Autisme, Wie ook? Deel 2

05-08-2016 13:28 3004 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hier kunnen we verder schrijven over ons leven met autisme en alle leuke en minder leuke dingen die daarbij komen kijken.



Hier vind je deel 1: kattenenrozen in "Autisme,wie ook?"
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Je beste vrienden leer je pas echt kennen zodra zij een relatie hebben.
Ik heb weinig tot geen problemen gehad met vriendinnen die een partner kregen. Met een vriendin heb ik eigenlijk geen contact meer. Zij stelt haar werk en gezin boven vriendschap, en dan vooral haar werk.
Ik vind het moeilijk om nu vriendschappen te onderhouden, net zoals het hebben van een partner nu.

Ik heb het gevoel te druk te zijn met werk en gezin en heb weinig energie over om daar nu echt mijn best voor te doen.

Ik ben nu 6 jaar alleen en heb in het begin even op een datingsite gezeten, ik vond het zoveel energie kosten om daar ook nog eens genoeg aandacht aan te besteden naast werk en gezin dat ik daar mee gestopt ben vrij snel.

Wel nog een date gehad en ook wel aanbod zo af en toe irl maar voorlopig even nog geen behoefte aan.

Misschien later weer als de kinderen hun eigen leven opbouwen en de deur uit zijn, over een paar jaartjes.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat er wel verschil is tussen vriendinnen die later een partner kregen (bv. jeugdvriendinnen) en vriendinnen die je als bezet ontmoet hebt. Bij de 1e is mijn teleurstelling groter omdat het niet meer die leuke meid van toen is. Bij de laatste groep vind ik die persoon gewoon aardig en mis ik vroeger niet. Omdat je simpelweg niet weet hoe ze vroeger waren.
Alle reacties Link kopieren
Als ik een relatie had had ik ook geen oog meer voor mijn vriendinnen. En die klaagden daarover en dat begreep ik heel goed. Maar het lukte me op de een of andere manier niet om het te combineren.

Een relatie slokt(e) mij helemaal op.

Mede daarom heb ik op een dag besloten om zonder relatie door het leven te gaan.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
quote:hondenmens schreef op 07 augustus 2016 @ 13:01:

[...]



Heb jij trouwens behoefte aan een relatie?



Ja en nee. Toen ik uit de kast kwam op mijn 21e (had toen geen date/relatie-ervaring) wou ik heel graag ook 'meedoen' aan het verliefd gedoe waar mensen al mee beginnen vaak op hin n 14e ofzo.



Ik 'mocht' pas van mezelf met daten e.d. Beginnen als ik uit de kast was. De normale gang van zaken heb ik gemerkt om me heen later bij andere lesbo's is ontdekken dat je het bent, dan bijvoorbeeld op fora erover schrijven, gelijkgestemden ontmoeten in ongedwongen sfeer (meetings, coc, uitgaan) en dan als ze een verkering hebben o.i.d. Pas uit de kast komen en de verkering voorstellen.



Ik heb dus tot mijn 21e gewacht en toen wou ik ook graag verkering enzo, gelijk hard van stapel lopen en alle datingsites geprobeerd. Na 10 jaar is het eigenlijk nog steeds niet gelukt een normale verkering te hebben met een vrouw. Heb nog wel geexperimenteerd met heteroseksualiteit.. Drie jaar lang samenwonen en relatie van mn 22e tot 26e. Eigenlijk de meeste stabiele periode van mijn leven: studie, samenwonen, succesvolle bijbaan.. I was living the normal life!



Ik heb pas mijn pottenmaagdelijkheid verloren op mijn 29e, had me er meer van voorgesteld dan wat het was, vond er weinig aan eigenlijk. Net als heteroseks dus.. Ik ben gewoon niet zo van de seks met anderen. Dit komt ook omdat ik chronische pijnklachten heb in het gebied waardoor het allemaal heel gecompliceerd is om zin te krijgen of te houden.



Nu vind ik het wel best zo... Heb de obsessie een beetje losgelaten eindelijk.
Vorig jaar wat gerommdeld met een mevrouw die ik wel echt heel leuk vond! Het ging een beetje gemaakt (we waren een soort van bevriend en t werd een soort ONS) maar ik ben dan weken van slag.. Want het is toch wel fijn om aangeraakt te worden en dat mis je dsn gelijk weer, weet niet wanneer je dat weer gaat krijgen.



