Psyche
alle pijlers
"Mezelf kwijt" herkenning?
woensdag 26 april 2017 12:07
Dag allemaal,
Ik ben nieuw hier en zit momenteel in een moeilijke fase van mijn leven. Ik zit erg in de knoop met mezelf en de woorden "ik ben mezelf kwijt" heb ik al uitgesproken en gaat gepaard met behoorlijk wat paniek en piekeren. Nog een half jaar moet ik afstuderen waar ik nu niet gelukkig van word (ik ben 25). Het liefste lig ik in bed en laat ik alles over me heen komen en kom ik er pas uit als alles "opgelost" is. Wat opgelost betekend weet ik niet, maar ik denk wanneer ik weer mezelf voel. Momenteel zit ik ook in een relatie. Hij is het beste wat ik me wensen kan. Hij steunt me in alles, hij gaat voor me door het vuur dat weet ik. Maar daar komt het; ik voel me schuldig want momenteel voel ik het zelf niet. Sterker nog ik wil hem van me afduwen in bed liggen en wachten tot ik "mezelf weer heb". Gelukkig weet ik dat dat de oplossing niet is. Ik ga al naar een psycholoog en ook de huisarts zie ik al. Ook ben ik nog steeds aan het afstuderen. Maar het gevoel; "ik ben mezelf kwijt" blijft, en voelt onzettend klote. Wat ik hier zoek? Een stukje herkenning, misschien wat tips? Is het beter om een pauze in te lassen van mijn afstuderen, relatie? Of is het een kwestie van tijd en geeft de tijd meer antwoorden? Ik weet het momenteel echt even niet meer...
Ik ben nieuw hier en zit momenteel in een moeilijke fase van mijn leven. Ik zit erg in de knoop met mezelf en de woorden "ik ben mezelf kwijt" heb ik al uitgesproken en gaat gepaard met behoorlijk wat paniek en piekeren. Nog een half jaar moet ik afstuderen waar ik nu niet gelukkig van word (ik ben 25). Het liefste lig ik in bed en laat ik alles over me heen komen en kom ik er pas uit als alles "opgelost" is. Wat opgelost betekend weet ik niet, maar ik denk wanneer ik weer mezelf voel. Momenteel zit ik ook in een relatie. Hij is het beste wat ik me wensen kan. Hij steunt me in alles, hij gaat voor me door het vuur dat weet ik. Maar daar komt het; ik voel me schuldig want momenteel voel ik het zelf niet. Sterker nog ik wil hem van me afduwen in bed liggen en wachten tot ik "mezelf weer heb". Gelukkig weet ik dat dat de oplossing niet is. Ik ga al naar een psycholoog en ook de huisarts zie ik al. Ook ben ik nog steeds aan het afstuderen. Maar het gevoel; "ik ben mezelf kwijt" blijft, en voelt onzettend klote. Wat ik hier zoek? Een stukje herkenning, misschien wat tips? Is het beter om een pauze in te lassen van mijn afstuderen, relatie? Of is het een kwestie van tijd en geeft de tijd meer antwoorden? Ik weet het momenteel echt even niet meer...
woensdag 26 april 2017 12:17
quote:Annapicobella schreef op 26 april 2017 @ 12:11:
Allereerst :
En ten tweede; hoe was je toen je jezelf nog niet kwijt was. Zou je die weer terug willen vinden, vond je die versie goed genoeg, was je daar tevreden over?Ik ben eigenlijk voor zover ik weet mijn hele studenten tijd aan het struggelen, het lijkt er nu uit te komen omdat ik na afstuderen eens echt kan nadenken wat ik nou echt wil... dat diploma... ja ik wil een papiertje (in mijn studie ook veel interessants geleerd hoor! Maar of ik het gebaande pad verder wil... ik weet het niet)
Allereerst :
En ten tweede; hoe was je toen je jezelf nog niet kwijt was. Zou je die weer terug willen vinden, vond je die versie goed genoeg, was je daar tevreden over?Ik ben eigenlijk voor zover ik weet mijn hele studenten tijd aan het struggelen, het lijkt er nu uit te komen omdat ik na afstuderen eens echt kan nadenken wat ik nou echt wil... dat diploma... ja ik wil een papiertje (in mijn studie ook veel interessants geleerd hoor! Maar of ik het gebaande pad verder wil... ik weet het niet)
woensdag 26 april 2017 12:19
woensdag 26 april 2017 12:24
woensdag 26 april 2017 12:29
quote:clueless17 schreef op 26 april 2017 @ 12:19:
Heb je het eerder gehad?
