Kanker en de gevolgen. Wie wil er mee praten?

15-12-2016 19:09 116 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedenavond,



Even voorstellen... Mijn naam is Rosalie en ik ben 31 jaar. Ik heb een zeldzame vorm van kanker, Ependymoom. Had meerdere tumoren in mijn ruggenmerg en ben geopereerd en ze hebben 4 van de 6 weggehaald. 2 tumoren laten we groeien en ik heb altijd kans op uitzaaiingen in het ruggenmerg. Kortom ik heb chronisch kanker en zal overlijden aan de gevolgen hiervan.



Ik merk dat het mijn leven dusdanige beinvloed. Heb prachtige familie en vrienden om me heen staan maar denk na over leven na de dood, een eventuele relatie (wie wil dat nou met iemand die een onzekere toekomst heeft) en de keus die ik gemaakt heb om geen kinderen te krijgen.



Kortom de dagelijkse dingen eigenlijk. Zijn er mensen die mee willen praten?



Liefs!
Ja de kinderen worden nog verschoond en krijgen alles wat ze nodig hebben behalve mij nu eigenlijk. Ben te erg in mijzelf gekeerd.



Of ik dan elke dag bestraald ga worden weet ik eigenlijk niet. Het enige wat is gezegd is dat als ik in stadium 1A zit dat er dan alleen bestraald wordt maar ik weet nog niet in welk stadia ik zit. Zoals het er nu naar uitziet zijn mijn milt, klieren tussen mijn longen en de andere kant van mijn lichaam schoon en heb ik het alleen maar links maarja het is allemaal nog ff afwachten.
quote:rosalie01 schreef op 15 december 2016 @ 23:23:

Wie gaat nou ooit het risico nemen om van mij te houden terwijl ze me altijd gaan kwijtraken. Zo mijn diepste donkerste gedachte gedreven door mijn ziekte.... Allee ben ik ook gelukkig maar is het soms wel moeilijk om te dragen.



Mijn tante had ook kanker en was uitbehandeld. Toen ontmoette ze een man en is nog een poos heel gelukkig met hem geweest en hij met haar.



Heel veel sterkte!
Rosalie Pieps en Anna, voor jullie heel veel sterkte
Alle reacties Link kopieren
Hoi Pieps.



Welkom en wat jammer dat je mee kan schrijven in dit topic dat is iets wat ik niemand gun. Wat houdt stadium 1 A in? En vergeet niet dat iedereen anders reageert op chemo en bestraling. Wanneer krijg je meer te horen?



@AnnA schrijf je hier nog verder of zal ik vragen stellen in je eigen topic?



Ik ga over een week weer mijn 3 maandelijks (eigenlijk iets vaker omdat ze mijn rug om de 3 maanden doen en ook nog mijn hoofd om de 3 maanden, deze staat nu voor maart en dan april weer mijn rug) Ik zie er toch altijd weer tegenop voorbereid op goed en slecht nieuws en wat het nieuws ook is van de spanning moet ik altijd zo huilen als ik op de terug weg in de auto zit. Na de vorige MRI heb ik 2 uur gehuild in de auto.



@Verhop en Elfje112 misschien moet ik eerst mijn ziekte accepteren voordat ik kan geloven dat ik ook nog goed voor iemand kan zijn en meer ben dan mijn ziekte. Nu heb ik het idee dat ik op den duur alleen maar iemand pijn ga doen.
Rosalie: stadium 1A dat is het beste stadium om te hebben. Stadium 4B is het meest slechte scenario. Wanneer ik meer over behandelingen te horen ga krijgen weet ik niet. Heb van de week een bel afspraak staan en volgende week een afspraak voor een gesprek in het ziekenhuis maar eerst moet ik morgenochtend nog geopereerd worden maar ik weet nog niet wat er morgen gaat gebeuren. Zoals het er nu uitziet is het een streng klieren in m'n hals ( van sleutelbeen tot kaak/oor) die besmet zijn en dan nemen ze alleen een biopsie. Maar is het alleen 1 a 2 klieren dan worden ze weggehaald want ze kunnen niet alle klieren weghalen maar ik snap niet zo goed waarom niet. Mijn oma ( ze had vulvakanker met uitzaaiingen naar haar lymfeklieren) zijn de klieren wel helemaal weggehaald dus dat moet ik maar gaan vragen.



