Psyche
alle pijlers
Mezelf voorstellen en ervaring gevraagd
zaterdag 4 juli 2015 03:31
Hallo allemaal,
Ik ben Roos ik ben een jonge meid en ik heb een ptss angstoornis en depressie. Ik word binnenkort opgeroepen voor een verwijzing voor een mogelijke ect behandeling. Mijn leven bestaat eigenlijk alleen maar uit flahbacks, hele enge beelden en enge gedachtes. Mijn hoofd analyseert altijd alles alle kanten op en niet 1 ding tegelijk maar alle prikkels die direct of indirect binnenkomen word naast alle andere dingen in m`n hoofd (komen altijd veel prikkels tegelijk binnen) nou ja dat vermengt met de rest zeg maar krijg je een zwaar isolement en zwaar wanhopig. Dat komt omdat ik vanaf het begin van m`n leven in heel veel onveiligheid heb geleefd en van jongs afaan ook in verscheidene (zwaar) traumatiserende situaties ben geweest. Ik ben jong uit huis geplaatst (wegens onveiligheid ik ga niet in detail) en maakte vervolgens daarna nog meer mee op de plekken waar ik geplaatst. Door wat ik allemaal heb meegemaakt heb ik een gegeneraliseerde angststoornis (GAS) ontwikkeld en daaruit voortkomend een (chronische) depressie. Ook schiet ik af en toe in dissociatieve aanvallen waarbij ik helemaal wegraak, verward raak en heel angstig overkom en vaak vlucht, hier kan ik me achteraf niks van herinneren. M`n behandelaar zegt dat de angsten die ik nu heb is van mening dat de hoofddiagnose de angststoornis is (die weer voortkomt uit de ptss maar hij benadrukt die angststoornis steeds) ik durf eigenlijk helemaal niks, ik durf niet naar buiten in m`n eentje, (soms met iemand erbij wel) maar ik weet ook niet hoe je contact legt met iemand, dat is natuurlijk vrijwel onmogelijk als je nooit buiten komt maar binnen voel ik me ook niet veilig. Dat heeft te maken met angsten die daar mee te maken hebben. (Jarenlange stalking en bedreiging)
Ik ben eigenlijk continu alert op alles en m`n hoofd ook krijg daar nooit rust van :/ Pillen werken daar ook niet tegen helaas. Alles met alles maakt een nog langer verhaal maar het komt er op neer dat ik door alles wat ik heb meegemaakt altijd zo angstig en alert ben. Ik kan daardoor ook slecht (nieuwe) contacten leggen want alles is eng. Terwijl ik dat wel heel erg graag wil! Ik zit er helemaal klem in, ik wil zo graag maar bij alles wat ik onderneem krijg ik enorme paniekaanvallen of er lopen dingen fout waardoor ik iedere keer weer versterkt word in die angst. Met hulpverleners of "bekenden" praten gaat me makkelijk(er) af.
De paniek (en beelden) is vaak zelfs zo groot dat ik er heel erg wanhopig van word en me wel eens af heb gevraagd of het geen psychose o.i.d. zou kunnen zijn, maar m`n behandelaar heeft me meerdere keren weten te overtuigen dat ptss en de daarbij behorende dissosiatieve aanvallen daar heel erg op kunnen lijken maar toch anders in elkaar zitten.
Het is een veel te lang en ingewikkeld verhaal allemaal xD ik kan dingen moeilijk ordenen in m`n hoofd ook omdat het zoveel is. Nu zijn ze overal aan het bezuinigen op de zorg maar vandaag (vrijdag) sprak ik m`n pscyhiater en die stelde voor om eens te kijken naar een klinische behandeling (opname) speciaal gericht op dissosiatieve aanvallen. Die aanvallen zijn ook een symtoom van flahbacks en angsten je gevoelenswereld word dan zo groot dat je hersenen zeg maar even kortsluiten en je geest em even peert om zo maar te zeggen. Nu is mijn vraag, heeft iemand ervaring met dit soort behandelingen/opnames? Ik kan er niks over vinden op google bijvoorbeeld
Ik heb verder eigenlijk ook nooit zoveel te bepraten bedenk ik me net omdat alles wat mij bezig houd is mezelf rustig te houden en dan vooral m`n hoofd en daarover (beelden angsten) de controle te blijven houden.
Ik ben ook onregelmatige slaper om dit alles denk ik? Alhoewel ik altijd al onregelmatig heb geslapen.
Nou ja alvast een fijne dag gewenst voor iedereen en ik ben dus Roos
Ik ben Roos ik ben een jonge meid en ik heb een ptss angstoornis en depressie. Ik word binnenkort opgeroepen voor een verwijzing voor een mogelijke ect behandeling. Mijn leven bestaat eigenlijk alleen maar uit flahbacks, hele enge beelden en enge gedachtes. Mijn hoofd analyseert altijd alles alle kanten op en niet 1 ding tegelijk maar alle prikkels die direct of indirect binnenkomen word naast alle andere dingen in m`n hoofd (komen altijd veel prikkels tegelijk binnen) nou ja dat vermengt met de rest zeg maar krijg je een zwaar isolement en zwaar wanhopig. Dat komt omdat ik vanaf het begin van m`n leven in heel veel onveiligheid heb geleefd en van jongs afaan ook in verscheidene (zwaar) traumatiserende situaties ben geweest. Ik ben jong uit huis geplaatst (wegens onveiligheid ik ga niet in detail) en maakte vervolgens daarna nog meer mee op de plekken waar ik geplaatst. Door wat ik allemaal heb meegemaakt heb ik een gegeneraliseerde angststoornis (GAS) ontwikkeld en daaruit voortkomend een (chronische) depressie. Ook schiet ik af en toe in dissociatieve aanvallen waarbij ik helemaal wegraak, verward raak en heel angstig overkom en vaak vlucht, hier kan ik me achteraf niks van herinneren. M`n behandelaar zegt dat de angsten die ik nu heb is van mening dat de hoofddiagnose de angststoornis is (die weer voortkomt uit de ptss maar hij benadrukt die angststoornis steeds) ik durf eigenlijk helemaal niks, ik durf niet naar buiten in m`n eentje, (soms met iemand erbij wel) maar ik weet ook niet hoe je contact legt met iemand, dat is natuurlijk vrijwel onmogelijk als je nooit buiten komt maar binnen voel ik me ook niet veilig. Dat heeft te maken met angsten die daar mee te maken hebben. (Jarenlange stalking en bedreiging)
Ik ben eigenlijk continu alert op alles en m`n hoofd ook krijg daar nooit rust van :/ Pillen werken daar ook niet tegen helaas. Alles met alles maakt een nog langer verhaal maar het komt er op neer dat ik door alles wat ik heb meegemaakt altijd zo angstig en alert ben. Ik kan daardoor ook slecht (nieuwe) contacten leggen want alles is eng. Terwijl ik dat wel heel erg graag wil! Ik zit er helemaal klem in, ik wil zo graag maar bij alles wat ik onderneem krijg ik enorme paniekaanvallen of er lopen dingen fout waardoor ik iedere keer weer versterkt word in die angst. Met hulpverleners of "bekenden" praten gaat me makkelijk(er) af.
De paniek (en beelden) is vaak zelfs zo groot dat ik er heel erg wanhopig van word en me wel eens af heb gevraagd of het geen psychose o.i.d. zou kunnen zijn, maar m`n behandelaar heeft me meerdere keren weten te overtuigen dat ptss en de daarbij behorende dissosiatieve aanvallen daar heel erg op kunnen lijken maar toch anders in elkaar zitten.
Het is een veel te lang en ingewikkeld verhaal allemaal xD ik kan dingen moeilijk ordenen in m`n hoofd ook omdat het zoveel is. Nu zijn ze overal aan het bezuinigen op de zorg maar vandaag (vrijdag) sprak ik m`n pscyhiater en die stelde voor om eens te kijken naar een klinische behandeling (opname) speciaal gericht op dissosiatieve aanvallen. Die aanvallen zijn ook een symtoom van flahbacks en angsten je gevoelenswereld word dan zo groot dat je hersenen zeg maar even kortsluiten en je geest em even peert om zo maar te zeggen. Nu is mijn vraag, heeft iemand ervaring met dit soort behandelingen/opnames? Ik kan er niks over vinden op google bijvoorbeeld
Ik heb verder eigenlijk ook nooit zoveel te bepraten bedenk ik me net omdat alles wat mij bezig houd is mezelf rustig te houden en dan vooral m`n hoofd en daarover (beelden angsten) de controle te blijven houden.
