Psyche
alle pijlers
Eetverslaving. Tips, adviezen, ervaringen?
vrijdag 17 maart 2017 22:00
Geen grote klaagzang.. Ik geloof erin dat verandering mogelijk is. Het is me tot nu toe nog niet gelukt maar ik zal nooit opgeven.
Al van kinds af aan heb ik een moeilijke relatie met eten. Wat me nu vooral opvalt is dat ik altijd meer eet, meer wil, dan anderen. Ik eet één of meerdere keren per dag dingen die anderen nooit zouden eten, het komt ook gewoon niet in ze op. Mij beheerst het dag en nacht.
Waarom eet ik zoveel? Ik kan het niet goed beschrijven en ik weet dat er geen noodzaak is. Wat ik eet, is meestal ongezond en ik heb niet altijd honger. Het zit in mijn hoofd.
Wat gebeurt er als ik niet zou eten? Ik weet het niet. Het wordt erger bij moeilijke momenten, maar het beperkt zich niet tot 'emotie-eten'. Ik ben bang. Waarvoor, kan ik niet zeggen. Verdriet zit er ook, maar ik weet niet waarom.
Ik schaam me hiervoor en voel me eenzaam in mijn behoeften. Het is een verslaving waarop je aangekeken wordt, op een hele andere manier dan een alcohol/nicotineverslaving. Zelf oordeel ik er ook over, zowel bij anderen als bij mezelf. Ik vind het een zwakte en denk ook zo vaak 'eet gewoon wat gezonder en regelmatiger, dan kom je er wel'. Zo eenvoudig blijkt het dus niet te zijn. Ik wil zo graag ontdekken welke mindset wél werkt.
Heeft iemand tips of adviezen voor me? Ik zou graag van me afschrijven en daarnaast weer een begin maken met een positieve verandering. Als er mensen zijn die met me mee willen schrijven, sluit gerust aan, het zou mooi zijn om elkaar te kunnen sterken in het proces .
- Ik heb zowel individuele als groepstherapie gehad, specifiek op deze problematiek gericht. Het is in periodes zonder therapie vaak beter gegaan dan in de periode met therapie; hier kan ik geen verband tussen leggen.
- In de periode tot aan volwassen worden en wat later, tot een jaar of 20, heb ik een gezond gewicht gehad. In totaal ben ik bijna 40 kilo aangekomen, momenteel zit ik ongeveer 7 kilo onder mijn zwaarste gewicht ooit en heb ik een BMI van 31.
P.S. Ik ken jullie niet en jullie mij niet, maar ik zit er al minuten over te twijfelen om dit te plaatsen.. Die eeuwige schaamte.
Al van kinds af aan heb ik een moeilijke relatie met eten. Wat me nu vooral opvalt is dat ik altijd meer eet, meer wil, dan anderen. Ik eet één of meerdere keren per dag dingen die anderen nooit zouden eten, het komt ook gewoon niet in ze op. Mij beheerst het dag en nacht.
Waarom eet ik zoveel? Ik kan het niet goed beschrijven en ik weet dat er geen noodzaak is. Wat ik eet, is meestal ongezond en ik heb niet altijd honger. Het zit in mijn hoofd.
Wat gebeurt er als ik niet zou eten? Ik weet het niet. Het wordt erger bij moeilijke momenten, maar het beperkt zich niet tot 'emotie-eten'. Ik ben bang. Waarvoor, kan ik niet zeggen. Verdriet zit er ook, maar ik weet niet waarom.
Ik schaam me hiervoor en voel me eenzaam in mijn behoeften. Het is een verslaving waarop je aangekeken wordt, op een hele andere manier dan een alcohol/nicotineverslaving. Zelf oordeel ik er ook over, zowel bij anderen als bij mezelf. Ik vind het een zwakte en denk ook zo vaak 'eet gewoon wat gezonder en regelmatiger, dan kom je er wel'. Zo eenvoudig blijkt het dus niet te zijn. Ik wil zo graag ontdekken welke mindset wél werkt.
Heeft iemand tips of adviezen voor me? Ik zou graag van me afschrijven en daarnaast weer een begin maken met een positieve verandering. Als er mensen zijn die met me mee willen schrijven, sluit gerust aan, het zou mooi zijn om elkaar te kunnen sterken in het proces .
- Ik heb zowel individuele als groepstherapie gehad, specifiek op deze problematiek gericht. Het is in periodes zonder therapie vaak beter gegaan dan in de periode met therapie; hier kan ik geen verband tussen leggen.
- In de periode tot aan volwassen worden en wat later, tot een jaar of 20, heb ik een gezond gewicht gehad. In totaal ben ik bijna 40 kilo aangekomen, momenteel zit ik ongeveer 7 kilo onder mijn zwaarste gewicht ooit en heb ik een BMI van 31.
P.S. Ik ken jullie niet en jullie mij niet, maar ik zit er al minuten over te twijfelen om dit te plaatsen.. Die eeuwige schaamte.
anoniem_336653 wijzigde dit bericht op 17-03-2017 22:40
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
Never stop trying
zaterdag 18 maart 2017 13:22
quote:Thoughtful schreef op 17 maart 2017 @ 22:31:
Candy: welkom. Toepasselijke naam . Heb jij er al over nagedacht wat je zou kunnen gaan doen om het te veranderen?
Ik kan het nooit volhouden als het tegenzit met afvallen. Ik begin dan prima aan gezonde levensstijl met nette maaltijden en een fruit of yoghurt tussendoor en de fiets ipv de auto pakken. En zolang er steeds wat resultaat is dan gaat dit goed. En ik weet dat het soms voorkomt dat je door schommeling gewoon een kilo zwaarder bent maar toch raak ik daardoor altijd mijn motivatie kwijt en dan kom ik weer meer aan.
Ben 9 jaar geleden gestopt met roken en dat was moeilijk maar lukte wel in 1 keer terwijl ik een echt verslaafde roker was. Drank trekt me nooit, ik hou niet van alcohol. Maar dat eten... ik krijg er geen grip op.
Candy: welkom. Toepasselijke naam . Heb jij er al over nagedacht wat je zou kunnen gaan doen om het te veranderen?
