengen, dan had ik het een ander verhaal gevonden. Ik snap dat het een lastig verhaal is, maar vind het ergens wel heel zuur voor die man.
Wij weten toch niet hoe ze aan die rugklachten gekomen is?
Misschien is het bijvoorbeeld wel een fijne erfenis geweest van een zwangerschap/bevalling. Voor een van de kinderen waar ze dus samen voor gekozen hebben.
Dan vind ik het niet meer dan eerlijk dat beide ouders de consequenties van die keuze dragen.
Maar wat ik me vooral afvraag is waarom hij haar partner alimentatie moet geven. Ik kan me voorstellen dat hij dat heel oneerlijk vind, zij wil gaan scheiden en hij "moet voor haar blijven zorgen". De zorgplicht houdt toch op bij beëindiging van het huwelijk. Als ze nu de kinderen nog groot moest brengen, dan had ik het een ander verhaal gevonden. Ik snap dat het een lastig verhaal is, maar vind het ergens wel heel zuur voor die man.
Wij weten toch niet hoe ze aan die rugklachten gekomen is?
Misschien is het bijvoorbeeld wel een fijne erfenis geweest van een zwangerschap/bevalling. Voor een van de kinderen waar ze dus samen voor gekozen hebben.
Dan vind ik het niet meer dan eerlijk dat beide ouders de consequenties van die keuze dragen.
donderdag 19 april 2012 10:18
quote:helene31 schreef op 19 april 2012 @ 10:16:
[...]
Wij weten toch niet hoe ze aan die rugklachten gekomen is?
Misschien is het bijvoorbeeld wel een fijne erfenis geweest van een zwangerschap/bevalling. Voor een van de kinderen waar ze dus samen voor gekozen hebben.
Dan vind ik het niet meer dan eerlijk dat beide ouders de consequenties van die keuze dragen.Je hebt gelijk, we weten het niet. En hier had ik ook nog niet aan gedacht eigenlijk. Hoe lang duurt zo'n partner alimentatie eigenlijk, is dat ergens aan verbonden?
[...]
Wij weten toch niet hoe ze aan die rugklachten gekomen is?
Misschien is het bijvoorbeeld wel een fijne erfenis geweest van een zwangerschap/bevalling. Voor een van de kinderen waar ze dus samen voor gekozen hebben.
Dan vind ik het niet meer dan eerlijk dat beide ouders de consequenties van die keuze dragen.Je hebt gelijk, we weten het niet. En hier had ik ook nog niet aan gedacht eigenlijk. Hoe lang duurt zo'n partner alimentatie eigenlijk, is dat ergens aan verbonden?
donderdag 19 april 2012 10:20
@viennas, dat ben ik volledig met je eens. Ik zie het ook om mij heen gebeuren en ja, dat doet pijn. Vind het beschamend tegenover de mensen die echt ziek zijn, of niet meer kunnen werken. Begrijp zelf ook niet goed hoe zij er mee wegkomen, als ik zie hoe streng de regels zijn om een WIA of ander soort uitkerin g te kunnen krijgen..
Partneralimentatie ligt moeilijk, denk dat je zoiets per individu moet beoordelen. Er spelen zoveel factoren mee.
Partneralimentatie ligt moeilijk, denk dat je zoiets per individu moet beoordelen. Er spelen zoveel factoren mee.
donderdag 19 april 2012 10:24
quote:anjapanja schreef op 18 april 2012 @ 23:02:
Maar dan vind ik het nog zielig voor die man, die dan die alimentatie mag ophoesten met zijn salaris, terwijl hij zelf niet eens wil scheiden. (maargoed das een ander verhaal)
En daarom willen ze dat de partneralimentatie regels worden aangepast.
Het gaat trouwens hierbij wel om 21 jaar huwelijk, en niet over 5 jaar huwelijk Dat is een heel verschil.
Maar dan vind ik het nog zielig voor die man, die dan die alimentatie mag ophoesten met zijn salaris, terwijl hij zelf niet eens wil scheiden. (maargoed das een ander verhaal)
En daarom willen ze dat de partneralimentatie regels worden aangepast.