Beter is stabiel onaangeraakt door het leven gaan, want dat missen van dingen slijt als je dat jarenlang niet meer hebt gedaan. Het leven is rustiger zonder daten, zonder die stress wat een ander van je vind en de teleurstelling als je iemand moet teleurstellen of dat de ander je niet wil. De deuk in mijn ego elke keer kon ik steeds minder verdrsgen. Continu die bevestiging dat je niet goed/leuk genoeg bent, ik wil het niet meer horen/zien of lezen.
Inderdaad het stabiele zonder de emoties geeft rust vooral als je je energie al nodig hebt voor andere ''verplichtingen'' in je leven.

Al mis ik soms best de intimiteit en seks zo af en toe.
Alle reacties Link kopieren
quote:Mother_Earth schreef op 07 augustus 2016 @ 20:08:

Inderdaad het stabiele zonder de emoties geeft rust vooral als je je energie al nodig hebt voor andere ''verplichtingen'' in je leven.

Al mis ik soms best de intimiteit en seks zo af en toe.

Dit.

En als ik verliefd ben (wat ik gelukkig niet zo heel vaak ben, nu toevallig 'eventjes' ) denk ik ineens dat ik mss nu wel een relatie aan zou kunnen.

Goed dat het niet wederzijds is dus.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
@Solo



Zou je ook geen relatie willen als je kinderen helemaal op hun zelf zitten bijv. ?

Of een lat-relatie. ?

Zie je daar wel mogelijkheden in voor de toekomst.
Alle reacties Link kopieren
quote:Mother_Earth schreef op 07 augustus 2016 @ 21:25:

@Solo



Zou je ook geen relatie willen als je kinderen helemaal op hun zelf zitten bijv. ?

Of een lat-relatie. ?

Zie je daar wel mogelijkheden in voor de toekomst.

Op dit moment wil ik alles wel, als het maar wederzijds zou zijn.



Op andere momenten wil ik het meestal niet, maar wat biobitch (toch?) schreef: ik mis wel het aangeraakt worden. Mijn pubers knuffelen niet meer met hun moeder en eigenlijk heb ik ook niet echt knuffelvriendinnen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Wat aanraken betreft ben ik best wel een ijskonijn. Alleen van aantrekkelijke mensen die ik goed ken tolereer ik het dat ze me aanraken, maar mijn vrienden raak ik eigenlijk niet aan.



Lichamelijk nonseksueel contact vind ik behoorlijk ongemakkelijk, maar ik mis aangeraakt worden alleen als het recentelijk gebeurd is. Aangezien de mensen waar ik op val me niet zien staan gebeurt er op dat gebied niks.



Het is alweer een jaar geleden dat ik 1x een avond met iemand heb geknuffeld
In het begin wilde ik ook het liefst alleen en zo veel mogelijk samen met partner zijn. Nu wil ik dat ook nog steeds, maar kan ook een dagje zonder man en alleen met vriendinnen iets doen. Maar ik wil niet te lang van huis en man weg zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ow, ik wil ook zeker niet door iedereen aangeraakt worden, brrrrrrrrrrrr, moet er niet aan denken.



Ik heb een ingewikkelde relatie met knuffelen: ik vind het prettig (bij bepaalde mensen), maar ik durf ook niet goed, omdat ik niet weet of ik dan niet te hard of te zacht of te lang of te kort knuffel.



De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Ik wil ook niet door iedereen aangeraakt worden en dat laatste wat Solo zegt herken ik ook.
quote:Solomio schreef op 07 augustus 2016 @ 21:44:

[...]



Op dit moment wil ik alles wel, als het maar wederzijds zou zijn.



Op andere momenten wil ik het meestal niet, maar wat biobitch (toch?) schreef: ik mis wel het aangeraakt worden. Mijn pubers knuffelen niet meer met hun moeder en eigenlijk heb ik ook niet echt knuffelvriendinnen.



Aaah ik had je graag een wederzijdse verliefdheid gegund, wie weet wat de toekomst ooit nog brengt.

Ja jammer he dat die pubers niet meer willen knufflen, hier wil alleen de jongste nog wel gekriebeld worden



Knuffelen wil ik eigenlijk alleen met iemand tot wie ik me aangetrokken voel, dus ook bij vriendinnen ofzo heb ik die behoefte niet zo.

Al zijn begroetingskussen bij sommige famileleden er ingegroeid maar voor mij zou dat niet hoeven.

Ook als iemand mij wil troosten voelt dat altijd van mijn kant uit wat ongemakkelijk aan.



En Biobitch, geef niet op, je weet maar nooit wie er ooit op je pad komt.