Ik kan het nooit volhouden als het tegenzit met afvallen. Ik begin dan prima aan gezonde levensstijl met nette maaltijden en een fruit of yoghurt tussendoor en de fiets ipv de auto pakken. En zolang er steeds wat resultaat is dan gaat dit goed. En ik weet dat het soms voorkomt dat je door schommeling gewoon een kilo zwaarder bent maar toch raak ik daardoor altijd mijn motivatie kwijt en dan kom ik weer meer aan.
Ben 9 jaar geleden gestopt met roken en dat was moeilijk maar lukte wel in 1 keer terwijl ik een echt verslaafde roker was. Drank trekt me nooit, ik hou niet van alcohol. Maar dat eten... ik krijg er geen grip op.
zaterdag 18 maart 2017 13:57
quote:Tr0tter schreef op 18 maart 2017 @ 06:56:
[...]
Dat lijkt me nogal kort door de bocht. Ik herken de dingen die TO beschrijft, ik heb ook geen rem op eten en lust altijd meer. Op alle andere vlakken in mijn leven ben ik juist heel erg gedisciplineerd. Ik rook niet, drink niet, gebruik geen drugs, heb mijn financiën prima op orde, heb een goede baan waarin ik erg gewaardeerd word, een fijne relatie met een leuke man. Het is dus niet zo dat het me niet lukt om 'controle uit te oefenen' of dat ik 'grip mis' op andere vlakken.
Twee jaar geleden ben ik veertig kilo afgevallen en was ik bijna op mijn streefgewicht. Helaas ben ik daarna weer minder 'streng' voor mezelf geworden en zat de helft er binnen no-time weer aan. Nu probeer ik de rem er weer op te houden om zo weer wat af te kunnen vallen. Maar het blijft moeilijk, ik eet gewoon teveel.Ik vermoed dat de schrijver van betreffend bericht niet doelt op ongedisciplineerdheid. Dat deze wel doelt op zaken in het leven waarop geen controle is. Denk aan onverwerkt verdriet, onverwerkte gebeurtenis, traumatisering etc. Iets meegemaakt hebben en een copingmechanisme aangeleerd hebben dat ondersteund bij overleving, in dit geval op een minder constructieve wijze dan TO graag zou willen.
[...]
Dat lijkt me nogal kort door de bocht. Ik herken de dingen die TO beschrijft, ik heb ook geen rem op eten en lust altijd meer. Op alle andere vlakken in mijn leven ben ik juist heel erg gedisciplineerd. Ik rook niet, drink niet, gebruik geen drugs, heb mijn financiën prima op orde, heb een goede baan waarin ik erg gewaardeerd word, een fijne relatie met een leuke man. Het is dus niet zo dat het me niet lukt om 'controle uit te oefenen' of dat ik 'grip mis' op andere vlakken.
Twee jaar geleden ben ik veertig kilo afgevallen en was ik bijna op mijn streefgewicht. Helaas ben ik daarna weer minder 'streng' voor mezelf geworden en zat de helft er binnen no-time weer aan. Nu probeer ik de rem er weer op te houden om zo weer wat af te kunnen vallen. Maar het blijft moeilijk, ik eet gewoon teveel.Ik vermoed dat de schrijver van betreffend bericht niet doelt op ongedisciplineerdheid. Dat deze wel doelt op zaken in het leven waarop geen controle is. Denk aan onverwerkt verdriet, onverwerkte gebeurtenis, traumatisering etc. Iets meegemaakt hebben en een copingmechanisme aangeleerd hebben dat ondersteund bij overleving, in dit geval op een minder constructieve wijze dan TO graag zou willen.
dinsdag 21 maart 2017 20:35
Nyntje: ook welkom. Jij beschrijft dat je niet zoveel at toen je 'lekker druk' was. Het lijkt me het moeilijkst om, ook als je weinig te doen hebt of wat minder lekker in je vel zit, altijd hetzelfde gezonde patroon vast te houden.
Anoniem: ik ervaar het ook als eenzaam.
Bedankt voor alles wat jullie tot nu toe aangedragen hebben! Het enige wat ik erover kan zeggen is dat het bij mij inderdaad wel vluchtgedrag is, maar ik weet niet precies waarvoor/waaruit. Ik ervaar wel verdriet, onrust en ongemak als ik niet eet. Maar ik heb die rituelen nooit lang genoeg gestopt om er echt achter te komen. Ik ben er eerlijk gezegd ook bang voor (Verbinder, ik heb je stukje gelezen. Is een beetje 'zweverig' omschreven maar wel herkenbaar!). Dit is iets waar ik mee aan de slag ga.
Zijn er van degenen die meegeschreven hebben en er ook mee worstelen, ook nog mensen die met me mee willen doen? Ik ga de focus niet leggen op gewicht, maar op in balans komen en ontdekken waarom ik dit gedrag vertoon.
Het gewicht is wel belangrijk voor me. Hoe meer ik weeg, hoe slechter ik me voel. Ik begrijp iedereen die hiermee zit, maar hoop dat we samen ervaringen kunnen uitwisselen waarbij het accent ligt op een ander vlak. Als we meer in balans komen, zal een gezonder gewicht vanzelf volgen.
Anoniem: ik ervaar het ook als eenzaam.
Bedankt voor alles wat jullie tot nu toe aangedragen hebben! Het enige wat ik erover kan zeggen is dat het bij mij inderdaad wel vluchtgedrag is, maar ik weet niet precies waarvoor/waaruit. Ik ervaar wel verdriet, onrust en ongemak als ik niet eet. Maar ik heb die rituelen nooit lang genoeg gestopt om er echt achter te komen. Ik ben er eerlijk gezegd ook bang voor (Verbinder, ik heb je stukje gelezen. Is een beetje 'zweverig' omschreven maar wel herkenbaar!). Dit is iets waar ik mee aan de slag ga.
Zijn er van degenen die meegeschreven hebben en er ook mee worstelen, ook nog mensen die met me mee willen doen? Ik ga de focus niet leggen op gewicht, maar op in balans komen en ontdekken waarom ik dit gedrag vertoon.
Het gewicht is wel belangrijk voor me. Hoe meer ik weeg, hoe slechter ik me voel. Ik begrijp iedereen die hiermee zit, maar hoop dat we samen ervaringen kunnen uitwisselen waarbij het accent ligt op een ander vlak. Als we meer in balans komen, zal een gezonder gewicht vanzelf volgen.
Never stop trying
woensdag 22 maart 2017 20:39
Ik wil graag met je mee doen Thoughtful!
