Overig
alle pijlers
Zijn er hier ook christenen?
zaterdag 21 juli 2012 17:46
quote:rozenstruikje schreef op zaterdag 21 juli 2012 16:30 Iemand kwaad doen vind ik wel los staan van een eigen mening trouwens. Als je daar bij elkaar niet in kunt vinden en onverenigbaar is dan betekent niet dat de ene of de ander beter is of slechter, maar dat je er samen niet uitkomt.Wat moet in zo'n geval de consequentie zijn. Er samen het beste van maken, of met elkaar breken? Mijn zusje heeft vandaag het laatste gedaan.
Waar zit de any-key?
zaterdag 21 juli 2012 19:01
quote:Pieter_D schreef op 21 juli 2012 @ 16:25:
@gunstig
Herkenbaar, dat is inderdaad erg eng als je dat meemaakt.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou inderdaad CTRL+ALT+DELETE was.
ja , ik heb nog steeds geen hekel aan die man zelf hoor,
het was een goede tijd ,
maar wel haat ik zo gigantisch die neerbuigende denkbeelden van hem over vrouwen, dat onze wegen toen niet anders konden dan scheiden....
@gunstig
Herkenbaar, dat is inderdaad erg eng als je dat meemaakt.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou inderdaad CTRL+ALT+DELETE was.
ja , ik heb nog steeds geen hekel aan die man zelf hoor,
het was een goede tijd ,
maar wel haat ik zo gigantisch die neerbuigende denkbeelden van hem over vrouwen, dat onze wegen toen niet anders konden dan scheiden....
zaterdag 21 juli 2012 20:29
Situatie is als volgt.
Mijn zus en ik hebben door omstandigheden niet echt een zussenband. Nooit echt geweest, maar sinds haar huwelijk (nu bijna 6 jaar geleden) is het tot een dieptepunt gedaald. Wij zijn beiden vanaf onze puberteit gelovig. Stroming: gematigd evangelisch. Voor het beeld: wel opwekking, maar niet met armen in de lucht liedjes zingen.
Zoals gezegd is mijn band met haar al jaren niet goed. Na haar huwelijk is dat bergafwaarts gegaan. Februari 2011 is er iets voorgevallen (er werd enorm over mijn grenzen heengegaan) en heb ik een stapje teruggedaan. Gezegd dat ik tijdelijk geen contact wilde om mezelf te bezinnen. Ook gelijk gezegd dat het wat mij betreft geen breuk voor altijd betekende. Sindsdien heb ik drie keer een mailwisseling gehad met haar, waarbij er drie keer met verwijten gekomen werd. Onder andere verwijten over mijn manier van leven als christen, maar ook over mijn normen en waarden.
En ja, ik zal de eerste zijn die zal toegeven dat ik op een bepaalde manier mijn leven leef die niet door elke christen gedeeld wordt. Ja, ik heb een ongelovige partner (wat zij niet eens weet overigens), ja, ik ga alleenstaand moeder worden (zie mijn bijdrage op het kind in je uppie-topic; ook dat weet zij niet overigens - tenzij ze het forum leest). Verder wordt er geoordeeld over het feit dat ik me vooral in seculiere kringen begeef (zo doe ik vrijwilligerswerk bij een niet-christelijke organisatie; terwijl ik - volgens haar - hard nodig ben bij christelijke organisaties) en heb ik teveel niet-gelovige vrienden. Daarnaast heb ik al mijn medemensen even lief. Hetero, homo, het maakt me niet uit. Ook daarover wordt met grote afkeur gesproken. Over mij dan he! Dat ik het in mijn hoofd haal om als christen naar de gay-pride te gaan. Maakt niet uit dat ik daar heen ga om juist christenen die daar op een boot meevaren te steunen. Afijn. Ik snap best dat mensen/christenen het niet eens zijn met mijn levenswijze en hoe ik over dingen denk. Ben ik ook best aanspreekbaar op. Maar wel door mensen met wie ik een warme en liefdevolle band heb. Daarnaast is en blijft het wel mijn leven en mijn leven met God. Hij en Hij alleen oordeelt over mij. Over mijn behoud en over mijn manier van leven. Dat is niet aan mede-gelovigen. Dat is althans mijn mening.