Sluit het niet af maar blijf er voor open staan, als het komt dan komt het en anders niet maar als je er niet voor open staat zal het zeker nooit komen.

Laat de toekomst maar beslissen.
quote:Solomio schreef op 07 augustus 2016 @ 21:54:

Ow, ik wil ook zeker niet door iedereen aangeraakt worden, brrrrrrrrrrrr, moet er niet aan denken.



Ik heb een ingewikkelde relatie met knuffelen: ik vind het prettig (bij bepaalde mensen), maar ik durf ook niet goed, omdat ik niet weet of ik dan niet te hard of te zacht of te lang of te kort knuffel.







Precies dat! Ik was dit weekend een serie aan het bingen en twee vriendinnen hadden een diepgaand gesprek in die serie, op een gegeven moment zegt de een: zeg hoe lang is dit handje vasthouden acceptabel voordat het 'awkward' wordt eigenlijk, vervolgens zegt de andere: ja denk nu ofzo, ze laten los en schieten beide in de lach.



Ik vond het een grappig stukje, het is ook herkenbaar blijkbaar voor gewone mensen om af en toe te moetem stilstaan bij wat de sociale conventie is zeg maar.. En hoe dat ook weer per mens kan verschillen.



Hebben jullie ook wel eens dat je zo druk bent in je hoofd, of slaperig of wat dan ook, en dat je dan per ongeluk het verkeerde stuke van het sociale script in je gedachte hebt? Voorbeeld: iemand zegt 'hoi' en ikzeg 'ja bedankt' ik hoorde het mezelf zeggen en corrigeerde gelijk met: oh ehh ik bedoel hoooiii'
Alle reacties Link kopieren
quote:Mother_Earth schreef op 07 augustus 2016 @ 22:06:

[...]





Knuffelen wil ik eigenlijk alleen met iemand tot wie ik me aangetrokken voel, dus ook bij vriendinnen ofzo heb ik die behoefte niet zo.

Al zijn begroetingskussen bij sommige famileleden er ingegroeid maar voor mij zou dat niet hoeven.

Ook als iemand mij wil troosten voelt dat altijd van mijn kant uit wat ongemakkelijk aan.

Ja, eens!
.
hahaha ja herkenbaar, ik heb dat weleens bij klanten, wat je zegt Biobitch.

Te druk op dat moment.
Ik sta er wel voor open, maar zelfs op datingsites staan de andere vrouwen er boijkbaar niet voor open. Gesprekken lopen dood, nooit zal een amder eens initiatief nemen, trekken aan een dood paard. Uitgaan doe ik niet meer. Ik ben al 31 en zelfs al ga ik naar een vrouwencafe (dat is niet xo vaak) dan zijn de ouderen te oud, de jongeren teveel bezig met gewoon hun eigen vriendinnengroepje en daar kom je niet gemakkelijk zo tussen.. Een spontaan gesprek ontstAat niet.



In het dagelijks leven kom je elkaar niet tegen zomaar. Mannen wel, maar vrouwen niet
Alle reacties Link kopieren
quote:biobitch1984 schreef op 07 augustus 2016 @ 22:07:

[...]





Hebben jullie ook wel eens dat je zo druk bent in je hoofd, of slaperig of wat dan ook, en dat je dan per ongeluk het verkeerde stuke van het sociale script in je gedachte hebt? Voorbeeld: iemand zegt 'hoi' en ikzeg 'ja bedankt' ik hoorde het mezelf zeggen en corrigeerde gelijk met: oh ehh ik bedoel hoooiii'Ja, zoiets herken ik wel. Ook heel erg dat ik echt verkeerde woorden zeg, zoals: "het ligt op die br,gr, blauwe stoel... Eh, bruine stoel". Heel vervelend.
.
Ja dat overkomt mij ook wel, dan kijken ze je ook zo aan van 'heb jij wel echt de uni afgemaakt?' Lol
Alle reacties Link kopieren
Ik herken dat niet. Mijn verbale vermogens zijn zó goed ontwikkeld, dat daar eigenlijk nooit iets fout gaat.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
quote:Solomio schreef op 07 augustus 2016 @ 22:25:

Ik herken dat niet. Mijn verbale vermogens zijn zó goed ontwikkeld, dat daar eigenlijk nooit iets fout gaat. Oh das fijn! Wil je verkering?
Ik heb het weleens als ik mijn gedachtes laat afdwalen op mijn werk.

Er zit daar wat automatisme in zoals goedemorgen en bedankt enz en als mijn gedachtes afdwalen dan ga ik over op de automatische piloot en dan gebeurd dat weleens.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven