Psyche
alle pijlers
Hypochonder, schrijf van je af!
woensdag 29 februari 2012 16:12
Naar aanleiding van het topic: 'paniekaanvallen,angststoornis', waar ook de hypochondrie aanbod kwam, wil ik er in dit topic graag over doorgaan.
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
woensdag 29 februari 2012 16:20
Eén van mijn (grootste) vuilkuilen is, dat wanneer ik ergens last van heb, lichamelijks, of een bultje ergens voel bijvoorbeeld, ik hiernaar ga googlelen. Er komen vaak dan de meest vreselijke antwoorden op de dingentjes waar ik last van heb. Pijn op de borst is dan een hartaanval (wat dezelfde symptomen heeft als een hyperventilatie), Pijn in de onderbuik kan duiden op baarmoederhalskanker (terwijl het simpelweg menstruatie klachten kunnen zijn), een bultje op de borst kan duiden op borstkanker (wat dan misschien gewoon een ontstekinkje blijkt te zijn)
Deze vorm van hypochondrie noemen ze 'cyberchondrie'. Het blijven opzoeken naar betekenissen van de pijntjes en klachten die je hebt, en dan alleen maar uitkomen op de ergste ziektes en ervan uitgaan dat JIJ dát hebt, en niet anders.
Zo heb ik bijvoorbeeld sinds 2 weken een bultje achterin de nek, het zit net onder de huid en is beweegbaar (ik denk een lymfekliertje). Ik ging opzoeken op google wat het zou kunnen zijn, en kwam uit op zaken als lymfeklierkanker :-s. Uiteraard ben ik me er gelijk druk om aan het maken, en dat doe ik nog steeds een beetje. Ik wil dus eigenlijk weer heel graag naar de huisarts om het na te laten kijken wat het dus is
Deze vorm van hypochondrie noemen ze 'cyberchondrie'. Het blijven opzoeken naar betekenissen van de pijntjes en klachten die je hebt, en dan alleen maar uitkomen op de ergste ziektes en ervan uitgaan dat JIJ dát hebt, en niet anders.
Zo heb ik bijvoorbeeld sinds 2 weken een bultje achterin de nek, het zit net onder de huid en is beweegbaar (ik denk een lymfekliertje). Ik ging opzoeken op google wat het zou kunnen zijn, en kwam uit op zaken als lymfeklierkanker :-s. Uiteraard ben ik me er gelijk druk om aan het maken, en dat doe ik nog steeds een beetje. Ik wil dus eigenlijk weer heel graag naar de huisarts om het na te laten kijken wat het dus is
woensdag 29 februari 2012 16:30
Goed initiatief it. Ik heb een paar weken gegoogled, nu durf ik niet meer. De angsten blijven, zat vijf minuten geleden ook toevallig in mijn nek te vielen. Dacht weer een nieuw kliertje gevonden te hebben. Waarschijnlijk is dit volkomen normaal ( ook volgens huisarts) maar bij mij reden voor paniek. Volgende week eerste afspraak psycholoog, gericht op mindfulness. Hoop op verbetering. Ik blijf maar voelen, en piekeren, en doemdenken.
woensdag 29 februari 2012 16:54
Hier meldt zich zware hypochonder.
Ik was altijd al een hypochonder, en het is er niet beter op geworden door mn dat vader en moeder beide pas zijn overleden, vader kanker, moeder (lang verhaal) maar in het kort vaatvernauwingen/ hart klachten.
Dus dat maakt het bij mij nog erger,, want oehhh als het misschien erfelijk is?
Ben ook al van plan binnenkort weer even de huisarts te bezoeken of alles nog wel goed is,
Heb (misschien ook wel logisch) veel last van hoofd/rugpijn, kan best door de stress komen, maar ja toch weer even laten kijken...
Ik was altijd al een hypochonder, en het is er niet beter op geworden door mn dat vader en moeder beide pas zijn overleden, vader kanker, moeder (lang verhaal) maar in het kort vaatvernauwingen/ hart klachten.
Dus dat maakt het bij mij nog erger,, want oehhh als het misschien erfelijk is?
