Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI
maandag 21 maart 2016 21:37
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 januari 2017 14:33
Alle goeds en veel gezondheid en geluk voor 2017 voor iedereen!
Veel succes ook voor iedereen die een nieuwe uitdaging aangaat
Hoop dat alles goed gaat met jullie?
Fijne jaarwisseling gehad?
Hier even een dipje, mis ineens mijn ex... nouja meer het beeld dat ik in mn hoofd van hem heb gemaakt.
Bijzonder hoe dat soms kan, nu maar lekker ff sporten.
Fijne dag allemaal!!
Veel succes ook voor iedereen die een nieuwe uitdaging aangaat
Hoop dat alles goed gaat met jullie?
Fijne jaarwisseling gehad?
Hier even een dipje, mis ineens mijn ex... nouja meer het beeld dat ik in mn hoofd van hem heb gemaakt.
Bijzonder hoe dat soms kan, nu maar lekker ff sporten.
Fijne dag allemaal!!
maandag 2 januari 2017 15:31
Ik ben al tijden niet meer echt actief op het forum, maar toch wil ik jullie graag een mooi 2017 wensen, vol plezier, gezondheid en vooral liefde voor jezelf en anderen. En dan Suzy in het bijzonder, mooi om te zien dat je nog steeds meeschrijft, ik heb zoveel aan je gehad destijds (en nog steeds!)! Fijn om te zien dat het nog steeds zo'n mooi topic is.
maandag 2 januari 2017 18:30
Ik ben jou dankbaar Lisanne naast sommige andere mensen op het Vivaforum. Deze mooie topic is ooit geopend door jou
Nu zitten we al op deel VI, dat is toch fantastisch?
Hoe gaat het verder nu met je?
Ik wens jou naast alle andere schrijvers en lezers van deze topic een mooi, goed een veelbelovend 2017!
Nu zitten we al op deel VI, dat is toch fantastisch?
Hoe gaat het verder nu met je?
Ik wens jou naast alle andere schrijvers en lezers van deze topic een mooi, goed een veelbelovend 2017!
Je bent als een uniek persoon geboren. Ga niet dood als een kopie.
maandag 2 januari 2017 18:56
Hallo allemaal
Ook ik wens iedereen een prachtig 2017
Met heel veel moois, liefde, rust, vrijheid, geluk, plezier en gezondheid!
2016 was een super jaar voor mij, zoveel geleerd, rust en liefde gevonden
(ja terwijl ik nog vrijgezel ben )
Nieuwe vriendschappen, people come & people go...
En waar ik vooral zo gelukkig mee ben, is een algemeen gevoel van tevredenheid. Dat het gewoon goed is, hoe het nu is. Met topdagen en diepe dips af en toe, soms storm en regen, en vaak stralende zonnige dagen.
Die tevredenheid wens ik jullie allemaal toe!
Veel liefs!
Leuk om van jou te horen Lisanne!
Ook ik wens iedereen een prachtig 2017
Met heel veel moois, liefde, rust, vrijheid, geluk, plezier en gezondheid!
2016 was een super jaar voor mij, zoveel geleerd, rust en liefde gevonden
(ja terwijl ik nog vrijgezel ben )
Nieuwe vriendschappen, people come & people go...
En waar ik vooral zo gelukkig mee ben, is een algemeen gevoel van tevredenheid. Dat het gewoon goed is, hoe het nu is. Met topdagen en diepe dips af en toe, soms storm en regen, en vaak stralende zonnige dagen.
Die tevredenheid wens ik jullie allemaal toe!
Veel liefs!
Leuk om van jou te horen Lisanne!
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
dinsdag 3 januari 2017 13:34
Thanks, Lisanne, hoe gaat het met jou nu?
Jij als oprichtster van dit topic natuurlijk helemáál de allerbeste wensen voor het nieuwe verse jaar!
Over schrijven gesproken, gisteren brak mijn fijne stalen Parker vulpen doormidden, toen ik alleen maar een vullinkje wilde vervangen .
Niet gevallen oid, snap er niks van, maar je kunt dat symbolisch zien als misschien ook wel een teken dat een nieuwe periode voor mij aanbreekt?!
Bizar hoor!
Niet schrijven lullen maar poetsen, zoiets, haha?
Anyway, druk bezig hier om vanalles te regelen!
Jij als oprichtster van dit topic natuurlijk helemáál de allerbeste wensen voor het nieuwe verse jaar!
Over schrijven gesproken, gisteren brak mijn fijne stalen Parker vulpen doormidden, toen ik alleen maar een vullinkje wilde vervangen .
Niet gevallen oid, snap er niks van, maar je kunt dat symbolisch zien als misschien ook wel een teken dat een nieuwe periode voor mij aanbreekt?!
Bizar hoor!
Niet schrijven lullen maar poetsen, zoiets, haha?
Anyway, druk bezig hier om vanalles te regelen!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 4 januari 2017 21:25
Hier hectisch, vandaag officieel bedrijf opgericht, het gaat allemaal supersnel, er is veel te regelen en terwijl ik een belangrijk contract aan het opstellen was en bijna af had, crashte ook nog mijn (grote) pc vanochtend
Schijf naar de maan, startte niet meer op, kon ik opnieuw beginnen op laptop, dacht ik, want natuurlijk geen backups gemaakt
Gelukkig heb ik een kanjer van een handige zoon die momenteel thuis is, en eea heeft kunnen redden en overzetten (en pc alweer gerepareerd heeft)
Paar dagen terug was mijn lievelingsvulpen al doormidden, misschien probeert het universum mij toch op allerlei manieren te vertellen dat ik niet/minder moet schrijven/forummen
Affijn, veel aktie hier, ben dan ook behoorlijk moe, maar voldaan over de vorderingen en mijn eigen doorpakken
Zal blij zijn als deze opstartfase achter de rug is en we aan het daadwerkelijke werk beginnen.
Wel grappig dat we allebei zo onze eigen sterke kanten kwijt kunnen tot nu toe.
1 ding is zeker: ik lig er bijtijds in vanavond!
Fijne avond allemaal!
Schijf naar de maan, startte niet meer op, kon ik opnieuw beginnen op laptop, dacht ik, want natuurlijk geen backups gemaakt
Gelukkig heb ik een kanjer van een handige zoon die momenteel thuis is, en eea heeft kunnen redden en overzetten (en pc alweer gerepareerd heeft)
Paar dagen terug was mijn lievelingsvulpen al doormidden, misschien probeert het universum mij toch op allerlei manieren te vertellen dat ik niet/minder moet schrijven/forummen
Affijn, veel aktie hier, ben dan ook behoorlijk moe, maar voldaan over de vorderingen en mijn eigen doorpakken
Zal blij zijn als deze opstartfase achter de rug is en we aan het daadwerkelijke werk beginnen.
Wel grappig dat we allebei zo onze eigen sterke kanten kwijt kunnen tot nu toe.
1 ding is zeker: ik lig er bijtijds in vanavond!
Fijne avond allemaal!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 6 januari 2017 11:24
even iets moois wat ik tegen kwam
misschien heeft iemand er iets aan
Onze grootste angst is niet dat we niet goed genoeg zijn.
Onze grootste angst is dat we buitengewoon krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, dat ons het meest beangstigt.
We vragen ons af:
wie ben ik om briljant, knap, getalenteerd en fantastisch te zijn?
Maar, wie ben jij om dat níet te zijn?
Je onbelangrijk voordoen, bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein maken, opdat niemand om je heen zich onzeker voelt.
We zijn allemaal gemaakt om te stralen, zoals kinderen doen.
Dat zit niet in sommigen van ons, maar in iedereen.
En als we ons licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen de toestemming om hetzelfde te doen.
Zodra we bevrijd zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
(Marianne Williamson)
misschien heeft iemand er iets aan
Onze grootste angst is niet dat we niet goed genoeg zijn.
Onze grootste angst is dat we buitengewoon krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, dat ons het meest beangstigt.
We vragen ons af:
wie ben ik om briljant, knap, getalenteerd en fantastisch te zijn?
Maar, wie ben jij om dat níet te zijn?
Je onbelangrijk voordoen, bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein maken, opdat niemand om je heen zich onzeker voelt.
We zijn allemaal gemaakt om te stralen, zoals kinderen doen.
Dat zit niet in sommigen van ons, maar in iedereen.
En als we ons licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen de toestemming om hetzelfde te doen.
Zodra we bevrijd zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
(Marianne Williamson)
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
vrijdag 6 januari 2017 12:33
Mooie tekst is dat, Zand, en zo waar ook!
Bij mijn weten heeft Mandela deze tekst ook gebruikt in een toespraak (en wordt nog weleens aan hem toegeschreven).
Mensen zijn soms nog banger om stralend en succesvol (mens) te zijn en hun hoofd boven het maaiveld uit te steken dan om te falen.
In ons land misschien nog wel meer dan elders, zo van "wie denk jij wel dat je bent? Doe normaal, dat is al gek genoeg".
(bijv in Amerika is het gebruikelijker dan hier om je kwaliteiten te benadrukken of zelfs aan te dikken, iig jezelf fantastisch, getalenteerd enz te noemen).
Misschien ligt dat in de nawerking van ons calvinistisch verleden: de mens is als zodanig zondig en hard werken (in dienst van en gehoorzamen aan door God (de kerk) gegeven leefregels) is het hoogst haalbare, vooral niet denken dat je als mens iets voorstelt.
Bij mijn weten heeft Mandela deze tekst ook gebruikt in een toespraak (en wordt nog weleens aan hem toegeschreven).
Mensen zijn soms nog banger om stralend en succesvol (mens) te zijn en hun hoofd boven het maaiveld uit te steken dan om te falen.
In ons land misschien nog wel meer dan elders, zo van "wie denk jij wel dat je bent? Doe normaal, dat is al gek genoeg".
(bijv in Amerika is het gebruikelijker dan hier om je kwaliteiten te benadrukken of zelfs aan te dikken, iig jezelf fantastisch, getalenteerd enz te noemen).
Misschien ligt dat in de nawerking van ons calvinistisch verleden: de mens is als zodanig zondig en hard werken (in dienst van en gehoorzamen aan door God (de kerk) gegeven leefregels) is het hoogst haalbare, vooral niet denken dat je als mens iets voorstelt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 6 januari 2017 19:00
Ja ik merk dat best vaak om me heen Suzy. En vanuit mijn werken aan een negatief zelfbeeld, ben ik juist bezig met trots zijn op, houden van, en gelukkig zijn met mezelf. Daar hoort ook bij je eigen kwaliteiten en talent kennen, en je daar goed bij voelen. Vorig jaar veel bezig geweest met affirmaties, positieve gedachtes dus, vaak over mezelf. "Ik ben oke" "ik mag er helemaal zijn" enz...
En inderdaad, dat is ons niet aangeleerd. Mijn moeder zei eens letterlijk, over houden van jezelf...:
Oh dat vind ik zo'n onzin, dat houden van jezelf...
als ik mensen een compliment geef merk ik dit ook heel vaak
Dan gaan mensen het afvlakken, in plaats van gewoon trots 'dank je wel' te zeggen
"Wat zie je er mooi uit" reactie: "nou, mooi...het is niks bijzonders hoor, wat ik aan heb.."
