Psyche
alle pijlers
Leren luisteren naar eigen gevoel. Hoe?
vrijdag 15 juni 2007 22:22
Hallo allemaal,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben pas 27 jaar en ik voel me nu al een teleurgestelde, uitgebluste zeur....
De laatste twee jaar ben ik eigenlijk nooit echt gelukkig. En het lukt me maar niet om die negatieve spiraal te doorbreken. Soms heb ik het idee dat ik dit niet kan, omdat ik alles 'overdenk'. Hierdoor kan ik niet goed naar mijn gevoel luisteren en dus weet ik ook niet wat ik voel. Het klinkt een beetje cryptisch, hopelijk begrijpt iemand wat ik bedoel. Het komt er op neer dat ik niet precies weet waarover ik me ongelukkig voel, waardoor ik uiteindelijk in een negatieve spiraal raak en overal ongelukkig over ben...
Voorbeeld:
Ik ben in twee jaar geleden afgestudeerd en toen ben ik aan het werk gegaan. Helaas heb ik nog steeds niet de baan gevonden die helemaal bij mij past (is met mijn studie ook niet gemakkelijk).
In mijn huidige baan heb ik het zo slecht naar mijn zin, dat ik chagrijnig thuis kom. Als ik dan thuis kom en mijn vriend reageert niet zoals ik had gehoopt, raak ik ook chagrijnig over de relatie en ga ik daar ook nog aan twijfelen en daardoor word ik nog chagrijniger tegen hem..... (dan hebben we al 2 dingen die niet goed gaan: werk en vriend).... hij heeft er op een gegeven moment ook genoeg van en gaat lekker zijn eigen dingen doen, waardoor ik nog teleurgestelder word enz. enz.
Als ik dan bij mijn vriendinnen ben, ga ik zitten klagen over mijn werk, mijn vriend..... voor hun ben ik dus ook meer een klagend dan een gezellig gezelschap, waardoor ik weer gefrustreerd raak over mijn vriendschappen (lees: mezelf), en dan zijn er al 3 dingen die niet goed aan: werk, vriend en vriendschappen......
Ik stel het allemaal heel 'zwart wit' nu, ik hoop dat dat duidelijk is! Het is natuurlijk niet zo dat ik 24/7 aan ht klagen en zeiken ben..... (maar de laatste tijd wel regelmatig!) Ik bedoel alleen maar aan te geven dat ik overal teleurgesteld in raak en volgens mij komt dit doordat ik niet goed weet wat ik voel. Hierdoor kan ik de oorzaak van het niet gelukkig zijn niet aanpakken en word ik overal ongelukkig van....
Hoe kan ik leren om beter naar mijn gevoel te luisteren? Dan kan ik de oorzaak aanpakken en weer een vrolijk, levensgenietend iemand worden in plaats van een negatief ingesteld persoon.....
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben pas 27 jaar en ik voel me nu al een teleurgestelde, uitgebluste zeur....
De laatste twee jaar ben ik eigenlijk nooit echt gelukkig. En het lukt me maar niet om die negatieve spiraal te doorbreken. Soms heb ik het idee dat ik dit niet kan, omdat ik alles 'overdenk'. Hierdoor kan ik niet goed naar mijn gevoel luisteren en dus weet ik ook niet wat ik voel. Het klinkt een beetje cryptisch, hopelijk begrijpt iemand wat ik bedoel. Het komt er op neer dat ik niet precies weet waarover ik me ongelukkig voel, waardoor ik uiteindelijk in een negatieve spiraal raak en overal ongelukkig over ben...
Voorbeeld:
Ik ben in twee jaar geleden afgestudeerd en toen ben ik aan het werk gegaan. Helaas heb ik nog steeds niet de baan gevonden die helemaal bij mij past (is met mijn studie ook niet gemakkelijk).
In mijn huidige baan heb ik het zo slecht naar mijn zin, dat ik chagrijnig thuis kom. Als ik dan thuis kom en mijn vriend reageert niet zoals ik had gehoopt, raak ik ook chagrijnig over de relatie en ga ik daar ook nog aan twijfelen en daardoor word ik nog chagrijniger tegen hem..... (dan hebben we al 2 dingen die niet goed gaan: werk en vriend).... hij heeft er op een gegeven moment ook genoeg van en gaat lekker zijn eigen dingen doen, waardoor ik nog teleurgestelder word enz. enz.
Als ik dan bij mijn vriendinnen ben, ga ik zitten klagen over mijn werk, mijn vriend..... voor hun ben ik dus ook meer een klagend dan een gezellig gezelschap, waardoor ik weer gefrustreerd raak over mijn vriendschappen (lees: mezelf), en dan zijn er al 3 dingen die niet goed aan: werk, vriend en vriendschappen......
Ik stel het allemaal heel 'zwart wit' nu, ik hoop dat dat duidelijk is! Het is natuurlijk niet zo dat ik 24/7 aan ht klagen en zeiken ben..... (maar de laatste tijd wel regelmatig!) Ik bedoel alleen maar aan te geven dat ik overal teleurgesteld in raak en volgens mij komt dit doordat ik niet goed weet wat ik voel. Hierdoor kan ik de oorzaak van het niet gelukkig zijn niet aanpakken en word ik overal ongelukkig van....
Hoe kan ik leren om beter naar mijn gevoel te luisteren? Dan kan ik de oorzaak aanpakken en weer een vrolijk, levensgenietend iemand worden in plaats van een negatief ingesteld persoon.....
zaterdag 13 februari 2010 16:46
Oh Kozoo...wat onzettend naar allemaal!
En je had waarschijnlijk zoveel hoop wat betreft die ene arts en dan is het zo'n eikel! Ook echt onfasoenlijk en onprofessioneel hoor zoals ie met jou is omgegaan, bah!
Hoe waren je afgelopen dagen, nog steeds erg slecht of gaat het weer iets beter?
Je zegt trouwens dat je alles binnen en buiten de opiumwet hebt uitgeprobeerd en zonder resultaat...lijkt me ook niet best voor je lichaam al snap ik dat je alles wilt proberen. Heb je het ook wel eens gezocht in het alternatieve circuit?
In ieder geval veel sterkte, snap dat je je hartstikke kut voelt. Ook al zijn er mensen met meer ernstige ziektes, dat wil niet zeggen dat jouw situatie meevalt. Het lijkt me echt hartstikke zwaar...
En je had waarschijnlijk zoveel hoop wat betreft die ene arts en dan is het zo'n eikel! Ook echt onfasoenlijk en onprofessioneel hoor zoals ie met jou is omgegaan, bah!
Hoe waren je afgelopen dagen, nog steeds erg slecht of gaat het weer iets beter?
Je zegt trouwens dat je alles binnen en buiten de opiumwet hebt uitgeprobeerd en zonder resultaat...lijkt me ook niet best voor je lichaam al snap ik dat je alles wilt proberen. Heb je het ook wel eens gezocht in het alternatieve circuit?
In ieder geval veel sterkte, snap dat je je hartstikke kut voelt. Ook al zijn er mensen met meer ernstige ziektes, dat wil niet zeggen dat jouw situatie meevalt. Het lijkt me echt hartstikke zwaar...
zaterdag 13 februari 2010 16:49
Dank je radijs en alinevere voor de felicitatie!
M'n tweede werkweek is voorbij gevlogen. Er werkt trouwens best een leuke vrijgezelle man, maar heb geen vlinders ofzo. Wie weet komt het nog
Heb vanavond in ieder geval een date, erg spannend allemaal ondanks dat het onze 2e date is. Meneer in kwestie ziet mij behoorlijk zitten maar ik weet zelf nog niet goed wat ik voel. Misschien dat het na vanavond wat duidelijker wordt! Fijn weekend! x
M'n tweede werkweek is voorbij gevlogen. Er werkt trouwens best een leuke vrijgezelle man, maar heb geen vlinders ofzo. Wie weet komt het nog
Heb vanavond in ieder geval een date, erg spannend allemaal ondanks dat het onze 2e date is. Meneer in kwestie ziet mij behoorlijk zitten maar ik weet zelf nog niet goed wat ik voel. Misschien dat het na vanavond wat duidelijker wordt! Fijn weekend! x
maandag 15 februari 2010 19:50
Hallo allemaal,
Ik had al eerder willen reageren, maar om een of ander reden kon ik afgelopen weekend niet inloggen. Maar goed, nu ben ik weer in tha house.
@ Kozoo, wat ontzettend naar voor je. Het moet echt een keer ophouden hè? Ik zou je zo graag een goed en stevig hart onder de riem steken, maar ik weet niet hoe.... Krijg je eigenlijk nog begeleiding van iemand? Iemand die met je kijkt hoe je invulling kunt geven aan je dagen, zonder dat het te belastend is? Of ben ik nu te naief? En laat die stomme "kakenkraker" maar lopen zeg... inderdaad een aanfluiting. Veel sterkte, Kozoo. Ik blijf met je mee hopen.
@ Amber, hoe was je date? Spennend hoor! En fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt op je werk.... tenminste, een week die omvliegt is een goed teken, nietwaar?!
@ Alinevere, De laatste tijd emotioneel door hormonen? Bedoel je PMS of is het blij nieuws.....?
Met mij gaat het naar omstandigheden nog steeds goed. Eigenlijk vind ik zelfs dat ik het best goed doe.... nooit verwacht dat ik dit nog eens over mezelf zou zeggen. Hoe verdrietig het ook is, ik merk dat ik over voldoende veerkracht beschik en dat het goed lukt om hier mee om te gaan. Ik weet zeker dat dit uiteindelijk een goede keuze is.... een keuze voor mezelf. Als dit "vroeger" was gebeurd, was ik emotioneel waarschijnlijk helemaal onderuit gegaan, maar nu gebeurt dat niet. In de afgelopen jaren heb ik dus toch wat geleerd . Anderzijds kun je je natuurlijk afvragen hoe je in zo'n situatie terecht komt... Dat heeft echt te maken met niet naar je intuitie/ gevoel luisteren. Het rare is dat ik dat mezelf niet eens verwijt (terwijl ik een ster ben in zelfveroordeling). Het is zo gelopen, ik heb me daarbij neergelegd en ga verder met mijn leven.... het is een (harde) levensles. Teglijkertijd een die rust geeft.... Moedig voorwaarts
!
Tot snel!
Liefs Radijs
Ik had al eerder willen reageren, maar om een of ander reden kon ik afgelopen weekend niet inloggen. Maar goed, nu ben ik weer in tha house.
@ Kozoo, wat ontzettend naar voor je. Het moet echt een keer ophouden hè? Ik zou je zo graag een goed en stevig hart onder de riem steken, maar ik weet niet hoe.... Krijg je eigenlijk nog begeleiding van iemand? Iemand die met je kijkt hoe je invulling kunt geven aan je dagen, zonder dat het te belastend is? Of ben ik nu te naief? En laat die stomme "kakenkraker" maar lopen zeg... inderdaad een aanfluiting. Veel sterkte, Kozoo. Ik blijf met je mee hopen.
@ Amber, hoe was je date? Spennend hoor! En fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt op je werk.... tenminste, een week die omvliegt is een goed teken, nietwaar?!
@ Alinevere, De laatste tijd emotioneel door hormonen? Bedoel je PMS of is het blij nieuws.....?