Ik kan niet niet geloven; God en Jezus zijn voor mij realiteit. Maar er zijn in mijn leven ook zoveel dingen gebeurd dat het eigenlijk een wonder mag heten dat ik uberhaupt mijn geloof niet verloren heb. Ik denk dat er mensen voor minder God aan de kant hebben gezet. Me volledig aan Hem overgeven lukt me niet meer. Mijn kinderwens opzij zetten bijvoorbeeld, of de liefde voor mijn ongelovige partner. Ik heb het daarover met mijn moeder en mijn beste vriendin. Beide christenen. Ze vragen zich af of God geen andere plannen met mijn leven heeft, maar wijzen mij en mijn manier van leven niet af.
Mijn zus en haar man wel. Van partner en kinderwens (en de acties die ik daarin al heb ondernomen) weten zij niets. Maar het feit dat ik me door hen niet wil laten aanspreken op hoe ik mijn (geloofs)leven indeel, is voor hen niet acceptabel. Het contact dat we dan zouden hebben is inhoudsloos en voor hen geen optie. Temeer omdat ik met mijn manier van leven/denken ook een slechte invloed heb op hun kinderen. Met andere woorden: ik ben vandaag officieel aan de kant gezet.
Graag niet quoten. Ik haal deze posten later weer weg.
Wel benieuwd ben ik naar jullie meningen.
Mijn zus en ik hebben door omstandigheden niet echt een zussenband. Nooit echt geweest, maar sinds haar huwelijk (nu bijna 6 jaar geleden) is het tot een dieptepunt gedaald. Wij zijn beiden vanaf onze puberteit gelovig. Stroming: gematigd evangelisch. Voor het beeld: wel opwekking, maar niet met armen in de lucht liedjes zingen.
Zoals gezegd is mijn band met haar al jaren niet goed. Na haar huwelijk is dat bergafwaarts gegaan. Februari 2011 is er iets voorgevallen (er werd enorm over mijn grenzen heengegaan) en heb ik een stapje teruggedaan. Gezegd dat ik tijdelijk geen contact wilde om mezelf te bezinnen. Ook gelijk gezegd dat het wat mij betreft geen breuk voor altijd betekende. Sindsdien heb ik drie keer een mailwisseling gehad met haar, waarbij er drie keer met verwijten gekomen werd. Onder andere verwijten over mijn manier van leven als christen, maar ook over mijn normen en waarden.
En ja, ik zal de eerste zijn die zal toegeven dat ik op een bepaalde manier mijn leven leef die niet door elke christen gedeeld wordt. Ja, ik heb een ongelovige partner (wat zij niet eens weet overigens), ja, ik ga alleenstaand moeder worden (zie mijn bijdrage op het kind in je uppie-topic; ook dat weet zij niet overigens - tenzij ze het forum leest). Verder wordt er geoordeeld over het feit dat ik me vooral in seculiere kringen begeef (zo doe ik vrijwilligerswerk bij een niet-christelijke organisatie; terwijl ik - volgens haar - hard nodig ben bij christelijke organisaties) en heb ik teveel niet-gelovige vrienden. Daarnaast heb ik al mijn medemensen even lief. Hetero, homo, het maakt me niet uit. Ook daarover wordt met grote afkeur gesproken. Over mij dan he! Dat ik het in mijn hoofd haal om als christen naar de gay-pride te gaan. Maakt niet uit dat ik daar heen ga om juist christenen die daar op een boot meevaren te steunen. Afijn. Ik snap best dat mensen/christenen het niet eens zijn met mijn levenswijze en hoe ik over dingen denk. Ben ik ook best aanspreekbaar op. Maar wel door mensen met wie ik een warme en liefdevolle band heb. Daarnaast is en blijft het wel mijn leven en mijn leven met God. Hij en Hij alleen oordeelt over mij. Over mijn behoud en over mijn manier van leven. Dat is niet aan mede-gelovigen. Dat is althans mijn mening.
