Hoe kijk jij naar een verslaving.

Een zwakte. Ik vond het enorm zwak van mijzelf dat het mij niet lukte om te stoppen met roken.

Na 34 jaar te hebben gerookt, ben ik er nu anderhalf jaar vanaf.

Het is vaak een manier om ergens mee om te gaan, om te ontsnappen aan de realiteit.



Ik vind het geen zwakte, het kan iedereen overkomen en de een is verslavingsgevoeliger dan de ander. Ik ben ook heel verslavingsgevoelig.

Ja, een gebrek aan intelligentie, dat zal het zijn

Wat denk je er zelf van To? Heb jij ook een verslaving of is dit huiswerk?

Het ligt aan de verslaving en aan de persoon.

quote:poeziewoezie schreef op 31 maart 2016 @ 16:27:

Een zwakte. Ik vond het enorm zwak van mijzelf dat het mij niet lukte om te stoppen met roken.

Na 34 jaar te hebben gerookt, ben ik er nu anderhalf jaar vanaf.Hoe dan??

TO begint.

Combinatie genen, gelegenheid en karakter.

quote:Rooss4.0 schreef op 31 maart 2016 @ 16:32:

Combinatie genen, gelegenheid en karakter.

quote:mayamay schreef op 31 maart 2016 @ 16:32:

Huiswerk? Heel grappig.

Maar, zelf ook te maken met een verslaving ja.



Je zult verbaasd zijn hoe vaak we hier worden gevraagd om iemands huiswerk te doen, daarom vroeg ik dat.



Vervelend dat je er zelf last van hebt, wat is het voor verslaving? En hoe erg belemmert het je in je leven?

Ik had er altijd een vrij sterke (negatieve) mening over tot ik iemand leerde kennen met een verslaving. Het is niet zo zwart/wit als dat je geneigd bent om te denken en ik denk dat onder bepaalde omstandigheden iedereen verslaafd kan raken.

ik denk dat een verslaving een verkeerde manier is om om te gaan met bepaalde dingen in je leven

Interessante vraag, het hangt erg af van de soort verslaving, vind ik. Genotsmiddelen, daarvan kun je teveel gebruiken, omdat je denkt dan meer te gaan genieten. Maar dat valt tegen, vaak. Meestal als mensen dat doen, gaat er van alles mis in hun leven. Bv financieel maar ook emotioneel. Een hard-drugs verslaving maakt mensen gevoelloos en daar worden ze niet bepaald leuker van in de omgang.



Je hebt zoveel soorten verslaving eigenlijk, shop-verslaving, roken, koffie, alcohol, snoepen, niet eten (is ook een soort verslaving), gokken, drugs. Ik vind de vraag: what's your poison? altijd wel grappig. Verslavingen zijn heel vaak niet goed voor je.



Toch zijn er ook verslavingen die niet slecht voor je zijn. Ik ben bv afhankelijk van mijn medicatie. Da's ook een soort verslaving, want ik ben er echt afhankelijk van. Als ik ze niet inneem, word ik emotioneel heel instabiel. Dus ik kan echt niet zonder. Chocolade verslaving, als je er niet dik van wordt, why not? En er zijn heel veel mensen eigenlijk gewoon verslaafd aan internet en aan hun telefoon. Ook niet echt heel slecht want de wereld communiceert veel meer erdoor. Koffie drinken, is ook niet slecht voor je. Het geeft je een soms erg welkome opkikker.



Maar ik vind het een leuke discussie. Wat te zeggen van de vissersdorpen in Nederland, waar een aantal jaar geleden gefluisterd werd dat die mensen zo hard kunnen werken omdat ze even een snuifje coke nemen tussen het schrappen van de vissen door. En speed, geloof ik. Echt waar. In derdewereldlanden is het vrij normaal om verslaafd te zijn aan bv amfetaminen, ook omdat je er zo hard door kunt werken. Ironisch genoeg, heeft de wereld dus ook wat aan de coke/crack/speed/amfetamine verslaafden. Die kunnen heel hard werken namelijk en hebben heel wat zwaar werk verricht waar anderen hun neus voor ophalen.



Ik heb niet zoveel verslavingen. Sommige beschouw ik als goedaardig. Bv ik moet af en toe in de Action shoppen. En als ik ergens knutselmateriaal zie, wat goedkoop is en precies in mijn straatje, dan koop ik gerust een heleboel ervan, ook al heb ik niet meteen een plan voor wat ermee te doen. Ik rook en ik blow, de laatste niet in zo'n hoeveelheid dat het negatief wordt. Ik heb er veel aan omdat ik cptss heb en slecht eet en slaap, eigenlijk altijd. Ik kan prima zonder.



Roken alleen niet. En de hele wereld lijkt ineens wel heel erg anti-rook geworden te zijn. Maar ik ga niet stoppen, sorry jongens. Ik zie dat als mijn enige zonde, die ik mag houden. Ik drink bv geen druppel en gebruik geen hard-drugs. Ik ga nooit naar feestjes en vreemdgaan doe ik ook niet aan. Ik ben gewoon een roker, geen asociale trouwens, ik val niemand lastig. Ik kan ook urenlang niet roken hoor maar ik word wel steeds minder gezellig dan. Is het zwak, ik vind van niet. Het is ook niet zwak om elke dag een wijntje te drinken. Het is wel ongezond en ik neem het risico, bewust hoor, dat ik eraan dood zal gaan. Dat kan ik accepteren, want doodgaan moeten we allemaal en ik weet toch niet of een andere manier van sterven 'beter' is. Klinkt stom maar iedereen gaat er altijd van uit dat je zeker weten heel veel zult lijden als je aan de gevolgen van roken gaat sterven maar dat weet je gewoon niet. Ik breek vast een heup ofzo, ik ben erg onhandig. Denk sowieso niet dat ik erg oud ga worden eigenlijk, door meerdere factoren dan die ik zelf kan beinvloeden.

Als een ziekte.

quote:stellar schreef op 31 maart 2016 @ 16:43:

Ik had er altijd een vrij sterke (negatieve) mening over tot ik iemand leerde kennen met een verslaving. Het is niet zo zwart/wit als dat je geneigd bent om te denken en ik denk dat onder bepaalde omstandigheden iedereen verslaafd kan raken.



Dit inderdaad!

Verslaving kan iedereen treffen. Vroeger had ik bij alcoholisme bijvoorbeeld het beeld van de 'vieze zwerver onder de brug'. Compleet onterecht. Verslaving komt ik alle lagen van de bevolking voor.

Waarom altijd van die korte zinnetjes? Ik val altijd zo op met mijn lappen tekst daardoor.

Met meerdere verslavingen te maken gehad. Terugkijkend zie ik het als ziekte, op het moment dat je er midden in zit, als zwakte, gebrek aan ruggengraat en discipline om te stoppen.

Het is een ziekte. Maar verslaafden maken binnen die ziekte wel bepaalde keuzes. Of ze kunnen functioneren, hoe ze omgaan met hun medemensen.



Ik denk niet dat iedereen verslaafd kan raken. Ik heb al een shitload aan zware medicatie gehad en heb ook lichamelijk af moeten kicken van morfine. Maar geestelijk was ik niet verslaafd en eenmaal door de cold turkey heen heb ik niet meer naar morfine getaald. Het zal ook wel schelen dat ik op dat moment nagenoeg pijnvrij was. Ik had dus geen reden meer morfine te willen.



Mensen die middelen nemen voor een roes of als zelfmedicatie om ellende te verdringen lopen veel meer risico ook geestelijk afhankelijk te worden.

Ziekte.

Denk dat er verschillende soorten verslaving bestaan en nog veel meer verschillende motivaties.

Ik kan niet alle soorten verslavingen over een kam scheren. Een koffieverslaving lijkt me minder erg dan een heroïneverslaving. Dus hoe ik ertegenaan kijk? Dat verschilt per soort verslaving dan.

Ik ben op mijn 14de begonnen met roken en was al snel eraan verslaafd. Volgens mij ben ik nogal gevoelig voor verslaving. Dat scheelt nogal van mens tot mens. Ik vind mensen die ergens aan verslaafd zijn niet zwak. Mensen die kunnen stoppen met hun verslaving vind ik daarentegen wel heel erg sterk. Van een verslaving kom je nooit meer af. Als je bv verslaafd bent aan drank mag je ook nooit meer drinken want eens een alcoholist, altijd een alcoholist. Ik ben nu 50 en sinds 9 januari gestopt met roken. Daar ben ik best trots op. Ik was al eens eerder gestopt maar toen dacht ik dat 1 sigaretje wel kon. Dat moet ik nu dus niet doen.

Het is absoluut geen ziekte, het is een zwakte.