Verder ook zo stom, zegt m'n vriend ja straks als onze oudste 20 is dan zijn wij 39 en dan denk ik ja nouja JIJ bent dan 39 en ik ben gewoon dood. Erg positief ben ik niet gestemd ook omdat ik sinds vandaag wel klachten heb, ik ben schor en heb een brok in mijn keel. Grote kans dat de gezwellen mijn stembanden aan het dichtknijpen zijn.



En wat spannend dat je weer op controle gaat zeg, snap heel erg goed dat ie altijd heel erg moet huilen. Het is allemaal niet niks en je moet alle spanning op de een of andere manier toch kwijt. Ik zelf heb al een paar dagen niet gehuild terwijl ik wel een echte jankerd ben, heb hier het hele huis geschrobd en alles lopen organiseren zodat mijn vriend het makkelijker heeft als ik dood ben terwijl " mijn" kanker vorm toch vaak wel genezen wordt.



En wat je zegt over relaties. Ik wil niet rot overkomen oid maar op dit moment wens ik echt dat ik single was. Dan had mijn vriend geen verdriet gehad en mijn familie ook niet en waarschijnlijk had ik mijzelf dan niet eens laten behandelen, komt omdat ik erg bang ben om anderen tot last te zijn en ik vind mijzelf niet belangrijk genoeg om te leven. Maar ik weet wel dat als je iemand tegenkomt die echt verliefd op je is dat ziekte dan niks meer uitkomt, dan ga je ervoor samen maarja je doet dan wel iemand verdriet maar dat gebeurd sowieso wel als je ziek bent.



En verder is mijn ziek zijn het nieuwtje van de stad, en echt als er nog 1 iemand tegen mij gaat beginnen over gezonde voeding en wietolie dan ga ik ze slaan echt waar.
Alle reacties Link kopieren
@ Rosalie: spannend! Lijkt me alleen maar heel normaal dat je elke keer moet huilen.

En ik blijf hier ook gewoon schrijven hoor!



Pieps, wel positief dat je blijkbaar nog in het beste stadium zit. Toch proberen positief te blijven

En dat laatste wat je schrijft is zo herkenbaar.... af en toe denk ik dat als er nog iemand over het eten van bepaalde bessen of het niet eten van suikers of het uitstralen van positieve energe ("beeld je in dat de chemo lichtjes zijn en leidt ze in gedachten naar de juiste plek") begint ik ga slaan. Hoewel ik weet dat het allemaal echt goed bedoeld is. Ben trouwens 1 keer echt uitgevallen. School had een mailtje uitgestuurd over het schoolfruit, waarin stond dat het eten van sinaasappels preventief werkt tegen kanker. Ben toen toch maar even gaan vragen welke sinaasappels dat waren, want de sinaasappels die mijn moeder vroeger elke ochtend voor me uitperste waren duidelijk niet de goede geweest...
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Ik weet nog niet of ik in het beste stadium zit maar ik ben bang van niet dus dat is ff afwachten.



Ik lig nu in het ziekenhuis te wachten op de operatie, ben echt heel erg bang.



En echt asociaal van die sinaasappels zeg, snap ook niet waar iedereen zich maar mee bemoeid. Zelfs mensen die ik nauwelijks ken sturen mij of fb berichten over wietolie of yoga en ze zitten mij te taggen in die berichten van " deel dit als je tegen kanker bent". Heb ze allemaal mijn lijst uitgegooid want ik wil er niets over op fb plaatsen.
Alle reacties Link kopieren
Pieps



Ik hoop dat de operatie goed gaat!
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
Alle reacties Link kopieren
Pieps, hoe is de operatie gegaan? weet dat ik aan je denk!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Wat lief van jullie!



