Psyche
alle pijlers
Autisme: vanaf welke leeftijd merkbaar?
zaterdag 13 september 2014 08:22
Naar aanleiding van iets wat ik zag op tv over autisme, vroeg ik me opeens af vanaf welke leeftijd je kunt merken dat iemand autisme heeft. Merk je dat al aan een baby, of komt dat pas later? Ik heb zelf bijvoorbeeld een zoontje van 13 maanden, en hij lijkt zich volkomen 'normaal' te ontwikkelen, kan hij dan later toch autistisch blijken? Dat vroeg ik me opeens af zo op de zaterdagmorgen
zaterdag 13 september 2014 14:29
Mijn moeder zegt dat ze het tijdens de zwangerschap al voelde, en later dat ze binnen een half jaar al doorhadden dat ik anders was (o.a. met slapen). Toen was ASS nog niet zo bekend, dus niemand vond het echt heel gek.
Ik zou in ieder geval me er geen zorgen over maken. Of je kindje nu ASS heeft of niet, zolang jij er van houdt en een normale moeder bent, loopt het meestal wel los.
Ik zou in ieder geval me er geen zorgen over maken. Of je kindje nu ASS heeft of niet, zolang jij er van houdt en een normale moeder bent, loopt het meestal wel los.
zaterdag 13 september 2014 14:31
Volgens mij reageren sommige autistische kinderen anders als ze worden aangeraakt, of aangesproken (ze maken geen oogcontact), en dat zou je al kunnen merken voordat ze praten.
zoiets heb ik gelezen.
Maar als het je eerste kind is, valt het vast niet op (en bovendien, liefde maakt blind).
zoiets heb ik gelezen.
Maar als het je eerste kind is, valt het vast niet op (en bovendien, liefde maakt blind).
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
zaterdag 13 september 2014 14:41
Ja, knap is inderdaad niet het goede woord, maar ik weet even niet welk woord beter past.
Zoals haarklover zegt, als het je eerste kind is valt het vast niet op, omdat je minder vergelijkingsmateriaal hebt. Een kindje dat op bezoek is zie je toch echt korter en op een andere manier en met 1 1/2 neemt ze nog geen vriendjes of vriendinnetjes mee naar huis.
Oogcontact maken, of juist niet, zal inderdaad wel al snel opvallen ja. En ook wel of niet geinteresseerd zijn in andere mensen of kinderen. Slapen (sommige) kinderen met ASS 'anders' Blueeyes?
Zoals haarklover zegt, als het je eerste kind is valt het vast niet op, omdat je minder vergelijkingsmateriaal hebt. Een kindje dat op bezoek is zie je toch echt korter en op een andere manier en met 1 1/2 neemt ze nog geen vriendjes of vriendinnetjes mee naar huis.
Oogcontact maken, of juist niet, zal inderdaad wel al snel opvallen ja. En ook wel of niet geinteresseerd zijn in andere mensen of kinderen. Slapen (sommige) kinderen met ASS 'anders' Blueeyes?
zaterdag 13 september 2014 14:48
quote:ivankar schreef op 13 september 2014 @ 14:27:
[...]
'Knap' zou ik 't niet noemen, alsof het een hele kunst zou zijn... Je merkt gewoon een heleboel kleine en grotere dingen die 'anders' zijn, die 'niet kloppen'. Eenzijdig spel zonder fantasie, nooit in de ogen kijken, meer met dingen dan met mensen bezig, weinig praten of juist overdreven 'formeel', gehecht aan bepaalde structuren...
Zeker als je kunt vergelijken met 'normale' kinderen, of als je uit familie- en vriendenkring al ervaring hebt, gaan de alarmbellen dan wel rinkelen.Mijn dochter maakt wel oogcontact met mensen die ze vertrouwt, en dat ze dat niet doet met vreemden vond ik nooit heel vreemd. Eenzijdig spel... Tja, dat vond ik ook niet opmerkelijk toen (achteraf wel), ze kon uren heerlijk spelen, papiertjes in strookjes knippen, playmobil poppetjes op een rijtje zetten, knikkers op kleur sorteren. Enorm taalvaardig, al jong een grote woordenschat, praatte als 2-jarige in volzinnen en maakte woordgrapjes. Kortom, een heerlijk slim kind en ze had wel haar eigenaardigheden, maar ik heb er nooit een seconde over gedacht of dat bij een stoornis zou horen.
[...]
'Knap' zou ik 't niet noemen, alsof het een hele kunst zou zijn... Je merkt gewoon een heleboel kleine en grotere dingen die 'anders' zijn, die 'niet kloppen'. Eenzijdig spel zonder fantasie, nooit in de ogen kijken, meer met dingen dan met mensen bezig, weinig praten of juist overdreven 'formeel', gehecht aan bepaalde structuren...
Zeker als je kunt vergelijken met 'normale' kinderen, of als je uit familie- en vriendenkring al ervaring hebt, gaan de alarmbellen dan wel rinkelen.Mijn dochter maakt wel oogcontact met mensen die ze vertrouwt, en dat ze dat niet doet met vreemden vond ik nooit heel vreemd. Eenzijdig spel... Tja, dat vond ik ook niet opmerkelijk toen (achteraf wel), ze kon uren heerlijk spelen, papiertjes in strookjes knippen, playmobil poppetjes op een rijtje zetten, knikkers op kleur sorteren. Enorm taalvaardig, al jong een grote woordenschat, praatte als 2-jarige in volzinnen en maakte woordgrapjes. Kortom, een heerlijk slim kind en ze had wel haar eigenaardigheden, maar ik heb er nooit een seconde over gedacht of dat bij een stoornis zou horen.
zaterdag 13 september 2014 14:57
quote:aaaanne schreef op 13 september 2014 @ 14:15:
Ik vind het zo knap dat ouders kunnen zien dat er 'iets' is.. wat zie je dan? Ik heb een kindje van 1 1/2 jaar (die het volgens mij prima doet, ze is alleen grof-motorisch nogal langzaam (en onder controle), maar ik ben zelf ook van de voorzichtige soort dus dat zal ze wel van mij hebben - ik maak me dus geen zorgen verder). Maar ik heb naast dit kindje niet zo'n ervaring met kinderen. Ik weet dus niet hoe andere kinderen op deze leeftijd doen. Ik neem aan dat veel andere moeders dat ook hebben. Je hebt weleens een neefje op bezoek ofzo, maar die is dan meteen weer een jaar ouder en dan is het gedrag ook heel anders. Hoe weet je dan dat je kind 'anders' is?
Al na een paar dagen had ik het idee dat mijn kind niet reageerde op geluiden en heb ik boven zijn wiegje heel hard in mijn handen geklapt, om te kijken of hij mss doof was. Hij reageerde wel op dat harde geluid, dus dat stelde mij gerust.
Achteraf heb ik gehoord dat ouders van kinderen met autisme veel vaker al heel vroeg het idee hadden dat hun kind mss doof of slechthorend was.
Later merkte ik dat hij niet adequaat reageerde op prikkels (zo omschreef ik het, ik wist helemaal niets van autisme, maar de omschrijving 'prikkelverwerkingsstoornis' past naadloos op mijn oudste) reageerde: als de zon in zijn gezicht scheen ging hij huilen, i.p.v. zijn ogen dichtdoen en/of zijn hoofd wegdraaien. Toen dacht ik nog dat baby's dat blijkbaar niet konden, maar later begreep ik dat de meeste kinderen dat doen vanuit een reflex en dat dat bij mijn kind niet goed werkte.
Hij huilde nooit als hij honger had.
Ik vind het zo knap dat ouders kunnen zien dat er 'iets' is.. wat zie je dan? Ik heb een kindje van 1 1/2 jaar (die het volgens mij prima doet, ze is alleen grof-motorisch nogal langzaam (en onder controle), maar ik ben zelf ook van de voorzichtige soort dus dat zal ze wel van mij hebben - ik maak me dus geen zorgen verder). Maar ik heb naast dit kindje niet zo'n ervaring met kinderen. Ik weet dus niet hoe andere kinderen op deze leeftijd doen. Ik neem aan dat veel andere moeders dat ook hebben. Je hebt weleens een neefje op bezoek ofzo, maar die is dan meteen weer een jaar ouder en dan is het gedrag ook heel anders. Hoe weet je dan dat je kind 'anders' is?
Al na een paar dagen had ik het idee dat mijn kind niet reageerde op geluiden en heb ik boven zijn wiegje heel hard in mijn handen geklapt, om te kijken of hij mss doof was. Hij reageerde wel op dat harde geluid, dus dat stelde mij gerust.
Achteraf heb ik gehoord dat ouders van kinderen met autisme veel vaker al heel vroeg het idee hadden dat hun kind mss doof of slechthorend was.
Later merkte ik dat hij niet adequaat reageerde op prikkels (zo omschreef ik het, ik wist helemaal niets van autisme, maar de omschrijving 'prikkelverwerkingsstoornis' past naadloos op mijn oudste) reageerde: als de zon in zijn gezicht scheen ging hij huilen, i.p.v. zijn ogen dichtdoen en/of zijn hoofd wegdraaien. Toen dacht ik nog dat baby's dat blijkbaar niet konden, maar later begreep ik dat de meeste kinderen dat doen vanuit een reflex en dat dat bij mijn kind niet goed werkte.
Hij huilde nooit als hij honger had.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 september 2014 15:02
quote:Solomio schreef op 13 september 2014 @ 14:57:
[...]
Al na een paar dagen had ik het idee dat mijn kind niet reageerde op geluiden en heb ik boven zijn wiegje heel hard in mijn handen geklapt, om te kijken of hij mss doof was. Hij reageerde wel op dat harde geluid, dus dat stelde mij gerust.
Achteraf heb ik gehoord dat ouders van kinderen met autisme veel vaker al heel vroeg het idee hadden dat hun kind mss doof of slechthorend was.
Later merkte ik dat hij niet adequaat reageerde op prikkels (zo omschreef ik het, ik wist helemaal niets van autisme, maar de omschrijving 'prikkelverwerkingsstoornis' past naadloos op mijn oudste) reageerde: als de zon in zijn gezicht scheen ging hij huilen, i.p.v. zijn ogen dichtdoen en/of zijn hoofd wegdraaien. Toen dacht ik nog dat baby's dat blijkbaar niet konden, maar later begreep ik dat de meeste kinderen dat doen vanuit een reflex en dat dat bij mijn kind niet goed werkte.
Hij huilde nooit als hij honger had.Hmmm je beschrijft nu precies mijn jongste als baby. Ze gaat onderzocht worden op ADHD, maar dit zijn dus ook ASS-dingetjes.
[...]
Al na een paar dagen had ik het idee dat mijn kind niet reageerde op geluiden en heb ik boven zijn wiegje heel hard in mijn handen geklapt, om te kijken of hij mss doof was. Hij reageerde wel op dat harde geluid, dus dat stelde mij gerust.
Achteraf heb ik gehoord dat ouders van kinderen met autisme veel vaker al heel vroeg het idee hadden dat hun kind mss doof of slechthorend was.
Later merkte ik dat hij niet adequaat reageerde op prikkels (zo omschreef ik het, ik wist helemaal niets van autisme, maar de omschrijving 'prikkelverwerkingsstoornis' past naadloos op mijn oudste) reageerde: als de zon in zijn gezicht scheen ging hij huilen, i.p.v. zijn ogen dichtdoen en/of zijn hoofd wegdraaien. Toen dacht ik nog dat baby's dat blijkbaar niet konden, maar later begreep ik dat de meeste kinderen dat doen vanuit een reflex en dat dat bij mijn kind niet goed werkte.