Ik kan niet niet geloven; God en Jezus zijn voor mij realiteit. Maar er zijn in mijn leven ook zoveel dingen gebeurd dat het eigenlijk een wonder mag heten dat ik uberhaupt mijn geloof niet verloren heb. Ik denk dat er mensen voor minder God aan de kant hebben gezet. Me volledig aan Hem overgeven lukt me niet meer. Mijn kinderwens opzij zetten bijvoorbeeld, of de liefde voor mijn ongelovige partner. Ik heb het daarover met mijn moeder en mijn beste vriendin. Beide christenen. Ze vragen zich af of God geen andere plannen met mijn leven heeft, maar wijzen mij en mijn manier van leven niet af.
Mijn zus en haar man wel. Van partner en kinderwens (en de acties die ik daarin al heb ondernomen) weten zij niets. Maar het feit dat ik me door hen niet wil laten aanspreken op hoe ik mijn (geloofs)leven indeel, is voor hen niet acceptabel. Het contact dat we dan zouden hebben is inhoudsloos en voor hen geen optie. Temeer omdat ik met mijn manier van leven/denken ook een slechte invloed heb op hun kinderen. Met andere woorden: ik ben vandaag officieel aan de kant gezet.
Graag niet quoten. Ik haal deze posten later weer weg.
Wel benieuwd ben ik naar jullie meningen.
Waar zit de any-key?
zaterdag 21 juli 2012 20:55
Ik wilde bijna beginnen met quoten
Ik denk dat je, indien zij zo jou veroordelen en ook nog eens op die wijze tov van hun kinderen, dat je haar beter kwijt bent in je leven dan rijk.
Misschien dat ze ooit het licht gaat zien, je weet maar nooit. Dan zal je wel weer wat van haar horen.
Wat betreft jouw geloof in God, dat is iets tussen God en jou. Weet je dat door jouw geloof je partner geheiligd is door jou? En weet je dat het helemaal niet erg is om boos te zijn op God? Dat je het gewoon niet snapt, dat bepaalde dingen jou of in je omgeving overkomen? En dat je God mag vragen of Hij dat jou duidelijk wil maken? En dat jij je weg gaat zoals jij goed acht en als God aan je staart wil trekken dat Hij dat dan maar even heel duidelijk wil doen?
Kijk, God gaat Zijn weg met jou en blijkbaar is dit jouw weg. Ook al snap je niet alles en gebeurd niet alles op onze tijd zoals wij het graag zouden zien, vertrouw er op dat niet alleen jij God en Jezus niet vergeten bent, maar dat God jou ook niet vergeten is.
Ik herhaal wel weer, trek je op aan mensen waarbij dat kan, en schud van je af de mensen die je naar beneden halen.
Ik denk dat je, indien zij zo jou veroordelen en ook nog eens op die wijze tov van hun kinderen, dat je haar beter kwijt bent in je leven dan rijk.
Misschien dat ze ooit het licht gaat zien, je weet maar nooit. Dan zal je wel weer wat van haar horen.
Wat betreft jouw geloof in God, dat is iets tussen God en jou. Weet je dat door jouw geloof je partner geheiligd is door jou? En weet je dat het helemaal niet erg is om boos te zijn op God? Dat je het gewoon niet snapt, dat bepaalde dingen jou of in je omgeving overkomen? En dat je God mag vragen of Hij dat jou duidelijk wil maken? En dat jij je weg gaat zoals jij goed acht en als God aan je staart wil trekken dat Hij dat dan maar even heel duidelijk wil doen?
Kijk, God gaat Zijn weg met jou en blijkbaar is dit jouw weg. Ook al snap je niet alles en gebeurd niet alles op onze tijd zoals wij het graag zouden zien, vertrouw er op dat niet alleen jij God en Jezus niet vergeten bent, maar dat God jou ook niet vergeten is.
Ik herhaal wel weer, trek je op aan mensen waarbij dat kan, en schud van je af de mensen die je naar beneden halen.
zaterdag 21 juli 2012 21:13
Java, ik ben het niet met je eens. Ik kan een prima relatie hebben met ongelovige familie leden of vrienden. Binnen de westerse cultuur zijn de normen en waarden redelijk overeenkomstig en daarnaast heb ik mss dingen die ik vanuit mijn geloof nooit meer zal doen, maar dat zal ik nooit opleggen aan iemand anders.
zaterdag 21 juli 2012 21:50