We zijn het niet gewend, complimenten ontvangen.
Maar ik ga stug door en probeer altijd iets leuks/liefs/compliment te zeggen als ik iemand ontmoet.
Waarom niet?
Let's Shine Girls!
En inderdaad, dat is ons niet aangeleerd. Mijn moeder zei eens letterlijk, over houden van jezelf...:
Oh dat vind ik zo'n onzin, dat houden van jezelf...
als ik mensen een compliment geef merk ik dit ook heel vaak
Dan gaan mensen het afvlakken, in plaats van gewoon trots 'dank je wel' te zeggen
"Wat zie je er mooi uit" reactie: "nou, mooi...het is niks bijzonders hoor, wat ik aan heb.."
We zijn het niet gewend, complimenten ontvangen.
Maar ik ga stug door en probeer altijd iets leuks/liefs/compliment te zeggen als ik iemand ontmoet.
Waarom niet?
Let's Shine Girls!
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
zaterdag 7 januari 2017 12:50
Goedenmiddag allemaal,
Gisterenavond kwam ik (toevallig) op dit forumonderwerp terecht. En ben ik in deel 1 begonnen met lezen en wat een herkenbaarheid in sommige stukken zeg. Nu heb ik besloten om mijn verhaal ook maar eens op papier te zetten, want ik laat het meestal maar in mijn hoofd zitten of praat er met een goede vriendin over. Alleen hoe te beginnen, want er zitten zoveel facetten aan mijn verhaal.
Het grootste kantelpunt voor mij is geweest de woningbrand die ik eind augustus 2012 heb meegemaakt. Toen ben ik eigenlijk soort van ‘ontwaakt’ en ben ik eigenlijk pas begonnen met leven. Zo voel ik dat echt! Voor die tijd was ik totaal niet zelfbewust, leefde ik op de automatische piloot, deed ik de dingen op de manier waarop mij dat geleerd was dus “goede opleiding, goede baan, sparen voor later”. Maar na die brand kwam het besef van “maar wat als er geen later is”. Ik ging de balans opmaken en kwam erachter dat ik bijzonder weinig dingen had gedaan, beleefd en had ervaren waar ik fijn op terug kon kijken. Dat besef zorgde ervoor dat ik toen juist dingen ben gaan ondernemen, wat een erg mooie periode is geweest. Maar op een gegeven moment ben ik er misschien zelfs wel een beetje in doorgeschoten.
Wat er nu tot leidt dat ik het moeilijk vind om alleen te zijn. Terwijl ik daar vroeger als puber totaal geen moeite mee had. Of eigenlijk denk ik nu omdat ik me er toen niet bewust van was en ook niet anders gewend was kon ik het makkelijker ‘handelen’. Maar inmiddels heb ik wel meegemaakt hoe het is om met anderen mooie dingen te beleven, uit te wisselen om echt verbinding te kunnen maken. En wat ik het moeilijkste vind is om terug te gaan naar een modus waarin je voor je idee een paar stappen terug moet doen vanwaar je eigenlijk het liefst continu in de gelukssferen wilt zijn. Maar het leven gaat in golven, dus ook wel weer eens naar beneden.
Nu het nieuwe jaar begonnen is heb ik besloten om mij op mezelf te gaan richten, ik heb een aantal mooie dingen staan waar ik me op kan richten. Het eerste is dat ik 12 februari voor 6,5 week naar Nieuw-Zeeland ga, in mijn eentje backpacken. Iets wat al jaren in mijn hoofd had om naartoe te gaan, maar het eigenlijk nooit durfde omdat ik het liefste ook met iemand samen had gegaan. Maar na een goed gesprek met iemand met Pasen heb ik besloten om er gewoon voor te gaan. Nu vind ik het enorm spannend, maar kijk ook onwijs uit naar het avontuur. Tot 2 weken geleden had ik alleen nog maar een ticket geboekt en wat filmpjes en boekjes gelezen. Nu heb ik ook spulletjes voor in de backpack gekocht, heb ik mijn eerste 2 overnachtingen geboekt en ben ik begonnen om hier lange wandelingen te gaan maken als voorbereiding voor daar.
Ook zie ik het nu als een ultieme praktijkervaring van hoe ik mezelf daar in mijn eentje ga ‘vermaken’ en nu heb ik nog 5 weken om me daar ook theoretisch op voor te bereiden
Gisterenavond had ik even weer een terugval in denken. Ik had even zoiets van “ik heb vanavond niks te doen”. Alsof ik daar iemand voor nodig moet hebben. Toen kwam ik uiteindelijk op dit forum uit en las ik dingen als:
“Als je jezelf ontloopt door alsmaar afleiding te zoeken (of dat nu in werk of met vriendinnen afspreken is) geef je jezelf ook steeds de boodschap dat het lastig is om met jezelf alleen te zijn. Hoe meer je dat ontloopt, hoe meer het zich zal opdringen op momenten dat je wel alleen bent.”
“Tijd dus om meer van jezelf te ontdekken, ipv gewoon verder (proberen te) leven, je werk, je vriendinnen, ook soort sleur waar je in kan komen en niet werkelijk meer voelt/waardeert wat je wel hebt.”
Toen kwam ik tot een mooi besef en werd alles gelijk ook een heel stuk rustiger om mij heen. Kon ik kijken uit dankbaarheid voor welke mooie mensen ik om mij heen hebt verzameld i.p.v. uit afwijzing dat ik nu niet bij iemand kon zijn. En naar het mooie proces die ik in de afgelopen jaren al heb mogen doorlopen i.p.v. denken was ik maar nooit zelfbewust geworden. Echt heel interessant hoe het brein werkt en dat je met je gedachten je gevoelens kan beïnvloeden.
Het andere hoogtepunt van dit jaar (waar toch ook de nodige spanning op staat, i.v.m. slechte ervaringen in het verleden) is dat ik ook in feb. de sleutel krijg van mijn nieuwe woning. Na mijn vakantie ga ik beginnen om hier een echt thuis voor mezelf te creëren. Dat is ook echt een uitdaging voor mij. Ik heb 2 heel onrustige woningjaren achter de rug. Ik had mijn eigen woning, maar daar had ik geluidsoverlast van de buren en op een gegeven zo erg (dagelijks, pestgedrag) dat ik besloot om de huur op te zeggen en weg te gaan. Toen ik dat eenmaal had besloten kwam er een tijdelijke woning op mijn pad waar ik 5 heerlijke maanden kon wonen. In die tijd heb ik gezocht naar een nieuwe woning en kwam uiteindelijk uit op een koopwoning in de stad, boven een winkelstraat, met trams en een vliegveld in de buurt. Dit bleek een grove inschattingsfout van mijzelf (ik ben iemand die rust en ruimte gewend is om me heen, opgegroeid op een boerderij). Binnen een half jaar heb ik het weer kunnen verkopen en sinds 1 jaar woon ik weer bij mijn ouders. Het afgelopen jaar ben ik erg druk bezig geweest om een nieuwe woning te zoeken naar wens, wat best een zwaar proces is geweest met teleurstellingen, lichtelijke wanhoop en de voors en tegens van weer bij je ouders te wonen. Waarbij ik ze wel erg dankbaar ben dat ik dat heb mogen doen. Is voor mij ook een mooie gelegenheid geweest om de aankomende reis te bekostigen. En om weer wat rust te creëren voor mezelf. Want ik heb echt een hyperfocus op omgevingsgeluid opgebouwd. En daar zit hem dan ook nog de angst, want je weet nooit wat voor buren je krijgt zeg maar. Al ben ik wel echt blij met mijn aankomende woning, een mooie locatie met uitzicht op een singel, een rustige wijk met een heerlijk bad erin. Daar wil ik straks lekker gaan genieten en me terug kunnen trekken als ik daar behoefte aan heb.
Dit is wat ik voor nu wil vertellen over mezelf. Er zijn nog wel meer gebieden zoals werk en relaties waar nog doelen en dromen liggen maar dat heeft nu even iets minder prioriteit.
Dit weekend ga ik eens lekker aan mezelf besteden. Eens kijken waar mijn behoeften liggen!
En eigenlijk zou ik alle 6 de topics van dit alles willen lezen, maar daar gaat me een beetje teveel tijd inzitten. Ik heb nog een vakantie voor te bereiden zeg maar
Groetjes José
Gisterenavond kwam ik (toevallig) op dit forumonderwerp terecht. En ben ik in deel 1 begonnen met lezen en wat een herkenbaarheid in sommige stukken zeg. Nu heb ik besloten om mijn verhaal ook maar eens op papier te zetten, want ik laat het meestal maar in mijn hoofd zitten of praat er met een goede vriendin over. Alleen hoe te beginnen, want er zitten zoveel facetten aan mijn verhaal.
Het grootste kantelpunt voor mij is geweest de woningbrand die ik eind augustus 2012 heb meegemaakt. Toen ben ik eigenlijk soort van ‘ontwaakt’ en ben ik eigenlijk pas begonnen met leven. Zo voel ik dat echt! Voor die tijd was ik totaal niet zelfbewust, leefde ik op de automatische piloot, deed ik de dingen op de manier waarop mij dat geleerd was dus “goede opleiding, goede baan, sparen voor later”. Maar na die brand kwam het besef van “maar wat als er geen later is”. Ik ging de balans opmaken en kwam erachter dat ik bijzonder weinig dingen had gedaan, beleefd en had ervaren waar ik fijn op terug kon kijken. Dat besef zorgde ervoor dat ik toen juist dingen ben gaan ondernemen, wat een erg mooie periode is geweest. Maar op een gegeven moment ben ik er misschien zelfs wel een beetje in doorgeschoten.
Wat er nu tot leidt dat ik het moeilijk vind om alleen te zijn. Terwijl ik daar vroeger als puber totaal geen moeite mee had. Of eigenlijk denk ik nu omdat ik me er toen niet bewust van was en ook niet anders gewend was kon ik het makkelijker ‘handelen’. Maar inmiddels heb ik wel meegemaakt hoe het is om met anderen mooie dingen te beleven, uit te wisselen om echt verbinding te kunnen maken. En wat ik het moeilijkste vind is om terug te gaan naar een modus waarin je voor je idee een paar stappen terug moet doen vanwaar je eigenlijk het liefst continu in de gelukssferen wilt zijn. Maar het leven gaat in golven, dus ook wel weer eens naar beneden.