Ik wil proberen het eettraject dat je met de operatieve trajecten krijgt te doorlopen met de hoop dat die periode me bewust kan maken en ik een gedragsverandering t.o.v. eten kan bewerkstelligen. Mijn partner doet met me mee. We gaan 2 dagen helder vloeibaar doen, 4 weken vloeibaar en daarna 1 week eerst fruit en groente als vaste voeding toevoegen en daarna 1 week volkoren rijst/pasta of gekookte aardappelen en daarna 1 week weer vlees/vis. Niet als dieet op zich maar in deze periode proberen de vaste eettijden in te slijpen en het bewust worden van hoeveelheden ten opzichte van honger. Voor de kinderen koken we extra. Ik ga het moeilijk vinden maar elk traject is moeilijk. Ik heb op het punt gestaan een gastric bypass te ondergaan, maar iets in me roept "ook dan is het resultaat te danken aan hoe he eet, waarom de risico's nemen die erbij horen".
Heb jij al een concreet plan Thoughtful?
Ik wil proberen het eettraject dat je met de operatieve trajecten krijgt te doorlopen met de hoop dat die periode me bewust kan maken en ik een gedragsverandering t.o.v. eten kan bewerkstelligen. Mijn partner doet met me mee. We gaan 2 dagen helder vloeibaar doen, 4 weken vloeibaar en daarna 1 week eerst fruit en groente als vaste voeding toevoegen en daarna 1 week volkoren rijst/pasta of gekookte aardappelen en daarna 1 week weer vlees/vis. Niet als dieet op zich maar in deze periode proberen de vaste eettijden in te slijpen en het bewust worden van hoeveelheden ten opzichte van honger. Voor de kinderen koken we extra. Ik ga het moeilijk vinden maar elk traject is moeilijk. Ik heb op het punt gestaan een gastric bypass te ondergaan, maar iets in me roept "ook dan is het resultaat te danken aan hoe he eet, waarom de risico's nemen die erbij horen".
Heb jij al een concreet plan Thoughtful?
vrijdag 24 maart 2017 23:34
Leuk, Candy! Een gastric bypass is ook iets wat altijd nog kan, mocht het je echt op geen enkele andere manier lukken. Het lijkt me erg goed om je eerst bewust te worden van (honger)gevoel en te bekijken of je zelf iets kunt veranderen.
Het klinkt als een behoorlijk heftig programma. Wanneer beginnen jullie ermee?
Een vastomlijnd plan heb ik niet.. Ik merk dat ik de laatste paar maanden, meer nog dan voorheen, mijn toevlucht neem tot eten; ik ben ook weer aangekomen. Ik wil vanaf nu graag alle stiekeme eetmomenten die ik in zou willen lassen, weglaten en observeren wat er dan gebeurt. Hier schuilt het gevaar in dat ik mijn focus ga verleggen naar een bepaalde structuur (waardoor het weglaten van eetmomenten sowieso al makkelijker wordt). Geen restricties qua tijden, bepaalde etenswaren e.d. maar iedere keer de andere beslissing nemen dan ik normaal zou doen en bekijken hoe ik daarop reageer. Het klinkt als een vaag plan, maar ik heb het wel helder voor mezelf. Ik ga hier direct morgen mee beginnen.
Laten we dit topic gebruiken om van ons af te schrijven, wanneer dan ook!
Het klinkt als een behoorlijk heftig programma. Wanneer beginnen jullie ermee?
Een vastomlijnd plan heb ik niet.. Ik merk dat ik de laatste paar maanden, meer nog dan voorheen, mijn toevlucht neem tot eten; ik ben ook weer aangekomen. Ik wil vanaf nu graag alle stiekeme eetmomenten die ik in zou willen lassen, weglaten en observeren wat er dan gebeurt. Hier schuilt het gevaar in dat ik mijn focus ga verleggen naar een bepaalde structuur (waardoor het weglaten van eetmomenten sowieso al makkelijker wordt). Geen restricties qua tijden, bepaalde etenswaren e.d. maar iedere keer de andere beslissing nemen dan ik normaal zou doen en bekijken hoe ik daarop reageer. Het klinkt als een vaag plan, maar ik heb het wel helder voor mezelf. Ik ga hier direct morgen mee beginnen.
Laten we dit topic gebruiken om van ons af te schrijven, wanneer dan ook!
Never stop trying
zaterdag 25 maart 2017 00:30
Ik wil ook weer een poging doen de verslaving te doorbreken.
Zo voelt het ook echt, ik denk de hele dag aan eten.
Ik eet vooral uit verveling denk ik. Ik zou wel eens meer willen proberen om dingen te gaan doen die ik leuk vind en die niet goed te combineren zijn met eten, zoals wandelen en zingen.
Als ik ga lezen of een film kijken neem ik er al heel snel weer wat lekkers bij.
Zo voelt het ook echt, ik denk de hele dag aan eten.
Ik eet vooral uit verveling denk ik. Ik zou wel eens meer willen proberen om dingen te gaan doen die ik leuk vind en die niet goed te combineren zijn met eten, zoals wandelen en zingen.
Als ik ga lezen of een film kijken neem ik er al heel snel weer wat lekkers bij.
zaterdag 25 maart 2017 05:52
Thoughtful knap gelijk beginnen!! Wij hebben dit weekend 2 verjaardagen en een etentje dus we beginnen maandag. Volgende week weer een verjaardag dus dat wordt wel moeilijk moment. Vertellen jullie iets aan je omgeving??
Nijmtje klinkt ook goed. Het is op de bank voor de tv ook zo vanzelfsprekend om allerlei lekkers weg te werken, veel handiger om iets te gaan doen.
Ik ben ook erg veel aangekomen laatste maanden. Met kerst was ik 114 nu 128 vreselijk. Lange weg te gaan.
Nijmtje klinkt ook goed. Het is op de bank voor de tv ook zo vanzelfsprekend om allerlei lekkers weg te werken, veel handiger om iets te gaan doen.