Ik heb het ook met fases,maar weet inmiddels dat het over gaat. Ik wacht tegenwoordig dus iid letterlijk tot het overgaat.
Het kan hormonaal zijn,vitaminegebrek,de tijd van het jaar,Of opspelen als je langdurig psychisch overbelast bent. Bij mij momenteel de laatste 2.Ik heb het inderdaad eerder gehad. Toen alles laten vallen en de tijd voor mezelf genomen. Nu wil ik alleen geen extreme acties ondernemen (stoppen met afstuderen of relatie) in de hoop dat ik in de tijd weer meer meer mezelf ontdek. Voor nu is het alleen zo klote kut. Ik ben trots op mezelf dat ik wel elke dag er het beste van probeer te maken. Maar een jankbui in bed is vaak niet te onderdrukken.
Heb je het eerder gehad?
Ik heb het ook met fases,maar weet inmiddels dat het over gaat. Ik wacht tegenwoordig dus iid letterlijk tot het overgaat.
Het kan hormonaal zijn,vitaminegebrek,de tijd van het jaar,Of opspelen als je langdurig psychisch overbelast bent. Bij mij momenteel de laatste 2.Ik heb het inderdaad eerder gehad. Toen alles laten vallen en de tijd voor mezelf genomen. Nu wil ik alleen geen extreme acties ondernemen (stoppen met afstuderen of relatie) in de hoop dat ik in de tijd weer meer meer mezelf ontdek. Voor nu is het alleen zo klote kut. Ik ben trots op mezelf dat ik wel elke dag er het beste van probeer te maken. Maar een jankbui in bed is vaak niet te onderdrukken.
woensdag 26 april 2017 12:35
quote:Annapicobella schreef op 26 april 2017 @ 12:24:
En voor je studententijd, had je toen een idee van wat je zou willen gaan doen? Met je studie, of eigenlijk...had je een idee in je hoofd wat JIJ graag zou willen. Niet je omgeving, je ouders, je vrienden, de verwachtingen, de opleiding.Ik was 17 toen ik begon en een naieve vrolijke blije ik. Studie gekozen waar mijn interesse lag, maar echt heeeeeel goed heb ik nooit georienteerd. Altijd interessante dingen geleerd.. maar het gebaande pad= Phd van ongeveer 4 jaar. Dat is wat ik niet wil. Ik ga hopelijk een meer praktisch beroep vinden... maarja dat neemt mijn gevoel nu niet weg. Dus eigenlijk wist ik voor mijn studie ook niet wat IK wilde...
En voor je studententijd, had je toen een idee van wat je zou willen gaan doen? Met je studie, of eigenlijk...had je een idee in je hoofd wat JIJ graag zou willen. Niet je omgeving, je ouders, je vrienden, de verwachtingen, de opleiding.Ik was 17 toen ik begon en een naieve vrolijke blije ik. Studie gekozen waar mijn interesse lag, maar echt heeeeeel goed heb ik nooit georienteerd. Altijd interessante dingen geleerd.. maar het gebaande pad= Phd van ongeveer 4 jaar. Dat is wat ik niet wil. Ik ga hopelijk een meer praktisch beroep vinden... maarja dat neemt mijn gevoel nu niet weg. Dus eigenlijk wist ik voor mijn studie ook niet wat IK wilde...
woensdag 26 april 2017 12:42
quote:Bolia schreef op 26 april 2017 @ 12:35:
[...]