Nu het nieuwe jaar begonnen is heb ik besloten om mij op mezelf te gaan richten, ik heb een aantal mooie dingen staan waar ik me op kan richten. Het eerste is dat ik 12 februari voor 6,5 week naar Nieuw-Zeeland ga, in mijn eentje backpacken. Iets wat al jaren in mijn hoofd had om naartoe te gaan, maar het eigenlijk nooit durfde omdat ik het liefste ook met iemand samen had gegaan. Maar na een goed gesprek met iemand met Pasen heb ik besloten om er gewoon voor te gaan. Nu vind ik het enorm spannend, maar kijk ook onwijs uit naar het avontuur. Tot 2 weken geleden had ik alleen nog maar een ticket geboekt en wat filmpjes en boekjes gelezen. Nu heb ik ook spulletjes voor in de backpack gekocht, heb ik mijn eerste 2 overnachtingen geboekt en ben ik begonnen om hier lange wandelingen te gaan maken als voorbereiding voor daar.
Ook zie ik het nu als een ultieme praktijkervaring van hoe ik mezelf daar in mijn eentje ga ‘vermaken’ en nu heb ik nog 5 weken om me daar ook theoretisch op voor te bereiden
Gisterenavond had ik even weer een terugval in denken. Ik had even zoiets van “ik heb vanavond niks te doen”. Alsof ik daar iemand voor nodig moet hebben. Toen kwam ik uiteindelijk op dit forum uit en las ik dingen als:
“Als je jezelf ontloopt door alsmaar afleiding te zoeken (of dat nu in werk of met vriendinnen afspreken is) geef je jezelf ook steeds de boodschap dat het lastig is om met jezelf alleen te zijn. Hoe meer je dat ontloopt, hoe meer het zich zal opdringen op momenten dat je wel alleen bent.”
“Tijd dus om meer van jezelf te ontdekken, ipv gewoon verder (proberen te) leven, je werk, je vriendinnen, ook soort sleur waar je in kan komen en niet werkelijk meer voelt/waardeert wat je wel hebt.”
Toen kwam ik tot een mooi besef en werd alles gelijk ook een heel stuk rustiger om mij heen. Kon ik kijken uit dankbaarheid voor welke mooie mensen ik om mij heen hebt verzameld i.p.v. uit afwijzing dat ik nu niet bij iemand kon zijn. En naar het mooie proces die ik in de afgelopen jaren al heb mogen doorlopen i.p.v. denken was ik maar nooit zelfbewust geworden. Echt heel interessant hoe het brein werkt en dat je met je gedachten je gevoelens kan beïnvloeden.
Het andere hoogtepunt van dit jaar (waar toch ook de nodige spanning op staat, i.v.m. slechte ervaringen in het verleden) is dat ik ook in feb. de sleutel krijg van mijn nieuwe woning. Na mijn vakantie ga ik beginnen om hier een echt thuis voor mezelf te creëren. Dat is ook echt een uitdaging voor mij. Ik heb 2 heel onrustige woningjaren achter de rug. Ik had mijn eigen woning, maar daar had ik geluidsoverlast van de buren en op een gegeven zo erg (dagelijks, pestgedrag) dat ik besloot om de huur op te zeggen en weg te gaan. Toen ik dat eenmaal had besloten kwam er een tijdelijke woning op mijn pad waar ik 5 heerlijke maanden kon wonen. In die tijd heb ik gezocht naar een nieuwe woning en kwam uiteindelijk uit op een koopwoning in de stad, boven een winkelstraat, met trams en een vliegveld in de buurt. Dit bleek een grove inschattingsfout van mijzelf (ik ben iemand die rust en ruimte gewend is om me heen, opgegroeid op een boerderij). Binnen een half jaar heb ik het weer kunnen verkopen en sinds 1 jaar woon ik weer bij mijn ouders. Het afgelopen jaar ben ik erg druk bezig geweest om een nieuwe woning te zoeken naar wens, wat best een zwaar proces is geweest met teleurstellingen, lichtelijke wanhoop en de voors en tegens van weer bij je ouders te wonen. Waarbij ik ze wel erg dankbaar ben dat ik dat heb mogen doen. Is voor mij ook een mooie gelegenheid geweest om de aankomende reis te bekostigen. En om weer wat rust te creëren voor mezelf. Want ik heb echt een hyperfocus op omgevingsgeluid opgebouwd. En daar zit hem dan ook nog de angst, want je weet nooit wat voor buren je krijgt zeg maar. Al ben ik wel echt blij met mijn aankomende woning, een mooie locatie met uitzicht op een singel, een rustige wijk met een heerlijk bad erin. Daar wil ik straks lekker gaan genieten en me terug kunnen trekken als ik daar behoefte aan heb.
Dit is wat ik voor nu wil vertellen over mezelf. Er zijn nog wel meer gebieden zoals werk en relaties waar nog doelen en dromen liggen maar dat heeft nu even iets minder prioriteit.
Dit weekend ga ik eens lekker aan mezelf besteden. Eens kijken waar mijn behoeften liggen!
En eigenlijk zou ik alle 6 de topics van dit alles willen lezen, maar daar gaat me een beetje teveel tijd inzitten. Ik heb nog een vakantie voor te bereiden zeg maar
Groetjes José
Collect moments not things
zaterdag 7 januari 2017 15:58
zondag 8 januari 2017 12:57
Dank je wel!
Ik ben ook al langere tijd bezig om mezelf te ontwikkelen en dat is eigenlijk hartstikke leuk.
Gisteren kwam mijn bestelde kerstpakket van het werk binnen. Ik had een boekenbon gevraagd en daarmee heb ik o.a. de kracht van het nu van Eckart Tolle gekocht. En inmiddels heb ik op bol.com alweer een hele wensenlijst van boeken erbij gezet die ik hier heb opgedaan.
Straks nog even een balletje trappen, ook lekker om even actief buiten te zijn dan alleen maar binnen te zitten/liggen
Fijn weekend allemaal!
Ik ben ook al langere tijd bezig om mezelf te ontwikkelen en dat is eigenlijk hartstikke leuk.
Gisteren kwam mijn bestelde kerstpakket van het werk binnen. Ik had een boekenbon gevraagd en daarmee heb ik o.a. de kracht van het nu van Eckart Tolle gekocht. En inmiddels heb ik op bol.com alweer een hele wensenlijst van boeken erbij gezet die ik hier heb opgedaan.
Straks nog even een balletje trappen, ook lekker om even actief buiten te zijn dan alleen maar binnen te zitten/liggen
Fijn weekend allemaal!
Collect moments not things
zondag 8 januari 2017 13:20
Welkom, José.
Top dat je de moeite hebt genomen om eea te gaan lezen in eerdere delen van dit topic.
Klinkt idd als een veelbelovende nieuwe start die je aan het maken bent, nu je zoveel bewuster naar je leven kijkt.
Je huis in de zin van dak boven je hoofd is een van de basisbehoeften voor veilig voelen (overlevingsbehoeften zeg maar, zie de Piramide van Maslow) en als het daaraan rammelt of je zwaar zorgen over maakt, geen eigen plek hebt en dergelijke, heeft dat behoorlijke invloed op je functioneren.
Net als dagelijkse geluidsoverlast: je kunt mensen stapelgek maken daarmee, zeker als het je wakkerhoudt ook nog.
Dat je daar gevoeliger voor blijft is goed voor te stellen, zeker als je opgegroeid bent met rust en ruimte om je heen.
Die 5 maanden en daarna tijdelijk bij je ouders terecht kunnen heeft je weer tot rust kunnen leiden en die veiligheid weer teruggebracht en van daaruit kon je rustig verder zoeken.
Natuurlijk weet je niet wie je als buren krijgt, lijkt me dat de kans groter is op normale buren dan zulke overlastburen, dus ik zou maar uitgaan van het positieve scenario.
Je zult zien dat je eigen fijne stek heel veel zal toevoegen aan je goede gevoel: je eigen vertrouwde sfeer om je heen creeren, kleuren, muziek of stilte, waar je je kunt terugtrekken, de nodige "me-time" kunt nemen en soms de drukte opzoekt.
Klinkt ideaal boven zo'n winkelstraat, heb je toch de nodige bedrijvigheid en reuring, en temidden daarvan je eigen thuis.
Ook heel goed dat je die reis gaat maken en iets doet buiten je comfortzone, dat mag best iets spannends zijn, want is iets wat je niet eerder gedaan hebt en iets is waar je tegelijkertijd naar uit kunt kijken, en kennismaakt met/een beroep doet op andere aspecten van jezelf: ook dat is jezelf beter leren kennen, als je op jezelf bent aangewezen om met eea te dealen aan leuke indrukken en leuke contacten met mensen + soms de mindere kanten van alleenreizen waar je misschien tegenaan loopt en dat kan een aantal zelfoverwinningen opleveren, waar je later altijd op kunt terugvallen. Bedenk dat je ook daar altijd de hulp van anderen mág inroepen: je hoeft niet alles zelf te kunnen of te willen, ook weten wat je wanneer nodig hebt en kunt inroepen is belangrijk (niet te trots voor zijn oid!).
Bewust leven brengt meer gevoeligheid mee voor alles in het leven waar je dankbaar voor kunt zijn en grotere waardering voor wat er wél is (tov "vanzelfsprekend leven" en "gewoon doorgaan", zeg maar).
De valkuil eraan is dat je ook bewuster bent van "mindere" gevoelens en situaties als je iha gevoeliger en bewuster bent geworden, alsof je een extra zintuig hebt opengesteld.
Alles komt dan intenser en rechtstreekser binnen dan hoe je was daarvoor en in vergelijking met mensen aan wie sommige dingen zullen ontgaan of minder indruk maken en die eea makkelijker van zich af kunnen laten glijden.
Dat betekent oa dat je niet altijd gelukzalige gevoelens zult hebben, en dipjes ook behoorlijk voelbaar kunnen zijn.
Als je dat maar beseft en jezelf ook niet vereenzelvigt met zo'n dipje (of jezelf vindt falen oid als je je niet permanent gelukkig en blij en vol vertrouwen voelt), ook dan een stap terug kunnen doen en zien dat het tijdelijke golven zijn, en het vertrouwen in jezelf houdt dat je in staat bent en de kracht hebt om daar altijd vroeg of laat zelf weer een draai aan zult kunnen geven.
Er zullen altijd obstakels komen die "uittesten" en je laten wankelen, het leven is nu eenmaal een proces van vallen en opstaan, zolang je dat laatste ook blijft doen: weer overeind veren!
En dat heb je al gedaan bijv qua woonsituatie, meteen maatregelen genomen, huis weer verkocht, waarna je die rust wel vond die 5 maanden. Ik denk dat er altijd kansen komen om iets te herstellen of te veranderen ten goede, als je dat wilt en bereid bent omstandigheden of situaties te veranderen als die niet goed voelen of niet goed voor je zijn.
Je moet die kansen wel zien (als zodanig) en daarvoor is nodig dat je de nodige "ruis" opruimt en minimaliseert, die je blik (of intuitie) vertroebelt.
Grappige is dat ik nu ook aan een spannend avontuur begin qua werk/eigen onderneming en dan opeens allerlei mensen en dingen/ideeen enz "toevallig" op je pad komen zodra je het kenbaar maakt naar buiten toe, die dat plan ondersteunen en vooruit kunnen helpen!