Het gaat trouwens hierbij wel om 21 jaar huwelijk, en niet over 5 jaar huwelijk Dat is een heel verschil.
donderdag 19 april 2012 10:24
quote:perfectsense schreef op 19 april 2012 @ 10:22:
Partneralimentatie krijg je zolang het huwelijk heeft geduurd dacht ik. Maar, ik kan me vergissen. Ook is de partneralimentatie naar draagkracht toch?
12 jaar dacht ik
Ligt aan jaartal van afsluiten van huwelijk
Partneralimentatie krijg je zolang het huwelijk heeft geduurd dacht ik. Maar, ik kan me vergissen. Ook is de partneralimentatie naar draagkracht toch?
12 jaar dacht ik
Ligt aan jaartal van afsluiten van huwelijk
anoniem_130834 wijzigde dit bericht op 19-04-2012 10:30
Reden: extra aanvulling
Reden: extra aanvulling
% gewijzigd
donderdag 19 april 2012 10:27
donderdag 19 april 2012 10:28
dit ná 1 juli 1994, dan is de maximale periode voor partneralimentatie 12 jaar. Dit geldt zowel voor alimentatie die in onderling overleg is bepaald als voor alimentatie die de rechter heeft vastgesteld. Ook dan kan via de rechter eventueel verlenging worden aangevraagd.
Wanneer een huwelijk korter dan 5 jaar heeft geduurd en er zijn geen kinderen geboren, dan is de duur van de alimentatieplicht maximaal gelijk aan de duur van het huwelijk.
Partneralimentatie vervalt wanneer de alimentatieontvanger opnieuw trouwt of gaat samenwonen. Wanneer bij de vaststelling van de alimentatie een bepaalde periode is afgesproken, vervalt de alimentatie na afloop van die periode
Nibud
Wanneer een huwelijk korter dan 5 jaar heeft geduurd en er zijn geen kinderen geboren, dan is de duur van de alimentatieplicht maximaal gelijk aan de duur van het huwelijk.
Partneralimentatie vervalt wanneer de alimentatieontvanger opnieuw trouwt of gaat samenwonen. Wanneer bij de vaststelling van de alimentatie een bepaalde periode is afgesproken, vervalt de alimentatie na afloop van die periode
Nibud
donderdag 19 april 2012 10:36
Is het niet zo dat dat voornamelijk de WAO'ers zijn die nog in de oudere regelingen vallen? Die dus al jaren zijn afgekeurd? De zgn oudere dossiers? Ik ken zo'n man, ooit afgekeurd om zijn rug maar legt wel een terras aan bij de buren.
Ik heb het hem ooit gevraagd hoe dat kan. En hij antwoordde dat hij zich èèn keer per jaar moet laten herkeuren bij het UWV. Stukje toneel en voila, hij komt er mee weg. Onbegrijpelijk...
Ik heb het hem ooit gevraagd hoe dat kan. En hij antwoordde dat hij zich èèn keer per jaar moet laten herkeuren bij het UWV. Stukje toneel en voila, hij komt er mee weg. Onbegrijpelijk...
donderdag 19 april 2012 10:38
Anjapanja,
Toen ik zwanger was, kreeg ik bekkeninstabiliteit. Je ziet er niets aan mij. Ik had de hele dag pijn, en iets meer doen, betekende niet kunnen slapen van de pijn. Na de geboorte, ging het geleidelijk beter, maar het duurde even voordat ik iets kon doen. Lang zitten, lang lopen, ging niet. Maar je zag niets aan mij. Je kon wel zien dat ik met de kinderen knutselde, dat ik een dutje in de middag deed, dat ik boeken zat te lezen. En toch had ik soms 's avonds zo veel pijn dat ik er misselijk van werd. Nu gaat het weer goed. Ik weet dat een dag winkelen, of bepaalde huishoudelijke dingen me volgende dag veel pijn kunnen bezorgen.
