Psyche
alle pijlers
Alleenstaande moeder: moe moe moe
dinsdag 8 juli 2014 22:10
Feline, het is echt niet raar dat je dit niet trekt. Als je nooit tijd voor jezelf krijgt en je handen vrij hebt, nooit je zorgen kan delen met je partner, dat is super zwaar en zeker geen falen. Dat lost het probleem niet op, maar wellicht wel je gene om om hulp te vragen.
Misschien heb je iets aan de site van opa en oma gezocht trouwens: http://www.opstapmetoma.n ... &contact=&soort=&plaats=. Zou fijn zijn als er mensen in jouw omgeving weleens middagjes met je kinders naar een speeltuin zouden willen ofzo.
En dan: als ze vier zijn ga je meer je handen vrij krijgen, dan gaan ze naar school. Hou in je achterhoofd dat wat je nu hebt, niet eeuwig duurt.
Ivm structuur zou ik een planning gaan maken, ookal omdat je geen automatisch ritme hebt zonder werk. Sta elke dag om dezelfde tijd op, ontbijt, laat je kinderen even spelen terwijl jij bijvoorbeeld een was in de machine stopt, ga dan de deur uit en blijf 1 1/2 u weg (supermarkt, eendjes voeren/speeltuin/wandeling, of met slecht weer de bieb, soms zwemmen etc). Dan naar huis, nog even wat spelen/rommelen en dan lunch, middagslaapje (doen ze dat nog? en jij even tijd voor jezelf: doe iets leuks!), in de middag bijvoorbeeld knutselen/koekjes bakken/lezen/samen muziek maken met instrumenten of potten en pannen, dan nog even buiten spelen op de stoep of in de tuin (bal/stoepkrijt/onkruid wieden) terwijl jij eten maakt, of ze laten helpen bij het koken (of doen alsof ze helpen). Avondeten, nog even tv kijken en dan naar bed. Jij eerst een uur bijkomen, dan een uur verplichte dingen zoals de was vouwen en dan weer even relaxed voor je naar bed gaat. Zoiets?
Misschien heb je iets aan de site van opa en oma gezocht trouwens: http://www.opstapmetoma.n ... &contact=&soort=&plaats=. Zou fijn zijn als er mensen in jouw omgeving weleens middagjes met je kinders naar een speeltuin zouden willen ofzo.
En dan: als ze vier zijn ga je meer je handen vrij krijgen, dan gaan ze naar school. Hou in je achterhoofd dat wat je nu hebt, niet eeuwig duurt.
Ivm structuur zou ik een planning gaan maken, ookal omdat je geen automatisch ritme hebt zonder werk. Sta elke dag om dezelfde tijd op, ontbijt, laat je kinderen even spelen terwijl jij bijvoorbeeld een was in de machine stopt, ga dan de deur uit en blijf 1 1/2 u weg (supermarkt, eendjes voeren/speeltuin/wandeling, of met slecht weer de bieb, soms zwemmen etc). Dan naar huis, nog even wat spelen/rommelen en dan lunch, middagslaapje (doen ze dat nog? en jij even tijd voor jezelf: doe iets leuks!), in de middag bijvoorbeeld knutselen/koekjes bakken/lezen/samen muziek maken met instrumenten of potten en pannen, dan nog even buiten spelen op de stoep of in de tuin (bal/stoepkrijt/onkruid wieden) terwijl jij eten maakt, of ze laten helpen bij het koken (of doen alsof ze helpen). Avondeten, nog even tv kijken en dan naar bed. Jij eerst een uur bijkomen, dan een uur verplichte dingen zoals de was vouwen en dan weer even relaxed voor je naar bed gaat. Zoiets?
dinsdag 8 juli 2014 22:13
En willen opa en oma van vaders kant er ook niks mee te maken hebben dan? Ondanks het ontbreken van enige relatie met hun zoon willen zij misschien wel gewoon contact met hun kleinkinderen.
