Psyche
alle pijlers
Ik trek de situatie gewoon niet meer!
donderdag 23 oktober 2014 11:33
2 weken heb ik het vol gehouden.. 2 weken en vanmorgen is de bom gebarsten, ik trek het niet meer..
Op dit moment zijn er meerdere grote zorgen in ons leven.
Het verhaal in het kort;
Mijn vriend is een Amerikaan, hij heeft voor Nederland een soort werkverblijfs vergunning. Hij heeft die dus door zijn werk gekregen, hij is militair word regelmatig uitgezonden, hij heeft een 'speciale' functie.
Zijn ex, waar hij officeel nog mee getrouwd is, maakt ons het leven nu zuur. Ze hebben samen een dochter van 16. Moeder eist een andere omgangsregeling, zegt dat vriend haar bezoeksrecht heeft afgenomen en nog wat kleine dingen die er in het verhaal niet toe doen maar wat niet ten gunste van ons is mocht er een rechtzaak komen.
Haar eis komt er min of meer op neer;
Dat dochter een week in de 2 maanden bij haar in de VS gaat logeren op onze kosten. Hebben we het wel over riekses naar de VS hé!
Je zou denken dochter is 16, kan zij dit eisen? Ja volgens de advocaat kan ze dat en is ze in een betere positie als ons. Ze is akkoord gegaan dat dochter een jaar in Nederland ging wonen, dichter kon toen door omstandigheden niet bij haar moeder wonen. Moeder heeft wel vaker geklaagd en gezweurt om de bezoeken maar nooit met een advocaat er bij. Vaak was het zo dan stelde wij iets voor maar dan kwam dat haar niet uit. Kortom het is niet zo dat vriend dochter haar moeder heeft onthouden, wat dus wel beweerd word.
Ben op 8 oktober met 28 weken bevallen van een prachtige zoon. Hij ligt in een ziekenhuis op 100 km afstand. De reden van zijn vroeggeboorte was voornamelijk een gat in zijn hart, het hart werd traag en ze konden hem niet op normaal ritme brengen. Dis werd er besloten dat de baby buiten de baarmoeder meer kans had dan in de baarmoeder.
Het was duidelijk dat de baby een hart operatie moest ondergaan voor hij naar huis kon, ze zouden wachten maar dit is een spoed hartoperatie geworden.
Heb thuis nog een zoontje. En ik ben niet iemand die laat zien dat het niet goed met mij gaat, ik zet mijn poker-face op en lach het meeste weg.
Mijn vriend was op uitzending toen ik in het ziekenhuis kwam. Hij moest officeel toestemming vragen om vervroegd naar huis te mogen. We hadden geluk dat er die avond een vliegtuig richting Nederland ging. Anders was hij te laat geweest.
Mijn vriend wou stoppen met de functie die hij nu doet, hij doet dis dat werk dat hij op uitzendingen doet maar in NL werkt hij ook op een basis en traint hij voornamelijk militairen naar een speciale skill.
Die trainingsfunctie is tijdelijk, hij heeft infeite geruild met iemand omdat hij naar huis ging. Hij heeft deze functie tot 1 januari.
Hij heeft bij zijn baas aangegeven te willen stoppen omdat we een Kind hebben gekregen. Zijn werk was duidelijk: hij kan een functie in de VS krijgen een promotie waarbij hij meer verdient en niet op uitzending gaat. Of hij blijft zijn werk doen of hij neemt ontslag.
Als hij dit werk blijft doen moet word hij begin januari uitgezonden.
Als hij ontslag neemt dan raakt hij zijn verblijfs vergunning kwijt. We zijn bezig met een andere te regelen maar door de omstandigheden valt hij precies overal tussen de wetten en regels door en krijgt hij geen verblijfs vergunning. We hebben contact met een advocaat gehad, die stelt voor mocht het niet optijd lukken dat vriend het in de VS moet afwachten.
Sta je dan met je 3 kinderen. We kunnen geen kant op!
Vanmorgen hebben we een mail van ex gekregen; we hadden een tegenvoorstel op haar eis gedaan.
Ze gaat akkoord met een scheiding als dochter in de VS komt wonen.
Dus het is of verhuizen of 6 reizen per jaar naar de VS betalen. Dochter die kan dan dus niet naar school, vriend moet dan wel zijn werk blijven doen anders is het niet op te brengen. Wij moeten san dingen opgeven. En een rechtzaak voor een scheiding aanspannen. Of een rechtzaak afwachten en maar gaan leven met de uitkomst.
Ze kon dus zien dat we hem gelezen hadden. Beld ze 5 minuten later: wat word het!? We hebben aangegeven daar niet over te willen praten zonder onze advocaat.
We hebben de advocaat gebeld, die gaf aan dat het een slimme zet was. En dat we meteen schriftelijk bij haar advocaat uitstel moeten aanvragen vanwege de situatie.
Ik zie het echt even niet meer zitten. Alles bij elkaar. Ik wil op dit moment maar 1 ding: dat mijn zoon gezond thuis komt. Mijn vriend wil het zelfde. En we willen helemaal niet over andere dingen nadenken.
Heb echt het idee of de accu opraakt.
We proberen elke dag naar het ziekenhuis te gaan. Moeten 100km rijden, je zit 100 km in spanning hoe gaat het met hem? Zijn er verbeteringen? En dan zie je je kin echt vechten voor zijn leven, je wil hem helpen maar je kan niets voor hem doen. We hebben hem 2 keer vast kunnen houden, was echt een vooruitzicht het s'ochtend als we wakker werden. En nu mag het niet meer omdat zijn borst te zwak is, zijn wond zal eerst wat moeten genezen. De terug weg naar huis is altijd een bezinking van wat er nu meemaken.
Ik ben in dit soort situatie's een moeilijke prater, kan mijn emotisch niet onder woorden brengen vind het ook moeilijk emotisch te laten zien. Maar het is voor de kinderen wel echt heel nodig dat er thuis over gesproken word, dat ze begrijpen wat er aan de hand is en sat E hun ei kwijt kunnen.
Mijn schoonouders zijn meteen toen ze hoorde dat de baby kwam naar het vliegveld gegaan. Ze zijn nu bij ons om de kinderen op te vangen als we naar het ziekenhuis gaan, kf als we even alleen tijd nodig hebben om dingen te bespreken die niet voor kinderoortjes zijn.
Echt heel lief wat ze allemaal voor ons doen.
Heb een paard, heb nu gewoon geen tijd voor hem. Dochter die past veel op hem nu, de bijrijdster liet het afweten want hij is net geblesseerd geweest en moet nu opbouwen.
Schoonmoeder, die ik ook mom noem, die regeld dat iedereen op tijd op de afspraken is. Kan nu echt niet onthouden wanneer wie waar moet zijn.
Wij moeten nadenken wat we willen.
Ja wat ik wil is dat vriend gewoon niet meer uitgezonden word, dat baby thuis komt, dat ex ons met rust laat en dat alles voor de rest zo blijft als dat het is.
Op dit moment zijn er meerdere grote zorgen in ons leven.
Het verhaal in het kort;
Mijn vriend is een Amerikaan, hij heeft voor Nederland een soort werkverblijfs vergunning. Hij heeft die dus door zijn werk gekregen, hij is militair word regelmatig uitgezonden, hij heeft een 'speciale' functie.
Zijn ex, waar hij officeel nog mee getrouwd is, maakt ons het leven nu zuur. Ze hebben samen een dochter van 16. Moeder eist een andere omgangsregeling, zegt dat vriend haar bezoeksrecht heeft afgenomen en nog wat kleine dingen die er in het verhaal niet toe doen maar wat niet ten gunste van ons is mocht er een rechtzaak komen.
Haar eis komt er min of meer op neer;
Dat dochter een week in de 2 maanden bij haar in de VS gaat logeren op onze kosten. Hebben we het wel over riekses naar de VS hé!
Je zou denken dochter is 16, kan zij dit eisen? Ja volgens de advocaat kan ze dat en is ze in een betere positie als ons. Ze is akkoord gegaan dat dochter een jaar in Nederland ging wonen, dichter kon toen door omstandigheden niet bij haar moeder wonen. Moeder heeft wel vaker geklaagd en gezweurt om de bezoeken maar nooit met een advocaat er bij. Vaak was het zo dan stelde wij iets voor maar dan kwam dat haar niet uit. Kortom het is niet zo dat vriend dochter haar moeder heeft onthouden, wat dus wel beweerd word.
Ben op 8 oktober met 28 weken bevallen van een prachtige zoon. Hij ligt in een ziekenhuis op 100 km afstand. De reden van zijn vroeggeboorte was voornamelijk een gat in zijn hart, het hart werd traag en ze konden hem niet op normaal ritme brengen. Dis werd er besloten dat de baby buiten de baarmoeder meer kans had dan in de baarmoeder.
