Psyche
alle pijlers
Het effect van de prestatiemaatschappij
zondag 29 mei 2016 18:49
Je bent borderliner! Je kind is zo druk en chaotisch, het heeft vast ADHD. Is ritalin niet iets? Een vrouw gaat naar de dokter omdat ze zich neerslachtig voelt, ze krijgt meteen antidepressiva voorgeschreven om haar neerslachtigheid te verhelpen. Steeds meer mensen gebruiken medicatie als antidepressiva of ritalin maar is dit inderdaad de oplossing?
De oorzaak van psychische problemen wordt gezocht bij het individu maar hierbij wordt voorbij gegaan aan de onderliggende maatschappelijke problemen. In deze drukke chaotische maatschappij waar de prestatiedruk van mooier, beter, hoger opgeleid alleen maar toeneemt is het schering en inslag met diagnose stickers en pilletjes. Zo snel mogelijk het kaf van het koren scheiden. Alle enigzins afwijkende, en dus nutteloze mensen worden hiermee buiten spel zetten. Hierdoor krijg je niet alleen steeds meer mensen met een psychische ‘’stoornis’’, maar ook steeds meer mensen die niet ‘’normaal’’ of ‘’afwijkend’’ zijn. Deze mensen kunnen niet meer meekomen in deze maatschappij en ondervinden daar allerlei negatieve effecten van in hun leven. Juist deze tendensen zorgen voor discriminatie, bewust of onbewust. Mensen worden onterecht weg gezet als minderwaardig, wat zorgt voor leed op leed.
In plaats van te kijken naar wat er mis is met de mensen, zou het perspectief moeten worden verschoven naar wat er mankeert aan de samenleving. Hier zou op moeten worden geanticipeerd. In plaats van een extra diagnose of een pilletje moet de samenleving constructief worden veranderd. Het ‘abnormale’ zou meer moeten worden geaccepteerd in de samenleving, het afwijkende zou moeten worden gezien als authentiek. De oplossing moet misschien niet gezocht worden in medicatie maar in het accepteren van het ‘anders’ zijn.
De oorzaak van psychische problemen wordt gezocht bij het individu maar hierbij wordt voorbij gegaan aan de onderliggende maatschappelijke problemen. In deze drukke chaotische maatschappij waar de prestatiedruk van mooier, beter, hoger opgeleid alleen maar toeneemt is het schering en inslag met diagnose stickers en pilletjes. Zo snel mogelijk het kaf van het koren scheiden. Alle enigzins afwijkende, en dus nutteloze mensen worden hiermee buiten spel zetten. Hierdoor krijg je niet alleen steeds meer mensen met een psychische ‘’stoornis’’, maar ook steeds meer mensen die niet ‘’normaal’’ of ‘’afwijkend’’ zijn. Deze mensen kunnen niet meer meekomen in deze maatschappij en ondervinden daar allerlei negatieve effecten van in hun leven. Juist deze tendensen zorgen voor discriminatie, bewust of onbewust. Mensen worden onterecht weg gezet als minderwaardig, wat zorgt voor leed op leed.
In plaats van te kijken naar wat er mis is met de mensen, zou het perspectief moeten worden verschoven naar wat er mankeert aan de samenleving. Hier zou op moeten worden geanticipeerd. In plaats van een extra diagnose of een pilletje moet de samenleving constructief worden veranderd. Het ‘abnormale’ zou meer moeten worden geaccepteerd in de samenleving, het afwijkende zou moeten worden gezien als authentiek. De oplossing moet misschien niet gezocht worden in medicatie maar in het accepteren van het ‘anders’ zijn.
zondag 29 mei 2016 18:55
O God, weer een nietszeggend blogje.
Maar ik reageer wel want de discussie er na is altijd beter dan die troosteloze verzameling clichés en kromme redenaties.
Leuk als je authentiek bent met schizofrenie of depressie, maar in een normale samenleving ben je dan ziek, krijg je behandeling en kun je er na hopelijk weer terug keren in de maatschappij. Om daar idd een bijdrage aan te leveren, of dacht je dat de behandelingen zich zelf betaalden?
Ziek doesn't equal minderwaardig.
Maar ik reageer wel want de discussie er na is altijd beter dan die troosteloze verzameling clichés en kromme redenaties.
Leuk als je authentiek bent met schizofrenie of depressie, maar in een normale samenleving ben je dan ziek, krijg je behandeling en kun je er na hopelijk weer terug keren in de maatschappij. Om daar idd een bijdrage aan te leveren, of dacht je dat de behandelingen zich zelf betaalden?
Ziek doesn't equal minderwaardig.
zondag 29 mei 2016 18:55
Hoe kom je erbij om te stellen 'dat er wat mankeert' aan de samenleving?
Ik ben het daar niet mee eens. Althans in de zin van het geven van diagnoses. Ook vind ik dat het 'abnormale' zoals jij het noemt juist veel meer geaccepteerd is dan 30 jaar geleden.
Dat mensen vinden dat diagnoses te snel gegeven worden, kan ik me wel indenken. Maar wie bepaalt dat.
Ik ben het daar niet mee eens. Althans in de zin van het geven van diagnoses. Ook vind ik dat het 'abnormale' zoals jij het noemt juist veel meer geaccepteerd is dan 30 jaar geleden.
Dat mensen vinden dat diagnoses te snel gegeven worden, kan ik me wel indenken. Maar wie bepaalt dat.
zondag 29 mei 2016 18:56
zondag 29 mei 2016 18:57
zondag 29 mei 2016 18:58
quote:tennis2012 schreef op 29 mei 2016 @ 18:56:
Dit had ik geschreven kunnen hebben!
Eindelijk iemand die ook weet waar het probleem ligt.
Niet alles kunnen we toeschrijven aan de prestatiemaatschappij maar veel wel.
Bovendien zie ik dat kinderen, jeugd steeds jonger al met psychische problemen begint. En zelfs soms medicatie krijgenMijn zoon is anders maar wat blij met zijn medicatie. Dat gehuil altijd over medicatie.
Dit had ik geschreven kunnen hebben!
Eindelijk iemand die ook weet waar het probleem ligt.
Niet alles kunnen we toeschrijven aan de prestatiemaatschappij maar veel wel.
Bovendien zie ik dat kinderen, jeugd steeds jonger al met psychische problemen begint. En zelfs soms medicatie krijgenMijn zoon is anders maar wat blij met zijn medicatie. Dat gehuil altijd over medicatie.
zondag 29 mei 2016 19:03
Ach....
@TO:
Na de stoornis in het basisonderwijs nu de pillen en medicatie? Heb je niets te doen ofzo?
Doe er ook nog even een over zwarte piet, vreemdgaan en dat 'alle mannen' stom zijn.
Succes verzekerd.
@TO:
Na de stoornis in het basisonderwijs nu de pillen en medicatie? Heb je niets te doen ofzo?
Doe er ook nog even een over zwarte piet, vreemdgaan en dat 'alle mannen' stom zijn.
Succes verzekerd.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 29 mei 2016 19:03
Je zou het ook om kunnen draaien en zeggend at het nu wel geaccepteerd wordt, dat het bestaat. En dat er hulp wordt gegeven in de vorm van pilletjes en therapie om die mensen zich beter te laten voelen. Of denk je dat we die mensen beter als een soort dorpsgek door het leven kunnen laten gaan. Buiten de samenleving, waar ze eigenlijk wel bij willen horen. Maar ja ze zijn nu eenmaal zo. Of moet de rest van de wereld dan maar therapie krijgen om hetzelfde te gaan denken als die kleinere groep die "anders" is
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 29 mei 2016 19:04
quote:tennis2012 schreef op 29 mei 2016 @ 19:02:
Gehuil?
Hoop dat hij op de lange termijn niet al teveel hinder ondervindt van de medicatie.
Ik ben er niet zozeer op tegen maar zou het zonder proberen mits het niet anders kan.
Een kritische noot en men wordt fel Misschien is de zoon van Lady V die mits al lang voorbij
Gehuil?
Hoop dat hij op de lange termijn niet al teveel hinder ondervindt van de medicatie.
Ik ben er niet zozeer op tegen maar zou het zonder proberen mits het niet anders kan.
Een kritische noot en men wordt fel Misschien is de zoon van Lady V die mits al lang voorbij
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 29 mei 2016 19:06
Ik verbaas me wel eens over het feit dat er steeds minder "normale" kinderen lijken te zijn. 9 van de 10 lijkt een "etiketje" met bijbehorende medicatie of aparte behandeling of wat dan ook te hebben. En ja, dat verbaast me wel eens. Ik bedoel, dat er 3, 4 of 5% van alle kinderen misschien een keer een issue heeft, kan je nog begrijpen, maar dat de halve klas tegenwoordig één of ander rugzakje lijkt te hebben, vind ik dan toch wat vreemd...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 29 mei 2016 19:06
quote:tennis2012 schreef op 29 mei 2016 @ 18:56:
Dit had ik geschreven kunnen hebben!
Eindelijk iemand die ook weet waar het probleem ligt.
Niet alles kunnen we toeschrijven aan de prestatiemaatschappij maar veel wel.
Bovendien zie ik dat kinderen, jeugd steeds jonger al met psychische problemen begint. En zelfs soms medicatie krijgen
Wat wil je dan? Is 'de maatschappij' ooit anders geweest dan prestatie gericht? En wat is daar dan fout aan?
Het kan ook gewoon zo zijn dat er meer mensen met ziektes en afwijkingen zijn (al ben ik zelf wel kritisch naar de zogenaamde mode ziekten, en ook geen grote voorstander van medicatie bij kinderen van wie de hersenen nog groeien, maar goed het zijn mijn kinderen toch niet), al is de drempel wel lager geworden om deel te nemen aan de maatschappij als je je niet helemaal jofel voelt (vroeger verhongerde je gewoon, nu krijg je een uitkering he).
Dat allemaal heeft niks te maken met prestatie maatschappij.
Dit had ik geschreven kunnen hebben!
Eindelijk iemand die ook weet waar het probleem ligt.
Niet alles kunnen we toeschrijven aan de prestatiemaatschappij maar veel wel.
Bovendien zie ik dat kinderen, jeugd steeds jonger al met psychische problemen begint. En zelfs soms medicatie krijgen
Wat wil je dan? Is 'de maatschappij' ooit anders geweest dan prestatie gericht? En wat is daar dan fout aan?
Het kan ook gewoon zo zijn dat er meer mensen met ziektes en afwijkingen zijn (al ben ik zelf wel kritisch naar de zogenaamde mode ziekten, en ook geen grote voorstander van medicatie bij kinderen van wie de hersenen nog groeien, maar goed het zijn mijn kinderen toch niet), al is de drempel wel lager geworden om deel te nemen aan de maatschappij als je je niet helemaal jofel voelt (vroeger verhongerde je gewoon, nu krijg je een uitkering he).
Dat allemaal heeft niks te maken met prestatie maatschappij.
zondag 29 mei 2016 19:15
Ik denk dat bij veel kinderen ook meespeelt dat een stabiele thuissituatie niet meer vanzelfsprekend is. Ouders gaan al uit elkaar, al dan niet in onderlinge goede verhouding (vaker niet dan wel) als het kind nauwelijks een peuter is. Vervolgens de hele machtsstrijd onderling, waar kinderen heus wel iets van mee krijgen, zo jong als ze ook zijn. En als het allemaal in pais en vree gaat, dan toch in elk geval het elke week de spullen inpakken en pendelen tussen twee verschillende huishoudens. Met een beetje (on)geluk krijgen moeder en/of vader weer een nieuwe relatie, en ofwel moeten de kinderen daar dan maar weer aan wennen, ofwel worden ze heen en weer geslingerd tussen het ene en het andere "samengestelde" gezin, ofwel krijgen ze te maken met een aantal elkaar opvolgende nieuwe partners van hun ouders.
Je zou om minder "lastig" worden...
Je zou om minder "lastig" worden...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 29 mei 2016 19:17
Lastig aan deze discussie is vooral dat je niet weet in welke context en vanuit welk referentiekader gedacht wordt.
Enerzijds snap ik namelijk wel de redenatie van het hokjes stoppen. Ooit overspannen geweest? Dan moet je geen baan met teveel verantwoordelijkheden dat kan je niet aan. Dat is natuurlijk grote onzin.
En dat er zoveel onopgevoede kinderen zijn ligt echt niet alleen aan adhd.
En ja het presteren is belangrijk in Nederland, net als de dikke auto en het grote huis. Toch zie je een ommekeer komen. Langzaam dat wel. Maar mensen beseffen steeds meer dat vrije tijd veel fijner is. En dat kan dan wel weer een gevolg zijn van meer jongeren met een burnout of een depressie.
Het komt wel goed met de maatschappij, het duurt alleen even. Zodra de klagende babyboomer uitgestorven is denk ik.
Enerzijds snap ik namelijk wel de redenatie van het hokjes stoppen. Ooit overspannen geweest? Dan moet je geen baan met teveel verantwoordelijkheden dat kan je niet aan. Dat is natuurlijk grote onzin.
En dat er zoveel onopgevoede kinderen zijn ligt echt niet alleen aan adhd.
En ja het presteren is belangrijk in Nederland, net als de dikke auto en het grote huis. Toch zie je een ommekeer komen. Langzaam dat wel. Maar mensen beseffen steeds meer dat vrije tijd veel fijner is. En dat kan dan wel weer een gevolg zijn van meer jongeren met een burnout of een depressie.
Het komt wel goed met de maatschappij, het duurt alleen even. Zodra de klagende babyboomer uitgestorven is denk ik.
zondag 29 mei 2016 19:49
quote:hetexternegeheugen schreef op 29 mei 2016 @ 19:17:
Lastig aan deze discussie is vooral dat je niet weet in welke context en vanuit welk referentiekader gedacht wordt.
Enerzijds snap ik namelijk wel de redenatie van het hokjes stoppen. Ooit overspannen geweest? Dan moet je geen baan met teveel verantwoordelijkheden dat kan je niet aan. Dat is natuurlijk grote onzin.
En dat er zoveel onopgevoede kinderen zijn ligt echt niet alleen aan adhd.
En ja het presteren is belangrijk in Nederland, net als de dikke auto en het grote huis. Toch zie je een ommekeer komen. Langzaam dat wel. Maar mensen beseffen steeds meer dat vrije tijd veel fijner is. En dat kan dan wel weer een gevolg zijn van meer jongeren met een burnout of een depressie.
Het komt wel goed met de maatschappij, het duurt alleen even. Zodra de klagende babyboomer uitgestorven is denk ik. Dit! Maar ik ben het ook wel eens met to. Ik heb een baan van 40 uur maar toch verlangt me werkgever dat ik in mijn vrije tijd veel doe... Ik doe het dan nu ook vooral maar omdat ik mijn baan niet wil verliezen. Maar leuk is anders, ook ik heb andere dingen te doen. Ik kom regelmatig tijd te kort, zit met me handen in het haar, maar er staan genoeg anderen in de rij om mijn baan over te nemen... Dus dan maar door en hopen op betere tijden
Lastig aan deze discussie is vooral dat je niet weet in welke context en vanuit welk referentiekader gedacht wordt.
Enerzijds snap ik namelijk wel de redenatie van het hokjes stoppen. Ooit overspannen geweest? Dan moet je geen baan met teveel verantwoordelijkheden dat kan je niet aan. Dat is natuurlijk grote onzin.
En dat er zoveel onopgevoede kinderen zijn ligt echt niet alleen aan adhd.
En ja het presteren is belangrijk in Nederland, net als de dikke auto en het grote huis. Toch zie je een ommekeer komen. Langzaam dat wel. Maar mensen beseffen steeds meer dat vrije tijd veel fijner is. En dat kan dan wel weer een gevolg zijn van meer jongeren met een burnout of een depressie.
Het komt wel goed met de maatschappij, het duurt alleen even. Zodra de klagende babyboomer uitgestorven is denk ik. Dit! Maar ik ben het ook wel eens met to. Ik heb een baan van 40 uur maar toch verlangt me werkgever dat ik in mijn vrije tijd veel doe... Ik doe het dan nu ook vooral maar omdat ik mijn baan niet wil verliezen. Maar leuk is anders, ook ik heb andere dingen te doen. Ik kom regelmatig tijd te kort, zit met me handen in het haar, maar er staan genoeg anderen in de rij om mijn baan over te nemen... Dus dan maar door en hopen op betere tijden
zondag 29 mei 2016 19:57
Toch is de werkdruk wel hoger geworden. Als ik mijn voormalige baas hoorde.... optiekzaak. Stond 2x zoveel personeel en de te realiseren target omzet was de helft van wat het nu was. Om 13u hadden ze al het slijpwerk af en gingen ze regelmatig een potje dammen tussendoor. Er was voldoende tijd om normaal je pauze te kunnen nemen etc. Dat was in mijn tijd dat ik daar werkte wel anders. Heel druk, chronische onderbezetting en ja ik denk dat degenen die dan vatbaar zijn voor burnout sneller onderuit liggen dan in de winkel waar je tussendoor een potje kon dammen en rustig je boterham kon nuttigen tussen de middag.
zondag 29 mei 2016 20:16
quote:tennis2012 schreef op 29 mei 2016 @ 19:02:
Gehuil?
Hoop dat hij op de lange termijn niet al teveel hinder ondervindt van de medicatie.
Ik ben er niet zozeer op tegen maar zou het zonder proberen mits het niet anders kan.
Een kritische noot en men wordt fel Je weet duidelijk niet waar je over praat. Maar dat is ook altijd wel lekker makkelijk he.
Gehuil?
Hoop dat hij op de lange termijn niet al teveel hinder ondervindt van de medicatie.
Ik ben er niet zozeer op tegen maar zou het zonder proberen mits het niet anders kan.
Een kritische noot en men wordt fel Je weet duidelijk niet waar je over praat. Maar dat is ook altijd wel lekker makkelijk he.
zondag 29 mei 2016 20:19
quote:pejeka schreef op 29 mei 2016 @ 19:06:
Ik verbaas me wel eens over het feit dat er steeds minder "normale" kinderen lijken te zijn. 9 van de 10 lijkt een "etiketje" met bijbehorende medicatie of aparte behandeling of wat dan ook te hebben. En ja, dat verbaast me wel eens. Ik bedoel, dat er 3, 4 of 5% van alle kinderen misschien een keer een issue heeft, kan je nog begrijpen, maar dat de halve klas tegenwoordig één of ander rugzakje lijkt te hebben, vind ik dan toch wat vreemd...Dat vind jij helemaal niet vreemd, je weet zelfs precies hoe dat komt en hoe dat anders zou moeten.
Ik verbaas me wel eens over het feit dat er steeds minder "normale" kinderen lijken te zijn. 9 van de 10 lijkt een "etiketje" met bijbehorende medicatie of aparte behandeling of wat dan ook te hebben. En ja, dat verbaast me wel eens. Ik bedoel, dat er 3, 4 of 5% van alle kinderen misschien een keer een issue heeft, kan je nog begrijpen, maar dat de halve klas tegenwoordig één of ander rugzakje lijkt te hebben, vind ik dan toch wat vreemd...Dat vind jij helemaal niet vreemd, je weet zelfs precies hoe dat komt en hoe dat anders zou moeten.
zondag 29 mei 2016 20:23
quote:Rhaegal schreef op 29 mei 2016 @ 20:19:
[...]
Dat vind jij helemaal niet vreemd, je weet zelfs precies hoe dat komt en hoe dat anders zou moeten.Ik vind dat wel degelijk vreemd. Het lijkt wel alsof afwijkingen en aandoeningen meer de norm dan de uitzondering zijn tegenwoordig, en ja, dat vind ik vreemd.
[...]
Dat vind jij helemaal niet vreemd, je weet zelfs precies hoe dat komt en hoe dat anders zou moeten.Ik vind dat wel degelijk vreemd. Het lijkt wel alsof afwijkingen en aandoeningen meer de norm dan de uitzondering zijn tegenwoordig, en ja, dat vind ik vreemd.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 29 mei 2016 20:26
quote:pejeka schreef op 29 mei 2016 @ 19:15:
Ik denk dat bij veel kinderen ook meespeelt dat een stabiele thuissituatie niet meer vanzelfsprekend is. Ouders gaan al uit elkaar, al dan niet in onderlinge goede verhouding (vaker niet dan wel) als het kind nauwelijks een peuter is. Vervolgens de hele machtsstrijd onderling, waar kinderen heus wel iets van mee krijgen, zo jong als ze ook zijn. En als het allemaal in pais en vree gaat, dan toch in elk geval het elke week de spullen inpakken en pendelen tussen twee verschillende huishoudens. Met een beetje (on)geluk krijgen moeder en/of vader weer een nieuwe relatie, en ofwel moeten de kinderen daar dan maar weer aan wennen, ofwel worden ze heen en weer geslingerd tussen het ene en het andere "samengestelde" gezin, ofwel krijgen ze te maken met een aantal elkaar opvolgende nieuwe partners van hun ouders.
Je zou om minder "lastig" worden...
Ik ben het echt zelden met je eens, maar dit denk ik idd ook vaak. Ikzelf heb iig veel meer stress gevoeld in alle jaren na mijn ouders' (harmonieuze) scheiding dan in de jaren ervoor.
Wat denk ik ook niet meewerkt is altijd maar meer willen. Een rijtjeshuis met tuin en goedkope auto wordt tegenwoordig door veel mensen in mijn omgeving gezien als het beginpunt, niet het eindpunt. En én een dure auto én een duur huis op toffe locatie én een stapel kinderen én verre reizen kunnen betalen is voor de meeste mensen hard werken.
Denk dat je van die druk nog sneller een burn out krijgt dan van werkdruk
Ik denk dat bij veel kinderen ook meespeelt dat een stabiele thuissituatie niet meer vanzelfsprekend is. Ouders gaan al uit elkaar, al dan niet in onderlinge goede verhouding (vaker niet dan wel) als het kind nauwelijks een peuter is. Vervolgens de hele machtsstrijd onderling, waar kinderen heus wel iets van mee krijgen, zo jong als ze ook zijn. En als het allemaal in pais en vree gaat, dan toch in elk geval het elke week de spullen inpakken en pendelen tussen twee verschillende huishoudens. Met een beetje (on)geluk krijgen moeder en/of vader weer een nieuwe relatie, en ofwel moeten de kinderen daar dan maar weer aan wennen, ofwel worden ze heen en weer geslingerd tussen het ene en het andere "samengestelde" gezin, ofwel krijgen ze te maken met een aantal elkaar opvolgende nieuwe partners van hun ouders.
Je zou om minder "lastig" worden...
Ik ben het echt zelden met je eens, maar dit denk ik idd ook vaak. Ikzelf heb iig veel meer stress gevoeld in alle jaren na mijn ouders' (harmonieuze) scheiding dan in de jaren ervoor.
Wat denk ik ook niet meewerkt is altijd maar meer willen. Een rijtjeshuis met tuin en goedkope auto wordt tegenwoordig door veel mensen in mijn omgeving gezien als het beginpunt, niet het eindpunt. En én een dure auto én een duur huis op toffe locatie én een stapel kinderen én verre reizen kunnen betalen is voor de meeste mensen hard werken.
Denk dat je van die druk nog sneller een burn out krijgt dan van werkdruk
zondag 29 mei 2016 20:29
Toevallig stuitte ik vanavond tijdens het was ophangen op een doos met oude schoolrapporten.
Alleen maar gezemel van leraren vanaf groep 1, en allemaal hetzelfde. Lui, werktempo laag, je moet harder werken, meer je best doen, je bent traag, netter werken. Vervolgens een kloterige cijferlijst van de MAVO en daarna een nog kloteriger rapport van MAVO 2 waar dik onderstreept staat dat ik "fijn" naar het LBO of liever nog de LOM werd gestuurd en men mij daar veel succes wenste.
Schofterig, debiel, kleinerend en ronduit totaal belachelijk hoe men over mij schreef als 5 t/m 12-jarige. Om te janken. Weerzinwekkend.
Toen werd ik op het LBO gedwongen een test te gaan doen bij het RIAGG - zo heette dat toendertijd. En daaruit spraken totaal andere resultaten; groot intellect, brede algemene kennis, bovengemiddeld intelligent, sterke interesse en gevoel voor filosofie, taal en wetenschap. ALLEEN! Er was "iets" met die concentratie.
Met succes alsnog het VMBO+ afgerond en daarna MBO gedaan, altijd goede banen gehad in tegenstelling tot wat de "kenners" beweerden. Ik was niet dom, niet lui. Ik bleek ADD te hebben. Hiervoor slik ik vanaf mijn 32e medicatie.
Maar mijn schooltijd is een periode die ik mij herinner als een hel. Ik ben als kind zo ongelooflijk gekleineerd door nota bene volwassen mensen die -als het goed is- vanuit een deels persoonlijke roeping gevoel hun kennis hadden moeten overbrengen en problemen met een kind hadden moeten herkennen en daar begeleiding in hadden moeten bieden.
Die prestatiemaatschappij kan de hel voor mensen zijn die zich onbegrepen voelen door degenen die de lat leggen. Maar ik heb wel het gevoel dat er in de huidige maatschappij meer ruimte is voor andersdenkenden en ook hun denkwijzen kunnen lijden tot mooie resultaten en inzichten.
Vloek en zegen, denk ik. Het is maar wat je wil met de mogelijkheden die er nu zijn.
Alleen maar gezemel van leraren vanaf groep 1, en allemaal hetzelfde. Lui, werktempo laag, je moet harder werken, meer je best doen, je bent traag, netter werken. Vervolgens een kloterige cijferlijst van de MAVO en daarna een nog kloteriger rapport van MAVO 2 waar dik onderstreept staat dat ik "fijn" naar het LBO of liever nog de LOM werd gestuurd en men mij daar veel succes wenste.
Schofterig, debiel, kleinerend en ronduit totaal belachelijk hoe men over mij schreef als 5 t/m 12-jarige. Om te janken. Weerzinwekkend.
Toen werd ik op het LBO gedwongen een test te gaan doen bij het RIAGG - zo heette dat toendertijd. En daaruit spraken totaal andere resultaten; groot intellect, brede algemene kennis, bovengemiddeld intelligent, sterke interesse en gevoel voor filosofie, taal en wetenschap. ALLEEN! Er was "iets" met die concentratie.
Met succes alsnog het VMBO+ afgerond en daarna MBO gedaan, altijd goede banen gehad in tegenstelling tot wat de "kenners" beweerden. Ik was niet dom, niet lui. Ik bleek ADD te hebben. Hiervoor slik ik vanaf mijn 32e medicatie.
Maar mijn schooltijd is een periode die ik mij herinner als een hel. Ik ben als kind zo ongelooflijk gekleineerd door nota bene volwassen mensen die -als het goed is- vanuit een deels persoonlijke roeping gevoel hun kennis hadden moeten overbrengen en problemen met een kind hadden moeten herkennen en daar begeleiding in hadden moeten bieden.
Die prestatiemaatschappij kan de hel voor mensen zijn die zich onbegrepen voelen door degenen die de lat leggen. Maar ik heb wel het gevoel dat er in de huidige maatschappij meer ruimte is voor andersdenkenden en ook hun denkwijzen kunnen lijden tot mooie resultaten en inzichten.
Vloek en zegen, denk ik. Het is maar wat je wil met de mogelijkheden die er nu zijn.