Met mij gaat het naar omstandigheden nog steeds goed. Eigenlijk vind ik zelfs dat ik het best goed doe.... nooit verwacht dat ik dit nog eens over mezelf zou zeggen. Hoe verdrietig het ook is, ik merk dat ik over voldoende veerkracht beschik en dat het goed lukt om hier mee om te gaan. Ik weet zeker dat dit uiteindelijk een goede keuze is.... een keuze voor mezelf. Als dit "vroeger" was gebeurd, was ik emotioneel waarschijnlijk helemaal onderuit gegaan, maar nu gebeurt dat niet. In de afgelopen jaren heb ik dus toch wat geleerd . Anderzijds kun je je natuurlijk afvragen hoe je in zo'n situatie terecht komt... Dat heeft echt te maken met niet naar je intuitie/ gevoel luisteren. Het rare is dat ik dat mezelf niet eens verwijt (terwijl ik een ster ben in zelfveroordeling). Het is zo gelopen, ik heb me daarbij neergelegd en ga verder met mijn leven.... het is een (harde) levensles. Teglijkertijd een die rust geeft.... Moedig voorwaarts
!Tot snel!
Liefs Radijs
zondag 21 februari 2010 13:11
Hello Meiden!
Radijs, ik vind je dapper! Mooi dat je het zo kunt omschrijven. En dat je het zo voelt, ik hoop dat het gevoel zo blijft. Natuurlijk is het ook waar! Het is zo gelopen, je hebt altijd gedaan wat je op dat moment dacht dat het beste voor je was. En dat is wat je kunt doen. Ik hoop dat de rompslomp eromheen meevalt, want daar zit je dan ook weer niet op te wachten.
Amber... wij zijn natuurlijk vreselijk nieuwschierig hoe je tweede date was!!!
Radijs, ik vind je dapper! Mooi dat je het zo kunt omschrijven. En dat je het zo voelt, ik hoop dat het gevoel zo blijft. Natuurlijk is het ook waar! Het is zo gelopen, je hebt altijd gedaan wat je op dat moment dacht dat het beste voor je was. En dat is wat je kunt doen. Ik hoop dat de rompslomp eromheen meevalt, want daar zit je dan ook weer niet op te wachten.
Amber... wij zijn natuurlijk vreselijk nieuwschierig hoe je tweede date was!!!
maandag 1 maart 2010 18:50
Hee meiden!
Weer even een berichtje vanuit het hoge noorden! Hier gaat het wel lekker, heb het erg naar m'n zin op het werk. Ben intussen alweer een maand verder! Af en toe maak ik me wel zorgen of ik ooit nog iets ga vinden in mijn eigen vakgebied, aan de andere kant ben ik blij dat ik eerst onder de pannen zit. De kans is erg groot dat ik wel langer dan een halfjaar kan blijven.
M'n tweede date was erg leuk! Het is echt een leuke en lieve kerel en voelde me ook heel erg vertrouwd en op m'n gemak bij hem. Maar verder voel ik niks, geen vonkje ofzo... En dat gaat nu al best lang zo op het gebied van de liefde. Ik heb wel regelmatig dates, maar m'n hart heeft sinds ik single ben nog niet echt meer slagen dan normaal gemaakt (wel wat hormonale, maar dat is wat anders ) Vraag me soms af of ik misschien te kritisch ben, maar na mijn relatie met mijn ex ben ik soms zo bang een verkeerde kerel aan de haak te slaan. Merk dat ik best wel wantrouwend ben naar mannen toe en dat helpt ook niet mee. Ik hoop stiekem dat het allemaal wat meer vanzelf gaat als ik maar verliefd ben... Misschien dat ik het nu te graag wil/te hard probeer.
Kozoo, hoe is het met jou? Hoe ging het bij die arts? En al iets gehoord van die ene vrouw die gespecialiseerd is in chronische pijn? Ik hoop dat het weer iets beter met je is!
Radijs, wat een fijn gevoel he, dat je merkt dat je dit best kan 'handelen'! En het heeft ook geen zin denk ik om jezelf nu verwijten te maken. Jij dacht toen dat het het beste was wat je deed. Of misschien had je wel een stemmetje in je hoofd die wat anders zei, maar blijkbaar was je er nog niet aan toe, anders had je de knoop wel eerder doorgehakt. That's life!
Alinevere, hoe istie?
Nou ik ga een beetje bijkomen van de werkdag en dan naar dansles! Tot horens!
x Amber
Weer even een berichtje vanuit het hoge noorden! Hier gaat het wel lekker, heb het erg naar m'n zin op het werk. Ben intussen alweer een maand verder! Af en toe maak ik me wel zorgen of ik ooit nog iets ga vinden in mijn eigen vakgebied, aan de andere kant ben ik blij dat ik eerst onder de pannen zit. De kans is erg groot dat ik wel langer dan een halfjaar kan blijven.
M'n tweede date was erg leuk! Het is echt een leuke en lieve kerel en voelde me ook heel erg vertrouwd en op m'n gemak bij hem. Maar verder voel ik niks, geen vonkje ofzo... En dat gaat nu al best lang zo op het gebied van de liefde. Ik heb wel regelmatig dates, maar m'n hart heeft sinds ik single ben nog niet echt meer slagen dan normaal gemaakt (wel wat hormonale, maar dat is wat anders ) Vraag me soms af of ik misschien te kritisch ben, maar na mijn relatie met mijn ex ben ik soms zo bang een verkeerde kerel aan de haak te slaan. Merk dat ik best wel wantrouwend ben naar mannen toe en dat helpt ook niet mee. Ik hoop stiekem dat het allemaal wat meer vanzelf gaat als ik maar verliefd ben... Misschien dat ik het nu te graag wil/te hard probeer.
Kozoo, hoe is het met jou? Hoe ging het bij die arts? En al iets gehoord van die ene vrouw die gespecialiseerd is in chronische pijn? Ik hoop dat het weer iets beter met je is!
Radijs, wat een fijn gevoel he, dat je merkt dat je dit best kan 'handelen'! En het heeft ook geen zin denk ik om jezelf nu verwijten te maken. Jij dacht toen dat het het beste was wat je deed. Of misschien had je wel een stemmetje in je hoofd die wat anders zei, maar blijkbaar was je er nog niet aan toe, anders had je de knoop wel eerder doorgehakt. That's life!
Alinevere, hoe istie?
Nou ik ga een beetje bijkomen van de werkdag en dan naar dansles! Tot horens!
x Amber
dinsdag 2 maart 2010 19:39
Ha ladies.
Ben er weer!
@ Kozoo, heb je al wat gehoord van die mevrouw die is gespecialiseerd in chronische pijnen? Ik hoop ook voor je dat je snel terecht kunt. En hoe is het bij de kakenkraker ? Het is allemaal "niet niks" wat er allemaal op je pad is gekomen de afgelopen jaren, zeg. Hoe oud was jij eigenlijk toen dit allemaal begon?
@ Amber.... tja, overspringende vonken.... Volgens mij ben ik niet the right person op dit moment om daar wat over te zeggen... Ik geloof niet meer in de liefde.... hahaa. Nee hoor, da's onzin. Maar ik herken wel wat je zegt over je angst om weer een verkeerde man tegen te komen. Als ik nu nadenk over de toekomst, heb ik toch wel de hoop dat ik weer ooit eens een partner tegenkom (voorlopig echt niet, hoor. Even chill en op mezelf ). Tegelijkertijd slaat de paniek me om het hart... Wat als iemand weer dingen blijkt te doen achter je rug om (zoals je in het andere topic misschien hebt gelezen, speelde er het een en ander waar ik niets van wist)? Het idee alleen al.... Anderzijds, ik ben ervan overtuigd dat de meeste mensen WEL te vertrouwen zijn. Jij niet?
Maar goed, als ik jou hoor heb je een lieve date getroffen. Misschien kan het nog groeien? Ik weet het niet, hoor. Is heftige verliefdheid een voorwaarde voor een goede relatie? Volgens mij "eindigen" mensen vaak met iemand op wie ze aanvankelijk niet zo gek waren, maar bij wie ze wel heel blij en op hun gemak zijn. Maar goed, dit is statistisch totaal niet onderbouwd.... Het is gewoon een idee/ gevoel....hahaha.
Die baan in je eigen vakgebied komt nog wel, hoor. Geen zorgen! Zit je met je huidige baan wel een beetje in de richting of is het echt iets totaal anders? Fijn in elk geval dat je het naar je zin hebt en dat je waarschijnlijk langer kunt blijven dan een half jaar.
Met mij gaat het best oke. Ik voel me niet meer zo"veerkrachtig" als een tijdje terug, maar over de algehele linie nog best goed. Er moeten best veel keuzes worden gemaakt, ook juridisch en finacieel, en daar heb ik helemaal geen verstand van.... Tsja, ik ben dan ook nog nooit eerder gescheiden. Alles moet je leren . Maar goed, ik vraag me dus weleens af of ik iets over het hoofd zie. Zoals het er nu uiztiet, gaat het hele traject nog een maand of drie duren. Daarna koop ik een kat en ga ik genieten van mijn leven alleen..... (sprak zij zichezelf moed in).
Emotioneel gaat het wel goed. Ik sta nog steeds vierkant achter mijn keuze. Wel denk ik dat de klap komt als alles dadelijk echt achter de rug is. Maar goed, dat zien we dan wel weer. Stap voor stap!
Zeg, veel plezier en succes allemaal met al jullie bezigheden!
Tot snel schrijfs!
Liefs, Radijsssssssssss
Ben er weer!
@ Kozoo, heb je al wat gehoord van die mevrouw die is gespecialiseerd in chronische pijnen? Ik hoop ook voor je dat je snel terecht kunt. En hoe is het bij de kakenkraker ? Het is allemaal "niet niks" wat er allemaal op je pad is gekomen de afgelopen jaren, zeg. Hoe oud was jij eigenlijk toen dit allemaal begon?
@ Amber.... tja, overspringende vonken.... Volgens mij ben ik niet the right person op dit moment om daar wat over te zeggen... Ik geloof niet meer in de liefde.... hahaa. Nee hoor, da's onzin. Maar ik herken wel wat je zegt over je angst om weer een verkeerde man tegen te komen. Als ik nu nadenk over de toekomst, heb ik toch wel de hoop dat ik weer ooit eens een partner tegenkom (voorlopig echt niet, hoor. Even chill en op mezelf ). Tegelijkertijd slaat de paniek me om het hart... Wat als iemand weer dingen blijkt te doen achter je rug om (zoals je in het andere topic misschien hebt gelezen, speelde er het een en ander waar ik niets van wist)? Het idee alleen al.... Anderzijds, ik ben ervan overtuigd dat de meeste mensen WEL te vertrouwen zijn. Jij niet?
Maar goed, als ik jou hoor heb je een lieve date getroffen. Misschien kan het nog groeien? Ik weet het niet, hoor. Is heftige verliefdheid een voorwaarde voor een goede relatie? Volgens mij "eindigen" mensen vaak met iemand op wie ze aanvankelijk niet zo gek waren, maar bij wie ze wel heel blij en op hun gemak zijn. Maar goed, dit is statistisch totaal niet onderbouwd.... Het is gewoon een idee/ gevoel....hahaha.
Die baan in je eigen vakgebied komt nog wel, hoor. Geen zorgen! Zit je met je huidige baan wel een beetje in de richting of is het echt iets totaal anders? Fijn in elk geval dat je het naar je zin hebt en dat je waarschijnlijk langer kunt blijven dan een half jaar.
Met mij gaat het best oke. Ik voel me niet meer zo"veerkrachtig" als een tijdje terug, maar over de algehele linie nog best goed. Er moeten best veel keuzes worden gemaakt, ook juridisch en finacieel, en daar heb ik helemaal geen verstand van.... Tsja, ik ben dan ook nog nooit eerder gescheiden. Alles moet je leren . Maar goed, ik vraag me dus weleens af of ik iets over het hoofd zie. Zoals het er nu uiztiet, gaat het hele traject nog een maand of drie duren. Daarna koop ik een kat en ga ik genieten van mijn leven alleen..... (sprak zij zichezelf moed in).
