Psyche
alle pijlers
Kan je ooit helemaal genezen van een depressie?
vrijdag 21 oktober 2016 16:38
Hoi allemaal,
Ik heb sinds twee jaar na een aantal zeer vervelende gebeurtenissen (oa verlaten door ex) last gehad van een depressie. Ik heb eerst een jaar lang rondgelopen met kut gevoelens, verdriet, boosheid en van alles. Ik heb daarna hulp gezocht. Ik heb een half jaar bij een psycholoog gelopen en heb het idee dat het heel wat geholpen heeft. Ik ging namelijk ook weg met: Het gaat weer helemaal toppie en daar was de psycholoog ook van overtuigd. Maar toch nog steeds voelt het alsof ik een demper op mijn leven heb staan. Ik voel me nog helemaal niet de oude. Ik ben vaak nog gespannen, bang, boos en verdrietig. Wel met mindere mate maar het is er nog steeds. Ik kan nog niet echt genieten en ben nog niet gelukkig. Ik vroeg mij af of je wel helemaal kan genezen van een depressie? ik heb het idee dat ik zo'n lelijke kant van andere mensen (in de steek gelaten) en van mijzelf heb gezien (zo depressief reageren op één persoon) dat ik twijfel of ik ooit weer de oude kan worden. Ik heb niet het idee dat ik nog een depressie heb maar ik heb ook niet het gevoel dat ik er 100% bovenop ben. Iemand ervaring mee?
Liefs
Ik heb sinds twee jaar na een aantal zeer vervelende gebeurtenissen (oa verlaten door ex) last gehad van een depressie. Ik heb eerst een jaar lang rondgelopen met kut gevoelens, verdriet, boosheid en van alles. Ik heb daarna hulp gezocht. Ik heb een half jaar bij een psycholoog gelopen en heb het idee dat het heel wat geholpen heeft. Ik ging namelijk ook weg met: Het gaat weer helemaal toppie en daar was de psycholoog ook van overtuigd. Maar toch nog steeds voelt het alsof ik een demper op mijn leven heb staan. Ik voel me nog helemaal niet de oude. Ik ben vaak nog gespannen, bang, boos en verdrietig. Wel met mindere mate maar het is er nog steeds. Ik kan nog niet echt genieten en ben nog niet gelukkig. Ik vroeg mij af of je wel helemaal kan genezen van een depressie? ik heb het idee dat ik zo'n lelijke kant van andere mensen (in de steek gelaten) en van mijzelf heb gezien (zo depressief reageren op één persoon) dat ik twijfel of ik ooit weer de oude kan worden. Ik heb niet het idee dat ik nog een depressie heb maar ik heb ook niet het gevoel dat ik er 100% bovenop ben. Iemand ervaring mee?
Liefs
vrijdag 21 oktober 2016 16:43
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb ongeveer 3 jaar geleden een zware depressie gehad. Hoewel het inmiddels weer redelijk goed met me gaat heb ik het gevoel nooit meer de oude te zijn geworden. Ik blijf het gevoel houden dat er iets in mijn hersenen veranderd is maar kan niet goed duiden wat. De kwetsbaarheid blijft volgens mij altijd nog aanwezig
vrijdag 21 oktober 2016 16:47
Dat zal van persoon tot persoon verschillen, maar ja, het kan zeker. Ik voelde me na opstarten AD 70% beter, maar die andere 30% sleet er in 3 jaar uit. (Al zat ik wat meer in de angst- dan echt in de depressiehoek). Wat op den duur hielp waren nieuwe uitdagingen: nieuw werk, nieuwe liefde, nieuwe woonplaats. Je verlegt je focus en dat creeert weer nieuwe 'pathways in je brain' zeg maar.
vrijdag 21 oktober 2016 16:55
quote:tigri schreef op 21 oktober 2016 @ 16:47:
Dat zal van persoon tot persoon verschillen, maar ja, het kan zeker. Ik voelde me na opstarten AD 70% beter, maar die andere 30% sleet er in 3 jaar uit. (Al zat ik wat meer in de angst- dan echt in de depressiehoek). Wat op den duur hielp waren nieuwe uitdagingen: nieuw werk, nieuwe liefde, nieuwe woonplaats. Je verlegt je focus en dat creeert weer nieuwe 'pathways in je brain' zeg maar.
Hier sluit ik bij aan. Ik heb 3 jaar geleden ernstige paniek- en depressieklachten gehad waardoor ik AD kreeg voorgeschreven, die gebruik ik nog steeds.
