Psyche
alle pijlers
Anders zijn dan je denkt
dinsdag 25 november 2014 18:10
Hoe kan het als iemand telkens heel boos op je word door de dingen die je zegt maar dat je het gevoel hebt dat je eigenlijk geen hele rare dingen zegt. Kan het zijn dat sommige mensen niet door hebben hoe ze echt zijn? Is dat een stoornis, en kan je daar zelf aan werken?
En hoe kan je aan jezelf werken dat je aardiger wordt en je innerlijk veranderd?
En hoe kan je aan jezelf werken dat je aardiger wordt en je innerlijk veranderd?
zaterdag 20 december 2014 02:06
quote:Bente- schreef op 20 december 2014 @ 02:01:
Ja maar dan vergelijk je het met jouw eigen situatie van toen. Niemand hier kent mijn psychologe en het gaat niet zoals het bij jou ging.
Ik geef een voorbeeld Bente.
Maar als jij het anders ziet mag dat natuurlijk.
Welke vooruitgang heeft het afgelopen jaar bij jou plaats gevonden met je huidige therapie?
Al is het maar een klein puntje, hoeft niet groot te zijn.
Ja maar dan vergelijk je het met jouw eigen situatie van toen. Niemand hier kent mijn psychologe en het gaat niet zoals het bij jou ging.
Ik geef een voorbeeld Bente.
Maar als jij het anders ziet mag dat natuurlijk.
Welke vooruitgang heeft het afgelopen jaar bij jou plaats gevonden met je huidige therapie?
Al is het maar een klein puntje, hoeft niet groot te zijn.
zaterdag 20 december 2014 02:08
quote:fluim schreef op 20 december 2014 @ 01:55:
maar ik snap de angst van uit huis gaan echt wel hoor. veranderingen zijn voor sommige/veel mensen doodeng en dan ben je bang dat het verschrikkelijker wordt en dat je nu in een 'vertrouwde' situatie zit en weet waar je aan toe bent
en dat weet je niet als je gaat verhuizen
maar deze situatie is een brok ellende als ik het goed begrepen heb in dit topic en dan kan het er alleen maar beter op worden. al is het maar 10%
Dat begrijp ik ook heel goed fluim.
Het is absoluut niet de bedoeling om het als makkelijk over te laten komen.
Ik denk ook dat kleinere stappen, tot grote stappen gaat leiden.
Dus er zal echt wel een hoop aan vooraf moeten gaan, wil die grote stap een feit kunnen worden.
maar ik snap de angst van uit huis gaan echt wel hoor. veranderingen zijn voor sommige/veel mensen doodeng en dan ben je bang dat het verschrikkelijker wordt en dat je nu in een 'vertrouwde' situatie zit en weet waar je aan toe bent
en dat weet je niet als je gaat verhuizen
maar deze situatie is een brok ellende als ik het goed begrepen heb in dit topic en dan kan het er alleen maar beter op worden. al is het maar 10%
Dat begrijp ik ook heel goed fluim.
Het is absoluut niet de bedoeling om het als makkelijk over te laten komen.
Ik denk ook dat kleinere stappen, tot grote stappen gaat leiden.
Dus er zal echt wel een hoop aan vooraf moeten gaan, wil die grote stap een feit kunnen worden.
zaterdag 20 december 2014 02:12
quote:Bente- schreef op 20 december 2014 @ 02:10:
Het lijkt of niemand snapt dat ik niet bij haar weg durf omdat ik anders gewoon niemand meer heb.
Maar niemand zegt dat je direct bij haar weg moet.
Ik denk dat je het idd heel fijn vindt dat ervaring gebeurd want dan kan je blijven doen wat je doet.
Je kan ook besluiten een andere weg, met andere therapeut in te slaan.
Je hoeft je oude schoenen niet direct weg te gooien.
Het lijkt of niemand snapt dat ik niet bij haar weg durf omdat ik anders gewoon niemand meer heb.
Maar niemand zegt dat je direct bij haar weg moet.
Ik denk dat je het idd heel fijn vindt dat ervaring gebeurd want dan kan je blijven doen wat je doet.
Je kan ook besluiten een andere weg, met andere therapeut in te slaan.
Je hoeft je oude schoenen niet direct weg te gooien.
zaterdag 20 december 2014 02:17
ik heb het vaker gezien bij mensen. heb je ooit verteld over een familielid die ik het ouderlijk huis heb uitgesleurd. en dat doe ik niet als ik denk dat ik er ook maar enigszins naast kan zitten.
maar ik ken je alleen van je woorden hier op internet en dan is het moeilijker bepalen. maar ik ga gewoon uit van wat ik lees
en dat hoe het nu is het niet goed is. je vind het er alleen prettig als je er alleen bent, dan heb je daar wat vrijheid.
wb je psychologe. het is echt klote dat je haar alleen hebt buiten het gezin om. wanneer je zelf dus wel meer contacten zou willen hebben
heb je nooit vrienden gehad. of met wie je laatst had afgesproken, is dat geen goeie vriendin waar je af en toe diepere gesprekken mee hebt?
maar ik ken je alleen van je woorden hier op internet en dan is het moeilijker bepalen. maar ik ga gewoon uit van wat ik lees
en dat hoe het nu is het niet goed is. je vind het er alleen prettig als je er alleen bent, dan heb je daar wat vrijheid.
wb je psychologe. het is echt klote dat je haar alleen hebt buiten het gezin om. wanneer je zelf dus wel meer contacten zou willen hebben
heb je nooit vrienden gehad. of met wie je laatst had afgesproken, is dat geen goeie vriendin waar je af en toe diepere gesprekken mee hebt?
zaterdag 20 december 2014 02:19
Bente, als je het nou té eng vindt om normaal/gezond te gaan eten. Als dat nou voor jou het allerengste is om te veranderen.
Misschien dat je dan toch kan denken: laat ik eens uitzoeken wat voor mogelijkheden er zijn om (evt. begeleid) op mezelf te gaan wonen.
Alleen maar uitzoeken of en hoe het mogelijk is. Dat betekent niet dat je het ook hoeft te doen. Maar wel dat je een alternatief hebt voor je huidige situatie. Dat je weet hoe je daar uit kunt stappen (uit je thuissituatie bedoel ik dan) wanneer je dat zou willen. Dat je weet dat je daarin een keuze hebt.
En als je die stap zou nemen , betekent dat echt niet dat je ook meteen een baan of een opleiding of wat dan ook zou moeten. Die stap op zichzelf zou voor jou al enorm groot zijn en je mag jezelf daar alle tijd voor geven om daaraan te wennen en mee te leren omgaan (en misschien soms van te genieten?).
Maar door zo'n stap te zetten VERANDER je in ieder geval IETS in je leven (ik denk iets heel belangrijks), en daardoor kun je ook tegen andere dingen (zoals wellicht je eetstoornis) anders aan gaan kijken.
Misschien ben je je bang dat je je alleen en onveilig zult voelen als je op jezelf gaat wonen. Maar mijn gevoel zegt dat je je nauwelijks meer alleen en onveilig kunt voelen dan in de situatie waarin je nu thuis zit.
Misschien dat je dan toch kan denken: laat ik eens uitzoeken wat voor mogelijkheden er zijn om (evt. begeleid) op mezelf te gaan wonen.
Alleen maar uitzoeken of en hoe het mogelijk is. Dat betekent niet dat je het ook hoeft te doen. Maar wel dat je een alternatief hebt voor je huidige situatie. Dat je weet hoe je daar uit kunt stappen (uit je thuissituatie bedoel ik dan) wanneer je dat zou willen. Dat je weet dat je daarin een keuze hebt.
En als je die stap zou nemen , betekent dat echt niet dat je ook meteen een baan of een opleiding of wat dan ook zou moeten. Die stap op zichzelf zou voor jou al enorm groot zijn en je mag jezelf daar alle tijd voor geven om daaraan te wennen en mee te leren omgaan (en misschien soms van te genieten?).
Maar door zo'n stap te zetten VERANDER je in ieder geval IETS in je leven (ik denk iets heel belangrijks), en daardoor kun je ook tegen andere dingen (zoals wellicht je eetstoornis) anders aan gaan kijken.
Misschien ben je je bang dat je je alleen en onveilig zult voelen als je op jezelf gaat wonen. Maar mijn gevoel zegt dat je je nauwelijks meer alleen en onveilig kunt voelen dan in de situatie waarin je nu thuis zit.
zaterdag 20 december 2014 02:25
Ik heb echt het beste met je voor. Juist daarom schrijf ik al die dingen die in jou ogen negatief zijn of hard overkomen.
Ze zijn alleen niet hard bedoelt , ze zijn bedoelt om je te laten zien dat er iets moet gebeuren wil je zin in het leven krijgen.
Ik gun het je zo om een gelukkig leven te krijgen en meer zelfvertrouwen.
Ik gun je een basis waaruit je durft te gaan leven, en je het ook echt wil.
Ze zijn alleen niet hard bedoelt , ze zijn bedoelt om je te laten zien dat er iets moet gebeuren wil je zin in het leven krijgen.
Ik gun het je zo om een gelukkig leven te krijgen en meer zelfvertrouwen.
Ik gun je een basis waaruit je durft te gaan leven, en je het ook echt wil.
