Psyche
alle pijlers
flashbacks na een scheiding
zaterdag 9 augustus 2014 18:34
Een maand of zeven geleden ben ik vrij plotsklaps gescheiden. Een maand lang wilde mijn ex nadenken, nadat ik er achter kwam dat hij stiekem contact had met de vrouw met wie hij nu een relatie heeft. Na deze maand van nadenken - en verder een heel harmonieuze relatie van bijna twaalf jaar - was ik ineens alleen.
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
woensdag 22 oktober 2014 20:52
Waarom sluit je je af?
Wil je mensen niet lastig vallen, voel je je fijner alleen, ben je bang dat mensen vinden dat je je aanstelt? Of ben je moe van je sores?
Zelf heb ik ook die neiging, vind het prettiger en waarschijnlijk nog steeds veiliger om alleen te zijn met zorgen, verdriet of andere "negatieve" emoties. Zelfs als ik weet dat ik me beter wel kan uiten.
Maar het is wel herkenbaar en misschien is het ook goed zo hoor lieve Leo, om je op dit moment terug te trekken, je energie te sparen en zelf te broeden op wat je dwarszit.
Alleen hoop ik, dat als het niet goed is, je de weg naar anderen snel weer vindt.
Wil je mensen niet lastig vallen, voel je je fijner alleen, ben je bang dat mensen vinden dat je je aanstelt? Of ben je moe van je sores?
Zelf heb ik ook die neiging, vind het prettiger en waarschijnlijk nog steeds veiliger om alleen te zijn met zorgen, verdriet of andere "negatieve" emoties. Zelfs als ik weet dat ik me beter wel kan uiten.
Maar het is wel herkenbaar en misschien is het ook goed zo hoor lieve Leo, om je op dit moment terug te trekken, je energie te sparen en zelf te broeden op wat je dwarszit.
Alleen hoop ik, dat als het niet goed is, je de weg naar anderen snel weer vindt.
woensdag 22 oktober 2014 23:23
Ik weet dat het suf klinkt maar ik heb vaak geen zín in praten over wat er aan de hand is. Het is zo'n verhaal, zo saai inmiddels en geldzorgen hebben zo veel mensen.
Ook dat is oud nieuws.
Dat gesprek met die therapeute heeft er ook in gehakt of zo.
Hoofstralief, dank je wel voor je lieve en ware woorden.
Allemaal trouwens bedankt weer, engelen die jullie zijn.
Ook dat is oud nieuws.
Dat gesprek met die therapeute heeft er ook in gehakt of zo.
Hoofstralief, dank je wel voor je lieve en ware woorden.
Allemaal trouwens bedankt weer, engelen die jullie zijn.
woensdag 22 oktober 2014 23:54
quote:korenwolf schreef op 17 oktober 2014 @ 09:31:
Ha Leo,
Hoe gaat het? Ik kom even vertellen dat je niet moet vergeten dat je als de griep over is, nog een paar dagen een extra grote hond krijgt. Dat is een van de bijverschijnselen, helaas. Maar het hoort erbij en hij gaat ook weer weg.
Ik vergeet dat zelf altijd, dat hond nog bij de griep hoort. Hoest hem maar lekker hard in z'n gezicht.
Niet om 'ze zei het toch' , maar omdat het heel misschien een beetje troost dat dat snertbeest kennelijk een uitnodiging had gekregen van je griep. Soort trap na.
En al hebben zoveel mensen geldzorgen, het blijft ruk. En nog rukker dat je woont daar waar je niet wilt wonen en een ex hebt die je niet wilt hebben.
Ha Leo,
Hoe gaat het? Ik kom even vertellen dat je niet moet vergeten dat je als de griep over is, nog een paar dagen een extra grote hond krijgt. Dat is een van de bijverschijnselen, helaas. Maar het hoort erbij en hij gaat ook weer weg.
Ik vergeet dat zelf altijd, dat hond nog bij de griep hoort. Hoest hem maar lekker hard in z'n gezicht.
Niet om 'ze zei het toch' , maar omdat het heel misschien een beetje troost dat dat snertbeest kennelijk een uitnodiging had gekregen van je griep. Soort trap na.
En al hebben zoveel mensen geldzorgen, het blijft ruk. En nog rukker dat je woont daar waar je niet wilt wonen en een ex hebt die je niet wilt hebben.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 23 oktober 2014 04:22
Ja, is zo, ik was heel ziek natuurlijk ook nog.
Die griep hakte er behoorlijk in inderdaad.
Ik had een avond 39.8 koorts. Schrok me rot. Alleen met een kind is dat best eng.
Zo lamlendig voel ik me al een week of twee maar eigenlijk is dat dus helemaal niet verwonderlijk. Ik was ziekig.
Zonder die griep had ik ook zorgen gehad maar er niet zo diep van in de put gaan zitten waarschijnlijk.
Wat fijn dat er een soort van verklaring is voor mijn gemoedstoestand.
Daar knap ik serieus van op.....
En dat ik dat zélf niet bedacht had!
Ouderdom.
Geef ik dát daarvan de schuld.
Héh, lekker is dat, stukje afschuiven.
Die griep hakte er behoorlijk in inderdaad.
Ik had een avond 39.8 koorts. Schrok me rot. Alleen met een kind is dat best eng.
Zo lamlendig voel ik me al een week of twee maar eigenlijk is dat dus helemaal niet verwonderlijk. Ik was ziekig.
Zonder die griep had ik ook zorgen gehad maar er niet zo diep van in de put gaan zitten waarschijnlijk.
Wat fijn dat er een soort van verklaring is voor mijn gemoedstoestand.
Daar knap ik serieus van op.....
En dat ik dat zélf niet bedacht had!
Ouderdom.
Geef ik dát daarvan de schuld.
Héh, lekker is dat, stukje afschuiven.
donderdag 23 oktober 2014 08:15
donderdag 23 oktober 2014 09:54
Een lieverd als Leo verdient lieverds
Hoop dat je snel opknapt van de griep en de hond dan ook weer verder weg gaat zitten.
En dat je zit met het gesprek met die vrouw kan ik me voorstellen. Probeer het toch te laten gaan. Jullie klikken niet. En de manier waarop ze jou naar buiten heeft laten gaan klopt zo niet met hoe je omgaat met patiënten, dat zegt meer over haar dan over jou. Niet over blijven malen dus, maar afsluiten en op zoek naar iemand waar je wel een klik mee hebt.
Ga je beetje uitwaaien vandaag? Pas je op dat je niet wegwaait nu je zoveel bent afgevallen
Hoop dat je snel opknapt van de griep en de hond dan ook weer verder weg gaat zitten.
En dat je zit met het gesprek met die vrouw kan ik me voorstellen. Probeer het toch te laten gaan. Jullie klikken niet. En de manier waarop ze jou naar buiten heeft laten gaan klopt zo niet met hoe je omgaat met patiënten, dat zegt meer over haar dan over jou. Niet over blijven malen dus, maar afsluiten en op zoek naar iemand waar je wel een klik mee hebt.
Ga je beetje uitwaaien vandaag? Pas je op dat je niet wegwaait nu je zoveel bent afgevallen
donderdag 23 oktober 2014 10:05
Hahaha!
Dank je wel Marije....
Wegwaaien zal ik niet met maat 46 maar mijn voeten zijn ook twee maten kleiner geworden (echt waar!), dus ik slof in mijn schoenen, ondanks sokken.
Ja, die peut, die ga ik niet meer zien. Een andere is hier niet eenvoudig helaas maar ik heb iemand die me heeft aangeboden een soort lifecoach te willen zijn voor me.
Ik weet het nog niet hoor (en Meds zal wel gek worden) maar het is een lief, lief, lief aanbod.
Dank je wel Marije....
Wegwaaien zal ik niet met maat 46 maar mijn voeten zijn ook twee maten kleiner geworden (echt waar!), dus ik slof in mijn schoenen, ondanks sokken.
Ja, die peut, die ga ik niet meer zien. Een andere is hier niet eenvoudig helaas maar ik heb iemand die me heeft aangeboden een soort lifecoach te willen zijn voor me.
Ik weet het nog niet hoor (en Meds zal wel gek worden) maar het is een lief, lief, lief aanbod.
donderdag 23 oktober 2014 10:11
quote:Eleonora schreef op 23 oktober 2014 @ 10:05:
Hahaha!
Dank je wel Marije....
Wegwaaien zal ik niet met maat 46 maar mijn voeten zijn ook twee maten kleiner geworden (echt waar!), dus ik slof in mijn schoenen, ondanks sokken.
Ja, die peut, die ga ik niet meer zien. Een andere is hier niet eenvoudig helaas maar ik heb iemand die me heeft aangeboden een soort lifecoach te willen zijn voor me.
Ik weet het nog niet hoor (en Meds zal wel gek worden) maar het is een lief, lief, lief aanbod.
Vind een stok om die hond mee te slaan Leo.
Ik wist tot voor kort ook niet dat je voeten ook krimpen of groter worden als je afvalt of aankomt maar het is echt waar! En ja lieve schat, als je ziek bent (geweest) ben je gevoeliger, ik had me dat ook nooit gerealiseerd. Kun je nagaan hoeveel wijzer je nog wordt op je "ouwe dag."
Sterkte lieverd! Alles sal regt kom.
Hahaha!
Dank je wel Marije....
Wegwaaien zal ik niet met maat 46 maar mijn voeten zijn ook twee maten kleiner geworden (echt waar!), dus ik slof in mijn schoenen, ondanks sokken.
Ja, die peut, die ga ik niet meer zien. Een andere is hier niet eenvoudig helaas maar ik heb iemand die me heeft aangeboden een soort lifecoach te willen zijn voor me.
Ik weet het nog niet hoor (en Meds zal wel gek worden) maar het is een lief, lief, lief aanbod.
Vind een stok om die hond mee te slaan Leo.
Ik wist tot voor kort ook niet dat je voeten ook krimpen of groter worden als je afvalt of aankomt maar het is echt waar! En ja lieve schat, als je ziek bent (geweest) ben je gevoeliger, ik had me dat ook nooit gerealiseerd. Kun je nagaan hoeveel wijzer je nog wordt op je "ouwe dag."
Sterkte lieverd! Alles sal regt kom.
donderdag 23 oktober 2014 10:24
donderdag 23 oktober 2014 10:29
Heel vervelend allemaal, ik ben nu ruim 4 jaar gescheiden, hij heeft mij heel veel pijn( geestelijk)gedaan. Veel schulden eraan over gehouden vanwege gedwongen verkoop huis e.d. Kinderen krijgen er ook altijd iets van mee, hoe jong ze ook zijn. Hij had een een ander maar hij bleef ontkennen. Ik ben nu nog steeds boos op hem omdat ik door hem in de schulden zit. Ik wil hem nooit meer terug, alleen voor de kinderen, misschien beter dat hij dichterbij komt wonen. Ik denk dat ik de boosheid pas kwijt ben als ik van de schulden af ben.
Veel sterkte.
Veel sterkte.
donderdag 23 oktober 2014 11:19
He wat naar om te lezen dat je ziek was en ook weer die hond op je bed (en dat terwijl je je bed niet uit kunt!). Ik hoop dat je je snel weer beter voelt Leo. Hoewel het er weinig uitnodigend uitziet buiten, helpt buitenlucht misschien?
Heb je je eigen hond eigenlijk nog, of is die meeverhuisd met je ex?
Heb je je eigen hond eigenlijk nog, of is die meeverhuisd met je ex?
There are only two ways to live your life. One is like nothing is a miracle, the other is like everything is - Albert Einstein
donderdag 23 oktober 2014 21:17
Krijgen we dat.....ze is al lang blij....
Nee hoor schat, je hebt gelijk.
Ik ben er ook blij mee.
Vandaag gebeurde er twee wonderen:
Wonder één, ik kreeg een bescheiden financiële meevaller van een klus waar ik niet op gerekend had en om dat te vieren ging ik met mijn dochter naar de supermarkt voor eens iets leuks/lekkers.
Terwijl we winkelden en lol maakten in de jumbo, kwam er een lieve, mij uiterlijk onbekende mevrouw naar me toe, ze vroeg of de naam Eleonora me iets zei....
Het was een Vivaforumster!
Zomaar in het wild!
Ik zal haar nick niet onthullen maar het was echt heel leuk om haar te zien en te spreken.
Al met al, een goede dag.....
Nee hoor schat, je hebt gelijk.
Ik ben er ook blij mee.
Vandaag gebeurde er twee wonderen:
Wonder één, ik kreeg een bescheiden financiële meevaller van een klus waar ik niet op gerekend had en om dat te vieren ging ik met mijn dochter naar de supermarkt voor eens iets leuks/lekkers.
Terwijl we winkelden en lol maakten in de jumbo, kwam er een lieve, mij uiterlijk onbekende mevrouw naar me toe, ze vroeg of de naam Eleonora me iets zei....
Het was een Vivaforumster!
Zomaar in het wild!
Ik zal haar nick niet onthullen maar het was echt heel leuk om haar te zien en te spreken.
Al met al, een goede dag.....