Inmiddels ben ik weer thuis en alles is goed gegaan, ze hebben een klier weggehaald en van anderen een biopt genomen. Toen ik nog in het ziekenhuis was viel het allemaal wel mee maar ik heb nu echt pijn dus mijn vriend heeft de hap gebeld en hij is nu medicijnen voor mij aan het halen dus dat is wel fijn. Ook lastig dat ik nu 1 kant van mijn lichaam niet echt kan bewegen en kan mijn kinderen morgen nergens laten dus dat gaat echt een rot dag worden.



Nu nog wachten op de uitslag en ben zo bang dat ik iedereen pijn ga doen want ik kwam de verkoeverkamer uit en mijn vriend en stiefvader stonden al op mij te wachten en toen ze mij zagen stonden ze allebei te huilen. Vond ik zo vreselijk erg.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Pieps,



hoe gaat het nu met je? Helpen de pijnstillers? Heb je een beetje kunnen slapen?

En is het nog gelukt om oppas te regelen voor je kinderen?

Hoop dat je je een beetje beter voelt



Liefs,

AnnA
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Hoi Anna, heb gister tramadol gekregen en ik voelde de pijn gelijk niet meer en werd er ook nog eens lekker stoned van en dat vond ik wel fijn, daardoor verdwenen mijn zorgen ook een beetje. Uiteindelijk nog heerlijk geslapen en vanmorgen werd ik wakker met nauwelijks pijn. Het is allemaal nog een beetje stijf en blauw maar echt pijn heb ik niet meer alleen kinderen tillen lukt niet dus ik laat mijn 2 oudste jongens alles voor mij pakken en doen haha. Voor vanmiddag heb ik wel een oppas maar zit nog te twijfelen of ik ze mee laat gaan. Het is niet echt nodig nu maar het is wel fijn voor ze als de oppas wat leuks met ze gaat doen dus ik twijfel nog een beetje. En ik krijg straks te horen wat er op de ct scan is gezien dus ik hoop dat ik straks goed nieuws krijg ( maar daar ga ik niet vanuit).



En hoe gaat het met jou? Heb jij kunnen slapen en is het allemaal wat rustiger in je hoofd?
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat je geen pijn meer hebt!

Ik zou ze gewoon lekker wel naar de oppas laten gaan. Kan je eventueel ook even lekker een uurtje slapen of zo.

Spannend de uistlag. Ga je zo naar het ziekenhuis of wordt je gebeld? Wel vervelend dat je juist nu alleen bent. Kan er niet iemand bij je zijn vanmiddag als je de uitslag krijgt?



Liefs, AnnA
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Ik heb de uitslag en het isssss tatatafaaaaa kanker....



Ben niet geschrokken maar ik had het al verwacht, ben ook niet verdrietig of bang. Ik ben er eigenlijk wel klaar voor allemaal. Volgende week hoor ik waar het allemaal precies zit en dan een week later hoor ik de precieze vorm ( lymfeklier kanker heeft veel verschillende) en dan ook welke behandeling en welk stadium. Ik laat het allemaal op me af komen.



En ben eigenlijk wel heel erg positief en ga er gewoon voor en neem het allemaal maar zoals het komt.



Voor nu ben ik al blij dat ik de rest van de week niet naar het ziekenhuis toe hoef haha.
Alle reacties Link kopieren
Balen dat het toch kanker is, maar goed te horen dat je er zo positief instaat. En deze week als een lekker weekje vrij zien
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Ja ik zie het ook echt als een weekje vrij. Vandaag echt een heerlijke dag gehad met mijn kinderen en de hort op geweest, zie het allemaal steeds positiever in eigenlijk en hoe gaat het met jou Anna?
Heb vanmorgen 112 gebeld, dacht dat ik een hartaanval had maar zit gewoon in een enorme paniekaanval. Pijn tussen mijn schouders en boven rug, kaakpijn, linkerarm, steken in mijn borst, maagpijn. Heb van de huisarts iets kalmerends gehad maar ik denk nog steeds dat ik een hartaanval heb. Ben ook niet echt in paniek en heb afleiding nodig dus ik dacht ik schrijf het hier even op. Dit is vreselijk, voel me zo naar.
Alle reacties Link kopieren
Oh... wat naar!!!! Goed dat je hier even van je af komt schrijven!

Adem in en uit. Rustig. De huisarts is langs geweest, dus je zal echt niet echt een hartaanval hebben nu.

Adem nog een keer diep in en uit.

Wat mijn moeder altijd tegen mij zei vroeger en waar ik nog steeds vaak houvast aan heb: "er is niets dat blijft. Dus ook dit gaat weer over".

Ben je alleen thuis? Kan je iemand opbellen en vragen of die even naar je toekomt. Dan ben je iig niet alleen nu

(shit, ik ben echt van de praktische oplossingen realiseer ik me nu... Misschien zit je hier helemaal niet op te wachten en wil je gewoon even je verhaal kwijt.)
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Pieps
Alle reacties Link kopieren
Een voor degenen voor die kanker hebben. Wat kan het leven toch oneerlijk zijn. Waarom moeten sommigen dit allemaal meemaken? Als we toch dood gaan. Ik zie er het doel niet van.

Bij mijn moeder is vlak voor de Kerstvakantie voor de 2e keer borstkanker geconstateerd. De 1e keer had ze de agressiefste vorm. Bestralingen en chemo's gehad waar ze doodziek van werk. Haast alle bijwerkingen die je maar kunt bedenken. Alleen bij de laatste kuur kreeg ze er Neulasta bij en toen werd ze niet ziek. Ze heeft nog altijd klachten van toen, zenuwpijnen en vermoeidheid. Tussen de 1e en 2e borsttumor zat 5 jaar.

Vorige week is ze geopereerd, weer borst-besparend. Nu is ze in het ziekenhuis voor de uitslag. We hopen zo dat ze geen chemo's moet. Nog een keer die ellende. Kan een lichaam dat aan en hoe ziet je leven er daarna uit?

Mijn moeder heeft ook al 2 keer een darmtumor gehad. Eén keer kwaadaardig (mildste vorm) en 1 keer nog goedaardig. Maar het moest er wel uit. Vier keer een tumor in tien jaar tijd. Ik acht de kans toch groot dat ze ooit aan kanker gaat overlijden. Net als haar moeder. Ze heeft in veel opzichten de gezondheid van haar moeder. Vanavond weet ik meer.
Hondenmens, ook een knuffel voor jou
Alle reacties Link kopieren
sterkte meiden. en Iedereen kent wel iemand die kanker heeft of heeft gehad. Dus we lezen mee om meer begrip te krijgen voor diegene die ziek zijn. Rotziekte
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder belde net. Het valt allemaal heel erg mee. Dit keer heeft ze de mildste vorm van borstkanker, niveau 1. Dit betekent dat ze geen chemo hoeft! Alleen bestralingen. En ze gaan een erfelijkheidsonderzoek doen.
Alle reacties Link kopieren
goed nieuws hondenmens. Mooie berichten zijn dat toch . ik heb helaas geen moeder meer. Dus ik snap jouw blijdschap helemaal
Alle reacties Link kopieren
quote:mamavanvier schreef op 19 januari 2017 @ 18:47:

goed nieuws hondenmens. Mooie berichten zijn dat toch . ik heb helaas geen moeder meer. Dus ik snap jouw blijdschap helemaalWat verdrietig. Had je moeder ook kanker?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven