Psyche
alle pijlers
Alleenstaande moeder: moe moe moe
dinsdag 8 juli 2014 21:06
Bedankt voor jullie reacties.
Momenteel heb ik nog geen werk. Ik ben onlangs afgestudeerd in een vakgebied met een fantastisch baanperspectief (niet dus;)) en nu zoekende.
Ze gaan nu dus ook niet naar de opvang. Wel twee ochtenden psz, maar als ik geen werk vind zal ik dat ook stop gaan zetten ivm financiën.
Helaas zijn er geen mensen in mijn omgeving op wie ik een beroep kan doen qua zorg voor de kinderen. Mijn ouders hebben veel gedaan tijdens mijn studie, maar hebben aangegeven het nu genoeg te vinden. Wat ik uiteraard helemaal begrijp.
Momenteel heb ik nog geen werk. Ik ben onlangs afgestudeerd in een vakgebied met een fantastisch baanperspectief (niet dus;)) en nu zoekende.
Ze gaan nu dus ook niet naar de opvang. Wel twee ochtenden psz, maar als ik geen werk vind zal ik dat ook stop gaan zetten ivm financiën.
Helaas zijn er geen mensen in mijn omgeving op wie ik een beroep kan doen qua zorg voor de kinderen. Mijn ouders hebben veel gedaan tijdens mijn studie, maar hebben aangegeven het nu genoeg te vinden. Wat ik uiteraard helemaal begrijp.
dinsdag 8 juli 2014 21:21
Wake up call: het is nu echt tijd om hulp in te schakelen.
Heel goed dat je hier komt om tips te vragen. De tip is dus wel: vraag hulp. Dat vind je moeilijk, en dat mag je vanaf nu gaan loslaten. Waarom? Voor jezelf, en voor je kinderen. Zij hebben meer aan een moeder die hulp vraagt en zich beter gaat voelen, dan eentje die het zelf graag oplost en daardoor intussen liever onder de dekens gaat liggen.
Waar je tegenaan loopt is helemaal niet raar, het is zwaar met 2 kinderen en er alleen voor staan. Maar mensen hebben de neiging om langer door te lopen dan goed voor ze is.
Andere vraag: wat zou je een vriendin adviseren als ze met dit verhaal bij je zou komen?
Heel goed dat je hier komt om tips te vragen. De tip is dus wel: vraag hulp. Dat vind je moeilijk, en dat mag je vanaf nu gaan loslaten. Waarom? Voor jezelf, en voor je kinderen. Zij hebben meer aan een moeder die hulp vraagt en zich beter gaat voelen, dan eentje die het zelf graag oplost en daardoor intussen liever onder de dekens gaat liggen.
Waar je tegenaan loopt is helemaal niet raar, het is zwaar met 2 kinderen en er alleen voor staan. Maar mensen hebben de neiging om langer door te lopen dan goed voor ze is.
Andere vraag: wat zou je een vriendin adviseren als ze met dit verhaal bij je zou komen?
dinsdag 8 juli 2014 21:23
Mjah, ik sta er ook alleen voor met een kind, de mijne is twee. Geen vader meer in beeld. Ik moet eerlijk zeggen dat ik gék zou worden als ik alleen maar bezig zou zijn met mijn kind, dus ik begrijp je gevoel goed. Ik werk en dat heb ik echt nodig - ben niet anders gewend dan dat ik moe ben, ik ben volgens mij al ruim twee jaar niet meer uitgeslapen geweest.
Evengoed. Wat ik je aanraad is een manier vinden waarop je structureel, al is het maar één dag per week, iets zonder je kinderen kan doen.
Evengoed. Wat ik je aanraad is een manier vinden waarop je structureel, al is het maar één dag per week, iets zonder je kinderen kan doen.
dinsdag 8 juli 2014 21:32
Soms is er een mogelijkheid om een tegemoetkoming te krijgen voor een dag(deel) kinderopvang, als je als moeder zonder netwerk er onderdoor dreigt te gaan. Je zou bij het CB of de huisarts kunnen gaan praten. Het scheelt zo ontzettend veel als je af en toe even tijd voor jezelf hebt, al is dat een baan, of kinderdagverblijf (heb je ook meer mogelijkheden om te solliciteren!). Is bij jullie de psz bijdrage niet inkomensafhankelijk?
Bijna vier....kunnen ze naar school. Dat gaat je ook veel schelen.
Bijna vier....kunnen ze naar school. Dat gaat je ook veel schelen.
dinsdag 8 juli 2014 21:33
Toch hulp vragen hoor! Dat is echt verstandig, hoe moeilijk ook.
Ben geen alleenstaande moeder maar mijn man is vaak in het buitenland voor werk. Ik merk dat een vast ritme mij goed hielp. Dan kun je ook makkelijker uitzonderingen op de regels maken en dat geeft weer een gevoel van vrijheid. Beetje ingewikkeld, maar ik hoop dat je me snapt.
Een voorganger zei ook een kind naar opa, oma, vriendin. Dat geeft ook rust. Woon je in een dorp of een stad?