Emotioneel gaat het wel goed. Ik sta nog steeds vierkant achter mijn keuze. Wel denk ik dat de klap komt als alles dadelijk echt achter de rug is. Maar goed, dat zien we dan wel weer. Stap voor stap!
Zeg, veel plezier en succes allemaal met al jullie bezigheden!
Tot snel schrijfs!
Liefs, Radijsssssssssss
zaterdag 13 maart 2010 10:09
Hallo ladies,
Hoe is het met jullie? Ik hoop (naar omstandigheden) goed?
Kozoo, hoe gaat het fysiek? Amber, hoe is het met je date en je baan?
Met mij gaat het wel oke allemaal. Ik voel me niet meer zo sterk als een tijdje terug, maar over de algehele linie toch goed. Ik sta nog steeds achter de beslissing. Maar soms voel ik wat "angst" voor de toekomst. Dadelijk sta ik er alleen voor en dan? Ik kan dat wel, dat weet ik, maar toch is het af en toe eng. Vooral ook omdat ik mijn toekomstbeeld moet resetten; enkele maanden geleden dacht ik nog met deze man oud te worden en een gezin te stichten. Soms ben ik wel eens bang dat ik nu nooooooooit meer iemand tegenkom en dus geen kinderen zal krijgen ofzo. Ik ben al dertig.... Anderzijds denk ik ook wel eens ik ben PAS dertig. Het komt heus nog wel, ik heb nog wel even. En doorgaan op deze (getrouwde) weg was ook geen optie, dus veel keuze heb ik niet .
Ach lieve Kozoo, als ik aan jouw verhaal denk, vind ik weer dat ik niet moet zeuren. Jij hebt door je ziekte je toekomstbeeld ook moeten resetten..... Juist als je dat moet vanwege een ziekte, lijkt me dat heel ingrijpend. Ik hoop dat je het niet te confronterend vindt dat ik dat zo zeg... Ik vind het heel knap hoe je ermee omgaat!
Zeg, fijn weekend allemaal. Maak er wat van!
Veel liefs, Radijs
Hoe is het met jullie? Ik hoop (naar omstandigheden) goed?
Kozoo, hoe gaat het fysiek? Amber, hoe is het met je date en je baan?
Met mij gaat het wel oke allemaal. Ik voel me niet meer zo sterk als een tijdje terug, maar over de algehele linie toch goed. Ik sta nog steeds achter de beslissing. Maar soms voel ik wat "angst" voor de toekomst. Dadelijk sta ik er alleen voor en dan? Ik kan dat wel, dat weet ik, maar toch is het af en toe eng. Vooral ook omdat ik mijn toekomstbeeld moet resetten; enkele maanden geleden dacht ik nog met deze man oud te worden en een gezin te stichten. Soms ben ik wel eens bang dat ik nu nooooooooit meer iemand tegenkom en dus geen kinderen zal krijgen ofzo. Ik ben al dertig.... Anderzijds denk ik ook wel eens ik ben PAS dertig. Het komt heus nog wel, ik heb nog wel even. En doorgaan op deze (getrouwde) weg was ook geen optie, dus veel keuze heb ik niet .
Ach lieve Kozoo, als ik aan jouw verhaal denk, vind ik weer dat ik niet moet zeuren. Jij hebt door je ziekte je toekomstbeeld ook moeten resetten..... Juist als je dat moet vanwege een ziekte, lijkt me dat heel ingrijpend. Ik hoop dat je het niet te confronterend vindt dat ik dat zo zeg... Ik vind het heel knap hoe je ermee omgaat!
Zeg, fijn weekend allemaal. Maak er wat van!
Veel liefs, Radijs
donderdag 25 maart 2010 21:57
Hey meiden!
Hoe istie met jullie? Ik ben even een tijdje niet geweest hier in verband met drukte en een computer die mij verlaten heeft, maar verder alles goed hier!
Lekker aan het werk en genieten van de eerste lentedagen! Die date is niks geworden trouwens, niet dat het niet gezellig was, maar er miste duidelijk was. Toen ik dat kenbaar maakte begon ie ook nog eens vreselijk te zeuren en te slijmen en dan ben ik er dus klaar mee. Ik heb het 2 kansen gegeven, maar nee hier kon ik echt niks mee. Ben het overigens wel met je eens hoor radijs dat 'de ware' meestal iemand is waarbij je je op je gemak voelt en misschien niet in eerste instantie voor in katzwijm viel. Nou ja we daten rustig verder
Ik heb eigenlijk niet zoveel te vertellen. Heb nu al lekker weekend, ga ik van genieten!
Hoop dat alles goed met jullie is en hopelijk tot snel! x amber
Hoe istie met jullie? Ik ben even een tijdje niet geweest hier in verband met drukte en een computer die mij verlaten heeft, maar verder alles goed hier!
Lekker aan het werk en genieten van de eerste lentedagen! Die date is niks geworden trouwens, niet dat het niet gezellig was, maar er miste duidelijk was. Toen ik dat kenbaar maakte begon ie ook nog eens vreselijk te zeuren en te slijmen en dan ben ik er dus klaar mee. Ik heb het 2 kansen gegeven, maar nee hier kon ik echt niks mee. Ben het overigens wel met je eens hoor radijs dat 'de ware' meestal iemand is waarbij je je op je gemak voelt en misschien niet in eerste instantie voor in katzwijm viel. Nou ja we daten rustig verder
Ik heb eigenlijk niet zoveel te vertellen. Heb nu al lekker weekend, ga ik van genieten!
Hoop dat alles goed met jullie is en hopelijk tot snel! x amber
vrijdag 26 maart 2010 19:21
He meiden!
Amber: Toch wel weer leuk dat je de liefde een goede kans hebt geboden zich weer in je leven en hart te mengen, toch? En zoals je zelf zegt: rustig verder daten.
Klinkt allemaal lekker, aan het werk en genieten van het weer. Houden zo!
Radijs: heb je al zicht op een eigen woning? En heb je al een kat geadopteerd?
Het kan best zo zijn dat als je straks 'alleen' thuis zit, dat het besef en verdriet dan harder aankomt dan je het nu voelt. Maar dat is volkomen logisch. Je kunt dit nu wel opvullen met de dingen doen die JIJ echt wilt. Ik weet nog nadat mijn laatste relaties uitgingen ik het eigenlijk best heel leuk vond allerlei series te volgen op tv. Je kunt met vriendinnen eten, hobby's whatever. Ik weet zeker dat je dit op een goede manier kunt opvangen.
Meiden, ik hoop dat het jullie goed gaat,
Ik stuur alvast wat zonnestraaltjes als voorschot op de lente
Amber: Toch wel weer leuk dat je de liefde een goede kans hebt geboden zich weer in je leven en hart te mengen, toch? En zoals je zelf zegt: rustig verder daten.
Klinkt allemaal lekker, aan het werk en genieten van het weer. Houden zo!
Radijs: heb je al zicht op een eigen woning? En heb je al een kat geadopteerd?
Het kan best zo zijn dat als je straks 'alleen' thuis zit, dat het besef en verdriet dan harder aankomt dan je het nu voelt. Maar dat is volkomen logisch. Je kunt dit nu wel opvullen met de dingen doen die JIJ echt wilt. Ik weet nog nadat mijn laatste relaties uitgingen ik het eigenlijk best heel leuk vond allerlei series te volgen op tv. Je kunt met vriendinnen eten, hobby's whatever. Ik weet zeker dat je dit op een goede manier kunt opvangen.
Meiden, ik hoop dat het jullie goed gaat,
Ik stuur alvast wat zonnestraaltjes als voorschot op de lente
zondag 28 maart 2010 10:35
Ha ladies,
Kozoo, het klinkt heftig, maar tegelijkertijd klink jij erg positief. Goed joh! Keep it up! Moet je die kaaksplint de hele dag aan/ om eigenlijk? En is dat pijnbestrijdingsapparaat ook permanenet? Moet ik me daar een apparaatje op je lichaam bij voorstellen, dat de hele dag door pijnbestrijdende medicijen geeft ofzo? Nou, wat een vragen weer . Fijn om te lezen dat je kunt genieten van "kleine" dingen, zoals mooie bloemen in de lente. Het klinkt als 'kaizen', ken je dat? Het idee hierachter is dat grote veranderingen (in jezelf) beginnen met kleine stapjes. Mensen zijn geneigd om meteen 'groots' te willen veranderen, terwijl het effect beter lijkt te zijn als je klein begint.
Amber, het is vast een goed teken dat je weinig hebt te vertellen. Betekent dat dat je "lekker in je vel zit"? (Ik haaaaat die uitdrukking; krijg er altijd hele vreemde visualisaties bij .... maar je snapt vast wat ik bedoel).
Met mij gaat het een beetje op en af. Ik heb erg veel aan mijn hoofd en soms wordt het me gewoon te veel. Het zijn momenteel te veel spreekwoordelijke ballen die ik in de lucht moet houden. In die perioden heb ik nogal eens de neiging om in de weekenden heftig te gaan stappen (vluchtgedrag), terwijl ik daar uiteindelijk alleen maar ongelukkiger van wordt. Dus ik heb nu besloten om dat even niet meer te doen. Ik heb rust nodig. Dus gisterenavond lag ik lekker om 22 uur in bed met een dvd'tje, nadat ik eerst met een vriendin een lange wandeling had gemaakt. Was heerlijk rustig! De laatste tijd houdt de vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen mij toch ook wel bezig. Tegelijkertijd heeft het geen zin om me daarmee bezig te houden. Ik moet eerst de 'zakelijke' dingen regelen (dat kost veel tijd..... ongelofelijk!) en als ik dan alleen ben, is er tijd voor 'soulsearching' en voor de vraag hoe ik zo enorm lang mijn 'onderbuikgevoel' heb kunnen onderdrukken.
Kozoo, ik koop trouwens ons huis over. Da's enerzijds best balen, want ik vind het vrij heftig om alleen de 'verantwoordelijkeheid' te dragen voor het huis (dat eigenlijk veeeels te groot is voor mij alleen). Maar ja, gezien de huidige markt is de kans vrij groot dat we met een restschuld komen te zitten als we het verkopen. Anderzijds woon ik hier wel heel graag, dus dat maakt het wel weer goed. Ik kan het betalen, alleen wordt het leven wat 'krapper' de komende tijd.
Zeg, fijn weekend allemaal! Ik duim voor de komst van het lentezonnetje vandaag en stuur jullie alvast veel zonnestraaltjes door.
Veel liefs, Radijssssss
Kozoo, het klinkt heftig, maar tegelijkertijd klink jij erg positief. Goed joh! Keep it up! Moet je die kaaksplint de hele dag aan/ om eigenlijk? En is dat pijnbestrijdingsapparaat ook permanenet? Moet ik me daar een apparaatje op je lichaam bij voorstellen, dat de hele dag door pijnbestrijdende medicijen geeft ofzo? Nou, wat een vragen weer . Fijn om te lezen dat je kunt genieten van "kleine" dingen, zoals mooie bloemen in de lente. Het klinkt als 'kaizen', ken je dat? Het idee hierachter is dat grote veranderingen (in jezelf) beginnen met kleine stapjes. Mensen zijn geneigd om meteen 'groots' te willen veranderen, terwijl het effect beter lijkt te zijn als je klein begint.