Ik was 17 toen ik begon en een naieve vrolijke blije ik. Studie gekozen waar mijn interesse lag, maar echt heeeeeel goed heb ik nooit georienteerd. Altijd interessante dingen geleerd.. maar het gebaande pad= Phd van ongeveer 4 jaar. Dat is wat ik niet wil. Ik ga hopelijk een meer praktisch beroep vinden... maarja dat neemt mijn gevoel nu niet weg. Dus eigenlijk wist ik voor mijn studie ook niet wat IK wilde...En, gezien het feit dat je momenteel tot 67 jaar, mag werken, denk je dat je in die tijd er nog wel achter komt. Hoe erg vind je het dat je het nu nog niet helder hebt?
[...]
Ik was 17 toen ik begon en een naieve vrolijke blije ik. Studie gekozen waar mijn interesse lag, maar echt heeeeeel goed heb ik nooit georienteerd. Altijd interessante dingen geleerd.. maar het gebaande pad= Phd van ongeveer 4 jaar. Dat is wat ik niet wil. Ik ga hopelijk een meer praktisch beroep vinden... maarja dat neemt mijn gevoel nu niet weg. Dus eigenlijk wist ik voor mijn studie ook niet wat IK wilde...En, gezien het feit dat je momenteel tot 67 jaar, mag werken, denk je dat je in die tijd er nog wel achter komt. Hoe erg vind je het dat je het nu nog niet helder hebt?
Everything you see I owe to spaghetti!
woensdag 26 april 2017 13:03
Volledige herkenning, al wel wat verder op dat pad. Met een stevige psychotherapeut in de arm die me vertrouwen blijft geven.. neem je tijd, rust, kom in beweging voor zover passend en sta ook stil! Letterlijk en figuurlijk.. mijn neiging in bed te blijven liggen is ook vaak groot, maar als íets het tegenovergestelde bereikt... zet hem op! Je kunt het ook zien als een cruciale fase, die je uiteindelijk meer oplevert dan wat het je nu kost, maar pittig kan het zeker zijn. Niet opgeven en gewoon hulpvragen! Ook online en telefonisch, lekker anoniem, is er veel mogelijk!
Het leven is te kort om er niet van te genieten.
woensdag 26 april 2017 13:22
quote:Annapicobella schreef op 26 april 2017 @ 12:42:
[...]
En, gezien het feit dat je momenteel tot 67 jaar, mag werken, denk je dat je in die tijd er nog wel achter komt. Hoe erg vind je het dat je het nu nog niet helder hebt?Nouja, niet heel erg. Want ik weet wel wat ik wil; een baan met leuke collega's en een fijne sfeer. Ik weet alleen nog niet hoe dat vorm moet gaan krijgen en ja dat voelt niet goed.
[...]
En, gezien het feit dat je momenteel tot 67 jaar, mag werken, denk je dat je in die tijd er nog wel achter komt. Hoe erg vind je het dat je het nu nog niet helder hebt?Nouja, niet heel erg. Want ik weet wel wat ik wil; een baan met leuke collega's en een fijne sfeer. Ik weet alleen nog niet hoe dat vorm moet gaan krijgen en ja dat voelt niet goed.
woensdag 26 april 2017 13:24
quote:dr0pje schreef op 26 april 2017 @ 13:03:
Volledige herkenning, al wel wat verder op dat pad. Met een stevige psychotherapeut in de arm die me vertrouwen blijft geven.. neem je tijd, rust, kom in beweging voor zover passend en sta ook stil! Letterlijk en figuurlijk.. mijn neiging in bed te blijven liggen is ook vaak groot, maar als íets het tegenovergestelde bereikt... zet hem op! Je kunt het ook zien als een cruciale fase, die je uiteindelijk meer oplevert dan wat het je nu kost, maar pittig kan het zeker zijn. Niet opgeven en gewoon hulpvragen! Ook online en telefonisch, lekker anoniem, is er veel mogelijk!Dankjewel! Goed om te horen dat er herkenning is en het bij jou beter gaat. Ik zit in dubio, elke dag stapje voor stapje afstudeerfase afmaken of stoppen. Zolang het lichamelijk kan, vind ik het prima. Gevoel mezelf kwijt te zijn de hele dag is zo klote.
Volledige herkenning, al wel wat verder op dat pad. Met een stevige psychotherapeut in de arm die me vertrouwen blijft geven.. neem je tijd, rust, kom in beweging voor zover passend en sta ook stil! Letterlijk en figuurlijk.. mijn neiging in bed te blijven liggen is ook vaak groot, maar als íets het tegenovergestelde bereikt... zet hem op! Je kunt het ook zien als een cruciale fase, die je uiteindelijk meer oplevert dan wat het je nu kost, maar pittig kan het zeker zijn. Niet opgeven en gewoon hulpvragen! Ook online en telefonisch, lekker anoniem, is er veel mogelijk!Dankjewel! Goed om te horen dat er herkenning is en het bij jou beter gaat. Ik zit in dubio, elke dag stapje voor stapje afstudeerfase afmaken of stoppen. Zolang het lichamelijk kan, vind ik het prima. Gevoel mezelf kwijt te zijn de hele dag is zo klote.
woensdag 26 april 2017 13:27
Ik herken me heel erg in je verhaal. Zo heb ik me een aantal jaar geleden ook gevoeld. Dat je straks afstudeert betekent nog niet dat je ook persé een baan moet zoeken in die richting. Het is echt oke om ook eens wat anders te proberen. Je toekomst ligt nooit vast. Dus ga iets doen straks wat je leuk lijkt, en ondervind het gewoon eens.
woensdag 26 april 2017 13:35
woensdag 26 april 2017 18:43
quote:Bolia schreef op 26 april 2017 @ 13:35:
[...]
Nog niet heel erg goed. Althans, een echte klik is er nog niet. Wellicht komt dat nog. Denk ook dat het vanuit mezelf moet komen. Hopelijk kan hij mij inzichten gevenVind je het moeilijk om je open te stellen? Kun je iets met de adviezen die daar gegeven worden?
[...]
Nog niet heel erg goed. Althans, een echte klik is er nog niet. Wellicht komt dat nog. Denk ook dat het vanuit mezelf moet komen. Hopelijk kan hij mij inzichten gevenVind je het moeilijk om je open te stellen? Kun je iets met de adviezen die daar gegeven worden?
woensdag 26 april 2017 23:01
Mooi zo Bolia! En volgens mij vindt niemand die fase van afstuderen zo leuk.. persoonlijk ben ik wel een voorstander van doorzetten omwille van een diploma. Daarna kun je alsnog zoveel andere kanten op. Maar niet tegen elke prijs, gezondheid voorop! Fijne Koningsdag nu eerst..
Het leven is te kort om er niet van te genieten.
donderdag 27 april 2017 11:02
Kan je omschrijven waarin je jezelf hebt verloren?
Als je het in woorden zou moeten vormen, wat maakt dat je heel veel van jezelf weggeeft?
Dat is het namelijk. Je geeft jezelf weg. Je geeft je eigen energie met bakken weg en dat kost heel veel energie. Je bent waarschijnlijk ook veel moe. Het kan haast niet anders.
Zijn er momenten die je echt veel energie kosten? Meer nog dan anderen?
Denk je veel?
Als je het in woorden zou moeten vormen, wat maakt dat je heel veel van jezelf weggeeft?
Dat is het namelijk. Je geeft jezelf weg. Je geeft je eigen energie met bakken weg en dat kost heel veel energie. Je bent waarschijnlijk ook veel moe. Het kan haast niet anders.
Zijn er momenten die je echt veel energie kosten? Meer nog dan anderen?
Denk je veel?
donderdag 27 april 2017 12:09
quote:Verbinder schreef op 27 april 2017 @ 11:02:
Kan je omschrijven waarin je jezelf hebt verloren?
Als je het in woorden zou moeten vormen, wat maakt dat je heel veel van jezelf weggeeft?
Dat is het namelijk. Je geeft jezelf weg. Je geeft je eigen energie met bakken weg en dat kost heel veel energie. Je bent waarschijnlijk ook veel moe. Het kan haast niet anders.
Zijn er momenten die je echt veel energie kosten? Meer nog dan anderen?
Denk je veel?Afstuderen kost energie.. eigenlijk kost alles energie. Met vriendinnen voel ik geen echte aansluiting meer. Ik weet het echt even niet meer. Wie ik ben wat ik wil.
Kan je omschrijven waarin je jezelf hebt verloren?
Als je het in woorden zou moeten vormen, wat maakt dat je heel veel van jezelf weggeeft?
Dat is het namelijk. Je geeft jezelf weg. Je geeft je eigen energie met bakken weg en dat kost heel veel energie. Je bent waarschijnlijk ook veel moe. Het kan haast niet anders.
Zijn er momenten die je echt veel energie kosten? Meer nog dan anderen?
Denk je veel?Afstuderen kost energie.. eigenlijk kost alles energie. Met vriendinnen voel ik geen echte aansluiting meer. Ik weet het echt even niet meer. Wie ik ben wat ik wil.
donderdag 27 april 2017 13:09
Wat kan helpen als je je echt even zo onthand voelt is je kern 'zoeken' in bepaalde hulpmiddelen.
Mediteren zou je kunnen helpen om kontakt met jezelf te maken. Geleide meditatie zou een goeie zijn.
En laat je fantasie, visualisatie de vrije loop erin. Genoeg materiaal is te vinden op dit gebied.
Misschien is expressie dmv creativiteit zoals meditatief kleuren. Kleurplaten voor volwassenen zeg maar.
Of luisteren naar bepaalde muziek waar je rustig van wordt. Er is bijv meditatieve muziek. luister met een koptelefoon op. Dit maakt dat het heel dicht bij je is.
Zorg dat je op die momenten echt alleen bent. Dat je telefoon uit staat en je niet gestoord wordt.
En probeer je rust te vinden, vind de kalmte in jezelf, de balans, de lichtheid.
Laat je gedachten, onrust er niet tussenkomen.
Mediteren zou je kunnen helpen om kontakt met jezelf te maken. Geleide meditatie zou een goeie zijn.
En laat je fantasie, visualisatie de vrije loop erin. Genoeg materiaal is te vinden op dit gebied.
Misschien is expressie dmv creativiteit zoals meditatief kleuren. Kleurplaten voor volwassenen zeg maar.
Of luisteren naar bepaalde muziek waar je rustig van wordt. Er is bijv meditatieve muziek. luister met een koptelefoon op. Dit maakt dat het heel dicht bij je is.
Zorg dat je op die momenten echt alleen bent. Dat je telefoon uit staat en je niet gestoord wordt.
En probeer je rust te vinden, vind de kalmte in jezelf, de balans, de lichtheid.
Laat je gedachten, onrust er niet tussenkomen.
donderdag 27 april 2017 14:10
Ik herken wel dingen die je zegt.
Mijn advies zoek een psycholoog waar je wel een klik mee hebt als dat niet komt.
Verbinder noemt meditatie als optie, daar heb ik zelf vanuit de mindfulness goede ervaring mee.
En afstuderen is nooit leuk, probeer ondanks alles toch door te zetten. Geef je zelf de tijd en ruimte om uit te zoeken wat je wil. Je bent nog jong kan alle kanten op en gewoon voor nu
Mijn advies zoek een psycholoog waar je wel een klik mee hebt als dat niet komt.
Verbinder noemt meditatie als optie, daar heb ik zelf vanuit de mindfulness goede ervaring mee.
En afstuderen is nooit leuk, probeer ondanks alles toch door te zetten. Geef je zelf de tijd en ruimte om uit te zoeken wat je wil. Je bent nog jong kan alle kanten op en gewoon voor nu
donderdag 27 april 2017 15:19
quote:Bolia schreef op 26 april 2017 @ 13:22:
[...]
Nouja, niet heel erg. Want ik weet wel wat ik wil; een baan met leuke collega's en een fijne sfeer. Ik weet alleen nog niet hoe dat vorm moet gaan krijgen en ja dat voelt niet goed.
Dat kan dus in allerlei richtingen. En daar hoef je zelfs geen diploma's voor te hebben.
Het helpt natuurlijk wel, want MET een papiertje heb je meer keuze, maar het is geen absolute voorwaarde om een baan te vinden met leuke collega's en een fijne sfeer.
Misschien helpt het je jouw ideaal wat uit te diepen, wat concreter te maken. Wat voor soort werk zie je jezelf doen, waar kan je je kwaliteiten in kwijt. Verder ben ik in mijn carriere al zoveel mensen tegen gekomen die wel een studie hebben voltooid, maar vervolgens iets heel anders zijn gaan doen.
[...]
Nouja, niet heel erg. Want ik weet wel wat ik wil; een baan met leuke collega's en een fijne sfeer. Ik weet alleen nog niet hoe dat vorm moet gaan krijgen en ja dat voelt niet goed.
Dat kan dus in allerlei richtingen. En daar hoef je zelfs geen diploma's voor te hebben.
Het helpt natuurlijk wel, want MET een papiertje heb je meer keuze, maar het is geen absolute voorwaarde om een baan te vinden met leuke collega's en een fijne sfeer.
Misschien helpt het je jouw ideaal wat uit te diepen, wat concreter te maken. Wat voor soort werk zie je jezelf doen, waar kan je je kwaliteiten in kwijt. Verder ben ik in mijn carriere al zoveel mensen tegen gekomen die wel een studie hebben voltooid, maar vervolgens iets heel anders zijn gaan doen.
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 28 april 2017 08:17
Hee Bolia, ben ik weer even.
Ik heb je verhaal nog even doorgelezen. Ik zou als ik jou was echt je studie afmaken. Er wordt even heel veel van je gevraagd maar je moet er even doorheen banjeren. Laat je relatie ook bestaan zoals hij nu is. Las geen pauze in.
De kwestie van jezelf kwijt zijn zit nl van binnen en zal niet ineens veranderen als je uiterlijke faktoren veranderen zoals stoppen of uitstel van studie of pauze in relatie. Dus ga door zoals je nu doet en blijf die dappere strijd voeren.
Zoals je zelf aangaf ben je trots op jezelf dat je er elke dag het beste van probeert te maken.
Ik weet wat het is om jezelf kwijt te zijn en ik weet wat een enorm klote gevoel dat is. daarom reageer ik ook.
Het gaat goedkomen bij je.
Het is een zoektocht. Je moet jezelf als het ware gaan zoeken. Je moet zoeken waar je aangrijpingspunten vindt.
Ga terug in je leven. Zijn er terugkerende momenten geweest waar je je prettig en geborgen voelde van binnen? Waar je je diep van binnen heel prettig en fijn voelde?
En andere momenten waar je je 'gewoon' prettig voelde en op je plaats?
Kijk dan naar de uiterlijke faktoren die daar toen aanwezig waren.
Zoals bepaalde muziek, bepaalde geuren, het weer. ( ik had dat bijv sterk met thuis zijn en op de bank zitten. Als kind al.Dat laadde me op en tegenwoordig gebruik ik dat nog steeds als oplader).
Probeer het uit te diepen waar je op reageert.
Die faktoren waar je gevoelig voor bent en je prettig doen voelen kunnen nl nu fungeren als boost voor jezelf. Ze kunnen enorm helpen in het opbouwen met de relatie met jezelf. Want dat is denk ik wat je moet doen. Comfortabel gaan worden met jezelf, in jezelf.
Zonder te weten wat er gaat gebeuren, wat voor carriere je gaat doen etc.
Als je de relatie met jezelf verbetert, jezelf opnieuw uitvindt dan word je naar de ander ook warm en uitgaand. En je beleving van de buitenwereld en anderen veranderd, verbetert drastisch.
Ik wil je heel veel succes wensen.
Ik heb je verhaal nog even doorgelezen. Ik zou als ik jou was echt je studie afmaken. Er wordt even heel veel van je gevraagd maar je moet er even doorheen banjeren. Laat je relatie ook bestaan zoals hij nu is. Las geen pauze in.
De kwestie van jezelf kwijt zijn zit nl van binnen en zal niet ineens veranderen als je uiterlijke faktoren veranderen zoals stoppen of uitstel van studie of pauze in relatie. Dus ga door zoals je nu doet en blijf die dappere strijd voeren.
Zoals je zelf aangaf ben je trots op jezelf dat je er elke dag het beste van probeert te maken.
Ik weet wat het is om jezelf kwijt te zijn en ik weet wat een enorm klote gevoel dat is. daarom reageer ik ook.
Het gaat goedkomen bij je.
Het is een zoektocht. Je moet jezelf als het ware gaan zoeken. Je moet zoeken waar je aangrijpingspunten vindt.
Ga terug in je leven. Zijn er terugkerende momenten geweest waar je je prettig en geborgen voelde van binnen? Waar je je diep van binnen heel prettig en fijn voelde?
En andere momenten waar je je 'gewoon' prettig voelde en op je plaats?
Kijk dan naar de uiterlijke faktoren die daar toen aanwezig waren.
Zoals bepaalde muziek, bepaalde geuren, het weer. ( ik had dat bijv sterk met thuis zijn en op de bank zitten. Als kind al.Dat laadde me op en tegenwoordig gebruik ik dat nog steeds als oplader).
Probeer het uit te diepen waar je op reageert.
Die faktoren waar je gevoelig voor bent en je prettig doen voelen kunnen nl nu fungeren als boost voor jezelf. Ze kunnen enorm helpen in het opbouwen met de relatie met jezelf. Want dat is denk ik wat je moet doen. Comfortabel gaan worden met jezelf, in jezelf.
Zonder te weten wat er gaat gebeuren, wat voor carriere je gaat doen etc.
Als je de relatie met jezelf verbetert, jezelf opnieuw uitvindt dan word je naar de ander ook warm en uitgaand. En je beleving van de buitenwereld en anderen veranderd, verbetert drastisch.
Ik wil je heel veel succes wensen.
vrijdag 28 april 2017 09:05
quote:Verbinder schreef op 28 april 2017 @ 08:17:
Hee Bolia, ben ik weer even.
Ik heb je verhaal nog even doorgelezen. Ik zou als ik jou was echt je studie afmaken. Er wordt even heel veel van je gevraagd maar je moet er even doorheen banjeren. Laat je relatie ook bestaan zoals hij nu is. Las geen pauze in.
De kwestie van jezelf kwijt zijn zit nl van binnen en zal niet ineens veranderen als je uiterlijke faktoren veranderen zoals stoppen of uitstel van studie of pauze in relatie. Dus ga door zoals je nu doet en blijf die dappere strijd voeren.
Zoals je zelf aangaf ben je trots op jezelf dat je er elke dag het beste van probeert te maken.
Ik weet wat het is om jezelf kwijt te zijn en ik weet wat een enorm klote gevoel dat is. daarom reageer ik ook.
Het gaat goedkomen bij je.
Het is een zoektocht. Je moet jezelf als het ware gaan zoeken. Je moet zoeken waar je aangrijpingspunten vindt.
Ga terug in je leven. Zijn er terugkerende momenten geweest waar je je prettig en geborgen voelde van binnen? Waar je je diep van binnen heel prettig en fijn voelde?
En andere momenten waar je je 'gewoon' prettig voelde en op je plaats?
Kijk dan naar de uiterlijke faktoren die daar toen aanwezig waren.
Zoals bepaalde muziek, bepaalde geuren, het weer. ( ik had dat bijv sterk met thuis zijn en op de bank zitten. Als kind al.Dat laadde me op en tegenwoordig gebruik ik dat nog steeds als oplader).
Probeer het uit te diepen waar je op reageert.
Die faktoren waar je gevoelig voor bent en je prettig doen voelen kunnen nl nu fungeren als boost voor jezelf. Ze kunnen enorm helpen in het opbouwen met de relatie met jezelf. Want dat is denk ik wat je moet doen. Comfortabel gaan worden met jezelf, in jezelf.
Zonder te weten wat er gaat gebeuren, wat voor carriere je gaat doen etc.
Als je de relatie met jezelf verbetert, jezelf opnieuw uitvindt dan word je naar de ander ook warm en uitgaand. En je beleving van de buitenwereld en anderen veranderd, verbetert drastisch.
Ik wil je heel veel succes wensen.Dankjewel Verbinder, je hebt geen idee hoeveel je reactie nu voor mij betekend! Ik zoek die factoren op. Slaap nu bij mijn ouders, voor even dan. Dat geeft al zoveel meer rust dan op een nieuwe kamer in een nieuwe stad. Ik ga door met mijn stage en ook met mijn relatie. Het gevoel bang te zijn daardoor weer van mezelf verwijderd te raken is alleen zo klote. Alleen thuis bij mijn ouders in bed liggen lijkt het veiligst. Ookal voel ik me fijn bij mijn vriend, het gevoel dat ik nu even niet kan geven is moeilijk. Maar ergens in mij voel ik ook wel dat het goed komt. Volgens mij is dit een cruciaal punt in mijn leven. Van geleefd worden in mijn studententijd naar een fase waarin ik nu ECHT zelf mijn keuzes kan maken. Pfff maar voor nu blijft het moeilijk elke dag weer.
Hee Bolia, ben ik weer even.
Ik heb je verhaal nog even doorgelezen. Ik zou als ik jou was echt je studie afmaken. Er wordt even heel veel van je gevraagd maar je moet er even doorheen banjeren. Laat je relatie ook bestaan zoals hij nu is. Las geen pauze in.
De kwestie van jezelf kwijt zijn zit nl van binnen en zal niet ineens veranderen als je uiterlijke faktoren veranderen zoals stoppen of uitstel van studie of pauze in relatie. Dus ga door zoals je nu doet en blijf die dappere strijd voeren.
Zoals je zelf aangaf ben je trots op jezelf dat je er elke dag het beste van probeert te maken.
Ik weet wat het is om jezelf kwijt te zijn en ik weet wat een enorm klote gevoel dat is. daarom reageer ik ook.
Het gaat goedkomen bij je.
Het is een zoektocht. Je moet jezelf als het ware gaan zoeken. Je moet zoeken waar je aangrijpingspunten vindt.
Ga terug in je leven. Zijn er terugkerende momenten geweest waar je je prettig en geborgen voelde van binnen? Waar je je diep van binnen heel prettig en fijn voelde?
En andere momenten waar je je 'gewoon' prettig voelde en op je plaats?
Kijk dan naar de uiterlijke faktoren die daar toen aanwezig waren.
Zoals bepaalde muziek, bepaalde geuren, het weer. ( ik had dat bijv sterk met thuis zijn en op de bank zitten. Als kind al.Dat laadde me op en tegenwoordig gebruik ik dat nog steeds als oplader).
Probeer het uit te diepen waar je op reageert.
Die faktoren waar je gevoelig voor bent en je prettig doen voelen kunnen nl nu fungeren als boost voor jezelf. Ze kunnen enorm helpen in het opbouwen met de relatie met jezelf. Want dat is denk ik wat je moet doen. Comfortabel gaan worden met jezelf, in jezelf.
Zonder te weten wat er gaat gebeuren, wat voor carriere je gaat doen etc.
Als je de relatie met jezelf verbetert, jezelf opnieuw uitvindt dan word je naar de ander ook warm en uitgaand. En je beleving van de buitenwereld en anderen veranderd, verbetert drastisch.
Ik wil je heel veel succes wensen.Dankjewel Verbinder, je hebt geen idee hoeveel je reactie nu voor mij betekend! Ik zoek die factoren op. Slaap nu bij mijn ouders, voor even dan. Dat geeft al zoveel meer rust dan op een nieuwe kamer in een nieuwe stad. Ik ga door met mijn stage en ook met mijn relatie. Het gevoel bang te zijn daardoor weer van mezelf verwijderd te raken is alleen zo klote. Alleen thuis bij mijn ouders in bed liggen lijkt het veiligst. Ookal voel ik me fijn bij mijn vriend, het gevoel dat ik nu even niet kan geven is moeilijk. Maar ergens in mij voel ik ook wel dat het goed komt. Volgens mij is dit een cruciaal punt in mijn leven. Van geleefd worden in mijn studententijd naar een fase waarin ik nu ECHT zelf mijn keuzes kan maken. Pfff maar voor nu blijft het moeilijk elke dag weer.