Zorg goed voor je zelf!
Ben geen alleenstaande moeder maar mijn man is vaak in het buitenland voor werk. Ik merk dat een vast ritme mij goed hielp. Dan kun je ook makkelijker uitzonderingen op de regels maken en dat geeft weer een gevoel van vrijheid. Beetje ingewikkeld, maar ik hoop dat je me snapt.
Een voorganger zei ook een kind naar opa, oma, vriendin. Dat geeft ook rust. Woon je in een dorp of een stad?
Zorg goed voor je zelf!
dinsdag 8 juli 2014 21:34
Ga naar je huisarts! Bespreek dit. Het is heel normaal wat je voelt, want het is ook retezwaar 24/7 er alleen voor staan en al helemaal bij een tweeling.
Google ook eens op HOME START. Misschien hebben ze dat je in je woonplaats?
En stoppen met de psz? Onder sommige voorwaarden kan het CB een indicatie afgeven zodat je er gebruik van kunt blijven maken. En er zelf aan onderdoor gaan, omdat het heel zwaar is, kan een van die voorwaarden zijn. Neem contact op met het CB!
Ik ben ook al jaren 24/7 alleenstaand ouder, maar dan van 1 kind en ik werk. Dan is het goed te doen. Maar in jouw situatie kan ik me voorstellen dat het je gewoon teveel wordt.
Het moe voelen zal niet overgaan, maar als je iets meer ruimte voor jezelf krijgt, zul je het wel beter aankunnen tot ze naar school gaan. Die tijd moet je echt even zien te overbruggen.
Sterkte, want het lijkt me ontzettend zwaar met 2 peuters in je huis 24/7! Petje af voor je!
Google ook eens op HOME START. Misschien hebben ze dat je in je woonplaats?
En stoppen met de psz? Onder sommige voorwaarden kan het CB een indicatie afgeven zodat je er gebruik van kunt blijven maken. En er zelf aan onderdoor gaan, omdat het heel zwaar is, kan een van die voorwaarden zijn. Neem contact op met het CB!
Ik ben ook al jaren 24/7 alleenstaand ouder, maar dan van 1 kind en ik werk. Dan is het goed te doen. Maar in jouw situatie kan ik me voorstellen dat het je gewoon teveel wordt.
Het moe voelen zal niet overgaan, maar als je iets meer ruimte voor jezelf krijgt, zul je het wel beter aankunnen tot ze naar school gaan. Die tijd moet je echt even zien te overbruggen.
Sterkte, want het lijkt me ontzettend zwaar met 2 peuters in je huis 24/7! Petje af voor je!
dinsdag 8 juli 2014 21:46
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om hulp te vragen maar bedenk maar dat die hulp juist bestaat om mensen te helpen en jij hebt nu hulp nodig.
Het lijkt me ook enorm zwaar om in je eentje 2 peuters op te moeten voeden. Vooral als je weinig praktische hulp krijgt en je niet even uit de situatie kan stappen omdat je bv moet werken.
Ik zou een afspraak maken bij je huisarts, die kan je doorverwijzen naar bv maatschappelijk werk of een andere instantie bij je in de buurt die jou kunnen helpen.
Weten de mensen in je omgeving wel hoezeer jij erdoorheen zit? Als je het hen uitlegt willen ze jou misschien tijdelijk of structureel helpen.
Jij komt hier moeilijk alleen uit en je bent echt niet zwak als je om hulp durft te vragen (ik vind het juist superstoer).
Dus hup, trek je mond open en ga werken aan een oplossing
Het lijkt me ook enorm zwaar om in je eentje 2 peuters op te moeten voeden. Vooral als je weinig praktische hulp krijgt en je niet even uit de situatie kan stappen omdat je bv moet werken.
Ik zou een afspraak maken bij je huisarts, die kan je doorverwijzen naar bv maatschappelijk werk of een andere instantie bij je in de buurt die jou kunnen helpen.
Weten de mensen in je omgeving wel hoezeer jij erdoorheen zit? Als je het hen uitlegt willen ze jou misschien tijdelijk of structureel helpen.
Jij komt hier moeilijk alleen uit en je bent echt niet zwak als je om hulp durft te vragen (ik vind het juist superstoer).
Dus hup, trek je mond open en ga werken aan een oplossing
Don't be afraid to fail, be afraid not to try
dinsdag 8 juli 2014 21:56
dat gestresste gevoel blijft, het duikt weer op als er een probleem ofzo is.
maar dat komt omdat je in je eentje de boel moet oplossen.
even lekker van je afkleppen of feedback krijgen is er niet bij zonder partner.
probeer er niet bij stil te staan.
met je kinderen gaat het vast heel goed en iedereen maakt fouten.
maar dat komt omdat je in je eentje de boel moet oplossen.
even lekker van je afkleppen of feedback krijgen is er niet bij zonder partner.
probeer er niet bij stil te staan.
met je kinderen gaat het vast heel goed en iedereen maakt fouten.
wij slapen nooit.
dinsdag 8 juli 2014 22:01
quote:feline90 schreef op 08 juli 2014 @ 21:53:
Fijn, bedankt voor het meedenken! Er staan bruikbare dingen tussen waar ik zeker even verder na ga kijken.