Ik ben ook erg veel aangekomen laatste maanden. Met kerst was ik 114 nu 128 vreselijk. Lange weg te gaan.
zondag 26 maart 2017 23:56
Sorry, het is niet eerder gelukt nog uitgebreider te reageren. Bij mij is het er ingeslopen in de puberteit. Inmiddels ben ik bijna 30 en heb ik een serieuze eetverslaving. Ik vind dat heel ingewikkeld en ik vind dit topic ook moeilijk, omdat een verslaving iets lijkt waar je zonder hulp niet vanaf komt. Het is ontzettend confronterend. Ik ben soms bang dat het me nooit gaat lukken, dat het altijd een zwak punt blijft. Dat ik, stel dát ik ooit mijn streefgewicht bereik, het er binnen no time weer aan eet. Ook zit het gevoel van falen en mislukt zijn ontzettend diep. Niet alleen op dit gebied, maar eigenlijk op bijna alle gebieden.
Elke week begin ik gemotiveerd en weet ik zeker dat het nu wel gaat lukken, want ik moet het gewoon doen en streng zijn tegen mezelf. Soms gaat het na een paar uur al mis en soms pas na drie weken (maar dan duurt het weken voordat ik mezelf weer herpak). Eén keer de teugels laten vieren en alle remmen zijn weer los. Eigenlijk is het voorlopig gewoon geen optie om mezelf een keer wél iets te gunnen, tot ik daar wel mee om kan gaan. Een slechte dag is geen optie, want voor ik het weet is het een slechte maand.
Ik was in drie weken vier kilo kwijt! Trots was ik, ik zat helemaal in de flow. Maar toen kwam er een etentje, en nog één, dus mijn gedachtenkronkels vertelde me dat ik dan de rest van de dag ook mijn best niet hoefde te doen want dat was toch zinloos. Maar dat werden drie etentjes in een week en dat werden nu al twee slechte weken. Doodvermoeiend.
Geen enkel doel geeft mij voldoende motivatie. Zelfs mijn bruiloft niet. Ik was tien kilo afgevallen toen ik mijn jurk kocht, wow! Ik voelde me waanzinnig goed! Maar toen ik trouwde was die tien kilo er weer aan en mijn jurk zat vreselijk. Zoveel heb ik gehuild en ik heb tegen mijn man geroepen dat ik liever niet trouwde dan dat ik dik trouwde. De coupeuse heeft het ritsje bij mijn kont verwijderd omdat 'ie niet dicht meer ging. Je ziet op foto's dat mijn jurk te strak zat en halverwege de avond trok ik een andere jurk aan omdat ik echt pijn had. Het doet me nog steeds verdriet. Mijn man heeft me beloofd dat we een fotoshoot gaan doen als ik op gewicht ben, maar ik denk niet dat die fotoshoot er ooit komt.
Ik zit nu op mijn zwaarste gewicht ooit en ik schaam me ontzettend voor mijn lijf. Het liefste ga ik de deur niet meer uit.
Elke week begin ik gemotiveerd en weet ik zeker dat het nu wel gaat lukken, want ik moet het gewoon doen en streng zijn tegen mezelf. Soms gaat het na een paar uur al mis en soms pas na drie weken (maar dan duurt het weken voordat ik mezelf weer herpak). Eén keer de teugels laten vieren en alle remmen zijn weer los. Eigenlijk is het voorlopig gewoon geen optie om mezelf een keer wél iets te gunnen, tot ik daar wel mee om kan gaan. Een slechte dag is geen optie, want voor ik het weet is het een slechte maand.
Ik was in drie weken vier kilo kwijt! Trots was ik, ik zat helemaal in de flow. Maar toen kwam er een etentje, en nog één, dus mijn gedachtenkronkels vertelde me dat ik dan de rest van de dag ook mijn best niet hoefde te doen want dat was toch zinloos. Maar dat werden drie etentjes in een week en dat werden nu al twee slechte weken. Doodvermoeiend.
Geen enkel doel geeft mij voldoende motivatie. Zelfs mijn bruiloft niet. Ik was tien kilo afgevallen toen ik mijn jurk kocht, wow! Ik voelde me waanzinnig goed! Maar toen ik trouwde was die tien kilo er weer aan en mijn jurk zat vreselijk. Zoveel heb ik gehuild en ik heb tegen mijn man geroepen dat ik liever niet trouwde dan dat ik dik trouwde. De coupeuse heeft het ritsje bij mijn kont verwijderd omdat 'ie niet dicht meer ging. Je ziet op foto's dat mijn jurk te strak zat en halverwege de avond trok ik een andere jurk aan omdat ik echt pijn had. Het doet me nog steeds verdriet. Mijn man heeft me beloofd dat we een fotoshoot gaan doen als ik op gewicht ben, maar ik denk niet dat die fotoshoot er ooit komt.
Ik zit nu op mijn zwaarste gewicht ooit en ik schaam me ontzettend voor mijn lijf. Het liefste ga ik de deur niet meer uit.
maandag 27 maart 2017 00:18
Ach Drackie toch
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. De meeste adviezen zul je wel al kennen en zijn vaak ook een open deur. Het lastige bij eten is natuurlijk ook dat je er niet helemaal mee kunt stoppen i.t.t. alcohol of roken.
En het wordt al snel een vicieuze cirkel; eten als troost, schuldgevoel wegens te veel eten, behoefte aan troost, dus weer eten.
Toch maar een adviesje probeer die gedachte van gefaald en mislukt te laten varen. Er zijn eigenlijk maar weinig mensen gefaald en mislukt. Jij worstelt met eten en (over)gewicht, dus je hoort bij een behoorlijk grote groep.
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. De meeste adviezen zul je wel al kennen en zijn vaak ook een open deur. Het lastige bij eten is natuurlijk ook dat je er niet helemaal mee kunt stoppen i.t.t. alcohol of roken.
En het wordt al snel een vicieuze cirkel; eten als troost, schuldgevoel wegens te veel eten, behoefte aan troost, dus weer eten.
Toch maar een adviesje probeer die gedachte van gefaald en mislukt te laten varen. Er zijn eigenlijk maar weinig mensen gefaald en mislukt. Jij worstelt met eten en (over)gewicht, dus je hoort bij een behoorlijk grote groep.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
maandag 27 maart 2017 00:38
Het punt is misschien wel dat ik me mislukt voel op bijna alle gebieden. Ik heb geen baan (ik ben arbeidsongeschikt), geen diploma, en gezond eten kan ik ook al niet. Dat gevoel zit echt ontzettend diep en ik loop ook bij een psycholoog daarvoor. Zij kan me alleen niet zo goed helpen met het eten heb ik het idee, dus ik heb me zonet aangemeld bij een dieetpsycholoog. Eerste sessie is gratis, en ik ga daarna met mijn man overleggen of het 't geld waard is om dat te gaan doen. Ik zou het wel graag willen. Ik wil hier zo graag vanaf! Dat moet toch óóit lukken?
maandag 27 maart 2017 01:23
Als je arbeidsongeschikt bent heb je een ziekte of andere gezondheidsproblemen. Voor mij is zo iemand niet mislukt, maar heeft gewoon pech. En trouwens, geen baan hebben heeft ook voordelen. Maar ik snap wat je bedoelt hoor.