Amber, het is vast een goed teken dat je weinig hebt te vertellen. Betekent dat dat je "lekker in je vel zit"? (Ik haaaaat die uitdrukking; krijg er altijd hele vreemde visualisaties bij .... maar je snapt vast wat ik bedoel).
Met mij gaat het een beetje op en af. Ik heb erg veel aan mijn hoofd en soms wordt het me gewoon te veel. Het zijn momenteel te veel spreekwoordelijke ballen die ik in de lucht moet houden. In die perioden heb ik nogal eens de neiging om in de weekenden heftig te gaan stappen (vluchtgedrag), terwijl ik daar uiteindelijk alleen maar ongelukkiger van wordt. Dus ik heb nu besloten om dat even niet meer te doen. Ik heb rust nodig. Dus gisterenavond lag ik lekker om 22 uur in bed met een dvd'tje, nadat ik eerst met een vriendin een lange wandeling had gemaakt. Was heerlijk rustig! De laatste tijd houdt de vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen mij toch ook wel bezig. Tegelijkertijd heeft het geen zin om me daarmee bezig te houden. Ik moet eerst de 'zakelijke' dingen regelen (dat kost veel tijd..... ongelofelijk!) en als ik dan alleen ben, is er tijd voor 'soulsearching' en voor de vraag hoe ik zo enorm lang mijn 'onderbuikgevoel' heb kunnen onderdrukken.
Kozoo, ik koop trouwens ons huis over. Da's enerzijds best balen, want ik vind het vrij heftig om alleen de 'verantwoordelijkeheid' te dragen voor het huis (dat eigenlijk veeeels te groot is voor mij alleen). Maar ja, gezien de huidige markt is de kans vrij groot dat we met een restschuld komen te zitten als we het verkopen. Anderzijds woon ik hier wel heel graag, dus dat maakt het wel weer goed. Ik kan het betalen, alleen wordt het leven wat 'krapper' de komende tijd.
Zeg, fijn weekend allemaal! Ik duim voor de komst van het lentezonnetje vandaag en stuur jullie alvast veel zonnestraaltjes door.
Veel liefs, Radijssssss
zondag 18 april 2010 22:14
Hey meiden!
Altijd een tijdje terug dat hier gepost is! Hoe gaat het met jullie?
Kozoo, heb je weer wat betere dagen? En absoluut mag jij trots zijn op jezelf!!
Radijs, wil het allemaal een beetje lukken met de praktische zaken? En hoe gaat het met jou verder? Kom je al wat tot rust?
Met mij gaat het een beetje met ups en downs moet ik zeggen. Heb laatst ook weer een slechte periode gehad en snap dan ook niet goed waar dat dan precies vandaan komt. In ieder geval voelde ik me ineens erg alleen en onzeker en kon alles me gestolen worden. Maakte me veel zorgen over de toekomst. Over of ik wel werk ga vinden. Of er wel een leuke man voor mij rondloopt of deze aardbol, iemand die het met mij uit houdt. Zo'n periode duurt dan even en ineens is het ook weer weg! Maak me nog steeds wel zorgen over bepaalde dingen en merk ook dat mijn onzekerheid iets is wat steeds terugkomt. Weet ook niet zo goed wat ik met dat laatste moet doen.
Nu gaat het eigenlijk wel weer lekker. Heb een hele interessante vacature gezien dus dit weekend me daarin wat verdiept. Tegelijkertijd speelt die onzekerheid wel weer op want het lijkt me doodeng als ik eenmaal aan de slag moet! Ben zo bang dat ik niet voldoende kennis en ervaring in huis heb. Aan de andere kant is het voor mij al weer een hele stap dat ik me met vacatures bezig houdt en zeker nu ik ook zoek naar vacatures buiten Groningen! Begin het langzamerhand zelfs een klein beetje leuk te vinden
Verder ben ik ook nog steeds fulltime aan het werk, bevalt wel prima maar het is wel duidelijk dat ik bij dit bedrijf geen toekomst heb. Ik hoop wel dat m'n contract verlengd wordt, want solliciteren vanuit een baan is uiteraard stukken relaxter dan vanaf de bank! Eind mei hoor ik als het goed is of ik nog langer kan blijven. Spannend!
Nou meiden, hoop snel wat van jullie te horen!
x Amber
Altijd een tijdje terug dat hier gepost is! Hoe gaat het met jullie?
Kozoo, heb je weer wat betere dagen? En absoluut mag jij trots zijn op jezelf!!
Radijs, wil het allemaal een beetje lukken met de praktische zaken? En hoe gaat het met jou verder? Kom je al wat tot rust?
Met mij gaat het een beetje met ups en downs moet ik zeggen. Heb laatst ook weer een slechte periode gehad en snap dan ook niet goed waar dat dan precies vandaan komt. In ieder geval voelde ik me ineens erg alleen en onzeker en kon alles me gestolen worden. Maakte me veel zorgen over de toekomst. Over of ik wel werk ga vinden. Of er wel een leuke man voor mij rondloopt of deze aardbol, iemand die het met mij uit houdt. Zo'n periode duurt dan even en ineens is het ook weer weg! Maak me nog steeds wel zorgen over bepaalde dingen en merk ook dat mijn onzekerheid iets is wat steeds terugkomt. Weet ook niet zo goed wat ik met dat laatste moet doen.
Nu gaat het eigenlijk wel weer lekker. Heb een hele interessante vacature gezien dus dit weekend me daarin wat verdiept. Tegelijkertijd speelt die onzekerheid wel weer op want het lijkt me doodeng als ik eenmaal aan de slag moet! Ben zo bang dat ik niet voldoende kennis en ervaring in huis heb. Aan de andere kant is het voor mij al weer een hele stap dat ik me met vacatures bezig houdt en zeker nu ik ook zoek naar vacatures buiten Groningen! Begin het langzamerhand zelfs een klein beetje leuk te vinden
Verder ben ik ook nog steeds fulltime aan het werk, bevalt wel prima maar het is wel duidelijk dat ik bij dit bedrijf geen toekomst heb. Ik hoop wel dat m'n contract verlengd wordt, want solliciteren vanuit een baan is uiteraard stukken relaxter dan vanaf de bank! Eind mei hoor ik als het goed is of ik nog langer kan blijven. Spannend!
Nou meiden, hoop snel wat van jullie te horen!
x Amber
woensdag 21 april 2010 12:51
Amber, balen dat je je zo voelde, maar ook wel fijn te horen dat het ook weer overwaait, zo een bui. En goed van je dat je je weer bezig houd met vacatures. Ik hoop met je mee dat je iig nog wat langer kkunt blijven bij dit bedrijf, dan heb je in ieder geval even een zekere basis.
Radijs: hoe ist??
Liefs Kozoo
Radijs: hoe ist??
Liefs Kozoo
woensdag 21 april 2010 17:52
Hey lieve Kozoo,
Verdomme meid, wat onwijs klote dat je je depri voelt en zoveel pijn hebt! Heeft die kaaksplint echt niets geholpen? Of kan het alsog aanslaan? En wat houdt die nieuwe behandelmethode in?
Als ik jouw verhaal lees, waar maak ik me dan druk om met mijn werk enzo, schaam me zowat!
Je mag trouwens ook best eens een keer niet sterk zijn hoor, zeker met wat jij voor je kiezen krijgt!
Vind het moeilijk nu de juiste woorden te kiezen, maar wil je laten weten dat ik aan je denk! En een hele dikke
Verdomme meid, wat onwijs klote dat je je depri voelt en zoveel pijn hebt! Heeft die kaaksplint echt niets geholpen? Of kan het alsog aanslaan? En wat houdt die nieuwe behandelmethode in?
Als ik jouw verhaal lees, waar maak ik me dan druk om met mijn werk enzo, schaam me zowat!
Je mag trouwens ook best eens een keer niet sterk zijn hoor, zeker met wat jij voor je kiezen krijgt!
Vind het moeilijk nu de juiste woorden te kiezen, maar wil je laten weten dat ik aan je denk! En een hele dikke
woensdag 21 april 2010 19:36
Hallo Amber en Kozoo,
@ Kozoo, wat ontzettend naar voor je, meid. Ik kan me zo voorstellen dat het "op" is..... Al kan ik me natuurlijk helemaal niet voorstellen hoe het is om altijd met pijn te leven. En dan alweer een nieuwe behandelmethode.... Op die manier blijft het maar energie kosten, he? Misschien ben i nu ongelofelijk "mosterd", maar: heb je er wel eens aan gedacht om een cursus mindfulness speciaal voor mensen met chronische pijnen te volgen? Ik heb even een stukje "geknipt en geplakt":
De training is in 1979 bij wijze van experiment opgezet door Jon Kabat-Zinn, als microbioloog verbonden aan het academisch ziekenhuis van Massachusetts. Hij wilde iets doen voor uitbehandelde patiënten, die te horen kregen dat er niets anders opzat dan te leren leven met hun klachten. Maar hoe ze dat dan moesten doen, kon niemand hun vertellen. Kabat-Zinn, die zelf mediteerde, had het vermoeden dat aandachtsgerichte meditatie hen zou kunnen helpen om meer grip te krijgen op hun pijn, hun verdriet daarover, en hun zorgen voor de toekomst.
En het werkte. De resultaten van zijn ‘Mindfulness Based Stress Reduction’-programma (mbsr) waren verrassend: de fysieke klachten van de patiënten namen af en ook geestelijk voelden ze zich een stuk beter. Het programma werd vervolgens standaard ingevoerd in het ziekenhuis. Inmiddels hebben zo’n dertienduizend mensen met de meest uiteenlopende klachten de training gevolgd.
En zie bijvoorbeeld deze link: http://www.iocob.nl/migraine/migraine-e ... lness.html
Ik wete niet of je er wat aan hebt en misschien heb je het allang geprobeerd.... Maar ik probeer een beetje met je mee te denken. Houd moed, lieve Kozoo. Van hieruit een stevig hart onder de riem!
@ Amber. Vervelend voor je dat die onzekerheid zo de kop kan opsteken. Is het inmiddels al wat gezakt? Misschien kun je je eraan vasthouden dt het bij je huidige baan ook lekker loopt. Oke, het is dan wel niet in je vakgebied, maar je hebt een baan, je gaat er naartoe en het bevalt ook nog. Maakt dat een volgende stap niet gemakkelijker? Deze stap is goed gegaan, dus dan lukt een volgende je ook! Heb je je nog verdiept in de andere vacature? Ik ben benieuwd!
Met mij gaat het redelijk. Een paar weken geleden ben ik redelijk "ingestort". Op dit moment werk ik even halve dagen om wat op adem te komen. Ik moet zeggen dat het me heel goed doet! In de afgelopen weken groeiden de zorgen met toch een beetje boven het hoofd: mijn baan is vrij zwaar, dan nog een studie en ook nog die echtscheiding regelen. Ik realiseer me nu dat ik al vanaf januari zo'n beetje op de automatische piloot leef: doorgaan.... doorgaan..... ballen in de lucht houden. Eigenlijk besefte ik helemaal niet wat ik voelde of wat er in me omging, zo was ik gefocused op "doorgaan". De laatste tijd kreeg ik echt burnout-achtige verschijnselen: vergeetachtigheid, slecht concentratie, heeeeel slecht slapen, snel aangebrand etc. De scheiding brengt ook veel zorgen. Het is zo'n fiscaal, juridisch en financieel gezeik.... dat realiseer je je helemaal niet als je trouwt.... Maar goed, door al dat geregel kwam ik eigenlijk niet aan mijn verdriet (en teleurstelling) toe... dat is nu een stuk beter. Ik heb meer rust en ik heb tijd gehad om e.e.a. te verwerken. Nu voel ik me beter en heb ik weer meer energie voor de toekomst, al doe ik nog wel rustig aan. Begin mei zal ik weer fulltime werken, nu laad ik de accu even op en heb ik ruimte voor mijn vedriet/ verwerking. Gelukkig krijg ik op mijn werk alle steun en medewerking.Ik moet leren om eerdre "op de rem te gaan", want nu heb ik op mijn laatste restje energie gelopen, tot het bijna op was... Dus toch weer: leren luisteren naar eigen gevoel . Ik heb nog wel een weg te gaan!