En dat doet een beroep op allerlei skills die soms heel lang geleden voor het laatst gevergd werden, haha, zoals contracten en rechtsvormen (waar ik ooit in afgestudeerd ben nota bene, maar zelden gebruikt heb), en daarnaast mijn eerdere werk "onder mijn niveau" (maar waar ik veel plezier in had en ándere (praktische) skills kon inzetten) én mijn inmiddels grote sociale netwerk behoorlijk van pas komt.
Ook sommige dingen die bepaald niet nuttig leken, en mezelf soms om "veroordeelde" blijken nu zelfs van pas te komen, in die zin geloof ik dat "alles" een reden heeft en soms komt dat samen op eoa punt dat het ineens "klopt", eea op zijn plek valt of zo.
Voor mij is een uitdaging om een goede verhouding extravert versus introvert ("me-time") te behouden, en niet óf-óf: óf wentelen in de veilige comfortzone óf drukte & gezelligheid, maar een gezonde mix daarin. Het is nu hollen geweest (na een tijdje soort van "stilstaan" en net weer maatregelen om eea vlot te trekken oa op gebied van werk) en het waren al vrij hectische weken zo aan het eind van het jaar, kerst enzo, dan vind ik het soms lastig om bewust tijd uit te trekken om te ontspannen, op tijd rustig te eten en te slapen, mezelf niet voorbij te hollen (door alle adrenaline, haha).
Maakt in positieve zin helder, alert en aktief, tegelijkertijd in alle opwinding ook je eigen innerlijke rust zien te bewaren en bewaken vind ik niet altijd makkelijk.
Mijn ervaring is iig dat als je ook maar 1 stap(je) zet in een nieuwe gewenste positieve richting, dat leidt tot meer in die richting, dus 1 kleine verandering zet zelfs al eea in gang, zo zal het ook gaan met jouw reis en daarna met je nieuwe woning: hoe dan ook verruimt het je horizon en dat is altijd goed: nieuwe mensen, nieuwe ervaringen, dus ook kans op positieve nieuwe ervaringen erbij!
Zeker als je je daarvoor wilt inspannen, want niks gaat vanzelf, het is waar je je focus/aandacht en moeite op richt, ik ben ervan overtuigd dat als dat iets goeds voor je is, je dan wind mee krijgt.
Top dat je de moeite hebt genomen om eea te gaan lezen in eerdere delen van dit topic.
Klinkt idd als een veelbelovende nieuwe start die je aan het maken bent, nu je zoveel bewuster naar je leven kijkt.
Je huis in de zin van dak boven je hoofd is een van de basisbehoeften voor veilig voelen (overlevingsbehoeften zeg maar, zie de Piramide van Maslow) en als het daaraan rammelt of je zwaar zorgen over maakt, geen eigen plek hebt en dergelijke, heeft dat behoorlijke invloed op je functioneren.
Net als dagelijkse geluidsoverlast: je kunt mensen stapelgek maken daarmee, zeker als het je wakkerhoudt ook nog.
Dat je daar gevoeliger voor blijft is goed voor te stellen, zeker als je opgegroeid bent met rust en ruimte om je heen.
Die 5 maanden en daarna tijdelijk bij je ouders terecht kunnen heeft je weer tot rust kunnen leiden en die veiligheid weer teruggebracht en van daaruit kon je rustig verder zoeken.
Natuurlijk weet je niet wie je als buren krijgt, lijkt me dat de kans groter is op normale buren dan zulke overlastburen, dus ik zou maar uitgaan van het positieve scenario.
Je zult zien dat je eigen fijne stek heel veel zal toevoegen aan je goede gevoel: je eigen vertrouwde sfeer om je heen creeren, kleuren, muziek of stilte, waar je je kunt terugtrekken, de nodige "me-time" kunt nemen en soms de drukte opzoekt.
Klinkt ideaal boven zo'n winkelstraat, heb je toch de nodige bedrijvigheid en reuring, en temidden daarvan je eigen thuis.
Ook heel goed dat je die reis gaat maken en iets doet buiten je comfortzone, dat mag best iets spannends zijn, want is iets wat je niet eerder gedaan hebt en iets is waar je tegelijkertijd naar uit kunt kijken, en kennismaakt met/een beroep doet op andere aspecten van jezelf: ook dat is jezelf beter leren kennen, als je op jezelf bent aangewezen om met eea te dealen aan leuke indrukken en leuke contacten met mensen + soms de mindere kanten van alleenreizen waar je misschien tegenaan loopt en dat kan een aantal zelfoverwinningen opleveren, waar je later altijd op kunt terugvallen. Bedenk dat je ook daar altijd de hulp van anderen mág inroepen: je hoeft niet alles zelf te kunnen of te willen, ook weten wat je wanneer nodig hebt en kunt inroepen is belangrijk (niet te trots voor zijn oid!).
Bewust leven brengt meer gevoeligheid mee voor alles in het leven waar je dankbaar voor kunt zijn en grotere waardering voor wat er wél is (tov "vanzelfsprekend leven" en "gewoon doorgaan", zeg maar).
De valkuil eraan is dat je ook bewuster bent van "mindere" gevoelens en situaties als je iha gevoeliger en bewuster bent geworden, alsof je een extra zintuig hebt opengesteld.
Alles komt dan intenser en rechtstreekser binnen dan hoe je was daarvoor en in vergelijking met mensen aan wie sommige dingen zullen ontgaan of minder indruk maken en die eea makkelijker van zich af kunnen laten glijden.
Dat betekent oa dat je niet altijd gelukzalige gevoelens zult hebben, en dipjes ook behoorlijk voelbaar kunnen zijn.
Als je dat maar beseft en jezelf ook niet vereenzelvigt met zo'n dipje (of jezelf vindt falen oid als je je niet permanent gelukkig en blij en vol vertrouwen voelt), ook dan een stap terug kunnen doen en zien dat het tijdelijke golven zijn, en het vertrouwen in jezelf houdt dat je in staat bent en de kracht hebt om daar altijd vroeg of laat zelf weer een draai aan zult kunnen geven.
Er zullen altijd obstakels komen die "uittesten" en je laten wankelen, het leven is nu eenmaal een proces van vallen en opstaan, zolang je dat laatste ook blijft doen: weer overeind veren!
En dat heb je al gedaan bijv qua woonsituatie, meteen maatregelen genomen, huis weer verkocht, waarna je die rust wel vond die 5 maanden. Ik denk dat er altijd kansen komen om iets te herstellen of te veranderen ten goede, als je dat wilt en bereid bent omstandigheden of situaties te veranderen als die niet goed voelen of niet goed voor je zijn.
Je moet die kansen wel zien (als zodanig) en daarvoor is nodig dat je de nodige "ruis" opruimt en minimaliseert, die je blik (of intuitie) vertroebelt.
Grappige is dat ik nu ook aan een spannend avontuur begin qua werk/eigen onderneming en dan opeens allerlei mensen en dingen/ideeen enz "toevallig" op je pad komen zodra je het kenbaar maakt naar buiten toe, die dat plan ondersteunen en vooruit kunnen helpen!
En dat doet een beroep op allerlei skills die soms heel lang geleden voor het laatst gevergd werden, haha, zoals contracten en rechtsvormen (waar ik ooit in afgestudeerd ben nota bene, maar zelden gebruikt heb), en daarnaast mijn eerdere werk "onder mijn niveau" (maar waar ik veel plezier in had en ándere (praktische) skills kon inzetten) én mijn inmiddels grote sociale netwerk behoorlijk van pas komt.
Ook sommige dingen die bepaald niet nuttig leken, en mezelf soms om "veroordeelde" blijken nu zelfs van pas te komen, in die zin geloof ik dat "alles" een reden heeft en soms komt dat samen op eoa punt dat het ineens "klopt", eea op zijn plek valt of zo.
Voor mij is een uitdaging om een goede verhouding extravert versus introvert ("me-time") te behouden, en niet óf-óf: óf wentelen in de veilige comfortzone óf drukte & gezelligheid, maar een gezonde mix daarin. Het is nu hollen geweest (na een tijdje soort van "stilstaan" en net weer maatregelen om eea vlot te trekken oa op gebied van werk) en het waren al vrij hectische weken zo aan het eind van het jaar, kerst enzo, dan vind ik het soms lastig om bewust tijd uit te trekken om te ontspannen, op tijd rustig te eten en te slapen, mezelf niet voorbij te hollen (door alle adrenaline, haha).
Maakt in positieve zin helder, alert en aktief, tegelijkertijd in alle opwinding ook je eigen innerlijke rust zien te bewaren en bewaken vind ik niet altijd makkelijk.
Mijn ervaring is iig dat als je ook maar 1 stap(je) zet in een nieuwe gewenste positieve richting, dat leidt tot meer in die richting, dus 1 kleine verandering zet zelfs al eea in gang, zo zal het ook gaan met jouw reis en daarna met je nieuwe woning: hoe dan ook verruimt het je horizon en dat is altijd goed: nieuwe mensen, nieuwe ervaringen, dus ook kans op positieve nieuwe ervaringen erbij!
Zeker als je je daarvoor wilt inspannen, want niks gaat vanzelf, het is waar je je focus/aandacht en moeite op richt, ik ben ervan overtuigd dat als dat iets goeds voor je is, je dan wind mee krijgt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 8 januari 2017 20:53
Hoi Suzy,
Dank je wel voor het welkom en je lange post. Je hebt gelijk over die basisbehoeften en hoe belangrijk een eigen plekje is voor je algehele gesteldheid. Ik ga straks een hele nieuwe start maken en ik ga zeker uit van een positief scenario. Ik ga wat meubels verkopen. Om daarna rustig op het gemakje te kijken wat ik er straks weer voor terug wil. Door alle verhuizingen van de afgelopen jaren ben ik al kritisch geweest op wat ik echt nodig heb. Bovendien heeft de woningbrand het materialistische in mij wel geminimaliseerd. Vandaar ook mijn spreuk "collect moments, not things".
Dat je door bewust te zijn geworden alles veel meer meekrijgt en gevoeliger bent zowel positief als de dipjes, vind ik vooral lastig als ik in zo'n dip zit. Achteraf bezien kan ik er vaak ook wel weer een beetje om lachen. Nu is het de kunst om in zo'n dip er even van een afstandje naar te kunnen kijken en jezelf voorhouden dat het even een periode is en dat het wel weer overgaat.
Ik ben wel benieuwd. Wat voor eigen onderneming ben je aan het opstarten?
Dank je wel voor het welkom en je lange post. Je hebt gelijk over die basisbehoeften en hoe belangrijk een eigen plekje is voor je algehele gesteldheid. Ik ga straks een hele nieuwe start maken en ik ga zeker uit van een positief scenario. Ik ga wat meubels verkopen. Om daarna rustig op het gemakje te kijken wat ik er straks weer voor terug wil. Door alle verhuizingen van de afgelopen jaren ben ik al kritisch geweest op wat ik echt nodig heb. Bovendien heeft de woningbrand het materialistische in mij wel geminimaliseerd. Vandaar ook mijn spreuk "collect moments, not things".