Geen diploma, och daar is nog wel iets aan te doen, mocht je dat willen. Ik heb zelf pas rond mijn 30e het vwo-diploma gehaald. Het was de eerste keer dat ik echt leerde en het opmerkelijke was dat ik er ook psychisch beter van werd.
Zou je interesse hebben in een interessante (thuis)studie?
Geen diploma, och daar is nog wel iets aan te doen, mocht je dat willen. Ik heb zelf pas rond mijn 30e het vwo-diploma gehaald. Het was de eerste keer dat ik echt leerde en het opmerkelijke was dat ik er ook psychisch beter van werd.
Zou je interesse hebben in een interessante (thuis)studie?
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
maandag 27 maart 2017 09:09
@Drackie dikke knuffel en ik herken wel wat je zegt van liever huis niet meer uit. Ik vind dat ook moeilijk en schaam me overal. Ik hoop dat de dieetpsych je iets kan helpen en wie weet helpt schrijven hier onder gelijkgestemden ook wel. Zie je ook zo op tegen het zweten als het warmer wordt en hoe iedereen je dab aankijkt ?
maandag 27 maart 2017 09:10
Drackie, wat een pijn, onmacht en verdriet lees ik uit je post .. Het doet mij zelfs pijn om het te lezen. Vooral nog om hoe je lijkt vast te zitten in je gedachten. Ik herken heel veel, ook het gevoel van falen en mislukking op alle gebieden. Dat is heel zwaar om te dragen. Weet je man hier vanaf?
Bij tijd en wijle overvalt het mij ook en vind ik mezelf verschrikkelijk voor wat ik allemaal doe, schaam ik me ook dood, maar ik ben al eerder gaan proberen om met meer liefde naar mezelf te kijken.
Waar denk je dat jouw eetgedrag vandaan komt?
Ik reageer later verder, maar moest even op jouw post terugkomen. Dikke knuffel voor jou!
Bij tijd en wijle overvalt het mij ook en vind ik mezelf verschrikkelijk voor wat ik allemaal doe, schaam ik me ook dood, maar ik ben al eerder gaan proberen om met meer liefde naar mezelf te kijken.
Waar denk je dat jouw eetgedrag vandaan komt?
Ik reageer later verder, maar moest even op jouw post terugkomen. Dikke knuffel voor jou!
Never stop trying
maandag 27 maart 2017 21:49
Over de schaamte: het zit zo in alles verweven dat ik soms vergeet hoe vaak ik me schaam op een dag. Als ik iets vets buiten eet, denk ik vaak dat iedereen eerder naar mij kijkt omdat ik dikker ben (heb wel eens een opmerking van een 'random' iemand gehad die langs me liep terwijl ik iets kleins, zoets at). Ik probeer vaak te verhullen dat ik aan het eten ben, vooral buiten, dan wacht ik tot ik op een rustig stuk ben en niet continu mensen tegenkom tegenover me. Als ik afreken bij de supermarkt met ongezonde dingen, dan hoop ik dat mensen denken dat het voor een feestje is, Als ik op een feestje ben, probeer ik vaak te verbloemen hoeveel ik eet t.o.v. andere mensen. Als ik niet eet (of sociaal gezien niet 'kan' eten), denk ik er de hele tijd aan. Dit is allemaal zo vermoeiend en het houdt je echt de hele dag bezig.
Candy: ik baal er vooral van dat ik niet lekker 1 laag kleding aan kan doen, lekker los shirtje op een broek, omdat je alles dan ziet zitten. De blikken van andere mensen zijn soms inderdaad niet ingebeeld. Hoe gaat het de eerste dag??
Nyntje: goed idee om andere dingen te gaan doen waarbij je niet echt tegelijkertijd kunt eten. Eet jij de hele dag door, of is het op bepaalde momenten erger?
Drackie: dat mislukte gevoel is echt totaal misplaatst. Jammer dat ik je met deze opmerking er niet vanaf kan helpen. Wat is er eigenlijk erg aan geen diploma hebben? Als je er goede redenen voor hebt (kan met hetzelfde te maken hebben als waarom je arbeidsongeschikt bent, of met faalangst bijvoorbeeld, of geen geschikte opleiding voor jou kunnen vinden, of gewoon niet willen), is het prima en als je het eigenlijk graag zou willen, zou je best eens kunnen kijken naar een thuiscursus! Hoeft niet meteen heel hoog gegrepen te zijn, maar zulke dingen kunnen een gevoel van voldoening en trots geven. Het allerbelangrijkste is jezelf positiever zien, niet het eten op zich aanpakken.
Ik heb bij gods gratie een opleiding afgemaakt, maar je wilt niet vragen hoe ik me gedurende al die jaren heb gevoeld. Het geeft een goed gevoel dat ik het heb gehaald. Nu doe ik een andere opleiding, ik heb een baan waar ik soms voor op mijn tenen moet lopen om het vol te houden, en ik werk niet eens fulltime. Ik trek het bij periodes echt maar net, en word zowel op mijn werk als op mijn opleiding weer geconfronteerd met het minderwaardige gevoel. Thuis slaap ik veel, reageer ik me af op mijn dierbaren, eet ik veel. Ik voel me soms ook mislukt, maar ik probeer wel met compassie naar mezelf te kijken.
Ik schreef het volgens mij eerder al, maar ik probeer een mooi persoon in de spiegel te zien en soms hardop positieve dingen tegen mezelf te zeggen. Niet omdat ik dat meen, maar omdat ik weet dat het op lange termijn helpt en een verandering in je manier van denken teweeg brengt.
Wat een lap tekst. Het is één dag goed gegaan, vandaag niet. Ik heb een erg drukke week met een belangrijke deadline en allerlei opdrachten. Ben erg gestresst .. Ik ga maar weer aan de slag. Hoop dat het bij jullie goed gaat!