Zo, dat was weer een heel verhaal.
Amber en Kozoo, veel succes met alles. En Kozoo, jij heel veel kracht toegewenst. Keep it up!
Veel liefs,
Radijssssss
@ Kozoo, wat ontzettend naar voor je, meid. Ik kan me zo voorstellen dat het "op" is..... Al kan ik me natuurlijk helemaal niet voorstellen hoe het is om altijd met pijn te leven. En dan alweer een nieuwe behandelmethode.... Op die manier blijft het maar energie kosten, he? Misschien ben i nu ongelofelijk "mosterd", maar: heb je er wel eens aan gedacht om een cursus mindfulness speciaal voor mensen met chronische pijnen te volgen? Ik heb even een stukje "geknipt en geplakt":
De training is in 1979 bij wijze van experiment opgezet door Jon Kabat-Zinn, als microbioloog verbonden aan het academisch ziekenhuis van Massachusetts. Hij wilde iets doen voor uitbehandelde patiënten, die te horen kregen dat er niets anders opzat dan te leren leven met hun klachten. Maar hoe ze dat dan moesten doen, kon niemand hun vertellen. Kabat-Zinn, die zelf mediteerde, had het vermoeden dat aandachtsgerichte meditatie hen zou kunnen helpen om meer grip te krijgen op hun pijn, hun verdriet daarover, en hun zorgen voor de toekomst.
En het werkte. De resultaten van zijn ‘Mindfulness Based Stress Reduction’-programma (mbsr) waren verrassend: de fysieke klachten van de patiënten namen af en ook geestelijk voelden ze zich een stuk beter. Het programma werd vervolgens standaard ingevoerd in het ziekenhuis. Inmiddels hebben zo’n dertienduizend mensen met de meest uiteenlopende klachten de training gevolgd.
En zie bijvoorbeeld deze link: http://www.iocob.nl/migraine/migraine-e ... lness.html
Ik wete niet of je er wat aan hebt en misschien heb je het allang geprobeerd.... Maar ik probeer een beetje met je mee te denken. Houd moed, lieve Kozoo. Van hieruit een stevig hart onder de riem!
@ Amber. Vervelend voor je dat die onzekerheid zo de kop kan opsteken. Is het inmiddels al wat gezakt? Misschien kun je je eraan vasthouden dt het bij je huidige baan ook lekker loopt. Oke, het is dan wel niet in je vakgebied, maar je hebt een baan, je gaat er naartoe en het bevalt ook nog. Maakt dat een volgende stap niet gemakkelijker? Deze stap is goed gegaan, dus dan lukt een volgende je ook! Heb je je nog verdiept in de andere vacature? Ik ben benieuwd!
Met mij gaat het redelijk. Een paar weken geleden ben ik redelijk "ingestort". Op dit moment werk ik even halve dagen om wat op adem te komen. Ik moet zeggen dat het me heel goed doet! In de afgelopen weken groeiden de zorgen met toch een beetje boven het hoofd: mijn baan is vrij zwaar, dan nog een studie en ook nog die echtscheiding regelen. Ik realiseer me nu dat ik al vanaf januari zo'n beetje op de automatische piloot leef: doorgaan.... doorgaan..... ballen in de lucht houden. Eigenlijk besefte ik helemaal niet wat ik voelde of wat er in me omging, zo was ik gefocused op "doorgaan". De laatste tijd kreeg ik echt burnout-achtige verschijnselen: vergeetachtigheid, slecht concentratie, heeeeel slecht slapen, snel aangebrand etc. De scheiding brengt ook veel zorgen. Het is zo'n fiscaal, juridisch en financieel gezeik.... dat realiseer je je helemaal niet als je trouwt.... Maar goed, door al dat geregel kwam ik eigenlijk niet aan mijn verdriet (en teleurstelling) toe... dat is nu een stuk beter. Ik heb meer rust en ik heb tijd gehad om e.e.a. te verwerken. Nu voel ik me beter en heb ik weer meer energie voor de toekomst, al doe ik nog wel rustig aan. Begin mei zal ik weer fulltime werken, nu laad ik de accu even op en heb ik ruimte voor mijn vedriet/ verwerking. Gelukkig krijg ik op mijn werk alle steun en medewerking.Ik moet leren om eerdre "op de rem te gaan", want nu heb ik op mijn laatste restje energie gelopen, tot het bijna op was... Dus toch weer: leren luisteren naar eigen gevoel . Ik heb nog wel een weg te gaan!
Zo, dat was weer een heel verhaal.
Amber en Kozoo, veel succes met alles. En Kozoo, jij heel veel kracht toegewenst. Keep it up!
Veel liefs,
Radijssssss
zaterdag 15 mei 2010 22:13
Hoi Radijs, heb het hele topic gelezen (nog kleine oogjes van.. ) wat een herkenbaar verhaal... en ik zag het gedurende je posts al aankomen van je scheiding en uiteindelijk dus ook gebeurt. Alleen op dat vlak luisterde je niet naar je gevoel (op andere vlakken deed je dat namelijk al wel!) heel herkenbaar, ik ben sinds begin dit jaar ook weer single en zie nu ook pas in nu het over is hoe vaak ik die alarmbellen al niet heb horen rinkelen.. het blijft lastig he dat luisteren naar je gevoel? vooral als je iets graag wil. Hoe is het nu met je??
zondag 16 mei 2010 08:52
Hoi Sann,
Thanx voor je bericht! Naar aanleiding van jouw bericht, ben ik wat oude posts gaan teruglezen van dit topic. Dat is wel confronterend zeg... Wat ik ruim 2 a 3 jaar geleden over mijn relatie schreef, is altijd zo gebleven. Eigenlijk ben ik altijd onrustig geweest in deze relatie, maar kon ik niet heel goed noemen waar het om ging. Als je onder mijn "loepje" kijkt, kun je trouwens zien wat er uiteindelijk is gebeurd (staat in een ander topic). Er bleken nog wat dingen achter mijn rug om te zijn, die ik niet wist. Geeft wel weer aan dat je naar je knagende gevoel moet luisteren. Maar goed, als ik nu te veel ga "terug lezen", ga ik mezelf 'verwijten' waarom ik niet eerder heb ingegrepen. En uiteindelijk heeft dat geen zin, het is gelopen zoals het is gelopen en daar verander ik toch niets meer aan. Ik moet verder vanaf het punt waar ik nu sta...
Het gaat best goed met me. Mijn bijna-ex-man en ik kunnen het (weer) redelijk goed vinden en zijn goed uit de afspraken gekomen. Tsja, er zijn geen verwachtingen meer he, dus dan hoef je ook geen ruzie meer te maken. Over een paar weekjes is dit helemaal afgerond en kan ik echt verder met mijn leven.
Wil jij wat meer vertellen over je "alarmbellen" of vind je dat niet fijn om hier neer te zetten? Ik ben wel benieuwd hoe jij dat hebt ervaren eigenlijk. Overigens heb ik je gisteren volgens mij "gezien" in het topic over een weekend alleen zijn, klopt dat? Misschien sluit ik me daar binnenkort bij aan .... bij mij komen er vast ook wat "weekendjes alleen" aan....
Groetjes!
Thanx voor je bericht! Naar aanleiding van jouw bericht, ben ik wat oude posts gaan teruglezen van dit topic. Dat is wel confronterend zeg... Wat ik ruim 2 a 3 jaar geleden over mijn relatie schreef, is altijd zo gebleven. Eigenlijk ben ik altijd onrustig geweest in deze relatie, maar kon ik niet heel goed noemen waar het om ging. Als je onder mijn "loepje" kijkt, kun je trouwens zien wat er uiteindelijk is gebeurd (staat in een ander topic). Er bleken nog wat dingen achter mijn rug om te zijn, die ik niet wist. Geeft wel weer aan dat je naar je knagende gevoel moet luisteren. Maar goed, als ik nu te veel ga "terug lezen", ga ik mezelf 'verwijten' waarom ik niet eerder heb ingegrepen. En uiteindelijk heeft dat geen zin, het is gelopen zoals het is gelopen en daar verander ik toch niets meer aan. Ik moet verder vanaf het punt waar ik nu sta...
Het gaat best goed met me. Mijn bijna-ex-man en ik kunnen het (weer) redelijk goed vinden en zijn goed uit de afspraken gekomen. Tsja, er zijn geen verwachtingen meer he, dus dan hoef je ook geen ruzie meer te maken. Over een paar weekjes is dit helemaal afgerond en kan ik echt verder met mijn leven.
Wil jij wat meer vertellen over je "alarmbellen" of vind je dat niet fijn om hier neer te zetten? Ik ben wel benieuwd hoe jij dat hebt ervaren eigenlijk. Overigens heb ik je gisteren volgens mij "gezien" in het topic over een weekend alleen zijn, klopt dat? Misschien sluit ik me daar binnenkort bij aan .... bij mij komen er vast ook wat "weekendjes alleen" aan....
Groetjes!
zondag 16 mei 2010 10:37
Hey Radijs thanks voor je reactie! Yep het weekend alleen is idd van mij.. 
Je bent welkom!
Ik heb gekeken naar je andere onderwerp en vooral het abrupte einde, je hebt niet meer echt gezegd wat er gebeurd is maar het is voor jou toen makkelijker geweest om de keuze te maken begrijp ik? de bekende druppel? Al had je die beslissing al een beetje genomen.. Tja een schuldgevoel moet je niet hebben (waarom je niet eerder die knoop heb doorgehakt) je wilde het een kans geven, niet over 1 nacht ijs. Maar in het vervolg weet je misschien wel dat je meer op je gevoel kunt vertrouwen, wat niet wil zeggen dat je er dan meteen mee moet stoppen maar wel duidelijk uitspreken.