Ik heb nieuwe hobby's opgepakt, heb een drukker sociaal leven dan voor die tijd en werk daarnaast nog steeds hetzelfde aantal uren, gecombineerd met een gezin.
Maar ik weet wel dat ik kwetsbaar ben / blijf, dus geef op tijd mijn grenzen aan
Dat zal van persoon tot persoon verschillen, maar ja, het kan zeker. Ik voelde me na opstarten AD 70% beter, maar die andere 30% sleet er in 3 jaar uit. (Al zat ik wat meer in de angst- dan echt in de depressiehoek). Wat op den duur hielp waren nieuwe uitdagingen: nieuw werk, nieuwe liefde, nieuwe woonplaats. Je verlegt je focus en dat creeert weer nieuwe 'pathways in je brain' zeg maar.
Hier sluit ik bij aan. Ik heb 3 jaar geleden ernstige paniek- en depressieklachten gehad waardoor ik AD kreeg voorgeschreven, die gebruik ik nog steeds.
Ik heb nieuwe hobby's opgepakt, heb een drukker sociaal leven dan voor die tijd en werk daarnaast nog steeds hetzelfde aantal uren, gecombineerd met een gezin.
Maar ik weet wel dat ik kwetsbaar ben / blijf, dus geef op tijd mijn grenzen aan
vrijdag 21 oktober 2016 17:09
Voor mij is het een kwestie van overnieuw beginnen. Ik zit na mijn depressie best wel vast in de levensstijl die het met zich meebracht en om dat te doorbreken is zo gemakkelijk nog niet. Wat te doen?
Ik ben er op zich wel vrolijker op geworden, maar inderdaad nog steeds niet de oude. Het lijkt wel alsof er iets uit me gestolen is waar ik weer naar op zoek moet.
Normaal gesproken ben ik heel graag buiten, maar heb tijdens die depressie meest binnen gezeten en om dat te doorbreken, daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Ik ga weleens naar buiten, maar de inspiratie ontbreekt me om zomaar de deur uit te gaan en iets leuks te gaan doen en daar heb ik nooit last van gehad.
Ik ben er op zich wel vrolijker op geworden, maar inderdaad nog steeds niet de oude. Het lijkt wel alsof er iets uit me gestolen is waar ik weer naar op zoek moet.
Normaal gesproken ben ik heel graag buiten, maar heb tijdens die depressie meest binnen gezeten en om dat te doorbreken, daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Ik ga weleens naar buiten, maar de inspiratie ontbreekt me om zomaar de deur uit te gaan en iets leuks te gaan doen en daar heb ik nooit last van gehad.
vrijdag 21 oktober 2016 17:39
Er is leven na depressie, ook al voelt dat niet zo op het moment dat je erin zit. Ik ben niet meer dezelfde persoon als van voor m'n depressie. Eigenlijk ben ik daar ook blij mee, ik ben er alleen maar sterker uit gekomen. Ik ben er ook achter gekomen wie echt mijn vrienden zijn. Heb mijn grenzen leren stellen en zorg beter voor mezelf. Momenten dat ik terugval in oude patronen blijf ik altijd wel hebben denk ik, maar die periodes zijn te overbruggen zolang ik me vasthoud aan m'n gezonde levensstijl en alles wat ik heb geleerd tijdens therapie.
vrijdag 21 oktober 2016 17:49
quote:Cateautje schreef op 21 oktober 2016 @ 17:09:
Voor mij is het een kwestie van overnieuw beginnen. Ik zit na mijn depressie best wel vast in de levensstijl die het met zich meebracht en om dat te doorbreken is zo gemakkelijk nog niet. Wat te doen?
Ik ben er op zich wel vrolijker op geworden, maar inderdaad nog steeds niet de oude. Het lijkt wel alsof er iets uit me gestolen is waar ik weer naar op zoek moet.
Normaal gesproken ben ik heel graag buiten, maar heb tijdens die depressie meest binnen gezeten en om dat te doorbreken, daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Ik ga weleens naar buiten, maar de inspiratie ontbreekt me om zomaar de deur uit te gaan en iets leuks te gaan doen en daar heb ik nooit last van gehad.Dit vind ik treffend omschreven. Het impliceert namelijk dat je opzoek moet gaan. Het is dus een actieve stap. Je bent over de depressie heen, maar je moet weer opbouwen na een heftige gebeurtenissen. Dat is niet altijd even makkelijk en vraagt weer inzet en moeite. En dat is soms een tegenvaller als je denkt dat je net een hele strijd erop hebt zitten. Het is alsof een wervelwind door je leven is gegaan of een bom is ontploft. Je bent bekomen van de schrik en de directe schade, nu moet er weer opgebouwd worden.
