Psyche
alle pijlers
Levenslust een beetje kwijt...
zaterdag 21 september 2013 02:23
zaterdag 21 september 2013 02:23
Ik weet niet hoe oud je bent maar het gebeurt veel mensen dat ze na een periode intensief uitgaan er daarna (een tijdje of voorgoed) geen puf meer voor hebben.
Heb je nog meer/andere sociale contacten buiten het uitgaan om zoals sport, hobby, studie, werk? Ben je in die contacten ook zo terughoudend?
Heb je nog meer/andere sociale contacten buiten het uitgaan om zoals sport, hobby, studie, werk? Ben je in die contacten ook zo terughoudend?
zaterdag 21 september 2013 06:49
Jahoor,een depressie!
Neem van mij aan dat een depressie wel ietsje anders is,als wat jij beschrijft.
Wat jij beschrijft komt op mij over als toe zijn aan de volgende fase in je leven,niet meer dat uitzichtloze uitgaan en die loze dingen en niets zeggende zattemanspraat ,die zich in de kroeg afspelen.
Neem van mij aan dat een depressie wel ietsje anders is,als wat jij beschrijft.
Wat jij beschrijft komt op mij over als toe zijn aan de volgende fase in je leven,niet meer dat uitzichtloze uitgaan en die loze dingen en niets zeggende zattemanspraat ,die zich in de kroeg afspelen.
zaterdag 21 september 2013 07:36
Toch herken ik je gevoel wel en ook het feit dat je je afvraagt of dit wellicht een depressie is.
Ik heb namelijk een beetje hetzelfde, haal veel minder voldoening uit dingen die ik voorheen graag wekelijks deed ( niet stappen maar bijvoorbeeld rommelmarkten afstruinen voor retro hippe dingen of een avondje casino). Ik doe veel met vriendinnen maar soms kom ik ergens aan en vloeit de energie meteen weg. Ik ben me daar dan ook heel bewust van en wil dat helemaal niet. Dat maakt alleen maar meer dat ik ga twijfelen en het gebeuren alleen nog vermoeiender wordt.
Ik probeer het nu gewoon te accepteren en hoop dat de 'levenslust' vanzelf weer eens terugkomt.
Hoop voor jou ook dat het gewoon een fase in je leven is...
Ik heb namelijk een beetje hetzelfde, haal veel minder voldoening uit dingen die ik voorheen graag wekelijks deed ( niet stappen maar bijvoorbeeld rommelmarkten afstruinen voor retro hippe dingen of een avondje casino). Ik doe veel met vriendinnen maar soms kom ik ergens aan en vloeit de energie meteen weg. Ik ben me daar dan ook heel bewust van en wil dat helemaal niet. Dat maakt alleen maar meer dat ik ga twijfelen en het gebeuren alleen nog vermoeiender wordt.
Ik probeer het nu gewoon te accepteren en hoop dat de 'levenslust' vanzelf weer eens terugkomt.
Hoop voor jou ook dat het gewoon een fase in je leven is...
love is enough...
zaterdag 21 september 2013 08:09
Lijkt me heel normaal dat je op 'n gegeven moment gaat inzien dat wekelijks in 'n kroeg hangen tot diep in de nacht je niks positiefs brengt. Nu heb je tenminste wat aan je weekend als je niet tot in de middag bij moet slapen en kun je leuke dingen gaan doen als dagje weg, sporten e.d. Je houdt meer tijd over voor bezigheden overdag als je niet meer zo doelloos in 'n kroeg hangt.
zaterdag 21 september 2013 09:25
Itt tot de rest denk ik wel dat er iets is met je en dat je daar hulp voormoet zoeken. Want meer energie voor andere zaken en er overheen gegroeid klinkt leuk, maar dit zijn jouw enige uitjes in de week zo ongeveer en die durf je eigenlijk ook niet meer aan door het sociale aspect. Jij hebt echteen probleem met interacties ontwikkeld en je idealiseert je verleden. Volgens mij reden genoeg om hulp te gaan vragen, want je loopt vast en komt steeds vaster te zitten in je eigen gedachten en je hang naar die leuke tijd van vroeger. Zelf kom je er niet uit, topics op viva helpen ook niet. ( die hebben ook steeds dezelfde vraag en echte inzichten krijg je zo ook niet), dus tijd om dit in real lifemet iemand te gaan bespreken. Studentenpsycholoog een optie?
zaterdag 21 september 2013 10:29
quote:tante-sidonia schreef op 21 september 2013 @ 10:23:
Luukc, lijkt me goed om eens hulp te zoeken irl.Via het forum kom je er niet uit. Succes!
Je zit hem gewoon een dip aan te praten, echt onzin hoor.
quote:lilyrose2012 schreef op 21 september 2013 @ 09:55:
Je hebt er gewoon geen zin meer in...wordt ouderDis dus.
Luukc, lijkt me goed om eens hulp te zoeken irl.Via het forum kom je er niet uit. Succes!
Je zit hem gewoon een dip aan te praten, echt onzin hoor.
quote:lilyrose2012 schreef op 21 september 2013 @ 09:55:
Je hebt er gewoon geen zin meer in...wordt ouderDis dus.
zaterdag 21 september 2013 10:50
Thanx voor de reacties tot zover..
Denk dat ik er nog wel even bij moet zetten dat ik dit ''gevoel'' niet alleen heb met uitgaan. Met uitgaan ( of gewoon rustig een biertje drinken op een terras) is het wel sterker aanwezig, omdat de nadruk hier echt ligt op het sociaal contact...
Ik weet alleen niet of het aan mijzelf ligt, of aan mijn gezelschap. Een jongen uit mijn vriendengroep is de laatste tijd extreem irritant bezig ; Al met een paar opleidingen gestopt maar hoe minder hij haalt of uitvoert, hoe meer praatjes hij krijgt om zichzelf te compenseren.. En dat met extreem dom gelul erbij de hele tijd..
Als ik zoals gister dus aankom begint hij meteen over zichzelf, dat hij aan het solliciteren is voor een hele goede baan waar hij 2300 kan gaan verdienen, maar dat er ook nog veel andere mensen zijn die hem willen hebben... Dat hij vorige week de kroeg inliep en dat de vrouwen voor hem in de rij stonden..... En zo gaat het de hele avond maar door...
Dat zuigt enorm veel energie op, maar merk ook dat ik met de andere aardige gasten ook niet echt de behoefte voel om uitgebreid gesprekken te houden.... Meestal maak ik me ervanaf met een vriendelijke glimlach en algemene antwoorden als ''ja inderdaad'' ofzo...
Het is dus heel dubbel allemaal. Ik zou bijvoorbeeld graag een relatie willen, maar begint er in de trein bij wijze van spreke een leuke dame tegen me te praten dan denk ik alleen maar oh shit... En niet omdat ik bang ben voor vrouwen, maar omdat ik me de laatste tijd gewoon niet comfortabel voel met mezelf ofzo..
Woon sinds een paar maanden ook in een nieuw (gemengd) studentenhuis, en ik merk gewoon aan mezelf dat ik me vaak terugtrek op mijn kamer. Als ik in de woonkamer iemand hoor lopen dan wacht ik vaak nog even extra lang tot ze wegzijn totdat ik de woonkamer inloop..
Zo wil ik helemaal niet zijn, ik trek mezelf alleen maar terug, word ook steeds saaier gezelschap voor anderen maar het kost me op de een of andere manier zo veel energie..
Denk dat ik er nog wel even bij moet zetten dat ik dit ''gevoel'' niet alleen heb met uitgaan. Met uitgaan ( of gewoon rustig een biertje drinken op een terras) is het wel sterker aanwezig, omdat de nadruk hier echt ligt op het sociaal contact...
Ik weet alleen niet of het aan mijzelf ligt, of aan mijn gezelschap. Een jongen uit mijn vriendengroep is de laatste tijd extreem irritant bezig ; Al met een paar opleidingen gestopt maar hoe minder hij haalt of uitvoert, hoe meer praatjes hij krijgt om zichzelf te compenseren.. En dat met extreem dom gelul erbij de hele tijd..
Als ik zoals gister dus aankom begint hij meteen over zichzelf, dat hij aan het solliciteren is voor een hele goede baan waar hij 2300 kan gaan verdienen, maar dat er ook nog veel andere mensen zijn die hem willen hebben... Dat hij vorige week de kroeg inliep en dat de vrouwen voor hem in de rij stonden..... En zo gaat het de hele avond maar door...
Dat zuigt enorm veel energie op, maar merk ook dat ik met de andere aardige gasten ook niet echt de behoefte voel om uitgebreid gesprekken te houden.... Meestal maak ik me ervanaf met een vriendelijke glimlach en algemene antwoorden als ''ja inderdaad'' ofzo...
Het is dus heel dubbel allemaal. Ik zou bijvoorbeeld graag een relatie willen, maar begint er in de trein bij wijze van spreke een leuke dame tegen me te praten dan denk ik alleen maar oh shit... En niet omdat ik bang ben voor vrouwen, maar omdat ik me de laatste tijd gewoon niet comfortabel voel met mezelf ofzo..
Woon sinds een paar maanden ook in een nieuw (gemengd) studentenhuis, en ik merk gewoon aan mezelf dat ik me vaak terugtrek op mijn kamer. Als ik in de woonkamer iemand hoor lopen dan wacht ik vaak nog even extra lang tot ze wegzijn totdat ik de woonkamer inloop..
Zo wil ik helemaal niet zijn, ik trek mezelf alleen maar terug, word ook steeds saaier gezelschap voor anderen maar het kost me op de een of andere manier zo veel energie..
zaterdag 21 september 2013 11:43
Haha, dat verhaal over 2300 euro en in de rij staan, dat geloof je toch niet echt he? of leven jullie allemaal onder een steen, en heb je nog niet door dat er crisis is, dat mensen met veul ervaring enzo ook vaak langere tijd werkeloos zijn (en dat de wereld dus niet zit te wachten op een high-school-drop out zonder enige ervaring?)
Luuk, je bent dat soort kneuzen echt ontgroeit. En praat jezelf nou toch vooral geen dip aan, please?
Luuk, je bent dat soort kneuzen echt ontgroeit. En praat jezelf nou toch vooral geen dip aan, please?
zaterdag 21 september 2013 11:57
Nee natuurlijk geloof ik dat niet, maar het is heel vermoeiend om de hele avond aan te moeten horen. Hij vraagt ook altijd alle aandacht van de groep... Ik zou wel bereid zijn er iets van te willen zeggen, ware het niet dat de rest aan zijn lippen hangt en dan ben ik dus ineens de zuurpruim die de sfeer verpest ofzo..
En daarnaast, hij vertelt in ieder geval nog wat. Als ik zou zeggen dat ik zijn ge opschep zat ben krijg ik vast de wedervraag nou vertel jij dan eens een verhaal... Waar ik dan ook weer geen behoefte aan heb zeg maar..
Maar het is dus niet alleen in die specifieke setting, maar eigenlijk overal ; Begint er in de pauze van een hoorcollege een meisje naast me tegen te praten, dan voel ik me bijzonder oncomfortabel en kost het me heel veel energie. Vorige week had ik geen pen bij me en een meisje die ik niet ken zag dat, en gaf me een pen, en zelfs dat vond ik al ongemakkelijk.
Merk gewoon dat ik de laatste tijd enorm veel behoefte heb om alleen te zijn, om genegeerd te worden, om met rust gelaten te worden. Steeds neem ik me weer voor ; Ja volgende week ga ik eens proberen weer wat socialer te zijn, maar als puntje bij paaltje komt merk ik daar gewoon heel veel innerlijke weerstand tegen die ik voorheen niet had.
En daarnaast, hij vertelt in ieder geval nog wat. Als ik zou zeggen dat ik zijn ge opschep zat ben krijg ik vast de wedervraag nou vertel jij dan eens een verhaal... Waar ik dan ook weer geen behoefte aan heb zeg maar..
Maar het is dus niet alleen in die specifieke setting, maar eigenlijk overal ; Begint er in de pauze van een hoorcollege een meisje naast me tegen te praten, dan voel ik me bijzonder oncomfortabel en kost het me heel veel energie. Vorige week had ik geen pen bij me en een meisje die ik niet ken zag dat, en gaf me een pen, en zelfs dat vond ik al ongemakkelijk.
Merk gewoon dat ik de laatste tijd enorm veel behoefte heb om alleen te zijn, om genegeerd te worden, om met rust gelaten te worden. Steeds neem ik me weer voor ; Ja volgende week ga ik eens proberen weer wat socialer te zijn, maar als puntje bij paaltje komt merk ik daar gewoon heel veel innerlijke weerstand tegen die ik voorheen niet had.
zaterdag 21 september 2013 13:01
quote:Naara schreef op 21 september 2013 @ 11:43:
Luuk, je bent dat soort kneuzen echt ontgroeit. En praat jezelf nou toch vooral geen dip aan, please?
Luuk post al veel langer dit soort topics (en volgens mij niet alleen onder deze nick) en ik zie er absoluut geen ontwikkeling in.
Met om de paar weken of paar maanden een topic op het vivaforum posten met als onderwerp dat je steeds minder zin in sociale interactie hebt, dat je je minder thuis voelt met mensen om je heen en dat dat een paar jaar geleden zo anders was schiet je niets op. Je krijgt tips, mensen reageren op je en jij verdwijnt weer vrij snel. Een gelijksoortig topic enige tijd later verloopt op dezelfde manier. Haal je dan net genoeg hoop uit de mensen die zeggen dat er niets aan de hand is, dat je het allemaal wel zelf kunt oplossen? En dan ga je maar weer op je studentenkamertje zitten? En uit met je vrienden op vrijdagavond, waar je naar uitkijkt, maar wat het dan ook niet is? En dan open je na een paar weken weer een topic? En dan krijg je tips, maar daar doe je niets mee, of het lukt niet, of het helpt niet? Denk je dan dat je opeens echt de knop gaat vinden en dat je dan opeens magischerwijs terugverandert in de sociale jongen die je ooit was? Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
Ik denk dus dat je WEL hulp nodig hebt. Dat is verre van een schande, het is niet zwak, het is juist sterk om aan te geven dat je er alleen niet uit komt. Ik weet niet wat je tegenhoudt. Vertel dat dan eens?
Luuk, je bent dat soort kneuzen echt ontgroeit. En praat jezelf nou toch vooral geen dip aan, please?
Luuk post al veel langer dit soort topics (en volgens mij niet alleen onder deze nick) en ik zie er absoluut geen ontwikkeling in.
Met om de paar weken of paar maanden een topic op het vivaforum posten met als onderwerp dat je steeds minder zin in sociale interactie hebt, dat je je minder thuis voelt met mensen om je heen en dat dat een paar jaar geleden zo anders was schiet je niets op. Je krijgt tips, mensen reageren op je en jij verdwijnt weer vrij snel. Een gelijksoortig topic enige tijd later verloopt op dezelfde manier. Haal je dan net genoeg hoop uit de mensen die zeggen dat er niets aan de hand is, dat je het allemaal wel zelf kunt oplossen? En dan ga je maar weer op je studentenkamertje zitten? En uit met je vrienden op vrijdagavond, waar je naar uitkijkt, maar wat het dan ook niet is? En dan open je na een paar weken weer een topic? En dan krijg je tips, maar daar doe je niets mee, of het lukt niet, of het helpt niet? Denk je dan dat je opeens echt de knop gaat vinden en dat je dan opeens magischerwijs terugverandert in de sociale jongen die je ooit was? Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
Ik denk dus dat je WEL hulp nodig hebt. Dat is verre van een schande, het is niet zwak, het is juist sterk om aan te geven dat je er alleen niet uit komt. Ik weet niet wat je tegenhoudt. Vertel dat dan eens?
zaterdag 21 september 2013 21:01
quote:aikidoka schreef op 21 september 2013 @ 13:01:
[...]
Luuk post al veel langer dit soort topics (en volgens mij niet alleen onder deze nick) en ik zie er absoluut geen ontwikkeling in.
Met om de paar weken of paar maanden een topic op het vivaforum posten met als onderwerp dat je steeds minder zin in sociale interactie hebt, dat je je minder thuis voelt met mensen om je heen en dat dat een paar jaar geleden zo anders was schiet je niets op. Je krijgt tips, mensen reageren op je en jij verdwijnt weer vrij snel. Een gelijksoortig topic enige tijd later verloopt op dezelfde manier. Haal je dan net genoeg hoop uit de mensen die zeggen dat er niets aan de hand is, dat je het allemaal wel zelf kunt oplossen? En dan ga je maar weer op je studentenkamertje zitten? En uit met je vrienden op vrijdagavond, waar je naar uitkijkt, maar wat het dan ook niet is? En dan open je na een paar weken weer een topic? En dan krijg je tips, maar daar doe je niets mee, of het lukt niet, of het helpt niet? Denk je dan dat je opeens echt de knop gaat vinden en dat je dan opeens magischerwijs terugverandert in de sociale jongen die je ooit was? Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
Ik denk dus dat je WEL hulp nodig hebt. Dat is verre van een schande, het is niet zwak, het is juist sterk om aan te geven dat je er alleen niet uit komt. Ik weet niet wat je tegenhoudt. Vertel dat dan eens?
Heb inderdaad vaker topics als deze getypt, maar dit is wel mijn enige account...
Wat een beetje mijn probleem is, is dat ik echt totaal niet weet hoe ik mijn problemen op moet lossen. Sta nu al een tijdje helemaal stil, en heb echt geen flauw idee hoe ik mijn situatie op moet lossen..
Mensen van mijn leeftijd hebben altijd wel verschillende groepjes, mijn vrienden hebben altijd wel aandacht van wat vrouwen, nog wat andere groepjes en ik heb eigenlijk maar heel weinig.
Dit heb ik voor een heel groot deel aan mezelf te danken, maar ik zit mezelf ook op alle punten in de weg. Daarom open ik soms wel eens een topic, maar heb ik een tijdje later ineens weer een hele andere vraag waar ik een antwoord op zoek..
Maar al met al komt het erop neer dat ik te weinig met nieuwe mensen in aanraking komt. Maar wat ik dan weer mis, is de echte ''wil'' om dit te veranderen. Contact met nieuwe mensen, maar dus ook oude vrienden kost me gewoon de laatste tijd enorm veel energie en ik houd het niet (lang) meer vol..
Wil gewoon weer de ik worden van een jaar of drie of langer terug; Lekker gezellig doen, ouwehoeren, wat meer initiatief nemen en ook zin hebben in de avond, maar dat lukt me niet meer en heb geen idee waar het eigenlijk vandaan komt.
[...]
Luuk post al veel langer dit soort topics (en volgens mij niet alleen onder deze nick) en ik zie er absoluut geen ontwikkeling in.
Met om de paar weken of paar maanden een topic op het vivaforum posten met als onderwerp dat je steeds minder zin in sociale interactie hebt, dat je je minder thuis voelt met mensen om je heen en dat dat een paar jaar geleden zo anders was schiet je niets op. Je krijgt tips, mensen reageren op je en jij verdwijnt weer vrij snel. Een gelijksoortig topic enige tijd later verloopt op dezelfde manier. Haal je dan net genoeg hoop uit de mensen die zeggen dat er niets aan de hand is, dat je het allemaal wel zelf kunt oplossen? En dan ga je maar weer op je studentenkamertje zitten? En uit met je vrienden op vrijdagavond, waar je naar uitkijkt, maar wat het dan ook niet is? En dan open je na een paar weken weer een topic? En dan krijg je tips, maar daar doe je niets mee, of het lukt niet, of het helpt niet? Denk je dan dat je opeens echt de knop gaat vinden en dat je dan opeens magischerwijs terugverandert in de sociale jongen die je ooit was? Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
Ik denk dus dat je WEL hulp nodig hebt. Dat is verre van een schande, het is niet zwak, het is juist sterk om aan te geven dat je er alleen niet uit komt. Ik weet niet wat je tegenhoudt. Vertel dat dan eens?
Heb inderdaad vaker topics als deze getypt, maar dit is wel mijn enige account...
Wat een beetje mijn probleem is, is dat ik echt totaal niet weet hoe ik mijn problemen op moet lossen. Sta nu al een tijdje helemaal stil, en heb echt geen flauw idee hoe ik mijn situatie op moet lossen..
Mensen van mijn leeftijd hebben altijd wel verschillende groepjes, mijn vrienden hebben altijd wel aandacht van wat vrouwen, nog wat andere groepjes en ik heb eigenlijk maar heel weinig.
Dit heb ik voor een heel groot deel aan mezelf te danken, maar ik zit mezelf ook op alle punten in de weg. Daarom open ik soms wel eens een topic, maar heb ik een tijdje later ineens weer een hele andere vraag waar ik een antwoord op zoek..
Maar al met al komt het erop neer dat ik te weinig met nieuwe mensen in aanraking komt. Maar wat ik dan weer mis, is de echte ''wil'' om dit te veranderen. Contact met nieuwe mensen, maar dus ook oude vrienden kost me gewoon de laatste tijd enorm veel energie en ik houd het niet (lang) meer vol..
Wil gewoon weer de ik worden van een jaar of drie of langer terug; Lekker gezellig doen, ouwehoeren, wat meer initiatief nemen en ook zin hebben in de avond, maar dat lukt me niet meer en heb geen idee waar het eigenlijk vandaan komt.
zaterdag 21 september 2013 22:41
En met hulp van iemand uitzoeken waar dit door komt ontbreekt de wil ook voor? Je hoopt dat iemand op het forum opeens de magische woorden typt waardoor jij opeens wel weer die sociale jongen wordt? Klinkt mij niet echt reeel in de oren. Wel dat jij dat hoopt, maar niet dat het gaat gebeuren. Daarvoor is je probleem te complex, hoe simpel het ook klinkt. Je kunt niet terug. Je bent niet meer die jongen. Deze ervaringen heb je nu namelijk ook opgedaan. Je kunt wel je levenslust terugvinden en weer genueten van sociale interactie, maar dan moet je vooruit kijken ipv terug. En ik denk dat je wel moet weten waarom je nu zo weinig sociale interactie hebt. En als je daar al lang over piekert dan kan soms 1 uur met een coach of therapeut praten zoveel opleveren! ( ik dpreek uit ervaring). Wat houdt je tegen?
zondag 22 september 2013 05:42
quote:luukc schreef op 21 september 2013 @ 21:01:
[...]
Wil gewoon weer de ik worden van een jaar of drie of langer terug; Lekker gezellig doen, ouwehoeren, wat meer initiatief nemen en ook zin hebben in de avond, maar dat lukt me niet meer en heb geen idee waar het eigenlijk vandaan komt.Misschien ben je gewoon geen avond/nachtmens en moet je je activiteiten meer overdag gaan plannen. Ik kak 's avonds ook in en ga liefst om 22 uur, max 23, naar huis.
[...]
Wil gewoon weer de ik worden van een jaar of drie of langer terug; Lekker gezellig doen, ouwehoeren, wat meer initiatief nemen en ook zin hebben in de avond, maar dat lukt me niet meer en heb geen idee waar het eigenlijk vandaan komt.Misschien ben je gewoon geen avond/nachtmens en moet je je activiteiten meer overdag gaan plannen. Ik kak 's avonds ook in en ga liefst om 22 uur, max 23, naar huis.
zondag 22 september 2013 06:55
Geef jezelf even rust! Het komt op mij over dat jij jezelf enorm loopt te pushen om weer die jongen te zijn van drie jaar geleden. Dat ben je nou eenmaal niet. Je lichaam zegt stop!
Het is toch geen schande jezelf even terug te trekken? Even alleen zijn met jezelf en jezelf nieuwe energie geven.
Geef even toe aan je behoeftes, ook al zegt dan misschien een stemmetje dat je saai bent als je dat doet, of wat je oordeel er ook over is.
In mijn ogen push je jezelf te hard en dan ook nog eens met vrienden waar jij je niet meer happy bij voelt, zo te lezen.
Neem even tijd voor jezelf, trek je terug. Je zult merken dat je dan vanzelf weer energie krijgt voor leuke dingen. Dan kan je ook eens nadenken waar je mensen leert kennen die wel bij je passen. Je lijkt je vrienden ontgroeid. Ga niet door met dat gepush om leuk te zijn/doen. Daarvan krijg je dat je je wilt terug trekken, omdat dat nu eenmaal is waar je behoefte aan hebt!
Succes!
Het is toch geen schande jezelf even terug te trekken? Even alleen zijn met jezelf en jezelf nieuwe energie geven.
Geef even toe aan je behoeftes, ook al zegt dan misschien een stemmetje dat je saai bent als je dat doet, of wat je oordeel er ook over is.
In mijn ogen push je jezelf te hard en dan ook nog eens met vrienden waar jij je niet meer happy bij voelt, zo te lezen.
Neem even tijd voor jezelf, trek je terug. Je zult merken dat je dan vanzelf weer energie krijgt voor leuke dingen. Dan kan je ook eens nadenken waar je mensen leert kennen die wel bij je passen. Je lijkt je vrienden ontgroeid. Ga niet door met dat gepush om leuk te zijn/doen. Daarvan krijg je dat je je wilt terug trekken, omdat dat nu eenmaal is waar je behoefte aan hebt!
Succes!
zondag 22 september 2013 10:08
quote:eva-30 schreef op 22 september 2013 @ 06:55:
Geef jezelf even rust! Het komt op mij over dat jij jezelf enorm loopt te pushen om weer die jongen te zijn van drie jaar geleden. Dat ben je nou eenmaal niet. Je lichaam zegt stop!
Het is toch geen schande jezelf even terug te trekken? Even alleen zijn met jezelf en jezelf nieuwe energie geven.
Geef even toe aan je behoeftes, ook al zegt dan misschien een stemmetje dat je saai bent als je dat doet, of wat je oordeel er ook over is.
In mijn ogen push je jezelf te hard en dan ook nog eens met vrienden waar jij je niet meer happy bij voelt, zo te lezen.
Neem even tijd voor jezelf, trek je terug. Je zult merken dat je dan vanzelf weer energie krijgt voor leuke dingen. Dan kan je ook eens nadenken waar je mensen leert kennen die wel bij je passen. Je lijkt je vrienden ontgroeid. Ga niet door met dat gepush om leuk te zijn/doen. Daarvan krijg je dat je je wilt terug trekken, omdat dat nu eenmaal is waar je behoefte aan hebt!
Succes!
Thanx voor je post, en op zich heb je gelijk, ware het niet dat mijn situatie nu al ruim een jaar duurt..
Zit nogal ''vastgeroest'' in het leven, ontmoet weinig nieuwe mensen... Werk al 9 jaar op zaterdag bij een supermarkt, en moet met mijn 23 jaar luisteren naar iemand van 18....
Maar op de een of andere manier mis ik de ''zin'' die veel leeftijdsgenoten wel hebben om mezelf tussen nieuwe mensen te gaan begeven... Ben er te onzeker voor, en daardoor kost het me enorm veel energie...
Zo ontmoet ik geen nieuwe mensen, blijf ik voorlopig nog wel even single, blijf ik hangen in een vriendengroep waar ik inderdaad niet altijd meer een even grote klik mee heb...
Zodoende heb ik nu een leven waarmee ik op alle facetten eigenlijk niet blij mee ben : Single, maar ontmoet ook zelden vrouwen, heb het niet leuk met mijn vrienden, heb het niet leuk met mezelf door de overload aan vrije tijd die ik heb...Door mijn werk ga ik alleen maar slechter over mezelf voelen, ik weet dat ik echt wel beter kan dan in een supermarkt luisteren naar iemand die 5 jaar jonger is....
Al met al zit ik gewoon totaal niet lekker in mijn vel... En dat zorgt weer voor een heel lusteloos en futloos gevoel waardoor ik regelmatig denk acht laat ook allemaal maar...
Geef jezelf even rust! Het komt op mij over dat jij jezelf enorm loopt te pushen om weer die jongen te zijn van drie jaar geleden. Dat ben je nou eenmaal niet. Je lichaam zegt stop!
Het is toch geen schande jezelf even terug te trekken? Even alleen zijn met jezelf en jezelf nieuwe energie geven.
Geef even toe aan je behoeftes, ook al zegt dan misschien een stemmetje dat je saai bent als je dat doet, of wat je oordeel er ook over is.
In mijn ogen push je jezelf te hard en dan ook nog eens met vrienden waar jij je niet meer happy bij voelt, zo te lezen.
Neem even tijd voor jezelf, trek je terug. Je zult merken dat je dan vanzelf weer energie krijgt voor leuke dingen. Dan kan je ook eens nadenken waar je mensen leert kennen die wel bij je passen. Je lijkt je vrienden ontgroeid. Ga niet door met dat gepush om leuk te zijn/doen. Daarvan krijg je dat je je wilt terug trekken, omdat dat nu eenmaal is waar je behoefte aan hebt!
Succes!
Thanx voor je post, en op zich heb je gelijk, ware het niet dat mijn situatie nu al ruim een jaar duurt..
Zit nogal ''vastgeroest'' in het leven, ontmoet weinig nieuwe mensen... Werk al 9 jaar op zaterdag bij een supermarkt, en moet met mijn 23 jaar luisteren naar iemand van 18....
Maar op de een of andere manier mis ik de ''zin'' die veel leeftijdsgenoten wel hebben om mezelf tussen nieuwe mensen te gaan begeven... Ben er te onzeker voor, en daardoor kost het me enorm veel energie...
Zo ontmoet ik geen nieuwe mensen, blijf ik voorlopig nog wel even single, blijf ik hangen in een vriendengroep waar ik inderdaad niet altijd meer een even grote klik mee heb...
Zodoende heb ik nu een leven waarmee ik op alle facetten eigenlijk niet blij mee ben : Single, maar ontmoet ook zelden vrouwen, heb het niet leuk met mijn vrienden, heb het niet leuk met mezelf door de overload aan vrije tijd die ik heb...Door mijn werk ga ik alleen maar slechter over mezelf voelen, ik weet dat ik echt wel beter kan dan in een supermarkt luisteren naar iemand die 5 jaar jonger is....
Al met al zit ik gewoon totaal niet lekker in mijn vel... En dat zorgt weer voor een heel lusteloos en futloos gevoel waardoor ik regelmatig denk acht laat ook allemaal maar...