Mijn alarmbellen.. ik probeer het kort te houden, ik zat in een moeilijke relatie een man met kind, ik woonde samen met hem en zn dochter kwam elk weekend bij ons. Er was ook nog een ex in het spel die nadrukkelijk aanwezig was en naar mijn idee nog teveel vinger in de pap. Ik wilde nooit een man met kind, een man die al getrouwd was geweest. Sterker nog ik was hem zoveel jaar eerder ook tegengekomen en toen heb ik hem afgewezen vanwege die reden.. maar goed liefde doet gekke dingen. Ik ging dus wel degelijk over mijn grenzen voelde me duidelijk op de 2e plek (ook tov zn ex) en hij kon daar niet goed mee omgaan. Ik deed teveel mn best tov zijn dochter wilde het te goed doen en dat ging wel 's mis. Ik kreeg nooit de waardering en bevestiging (die ik zo nodig heb) en ik zocht de schuld altijd bij mezelf, ik doe moeilijk. Ruzie maken konden we niet, tenminste ik wel maar hij niet. Dus kon ik mijn stem niet laten horen. Dat frustreerde.. Maar belangrijker nog, hij koos niet voor mij, hij had bagage, angst.. ik wilde graag een gezin, trouwen, hij zei mij dat hij dat ook wilde (in het begin) maar gedurende de relatie voelde ik dat hij terugkrabbelde.. en daar komen de alarmbellen.. toen hij mn huis toch maar niet wilde verkopen, dat hij nooit "durfde" te praten over de toekomst.. Ik ging aan hem trekken en hij stootte af. En toch ben ik in de relatie blijven zitten, ik heb hulp gezocht voor mezelf om beter met de situatie om te kunnen gaan, ik heb er alles aan gedaan, mezelf proberen te veranderen.. Ik zocht de fout heel erg bij mezelf (wat niet wil zeggen dat ik helemaal niets fout deed natuurlijk) ik was niet gelukkig, ik zocht veel bevestiging ook in mijn omgeving, hoorde een relatie zo te zijn.. ik voelde dat het niet goedzat.. mijn vader zei toen een keer, als het niet goed zit, kun je vechten wat je wilt, dan gaat het een keer fout.. toen ik dat hoorde wist ik het al.. maar ik wilde zo graag dat het ging werken, het werd een blinde vlek.. Ik heb mijn gevoel genegeerd en heb gevochten. Dit ging uiteindelijk ook ten koste van mijn gezondheid. Uiteindelijk ging het steeds meer knallen en deed de natuur zijn werk. Waar ik bang voor was kwam uit, hij wilde helemaal geen gezin.. hij is doodsbang om ooit bij een 2e vrouw een kind te krijgen en dat dit ook weer fout gaat.. Toen heeft hij er een punt achter gezet maar dat die voorzet heb ik hem ook wel gegeven. Ben er kapot van geweest, natuurlijk ook omdat ik van hem hield, mijn droom uiteen zag spatten maar ook omdat ik mezelf zo voorbij was gelopen, ik mezelf genegeerd had omdat ik zo moeilijk ben.. terwijl het de situatie was die mij zo maakte.. het was een mismatch, ik had voor mezelf moeten kiezen, voor mijn eigen geluk. Maar goed dat is dus ook waarom dit topic mij aansprak, luisteren naar je gevoel is 1 ding maar er ook actie op ondernemen en belangrijker nog, jezelf niet als lastig bestempelen en niet bang zijn dat het een foute beslissing is.. ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Als je een piekeraar bent en graag analyseert zoek je de schuld ook vaak teveel bij jezelf, dit gaat ten koste van je zelfvertrouwen.. ik geloof nog steeds dat bij de juiste match dit minder aanwezig zal zijn.. misschien dat het daarom bij andere mensen makelijker gaat omdat zij wel gewoon een keuze maken als iets niet lekker zit.. heel verhaal weer! hoop dat je er een beetje een touw aan vast kunt knopen..
Je bent welkom! Ik heb gekeken naar je andere onderwerp en vooral het abrupte einde, je hebt niet meer echt gezegd wat er gebeurd is maar het is voor jou toen makkelijker geweest om de keuze te maken begrijp ik? de bekende druppel? Al had je die beslissing al een beetje genomen.. Tja een schuldgevoel moet je niet hebben (waarom je niet eerder die knoop heb doorgehakt) je wilde het een kans geven, niet over 1 nacht ijs. Maar in het vervolg weet je misschien wel dat je meer op je gevoel kunt vertrouwen, wat niet wil zeggen dat je er dan meteen mee moet stoppen maar wel duidelijk uitspreken.
Mijn alarmbellen.. ik probeer het kort te houden, ik zat in een moeilijke relatie een man met kind, ik woonde samen met hem en zn dochter kwam elk weekend bij ons. Er was ook nog een ex in het spel die nadrukkelijk aanwezig was en naar mijn idee nog teveel vinger in de pap. Ik wilde nooit een man met kind, een man die al getrouwd was geweest. Sterker nog ik was hem zoveel jaar eerder ook tegengekomen en toen heb ik hem afgewezen vanwege die reden.. maar goed liefde doet gekke dingen. Ik ging dus wel degelijk over mijn grenzen voelde me duidelijk op de 2e plek (ook tov zn ex) en hij kon daar niet goed mee omgaan. Ik deed teveel mn best tov zijn dochter wilde het te goed doen en dat ging wel 's mis. Ik kreeg nooit de waardering en bevestiging (die ik zo nodig heb) en ik zocht de schuld altijd bij mezelf, ik doe moeilijk. Ruzie maken konden we niet, tenminste ik wel maar hij niet. Dus kon ik mijn stem niet laten horen. Dat frustreerde.. Maar belangrijker nog, hij koos niet voor mij, hij had bagage, angst.. ik wilde graag een gezin, trouwen, hij zei mij dat hij dat ook wilde (in het begin) maar gedurende de relatie voelde ik dat hij terugkrabbelde.. en daar komen de alarmbellen.. toen hij mn huis toch maar niet wilde verkopen, dat hij nooit "durfde" te praten over de toekomst.. Ik ging aan hem trekken en hij stootte af. En toch ben ik in de relatie blijven zitten, ik heb hulp gezocht voor mezelf om beter met de situatie om te kunnen gaan, ik heb er alles aan gedaan, mezelf proberen te veranderen.. Ik zocht de fout heel erg bij mezelf (wat niet wil zeggen dat ik helemaal niets fout deed natuurlijk) ik was niet gelukkig, ik zocht veel bevestiging ook in mijn omgeving, hoorde een relatie zo te zijn.. ik voelde dat het niet goedzat.. mijn vader zei toen een keer, als het niet goed zit, kun je vechten wat je wilt, dan gaat het een keer fout.. toen ik dat hoorde wist ik het al.. maar ik wilde zo graag dat het ging werken, het werd een blinde vlek.. Ik heb mijn gevoel genegeerd en heb gevochten. Dit ging uiteindelijk ook ten koste van mijn gezondheid. Uiteindelijk ging het steeds meer knallen en deed de natuur zijn werk. Waar ik bang voor was kwam uit, hij wilde helemaal geen gezin.. hij is doodsbang om ooit bij een 2e vrouw een kind te krijgen en dat dit ook weer fout gaat.. Toen heeft hij er een punt achter gezet maar dat die voorzet heb ik hem ook wel gegeven. Ben er kapot van geweest, natuurlijk ook omdat ik van hem hield, mijn droom uiteen zag spatten maar ook omdat ik mezelf zo voorbij was gelopen, ik mezelf genegeerd had omdat ik zo moeilijk ben.. terwijl het de situatie was die mij zo maakte.. het was een mismatch, ik had voor mezelf moeten kiezen, voor mijn eigen geluk. Maar goed dat is dus ook waarom dit topic mij aansprak, luisteren naar je gevoel is 1 ding maar er ook actie op ondernemen en belangrijker nog, jezelf niet als lastig bestempelen en niet bang zijn dat het een foute beslissing is.. ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Als je een piekeraar bent en graag analyseert zoek je de schuld ook vaak teveel bij jezelf, dit gaat ten koste van je zelfvertrouwen.. ik geloof nog steeds dat bij de juiste match dit minder aanwezig zal zijn.. misschien dat het daarom bij andere mensen makelijker gaat omdat zij wel gewoon een keuze maken als iets niet lekker zit.. heel verhaal weer! hoop dat je er een beetje een touw aan vast kunt knopen..
zondag 16 mei 2010 11:48
Hoi Sann,
Allereerst een dikke knuffel! Wat een vervelende situatie zeg, als ik jou zo "lees", zijn je verstand en je gevoel ook een lange tijd aan het vechten geweest.... vermoeiend he?
Met name dit stukje uit jouw tekst vind ik heel herkenbaar: "En toch ben ik in de relatie blijven zitten, ik heb hulp gezocht voor mezelf om beter met de situatie om te kunnen gaan, ik heb er alles aan gedaan, mezelf proberen te veranderen.. Ik zocht de fout heel erg bij mezelf (wat niet wil zeggen dat ik helemaal niets fout deed natuurlijk) ik was niet gelukkig, ik zocht veel bevestiging ook in mijn omgeving, hoorde een relatie zo te zijn.. ik voelde dat het niet goedzat.. (........)
Ik heb mijn gevoel genegeerd en heb gevochten. Dit ging uiteindelijk ook ten koste van mijn gezondheid. Uiteindelijk ging het steeds meer knallen en deed de natuur zijn werk. Waar ik bang voor was kwam uit, hij wilde helemaal geen gezin.."
Het 'sleutelen aan jezelf', het tegen-beter-weten-in blijven geloven in een toekomst samen.... pffff. En ook dat van die kinderen herken ik. Vijf jaar lang heb ik in een relatie gezeten die 'knaagde' en waarvan ik diep van binnen wist dat het alleen maar onrust veroorzaakte. Maar ja, er waren natuurlijk ook leuke momenten en daar klampte ik me aan vast. En tegelijkertijd wakkerden die leuke momenten schulgevoelens aan: "Zie je wel dat het aan mij ligt? Hij is toch hartstikke leuk. Ik doe altijd moeilijk en beoordeel hem verkeerd."
Natuurlijk heb ik ook niet alles goed gedaan, zeker niet, maar ik sloeg wel te ver door in het accepteren van wat voor mij toelaatbaar was.
Hoe sta jij er nu in als je erop terugkijkt? Heb je bijvoorbeeld spijt? Of zie je het als een 'levensles'? En heb je een idee over een volgende relatie (in de zin van dat je bang bent, of juist graag ene relatie wel etc)? Nou, dat waren wel weer genoeg vragen
Allereerst een dikke knuffel! Wat een vervelende situatie zeg, als ik jou zo "lees", zijn je verstand en je gevoel ook een lange tijd aan het vechten geweest.... vermoeiend he?
Met name dit stukje uit jouw tekst vind ik heel herkenbaar: "En toch ben ik in de relatie blijven zitten, ik heb hulp gezocht voor mezelf om beter met de situatie om te kunnen gaan, ik heb er alles aan gedaan, mezelf proberen te veranderen.. Ik zocht de fout heel erg bij mezelf (wat niet wil zeggen dat ik helemaal niets fout deed natuurlijk) ik was niet gelukkig, ik zocht veel bevestiging ook in mijn omgeving, hoorde een relatie zo te zijn.. ik voelde dat het niet goedzat.. (........)
Ik heb mijn gevoel genegeerd en heb gevochten. Dit ging uiteindelijk ook ten koste van mijn gezondheid. Uiteindelijk ging het steeds meer knallen en deed de natuur zijn werk. Waar ik bang voor was kwam uit, hij wilde helemaal geen gezin.."
Het 'sleutelen aan jezelf', het tegen-beter-weten-in blijven geloven in een toekomst samen.... pffff. En ook dat van die kinderen herken ik. Vijf jaar lang heb ik in een relatie gezeten die 'knaagde' en waarvan ik diep van binnen wist dat het alleen maar onrust veroorzaakte. Maar ja, er waren natuurlijk ook leuke momenten en daar klampte ik me aan vast. En tegelijkertijd wakkerden die leuke momenten schulgevoelens aan: "Zie je wel dat het aan mij ligt? Hij is toch hartstikke leuk. Ik doe altijd moeilijk en beoordeel hem verkeerd."
Natuurlijk heb ik ook niet alles goed gedaan, zeker niet, maar ik sloeg wel te ver door in het accepteren van wat voor mij toelaatbaar was.
Hoe sta jij er nu in als je erop terugkijkt? Heb je bijvoorbeeld spijt? Of zie je het als een 'levensles'? En heb je een idee over een volgende relatie (in de zin van dat je bang bent, of juist graag ene relatie wel etc)? Nou, dat waren wel weer genoeg vragen
zondag 16 mei 2010 12:15
Wat fijn dat je herkenning ziet! voor mij ook trouwens.. waarom twijfelen we aan onszelf?!
Hoe ik erop terugkijk? Het is nog vrij vers natuurlijk, de afgelopen maanden zijn niet makkelijk geweest. Het heeft me flink veel pijn gedaan en teruggeworpen. Vooral het feit dat iemand zoveel zegt van je te houden maar zelf helemaal niets verandert heeft in zijn leven voor mij en niet eerlijk genoeg is geweest en mij nu ook compleet heeft losgelaten, dat besef is moeilijk. Ook al realiseer ik mij ook wel dat zijn intenties niet verkeerd waren, ook hij zoekt naar geluk net als ik. Het gaat helaas niet samen.. Ik heb dubbele gevoelens als ik naar mijn relatie terugkijk, natuurlijk moet ik het zien als levensles, mezelf leren kennen. Maar ik heb ook gevoelens van spijt dat ik eraan begonnen ben, zonde van mijn kostbare tijd en ingestoken energie. Ook al weet ik dat dit geen goede gedachten zijn. Ik denk wel dat ik weer meer weet voor een volgende relatie, alhoewel ik ook wel bang ben dat het aard van het beestje er nu eenmaal zit en ik mezelf niet kan veranderen. Ik ga er maar vanuit dat wanneer het wel past, je het beste in elkaar naar boven haalt. Het moet wel een beetje vanzelf gaan, geen moeite kosten. Ik ben nu 34 en heb een kinderwens, dat maakt me soms wel angstig.. Ik merk ook dat ik nog niet zo opensta voor een nieuwe relatie, hoe graag ik ook zou willen. Als het te dichtbij komt stoot ik af, toch wel bang dus om weer gekwetst te worden of teleurgesteld. Heeft denk ik tijd nodig.. Hoe zie jij dat? wonen jullie eigenlijk nog in 1 huis?? Voelt het als een goede beslissing??
Hoe ik erop terugkijk? Het is nog vrij vers natuurlijk, de afgelopen maanden zijn niet makkelijk geweest. Het heeft me flink veel pijn gedaan en teruggeworpen. Vooral het feit dat iemand zoveel zegt van je te houden maar zelf helemaal niets verandert heeft in zijn leven voor mij en niet eerlijk genoeg is geweest en mij nu ook compleet heeft losgelaten, dat besef is moeilijk. Ook al realiseer ik mij ook wel dat zijn intenties niet verkeerd waren, ook hij zoekt naar geluk net als ik. Het gaat helaas niet samen.. Ik heb dubbele gevoelens als ik naar mijn relatie terugkijk, natuurlijk moet ik het zien als levensles, mezelf leren kennen. Maar ik heb ook gevoelens van spijt dat ik eraan begonnen ben, zonde van mijn kostbare tijd en ingestoken energie. Ook al weet ik dat dit geen goede gedachten zijn. Ik denk wel dat ik weer meer weet voor een volgende relatie, alhoewel ik ook wel bang ben dat het aard van het beestje er nu eenmaal zit en ik mezelf niet kan veranderen. Ik ga er maar vanuit dat wanneer het wel past, je het beste in elkaar naar boven haalt. Het moet wel een beetje vanzelf gaan, geen moeite kosten. Ik ben nu 34 en heb een kinderwens, dat maakt me soms wel angstig.. Ik merk ook dat ik nog niet zo opensta voor een nieuwe relatie, hoe graag ik ook zou willen. Als het te dichtbij komt stoot ik af, toch wel bang dus om weer gekwetst te worden of teleurgesteld. Heeft denk ik tijd nodig.. Hoe zie jij dat? wonen jullie eigenlijk nog in 1 huis?? Voelt het als een goede beslissing??
zondag 16 mei 2010 13:46
Hmmmm... wat jij schrijft zou zo mijn verhaal kunnen zijn. Ook mijn bijna-ex-man heeft mij helemaal losgelaten. Sterker nog: hij heeft zelf aangegeven geen seconde verdriet te hebben gehad van het feit dat we uit elkaar gaan... Anderzijds zegt ie wel dat ie van me houdt (nog steeds). Dat was voor hem ook de reden om te zeggen kinderen te willen met mij. Hij wist namelijk dat ik weg zou gaan als hij geen kinderen zou willen en hij was er eerder niet aan toe om mij los te laten.... tsja.... Voor mij zijn de gevoelens ook dubbel: ook ik heb een kinderwens en soms speelt de angst op dat ik nu 'te laat' ga zijn (ik ben 30) en dat ik het voor mezelf heb 'verpest' door zo lang te blijven investeren in een relatie waarvan ik diep van binnen wist dat ie niet goed was. Toch kan ik tegelijkertijd niet zeggen dat ik echt spijt heb. Als ik terug kijk, besef ik dat ook ik er eerder niet aan toe was om het uit te maken. Ik heb zo ver moeten gaan en om uiteindelijk te kunnen erkennen dat ik op het verkeerde pad zat. En eigenlijk geldt voor mijn bijna-ex hetzelfde.
Het niet aan een relatie toe zijn, herken ik dus ook. Het idee alleen al dat ik me weer "moet" geven aan iemand, de fase van onzekerheid, van verliefdheid, van het elkaar leren kennen..... als ik er alleen al denk, word ik al moe;-). Ik heb tijd nodig om mezelf bij elkaar te rapen, om op mezelf te leren vertrouwen. En weet je, ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken, maar het heeft wel tijd nodig.
Is jouw ex-geliefde ook een beetje een "vrijbuiter"? Heb je een idee waarom je zo lang bent blijven hangen? Soms denk ik wel eens dat het iets "vrouwelijks" is om ergens te denken dat iemand voor jou (ik bedoel nu niet jou, Sann, maar 'jou' in de algemene zin) wel verandert. Het idee dat je een soort 'redder' bent.... een slecht begin dat een prachtig sprookje wordt ofzo....Tsja, ik weet het niet, kan het niet goed uitleggen. Ik denkt trouwens niet dat dit bij mij de laatste jaren speelde, maar ik heb het idee dat ik in de beginfase van onze relatie misschien wel ben geleid door dit idee.
Het niet aan een relatie toe zijn, herken ik dus ook. Het idee alleen al dat ik me weer "moet" geven aan iemand, de fase van onzekerheid, van verliefdheid, van het elkaar leren kennen..... als ik er alleen al denk, word ik al moe;-). Ik heb tijd nodig om mezelf bij elkaar te rapen, om op mezelf te leren vertrouwen. En weet je, ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken, maar het heeft wel tijd nodig.
Is jouw ex-geliefde ook een beetje een "vrijbuiter"? Heb je een idee waarom je zo lang bent blijven hangen? Soms denk ik wel eens dat het iets "vrouwelijks" is om ergens te denken dat iemand voor jou (ik bedoel nu niet jou, Sann, maar 'jou' in de algemene zin) wel verandert. Het idee dat je een soort 'redder' bent.... een slecht begin dat een prachtig sprookje wordt ofzo....Tsja, ik weet het niet, kan het niet goed uitleggen. Ik denkt trouwens niet dat dit bij mij de laatste jaren speelde, maar ik heb het idee dat ik in de beginfase van onze relatie misschien wel ben geleid door dit idee.
zondag 16 mei 2010 17:11
oh zeer herkenbaar wat je zegt, dat had ik ook van oh straks ben ik te laat en had ik maar eerder doorgehad en een punt achter de relatie gezet.. maar wat je zegt, we hebben het nodig gehad om te zien dat het niet goed zat. Als we het eerder hadden opgegegeven hadden we misschien altijd de twijfel gehad of we er goed aan hebben gedaan en dat heb ik nu niet! en als onze exen er niet waren geweest wil het niet zeggen dat we dan ook iemand anders hadden ontmoet in de tussentijd.. wie weet ontmoeten we deze mannen nog en hebben we in de tussentijd ervaring opgedaan.. Zo zie ik het graag
Ik sta wel op een datingssite maar ik merk dus dat het me een erg onrustig gevoel geeft. Nu is dat ook wel logisch aangezien je gaat daten maar ik denk dat mijn lijf misschien ergens ook aangeeft dat dit voor mij niet de juiste manier is. Gewoon leuke dingen gaan doen lijkt me dan belangrijker maar toch he, dan denk ik toch maar wat als het juist wel de bedoeling is om te daten.. pff zo vermoeiend kan ik soms zijn.. en dat wil ik overwinnen, kiezen voor een bepaalde weg en het ook goed vinden..
Een vrijbuiter? ligt eraan wat je daarmee bedoelt. Mijn ex had bagage, was getrouwd en toen ze een dochter kregen ging het uit, binnen dat eerste jaar en ging ze ervandoor met de buurman. Gek genoeg heeft hij haar dit compleet vergeven en is nu dikke vriendjes.. onvoorstelbaar.. maar door die ervaring is hij erg angstig geworden om zich te binden. Daarnaast is hij heel makkelijk, alles moet hem een beetje komen toewaaien, zelf wil hij er niet zoveel moeite voor doen. Hij steekt liever zn kop in het zand dan dat hij de confrontatie op zoekt, hij wordt nooit boos op iemand vindt iemand nooit onredellijk en doet alleen maar aardig tegen anderen en komt niet voor zichzelf op. Zo is het eigenlijk een hele suffe lul zoals ik hem nu omschrijf en zo is het eigenlijk ook. Hij hing alleen maar op de bank achter zn laptop, zijn leven was al voorbij voor zijn gevoel en ik stond voor mijn gevoel nog zo aan het begin.. Zo gaat hij nu ook met de breuk om. Kop in het zand, meteen weer nieuwe hengeltejs uitgooien om mij te kunnen vergeten en vooral weer terugkruipen naar zn ex (die inmiddels een relatie heeft) en daar weer op de bank hangen. zooo makkelijk is hij.. dat ik ooit met die gast een toekomst zag, ik snap er niets van! haha zo dit lucht op zeg... en dit alles heb ik tijdens de relatie ook gezien en stom genoeg weggestopt een relatie was tenslotte niet zaligmakend geen rozegeur, wat verwachtte ik nou?
Hoe uitte dat zich bij jou? het vrijbuitergedrag? behalve dat hij vooral een eigen leven had met zn bedrijf, dat is wel het tegenovergestelde van mijn ex, die vna jou was ambitieus en had (teveel) een eigen leven, die van mij totaal niet!
sorry voor de uitgebreide reacties, het maakt iets in me los..
Ik sta wel op een datingssite maar ik merk dus dat het me een erg onrustig gevoel geeft. Nu is dat ook wel logisch aangezien je gaat daten maar ik denk dat mijn lijf misschien ergens ook aangeeft dat dit voor mij niet de juiste manier is. Gewoon leuke dingen gaan doen lijkt me dan belangrijker maar toch he, dan denk ik toch maar wat als het juist wel de bedoeling is om te daten.. pff zo vermoeiend kan ik soms zijn.. en dat wil ik overwinnen, kiezen voor een bepaalde weg en het ook goed vinden..