Hij huilde nooit als hij honger had.Hmmm je beschrijft nu precies mijn jongste als baby. Ze gaat onderzocht worden op ADHD, maar dit zijn dus ook ASS-dingetjes.
zaterdag 13 september 2014 15:13
Onze zoon was een hele rustige baby. Lui, had geen zin om te gaan draaien of zitten, leek het al spannend genoeg te vinden op z'n rug 
later kwamen er steeds meer dingetjes bij die anders waren. Dingen waarvan ze in enkelvoud niet opvallen, maar alles bij elkaar gaf het een autistisch beeld. Ik denk dat ik het al wist toen hij 1 was. De diagnose werd pas officieel toen hij net 5 was. Overduidelijk klassiek autisme met taalstoornis, wel normaal intelligent gelukkig. Zo heeft hij een goede kans normaal gedrag te leren en zo misschien goed zelfstandig te kunnen leven. Hierboven las ik een stukje van dat meisje dat met 20 de diagnose kreeg. Dat altijd langzame. Dat is onze zoon. Drie keer zo traag als wie dan ook. Met alles. Hij doet overal erg lang over. Ook over knuffelen
later kwamen er steeds meer dingetjes bij die anders waren. Dingen waarvan ze in enkelvoud niet opvallen, maar alles bij elkaar gaf het een autistisch beeld. Ik denk dat ik het al wist toen hij 1 was. De diagnose werd pas officieel toen hij net 5 was. Overduidelijk klassiek autisme met taalstoornis, wel normaal intelligent gelukkig. Zo heeft hij een goede kans normaal gedrag te leren en zo misschien goed zelfstandig te kunnen leven. Hierboven las ik een stukje van dat meisje dat met 20 de diagnose kreeg. Dat altijd langzame. Dat is onze zoon. Drie keer zo traag als wie dan ook. Met alles. Hij doet overal erg lang over. Ook over knuffelen
zaterdag 13 september 2014 16:45
quote:aaaanne schreef op 13 september 2014 @ 14:15:
Ik vind het zo knap dat ouders kunnen zien dat er 'iets' is.. wat zie je dan? .............. Hoe weet je dan dat je kind 'anders' is?
Jouw kind is anderhalf. Jij hoort aan het soort huilen of het gemekker om aandacht is, of dat je kind zich pijn heeft gedaan. Toch?
De woordjes waar geen mens chocola van kan maken, zijn voor jou gewoon verstaanbare volzinnen. Toch?
Op zo´n manier merk je ook dat er iets niet klopt. Enige nadeel is dat de meesten (ik ook hoor) wel eens van autisme gehoord hebben, en van ADHD, en PDD, maar ADHD bijvoorbeeld is niet bij elk kind even sterk. En naast de bekende dingen zijn er ook een hoop waar je nog nooit van gehoord hebt. Dus je voelt wel aan dat er iets niet klopt, maar wat dat iets dan is, dat is dan de grote vraag.
Ik vind het zo knap dat ouders kunnen zien dat er 'iets' is.. wat zie je dan? .............. Hoe weet je dan dat je kind 'anders' is?
Jouw kind is anderhalf. Jij hoort aan het soort huilen of het gemekker om aandacht is, of dat je kind zich pijn heeft gedaan. Toch?
De woordjes waar geen mens chocola van kan maken, zijn voor jou gewoon verstaanbare volzinnen. Toch?
Op zo´n manier merk je ook dat er iets niet klopt. Enige nadeel is dat de meesten (ik ook hoor) wel eens van autisme gehoord hebben, en van ADHD, en PDD, maar ADHD bijvoorbeeld is niet bij elk kind even sterk. En naast de bekende dingen zijn er ook een hoop waar je nog nooit van gehoord hebt. Dus je voelt wel aan dat er iets niet klopt, maar wat dat iets dan is, dat is dan de grote vraag.
zaterdag 13 september 2014 16:49
quote:Exces schreef op 13 september 2014 @ 16:45:
[...]
Jouw kind is anderhalf. Jij hoort aan het soort huilen of het gemekker om aandacht is, of dat je kind zich pijn heeft gedaan. Toch?
Bij mijn oudste hoorde ik geen verschil tussen de verschillende huiltjes en daardoor voelde ik me als moeder behoorlijk tekortschieten.
Pas toen ik bij mijn jongste wel zijn verschillende huiltjes uit elkaar kon houden, en dat al na een paar weken, realiseerde ik me dat mijn oudste maar 1 huiltje had.
[...]