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
dinsdag 8 juli 2014 22:16
Beste Feline
Lijkt me zwaar ja en als je er al doorheen zit en je hebt 2 jonge kinderen is dat niet makkelijk, lijkt me. Ik weet niet ..misschien kan je laten weten wat je woonplaats is? Dat constante gestresste zware gevoel daar moet je inderdaad mee aan de slag, want zoals je schrijft; daar is meer voor nodig.Dat gaat niet vanzelf weg als je meer tijd hebt voor jezelf want het zijn dingen die je meegemaakt hebt waardoor gevoelens/ overtuigingen en denkpatronen zijn ontstaan en het patroon gaat zich constant herhalen. Zelf heb ik ook lange tijd last van vermoeidheid gehad en ben lang doorgegaan wat me vele jaren heeft gekost. Daardoor ben ik gaan studeren, Ik ben nu natuurgeneeskundig therapeut en vermoeidheid moet op meerdere niveaus bekeken worden,; geestelijk, lichamelijk en het zielsaspect. Stel je zelf vragen, wanneer is deze moeheid begonnen? Wat denk ik als ik smorgen wakker wordt ? Enz. Overigens zijn de tips om toch in de buurt steun (maatschapplijk werk ?) te bekijken ook waardevol vindt ik. Er zijn meer mensen dan je denkt die je willen helpen. Als je bv in mijn buurt zou wonen, zou ik met plezier soms een middagje opassen.
Groetjes
Lijkt me zwaar ja en als je er al doorheen zit en je hebt 2 jonge kinderen is dat niet makkelijk, lijkt me. Ik weet niet ..misschien kan je laten weten wat je woonplaats is? Dat constante gestresste zware gevoel daar moet je inderdaad mee aan de slag, want zoals je schrijft; daar is meer voor nodig.Dat gaat niet vanzelf weg als je meer tijd hebt voor jezelf want het zijn dingen die je meegemaakt hebt waardoor gevoelens/ overtuigingen en denkpatronen zijn ontstaan en het patroon gaat zich constant herhalen. Zelf heb ik ook lange tijd last van vermoeidheid gehad en ben lang doorgegaan wat me vele jaren heeft gekost. Daardoor ben ik gaan studeren, Ik ben nu natuurgeneeskundig therapeut en vermoeidheid moet op meerdere niveaus bekeken worden,; geestelijk, lichamelijk en het zielsaspect. Stel je zelf vragen, wanneer is deze moeheid begonnen? Wat denk ik als ik smorgen wakker wordt ? Enz. Overigens zijn de tips om toch in de buurt steun (maatschapplijk werk ?) te bekijken ook waardevol vindt ik. Er zijn meer mensen dan je denkt die je willen helpen. Als je bv in mijn buurt zou wonen, zou ik met plezier soms een middagje opassen.
Groetjes
dinsdag 8 juli 2014 22:18
Zongelique: niet om lullig te doen, maar het lijkt mij dat de moeheid 3 jaar geleden is gestart. Al 3 jaar in je eentje voor een tweeling zorgen (waar ik even vanuit ga), is gewoon berezwaar. Dat je dan doodmoe en op bent is redelijk normaal. Dat therapie je niet weg. Hoe goed bedoeld je advies ook.
dinsdag 8 juli 2014 22:18
Ik denk dat het gestresste gevoel wel af kan nemen als je je handen af en toe vrij hebt, en niet alleen omdat ze slapen maar omdat je de zorgen even aan iemand anders doorgeeft. Soms heb ik het na een mamadag even helemaal gehad (doorkomende tandjes ofzo) en dan ben ik zo blij als ik onze enige aan mijn partner kan geven als hij thuis komt. Een uur later ben ik dan al aardig bijgekomen en heb wel weer zin om haar in bed te gaan leggen ofzo. Zo veel het kan doen om even bij te komen!
dinsdag 8 juli 2014 22:21
Ik kan het me helemaal voorstellen een tweeling van 3 jaar, dat is gewoon loodzwaar!
Ik zou toch proberen een dagritme in te voeren. Dat geeft je kinderen ook veel duidelijkheid en voorspelbaarheid, waardoor er minder gedoe is. Bijv. opstaan, ontbijten, aankleden, dan doe jij iets in huis en gaan ze zelf spelen, dan even tv kijken, lunchen en 's middags op stap (een boodschap doen, naar de kinderboerderij, binnenspeeltuin, bibliotheek, op visite)
En vraag je wel eens of je broer zin heeft om vaker met ze op stap te gaan? Of vraag eens aan vrienden of die eens willen oppassen. Als je het nooit vraagt zullen mensen het ook niet snel aanbieden. En als ze 4 zijn gaan ze naar school en wordt het beter.
(Oja, ze mogen hier ook gerust wat middagjes aanschuiven bij de drie van mij, maar dat zou ik ook niet zomaar doen. Maar ik denk dat er best mensen zijn die jij kent die dat zouden willen)
Ik zou toch proberen een dagritme in te voeren. Dat geeft je kinderen ook veel duidelijkheid en voorspelbaarheid, waardoor er minder gedoe is. Bijv. opstaan, ontbijten, aankleden, dan doe jij iets in huis en gaan ze zelf spelen, dan even tv kijken, lunchen en 's middags op stap (een boodschap doen, naar de kinderboerderij, binnenspeeltuin, bibliotheek, op visite)
En vraag je wel eens of je broer zin heeft om vaker met ze op stap te gaan? Of vraag eens aan vrienden of die eens willen oppassen. Als je het nooit vraagt zullen mensen het ook niet snel aanbieden. En als ze 4 zijn gaan ze naar school en wordt het beter.
(Oja, ze mogen hier ook gerust wat middagjes aanschuiven bij de drie van mij, maar dat zou ik ook niet zomaar doen. Maar ik denk dat er best mensen zijn die jij kent die dat zouden willen)
dinsdag 8 juli 2014 22:25
Waterval: Nou daar ben ik het niet mee eens dat het normaal is dat je zó uitgeteld bent. Ik ken zat alleenstaande moeders, soms met 3 kinderen en meer, die het ook zwaar hebben maar nog wel plezier in het leven hebben en zich niet 24/7 gespannen en moe voelen. Het is niet redelijk normaal om doodmoe te zijn. Het is normaal om, buiten het feit dat het zwaar is en je soms uitgeleld in je bed ligt, ook liefde en geluk te voelen en Zin in het leven te hebben.
dinsdag 8 juli 2014 22:30
quote:zongelique schreef op 08 juli 2014 @ 22:25:
Waterval: Nou daar ben ik het niet mee eens dat het normaal is dat je zó uitgeteld bent. Ik ken zat alleenstaande moeders, soms met 3 kinderen en meer, die het ook zwaar hebben maar nog wel plezier in het leven hebben en zich niet 24/7 gespannen en moe voelen. Het is niet redelijk normaal om doodmoe te zijn. Het is normaal om, buiten het feit dat het zwaar is en je soms uitgeleld in je bed ligt, ook liefde en geluk te voelen en Zin in het leven te hebben.
Ik denk zelf dat dit een redelijk normaal gevoel is als je al 3 jaar alleen voor een tweeling zorgt. Ik ken alleenstaand moeders die juist burn out zijn geraakt hierdoor.
Zijn bij de moeders die jij kent de vaders nog in beeld? Of andere opvangmogelijkheden? Want dat scheelt dus echt heel veel.
Slecht slapen al jarenlang, alleen de verantwoordelijkheid dragen, financiele problemen misschien, 24/7 twee kleine kinderen om je heen fulltime al jaren lang, mensen raken van minder opgebrand.
Waterval: Nou daar ben ik het niet mee eens dat het normaal is dat je zó uitgeteld bent. Ik ken zat alleenstaande moeders, soms met 3 kinderen en meer, die het ook zwaar hebben maar nog wel plezier in het leven hebben en zich niet 24/7 gespannen en moe voelen. Het is niet redelijk normaal om doodmoe te zijn. Het is normaal om, buiten het feit dat het zwaar is en je soms uitgeleld in je bed ligt, ook liefde en geluk te voelen en Zin in het leven te hebben.
Ik denk zelf dat dit een redelijk normaal gevoel is als je al 3 jaar alleen voor een tweeling zorgt. Ik ken alleenstaand moeders die juist burn out zijn geraakt hierdoor.
Zijn bij de moeders die jij kent de vaders nog in beeld? Of andere opvangmogelijkheden? Want dat scheelt dus echt heel veel.
Slecht slapen al jarenlang, alleen de verantwoordelijkheid dragen, financiele problemen misschien, 24/7 twee kleine kinderen om je heen fulltime al jaren lang, mensen raken van minder opgebrand.
dinsdag 8 juli 2014 22:34
dinsdag 8 juli 2014 22:36
quote:feline90 schreef op 08 juli 2014 @ 22:31:
Jullie meedenken wordt echt gewaardeerd en zie al wat lichtpuntjes. En ik zie wel in dat hulp zoeken een must is.
Nog een half jaar dan worden ze 4.
De vader van vader van kids is ook niet in beeld. Met zijn moeder spreken we af en toe af, maar woont 2 uur reizen bij ons vandaan. Beiden geen auto tot ons beschikking dus in praktische zin kan zij weinig betekenen. Werkt ook gewoon fulltime.
Ik ben hier gaan wonen, omdat ik hier een voor mij betaalbare woning kon krijgen. Overigens wonen we hier wel super fijn qua omgeving. Woonplaats geef ik liever niet vrij.
Anneee bedankt voor je planning. Fijn, ik vind het vaak moeilijk in te schatten wat een goede dagplanning is. Helemaal nu ik weken alleen met de kinderen ben, lijken de dagen soms zo eindeloos lang te duren.
En ja ik doe wel eens makkelijk door te ontbijten voor de televisie, maar dan zit ik de rest vd dag met een schuldgevoel. Dat maar een beetje loslaten misschien.
Ik ga nu slapen, bedankt voor het meedenken. Ga er morgen mee aan de slag.
Jullie meedenken wordt echt gewaardeerd en zie al wat lichtpuntjes. En ik zie wel in dat hulp zoeken een must is.
Nog een half jaar dan worden ze 4.
De vader van vader van kids is ook niet in beeld. Met zijn moeder spreken we af en toe af, maar woont 2 uur reizen bij ons vandaan. Beiden geen auto tot ons beschikking dus in praktische zin kan zij weinig betekenen. Werkt ook gewoon fulltime.
Ik ben hier gaan wonen, omdat ik hier een voor mij betaalbare woning kon krijgen. Overigens wonen we hier wel super fijn qua omgeving. Woonplaats geef ik liever niet vrij.
Anneee bedankt voor je planning. Fijn, ik vind het vaak moeilijk in te schatten wat een goede dagplanning is. Helemaal nu ik weken alleen met de kinderen ben, lijken de dagen soms zo eindeloos lang te duren.
En ja ik doe wel eens makkelijk door te ontbijten voor de televisie, maar dan zit ik de rest vd dag met een schuldgevoel. Dat maar een beetje loslaten misschien.
Ik ga nu slapen, bedankt voor het meedenken. Ga er morgen mee aan de slag.
dinsdag 8 juli 2014 22:37
quote:feline90 schreef op 08 juli 2014 @ 22:31:
En ja ik doe wel eens makkelijk door te ontbijten voor de televisie, maar dan zit ik de rest vd dag met een schuldgevoel. Dat maar een beetje loslaten misschien..
Jaaa, loslaten! Als jij rustig wakker kan worden als jullie voor de tv ontbijten (lekker van je koffie genieten ofzo) en dat geeft jou de energie om daarna wat met je kinderen te ondernemen, of toch die grote afwas te doen, dan is dat in mijn ogen alleen maar goed!
Weltusten en succes / ik hoop ook plezier met je kinderen morgen!
En ja ik doe wel eens makkelijk door te ontbijten voor de televisie, maar dan zit ik de rest vd dag met een schuldgevoel. Dat maar een beetje loslaten misschien..
Jaaa, loslaten! Als jij rustig wakker kan worden als jullie voor de tv ontbijten (lekker van je koffie genieten ofzo) en dat geeft jou de energie om daarna wat met je kinderen te ondernemen, of toch die grote afwas te doen, dan is dat in mijn ogen alleen maar goed!
Weltusten en succes / ik hoop ook plezier met je kinderen morgen!
dinsdag 8 juli 2014 22:44
Oh, google geeft bijvoorbeeld het ritme voor peuters op een kdv, dat ritme kan je thuis ook gebruiken: http://www.curiouskids.nl ... ijp/dagritme-peutergroep/
dinsdag 8 juli 2014 22:54
Lieve feline,
Misschien moet je de lat voor jezelf niet altijd zo hoog leggen. En je zeker niet schuldig voelen als je het jezelf een keertje makkelijk maakt.
Laat het los, niet alles hoeft altijd perfect te verlopen. Laat de boel de boel en probeer op dit moment simpele dingen te doen waar je energie uithaalt ipv dat het energie kost.
Heel veel liefs en dikke knuffel.
Misschien moet je de lat voor jezelf niet altijd zo hoog leggen. En je zeker niet schuldig voelen als je het jezelf een keertje makkelijk maakt.
Laat het los, niet alles hoeft altijd perfect te verlopen. Laat de boel de boel en probeer op dit moment simpele dingen te doen waar je energie uithaalt ipv dat het energie kost.
Heel veel liefs en dikke knuffel.
dinsdag 8 juli 2014 23:21
1) Zijn je kinderen al op school ingeschreven? Mijn dochter werd 4 in april en op school zeiden ze doodleuk dat ze na de zomervakantie van harte welkom was. Dus regel op tijd dat ze ook echt kunnen gáán als ze vier worden.
2) Vertel je ouders dat je er doorheen zit. Natuurlijk vindt je moeder het zwaar, jij vindt het ook zwaar tenslotte. Maar het feit dat ze gemeld heeft dat ze niet meer structureel 3 dagen per week wil oppassen betekent niet dat ze je helemaal in de steek laat. Doe eens gek en bespreek het eens. Misschien wil ze best regelmatig een paar uur meehelpen, al is het maar met samen soep koken, knutselen of een rondje kinderboerderij.
3) Zoek een forum/topic waar je van je af kunt praten, je zorgen kunt delen, over je kinderen kunt vertellen. Ook al schrijf je aan wildvreemden, het is gewoon prettig om een klankbord te hebben.
4) Laat het huishouden lekker versloffen. Als de boel is opgeruimd, het aanrecht en de wc schoon zijn, dan is het toch goed. Niemand die komt controleren of jij wel wekelijks de ramen wast, boven op de deuren veegt en dagelijks de vloeren dweilt. Maak, om structuur in je week te krijgen, lijsten van wat er dagelijks moet gebeuren. Als op woensdag het grofvuil opgehaald wordt, moet de vuilnisbak dus op dinsdag leeg. Maandag wasdag, dinsdag boodschappen, woensdag beddengoed. Ik noem maar wat. En strijken is niet nodig. Echt niet. Behalve feestkleren maar die draag je vast niet elke week.
5) Een peuter is gewoon heel veel werk. Ik vond mijn driejarige destijds al pittig, en dan had ik er nog maar één. Ze zijn eigenlijk toe aan school en vragen ontzettend veel tijd en aandacht. Zijn ze wel al zindelijk?
6) Heb je vriendinnen met kinderen? Spreek daarmee af de komende tijd, de schoolvakanties beginnen en kinderen houden elkaar prima bezig. Dan kun je even afschakelen.
7) Ga naar de huisarts. Je hebt hulp en rust nodig.
2) Vertel je ouders dat je er doorheen zit. Natuurlijk vindt je moeder het zwaar, jij vindt het ook zwaar tenslotte. Maar het feit dat ze gemeld heeft dat ze niet meer structureel 3 dagen per week wil oppassen betekent niet dat ze je helemaal in de steek laat. Doe eens gek en bespreek het eens. Misschien wil ze best regelmatig een paar uur meehelpen, al is het maar met samen soep koken, knutselen of een rondje kinderboerderij.
3) Zoek een forum/topic waar je van je af kunt praten, je zorgen kunt delen, over je kinderen kunt vertellen. Ook al schrijf je aan wildvreemden, het is gewoon prettig om een klankbord te hebben.
4) Laat het huishouden lekker versloffen. Als de boel is opgeruimd, het aanrecht en de wc schoon zijn, dan is het toch goed. Niemand die komt controleren of jij wel wekelijks de ramen wast, boven op de deuren veegt en dagelijks de vloeren dweilt. Maak, om structuur in je week te krijgen, lijsten van wat er dagelijks moet gebeuren. Als op woensdag het grofvuil opgehaald wordt, moet de vuilnisbak dus op dinsdag leeg. Maandag wasdag, dinsdag boodschappen, woensdag beddengoed. Ik noem maar wat. En strijken is niet nodig. Echt niet. Behalve feestkleren maar die draag je vast niet elke week.
5) Een peuter is gewoon heel veel werk. Ik vond mijn driejarige destijds al pittig, en dan had ik er nog maar één. Ze zijn eigenlijk toe aan school en vragen ontzettend veel tijd en aandacht. Zijn ze wel al zindelijk?
6) Heb je vriendinnen met kinderen? Spreek daarmee af de komende tijd, de schoolvakanties beginnen en kinderen houden elkaar prima bezig. Dan kun je even afschakelen.
7) Ga naar de huisarts. Je hebt hulp en rust nodig.
dinsdag 8 juli 2014 23:39
Ik wilde ook net zeggen, als je in de buurt woont, kom eens kennismaken en wennen en gerust een paar uurtjes brengen in de zomervakantie.. Neem jij even je rust , bezoek je je huisarts en even lekker je eigen ding doen.
Je kunt pas een goede moeder zijn als je eerst goed voor jezelf zorgt! Ook als dat betekent dat je je huisarts moet benaderen.. Je bent echt waar de enigste niet.
Je kunt pas een goede moeder zijn als je eerst goed voor jezelf zorgt! Ook als dat betekent dat je je huisarts moet benaderen.. Je bent echt waar de enigste niet.
dinsdag 8 juli 2014 23:56
quote:valentinamaria schreef op 08 juli 2014 @ 22:06:
doe wat werkt, al is het ontbijten voor de tv.
wat een ander ervan denkt is niet belangrijk.
Yep, en toen zoon zelfstandig naar beneden kon en wist hoe hij een boterham moest smeren, moest ik natuurlijk niet raar opkijken als hij ipv daarvan een zak chips soldaat had gemaakt.
Tsja. Dat was dan maar zo. Maakte ik me niet zo druk om. Evenals douchen. Oh gut, waar láát ik hem: beneden in zijn maxi cosi voor de TV of toch maar in de maxi cosi in de deur opening van de douche? Het eerste bleek een betere optie want halverwege het TV programma was hij alweer in slaap gesukkeld
doe wat werkt, al is het ontbijten voor de tv.
wat een ander ervan denkt is niet belangrijk.
Yep, en toen zoon zelfstandig naar beneden kon en wist hoe hij een boterham moest smeren, moest ik natuurlijk niet raar opkijken als hij ipv daarvan een zak chips soldaat had gemaakt.
Tsja. Dat was dan maar zo. Maakte ik me niet zo druk om. Evenals douchen. Oh gut, waar láát ik hem: beneden in zijn maxi cosi voor de TV of toch maar in de maxi cosi in de deur opening van de douche? Het eerste bleek een betere optie want halverwege het TV programma was hij alweer in slaap gesukkeld
wij slapen nooit.
woensdag 9 juli 2014 05:59
Kom op, nog een half jaar, vraag hulp!
Bij het cb, bij je moeder, broer en vrienden.
Waarschijnlijk heb je de afgelopen drie jaar door de combi studie en kinderen zoveel ballen in de lucht gehouden, de dingen goed willen doen,mensen niet teveel willen belasten etc dat het nu echt even op is. Dat mag. Je bent mens.
Structuur:
- Opstaan ontbijten ( hoe laat wordende wakker?)
- Uurtje voor de tv, jij douchen aankleden en de boel aan kant.
-zij aankleden, fruit eten
- naar buiten.
- boterham
- middagslaapje
- naar de supermarkt/speeltuin
- zij tv, jij rustig koken
- eten, badderen en naar bed.
- jij kopje koffie, boel aan kant, dan filmpje boek, even me time!
Bij het cb, bij je moeder, broer en vrienden.
Waarschijnlijk heb je de afgelopen drie jaar door de combi studie en kinderen zoveel ballen in de lucht gehouden, de dingen goed willen doen,mensen niet teveel willen belasten etc dat het nu echt even op is. Dat mag. Je bent mens.
Structuur:
- Opstaan ontbijten ( hoe laat wordende wakker?)
- Uurtje voor de tv, jij douchen aankleden en de boel aan kant.
-zij aankleden, fruit eten
- naar buiten.
- boterham
- middagslaapje
- naar de supermarkt/speeltuin
- zij tv, jij rustig koken
- eten, badderen en naar bed.
- jij kopje koffie, boel aan kant, dan filmpje boek, even me time!
woensdag 9 juli 2014 07:18
Ik begrijp niet dat TO herhaaldelijk het advies krijgt om wéér bij opa en oma aan te kloppen terwijl zij uitdrukkelijk gezegd hebben dat ze niet meer willen oppassen. En dan ook nog eens het advies erbij dat TO moet vertellen dat ze er doorheen zit. Want ja, hoe kun je nog nee blijven zeggen nadat iemand net aan je verteld heeft dat ze er helemaal doorheen zit. Zelfs tegen een vreemde zou je geen nee zeggen na zo'n verhaal.
Sorry, maar TO heeft keuzes gemaakt. Allereerst om ervoor te kiezen om zich te laten bevruchten op haar 19e/20e (of misschien is dit weer een gevalletje van door de pil heen zwanger geraakt, zoals je op dit forum zo vaak leest), ten tweede om een studie te doen waar er amper perspectief is op werk, ten derde om tijdens die studie zo'n beroep te doen op haar ouders dat zij het wel even welletjes vinden en ten vierde om ergens te gaan wonen waar er geen netwerk is (en geen baan).
Die keuzes zijn gedane zaken en je hebt nu te maken met de gevolgen. Heel hard, maar wentel de gevolgen van je keuzes niet langer af op je ouders. Dat heb je een paar jaar gedaan en je ouders hebben nu een grens gesteld. Zoek andere oplossingen dan opa en oma.
Sorry, maar TO heeft keuzes gemaakt. Allereerst om ervoor te kiezen om zich te laten bevruchten op haar 19e/20e (of misschien is dit weer een gevalletje van door de pil heen zwanger geraakt, zoals je op dit forum zo vaak leest), ten tweede om een studie te doen waar er amper perspectief is op werk, ten derde om tijdens die studie zo'n beroep te doen op haar ouders dat zij het wel even welletjes vinden en ten vierde om ergens te gaan wonen waar er geen netwerk is (en geen baan).
Die keuzes zijn gedane zaken en je hebt nu te maken met de gevolgen. Heel hard, maar wentel de gevolgen van je keuzes niet langer af op je ouders. Dat heb je een paar jaar gedaan en je ouders hebben nu een grens gesteld. Zoek andere oplossingen dan opa en oma.
