Psyche
alle pijlers
Ik wens mijn moeder de dood toe
dinsdag 30 augustus 2016 20:00
En ik voel mij er echt vreselijk onder maar het is echt waar. Ik wens mijn moeder de dood toe.
Ze lijdt al jaren aan vasculaire dementie, daar is alzheimer bijgekomen en sinds een aantal maanden woont ze in een tehuis.
En nu weet ze letterlijk niets meer, verhalen over vroeger kan ze niet meer vertellen. Ze praat je eigenlijk een beetje na al kan ze nu ook niet meer goed praten. Lopen kan ze nog maar valt constant met als resultaat gebroken botten en blauwe plekken. Heeft door alle hersenschade van beroertes etc epileptische aanvallen gekregen en er is niets meer over van de vrouw die ze ooit was.
En als ze dit 10 jaar geleden had geweten dan had ze zichzelf van kant gemaakt, dat weet ik zeker. Nooit als een oud besje in een tehuis voor zich uit zitten staren en helaas is dat nu wel zo. Ik heb geprobeerd om voor haar te zorgen thuis maar dat ging niet meer omdat ze altijd wegliep of in paniek was. Nu kan ze nauwelijks meer lopen en zit er weer over te denken om haar in huis te nemen, maarja ze heeft geen idee wie ik ben, wie mijn man is, wie de kinderen zijn.
En dus wens ik haar dood, hoop zo dat ze in haar slaap overlijdt en dat verder leed haar bespaart blijft, want nu lijdt ze echt. Ze heeft pijn door de gebroken botten waarvan ze vergeet dat ze gebroken zijn. Van de pijn die ze tig keer op een dag opnieuw voelt als ze hoort dat oma en opa niet meer leven, als ze huilt om haar ouders....
En ik kan dit tegen niemand zeggen dus dan maar hier...
Ze lijdt al jaren aan vasculaire dementie, daar is alzheimer bijgekomen en sinds een aantal maanden woont ze in een tehuis.
En nu weet ze letterlijk niets meer, verhalen over vroeger kan ze niet meer vertellen. Ze praat je eigenlijk een beetje na al kan ze nu ook niet meer goed praten. Lopen kan ze nog maar valt constant met als resultaat gebroken botten en blauwe plekken. Heeft door alle hersenschade van beroertes etc epileptische aanvallen gekregen en er is niets meer over van de vrouw die ze ooit was.
En als ze dit 10 jaar geleden had geweten dan had ze zichzelf van kant gemaakt, dat weet ik zeker. Nooit als een oud besje in een tehuis voor zich uit zitten staren en helaas is dat nu wel zo. Ik heb geprobeerd om voor haar te zorgen thuis maar dat ging niet meer omdat ze altijd wegliep of in paniek was. Nu kan ze nauwelijks meer lopen en zit er weer over te denken om haar in huis te nemen, maarja ze heeft geen idee wie ik ben, wie mijn man is, wie de kinderen zijn.
En dus wens ik haar dood, hoop zo dat ze in haar slaap overlijdt en dat verder leed haar bespaart blijft, want nu lijdt ze echt. Ze heeft pijn door de gebroken botten waarvan ze vergeet dat ze gebroken zijn. Van de pijn die ze tig keer op een dag opnieuw voelt als ze hoort dat oma en opa niet meer leven, als ze huilt om haar ouders....
En ik kan dit tegen niemand zeggen dus dan maar hier...
dinsdag 30 augustus 2016 20:08
dinsdag 30 augustus 2016 20:08
Wat een vreselijke situatie voor jou, en je moeder! Heb je helemaal geen familie met wie je je emoties kunt delen? Ik heb een goede vriend die zijn vader ook het liefst dood wenst, ik heb daar alle begrip voor en ben blij dat hij daar af en toe met mij over praat. Kun je er echt met niemand over praten?
dinsdag 30 augustus 2016 20:09
dinsdag 30 augustus 2016 20:16
Of ze in het tehuis beter af is weet ik soms niet meer. Ze heeft medicatie gekregen die niet mag met haar ziektebeeld en andere medicatie. Verpleeghuisarts zei dat ze geen gebroken botten had tot wij toch met haar naar het ziekenhuis gingen en ze heeft heel wat gebroken ( ribben, bovenarm, vingers). Ik ben sowieso echt altijd thuis dus ik kan 24/7 bij haar zijn maar dat heb ik al jaren gedaan en dat ging niet meer omdat ze nooit sliep en altijd wegliep en nu slaapt ze, en loopt niet meer weg. Maarja ik heb een gasfornuis in huis en allerlei gevaarlijke dingen...weet niet meer wat nu het beste voor haar is.
En nee ik kan hier met niemand over praten. Mijn verdriet kan ik met iedereen delen maar zeggen dat ik haar dood wens kan ik echt tegen niemand zeggen, ik wil ook helemaal niet dat ze overlijdt maar ze heeft nu echt geen kwaliteit van leven meer... Zoveel pijn, verdriet, angst en paniek die ze voelt.
Euthanasie kan idd niet omdat ze niet meer wilsbekwaam is en goddank kan ik die beslissing ook niet voor haar nemen want dat zou ik ook niet kunnen...
Lilalinda: wat bedoel je met een humaner einde? Ik heb sowieso donderdag een gesprek met haar arts.
En nee ik kan hier met niemand over praten. Mijn verdriet kan ik met iedereen delen maar zeggen dat ik haar dood wens kan ik echt tegen niemand zeggen, ik wil ook helemaal niet dat ze overlijdt maar ze heeft nu echt geen kwaliteit van leven meer... Zoveel pijn, verdriet, angst en paniek die ze voelt.
Euthanasie kan idd niet omdat ze niet meer wilsbekwaam is en goddank kan ik die beslissing ook niet voor haar nemen want dat zou ik ook niet kunnen...
Lilalinda: wat bedoel je met een humaner einde? Ik heb sowieso donderdag een gesprek met haar arts.