Jouw kind is anderhalf. Jij hoort aan het soort huilen of het gemekker om aandacht is, of dat je kind zich pijn heeft gedaan. Toch?
Bij mijn oudste hoorde ik geen verschil tussen de verschillende huiltjes en daardoor voelde ik me als moeder behoorlijk tekortschieten.
Pas toen ik bij mijn jongste wel zijn verschillende huiltjes uit elkaar kon houden, en dat al na een paar weken, realiseerde ik me dat mijn oudste maar 1 huiltje had.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 september 2014 17:14
Bij sommige kinderen is er vanaf de geboorte al iets merkbaar. Zo kan een baby zich overstrekken, is niet te troosten of maakt geen contact.
Bij andere kinderen komt het bij de verdere ontwikkeling tot uiting, dan gaat het kind bijvoorbeeld achterlopen in de ontwikkeling met bijv. praten of fijne motoriek.
Weer andere kinderen krijgen er pas 'last' van als ze wat ouder zijn, dit is vaak als het cognitieve niveau gemiddeld tot hoog is.
En soms komen mensen er pas achter als ze volwassen zijn (of soms zelfs helemaal nooit!)
Niet elke vorm van autisme is hetzelfde, elk persoon heeft een eigen niveau van functioneren en elk persoon heeft een eigen karakter! Daardoor is de manier van uiting vaak anders en is er dus vaak niet één lijn te trekken.
Dit is eenvoudig uitgelegd dus hoe het kan gaan.
Bij andere kinderen komt het bij de verdere ontwikkeling tot uiting, dan gaat het kind bijvoorbeeld achterlopen in de ontwikkeling met bijv. praten of fijne motoriek.
Weer andere kinderen krijgen er pas 'last' van als ze wat ouder zijn, dit is vaak als het cognitieve niveau gemiddeld tot hoog is.
En soms komen mensen er pas achter als ze volwassen zijn (of soms zelfs helemaal nooit!)
Niet elke vorm van autisme is hetzelfde, elk persoon heeft een eigen niveau van functioneren en elk persoon heeft een eigen karakter! Daardoor is de manier van uiting vaak anders en is er dus vaak niet één lijn te trekken.
Dit is eenvoudig uitgelegd dus hoe het kan gaan.
zaterdag 13 september 2014 17:16
Even heel kort, maar bij ons kind werden er al problemen gezien bij de peuterspeelzaal. Daar is het balletje gaan rollen door ernstig overprikkeld gedrag. Nu is ons kind 9 en heeft verschillende stoornissen en diagnoses. Maar wel een heerlijk en zeer lief kind.
Wel spannend hoe de toekomst gaat worden, maar voor nu gaat het goed
Wel spannend hoe de toekomst gaat worden, maar voor nu gaat het goed
zaterdag 13 september 2014 17:30
quote:Solomio schreef op 13 september 2014 @ 16:49:
[...]
Bij mijn oudste hoorde ik geen verschil tussen de verschillende huiltjes en daardoor voelde ik me als moeder behoorlijk tekortschieten.
Pas toen ik bij mijn jongste wel zijn verschillende huiltjes uit elkaar kon houden, en dat al na een paar weken, realiseerde ik me dat mijn oudste maar 1 huiltje had.
Dat is dus weer zoiets waarvan ik echt niet wist dat dat ook bestaat. Daarom is het denk ik ook lastig om bij een arts aan te geven wat er mis is, simpelweg omdat we allemaal wel eens van dingen gehoord hebben maar er het fijne niet van af weten. Ik heb wel een paar autistische kinderen in mijn kennissenkring, maar er zijn maar heel weinig dingen hetzelfde. Het ene kind is druk en maakt nauwelijks contact, een ander kind knuffelt juist wel met zijn ouders maar is motorisch een ramp op twee benen.
Een griepje is handiger; koorts, misselijk en overgeven = griep.
[...]
Bij mijn oudste hoorde ik geen verschil tussen de verschillende huiltjes en daardoor voelde ik me als moeder behoorlijk tekortschieten.
Pas toen ik bij mijn jongste wel zijn verschillende huiltjes uit elkaar kon houden, en dat al na een paar weken, realiseerde ik me dat mijn oudste maar 1 huiltje had.
Dat is dus weer zoiets waarvan ik echt niet wist dat dat ook bestaat. Daarom is het denk ik ook lastig om bij een arts aan te geven wat er mis is, simpelweg omdat we allemaal wel eens van dingen gehoord hebben maar er het fijne niet van af weten. Ik heb wel een paar autistische kinderen in mijn kennissenkring, maar er zijn maar heel weinig dingen hetzelfde. Het ene kind is druk en maakt nauwelijks contact, een ander kind knuffelt juist wel met zijn ouders maar is motorisch een ramp op twee benen.
Een griepje is handiger; koorts, misselijk en overgeven = griep.
zaterdag 13 september 2014 19:56
Veel autisten hebben echt wel gelijke problemen hoor. Oogcontact vinden ze bijna allemaal in ieder geval moeilijk. Motorisch lopen ze bijna allemaal achter. Gesprekken zijn vaak raar of onmogelijk. Woede aanvallen als kind hebben ze bijna allemaal gehad. Speciale interesses. Irreële angsten. Taalproblemen. Contactproblemen. Ik vind het een herkenbaar beeld.
zaterdag 13 september 2014 20:00
quote:Solomio schreef op 13 september 2014 @ 14:57:
[...]
Al na een paar dagen had ik het idee dat mijn kind niet reageerde op geluiden en heb ik boven zijn wiegje heel hard in mijn handen geklapt, om te kijken of hij mss doof was. Hij reageerde wel op dat harde geluid, dus dat stelde mij gerust.
Achteraf heb ik gehoord dat ouders van kinderen met autisme veel vaker al heel vroeg het idee hadden dat hun kind mss doof of slechthorend was.
Later merkte ik dat hij niet adequaat reageerde op prikkels (zo omschreef ik het, ik wist helemaal niets van autisme, maar de omschrijving 'prikkelverwerkingsstoornis' past naadloos op mijn oudste) reageerde: als de zon in zijn gezicht scheen ging hij huilen, i.p.v. zijn ogen dichtdoen en/of zijn hoofd wegdraaien. Toen dacht ik nog dat baby's dat blijkbaar niet konden, maar later begreep ik dat de meeste kinderen dat doen vanuit een reflex en dat dat bij mijn kind niet goed werkte.
Hij huilde nooit als hij honger had.
ons kind heeft exact hetzelfde, ongelofelijk hoe dit zo hetzelfde is (kippenvel! !!!).
Zoals ik eerder schreef is ons kind nu 9 en vindt bijvoorbeeld zon, regen en wind verschrikkelijk. En eten doet hij nog steeds mjnimaal en gebruikt flesjes voeding hiervoor.
[...]
Al na een paar dagen had ik het idee dat mijn kind niet reageerde op geluiden en heb ik boven zijn wiegje heel hard in mijn handen geklapt, om te kijken of hij mss doof was. Hij reageerde wel op dat harde geluid, dus dat stelde mij gerust.
Achteraf heb ik gehoord dat ouders van kinderen met autisme veel vaker al heel vroeg het idee hadden dat hun kind mss doof of slechthorend was.
Later merkte ik dat hij niet adequaat reageerde op prikkels (zo omschreef ik het, ik wist helemaal niets van autisme, maar de omschrijving 'prikkelverwerkingsstoornis' past naadloos op mijn oudste) reageerde: als de zon in zijn gezicht scheen ging hij huilen, i.p.v. zijn ogen dichtdoen en/of zijn hoofd wegdraaien. Toen dacht ik nog dat baby's dat blijkbaar niet konden, maar later begreep ik dat de meeste kinderen dat doen vanuit een reflex en dat dat bij mijn kind niet goed werkte.
Hij huilde nooit als hij honger had.
ons kind heeft exact hetzelfde, ongelofelijk hoe dit zo hetzelfde is (kippenvel! !!!).
Zoals ik eerder schreef is ons kind nu 9 en vindt bijvoorbeeld zon, regen en wind verschrikkelijk. En eten doet hij nog steeds mjnimaal en gebruikt flesjes voeding hiervoor.
zaterdag 13 september 2014 20:03
quote:vivamam schreef op 13 september 2014 @ 20:00:
[...]
ons kind heeft exact hetzelfde, ongelofelijk hoe dit zo hetzelfde is (kippenvel! !!!).
Zoals ik eerder schreef is ons kind nu 9 en vindt bijvoorbeeld zon, regen en wind nog steeds verschrikkelijk. En eten doet hij nog steeds minimaal en gebruikt flesjes voeding hiervoor.
Aanraken (onverwachts) kan hij erg van schrikken.
sokken aantrekken gaat ook zeer moeizaam enz enz
[...]
ons kind heeft exact hetzelfde, ongelofelijk hoe dit zo hetzelfde is (kippenvel! !!!).
Zoals ik eerder schreef is ons kind nu 9 en vindt bijvoorbeeld zon, regen en wind nog steeds verschrikkelijk. En eten doet hij nog steeds minimaal en gebruikt flesjes voeding hiervoor.
Aanraken (onverwachts) kan hij erg van schrikken.
sokken aantrekken gaat ook zeer moeizaam enz enz
zaterdag 13 september 2014 20:07
Ik denk dat als je naar kinderen in je kennissenkring kijkt het inderdaad op het eerste gezicht kan lijken of er geen/weinig overeenkomsten zijn. Kinderen met ASS zijn zeer uiteenlopend, echt alle soorten kinderen vind je ertussen. Maar als je deze kinderen en hun 'trekjes' zou bestuderen en alles op een rijtje zou zetten zou je wel de problemen kunnen onderverdelen of terugbrengen naar een aantal vaste categorieën. Veel kinderen met ASS uiten hun problemen met vergelijkbaar gedrag, maar veel kinderen uiten hun problemen juist op een heel eigenaardige manier waardoor het heel ander gedrag oplevert.
Het leren omgaan met een kind met ASS is meestal een puzzeltje en een (soms erg frustrerende!) ontdekkingsreis. En dan heb je een broertje of zusje met ASS, maar die blijkt weer een heel andere handleiding te hebben
Het leren omgaan met een kind met ASS is meestal een puzzeltje en een (soms erg frustrerende!) ontdekkingsreis. En dan heb je een broertje of zusje met ASS, maar die blijkt weer een heel andere handleiding te hebben
zaterdag 13 september 2014 20:13
quote:blijekip schreef op 13 september 2014 @ 20:07:
Ik denk dat als je naar kinderen in je kennissenkring kijkt het inderdaad op het eerste gezicht kan lijken of er geen/weinig overeenkomsten zijn. Kinderen met ASS zijn zeer uiteenlopend, echt alle soorten kinderen vind je ertussen. Maar als je deze kinderen en hun 'trekjes' zou bestuderen en alles op een rijtje zou zetten zou je wel de problemen kunnen onderverdelen of terugbrengen naar een aantal vaste categorieën. Veel kinderen met ASS uiten hun problemen met vergelijkbaar gedrag, maar veel kinderen uiten hun problemen juist op een heel eigenaardige manier waardoor het heel ander gedrag oplevert.
Het leren omgaan met een kind met ASS is meestal een puzzeltje en een (soms erg frustrerende!) ontdekkingsreis. En dan heb je een broertje of zusje met ASS, maar die blijkt weer een heel andere handleiding te hebben
Ik heb twee zoons met ASS en als je de lijst kenmerken bekijkt heeft mijn oudste de ene helft en mijn jongste de andere helft. Ze lijken echt in helemaal niets op elkaar.
Ik geef af en toe voorlichting over autisme en ik kan daarbij bijna onuitputtelijk voorbeelden uit mijn eigen gezin halen om duidelijk te maken dat iedere autist anders is.
Maar als ik het probeer te verklaren vanuit het idee dat autisme een prikkelverwerkingsstoornis is, dan is het gedrag van allebei mijn kinderen heel verklaarbaar.
Ik denk dat als je naar kinderen in je kennissenkring kijkt het inderdaad op het eerste gezicht kan lijken of er geen/weinig overeenkomsten zijn. Kinderen met ASS zijn zeer uiteenlopend, echt alle soorten kinderen vind je ertussen. Maar als je deze kinderen en hun 'trekjes' zou bestuderen en alles op een rijtje zou zetten zou je wel de problemen kunnen onderverdelen of terugbrengen naar een aantal vaste categorieën. Veel kinderen met ASS uiten hun problemen met vergelijkbaar gedrag, maar veel kinderen uiten hun problemen juist op een heel eigenaardige manier waardoor het heel ander gedrag oplevert.
Het leren omgaan met een kind met ASS is meestal een puzzeltje en een (soms erg frustrerende!) ontdekkingsreis. En dan heb je een broertje of zusje met ASS, maar die blijkt weer een heel andere handleiding te hebben
Ik heb twee zoons met ASS en als je de lijst kenmerken bekijkt heeft mijn oudste de ene helft en mijn jongste de andere helft. Ze lijken echt in helemaal niets op elkaar.
Ik geef af en toe voorlichting over autisme en ik kan daarbij bijna onuitputtelijk voorbeelden uit mijn eigen gezin halen om duidelijk te maken dat iedere autist anders is.
Maar als ik het probeer te verklaren vanuit het idee dat autisme een prikkelverwerkingsstoornis is, dan is het gedrag van allebei mijn kinderen heel verklaarbaar.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 september 2014 20:16
quote:mijnpetje schreef op 13 september 2014 @ 20:12:
Ik heb een vraag voor ouders van een kind met autisme.
Wanneer en met welke redenen hebben jullie besloten om je kind te laten onderzoeken.
Mij was inmiddels door school en omgeving zeer duidelijk gemaakt dat de problemen van mijn kind door de opvoeding kwamen. Ik wilde dus vooral opvoedingsondersteuning, want dat had ik blijkbaar nodig.
Wel wilde ik voor de zekerheid laten uitsluiten dat er toch iets met mijn kind was. Ik nam eigenlijk aan dat zeker school het wel gezien zou hebben, maar toch, voor de zekerheid liet ik het onderzoeken.
Resultaat was een bos veren in mijn reet van de kinderpsych, omdat ik het zo lang en zo goed zonder hulp had gedaan met mijn kind.
Oftewel: ik besloot te laten onderzoeken toen mijn kind teveel problemen kreeg om nog mee te kunnen op school.
Ik heb een vraag voor ouders van een kind met autisme.
Wanneer en met welke redenen hebben jullie besloten om je kind te laten onderzoeken.
Mij was inmiddels door school en omgeving zeer duidelijk gemaakt dat de problemen van mijn kind door de opvoeding kwamen. Ik wilde dus vooral opvoedingsondersteuning, want dat had ik blijkbaar nodig.
Wel wilde ik voor de zekerheid laten uitsluiten dat er toch iets met mijn kind was. Ik nam eigenlijk aan dat zeker school het wel gezien zou hebben, maar toch, voor de zekerheid liet ik het onderzoeken.
Resultaat was een bos veren in mijn reet van de kinderpsych, omdat ik het zo lang en zo goed zonder hulp had gedaan met mijn kind.
Oftewel: ik besloot te laten onderzoeken toen mijn kind teveel problemen kreeg om nog mee te kunnen op school.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 september 2014 20:23
Ik heb twee zwaar autistische kinderen met ontwikkelingsachterstand.
De oudste liep altijd al een beetje achter maar de jongste ontwikkelde zich perfect normaal tot hij 20 maanden werd.
In een paar maanden tijd vergat hij alles wat hij had geleerd, kreeg een hele afwezige blik in z'n ogen, stopte met praten en begon te fladderen.
Vreselijk om je kind zo te zien aftakelen
De oudste liep altijd al een beetje achter maar de jongste ontwikkelde zich perfect normaal tot hij 20 maanden werd.
In een paar maanden tijd vergat hij alles wat hij had geleerd, kreeg een hele afwezige blik in z'n ogen, stopte met praten en begon te fladderen.
Vreselijk om je kind zo te zien aftakelen