Ik ben ook onregelmatige slaper om dit alles denk ik? Alhoewel ik altijd al onregelmatig heb geslapen.
Nou ja alvast een fijne dag gewenst voor iedereen en ik ben dus Roos
Hakuna Matata
zaterdag 4 juli 2015 03:46
Knuffel voor jou Roos.
Wat een narigheid heb je meegemaakt in je jonge leven. Misschien een lotgenotengroep iets voor jou? Of je aanmelden voor een maatjesproject in jouw gemeente. Dan word je gematcht aan een vrijwilliger die met jou een praatje maakt en als je wilt ook erop uit kan gaan. Misschien een mooie rustige veilige opstap naar meer in de toekomst. Neem baby stapjes. Heb vertrouwen.
Sterkte meid!
Wat een narigheid heb je meegemaakt in je jonge leven. Misschien een lotgenotengroep iets voor jou? Of je aanmelden voor een maatjesproject in jouw gemeente. Dan word je gematcht aan een vrijwilliger die met jou een praatje maakt en als je wilt ook erop uit kan gaan. Misschien een mooie rustige veilige opstap naar meer in de toekomst. Neem baby stapjes. Heb vertrouwen.
Sterkte meid!
zaterdag 4 juli 2015 04:26
Jeetje wat heftig Roos! Ik herken het gedeeltelijk; had een GAS en daarbij specifieke paniekstoornis oa in files en ruimtes waar veel mensen waren en in ruimtes waar je juist niet weg kon (oa liften, drukke winkels, treinen etc). Hetgeen je zegt dat het je hele leven en denken beheerst en er weinig tot geen ruimte is voor andere zaken ken ik ook. Ik ben er inmiddels (grotendeels) vanaf! Ik ben niet bekend met de therapie die je beschrijft. Maar als je een keer wil praten mag je me een pb sturen. Sterkte! Xx
zaterdag 4 juli 2015 07:15
Is er dan een specifieke behandeling voor een dissociatieve stoornis/aanval? Ik heb er vroeger last van gehad dat ik 'niet te bereiken' was. Ik kreeg gewoon individuele gesprekstherapie, bewegingstherapie en groepstherapie aangeboden. Ik ben er uiteindelijk met kracht vanuit mijzelf uitgekomen maar had het minder zwaar. Veel sterkte
als je leeft in het verleden kun je niet verder met je toekomst
zaterdag 4 juli 2015 08:08
Kan je niet helpen met je hulpvraag, maar heb wel advies ivm de angsten.
Je moet begrijpen dat hoe jij nu reageert op je traumatische verleden een normale reactie is. Dat beseffen is een eerste stap in de acceptatie en later het herstel. Het voelt verschrikkelijk, ik weet er ook het nodige van. Zie ook altijd gevaar als ik naar buiten ga en zit ook steeds in de vlucht/vecht modus, toch blijf ik naar mijn werk etc gaan. Want het echte gevaar zit in jezelf. Door jouw ervaringen heb je een nieuw beeld van de realiteit gevormd, wat voor jou nu de realiteit is. Toch is er een moment geweest (hoe lang geleden dat ook is) dat je je wel veilig voelde in de realiteit, je hoeft niet terug naar die realiteit, maar je moet zorgen dat je het beeld wat je nu hebt wel bijscherpt. Opname is een optie. Alhoewel ik daar niet zo'n voorstander van ben, je wordt daarna zo erg in het diepe gegooid, maar je moet echt doen wat goed voelt!
Als ik je OP lees, lijk je me een aardige en slimme meid! Iemand die het verdient om weer happy te zijn.
Je moet begrijpen dat hoe jij nu reageert op je traumatische verleden een normale reactie is. Dat beseffen is een eerste stap in de acceptatie en later het herstel. Het voelt verschrikkelijk, ik weet er ook het nodige van. Zie ook altijd gevaar als ik naar buiten ga en zit ook steeds in de vlucht/vecht modus, toch blijf ik naar mijn werk etc gaan. Want het echte gevaar zit in jezelf. Door jouw ervaringen heb je een nieuw beeld van de realiteit gevormd, wat voor jou nu de realiteit is. Toch is er een moment geweest (hoe lang geleden dat ook is) dat je je wel veilig voelde in de realiteit, je hoeft niet terug naar die realiteit, maar je moet zorgen dat je het beeld wat je nu hebt wel bijscherpt. Opname is een optie. Alhoewel ik daar niet zo'n voorstander van ben, je wordt daarna zo erg in het diepe gegooid, maar je moet echt doen wat goed voelt!
Als ik je OP lees, lijk je me een aardige en slimme meid! Iemand die het verdient om weer happy te zijn.
zaterdag 4 juli 2015 10:23
Ook ervaring, en alvast een hartelijk welkom hier
Heb je al ooit EMDR gehad?
Sterkte met alles. Stap voor stap inderdaad, zoals hieronder ook al wordt gezegd. Je verdient een beter leven!
Dat andere is voorbij. Ook al voelt het zo vaak nog als 'nu', dat is niet zo. NU kun JIJ keuzes maken.
Heb je al ooit EMDR gehad?
Sterkte met alles. Stap voor stap inderdaad, zoals hieronder ook al wordt gezegd. Je verdient een beter leven!
Dat andere is voorbij. Ook al voelt het zo vaak nog als 'nu', dat is niet zo. NU kun JIJ keuzes maken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 4 juli 2015 10:39
zaterdag 4 juli 2015 14:58
Wow, dank jullie wel voor alle reacties. Doet me heel erg goed. Grote knuffel terug voor iedereen!
@fifaqueen: Het stomme is dat ik het wel begrijp hoe het in elkaar zit, althans wat je omschrijft dat is me uitgelegd, maar m`n hoofd gaat alle kanten op, het is zo veel dat ik heb amper bij kan benen en vaak de controle over m`n angsten verlies. Dat gebeurt regelmatig en dat is dus waar ik alleen maar tegen aan het vechten ben. Ik probeer mezelf af te leiden met de laptop en als ik (vooral snachts) dan iets hoor dan weet ik zeker dat die mensen me hebben gevonden en gaan doen wat ze zeiden te zullen gaan doen met me. (op een onverwachts moment) M`n omgeving zegt enerzijds dat ze zich echt niet altijd met me bezighouden en dat ik dat ook niet moet doen, dat de politie ervan op de hoogte is en dat ik m`n trauma`s moet verwerken (ook over andere dingen.) En dan doet mijn hoofd (alhoewel ik dat niet wil) hun zijn misschien niet altijd met mij bezig maar ze hebben me al die tijd nooit losgelaten, zeiden dat ze op een onverwachts moment gaan komen wat dus altijd kan zijn. En dan zeggen zij weer dat die gasten erop kicken mij die angst aan te jagen omdat ze weten wat het met me doet.
Dat is dan dus 1 voorbeeld maar het beheerst wel m`n hele leven samen met andere dingen van vroeger. Ik ga nu al een jaar naar deze behandelaren toe en ik ben voor m`n gevoel helemaal niet vooruit gekomen.
Emdr heb ik 2 keer geprobeerd, 1 keer toen k 14 was en vorig jaar de 2e keer. Maar dat lukt niet bij mij omdat m`n hoofd nooit stil kan zijn met analyseren en als er dan een nieuw onderwerp binnenkomt (buiten de rest van de prikkels en beelden etc) dan word het a erger en b het gaat nog veel meer door elkaar dan dat het normaal gesproken al gaat en dan kan ik bijv in zo`n dissosiatieve aanval schieten :/
Door alles wat er is gebeurd heb ik nooit een opleiding kunnen doen, laatste jaar was 1e van de middelbare alhoewel ik daar ook steeds vandaan werd getrokken door (jeugdhulpverlening) omdat ze vonden dat ik eerst moest rusten en trauma`s moest verwerken wat nooit gelukt is omdat ik steeds van hot naar her werd geplaatst tussen andere jongeren met diverse problematiek maar veel van die jongeren wilden mensen "ronselen" voor criminaliteit en drugs enzo, en als je daar niet aan mee wilde doen werd je bedreigd en dat soort dingen :/ Ik heb veel kwetsbare jongeren daardoor af zien glijden daarin maar ik verstopte me altijd op m`n kamer of in de kast en als ik te bang was dan vluchte ik.
Dat kreeg ik er bovenop na alles wat er in m`n jonge jeugd was gebeurt en nog veel meer. En dat (allemaal) is alles wat me bezighoud, ik wil heel graag op een zelfverdedigingsport maar ik durf niet, ik zou heel graag meer energie willen hebben om meer te durven maar m`n hoofd laat het niet toe. Daarom wil ik er heel graag voor behandeld worden en hoop ik niet te worden afgewezen voor of de ect of de klinische behandeling.
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie lieve reacties, via internet is ook de enige manier waarop ik een beetje contact heb met de buitenwereld af en toe. Als ik hier allemaal geen last van zou hebben, zou ik het liefst wat meer real contacten willen hebben op een sport zitten en een opleiding doen.
@fifaqueen: Het stomme is dat ik het wel begrijp hoe het in elkaar zit, althans wat je omschrijft dat is me uitgelegd, maar m`n hoofd gaat alle kanten op, het is zo veel dat ik heb amper bij kan benen en vaak de controle over m`n angsten verlies. Dat gebeurt regelmatig en dat is dus waar ik alleen maar tegen aan het vechten ben. Ik probeer mezelf af te leiden met de laptop en als ik (vooral snachts) dan iets hoor dan weet ik zeker dat die mensen me hebben gevonden en gaan doen wat ze zeiden te zullen gaan doen met me. (op een onverwachts moment) M`n omgeving zegt enerzijds dat ze zich echt niet altijd met me bezighouden en dat ik dat ook niet moet doen, dat de politie ervan op de hoogte is en dat ik m`n trauma`s moet verwerken (ook over andere dingen.) En dan doet mijn hoofd (alhoewel ik dat niet wil) hun zijn misschien niet altijd met mij bezig maar ze hebben me al die tijd nooit losgelaten, zeiden dat ze op een onverwachts moment gaan komen wat dus altijd kan zijn. En dan zeggen zij weer dat die gasten erop kicken mij die angst aan te jagen omdat ze weten wat het met me doet.
Dat is dan dus 1 voorbeeld maar het beheerst wel m`n hele leven samen met andere dingen van vroeger. Ik ga nu al een jaar naar deze behandelaren toe en ik ben voor m`n gevoel helemaal niet vooruit gekomen.
Emdr heb ik 2 keer geprobeerd, 1 keer toen k 14 was en vorig jaar de 2e keer. Maar dat lukt niet bij mij omdat m`n hoofd nooit stil kan zijn met analyseren en als er dan een nieuw onderwerp binnenkomt (buiten de rest van de prikkels en beelden etc) dan word het a erger en b het gaat nog veel meer door elkaar dan dat het normaal gesproken al gaat en dan kan ik bijv in zo`n dissosiatieve aanval schieten :/
Door alles wat er is gebeurd heb ik nooit een opleiding kunnen doen, laatste jaar was 1e van de middelbare alhoewel ik daar ook steeds vandaan werd getrokken door (jeugdhulpverlening) omdat ze vonden dat ik eerst moest rusten en trauma`s moest verwerken wat nooit gelukt is omdat ik steeds van hot naar her werd geplaatst tussen andere jongeren met diverse problematiek maar veel van die jongeren wilden mensen "ronselen" voor criminaliteit en drugs enzo, en als je daar niet aan mee wilde doen werd je bedreigd en dat soort dingen :/ Ik heb veel kwetsbare jongeren daardoor af zien glijden daarin maar ik verstopte me altijd op m`n kamer of in de kast en als ik te bang was dan vluchte ik.
Dat kreeg ik er bovenop na alles wat er in m`n jonge jeugd was gebeurt en nog veel meer. En dat (allemaal) is alles wat me bezighoud, ik wil heel graag op een zelfverdedigingsport maar ik durf niet, ik zou heel graag meer energie willen hebben om meer te durven maar m`n hoofd laat het niet toe. Daarom wil ik er heel graag voor behandeld worden en hoop ik niet te worden afgewezen voor of de ect of de klinische behandeling.
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie lieve reacties, via internet is ook de enige manier waarop ik een beetje contact heb met de buitenwereld af en toe. Als ik hier allemaal geen last van zou hebben, zou ik het liefst wat meer real contacten willen hebben op een sport zitten en een opleiding doen.
Hakuna Matata