Het was duidelijk dat de baby een hart operatie moest ondergaan voor hij naar huis kon, ze zouden wachten maar dit is een spoed hartoperatie geworden.
Heb thuis nog een zoontje. En ik ben niet iemand die laat zien dat het niet goed met mij gaat, ik zet mijn poker-face op en lach het meeste weg.
Mijn vriend was op uitzending toen ik in het ziekenhuis kwam. Hij moest officeel toestemming vragen om vervroegd naar huis te mogen. We hadden geluk dat er die avond een vliegtuig richting Nederland ging. Anders was hij te laat geweest.
Mijn vriend wou stoppen met de functie die hij nu doet, hij doet dis dat werk dat hij op uitzendingen doet maar in NL werkt hij ook op een basis en traint hij voornamelijk militairen naar een speciale skill.
Die trainingsfunctie is tijdelijk, hij heeft infeite geruild met iemand omdat hij naar huis ging. Hij heeft deze functie tot 1 januari.
Hij heeft bij zijn baas aangegeven te willen stoppen omdat we een Kind hebben gekregen. Zijn werk was duidelijk: hij kan een functie in de VS krijgen een promotie waarbij hij meer verdient en niet op uitzending gaat. Of hij blijft zijn werk doen of hij neemt ontslag.
Als hij dit werk blijft doen moet word hij begin januari uitgezonden.
Als hij ontslag neemt dan raakt hij zijn verblijfs vergunning kwijt. We zijn bezig met een andere te regelen maar door de omstandigheden valt hij precies overal tussen de wetten en regels door en krijgt hij geen verblijfs vergunning. We hebben contact met een advocaat gehad, die stelt voor mocht het niet optijd lukken dat vriend het in de VS moet afwachten.
Sta je dan met je 3 kinderen. We kunnen geen kant op!
Vanmorgen hebben we een mail van ex gekregen; we hadden een tegenvoorstel op haar eis gedaan.
Ze gaat akkoord met een scheiding als dochter in de VS komt wonen.
Dus het is of verhuizen of 6 reizen per jaar naar de VS betalen. Dochter die kan dan dus niet naar school, vriend moet dan wel zijn werk blijven doen anders is het niet op te brengen. Wij moeten san dingen opgeven. En een rechtzaak voor een scheiding aanspannen. Of een rechtzaak afwachten en maar gaan leven met de uitkomst.
Ze kon dus zien dat we hem gelezen hadden. Beld ze 5 minuten later: wat word het!? We hebben aangegeven daar niet over te willen praten zonder onze advocaat.
We hebben de advocaat gebeld, die gaf aan dat het een slimme zet was. En dat we meteen schriftelijk bij haar advocaat uitstel moeten aanvragen vanwege de situatie.
Ik zie het echt even niet meer zitten. Alles bij elkaar. Ik wil op dit moment maar 1 ding: dat mijn zoon gezond thuis komt. Mijn vriend wil het zelfde. En we willen helemaal niet over andere dingen nadenken.
Heb echt het idee of de accu opraakt.
We proberen elke dag naar het ziekenhuis te gaan. Moeten 100km rijden, je zit 100 km in spanning hoe gaat het met hem? Zijn er verbeteringen? En dan zie je je kin echt vechten voor zijn leven, je wil hem helpen maar je kan niets voor hem doen. We hebben hem 2 keer vast kunnen houden, was echt een vooruitzicht het s'ochtend als we wakker werden. En nu mag het niet meer omdat zijn borst te zwak is, zijn wond zal eerst wat moeten genezen. De terug weg naar huis is altijd een bezinking van wat er nu meemaken.
Ik ben in dit soort situatie's een moeilijke prater, kan mijn emotisch niet onder woorden brengen vind het ook moeilijk emotisch te laten zien. Maar het is voor de kinderen wel echt heel nodig dat er thuis over gesproken word, dat ze begrijpen wat er aan de hand is en sat E hun ei kwijt kunnen.
Mijn schoonouders zijn meteen toen ze hoorde dat de baby kwam naar het vliegveld gegaan. Ze zijn nu bij ons om de kinderen op te vangen als we naar het ziekenhuis gaan, kf als we even alleen tijd nodig hebben om dingen te bespreken die niet voor kinderoortjes zijn.