Dat je door bewust te zijn geworden alles veel meer meekrijgt en gevoeliger bent zowel positief als de dipjes, vind ik vooral lastig als ik in zo'n dip zit. Achteraf bezien kan ik er vaak ook wel weer een beetje om lachen. Nu is het de kunst om in zo'n dip er even van een afstandje naar te kunnen kijken en jezelf voorhouden dat het even een periode is en dat het wel weer overgaat.
Ik ben wel benieuwd. Wat voor eigen onderneming ben je aan het opstarten?
Collect moments not things
maandag 9 januari 2017 01:05
Is te herkenbaar, Raffie (José), maar laten we het op de recreatiebranche houden, daar werkten we al in, maar dan anders..
(eerst vooral pc-werk B2B, nu juist misschien vanuit huis wel eea voorbereiden, maar het werk zelf overwegend regel-, organisatie- en doe-werk op locatie, zowel B2B als consumenten).
Voorbereidingen nu zijn dus vooral over opstarten, daarna de meer praktische dingen (al denk je daar nu ook al over na, eea kunnen we leren van de verkopers, andere dingen zelf uitzoeken/uitbreiden.
Vrijwel iedereen aan wie ik het vertel is enthousiast en zou dat ook best willen (maar hebben er misschien een te romantisch beeld van, vooral diegenen die de hele dag op kantoor zitten en dat snap ik want dat was voor ons ook een belangrijk motief voor dit idee), en ik kom veel mensen tegen opeens die op eoa manier wel een link of tips of contacten hebben met wat we gaan doen
Spreek je ineens in de supermarkt een (ik noemde hem voorheen "lekkere" buurman) buurman die deels in die wereld zijn werkgebied heeft en misschien ons wil inhuren, dat soort dingen. En ook via via mensen die van dat soort mogelijk geinteresseerde locaties weten, omdat ze daar klanten hebben.
Maar ook voor het huren van een evt simpele kleine opslag is het handig dat je mensen "kent" die weer zoiets weten of iemand kennen enz.
Zo komen zelfs mijn oppervlakkige praatjes/contacten en informele "netwerken" soms nog van pas
Ja, helemaal eens met jouw motto "collect moments, not things" en dat is denk ik ook wat het verschil zal maken in dit werk: de "gunfactor" zit vaak meer in de ervaring/beleving met ons als persoon dan in het product zelf. Als je dan geen kwaliteit zou bieden houdt ook dat snel op natuurlijk, kunnen ze je nog zo leuk vinden, daar red je het niet mee, dus willen we wel kwaliteit leveren.
Zo'n "gunfactor" bouw je ook zelf op, ik geloof nog steeds dat je (ooit) oogst wat je zaait, waar dan ook in!
(tenminste als je het niet daaróm doet, dus niet verwacht dat zich eea "terugbetaalt" of dat je zoiets dan "verdiend" hebt.
Het zit hem in het gunnen en dat ontleen je niet aan rechten of dat mensen zich verplicht voelen omdat ze bij je in het krijt voelen staan (of vanzelfsprekend vindt vanuit eoa verbintenis die je ooit bent aangegaan).
Ik beschouw mezelf ook niet als materialistisch, dat neemt niet weg dat ik denk dat je goed moet zien te zorgen voor wat je wél is toebedeeld, en dat ook te (blijven) waarderen of zelfs dankbaar voor zijn, en ook van te (mogen) genieten van jezelf.
Zowel mensen als dieren als dingen.
Spullen geven iha geen warmte, je kunt als oudje temidden van je spullen beter maar terug kunnen denken aan fijne ervaringen en warme herinneringen idd en aan alles en iedereen die je hebt liefgehad!
En ook dan kun je dan hopelijk nog leuke verbindingen leggen met andere mensen, ik zie dat aan mijn moeder, die een halve eeuw aan spullen verzameld had (uit liefhebberij/hobby), en wat haar werkelijk een leuke oude dag bezorgt zijn haar oude én nieuwe contacten met mensen die het ook fijn vinden om in contact met haar te zijn en te blijven.
Dan moet je het hebben van een "leuk mens" zijn, en kun je maar beter weten hoé (en jezelf iig een leuk mens vinden!).
En aan oa haar heb ik een goed voorbeeld (en ook aan "exschoonvader"), dat je op élke leeftijd nog waardevolle nieuwe verbindingen kunt leggen!
Eind vd maand ga ik een paar dagen naar een (ietsje) warmer oord, met dochter, ook om de ervaring.
Geen idee hoe het daar is eind januari, doet er ook niet toe want we vermaken ons sowieso wel samen, ff weg, al is het een weekendje (op afstand van het dagelijkse bestaan), dat is altijd fijn. Had ook Texel kunnen zijn, of Maastricht, he, tis dat de tickets zo goedkoop zijn dat dat duurder was geweest, aan benzine en dit met palmbomen, bergen en mooie uitzichten is, wat ik altijd wel een bonus vind
Zo'n buitenkansje laat ik niet schieten, even weg uit de (plotse) hectiek!
Ik denk dat het belangrijk is dat je op een gegeven moment van jezelf weet wat je uit zo'n dip(je) kan lostrekken om weer die positieve "cirkel" (upwaartse gedachtengangen en akties) in te gaan.
En dat ook doén.
Het boekje Coach jezelf naar succes geeft ook aan dat wanneer je aarzelt, dat niet negatief hoeft te zijn: soms is daar dus een reden voor en zo ook voor "stilstand": dingen moeten soms "rijpen" en is het de timing niet voor, dan is aarzelen iets goeds juist, ipv impulsief maar eoa richting in te slaan, met als risico dat het niet de juiste is, of niet voor jou, (en alleen maar óm maar aktief bezig te zijn).
Soms heeft iets meer tijd nodig om uit te kristalliseren, en zie je dat later pas (dat het érgens goed voor geweest is, dat uitstel/aarzelen/ nog niet weten).
En vaag weet je het soms vaak wel, alleen niet hoe.
Komt tijd komt raad, denk ik dan, tis iig zaak om dat niet altijd als negatief te beschouwen, maar idd als een overbruggingsperiode, net als de seizoenen, soms is het tijd voor een winterslaap (om energie te vergaren) voor de bloeiperiode die volgt.
Het zijn natuurlijke cycli, de boom en die plant weten dat, wij (bewuste) mensen maken zich daar misschien onnodig zorgen over of voelen ons "falen" omdat we elkaar misschien wijsmaken dat er altijd groei en bloei mogelijk is, het altijd meer en beter moet?!
Dus maak jezelf niet gek, dit hoort er ook bij, ook de natuur is niet altijd aan het groeien en bloeien, vruchten moeten rijpen, ook al zijn de zaadjes al aanwezig en is het een kwestie van tijd voor die ontkiemen.
Zo ook met persoonlijke groei, he: mensen verwachten zoveel tegenwoordig, dat het altijd moet bloeien en "knallen" en dat er iets mis is als dat in periodes gaat (en in periodes niet gaat).
Je mag het best ff niét flitsend geweldig vinden, zonder dat je dan aan jezelf twijfelt, zolang je per saldo (ook) maar (weer) vooruit komt.
(eerst vooral pc-werk B2B, nu juist misschien vanuit huis wel eea voorbereiden, maar het werk zelf overwegend regel-, organisatie- en doe-werk op locatie, zowel B2B als consumenten).
Voorbereidingen nu zijn dus vooral over opstarten, daarna de meer praktische dingen (al denk je daar nu ook al over na, eea kunnen we leren van de verkopers, andere dingen zelf uitzoeken/uitbreiden.
Vrijwel iedereen aan wie ik het vertel is enthousiast en zou dat ook best willen (maar hebben er misschien een te romantisch beeld van, vooral diegenen die de hele dag op kantoor zitten en dat snap ik want dat was voor ons ook een belangrijk motief voor dit idee), en ik kom veel mensen tegen opeens die op eoa manier wel een link of tips of contacten hebben met wat we gaan doen
Spreek je ineens in de supermarkt een (ik noemde hem voorheen "lekkere" buurman) buurman die deels in die wereld zijn werkgebied heeft en misschien ons wil inhuren, dat soort dingen. En ook via via mensen die van dat soort mogelijk geinteresseerde locaties weten, omdat ze daar klanten hebben.
Maar ook voor het huren van een evt simpele kleine opslag is het handig dat je mensen "kent" die weer zoiets weten of iemand kennen enz.
Zo komen zelfs mijn oppervlakkige praatjes/contacten en informele "netwerken" soms nog van pas
Ja, helemaal eens met jouw motto "collect moments, not things" en dat is denk ik ook wat het verschil zal maken in dit werk: de "gunfactor" zit vaak meer in de ervaring/beleving met ons als persoon dan in het product zelf. Als je dan geen kwaliteit zou bieden houdt ook dat snel op natuurlijk, kunnen ze je nog zo leuk vinden, daar red je het niet mee, dus willen we wel kwaliteit leveren.
Zo'n "gunfactor" bouw je ook zelf op, ik geloof nog steeds dat je (ooit) oogst wat je zaait, waar dan ook in!
(tenminste als je het niet daaróm doet, dus niet verwacht dat zich eea "terugbetaalt" of dat je zoiets dan "verdiend" hebt.
Het zit hem in het gunnen en dat ontleen je niet aan rechten of dat mensen zich verplicht voelen omdat ze bij je in het krijt voelen staan (of vanzelfsprekend vindt vanuit eoa verbintenis die je ooit bent aangegaan).
Ik beschouw mezelf ook niet als materialistisch, dat neemt niet weg dat ik denk dat je goed moet zien te zorgen voor wat je wél is toebedeeld, en dat ook te (blijven) waarderen of zelfs dankbaar voor zijn, en ook van te (mogen) genieten van jezelf.
Zowel mensen als dieren als dingen.
Spullen geven iha geen warmte, je kunt als oudje temidden van je spullen beter maar terug kunnen denken aan fijne ervaringen en warme herinneringen idd en aan alles en iedereen die je hebt liefgehad!
En ook dan kun je dan hopelijk nog leuke verbindingen leggen met andere mensen, ik zie dat aan mijn moeder, die een halve eeuw aan spullen verzameld had (uit liefhebberij/hobby), en wat haar werkelijk een leuke oude dag bezorgt zijn haar oude én nieuwe contacten met mensen die het ook fijn vinden om in contact met haar te zijn en te blijven.
Dan moet je het hebben van een "leuk mens" zijn, en kun je maar beter weten hoé (en jezelf iig een leuk mens vinden!).
En aan oa haar heb ik een goed voorbeeld (en ook aan "exschoonvader"), dat je op élke leeftijd nog waardevolle nieuwe verbindingen kunt leggen!
Eind vd maand ga ik een paar dagen naar een (ietsje) warmer oord, met dochter, ook om de ervaring.
Geen idee hoe het daar is eind januari, doet er ook niet toe want we vermaken ons sowieso wel samen, ff weg, al is het een weekendje (op afstand van het dagelijkse bestaan), dat is altijd fijn. Had ook Texel kunnen zijn, of Maastricht, he, tis dat de tickets zo goedkoop zijn dat dat duurder was geweest, aan benzine en dit met palmbomen, bergen en mooie uitzichten is, wat ik altijd wel een bonus vind
Zo'n buitenkansje laat ik niet schieten, even weg uit de (plotse) hectiek!
Ik denk dat het belangrijk is dat je op een gegeven moment van jezelf weet wat je uit zo'n dip(je) kan lostrekken om weer die positieve "cirkel" (upwaartse gedachtengangen en akties) in te gaan.
En dat ook doén.
Het boekje Coach jezelf naar succes geeft ook aan dat wanneer je aarzelt, dat niet negatief hoeft te zijn: soms is daar dus een reden voor en zo ook voor "stilstand": dingen moeten soms "rijpen" en is het de timing niet voor, dan is aarzelen iets goeds juist, ipv impulsief maar eoa richting in te slaan, met als risico dat het niet de juiste is, of niet voor jou, (en alleen maar óm maar aktief bezig te zijn).
Soms heeft iets meer tijd nodig om uit te kristalliseren, en zie je dat later pas (dat het érgens goed voor geweest is, dat uitstel/aarzelen/ nog niet weten).
En vaag weet je het soms vaak wel, alleen niet hoe.
Komt tijd komt raad, denk ik dan, tis iig zaak om dat niet altijd als negatief te beschouwen, maar idd als een overbruggingsperiode, net als de seizoenen, soms is het tijd voor een winterslaap (om energie te vergaren) voor de bloeiperiode die volgt.
Het zijn natuurlijke cycli, de boom en die plant weten dat, wij (bewuste) mensen maken zich daar misschien onnodig zorgen over of voelen ons "falen" omdat we elkaar misschien wijsmaken dat er altijd groei en bloei mogelijk is, het altijd meer en beter moet?!
Dus maak jezelf niet gek, dit hoort er ook bij, ook de natuur is niet altijd aan het groeien en bloeien, vruchten moeten rijpen, ook al zijn de zaadjes al aanwezig en is het een kwestie van tijd voor die ontkiemen.
Zo ook met persoonlijke groei, he: mensen verwachten zoveel tegenwoordig, dat het altijd moet bloeien en "knallen" en dat er iets mis is als dat in periodes gaat (en in periodes niet gaat).
Je mag het best ff niét flitsend geweldig vinden, zonder dat je dan aan jezelf twijfelt, zolang je per saldo (ook) maar (weer) vooruit komt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 12 januari 2017 20:34
Ben een paar dagen behoorlijk druk geweest, dus vandaar niet eerder gereageerd. Ik krijg nog niet echt een beeld van wat je nu daadwerkelijk gaat doen. Maar in elk geval een eigen bedrijf in de recreatiebranche. Wat is het product of dienst dat je gaat aanbieden naar bedrijven/particulieren? Zo zag ik bijv. dat er nu steeds meer reisbureaus bij mensen aan huis komen, dat hebben ze mooi gezien. Mensen willen nog steeds wel dat hun reis voor ze worden uitgestippeld, het persoonlijke contact maar hebben niet zoveel zin om daar de deur voor uit te gaan. Wij mensen worden steeds luier haha.
Je hebt gelijk dat je de spullen die je hebt ook moet waarderen. Ik ben ook iemand die best wel moeite heeft om dingen weg te doen. Kleding wil ik opdragen, andere spullen wil ik ook gebruiken totdat het niet meer mogelijk is en ik kan intens balen als ik iets kwijt/verloren ben (vooral als het iets is met emotionele waarden, iets dat je bijv. van iemand gehad hebt of op vakantie gekocht hebt).
Lekker dat je straks ff een paar daagjes weggaat. Je blijft wel binnen Europa? Altijd fijn om er even uit te zijn, alle dagelijkse hectiek te laten zijn voor wat het is. Op een andere plaats lukt het mij vaak veel beter om in het hier en nu te blijven, omdat zo'n nieuwe omgeving vaak heel prikkelend is voor de zintuigen. Alles is anders dan in je eigen omgeving. En als je dan nog in fijn gezelschap bent is dat helemaal gezellig!
In het boek van Eckart Tolle staat dat je moet proberen toeschouwer te worden van je eigen gedachten. En dat je daarmee afstand kan nemen en alles weer kan weer kan relativeren. Vandaag was ik vrij, maar toen ik wakker werd had ik helemaal geen zin om me bed uit te gaan. Ik had wel wat dingen die ik wilde doen (langs de autogarage, voor me moeder een klusje doen, wandelen, reis verder voorbereiden etc) maar ik had geen specifieke afspraken of sociale afspraken en het weer zou niet zo best zijn vandaag. En dan ben ik toch minder energiek dan op werkdagen of drukkere dagen. Het is ook wel een bepaalde mindset. Ik stel me ook in op een dag. Vanmorgen ben ik langzaam op gang gekomen. Met de middag heb ik een tijdje met een vriendin aan de lijn gehad, dat gaf wel weer meer energie. Uiteindelijk heb ik mijn to-do-list wel afgewerkt. Maar doordat ik 's ochtends laat op gang kom heb ik wel het idee dat ik te weinig tijd heb overgehouden om mijn reis verder voor te bereiden. Dat heb ik vaker dat ik denk ik heb de hele dag de tijd voor alles en aan het einde van de dag kom ik tijd te kort omdat ik te laat op gang ben gekomen. Ik ben ook wel een diesel en ik moet ook echt op gang komen om productief te zijn.
Al met al was het wel een oké dagje. En dat sluit wel aan op wat jij als laatste zegt. Het kan niet altijd feest zijn.
Je hebt gelijk dat je de spullen die je hebt ook moet waarderen. Ik ben ook iemand die best wel moeite heeft om dingen weg te doen. Kleding wil ik opdragen, andere spullen wil ik ook gebruiken totdat het niet meer mogelijk is en ik kan intens balen als ik iets kwijt/verloren ben (vooral als het iets is met emotionele waarden, iets dat je bijv. van iemand gehad hebt of op vakantie gekocht hebt).
Lekker dat je straks ff een paar daagjes weggaat. Je blijft wel binnen Europa? Altijd fijn om er even uit te zijn, alle dagelijkse hectiek te laten zijn voor wat het is. Op een andere plaats lukt het mij vaak veel beter om in het hier en nu te blijven, omdat zo'n nieuwe omgeving vaak heel prikkelend is voor de zintuigen. Alles is anders dan in je eigen omgeving. En als je dan nog in fijn gezelschap bent is dat helemaal gezellig!
In het boek van Eckart Tolle staat dat je moet proberen toeschouwer te worden van je eigen gedachten. En dat je daarmee afstand kan nemen en alles weer kan weer kan relativeren. Vandaag was ik vrij, maar toen ik wakker werd had ik helemaal geen zin om me bed uit te gaan. Ik had wel wat dingen die ik wilde doen (langs de autogarage, voor me moeder een klusje doen, wandelen, reis verder voorbereiden etc) maar ik had geen specifieke afspraken of sociale afspraken en het weer zou niet zo best zijn vandaag. En dan ben ik toch minder energiek dan op werkdagen of drukkere dagen. Het is ook wel een bepaalde mindset. Ik stel me ook in op een dag. Vanmorgen ben ik langzaam op gang gekomen. Met de middag heb ik een tijdje met een vriendin aan de lijn gehad, dat gaf wel weer meer energie. Uiteindelijk heb ik mijn to-do-list wel afgewerkt. Maar doordat ik 's ochtends laat op gang kom heb ik wel het idee dat ik te weinig tijd heb overgehouden om mijn reis verder voor te bereiden. Dat heb ik vaker dat ik denk ik heb de hele dag de tijd voor alles en aan het einde van de dag kom ik tijd te kort omdat ik te laat op gang ben gekomen. Ik ben ook wel een diesel en ik moet ook echt op gang komen om productief te zijn.
Al met al was het wel een oké dagje. En dat sluit wel aan op wat jij als laatste zegt. Het kan niet altijd feest zijn.
Collect moments not things
vrijdag 13 januari 2017 00:52
Raffie, ik bedoelde dus dat ik dat soort info over mezelf niet op het forum wil delen, ik houd het expres cryptisch
Sommigen van hier waar ik irl bevriend mee geraakt ben weten al eea.
Het is pas begin volgende week echt rond en overgedragen, kort dag voor eea, ff hoop drukte & geregel nu!
En altijd komt alles tegelijk he, tussen de bedrijven door ook nog de verbouwing hier, materialen halen en puin afvoeren, en de aannemer is gisteren geweest, die kan opeens halverwege volgende week beginnen, (moet ik nog tegels, douchekraan enzo uitzoeken), eergisteren een dag weg naar mijn moeder, morgen komt installateur de CV-ketel schoonmaken en een gasleiding checken, en ga ik eea bespreken op het nieuwe werk waar ik net begonnen was, vandaag werkoverleg bij zus thuis, hebben allebei onze eigen ideeen en soms allebei eigenwijs/ sterke overtuigingen, nog nauwelijks tijd gehad om inhoudelijk te sparren/overleggen (nu vooral eerst de formaliteiten regelen en prioriteiten stellen) enz enz pff, dat multitasken is niet bepaald mijn ding!!
Daarna lekker pizzaatje gegeten daar in de buurt en door diepe plassen teruggereden.
Niet de verwachte sneuuwbuien, maar toch: wat een weer he!
Nu ff ontspannen!
Wat dat betreft denk ik dat een tijdje stilstaan helemaal niet erg is, soms dus nodig om energie te vergaren voor de volgende periode: komt dan wel weer een andere golf met nieuwe dingen/ervaringen.
Alleen weet je dat op dat moment nog niet en daar zit hem de clou ook, denk ik: dat je vaak uitgaat van de situatie zoals ie op dat moment is en de toekomst onzeker is, je niet wéét wat er te gebeuren staat en kunt gaan denken "wat als het altijd blijft zoals nu?" (en vooral als je niet helemaal tevreden bent over het nu, dan kun je je misschien maar moeilijk voorstellen dat er hele andere tijden zullen komen.
Als ik geweten had hoe druk ik het gíng krijgen had ik ook wel wat meer/zorgelozer genoten van die rustiger periode (qua werk) die achter me ligt.
Zolang je niet wéét, schommel je altijd in vertrouwen erin hebben (en houden), en wat realistisch is en wat ingegeven wordt door angst/bezorgdheid: wat als ik niks (behoorlijks) vind, als het niet lukt?
Ik lees dat vaker op gebied van relaties (bang dat het niet "lukt" en voor altijd single blijven bijv), dat heb ik dan weer niet, maar op gebied van werk herken ik dat deels ook wel, dat heeft bij mij ook met leeftijd te maken en of werkgevers je (dan) nog aannemen, hoe gemotiveerd ook, je hebt er niet zelf alle invloed op en dan is het zaak je niet te laten ontmoedigen door tegenvallende ervaringen/voorbeelden van anderen met solliciteren bijv en blijven focussen op wat je wilt (en dus evt voor jezelf beginnen) en dus niet opgeven, maar iig die invloed nemen voor zover je die zelf wél hebt.
Blijven geloven in iets is denk ik wel het belangrijkst!
Ja, ik heb ook opstartproblemen in de ochtend, haha, herkenbaar hoor
En dat geeft ook niet op dagen dat je vrij bent, toch?
Dan mág je ook trager zijn, je hoéft niet altijd productief te zijn, waarom zou druk hebben altijd béter zijn?
Dit soort dagen heb je ook nodig, hoor (ben ik groot voorstander van), juist om te kunnen blíjven presteren is ook bijtanken nodig op zijn tijd en tis denk ik vooral je eigen "schuldgevoel" wat jou dan parten speelt (dat je te weinig gedaan hebt op zo'n dag).
Nergens staat dat je je helemaal moet volplannen om je nuttig gemaakt te hebben oid!
Geef jezelf daar gewoon toestemming voor en noem het "me-time" (klinkt al beter dan "lui" he!)
Dagje niksen kan ook (juist!) een feest zijn!
Ff niks "moeten" is soms goud waard.
(zelfs als het iets leuks is, zoals je reis plannen).
Paar dagen naar Spanje idd, kan me niet eens voorstellen, geen tijd om daaraan te denken zelfs, haha, de tijd vliegt voorbij met bepaalde deadlines, en daarvóór moet nog zóveel gebeuren!!
Moe, maar alert, en het is echt wel heel gaaf en leuk als het eigenlijke werk eenmaal op gang komt.
(nu is het nog (te)veel uitzoekwerk, info vergaren, checken, kennis & kunde aanscherpen, contacten leggen, opdrachten krijgen & vastleggen, dat soort dingen).
Het is hier thuis intussen echt prachtig geworden (benedenverdieping), zelfs al hier en daar nieuwe deurposten en muurtjes en zelfs al eea (superstrak!) gestuct en dan begint het echt ergens op te lijken! Dan schiet het ineens op!
Zoon is echt een kei, geen amateur in wat hij allemaal kan, en hij weet ook heel goed wat hij niet kan en dat maakt de aannemer dus af.
Superblij mee!
Sommigen van hier waar ik irl bevriend mee geraakt ben weten al eea.
Het is pas begin volgende week echt rond en overgedragen, kort dag voor eea, ff hoop drukte & geregel nu!
En altijd komt alles tegelijk he, tussen de bedrijven door ook nog de verbouwing hier, materialen halen en puin afvoeren, en de aannemer is gisteren geweest, die kan opeens halverwege volgende week beginnen, (moet ik nog tegels, douchekraan enzo uitzoeken), eergisteren een dag weg naar mijn moeder, morgen komt installateur de CV-ketel schoonmaken en een gasleiding checken, en ga ik eea bespreken op het nieuwe werk waar ik net begonnen was, vandaag werkoverleg bij zus thuis, hebben allebei onze eigen ideeen en soms allebei eigenwijs/ sterke overtuigingen, nog nauwelijks tijd gehad om inhoudelijk te sparren/overleggen (nu vooral eerst de formaliteiten regelen en prioriteiten stellen) enz enz pff, dat multitasken is niet bepaald mijn ding!!
Daarna lekker pizzaatje gegeten daar in de buurt en door diepe plassen teruggereden.
Niet de verwachte sneuuwbuien, maar toch: wat een weer he!
Nu ff ontspannen!
Wat dat betreft denk ik dat een tijdje stilstaan helemaal niet erg is, soms dus nodig om energie te vergaren voor de volgende periode: komt dan wel weer een andere golf met nieuwe dingen/ervaringen.
Alleen weet je dat op dat moment nog niet en daar zit hem de clou ook, denk ik: dat je vaak uitgaat van de situatie zoals ie op dat moment is en de toekomst onzeker is, je niet wéét wat er te gebeuren staat en kunt gaan denken "wat als het altijd blijft zoals nu?" (en vooral als je niet helemaal tevreden bent over het nu, dan kun je je misschien maar moeilijk voorstellen dat er hele andere tijden zullen komen.
Als ik geweten had hoe druk ik het gíng krijgen had ik ook wel wat meer/zorgelozer genoten van die rustiger periode (qua werk) die achter me ligt.
Zolang je niet wéét, schommel je altijd in vertrouwen erin hebben (en houden), en wat realistisch is en wat ingegeven wordt door angst/bezorgdheid: wat als ik niks (behoorlijks) vind, als het niet lukt?
Ik lees dat vaker op gebied van relaties (bang dat het niet "lukt" en voor altijd single blijven bijv), dat heb ik dan weer niet, maar op gebied van werk herken ik dat deels ook wel, dat heeft bij mij ook met leeftijd te maken en of werkgevers je (dan) nog aannemen, hoe gemotiveerd ook, je hebt er niet zelf alle invloed op en dan is het zaak je niet te laten ontmoedigen door tegenvallende ervaringen/voorbeelden van anderen met solliciteren bijv en blijven focussen op wat je wilt (en dus evt voor jezelf beginnen) en dus niet opgeven, maar iig die invloed nemen voor zover je die zelf wél hebt.
Blijven geloven in iets is denk ik wel het belangrijkst!
Ja, ik heb ook opstartproblemen in de ochtend, haha, herkenbaar hoor
En dat geeft ook niet op dagen dat je vrij bent, toch?
Dan mág je ook trager zijn, je hoéft niet altijd productief te zijn, waarom zou druk hebben altijd béter zijn?
Dit soort dagen heb je ook nodig, hoor (ben ik groot voorstander van), juist om te kunnen blíjven presteren is ook bijtanken nodig op zijn tijd en tis denk ik vooral je eigen "schuldgevoel" wat jou dan parten speelt (dat je te weinig gedaan hebt op zo'n dag).
Nergens staat dat je je helemaal moet volplannen om je nuttig gemaakt te hebben oid!
Geef jezelf daar gewoon toestemming voor en noem het "me-time" (klinkt al beter dan "lui" he!)
Dagje niksen kan ook (juist!) een feest zijn!
Ff niks "moeten" is soms goud waard.
(zelfs als het iets leuks is, zoals je reis plannen).
Paar dagen naar Spanje idd, kan me niet eens voorstellen, geen tijd om daaraan te denken zelfs, haha, de tijd vliegt voorbij met bepaalde deadlines, en daarvóór moet nog zóveel gebeuren!!
Moe, maar alert, en het is echt wel heel gaaf en leuk als het eigenlijke werk eenmaal op gang komt.
(nu is het nog (te)veel uitzoekwerk, info vergaren, checken, kennis & kunde aanscherpen, contacten leggen, opdrachten krijgen & vastleggen, dat soort dingen).
Het is hier thuis intussen echt prachtig geworden (benedenverdieping), zelfs al hier en daar nieuwe deurposten en muurtjes en zelfs al eea (superstrak!) gestuct en dan begint het echt ergens op te lijken! Dan schiet het ineens op!
Zoon is echt een kei, geen amateur in wat hij allemaal kan, en hij weet ook heel goed wat hij niet kan en dat maakt de aannemer dus af.
Superblij mee!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 14 januari 2017 14:20
Klinkt goed Suzy, fijn dat het opschiet met de verbouwing! En je klinkt zo enthousiast en vol energie voor je nieuwe project, heerlijk
Hier nog steeds niet met de verbouwing begonnen, er komt zoveel bij kijken. De tekening is wel klaar en ik kan het al helemaal voor me zien, nu nog het budget passend zien te krijgen. Het is allemaal veel duurder (timmerman/loodgieter/electriën) dan ik had gedacht, dus het is echt puzzelen waar ik consessies kan/moet doen. Nu het zo koud is spijt dat ik niet eerder er mee aan de slag ben gegaan. Maar daar schiet ik niets mee op, dus vooruit kijken!
Na bezoek van de kinderen is het ineens weer zo verschrikkelijk stil in huis, en dan dit project waar ik alleen voor sta...dan zou ik stiekem toch graag iemand hebben om 'samen' mee te zijn. Een beetje een winterdepressie wat opspeelt waarschijnlijk
Maar lichtere tijden komen er weer aan uiteindelijk en uit de band met mijn kinderen put ik ook de kracht om verder te gaan, om er het beste van te maken.
Afgelopen week toch even in een oude val gelopen, maar het heeft geen zin om mezelf daar verwijten over te maken of spijt van te hebben. Dus accepteren en proberen niet meer in die val te lopen
Ik merk wel dat het missen van een relatie minder is zolang ik maar genoeg sociale contacten heb. En ben wat flinker geworden om daar zelf initiatief toe te nemen.
Welkom overigens aan alle nieuwe schrijvers En wat leuk te horen van de oprichtster van dit topic!
Fijn weekend allemaal
Hier nog steeds niet met de verbouwing begonnen, er komt zoveel bij kijken. De tekening is wel klaar en ik kan het al helemaal voor me zien, nu nog het budget passend zien te krijgen. Het is allemaal veel duurder (timmerman/loodgieter/electriën) dan ik had gedacht, dus het is echt puzzelen waar ik consessies kan/moet doen. Nu het zo koud is spijt dat ik niet eerder er mee aan de slag ben gegaan. Maar daar schiet ik niets mee op, dus vooruit kijken!
Na bezoek van de kinderen is het ineens weer zo verschrikkelijk stil in huis, en dan dit project waar ik alleen voor sta...dan zou ik stiekem toch graag iemand hebben om 'samen' mee te zijn. Een beetje een winterdepressie wat opspeelt waarschijnlijk
Maar lichtere tijden komen er weer aan uiteindelijk en uit de band met mijn kinderen put ik ook de kracht om verder te gaan, om er het beste van te maken.
Afgelopen week toch even in een oude val gelopen, maar het heeft geen zin om mezelf daar verwijten over te maken of spijt van te hebben. Dus accepteren en proberen niet meer in die val te lopen
Ik merk wel dat het missen van een relatie minder is zolang ik maar genoeg sociale contacten heb. En ben wat flinker geworden om daar zelf initiatief toe te nemen.
Welkom overigens aan alle nieuwe schrijvers En wat leuk te horen van de oprichtster van dit topic!
Fijn weekend allemaal
zaterdag 14 januari 2017 22:43
Amy, ik heb hetzelfde hoor: als zoon er is vind ik het ook 1000x gezelliger en fijner!
Na een paar weken is het idd echt opnieuw stukken minder als je dan weer alleen woont.
Dagelijks ff kunnen kletsen en overleggen met volwassen kinderen is gewoon fijn.
Ik had gisteren de cv-ketelmeneer hier om die te laten schoonmaken en dat kan niet meer (eea vastgeroest, te lang geen onderhoud gehad maar qua jaren sowieso aan vervanging toe -en hij doet het prima).
Dan is het fijn overleggen met iemand die er kijk op heeft (zodat ik niet meteen aanneem wat die monteur zegt, die willen ook zsm nieuw aansmeren natuurlijk) en die dan ff zich verdiept bij div mensen die hij kent die daar verstand van hebben en wat die vinden (of van div merken ketels weten uit ervaring bijv en of het ff kan wachten evt, wat wijsheid is).