Misschien handig om je verwachtingen bij te stellen en het proces van opbouwen te accepteren. Geniet van de goede momenten, hou voor ogen hoe je graag de toekomst ziet en geef jezelf de ruimte om je soms gewoon kut, moe, bang, verdrietig, boos te voelen.
Voor mij is het een kwestie van overnieuw beginnen. Ik zit na mijn depressie best wel vast in de levensstijl die het met zich meebracht en om dat te doorbreken is zo gemakkelijk nog niet. Wat te doen?
Ik ben er op zich wel vrolijker op geworden, maar inderdaad nog steeds niet de oude. Het lijkt wel alsof er iets uit me gestolen is waar ik weer naar op zoek moet.
Normaal gesproken ben ik heel graag buiten, maar heb tijdens die depressie meest binnen gezeten en om dat te doorbreken, daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Ik ga weleens naar buiten, maar de inspiratie ontbreekt me om zomaar de deur uit te gaan en iets leuks te gaan doen en daar heb ik nooit last van gehad.Dit vind ik treffend omschreven. Het impliceert namelijk dat je opzoek moet gaan. Het is dus een actieve stap. Je bent over de depressie heen, maar je moet weer opbouwen na een heftige gebeurtenissen. Dat is niet altijd even makkelijk en vraagt weer inzet en moeite. En dat is soms een tegenvaller als je denkt dat je net een hele strijd erop hebt zitten. Het is alsof een wervelwind door je leven is gegaan of een bom is ontploft. Je bent bekomen van de schrik en de directe schade, nu moet er weer opgebouwd worden.
Misschien handig om je verwachtingen bij te stellen en het proces van opbouwen te accepteren. Geniet van de goede momenten, hou voor ogen hoe je graag de toekomst ziet en geef jezelf de ruimte om je soms gewoon kut, moe, bang, verdrietig, boos te voelen.
vrijdag 21 oktober 2016 18:26
Ik herken je gevoel heel erg, ook ik ben 3 jaar lang zwaar depressief geweest en ben nog steeds niet helemaal op en top. Loop nu een jaar bij de psycholoog en het gaat zeker beter met me dan een jaar geleden.
Maar ergens ben ik niet meer dezelfde persoon ik herken mezelf soms niet meer terug. Binnen zitten en niet naar buiten willen gaan heb ik ook nog steeds moeite mee, ga alleen als ik echt moet naar buiten terwijl ik nooit zo een persoon ben geweest.
Ik denk dat dat ook het moeilijkste is aan depressie het tast ergens je karakter aan wie je bent als persoon.
Maar ergens ben ik niet meer dezelfde persoon ik herken mezelf soms niet meer terug. Binnen zitten en niet naar buiten willen gaan heb ik ook nog steeds moeite mee, ga alleen als ik echt moet naar buiten terwijl ik nooit zo een persoon ben geweest.
Ik denk dat dat ook het moeilijkste is aan depressie het tast ergens je karakter aan wie je bent als persoon.
vrijdag 21 oktober 2016 18:50
quote:Tefaha schreef op 21 oktober 2016 @ 18:26:
Ik herken je gevoel heel erg, ook ik ben 3 jaar lang zwaar depressief geweest en ben nog steeds niet helemaal op en top. Loop nu een jaar bij de psycholoog en het gaat zeker beter met me dan een jaar geleden.
Maar ergens ben ik niet meer dezelfde persoon ik herken mezelf soms niet meer terug. Binnen zitten en niet naar buiten willen gaan heb ik ook nog steeds moeite mee, ga alleen als ik echt moet naar buiten terwijl ik nooit zo een persoon ben geweest.
Ik denk dat dat ook het moeilijkste is aan depressie het tast ergens je karakter aan wie je bent als persoon.Ben jij er al achter gekomen waar dat aan ligt en je loopt bij een psycholoog, heeft hij daar een antwoord op?
Ik herken je gevoel heel erg, ook ik ben 3 jaar lang zwaar depressief geweest en ben nog steeds niet helemaal op en top. Loop nu een jaar bij de psycholoog en het gaat zeker beter met me dan een jaar geleden.