Echt heel lief wat ze allemaal voor ons doen.
Heb een paard, heb nu gewoon geen tijd voor hem. Dochter die past veel op hem nu, de bijrijdster liet het afweten want hij is net geblesseerd geweest en moet nu opbouwen.
Schoonmoeder, die ik ook mom noem, die regeld dat iedereen op tijd op de afspraken is. Kan nu echt niet onthouden wanneer wie waar moet zijn.
Wij moeten nadenken wat we willen.
Ja wat ik wil is dat vriend gewoon niet meer uitgezonden word, dat baby thuis komt, dat ex ons met rust laat en dat alles voor de rest zo blijft als dat het is.
donderdag 23 oktober 2014 11:40
donderdag 23 oktober 2014 11:48
donderdag 23 oktober 2014 11:49
quote:darivva schreef op 23 oktober 2014 @ 11:33:
En dat we meteen schriftelijk bij haar advocaat uitstel moeten aanvragen vanwege de situatie.
Dit is je eerste stap. Geen idee hoe lang je uitstel kunt vragen, maar hopelijk tot minstens januari. Dan heb je even lucht en kun je je op de baby concentreren. Hopelijk dat je daarna een beter idee hebt hoe en wat.
En dat we meteen schriftelijk bij haar advocaat uitstel moeten aanvragen vanwege de situatie.
Dit is je eerste stap. Geen idee hoe lang je uitstel kunt vragen, maar hopelijk tot minstens januari. Dan heb je even lucht en kun je je op de baby concentreren. Hopelijk dat je daarna een beter idee hebt hoe en wat.
donderdag 23 oktober 2014 11:51
En zijn ex heeft natuurlijk geen begrip voor de ellende die jullie al doormaken 
.
In eerste instantie: Beterschap voor je zoontje.
Mag zijn 16 jarige dochter niet uitspreken wat zij het liefste wil? Gaat om haar tenslotte. Hier in Nederland worden kinderen wel eens gehoord in dat soort zaken. Weet natuurlijk niet hoe dat in Amerika geregeld is...
. In eerste instantie: Beterschap voor je zoontje.
Mag zijn 16 jarige dochter niet uitspreken wat zij het liefste wil? Gaat om haar tenslotte. Hier in Nederland worden kinderen wel eens gehoord in dat soort zaken. Weet natuurlijk niet hoe dat in Amerika geregeld is...
Carpe Diem!
donderdag 23 oktober 2014 12:07
Schoonouders die regelen nu vrijwel het hele huishouden.
Dochter past nu dus +/- 4 dagen op paard. Schoonvader doet de andere dagen. Hij gaat dan met hem wandelen. Had al voorgesteld om aan de stalhouder te vragen of zij iemand wisten die op paard wou passen. Maar schoonvader zei dat hij het heerlijk vond om met hem te wandelen, hij zei dat het zijn momentje was om zijn hoofd even op orde te krijgen. Paard die vind het wandelen heerlijk!
Dus dat is wel in orde, stalhouder weet van de thuissituatie en houdt ook een oogje in het zeil. Als ze ons een dag niet gezien hebben dan laten ze hem los. En er zijn altijd genoeg meisjes op de manege die wel een paard willen borstelen. Hij gaat ook nog dagelijks naar buiten dus hij is wel onder de pannen.
Dochter past nu dus +/- 4 dagen op paard. Schoonvader doet de andere dagen. Hij gaat dan met hem wandelen. Had al voorgesteld om aan de stalhouder te vragen of zij iemand wisten die op paard wou passen. Maar schoonvader zei dat hij het heerlijk vond om met hem te wandelen, hij zei dat het zijn momentje was om zijn hoofd even op orde te krijgen. Paard die vind het wandelen heerlijk!
Dus dat is wel in orde, stalhouder weet van de thuissituatie en houdt ook een oogje in het zeil. Als ze ons een dag niet gezien hebben dan laten ze hem los. En er zijn altijd genoeg meisjes op de manege die wel een paard willen borstelen. Hij gaat ook nog dagelijks naar buiten dus hij is wel onder de pannen.
donderdag 23 oktober 2014 12:07
donderdag 23 oktober 2014 12:09
quote:darivva schreef op 23 oktober 2014 @ 11:33:
Ik zie het echt even niet meer zitten. Alles bij elkaar. Ik wil op dit moment maar 1 ding: dat mijn zoon gezond thuis komt. .