Candy: ik baal er vooral van dat ik niet lekker 1 laag kleding aan kan doen, lekker los shirtje op een broek, omdat je alles dan ziet zitten. De blikken van andere mensen zijn soms inderdaad niet ingebeeld. Hoe gaat het de eerste dag??
Nyntje: goed idee om andere dingen te gaan doen waarbij je niet echt tegelijkertijd kunt eten. Eet jij de hele dag door, of is het op bepaalde momenten erger?
Drackie: dat mislukte gevoel is echt totaal misplaatst. Jammer dat ik je met deze opmerking er niet vanaf kan helpen. Wat is er eigenlijk erg aan geen diploma hebben? Als je er goede redenen voor hebt (kan met hetzelfde te maken hebben als waarom je arbeidsongeschikt bent, of met faalangst bijvoorbeeld, of geen geschikte opleiding voor jou kunnen vinden, of gewoon niet willen), is het prima en als je het eigenlijk graag zou willen, zou je best eens kunnen kijken naar een thuiscursus! Hoeft niet meteen heel hoog gegrepen te zijn, maar zulke dingen kunnen een gevoel van voldoening en trots geven. Het allerbelangrijkste is jezelf positiever zien, niet het eten op zich aanpakken.
Ik heb bij gods gratie een opleiding afgemaakt, maar je wilt niet vragen hoe ik me gedurende al die jaren heb gevoeld. Het geeft een goed gevoel dat ik het heb gehaald. Nu doe ik een andere opleiding, ik heb een baan waar ik soms voor op mijn tenen moet lopen om het vol te houden, en ik werk niet eens fulltime. Ik trek het bij periodes echt maar net, en word zowel op mijn werk als op mijn opleiding weer geconfronteerd met het minderwaardige gevoel. Thuis slaap ik veel, reageer ik me af op mijn dierbaren, eet ik veel. Ik voel me soms ook mislukt, maar ik probeer wel met compassie naar mezelf te kijken.
Ik schreef het volgens mij eerder al, maar ik probeer een mooi persoon in de spiegel te zien en soms hardop positieve dingen tegen mezelf te zeggen. Niet omdat ik dat meen, maar omdat ik weet dat het op lange termijn helpt en een verandering in je manier van denken teweeg brengt.
Wat een lap tekst. Het is één dag goed gegaan, vandaag niet. Ik heb een erg drukke week met een belangrijke deadline en allerlei opdrachten. Ben erg gestresst .. Ik ga maar weer aan de slag. Hoop dat het bij jullie goed gaat!
Never stop trying
dinsdag 28 maart 2017 12:39
Hoi Maan, ik kende het niet, maar heb zojuist op internet een en ander gelezen. Het idee trekt me persoonlijk niet zo, maar mooi dat het bestaat. Heb je er zelf ervaringen mee?
Drackie hoe gaat het met je?
Thoughtful ja goed verwoord die schaamte!
Ik heb de eerste dag moeilijk moment gehad begin vd middag en een (1) koek gegeten. Niet de bedoeling maar ook geen ramp. Verder ging het heel goed en nu vandaag ook. Vanaf morgen wel fijn dat er yoghurt enzo bijkomt;-)
Drackie hoe gaat het met je?
Thoughtful ja goed verwoord die schaamte!
Ik heb de eerste dag moeilijk moment gehad begin vd middag en een (1) koek gegeten. Niet de bedoeling maar ook geen ramp. Verder ging het heel goed en nu vandaag ook. Vanaf morgen wel fijn dat er yoghurt enzo bijkomt;-)
dinsdag 28 maart 2017 18:28
Bedankt voor de reacties. Een thuisstudie heb ik wel naar gekeken, maar ik heb dat eerder geprobeerd en ik loop steeds aan tegen het feit dat ik weinig discipline heb. Op eigenlijk alle gebieden is dat een beetje een probleem, ook op het gebied van eten. Mijn arbeidsongeschiktheid is trouwens vanwege een moeilijk verleden met heftige psychische problematiek, daarom heb ik ook geen diploma. Het gaat inmiddels al heel veel beter, maar eten is één van de dingen waar ik nog steeds mee zit.
Mijn man weet het wel, maar ik vind het moeilijk om het er met hem over te hebben. Hij kent mijn worsteling met eten wel en weet ook dat ik me een mislukkeling voel. Dat zit eigenlijk in alles verweven. Soms overvalt me dat opeens zo erg, dan verlam ik helemaal. Kan ik alleen maar huilen en denk ik dat het nooit beter gaat worden. Het verstikt me.
Ik heb het ontzettend moeilijk met het feit dat ik geen diploma en baan heb. Daar komt dat mislukte gevoel vandaan. Daarnaast stel ik eisen aan mezelf waar ik nooit aan kan voldoen: in mijn ogen faal ik dus altijd omdat ik niet het allerbeste resultaat behaal (dan ga je je vanzelf een mislukkeling voelen). Ook heb ik mijn lijf flink verpest met mijn eetgedrag (veel striae) en heb ik veel littekens door zelfbeschadiging. Ik kan dat niet accepteren, ik heb heel veel verdriet van wat ik mezelf heb aangedaan. Het is teveel en te groot om er al te diep op in te gaan, maar er zijn echt genoeg en grote redenen om mezelf een mislukkeling te voelen.
Ik ga met mijn psycholoog werken aan mijn zelfbeeld, maar daarnaast wil ik ook heel graag het eten aanpakken. Ik merk namelijk dat mijn gezondheid eronder lijdt. Ik ben niet zo mobiel vanwege een aangeboren afwijking, maar mijn conditie en gewicht maken het er niet beter op.
Candy, ik zweet gelukkig heel erg weinig. Daar heb ik echt mazzel mee, maar ik kan me voorstellen dat je daar tegenop ziet. Knuffel terug! En wat ben je goed bezig!
Thoughtful, ik kan me die schaamte zo goed voorstellen en het is doodvermoeiend. Ik heb inmiddels wel geleerd om me van die blikken (van vreemden) niks aan te trekken maar dat heeft jaren geduurd. Ik durfde vroeger bijvoorbeeld ook niet met een groep te eten. Dat was best wel ingewikkeld. Ik vind het nu vooral nog moeilijk dat mensen mijn dikke lijf zien, en ze zullen ook vast zien dat dat dikke lijf steeds dikker wordt. Foto's: afschuwelijk. Familiebezoek: de hel. De hele dag aan eten denken is ook herkenbaar. Als ik naar een feestje ga, kan ik alleen maar denken aan het eten dat daar zal zijn. Als ik bezoek krijg, haal ik iets lekkers 'voor het bezoek' maar eigenlijk voor mezelf. En dan heb ik ook nog de rare gewoonte dat het 'in evenwicht' moet zijn, evenveel zoet als hartig. Anders klopt het niet en word ik helemaal onrustig. Knuffel voor jou.
Mijn man weet het wel, maar ik vind het moeilijk om het er met hem over te hebben. Hij kent mijn worsteling met eten wel en weet ook dat ik me een mislukkeling voel. Dat zit eigenlijk in alles verweven. Soms overvalt me dat opeens zo erg, dan verlam ik helemaal. Kan ik alleen maar huilen en denk ik dat het nooit beter gaat worden. Het verstikt me.
Ik heb het ontzettend moeilijk met het feit dat ik geen diploma en baan heb. Daar komt dat mislukte gevoel vandaan. Daarnaast stel ik eisen aan mezelf waar ik nooit aan kan voldoen: in mijn ogen faal ik dus altijd omdat ik niet het allerbeste resultaat behaal (dan ga je je vanzelf een mislukkeling voelen). Ook heb ik mijn lijf flink verpest met mijn eetgedrag (veel striae) en heb ik veel littekens door zelfbeschadiging. Ik kan dat niet accepteren, ik heb heel veel verdriet van wat ik mezelf heb aangedaan. Het is teveel en te groot om er al te diep op in te gaan, maar er zijn echt genoeg en grote redenen om mezelf een mislukkeling te voelen.
Ik ga met mijn psycholoog werken aan mijn zelfbeeld, maar daarnaast wil ik ook heel graag het eten aanpakken. Ik merk namelijk dat mijn gezondheid eronder lijdt. Ik ben niet zo mobiel vanwege een aangeboren afwijking, maar mijn conditie en gewicht maken het er niet beter op.
Candy, ik zweet gelukkig heel erg weinig. Daar heb ik echt mazzel mee, maar ik kan me voorstellen dat je daar tegenop ziet. Knuffel terug! En wat ben je goed bezig!
Thoughtful, ik kan me die schaamte zo goed voorstellen en het is doodvermoeiend. Ik heb inmiddels wel geleerd om me van die blikken (van vreemden) niks aan te trekken maar dat heeft jaren geduurd. Ik durfde vroeger bijvoorbeeld ook niet met een groep te eten. Dat was best wel ingewikkeld. Ik vind het nu vooral nog moeilijk dat mensen mijn dikke lijf zien, en ze zullen ook vast zien dat dat dikke lijf steeds dikker wordt. Foto's: afschuwelijk. Familiebezoek: de hel. De hele dag aan eten denken is ook herkenbaar. Als ik naar een feestje ga, kan ik alleen maar denken aan het eten dat daar zal zijn. Als ik bezoek krijg, haal ik iets lekkers 'voor het bezoek' maar eigenlijk voor mezelf. En dan heb ik ook nog de rare gewoonte dat het 'in evenwicht' moet zijn, evenveel zoet als hartig. Anders klopt het niet en word ik helemaal onrustig. Knuffel voor jou.
dinsdag 28 maart 2017 23:10
Candy: goed bezig! Heel veel succes met de verdere dagen. Het inkomen is lastig, hoop voor je dat het je daarna makkelijker af gaat . Hoor graag hoe het jou allemaal vergaat.
Drackie: over de discipline kan ik je weinig zinnig advies geven, ik loop daar ook al mijn hele leven tegenaan en het brengt me op alle gebieden van mijn leven soms in grote problemen. Lieverd, er zijn nooit geldige redenen om jezelf een mislukkeling te voelen.
Van die hoge eisen moet je afstappen, en al helemáál als je iets aan dat eten wil gaan doen. Ik faal in dat opzicht continu, maar ik probeer het te accepteren en weer verder te gaan. Als ik in elke mislukking blijf hangen, kom ik nooit meer overeind..
Ik vind het verdrietig voor je dat je iets niet kunt accepteren, wat al heeft plaatsgevonden. Gedane zaken nemen geen keer. Hoe eerder je het van jezelf accepteert, hoe beter. Bedenk gewoon elke keer als je ervan baalt 'ik kon toen niet anders'. Het waren/zijn je copingmechanismen.
Ik heb net nog wat lieve dingen tegen mezelf gezegd in de spiegel. Ik zag een vreselijk dik lijf en baal ook enorm dat ik op een gegeven moment over teveel grenzen heen ben gegaan, waardoor ik zo dik ben geworden als ik nu ben. Maar als ik toen echt anders had gekund, had ik dat wel gedaan.
De rare kronkels met eten herken ik ook! Het is toch een soort controledwang. 'Zogenaamd' voor het bezoek.. Oja ik wilde je nog vragen hoe jij wilt beginnen met het aanpakken van je eetgedrag (omdat je zegt dat je zulke hoge eisen aan jezelf stelt :p).
Kun je anders proberen iets te bedenken als eerste stap, dat ook écht haalbaar voor je is?
Maan: ik heb daar inderdaad wel eens over nagedacht! Maar de drempel is toch nog zo hoog, dat ik het liever echt anoniem doe.
Ik moet mijn doel in ieder geval voor deze week bijstellen naar: gezonde basismaaltijden eten (ontbijt, lunch en avondeten). Dat andere was, voor nu nog, te hoog gegrepen.
Drackie: over de discipline kan ik je weinig zinnig advies geven, ik loop daar ook al mijn hele leven tegenaan en het brengt me op alle gebieden van mijn leven soms in grote problemen. Lieverd, er zijn nooit geldige redenen om jezelf een mislukkeling te voelen.
Van die hoge eisen moet je afstappen, en al helemáál als je iets aan dat eten wil gaan doen. Ik faal in dat opzicht continu, maar ik probeer het te accepteren en weer verder te gaan. Als ik in elke mislukking blijf hangen, kom ik nooit meer overeind..
Ik vind het verdrietig voor je dat je iets niet kunt accepteren, wat al heeft plaatsgevonden. Gedane zaken nemen geen keer. Hoe eerder je het van jezelf accepteert, hoe beter. Bedenk gewoon elke keer als je ervan baalt 'ik kon toen niet anders'. Het waren/zijn je copingmechanismen.