Maar ergens ben ik niet meer dezelfde persoon ik herken mezelf soms niet meer terug. Binnen zitten en niet naar buiten willen gaan heb ik ook nog steeds moeite mee, ga alleen als ik echt moet naar buiten terwijl ik nooit zo een persoon ben geweest.
Ik denk dat dat ook het moeilijkste is aan depressie het tast ergens je karakter aan wie je bent als persoon.Ben jij er al achter gekomen waar dat aan ligt en je loopt bij een psycholoog, heeft hij daar een antwoord op?
vrijdag 21 oktober 2016 19:04
quote:Cateautje schreef op 21 oktober 2016 @ 18:50:
[...]
Ben jij er al achter gekomen waar dat aan ligt en je loopt bij een psycholoog, heeft hij daar een antwoord op?
Het ligt niet aan een specifiek iets het is eigenlijk over de jaren heen erin geslopen eerst begonnen met afspraken afzeggen, op een gegeven moment gewoon nergens meer zin in en alleen maar thuis zitten met niemand meer afspreken ect.
De psycholoog geeft aan dat dat normaal is bij een depressie, maar dat ik zeg maar wel moet proberen gewoon dingen te doen die ik leuk vindt en dergelijke en dat probeer ik ook wel steeds meer te doen ga naar de sportschool, volg een naaicursus. Maar het blijft moeilijk je moet jezelf af en toe dwingen.
[...]
Ben jij er al achter gekomen waar dat aan ligt en je loopt bij een psycholoog, heeft hij daar een antwoord op?
Het ligt niet aan een specifiek iets het is eigenlijk over de jaren heen erin geslopen eerst begonnen met afspraken afzeggen, op een gegeven moment gewoon nergens meer zin in en alleen maar thuis zitten met niemand meer afspreken ect.
De psycholoog geeft aan dat dat normaal is bij een depressie, maar dat ik zeg maar wel moet proberen gewoon dingen te doen die ik leuk vindt en dergelijke en dat probeer ik ook wel steeds meer te doen ga naar de sportschool, volg een naaicursus. Maar het blijft moeilijk je moet jezelf af en toe dwingen.
vrijdag 21 oktober 2016 19:18
quote:Tefaha schreef op 21 oktober 2016 @ 19:04:
[...]
Het ligt niet aan een specifiek iets het is eigenlijk over de jaren heen erin geslopen eerst begonnen met afspraken afzeggen, op een gegeven moment gewoon nergens meer zin in en alleen maar thuis zitten met niemand meer afspreken ect.
De psycholoog geeft aan dat dat normaal is bij een depressie, maar dat ik zeg maar wel moet proberen gewoon dingen te doen die ik leuk vindt en dergelijke en dat probeer ik ook wel steeds meer te doen ga naar de sportschool, volg een naaicursus. Maar het blijft moeilijk je moet jezelf af en toe dwingen.Heel herkenbaar.
[...]
Het ligt niet aan een specifiek iets het is eigenlijk over de jaren heen erin geslopen eerst begonnen met afspraken afzeggen, op een gegeven moment gewoon nergens meer zin in en alleen maar thuis zitten met niemand meer afspreken ect.
De psycholoog geeft aan dat dat normaal is bij een depressie, maar dat ik zeg maar wel moet proberen gewoon dingen te doen die ik leuk vindt en dergelijke en dat probeer ik ook wel steeds meer te doen ga naar de sportschool, volg een naaicursus. Maar het blijft moeilijk je moet jezelf af en toe dwingen.Heel herkenbaar.
vrijdag 21 oktober 2016 19:52
JA!! 100% zeker komt er weer een moment waarop je helderheid in je kop voelt.
Als je zo depressief werd van de tegenslag die jou is overkomen, zijn er toen ws bepaalde issues naar boven gekomen. Als je hier aan werkt (en dat kan ook langzaam, elk jaar een stapje) ga je je steeds beter voelen en word je minder afhankelijk van externe factoren. Als je kan ontspannen en van jezelf houdt zoals je bent etc ben je veel minder vatbaar voor angsten/depressie.
Het zal niet makkelijk zijn en ws met ups en downs maar zolang je actief hieraan werkt wordt het uiteindelijk echt beter! Praat er met iemand over (ook prive), zorg goed voor jezelf, kijk wat jij nodig hebt om beter te worden, want je mentale gezondheid is het kostbaarste dat je hebt en gaat echt voor alles!
Sterkte
Als je zo depressief werd van de tegenslag die jou is overkomen, zijn er toen ws bepaalde issues naar boven gekomen. Als je hier aan werkt (en dat kan ook langzaam, elk jaar een stapje) ga je je steeds beter voelen en word je minder afhankelijk van externe factoren. Als je kan ontspannen en van jezelf houdt zoals je bent etc ben je veel minder vatbaar voor angsten/depressie.
Het zal niet makkelijk zijn en ws met ups en downs maar zolang je actief hieraan werkt wordt het uiteindelijk echt beter! Praat er met iemand over (ook prive), zorg goed voor jezelf, kijk wat jij nodig hebt om beter te worden, want je mentale gezondheid is het kostbaarste dat je hebt en gaat echt voor alles!
Sterkte
vrijdag 21 oktober 2016 19:56
Sommige mensen houden restverschijnselen van een depressie, anderen worden 100 % beter. De statistieken zijn: na 1 depressie heb je 50% kans op een tweede, na 2 depressies 75% kans op een 3e, na 3 90% kans op een 4e. Ik geloof dat de kans daarna wel bijna (hoewel nooit helemaal) 100% is. Deprimerend, ik weet het. Sterkte!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 21 oktober 2016 20:35
quote:fayanna schreef op 21 oktober 2016 @ 19:56:
Sommige mensen houden restverschijnselen van een depressie, anderen worden 100 % beter. De statistieken zijn: na 1 depressie heb je 50% kans op een tweede, na 2 depressies 75% kans op een 3e, na 3 90% kans op een 4e. Ik geloof dat de kans daarna wel bijna (hoewel nooit helemaal) 100% is. Deprimerend, ik weet het. Sterkte!
Dit zou best wel eens kunnen.
In mijn geval is hier wel sprake van ja.
Ik ben ooit depri geweest. En in die periode heb ik bepaalde beslissingen genomen waar ik nu de zure vruchten van pluk.
Met als gevolg dat ik mezelf niet meer vertrouw als het op beslissingen aan komt.
Ik wil niet teveel bijzonderheden kwijt maar ik zie wel een patroon van een cirkel waar geen einde aan komt. Een soort van negatieve spiraal. Inmiddels ben ik zover dat ik niet meer over mijn ECHTE problemen kan of wil praten met naasten omdat ik al bijna 10 jaar in fases depri ben en ze me al weer zien aankomen.
Ik masker dit voornamelijk met een soort van galgenhumor. Uiterlijk heeft het de schijn ervan dat ik het allemaal red maar innerlijk leef ik eigenlijk niet meer.
De hoop op herstel ben ik allang kwijt.
Sommige mensen houden restverschijnselen van een depressie, anderen worden 100 % beter. De statistieken zijn: na 1 depressie heb je 50% kans op een tweede, na 2 depressies 75% kans op een 3e, na 3 90% kans op een 4e. Ik geloof dat de kans daarna wel bijna (hoewel nooit helemaal) 100% is. Deprimerend, ik weet het. Sterkte!
Dit zou best wel eens kunnen.
In mijn geval is hier wel sprake van ja.
Ik ben ooit depri geweest. En in die periode heb ik bepaalde beslissingen genomen waar ik nu de zure vruchten van pluk.
Met als gevolg dat ik mezelf niet meer vertrouw als het op beslissingen aan komt.
Ik wil niet teveel bijzonderheden kwijt maar ik zie wel een patroon van een cirkel waar geen einde aan komt. Een soort van negatieve spiraal. Inmiddels ben ik zover dat ik niet meer over mijn ECHTE problemen kan of wil praten met naasten omdat ik al bijna 10 jaar in fases depri ben en ze me al weer zien aankomen.
Ik masker dit voornamelijk met een soort van galgenhumor. Uiterlijk heeft het de schijn ervan dat ik het allemaal red maar innerlijk leef ik eigenlijk niet meer.
De hoop op herstel ben ik allang kwijt.
zaterdag 22 oktober 2016 11:02
CaptainJaneway, wat naar dat je jezelf niet meer vertrouwt en geen hoop op herstel hebt ik denk dat je jezelf tekort doet. Als je toch nog een keer therapie overweegt is misschien schematherapie iets voor jou, met een therapeut bij wie je een goed gevoel hebt (of in ieder geval geen slecht gevoel). Ik hoop wel dat het beter voor je wordt, je verdient in ieder geval beter