Ik woon in een dorp, maar wel pas sinds kort. Ken hier helaas nog weinig mensen. Vrienden en ouders wonen ook allemaal niet in dit dorp, wat even de kinderen wegbrengen ook moeilijker maakt.
Werken, ochtenden voor mezelf enz lijken me heel fijn. Maar ik denk ook dat er meer nodig is om dat constant gestresste zware gevoel weg te krijgen. Of is dat ook herkenbaar en gaat dat vanzelf weg als je meer tijd voor jezelf hebt?
Mijn vader is weer fulltime gaan werken en mijn moeder vindt het te zwaar alleen op de kinderen te passen. We doen wel een gezamelijk dingen, maar zoals ik al zei dat neemt voor mij de zwaarte niet weg. Want ik ben uiteindelijk verantwoordelijk en alleen dat gevoel nekt me al de hele dag. Omdat er zoveel is wat beter kan en moet, maar het lukt niet alleen. Tsja en hulp vragen is wel een ding. Ik ben ook heel bang dat je dan zo een soort stempel krijgt, aangezien ik en alleenstaand ben en jong moeder. Dat faalgevoel is echt gigantisch.
Fijn, bedankt voor het meedenken! Er staan bruikbare dingen tussen waar ik zeker even verder na ga kijken.
Ik woon in een dorp, maar wel pas sinds kort. Ken hier helaas nog weinig mensen. Vrienden en ouders wonen ook allemaal niet in dit dorp, wat even de kinderen wegbrengen ook moeilijker maakt.
Werken, ochtenden voor mezelf enz lijken me heel fijn. Maar ik denk ook dat er meer nodig is om dat constant gestresste zware gevoel weg te krijgen. Of is dat ook herkenbaar en gaat dat vanzelf weg als je meer tijd voor jezelf hebt?
Mijn vader is weer fulltime gaan werken en mijn moeder vindt het te zwaar alleen op de kinderen te passen. We doen wel een gezamelijk dingen, maar zoals ik al zei dat neemt voor mij de zwaarte niet weg. Want ik ben uiteindelijk verantwoordelijk en alleen dat gevoel nekt me al de hele dag. Omdat er zoveel is wat beter kan en moet, maar het lukt niet alleen. Tsja en hulp vragen is wel een ding. Ik ben ook heel bang dat je dan zo een soort stempel krijgt, aangezien ik en alleenstaand ben en jong moeder. Dat faalgevoel is echt gigantisch.
dinsdag 8 juli 2014 22:02
Dat gestresste gevoel blijft inderdaad nog wel even. Maar je kunt de tussenpozen groter maken door structuur aan te brengen. Zorg echt dat je hulp krijgt. Maatschappelijkwerk kan je daar echt bij helpen. En geef het aan. Toen ik er een keer flink doorheen zat en niet meer de schijn probeerde op te houden, man, wat was ik daar goed in, bleek de hulp dichterbij dan ik had kunnen dromen.
dinsdag 8 juli 2014 22:08
Dat zware gevoel zal wel even blijven en als er dingen tegenzitten ook weer opspelen. Maar als je af en toe wat lucht hebt en je op kunt laden, al is het maar een klein beetje, dan is het beter hanteerbaar.
DIt zijn tropenjaren en met 2 peuters al helemaal, ik kan me niet eens voorstellen hoe dat moet zijn.
Wanneer worden ze 4?
En zet je regelmatig een dvd op? Zodat ze even een uur tv kijken en jij op de bank kunt liggen? Je moet het tot ze naar school gaan echt van dat soort dingen hebben. En nee, je zult niet de moeder zijn die je had willen zijn, daar zijn de omstandigheden ook niet naar, maar je doet het toch maar met een tweeling!
Verwacht niet teveel van jezelf.
Ik ben alleenstaand ouder en ook veel makkelijker in sommige dingen geworden, dan ik zou zijn geweest met een partner. Je moet echt roeiend met de riemen die je hebt, en jij moet overeind blijven om voor je kinderen te kunnen blijven zorgen.
DIt zijn tropenjaren en met 2 peuters al helemaal, ik kan me niet eens voorstellen hoe dat moet zijn.
Wanneer worden ze 4?
En zet je regelmatig een dvd op? Zodat ze even een uur tv kijken en jij op de bank kunt liggen? Je moet het tot ze naar school gaan echt van dat soort dingen hebben. En nee, je zult niet de moeder zijn die je had willen zijn, daar zijn de omstandigheden ook niet naar, maar je doet het toch maar met een tweeling!
Verwacht niet teveel van jezelf.
Ik ben alleenstaand ouder en ook veel makkelijker in sommige dingen geworden, dan ik zou zijn geweest met een partner. Je moet echt roeiend met de riemen die je hebt, en jij moet overeind blijven om voor je kinderen te kunnen blijven zorgen.