Ik ben niet afgekeurd, maar als ik mijn ervaring zie, en hoe moeilijk tegewoordig een keuring gaat, geloof ik wel dat die vrouw niets anders kan.
Toen ik zwanger was, kreeg ik bekkeninstabiliteit. Je ziet er niets aan mij. Ik had de hele dag pijn, en iets meer doen, betekende niet kunnen slapen van de pijn. Na de geboorte, ging het geleidelijk beter, maar het duurde even voordat ik iets kon doen. Lang zitten, lang lopen, ging niet. Maar je zag niets aan mij. Je kon wel zien dat ik met de kinderen knutselde, dat ik een dutje in de middag deed, dat ik boeken zat te lezen. En toch had ik soms 's avonds zo veel pijn dat ik er misselijk van werd. Nu gaat het weer goed. Ik weet dat een dag winkelen, of bepaalde huishoudelijke dingen me volgende dag veel pijn kunnen bezorgen.
Ik ben niet afgekeurd, maar als ik mijn ervaring zie, en hoe moeilijk tegewoordig een keuring gaat, geloof ik wel dat die vrouw niets anders kan.
donderdag 19 april 2012 10:44
Of de mevrouw in kwestie echt niet kan werken door rugproblemen daar gelaten, maar vorige week was er toch interessants in het nieuws wat hiermee te maken heeft. In de stad Rotterdam hebben iets minder als de helft van de uitkeringstrekkers (14.000) volgens hun geen sollicitatieplicht omdat ze vinden dat ze hun gezondheid niet samen gaat met een baan. Je kan mij niet wijsmaken dat er zoveel mensen zijn waarbij dat werkelijk ook zo is. Een paar weken terug was in het nieuws dat sommige uitkeringstrekkers een baan werd aangeboden in het Westland bij de kassen... Je had 3 catagorieen: 1. Die bleven gewoon in hun nest liggen en hadden er geen zin in. 2. Ze waren meegegaan om te kijken daar hoe het reilt en zeilt en trokken zich erna alsnog terug, en 3. mensen die daadwerkelijk die baan aannamen. Wetende dat mijn wekker zo'n beetje elke ochtend om 6 uur afgaat om erna naar mijn werk te gaan, zakt hier mijn broek echt flink van af!
donderdag 19 april 2012 11:08
@Fijn dat het beter met je gaat MEFS!
@claudine1982, daar zakt idd je broek van af. Hoe was het vervolg? Wat als ze de baan niet accepteerden? Werden ze dan gekort op hun uitkering? Ik denk wel dat er verschil zit in het soort uitkering. Het verhaal is anders bij een WW uitkering lijkt me.
Ontzettend jammer dat de rotte appels het beeld verpesten van de mensen die een uitkering echt nodig hebben. Ik schaam me er soms voor..
@claudine1982, daar zakt idd je broek van af. Hoe was het vervolg? Wat als ze de baan niet accepteerden? Werden ze dan gekort op hun uitkering? Ik denk wel dat er verschil zit in het soort uitkering. Het verhaal is anders bij een WW uitkering lijkt me.
Ontzettend jammer dat de rotte appels het beeld verpesten van de mensen die een uitkering echt nodig hebben. Ik schaam me er soms voor..
donderdag 19 april 2012 11:20
Ik ben ook afgekeurd, dus kun je mij ook veroordelen als je me vrlijk rond ziet lopen.
Van buiten zie ik er gezond uit.
Dus,... Tja.. die veroordelingen krijg ik ook.
Maar van mij mogen mensen mijn uitkering hebben hoor, dan wil ik graag hun werk overnemen, en ook graag weer vitaal zijn,
Excuses voor de spelfouten.
Van buiten zie ik er gezond uit.
Dus,... Tja.. die veroordelingen krijg ik ook.
Maar van mij mogen mensen mijn uitkering hebben hoor, dan wil ik graag hun werk overnemen, en ook graag weer vitaal zijn,
Excuses voor de spelfouten.