Ben ook al van plan binnenkort weer even de huisarts te bezoeken of alles nog wel goed is,
Heb (misschien ook wel logisch) veel last van hoofd/rugpijn, kan best door de stress komen, maar ja toch weer even laten kijken...
woensdag 29 februari 2012 17:10
Ik ben eigenlijk altijd al wel bezig geweest en bang geweest voor de dood en ziektes. ik denk dat het bij begon toen ik een jaar of 7, 8 jaa was, toen ik me verslikte in eten. Ook heb ik altijd wel paniekaanvallen gehad, dat ik bijvoorbeel 's avonds in bed lag en dan bang was dat er een bom ging ontploffen of een vliegtuig ging neerstorten. Toen ik een jaar of 17 was werd dit een stuk minder. Ik leerde mijn expartner kennen, de vader van mijn zoon, en vanaf die tijd begon alle drama en ellende. Mijn relatie toen was echt een hell, maar paniekaanvallen of angsten voor ziektes en de dood waren er niet. 2 jaar geleden begon het beetje bij beetje weer te komen, en een half jaar terug begon het erger te worden, en ook helder voor mij dat ik echt wel iets van een angststoornis zou kunnen hebben. Een half jaar geleden kreeg ik opeens last van hyperventilaties, en dacht toen echt dat ik iets met mijn hart zou hebben. Ook kreeg ik een half jaar geleden weer een nieuwe relatie, waar ik nog steeds heel blij en gelukkig mee ben. Men zegt en denkt dat ik al die gelukkigheid niet gewend ben, en daarom hyperventilaties heb, en ook allerlei angsten, bang mijn geluk te verliezen, of bang mijn geluk niet te verdienen
woensdag 29 februari 2012 17:27
woensdag 29 februari 2012 17:29
Hoi dames,
Ik heb er ook duidelijk last van. Het verpest zo je leven!! Het is niet dat ik er elke minuut mee bezig ben, maar wel altijd aanwezig. Ik ben ook echt een google hypoch. Eigenlijk is het met internet allemaal begonnen en is het extreem versterkt met de komst van mijn kinderen. ik denk dat iedereen wel eens een bultje heeft of iets dergelijks maar ook ik denk dan meteen aan het ergste. Waar komt het vandaan en waarom zijn we zo bang? Ik heb een moeilojke jeugd gehad en ik denk dat bij mij het ook te maken heeft met een stukje verlatingsangst. Ook een stukje 'bang om te leven', als we op vakantie gaan bijvoorbeeld is het altijd erg aanwezig. Dan vind ik het leven zo fijn, dat opeens doemscenario's me overvallen. Heel jammer, maar kan er niks aan doen. Ik weet rationeel gezien dat we allemaal dood gaan en dat we er tot die tijd van moeten genieten. Ik ben gewoon erg bang om weg te moeten gaan bij mijn kinderen, ik wil ze voor eeuwig bij me hebben. Fijn misschien om elkaar hier te kunndn hrlpen en tips te delen.
Ik heb er ook duidelijk last van. Het verpest zo je leven!! Het is niet dat ik er elke minuut mee bezig ben, maar wel altijd aanwezig. Ik ben ook echt een google hypoch. Eigenlijk is het met internet allemaal begonnen en is het extreem versterkt met de komst van mijn kinderen. ik denk dat iedereen wel eens een bultje heeft of iets dergelijks maar ook ik denk dan meteen aan het ergste. Waar komt het vandaan en waarom zijn we zo bang? Ik heb een moeilojke jeugd gehad en ik denk dat bij mij het ook te maken heeft met een stukje verlatingsangst. Ook een stukje 'bang om te leven', als we op vakantie gaan bijvoorbeeld is het altijd erg aanwezig. Dan vind ik het leven zo fijn, dat opeens doemscenario's me overvallen. Heel jammer, maar kan er niks aan doen. Ik weet rationeel gezien dat we allemaal dood gaan en dat we er tot die tijd van moeten genieten. Ik ben gewoon erg bang om weg te moeten gaan bij mijn kinderen, ik wil ze voor eeuwig bij me hebben. Fijn misschien om elkaar hier te kunndn hrlpen en tips te delen.
woensdag 29 februari 2012 17:50
Dat met vakanties heb ik ook. Heb er altijd heel veel zin in, en kan er echt van genieten, en dan kan alles zo worden weggevaagd door angst. Ik ga bijvoorbeeld in de mei vakantie op vakantie naar Spanje, met de bus (heb ik vaker gedaan, en is een beetje traditie geworden), mar ben elke keer weer bang dat de bus het ravijn instort ofzo. Of als we dan eenmaal in Spanje zijn in ons hotel, kan ik zomaar bang worden dat het hotel instort, of dat ik iets krijg.
Ook ik heb moeite met toekomstbeelden. Ik denk dan ook altijd, 'wie zegt dat ik er dan nog ben...?" Mijn huidige partner is 27 jaar ouder dan ik (haha), en hij zegt dan ook bijvoorbeeld, 'over 30 jaar ben ik er misschien niet meer. ' Waarop mijn reactie dan gelijk is, 'wie zegt dat ik er dan nog ben? ' Dat hij ouder is betekend niet automatisch dat hij eerder gaat. Ook de angst om mijn zoon achter te moeten laten vind ik verschikkelijk!
Ook ik heb moeite met toekomstbeelden. Ik denk dan ook altijd, 'wie zegt dat ik er dan nog ben...?" Mijn huidige partner is 27 jaar ouder dan ik (haha), en hij zegt dan ook bijvoorbeeld, 'over 30 jaar ben ik er misschien niet meer. ' Waarop mijn reactie dan gelijk is, 'wie zegt dat ik er dan nog ben? ' Dat hij ouder is betekend niet automatisch dat hij eerder gaat. Ook de angst om mijn zoon achter te moeten laten vind ik verschikkelijk!
woensdag 29 februari 2012 19:04
En 'dwangmatig' voelen ook herkenbaar? Ik heb soms constant de neiging om hals, oksel en borst te voelen. Echte geruststelling is er nooit en de gewoonte wordt steeds hardnekkiger. Bovendien ben ik zwanger, dus veel melkklieren, dus erg lastig om er iets van te maken. Ben al vijf x bij de huisarts geweest, die voelt niets bijzonders, maar geruststelling duurt kort of is er nauwelijks.
woensdag 29 februari 2012 19:10
Hallo mede forummers,
Wat ben ik 'blij' dat dit forum er is...
Heb er zelf ook last,redelijk erg,dit is allemaal gekomen na de geboorte van mijn zoon,die is helaas overleden.
Mijn grootste probleem is,dat ik de afwas van de afwasmachine nog een keer afwas en een paar keer omspoel,ben dus bang dat iets kwaad kan.....dat als ik niet goed afwas e.d. Dat ik dus daarvanziek word.
Herkenbaar?
Liefs
Wat ben ik 'blij' dat dit forum er is...
Heb er zelf ook last,redelijk erg,dit is allemaal gekomen na de geboorte van mijn zoon,die is helaas overleden.
Mijn grootste probleem is,dat ik de afwas van de afwasmachine nog een keer afwas en een paar keer omspoel,ben dus bang dat iets kwaad kan.....dat als ik niet goed afwas e.d. Dat ik dus daarvanziek word.
Herkenbaar?
Liefs
woensdag 29 februari 2012 19:40
blondiej: Ik heb dat bijvoorbeeld met eten en hygiene. ben daar wel voorzichtig mee dat er geen bacterieen op/in gaan zitten. Ik heb ook een tik dat ik voor gebruik van schone glazen en kopjes, deze nog eens omspoel, maar niet echt persee omdat ik bang ben dat ik er anders ziek van wordt.
kvdt76: Dat dwangmatig voelen herken ik wel. ik heb een paar jaar geleden de ziekte van pfeiffer gehad, waarbij de klieren in mijn hals dus waren opgezet, dikke knobbels. Ik was als de dood! Nu voel ik er nog steeds aan, en sinds 2 weken zit er achter in me nek dus ook een knobbel. De ziekte van pfeiffer heb ik niet meer, maar de dokter denkt wel dat ik nog last heb van een nasleep ervan omdat ik ook nog vaak en veel moe ben.
Ik check ook regelmatig op knobbels in mijn liezen en borsten, en kijk of mijn moedervloeken niet veranderen.
Ook als ik dan bij een dokter ben geweest, ben ik ook kort gerustgesteld, daarna begint de angst gewoon weer opnieuw. Ik begin dan te twijfelen en denk dan, 'wat als de dokter het fout had....?'
kvdt76: Dat dwangmatig voelen herken ik wel. ik heb een paar jaar geleden de ziekte van pfeiffer gehad, waarbij de klieren in mijn hals dus waren opgezet, dikke knobbels. Ik was als de dood! Nu voel ik er nog steeds aan, en sinds 2 weken zit er achter in me nek dus ook een knobbel. De ziekte van pfeiffer heb ik niet meer, maar de dokter denkt wel dat ik nog last heb van een nasleep ervan omdat ik ook nog vaak en veel moe ben.
Ik check ook regelmatig op knobbels in mijn liezen en borsten, en kijk of mijn moedervloeken niet veranderen.
Ook als ik dan bij een dokter ben geweest, ben ik ook kort gerustgesteld, daarna begint de angst gewoon weer opnieuw. Ik begin dan te twijfelen en denk dan, 'wat als de dokter het fout had....?'
. Ook op een hypochondrieforum las ik hier vele verhalen over. Misschien omdat het iets is wat je zelf kunt controleren.
woensdag 29 februari 2012 21:02
donderdag 1 maart 2012 12:42
Hier ook een hypochonder. Helaas al jaren... Veel therapie gehad, maar het blijft een gevoelige plek.
Alles wat ik lees, betrek ik op mezelf. Het forum 'gezondheid' is echt niet goed voor mij. Titels zetten me al aan tot voelen en worst case scenario's.
Internet is een ramp en toch soms geruststellend.
Huisarts mag ik alleen doen als ik in absolute nood zit. Want geruststelling is verslavend.
Zucht...
Net op het topic gezondheid gezeten. FOUT.
Alles wat ik lees, betrek ik op mezelf. Het forum 'gezondheid' is echt niet goed voor mij. Titels zetten me al aan tot voelen en worst case scenario's.
Internet is een ramp en toch soms geruststellend.
Huisarts mag ik alleen doen als ik in absolute nood zit. Want geruststelling is verslavend.
Zucht...
Net op het topic gezondheid gezeten. FOUT.
donderdag 1 maart 2012 13:52
Hoi moestuintje,
Heb jij nog steeds therapie dan?
Ik mag toch hopen dat een mens toch niet zijn hele leven er last van blijft houden
Ik heb bijvoorbeel ook dat wanneer er op tv doden vallen, ik er niet eens naar kan kijken. Vooral als het dan een programma of film is wat mij boeid, kan ik er helemaal over doormalen en zenuwachtig van worden (alsof ik dan zelf ook dood ga ofzo)
Echt dom.
Ik vermeid liever ook het forum 'gezondheid', al helemaal titels met 'kanker'
Heb jij nog steeds therapie dan?
Ik mag toch hopen dat een mens toch niet zijn hele leven er last van blijft houden
Ik heb bijvoorbeel ook dat wanneer er op tv doden vallen, ik er niet eens naar kan kijken. Vooral als het dan een programma of film is wat mij boeid, kan ik er helemaal over doormalen en zenuwachtig van worden (alsof ik dan zelf ook dood ga ofzo)
Echt dom.
Ik vermeid liever ook het forum 'gezondheid', al helemaal titels met 'kanker'
donderdag 1 maart 2012 18:34
Ha muurtje en kvdt76!
Voelen is ook verslavend. Hoe meer je voelt, hoe meer geruststelling je (van jezelf en later ook van anderen) nodig hebt. De enige manier om de cirkel te doorbreken is: niet meer voelen. Of het voelen uitstellen. Of een aantal keer per dag maximaal voelen. Dus bijvoorbeeld 2 of 3 keer. En ook al vlieg je tegen de muren op....: niet voelen!!!!
En geruststelling is inderdaad verslavend. Uiteindelijk werkt het steeds korter en heb je er meer en meer van nodig. Ook hier voor geldt: beperk het vragen en zoeken naar geruststelling.
Het is moeilijk en je gaat door hevige paniek, maar uiteindelijk verdwijnt de paniek. Echt waar!!!
Ja, ik heb nog therapie, maar minimaal. Het is bij mij voor 90% verbeterd ten opzichte van de grootste crisissituatie. Dat was een situatie waarbij ik uuuuuuren op een dag mijn borsten aan het controleren was. Waarbij ik in de avond naar de huisartsenpost ging bellen voor geruststelling, waarbij ik in de ochtend letterlijk voor openingstijd al op de stoep bij de huisarts zat.Echt EXTREEM!
De psychologe, gespecialiseerd en gepromoveerd in hypochondrie, had ook nog niet eerder zo'n casus meegemaakt.
Het gaat nu goed met me, maar ik moet accepteren dat het een gevoelige plek blijft. En op momenten dat het opsteekt, moet ik goed nadenken wat er daadwerkelijk aan de hand is. Vaak is het zo dat er iets anders onder de uitingsvorm ligt.
Hebben jullie therapie?
Voelen is ook verslavend. Hoe meer je voelt, hoe meer geruststelling je (van jezelf en later ook van anderen) nodig hebt. De enige manier om de cirkel te doorbreken is: niet meer voelen. Of het voelen uitstellen. Of een aantal keer per dag maximaal voelen. Dus bijvoorbeeld 2 of 3 keer. En ook al vlieg je tegen de muren op....: niet voelen!!!!
En geruststelling is inderdaad verslavend. Uiteindelijk werkt het steeds korter en heb je er meer en meer van nodig. Ook hier voor geldt: beperk het vragen en zoeken naar geruststelling.
Het is moeilijk en je gaat door hevige paniek, maar uiteindelijk verdwijnt de paniek. Echt waar!!!
Ja, ik heb nog therapie, maar minimaal. Het is bij mij voor 90% verbeterd ten opzichte van de grootste crisissituatie. Dat was een situatie waarbij ik uuuuuuren op een dag mijn borsten aan het controleren was. Waarbij ik in de avond naar de huisartsenpost ging bellen voor geruststelling, waarbij ik in de ochtend letterlijk voor openingstijd al op de stoep bij de huisarts zat.Echt EXTREEM!
De psychologe, gespecialiseerd en gepromoveerd in hypochondrie, had ook nog niet eerder zo'n casus meegemaakt.
Het gaat nu goed met me, maar ik moet accepteren dat het een gevoelige plek blijft. En op momenten dat het opsteekt, moet ik goed nadenken wat er daadwerkelijk aan de hand is. Vaak is het zo dat er iets anders onder de uitingsvorm ligt.
Hebben jullie therapie?
donderdag 1 maart 2012 19:02
donderdag 1 maart 2012 19:34
Voor mij was cognitieve gedragstherapie een heel effectieve vorm van therapie. Dat heeft een groot deel van mijn klachten verholpen. Er bleef echter nog een deel over dat vrij hardnekkig is. Daar heb ik schematherapie voor gekregen en daar ben ik nu nog mee bezig.
Ik geloof er inderdaad in dat er een ander probleem onderliggend is aan de hypochondrie. In de hypochondrie komt het naar buiten, maar het is de kunst om daaronder te kunnen kijken. Wel heel lastig...
Ik geloof er inderdaad in dat er een ander probleem onderliggend is aan de hypochondrie. In de hypochondrie komt het naar buiten, maar het is de kunst om daaronder te kunnen kijken. Wel heel lastig...
donderdag 1 maart 2012 19:46
donderdag 1 maart 2012 23:22
Ik heb 2 jaar geleden een aantal weken therapie gehad van een 'Mental Coach', omdat de huisart tot de conclusie kwam dat ik een (lichte) depressie. Dit had te maken met mijn nare ervaringen uit vorige relaties. Nu ik opeens extreme angsten heb voor ziektes, heb ik er nog niks aan gedaan. Ik ben ergens nog niet van overtuigt dat ik wellicht hypochondrie zou kunnen hebben. Wel denk ik dat ik dat eerdaags wil bespreken met mijn huisarts. ik zit nog steeds in de twijfel van, 'wat als ik wél gewoon wat heb'?