Kun jij dit soort dingen niet met GV samen uitzoeken of heeft hij daar geen verstand van, of wil je dat zelf misschien liever niet?
Heb je die CV-ruimte dit jaar wel verwarmd op eoa manier?
Ik realiseer me nog meer dat ik zo goed af ben met mijn handige (en kundige) zoon, scheelt idd zoveel (die betaal ik ook wel eea) als je geen officiele aannemers enzo in de arm hoeft te nemen, want juist arbeidsloon is zo hoog, he!
Woonde je maar hier in de buurt, he, ik denk dat het qua dat soort werklieden vinden, maar ook qua gezelligheid en vriend(inn)en veel moeilijker is daar met die afstanden om iets te ondernemen om onder de mensen te zijn en nieuwe vriendschappen te sluiten en bovendien toch niet je moedertaal & (niet helemaal je) cultuur is, misschien maakt dat ook nog uit?
Ik merk hier al wel verschil dat de dagen lengen en ik vind het licht op zichzelf ook anders dan in december (kan verbeelding zijn).
Bij jou duurt dat ook langer, he, kan me goed voorstellen dat dat invloed op je heeft!
Goed om te lezen dat je jezelf niet gaat verwijten of veroordelen qua valkuil, dat zou namelijk erger zijn dan in de kuil vallen op zichzelf.
Dat je "valt" is dan jammer, maar wél menselijk, tis niet anders, en van een ander zou je dat ook mild bezien. Fijn dat je dat ook tav jezelf bent!
Ik denk dat het véél belangrijker is om nu en dan wél te vallen en weer op te leren staan, dan nooit te vallen!
Mensen die (denken dat ze) alles altijd in 1x goed (zouden) moeten/horen te doen, kweken geen veerkracht, denk ik.
Jezelf niks kwalijk nemen speelt daarin een grote rol, vallen en opstaan hoort bij het leven, en van jezelf verwachten dat jij dat niet zou mogen (van jezelf) is een onhaalbare verwachting (waar je wel in moét falen, want elk mens maakt dat mee).
Gewoon weer verder waar je gebleven was met je voornemen(s) is wat ze aanraden, je er niet door uit het veld laten slaan dus!
En misschien toch bij jezelf checken hoe haalbaar je doelen zijn, of dat reeel is om van jezelf te vragen.
Misschien valt er iets bij te stellen, als het niet reeel is.
Klopt, Amy, dat genoeg (leuke, warme, affectieve) sociale contacten wel enigszins of zelfs grotendeels kunnen compenseren als je graag/liever een fijne, volledige liefdesrelatie zou willen, maar nooit helemaal, die delen je bed (intimiteit van samen slapen en seks oa) en bank meestal niet. En ook als het om een lat-relatie gaat is het anders, omdat je dan iig weet dat je dat paar dagen later weer wel hebt. Net als vrije tijd hebben omdat je geen werk hebt gewoon heel anders is dan wel werk hebben en een vrije dag of vakantie hebben (in de wetenschap dat je daarna weer aan het werk gaat, ook als dat parttime werk is).
Ben gisteren langs dat werk gegaan waar ik recent begonnen was, heb het concept laten zien en ook daar waren ze enthousiast, we houden contact. Kwam om een uur of 5 daar aan, ben om 8 uur weggegaan, haha, net als de vorige keer, het klikt gewoon en wie weet kunnen we zakelijk nog eea betekenen voor elkaar of blijf ik het nu en dan ernaast doen in rustiger periodes met onze nieuwe onderneming.
Daarna maar weer eens een avondje stamkroeg gedaan, en behalve de man die ik laatst heb afgepoeierd (en die het gewoon opnieuw probeerde, bord voor zijn kop?! ook van die praat in de trant van meteen schatje dit en dat, "ik doe alles voor je" brr, dus maar opnieuw duidelijk in geweest en is ie vrij snel daarna vertrokken) was er eindelijk ook weer eens eentje die ík nou eens leuk/aantrekkelijk vind
Gewoon een leuke vent zo op het eerste gezicht, amicaal, joviaal, vrolijke kop, en laat ik nou altijd denken dat ik juist niét op blond met blauwe ogen val, en dat is deze dus wel..
Zo zie je maar, op een site zou je dan je "smaak/type" invullen (wat je zelf denkt als je bewust gaat nadenken wat je uiterlijk aantrekkelijk vindt) en zo iemand mislopen
Geen idee of ie single is, en ik schat hem minstens paar jaar jonger dan ik (zijn -ook heel leuke- dochter was er ook, stukje jonger dan mijn kinderen iig).
Die zou ik best vaker willen zien
Niet echt gesproken, hij was met een vriend en ik met een vriendin, en omdat het niet druk is wissel je dan gemakkelijk ook een woordje of wat met mensen naast je, voor zover de muziek het toelaat. Dan wordt het soms een klein feestje, vind ik vaak intiemer/gezelliger (als er wat leuke mensen zijn) dan drukte.
Houd je taai, Amy, we gaan langzaamaan richting lente, fijn vooruitzicht, en uiteindelijk keren dingen zich ook weer ten goede, blijf daarin geloven!
Na een paar weken is het idd echt opnieuw stukken minder als je dan weer alleen woont.
Dagelijks ff kunnen kletsen en overleggen met volwassen kinderen is gewoon fijn.
Ik had gisteren de cv-ketelmeneer hier om die te laten schoonmaken en dat kan niet meer (eea vastgeroest, te lang geen onderhoud gehad maar qua jaren sowieso aan vervanging toe -en hij doet het prima).
Dan is het fijn overleggen met iemand die er kijk op heeft (zodat ik niet meteen aanneem wat die monteur zegt, die willen ook zsm nieuw aansmeren natuurlijk) en die dan ff zich verdiept bij div mensen die hij kent die daar verstand van hebben en wat die vinden (of van div merken ketels weten uit ervaring bijv en of het ff kan wachten evt, wat wijsheid is).
Kun jij dit soort dingen niet met GV samen uitzoeken of heeft hij daar geen verstand van, of wil je dat zelf misschien liever niet?
Heb je die CV-ruimte dit jaar wel verwarmd op eoa manier?
Ik realiseer me nog meer dat ik zo goed af ben met mijn handige (en kundige) zoon, scheelt idd zoveel (die betaal ik ook wel eea) als je geen officiele aannemers enzo in de arm hoeft te nemen, want juist arbeidsloon is zo hoog, he!
Woonde je maar hier in de buurt, he, ik denk dat het qua dat soort werklieden vinden, maar ook qua gezelligheid en vriend(inn)en veel moeilijker is daar met die afstanden om iets te ondernemen om onder de mensen te zijn en nieuwe vriendschappen te sluiten en bovendien toch niet je moedertaal & (niet helemaal je) cultuur is, misschien maakt dat ook nog uit?
Ik merk hier al wel verschil dat de dagen lengen en ik vind het licht op zichzelf ook anders dan in december (kan verbeelding zijn).
Bij jou duurt dat ook langer, he, kan me goed voorstellen dat dat invloed op je heeft!
Goed om te lezen dat je jezelf niet gaat verwijten of veroordelen qua valkuil, dat zou namelijk erger zijn dan in de kuil vallen op zichzelf.
Dat je "valt" is dan jammer, maar wél menselijk, tis niet anders, en van een ander zou je dat ook mild bezien. Fijn dat je dat ook tav jezelf bent!
Ik denk dat het véél belangrijker is om nu en dan wél te vallen en weer op te leren staan, dan nooit te vallen!
Mensen die (denken dat ze) alles altijd in 1x goed (zouden) moeten/horen te doen, kweken geen veerkracht, denk ik.
Jezelf niks kwalijk nemen speelt daarin een grote rol, vallen en opstaan hoort bij het leven, en van jezelf verwachten dat jij dat niet zou mogen (van jezelf) is een onhaalbare verwachting (waar je wel in moét falen, want elk mens maakt dat mee).
Gewoon weer verder waar je gebleven was met je voornemen(s) is wat ze aanraden, je er niet door uit het veld laten slaan dus!
En misschien toch bij jezelf checken hoe haalbaar je doelen zijn, of dat reeel is om van jezelf te vragen.
Misschien valt er iets bij te stellen, als het niet reeel is.
Klopt, Amy, dat genoeg (leuke, warme, affectieve) sociale contacten wel enigszins of zelfs grotendeels kunnen compenseren als je graag/liever een fijne, volledige liefdesrelatie zou willen, maar nooit helemaal, die delen je bed (intimiteit van samen slapen en seks oa) en bank meestal niet. En ook als het om een lat-relatie gaat is het anders, omdat je dan iig weet dat je dat paar dagen later weer wel hebt. Net als vrije tijd hebben omdat je geen werk hebt gewoon heel anders is dan wel werk hebben en een vrije dag of vakantie hebben (in de wetenschap dat je daarna weer aan het werk gaat, ook als dat parttime werk is).
Ben gisteren langs dat werk gegaan waar ik recent begonnen was, heb het concept laten zien en ook daar waren ze enthousiast, we houden contact. Kwam om een uur of 5 daar aan, ben om 8 uur weggegaan, haha, net als de vorige keer, het klikt gewoon en wie weet kunnen we zakelijk nog eea betekenen voor elkaar of blijf ik het nu en dan ernaast doen in rustiger periodes met onze nieuwe onderneming.
Daarna maar weer eens een avondje stamkroeg gedaan, en behalve de man die ik laatst heb afgepoeierd (en die het gewoon opnieuw probeerde, bord voor zijn kop?! ook van die praat in de trant van meteen schatje dit en dat, "ik doe alles voor je" brr, dus maar opnieuw duidelijk in geweest en is ie vrij snel daarna vertrokken) was er eindelijk ook weer eens eentje die ík nou eens leuk/aantrekkelijk vind
Gewoon een leuke vent zo op het eerste gezicht, amicaal, joviaal, vrolijke kop, en laat ik nou altijd denken dat ik juist niét op blond met blauwe ogen val, en dat is deze dus wel..
Zo zie je maar, op een site zou je dan je "smaak/type" invullen (wat je zelf denkt als je bewust gaat nadenken wat je uiterlijk aantrekkelijk vindt) en zo iemand mislopen
Geen idee of ie single is, en ik schat hem minstens paar jaar jonger dan ik (zijn -ook heel leuke- dochter was er ook, stukje jonger dan mijn kinderen iig).
Die zou ik best vaker willen zien
Niet echt gesproken, hij was met een vriend en ik met een vriendin, en omdat het niet druk is wissel je dan gemakkelijk ook een woordje of wat met mensen naast je, voor zover de muziek het toelaat. Dan wordt het soms een klein feestje, vind ik vaak intiemer/gezelliger (als er wat leuke mensen zijn) dan drukte.
Houd je taai, Amy, we gaan langzaamaan richting lente, fijn vooruitzicht, en uiteindelijk keren dingen zich ook weer ten goede, blijf daarin geloven!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