Een vrijbuiter? ligt eraan wat je daarmee bedoelt. Mijn ex had bagage, was getrouwd en toen ze een dochter kregen ging het uit, binnen dat eerste jaar en ging ze ervandoor met de buurman. Gek genoeg heeft hij haar dit compleet vergeven en is nu dikke vriendjes.. onvoorstelbaar.. maar door die ervaring is hij erg angstig geworden om zich te binden. Daarnaast is hij heel makkelijk, alles moet hem een beetje komen toewaaien, zelf wil hij er niet zoveel moeite voor doen. Hij steekt liever zn kop in het zand dan dat hij de confrontatie op zoekt, hij wordt nooit boos op iemand vindt iemand nooit onredellijk en doet alleen maar aardig tegen anderen en komt niet voor zichzelf op. Zo is het eigenlijk een hele suffe lul zoals ik hem nu omschrijf en zo is het eigenlijk ook. Hij hing alleen maar op de bank achter zn laptop, zijn leven was al voorbij voor zijn gevoel en ik stond voor mijn gevoel nog zo aan het begin.. Zo gaat hij nu ook met de breuk om. Kop in het zand, meteen weer nieuwe hengeltejs uitgooien om mij te kunnen vergeten en vooral weer terugkruipen naar zn ex (die inmiddels een relatie heeft) en daar weer op de bank hangen. zooo makkelijk is hij.. dat ik ooit met die gast een toekomst zag, ik snap er niets van! haha zo dit lucht op zeg... en dit alles heb ik tijdens de relatie ook gezien en stom genoeg weggestopt een relatie was tenslotte niet zaligmakend geen rozegeur, wat verwachtte ik nou?
Hoe uitte dat zich bij jou? het vrijbuitergedrag? behalve dat hij vooral een eigen leven had met zn bedrijf, dat is wel het tegenovergestelde van mijn ex, die vna jou was ambitieus en had (teveel) een eigen leven, die van mij totaal niet!
sorry voor de uitgebreide reacties, het maakt iets in me los..
donderdag 20 mei 2010 18:55
Hallo, hier ben ik weer. Was een beetje busy de afgelopen dagen, dus weinig online.
En wat ik bedoel met vrijbuiter? Mijn man wil eigenlijk maar een ding in het leven en dat is zijn kunst. Dat was in het begin van onze relatie al zo. Zelfs als hij freelance opdracht heeft, wordt hij eigenlijk chagrijnig, omdat hij liever zijn 'eigen ding' doet. In het begin van onze relatie heb ik het ooit uitgemaakt, omdat ik op die manier niet de toekomst zag die ik voor ogen had. Hij heeft toen alle zeilen bijgezet om mij "terug te winnen" en was naar eigen zeggen ook klaar voor een meer vaste relatie met verantwoordelijkheden als gezinsvorming etc. Uiteindelijk was ik overtuigd, omdat zijn gedrag ook echt veranderde. Drie jaar lang is het heel goed gegaan, maar vanaf ons huwelijk is precies die aard weer naar boven gekomen: liever niet willen werken, kunst gaat voor alles en zelfs een schuld aangegaan om zo te kunnen blijven leven.... Ik zie nu dat dit gewoon zijn aard is. Daarom kan ik niet echt boos zijn, ik geloof heus wel dat zijn beloftes op dat moment oprecht waren, maar verantwoordelijkheden en verplichtingen passen gewoon niet in zijn persoonlijkheidsstructuur. Natuurlijk ben ik ergens wel boos en teleurgesteld (en tsja.... ieder mens moet werken voor zijn geld.... of je het nu leuk vindt of niet) en ik vind het ook een beetje kinderachtig, maar goed da's mijn perspectief.... Jij noemt mijn man "ambitieus", maar dat vind ik dus eigenlijk niet het juiste woord.... Hij heeft op alle fronten vrijheid nodig en ik denk niet dat dat ooit gaat veranderen. Dus conclusie: hij moet zijn vrije leven maar gaan leiden zoals het bij hem past, ik sla een andere weg in.
Maar goed, een heel ander verhaal als bij jouw ex dus. Uit jouw posting proef ik volgens mij nog wel wat boosheid/ frustratie, of niet? Hebben jullie nog contact eigenlijk?
Verder was ik wel een beetje benieuwd wat jou precies onrustig maakt in het daten. Misschien dat ik dat ook nog eens ga doen..... maar voorlopig moet ik er echt niet aan denken!
Groetjes!
Radijs
En wat ik bedoel met vrijbuiter? Mijn man wil eigenlijk maar een ding in het leven en dat is zijn kunst. Dat was in het begin van onze relatie al zo. Zelfs als hij freelance opdracht heeft, wordt hij eigenlijk chagrijnig, omdat hij liever zijn 'eigen ding' doet. In het begin van onze relatie heb ik het ooit uitgemaakt, omdat ik op die manier niet de toekomst zag die ik voor ogen had. Hij heeft toen alle zeilen bijgezet om mij "terug te winnen" en was naar eigen zeggen ook klaar voor een meer vaste relatie met verantwoordelijkheden als gezinsvorming etc. Uiteindelijk was ik overtuigd, omdat zijn gedrag ook echt veranderde. Drie jaar lang is het heel goed gegaan, maar vanaf ons huwelijk is precies die aard weer naar boven gekomen: liever niet willen werken, kunst gaat voor alles en zelfs een schuld aangegaan om zo te kunnen blijven leven.... Ik zie nu dat dit gewoon zijn aard is. Daarom kan ik niet echt boos zijn, ik geloof heus wel dat zijn beloftes op dat moment oprecht waren, maar verantwoordelijkheden en verplichtingen passen gewoon niet in zijn persoonlijkheidsstructuur. Natuurlijk ben ik ergens wel boos en teleurgesteld (en tsja.... ieder mens moet werken voor zijn geld.... of je het nu leuk vindt of niet) en ik vind het ook een beetje kinderachtig, maar goed da's mijn perspectief.... Jij noemt mijn man "ambitieus", maar dat vind ik dus eigenlijk niet het juiste woord.... Hij heeft op alle fronten vrijheid nodig en ik denk niet dat dat ooit gaat veranderen. Dus conclusie: hij moet zijn vrije leven maar gaan leiden zoals het bij hem past, ik sla een andere weg in.
Maar goed, een heel ander verhaal als bij jouw ex dus. Uit jouw posting proef ik volgens mij nog wel wat boosheid/ frustratie, of niet? Hebben jullie nog contact eigenlijk?
Verder was ik wel een beetje benieuwd wat jou precies onrustig maakt in het daten. Misschien dat ik dat ook nog eens ga doen..... maar voorlopig moet ik er echt niet aan denken!
Groetjes!
Radijs
zaterdag 26 juni 2010 19:37
Hey meiden!
Ben heel benieuwd hoe het met jullie gaat! Tis hier alweer een tijdje stil.
Ik kan beginnen met leuk nieuws, mijn contract is namelijk verlengd tot 1 januari, dus dit jaar heb ik in ieder geval werk! Maak me alleen nu al zorgen wat ik daarna dan moet doen. Mensen in mijn omgeving verwachten toch ook wel dat ik iets met mijn studie ga doen, maar ik begin er zelf juist steeds meer tegenop te zien. Ik heb nu gewoon leuk werk waarvan ik geen stress heb en dat zie ik bij het werk waarvoor ik heb gestudeerd wel gebeuren (al is dat ook misschien meer de beginperiode). In die zin ben ik niet zo ambitieus eigenlijk, maar ja dat is eigenlijk 'not done' in deze maatschappij. Ik merk ook dat ik vreselijk opgefokt raak als familie of vrienden met vacatures komen of vragen hoe en wat...ik kan er gewoon echt niet tegen op het moment. Ik heb er de afgelopen weken al zoveel over gepiekerd, ik heb besloten dat ik er tot januari gewoon NIET mee bezig wil zijn. Geen zorgen voor de dag van morgen, zo'n instelling. Misschien naief, maar ik wil gewoon niet de hele tijd daarover piekeren! Er is ook wel een grote kans dat ik na januari nog kan blijven, maar daarna zal ik écht weg meten (dan moeten ze vast contract aanbieden en dat doen ze niet). Probeer er maar op te vertrouwen dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Verder gaat het redelijk, heb zo mijn minder goede momenten en betere momenten, maar uiteindelijk doe ik het toch maar allemaal in mijn eentje. Daardoor voel ik me sterk. Deze week kwam een vriendin van me bij me met relatieproblemen en het viel me op hoe ze van een ondernemende onafhankelijke meid in een bankhangerige afhankelijke meid is veranderd. Daar schrok ik best wel van. Zo was ik een aantal jaren terug ook toen ik nog met mijn ex was, en ik probeer er voor te waken dat zoiets me weer overkomt! Mijn eigen leven, mijn vrijheid, daar probeer ik me op te richten. Dat ik het alleen ook naar mijn zin heb, en dat lukt meestal prima!
Wil overigens niet zeggen dat er op liefdesgebied niets gebeurd, ik ben momenteel aan het daten met een erg leuke jongen! Tis allemaal nog erg onduidelijk en onzeker (zoals zo'n beginperiode meestal is), maar ik probeer maar mee te gaan met de 'flow'. En als het niks wordt is dat jammer, maar dan ben ik er nog om op terug te vallen, dat is een goed gevoel.
Wens jullie een fijn en zonnig weekend toe en hopelijk tot snel!
Liefs Amber
Ben heel benieuwd hoe het met jullie gaat! Tis hier alweer een tijdje stil.
Ik kan beginnen met leuk nieuws, mijn contract is namelijk verlengd tot 1 januari, dus dit jaar heb ik in ieder geval werk! Maak me alleen nu al zorgen wat ik daarna dan moet doen. Mensen in mijn omgeving verwachten toch ook wel dat ik iets met mijn studie ga doen, maar ik begin er zelf juist steeds meer tegenop te zien. Ik heb nu gewoon leuk werk waarvan ik geen stress heb en dat zie ik bij het werk waarvoor ik heb gestudeerd wel gebeuren (al is dat ook misschien meer de beginperiode). In die zin ben ik niet zo ambitieus eigenlijk, maar ja dat is eigenlijk 'not done' in deze maatschappij. Ik merk ook dat ik vreselijk opgefokt raak als familie of vrienden met vacatures komen of vragen hoe en wat...ik kan er gewoon echt niet tegen op het moment. Ik heb er de afgelopen weken al zoveel over gepiekerd, ik heb besloten dat ik er tot januari gewoon NIET mee bezig wil zijn. Geen zorgen voor de dag van morgen, zo'n instelling. Misschien naief, maar ik wil gewoon niet de hele tijd daarover piekeren! Er is ook wel een grote kans dat ik na januari nog kan blijven, maar daarna zal ik écht weg meten (dan moeten ze vast contract aanbieden en dat doen ze niet). Probeer er maar op te vertrouwen dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Verder gaat het redelijk, heb zo mijn minder goede momenten en betere momenten, maar uiteindelijk doe ik het toch maar allemaal in mijn eentje. Daardoor voel ik me sterk. Deze week kwam een vriendin van me bij me met relatieproblemen en het viel me op hoe ze van een ondernemende onafhankelijke meid in een bankhangerige afhankelijke meid is veranderd. Daar schrok ik best wel van. Zo was ik een aantal jaren terug ook toen ik nog met mijn ex was, en ik probeer er voor te waken dat zoiets me weer overkomt! Mijn eigen leven, mijn vrijheid, daar probeer ik me op te richten. Dat ik het alleen ook naar mijn zin heb, en dat lukt meestal prima!
Wil overigens niet zeggen dat er op liefdesgebied niets gebeurd, ik ben momenteel aan het daten met een erg leuke jongen! Tis allemaal nog erg onduidelijk en onzeker (zoals zo'n beginperiode meestal is), maar ik probeer maar mee te gaan met de 'flow'. En als het niks wordt is dat jammer, maar dan ben ik er nog om op terug te vallen, dat is een goed gevoel.
Wens jullie een fijn en zonnig weekend toe en hopelijk tot snel!
Liefs Amber