Stel je voor dat je een jaar je zoontje niet zou zien.
Verschrikkelijk toch dat wil je je niet eens voorstellen.
Nou de moeder van de 16 jarige dochter zit ook zonder kind.
Ze is heel coulant geweest dat dochter een jaar mee mocht naar Nederland. Logisch dat ze nu haar dochter weer wil zien.
Ik zie het echt even niet meer zitten. Alles bij elkaar. Ik wil op dit moment maar 1 ding: dat mijn zoon gezond thuis komt. .
Stel je voor dat je een jaar je zoontje niet zou zien.
Verschrikkelijk toch dat wil je je niet eens voorstellen.
Nou de moeder van de 16 jarige dochter zit ook zonder kind.
Ze is heel coulant geweest dat dochter een jaar mee mocht naar Nederland. Logisch dat ze nu haar dochter weer wil zien.
donderdag 23 oktober 2014 12:14
quote:ikeaverslaafde schreef op 23 oktober 2014 @ 11:56:
Na het lange verhaal was ik de eerste twee regels vergeten:
2 weken heb ik het vol gehouden.. 2 weken en vanmorgen is de bom gebarsten, ik trek het niet meer..
Hoe ziet dit eruit? Kun je nu niks anders meer dan op de bank liggen huilen of voel je je emotioneel leeg of nog wat anders? Sowieso een goed idee dan om eens met de huisarts te praten.
Ik weet niet of je werkt, zo ja, neem dan vooral vrij. Probeer verder zoveel mogelijk te delegeren, qua huishouden en alles wat geregel vereist.
Mijn hoofd is leeg, ik weet het niet meer. Ben boos, verdrietig en bang tegelijk. Het liefst zou ik ex willen bellen en haar eens goed de waarheid willen zeggen en haar vertellen dat ze een eind kan oprotten met haar eisen.
Het is wel heel verleidelijk om soms even te huilen. Als ik aan alles denk dan word ik misselijk en krijg een knoop in de maag.
Het is net of ons beeld van de toekomst plotseling door ex verwoest is.
Heb al jaren, sinds mij tiener jaren de droom om een lieve man te hebben prachtige kinderen en dan zo'n mooi herenhuis. En we leefden nog lang en gelukkig.
Vriend die deelt de gedachten om ooit een mooi huis te kopen, we leggen hier ook maandelijks geld voor opzij zodat we later een eigen inbreng voor de hypotheek hebben.
Na het lange verhaal was ik de eerste twee regels vergeten:
2 weken heb ik het vol gehouden.. 2 weken en vanmorgen is de bom gebarsten, ik trek het niet meer..
Hoe ziet dit eruit? Kun je nu niks anders meer dan op de bank liggen huilen of voel je je emotioneel leeg of nog wat anders? Sowieso een goed idee dan om eens met de huisarts te praten.
Ik weet niet of je werkt, zo ja, neem dan vooral vrij. Probeer verder zoveel mogelijk te delegeren, qua huishouden en alles wat geregel vereist.
Mijn hoofd is leeg, ik weet het niet meer. Ben boos, verdrietig en bang tegelijk. Het liefst zou ik ex willen bellen en haar eens goed de waarheid willen zeggen en haar vertellen dat ze een eind kan oprotten met haar eisen.
Het is wel heel verleidelijk om soms even te huilen. Als ik aan alles denk dan word ik misselijk en krijg een knoop in de maag.
Het is net of ons beeld van de toekomst plotseling door ex verwoest is.
Heb al jaren, sinds mij tiener jaren de droom om een lieve man te hebben prachtige kinderen en dan zo'n mooi herenhuis. En we leefden nog lang en gelukkig.
Vriend die deelt de gedachten om ooit een mooi huis te kopen, we leggen hier ook maandelijks geld voor opzij zodat we later een eigen inbreng voor de hypotheek hebben.
donderdag 23 oktober 2014 12:14
Eerste gedachte, Ronald McDonald huis? Je zoontje lijkt mij voor nu het belangrijkst. In het ziekenhuis bieden ze ook steun voor jou als moeder. Vraag om de hulp. Het is allemaal niet niets zo'n kleintje te zien vechten.
Laat je schoonmoeder het thuis regelen.
Dat je vriend regelmatig wordt uitgezonden, daar kun je niets aan veranderen. Hoort bij zijn werk. Dat je dat nu opbreekt dat begrijp ik wel.
Wat wil dochter zelf?
Laat je schoonmoeder het thuis regelen.
Dat je vriend regelmatig wordt uitgezonden, daar kun je niets aan veranderen. Hoort bij zijn werk. Dat je dat nu opbreekt dat begrijp ik wel.
Wat wil dochter zelf?
donderdag 23 oktober 2014 12:17
quote:jusa schreef op 23 oktober 2014 @ 12:07:
Je hormonen werken zo vlak na een bevalling ook niet mee. Neem in ieder geval geen verregaande beslissingen maar probeer alles uit te stellen tot later.
Wat betref bezoekregeling, wat wil dochter? ik zou 6wkn per jaar en 50% vd tickets een stuk redelijker vinden. Of daar wonen en dezelfde regeling?Wij hadden als voorstel gedaan dochter 4 keer per jaar daar heen in de vakantie's. Wij betalen de tickets. Ex komt 2 keer per jaar hierheen. Ze betaald zelf de tickets maar verblijft op onze kosten dan bij ons.
Je hormonen werken zo vlak na een bevalling ook niet mee. Neem in ieder geval geen verregaande beslissingen maar probeer alles uit te stellen tot later.
Wat betref bezoekregeling, wat wil dochter? ik zou 6wkn per jaar en 50% vd tickets een stuk redelijker vinden. Of daar wonen en dezelfde regeling?Wij hadden als voorstel gedaan dochter 4 keer per jaar daar heen in de vakantie's. Wij betalen de tickets. Ex komt 2 keer per jaar hierheen. Ze betaald zelf de tickets maar verblijft op onze kosten dan bij ons.
donderdag 23 oktober 2014 12:17
Wat een vreemde situatie, waarom is die dochter niet gewoon meteen al bij haar moeder gebleven, nogal vreemd dat een vader de zorg krijgt en meteen naar een ander land vertrekt. Heeft moeder daar wel toestemming voor gegeven indertijd?
Verder, sterkte met je zoontje.
Verder, sterkte met je zoontje.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
donderdag 23 oktober 2014 12:19
Als ik het verhaal zo lees dan lijkt me op de middellange termijn (als jullie zoontje uit het ziekenhuis is) een verhuizing naar de VS het meest voor de hand liggen.
Daar kan je man werken zonder uitgezonden te worden en de dochter zit veel dichter bij haar moeder.
Verder hoor ik jou niet over werk, dus neem aan dat je dat niet hebt. Moet je alleen het paard van de hand doen (of je bent rijk genoeg om hem mee te nemen, maar dan zou je nu niet moeten zeuren over de kosten van de vliegtickets voor de dochter).
Is alleen de vraag of jou zoontje hier nog een vader heeft en die daarmee akkoord gaat.
Ik denk dat je stress en ellende nu voornamelijk komt van je jonge zoontje in het ziekenhuis. Dat is natuurlijk vreselijk stressvol en ellendig. Gelukkig ondersteunen je schoonouders je. Kijk of je wat vaker daar (in een Ronald Mc Donald huis) kunt overnachten.
De rest van de sores en de beslissingen over waar te wonen en wat te doen met zijn dochter of jouw zoon als je in een ander land woont......tsja.......dat heb je kunnen zien aankomen en daar moeten dus linksom of rechtsom offers voor worden gebracht.
Daar kan je man werken zonder uitgezonden te worden en de dochter zit veel dichter bij haar moeder.
Verder hoor ik jou niet over werk, dus neem aan dat je dat niet hebt. Moet je alleen het paard van de hand doen (of je bent rijk genoeg om hem mee te nemen, maar dan zou je nu niet moeten zeuren over de kosten van de vliegtickets voor de dochter).
Is alleen de vraag of jou zoontje hier nog een vader heeft en die daarmee akkoord gaat.
Ik denk dat je stress en ellende nu voornamelijk komt van je jonge zoontje in het ziekenhuis. Dat is natuurlijk vreselijk stressvol en ellendig. Gelukkig ondersteunen je schoonouders je. Kijk of je wat vaker daar (in een Ronald Mc Donald huis) kunt overnachten.
De rest van de sores en de beslissingen over waar te wonen en wat te doen met zijn dochter of jouw zoon als je in een ander land woont......tsja.......dat heb je kunnen zien aankomen en daar moeten dus linksom of rechtsom offers voor worden gebracht.