Ik heb net nog wat lieve dingen tegen mezelf gezegd in de spiegel. Ik zag een vreselijk dik lijf en baal ook enorm dat ik op een gegeven moment over teveel grenzen heen ben gegaan, waardoor ik zo dik ben geworden als ik nu ben. Maar als ik toen echt anders had gekund, had ik dat wel gedaan.
De rare kronkels met eten herken ik ook! Het is toch een soort controledwang. 'Zogenaamd' voor het bezoek.. Oja ik wilde je nog vragen hoe jij wilt beginnen met het aanpakken van je eetgedrag (omdat je zegt dat je zulke hoge eisen aan jezelf stelt :p).
Kun je anders proberen iets te bedenken als eerste stap, dat ook écht haalbaar voor je is?
Maan: ik heb daar inderdaad wel eens over nagedacht! Maar de drempel is toch nog zo hoog, dat ik het liever echt anoniem doe.
Ik moet mijn doel in ieder geval voor deze week bijstellen naar: gezonde basismaaltijden eten (ontbijt, lunch en avondeten). Dat andere was, voor nu nog, te hoog gegrepen.
Never stop trying
dinsdag 28 maart 2017 23:47
Op de vragen over die meetings van anonieme overeters.
Zelf persoonlijk geen ervaring mee. Werktechnisch gezien wel. Ik spreek veel mensen die naar meetings gaan (niet alleen overeters-meetings). Wordt veelal lovend over gesproken. Het is juist een plek waar je alles kan delen, en er wordt veel waarde gehecht aan anonimiteit: alles wat binnen een meeting besproken wordt, blijft binnen de meeting.
Eerlijk is eerlijk: als ik de website van AO lees zou ik er ook niet gelijk enthousiast van worden. Ik zag op de lijst van bijeenkomsten staan dat aangeraden wordt van te voren te bellen. Enerzijds drempelverhogend, anderzijds kan je natuurlijk gewoon bellen en eens horen hoe het klinkt. Als je er geen goed gevoel bij hebt kun je altijd nog thuisblijven.
Zelf persoonlijk geen ervaring mee. Werktechnisch gezien wel. Ik spreek veel mensen die naar meetings gaan (niet alleen overeters-meetings). Wordt veelal lovend over gesproken. Het is juist een plek waar je alles kan delen, en er wordt veel waarde gehecht aan anonimiteit: alles wat binnen een meeting besproken wordt, blijft binnen de meeting.
Eerlijk is eerlijk: als ik de website van AO lees zou ik er ook niet gelijk enthousiast van worden. Ik zag op de lijst van bijeenkomsten staan dat aangeraden wordt van te voren te bellen. Enerzijds drempelverhogend, anderzijds kan je natuurlijk gewoon bellen en eens horen hoe het klinkt. Als je er geen goed gevoel bij hebt kun je altijd nog thuisblijven.
woensdag 29 maart 2017 13:24
Drackie; hihi ik hou ook van veel keuze in lekkers "voor het bezoek" en dan geniet ik daar vooral zelf van. Moest daar even om lachen. Ik hoop dat je echt steun aan de psycholoog hebt. Niemand verdient een negatief zelfbeeld. Al ben je 6 vierkante meter, iedereen is waardig!!! Ik heb ook geen opleiding afgerond, maar toevallig via werkervaring wel richting leuk baantje terecht gekomen.
Later verder afspraak!!
Later verder afspraak!!
woensdag 29 maart 2017 20:00
Ben ik weer. Ik had een afspraak en die stond voor de deur
Drackie wat fijn dat je een man hebt waar je het ook aan kunt vertellen. Hoe ging het vandaag met je?
Thoughtful doelen bijstellen is prima, gezonde basismaaltijden is al enorme change of lifestyle. Alles op zijn tijd.
Maan dankje voor je ervaringen
Hier dag 3, gaat goed maar zou wel zin hebben in lekkers
Drackie wat fijn dat je een man hebt waar je het ook aan kunt vertellen. Hoe ging het vandaag met je?
Thoughtful doelen bijstellen is prima, gezonde basismaaltijden is al enorme change of lifestyle. Alles op zijn tijd.
Maan dankje voor je ervaringen
Hier dag 3, gaat goed maar zou wel zin hebben in lekkers
woensdag 29 maart 2017 20:21
donderdag 30 maart 2017 20:28
Hoi Maan, ik begrijp niet goed wat je bedoelt met het niet te mooi proberen te maken. Wil je dat nog eens toelichten? Ik wil proberen een normale houding ten opzichte van voeding te krijgen. Voor mij betekent dat onder meer ook dat je wel eens zin in iets lekkers kan hebben, maar dat je daar niet altijd aan hoeft toe te geven.
Drackie en Thoughtful hoe ging jullie dag?
Ik vind het zo meevallen dit so far. Heb vandaag een beker brinta gemaakt om als ontbijt te drinken, een beker appelsap tussendoor, een yoghurt frambozen smoothie gemaakt als lunch, gepureerde appel met peer tussendoor, champignoncremesoep zelf gemaakt als diner en nu nog schaal yoghurt.
Vanmorgen 124.9. Toch fijn weer onder 125. Nu volgend doel onder 120.
Oja, naast de keuze nu voor vloeibaar neem ik dus ook in een kleine beker de soep, smoothie en zuivel. Zoals de porties die je krijgt als je in ziekenhuis ligt. Ik had gedacht om te komen van de honger maar het houdt me gedurende de dag niet eens zo bezig. En omdat ik de yoghurt pas nu neem ipv na de maaltijd is de avond ook al prima.
Drackie en Thoughtful hoe ging jullie dag?
Ik vind het zo meevallen dit so far. Heb vandaag een beker brinta gemaakt om als ontbijt te drinken, een beker appelsap tussendoor, een yoghurt frambozen smoothie gemaakt als lunch, gepureerde appel met peer tussendoor, champignoncremesoep zelf gemaakt als diner en nu nog schaal yoghurt.
Vanmorgen 124.9. Toch fijn weer onder 125. Nu volgend doel onder 120.
Oja, naast de keuze nu voor vloeibaar neem ik dus ook in een kleine beker de soep, smoothie en zuivel. Zoals de porties die je krijgt als je in ziekenhuis ligt. Ik had gedacht om te komen van de honger maar het houdt me gedurende de dag niet eens zo bezig. En omdat ik de yoghurt pas nu neem ipv na de maaltijd is de avond ook al prima.
