Psyche
alle pijlers
Mijn vader ligt in t ziekenhuis...
woensdag 15 januari 2014 13:34
Mijn pa is vanmorgen niet goed geworden, er is een ambulance bij gekomen en hij is met spoed naar t ziekenhuis gebracht.
Daar is hij nagekeken en is gebleken dat zijn.aorta is gescheurd. Hij is met spoed naar de operatie kamer gebracht, met 50 % kans dat het goed gaat... Of fout...
Ik voel zoveel, ben bang en ik weet het gewoon even niet. De operatie zal uuuuuren duren, maar voor hetzelfde geld zijn er teveel scheuren. Er waren al tekenen dat er mogelijk meer scheuren waren...
Shiiiittttt, ben zo bang...
Daar is hij nagekeken en is gebleken dat zijn.aorta is gescheurd. Hij is met spoed naar de operatie kamer gebracht, met 50 % kans dat het goed gaat... Of fout...
Ik voel zoveel, ben bang en ik weet het gewoon even niet. De operatie zal uuuuuren duren, maar voor hetzelfde geld zijn er teveel scheuren. Er waren al tekenen dat er mogelijk meer scheuren waren...
Shiiiittttt, ben zo bang...
woensdag 16 juli 2014 23:23
@ enn, je kan alles zo helder overbrengen altijd.
Dat waardeer ik heel erg in jou. Maar ik weet niet zeker of het leven nog echt leuker zal kunnen worden. Niet blijvend in ieder geval.
Er zal altijd wel een stuk van mijn verleden zijn wat mij opnieuw onderuit zal halen. Daar ben ik best bang voor...
@ikbenik. Ik volg momenteel inderdaad schema therapie. (Binnenkort ga ik waarschijnlijk ook een KOPPgroep in)
De onthechte beschermer. Lijkt mijn middlename te zijn.
In mijn jeugd kon/mocht ik niets voelen. En nu ben ik op het punt dat ik heel erg goed over mijn jeugd kan vertellen alsof het is alsof ik gewoon een halfje bruin bij de bakker heb gehaald. Totaal emotieloos dus.
En als ik dan wat voel dan weet ik niet wat of waarom..
Emotionele geremdheid zegt me zo niets. Die ga ik morgen opzoeken.
Je herkent veel zeg je. Ben jij het teboven gekomen? Is echt genieten en van jezelf houden mogelijk???
Dat waardeer ik heel erg in jou. Maar ik weet niet zeker of het leven nog echt leuker zal kunnen worden. Niet blijvend in ieder geval.
Er zal altijd wel een stuk van mijn verleden zijn wat mij opnieuw onderuit zal halen. Daar ben ik best bang voor...
@ikbenik. Ik volg momenteel inderdaad schema therapie. (Binnenkort ga ik waarschijnlijk ook een KOPPgroep in)
De onthechte beschermer. Lijkt mijn middlename te zijn.
In mijn jeugd kon/mocht ik niets voelen. En nu ben ik op het punt dat ik heel erg goed over mijn jeugd kan vertellen alsof het is alsof ik gewoon een halfje bruin bij de bakker heb gehaald. Totaal emotieloos dus.
En als ik dan wat voel dan weet ik niet wat of waarom..
Emotionele geremdheid zegt me zo niets. Die ga ik morgen opzoeken.
Je herkent veel zeg je. Ben jij het teboven gekomen? Is echt genieten en van jezelf houden mogelijk???
woensdag 16 juli 2014 23:28
quote:Polkadot28 schreef op 16 juli 2014 @ 23:23:
Maar ik weet niet zeker of het leven nog echt leuker zal kunnen worden. Niet blijvend in ieder geval.
Dan met momenten want een leven bestaat nu eenmaal niet uit een permanente gemoedstoestand. Been there, got that t-shirt. Hou vol vrouw, gewoon van moment naar moment. UIt meer bestaat het leven soms niet en dat is goed, dat is ok. Jij bent mooi en ok.
Dikke
Maar ik weet niet zeker of het leven nog echt leuker zal kunnen worden. Niet blijvend in ieder geval.
Dan met momenten want een leven bestaat nu eenmaal niet uit een permanente gemoedstoestand. Been there, got that t-shirt. Hou vol vrouw, gewoon van moment naar moment. UIt meer bestaat het leven soms niet en dat is goed, dat is ok. Jij bent mooi en ok.
Dikke
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 16 juli 2014 23:37
Ga lekker je gang want het lucht op en het is nodig en dat vind ik ook echt geen enkel probleem mocht je dat denken. Juist schrijven is nodig om kwijt te kunnen wat je kwijt moet. En weet dat er mensen zijn die net als jij door hard werken stapje voor stapje van ver zijn gekomen. Ieder heeft een eigen pad,tempo en eindpunt en aan jou om de jouwe uit te zoeken.
Ik lees je.
Ik lees je.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 17 juli 2014 11:30
quote:Polkadot28 schreef op 16 juli 2014 @ 23:23:
@ikbenik. Ik volg momenteel inderdaad schema therapie. (Binnenkort ga ik waarschijnlijk ook een KOPPgroep in)
De onthechte beschermer. Lijkt mijn middlename te zijn.
In mijn jeugd kon/mocht ik niets voelen. En nu ben ik op het punt dat ik heel erg goed over mijn jeugd kan vertellen alsof het is alsof ik gewoon een halfje bruin bij de bakker heb gehaald. Totaal emotieloos dus.
En als ik dan wat voel dan weet ik niet wat of waarom..
Emotionele geremdheid zegt me zo niets. Die ga ik morgen opzoeken.
Je herkent veel zeg je. Ben jij het teboven gekomen? Is echt genieten en van jezelf houden mogelijk???
Toen ik ruim 3 maanden therapie had gevolgd moest er een vervolg trajct komen. Ik schrok me rot toen mijn behandelaar zei dat hij bij mij in al die tijd nog geen enkele emotie had gezien. Geen boosheid, geen verdriet maar ook geen plezier. En zo was het ook. Ik was vlak, ik leefde, ik vertelde de meest vreselijke dingen die mij waren overkomen zonder een spoor van emotie.
Al snel na de start van de schematherapie werd dit echter minder. Mijn hoogste modi is altijd geweest, is het nu nog en zal het altijd blijven de straffende ouder. En eerlijk is eerlijk nu de afstandelijke beschermer vrijwel weg is (met vlagen is die er weer) voel ik zowel pijnlijke emoties maar ik voel me ook weer blij, kan oprecht lachen, trots zijn op mezelf of dierbare, ik kan weer voelen en vaak is dat gewoon erg prettig!
Mijn moeder had ook veel psychische problemen en toen ze nog leefde heb ik ook in een KOPP groep gezeten wat toen wel hielp. Mijn moeder is overleden toen ik 20 was en daarna is het vanuit therapie nog wel benoemd om alsnog een KOPP groep te volgen maar dat leek mij niet zo zinvol.
Jij hebt een overlijden meegemaakt van je vader, dat was plotseling, heftig en een enorme schrok voor allen.
In 2010 is mijn man overleden, we waren 27. En weet je polka, een jaar erna ben ik in de ziektewet gegaan en zit nu zelfs voor 100% in de WIA en volg nog steeds therapie, mijn schoonmoeder zit ook in therapie, mijn zus zit in een relatiecrisis (indirect door het overlijden van mijn man) enz enz.
Een overlijden is gewoon heftig en kan allerlei onvoorziene gevolgen hebben zoals een terugkijk in het verleden en dat nu moeten verwerken.
Ik ben er nog niet, heb wekelijks behandeling, slik medicatie, kan nog geen betaald werk doen maar ja ik kan genieten van dingen. Ik heb een vriend, ga zelfs volgende maand samen wonen en ik 1 van mijn hogere modi's is zelfs blij kind geworden!
Ik heb heel vaak gedacht dat ik nooit gelukkig zou kunnen worden dat dat gewoon niet voor mij is weggelegd en nu denk ik daar anders over. Nu voel ik gelukkige momenten en ik heb goede hoop dat die momenten steeds vaker zullen komen.
Echt je komt er wel. Rustig de tijd ervoor nemen, het is niet niks wat er allemaal gebeurd is.
@ikbenik. Ik volg momenteel inderdaad schema therapie. (Binnenkort ga ik waarschijnlijk ook een KOPPgroep in)
De onthechte beschermer. Lijkt mijn middlename te zijn.
In mijn jeugd kon/mocht ik niets voelen. En nu ben ik op het punt dat ik heel erg goed over mijn jeugd kan vertellen alsof het is alsof ik gewoon een halfje bruin bij de bakker heb gehaald. Totaal emotieloos dus.
En als ik dan wat voel dan weet ik niet wat of waarom..
Emotionele geremdheid zegt me zo niets. Die ga ik morgen opzoeken.
Je herkent veel zeg je. Ben jij het teboven gekomen? Is echt genieten en van jezelf houden mogelijk???
Toen ik ruim 3 maanden therapie had gevolgd moest er een vervolg trajct komen. Ik schrok me rot toen mijn behandelaar zei dat hij bij mij in al die tijd nog geen enkele emotie had gezien. Geen boosheid, geen verdriet maar ook geen plezier. En zo was het ook. Ik was vlak, ik leefde, ik vertelde de meest vreselijke dingen die mij waren overkomen zonder een spoor van emotie.
Al snel na de start van de schematherapie werd dit echter minder. Mijn hoogste modi is altijd geweest, is het nu nog en zal het altijd blijven de straffende ouder. En eerlijk is eerlijk nu de afstandelijke beschermer vrijwel weg is (met vlagen is die er weer) voel ik zowel pijnlijke emoties maar ik voel me ook weer blij, kan oprecht lachen, trots zijn op mezelf of dierbare, ik kan weer voelen en vaak is dat gewoon erg prettig!
Mijn moeder had ook veel psychische problemen en toen ze nog leefde heb ik ook in een KOPP groep gezeten wat toen wel hielp. Mijn moeder is overleden toen ik 20 was en daarna is het vanuit therapie nog wel benoemd om alsnog een KOPP groep te volgen maar dat leek mij niet zo zinvol.
Jij hebt een overlijden meegemaakt van je vader, dat was plotseling, heftig en een enorme schrok voor allen.
In 2010 is mijn man overleden, we waren 27. En weet je polka, een jaar erna ben ik in de ziektewet gegaan en zit nu zelfs voor 100% in de WIA en volg nog steeds therapie, mijn schoonmoeder zit ook in therapie, mijn zus zit in een relatiecrisis (indirect door het overlijden van mijn man) enz enz.
Een overlijden is gewoon heftig en kan allerlei onvoorziene gevolgen hebben zoals een terugkijk in het verleden en dat nu moeten verwerken.
Ik ben er nog niet, heb wekelijks behandeling, slik medicatie, kan nog geen betaald werk doen maar ja ik kan genieten van dingen. Ik heb een vriend, ga zelfs volgende maand samen wonen en ik 1 van mijn hogere modi's is zelfs blij kind geworden!
Ik heb heel vaak gedacht dat ik nooit gelukkig zou kunnen worden dat dat gewoon niet voor mij is weggelegd en nu denk ik daar anders over. Nu voel ik gelukkige momenten en ik heb goede hoop dat die momenten steeds vaker zullen komen.
Echt je komt er wel. Rustig de tijd ervoor nemen, het is niet niks wat er allemaal gebeurd is.
zaterdag 19 juli 2014 22:27
Ibi
Jij hebt ook veel meegemaakt. Wat fijn om te horen dat je nu als 1 van je hogere modi het blije kind hebt!
En wat fijn dat je gaat samenwonen. Uiteraard alle geluk gewenst samen.
Ik heb veel aan jouw verhaal. Het besef dat het beter kan worden. Doet me goed.
Vandaag zo iets vreemds gehad.
Sinds kort haak ik. Knuffels vooral. Daarom zit ik op FB op een paar groepen voor haken.
Kom ik daar ineens een post van, jawel, mijn moeder tegen...
Verstomd was ik even. Niet gereageerd uiteraard. Maar ik wil ook niet de groep verlaten.
Ergens voelt dat als vluchten. En dat wil ik niet. Maar als ik haar daar zie kan zij mij natuurlijk ook zien.
Wat als ze dan contact probeert te leggen....
Ik heb geen idee wat ik moet doen? Groep verlaten en "veilig" blijven of "het lot tarten" en blijven in de groep...
Bwaaah, ben er even van slag van.
Jij hebt ook veel meegemaakt. Wat fijn om te horen dat je nu als 1 van je hogere modi het blije kind hebt!
En wat fijn dat je gaat samenwonen. Uiteraard alle geluk gewenst samen.
Ik heb veel aan jouw verhaal. Het besef dat het beter kan worden. Doet me goed.
Vandaag zo iets vreemds gehad.
Sinds kort haak ik. Knuffels vooral. Daarom zit ik op FB op een paar groepen voor haken.
Kom ik daar ineens een post van, jawel, mijn moeder tegen...
Verstomd was ik even. Niet gereageerd uiteraard. Maar ik wil ook niet de groep verlaten.
Ergens voelt dat als vluchten. En dat wil ik niet. Maar als ik haar daar zie kan zij mij natuurlijk ook zien.
Wat als ze dan contact probeert te leggen....
Ik heb geen idee wat ik moet doen? Groep verlaten en "veilig" blijven of "het lot tarten" en blijven in de groep...
Bwaaah, ben er even van slag van.
zaterdag 19 juli 2014 22:43
Als stille meelezer haak ik even in, gewoon om te zeggen met hoe veel ontzag ik jouw posts lees. Ondanks dat je het afgelopen jaar zulke heftige dingen hebt meegemaakt, kies je er wel voor om aan jezelf te werken. Heel veel respect Polka, want je had ook voor de makkelijke optie kunnen gaan (je therapie stopzetten, niet in de oudergroep ADHD stappen), maar je doet het wel. En het is niet gemakkelijk, maar dat t-shirt van Enn komt ook jouw kant op. En op een gegeven moment zal je het dragen, soms zonder dat je weet dat je het hebt aangetrokken. Als het nodig is kan je hier altijd schrijven, om je hoofd leeg te maken of je gedachten op een rij te krijgen .
*weer terug in de meelees-modus*
*weer terug in de meelees-modus*
zaterdag 19 juli 2014 22:51
Ibi, ik merk dat ik qua gedachten heel erg me wil verschuilen. Meer angst is niet altijd een goede raadgever...
Ik kijk het even aan.
N87, wat lief om dit tegen mij te zeggen en daarvoor even uit je meelees modus te komen
Het laat me ook wel blozen. Zoals jij over mij praat. Als ik dat over een ander geschreven zie denk ik: die persoon moet echt een knokker en doorzetter zijn.
Toch gek dat je dat niet van jezelf zo kan zien...
Maar stiekem, als ik zo dit lees, word ik wel een beetje trots op mijzelf!
Ik kijk het even aan.
N87, wat lief om dit tegen mij te zeggen en daarvoor even uit je meelees modus te komen
Het laat me ook wel blozen. Zoals jij over mij praat. Als ik dat over een ander geschreven zie denk ik: die persoon moet echt een knokker en doorzetter zijn.
Toch gek dat je dat niet van jezelf zo kan zien...
Maar stiekem, als ik zo dit lees, word ik wel een beetje trots op mijzelf!
woensdag 23 juli 2014 18:03
Hey Polka, ik ben terug van vakantie en kwam even een kijkje nemen hoe het met jou is. Van alles gebeurd lees ik. Ik sluit me voor 100% aan bij degenen die zeggen dat je er zo goed mee om gaat. Ik vind het echt heel dapper/knap/stoer van je dat je de dingen aangaat. Ik kan me heel goed voorstellen dat het soms als een eindeloze strijd voelt en dat het dan moeilijk is om de moed erin te houden. Maar dat hoeft ook niet altijd. Je mag je hoofd af en toe echt wel laten hangen, want het zijn zware dingen waar je doorheen gaat en daar horen nou eenmaal ook negatievere emoties als verdriet, angst en hopeloosheid bij. Zoals enn zo mooi schreef: ook daar komt vanzelf weer een einde aan.
Hoe is het vandaag met je? Heb je intussen als een besluit genomen over de facebookgroep?
Hoe is het vandaag met je? Heb je intussen als een besluit genomen over de facebookgroep?
donderdag 24 juli 2014 19:58
Polka, je bent een beetje onder de radar geweest bij mij. Excuus daarvoor.
Ik wil graag reageren op je FB groep, waar je moeder ook in zit:
Pak het probleem pas aan als het zich voordoet. Doe gewoon je ding, post als het nodig is, zonder na te denken of je moeder je zal zien. En mocht ze je een berichtje sturen of iets dergelijks, bij fb kun je posts als ongepast rapporteren. Of je kan haar blokkeren. Wees gerust, als jij niet wil dan hoeft het niet, contact leggen met je moeder.
Verder ben ik oprecht geïnteresseerd in schema therapie, ik ga even googelen wat het is en hoe dat in elkaar steekt.
Ik wil graag reageren op je FB groep, waar je moeder ook in zit:
Pak het probleem pas aan als het zich voordoet. Doe gewoon je ding, post als het nodig is, zonder na te denken of je moeder je zal zien. En mocht ze je een berichtje sturen of iets dergelijks, bij fb kun je posts als ongepast rapporteren. Of je kan haar blokkeren. Wees gerust, als jij niet wil dan hoeft het niet, contact leggen met je moeder.
Verder ben ik oprecht geïnteresseerd in schema therapie, ik ga even googelen wat het is en hoe dat in elkaar steekt.
zondag 3 augustus 2014 15:06
Ik ben de fb groep niet uitgegaan. Ik zit et nog in, kom haar wel af en toe tegen. Voelt gek, maar nu niet meer dan dat.
Afgelopen vrijdag ben ik gebeld door het uwv.
Morgen heb ik al een afspraak bij de verzekeringsarts...
Dat brengt veel stress nu met zich mee. Wat moet ik zeggen en doen?
Moet ik alweer gaan solliciteren?
Denken ze wellicht dat ik mij aanstel... Twijfels, wirwar aan gedachten. Blegh... En er is niemand die mee kan gaan.
Man heeft al veel moeten missen door zijn eigen burnout, door onderzoek van de kleine en zijn eigen afspraken bij zijn therapeut.
Daarnaast heeft hij na deze week vakantie en moet hij in zijn uurtjes dingen afronden.
Mijn vriendin is op vakantie en mijn zusje heeft haar therapie.
Ik moet het dus alleen doen...
Bah bah bah!
Afgelopen vrijdag ben ik gebeld door het uwv.
Morgen heb ik al een afspraak bij de verzekeringsarts...
Dat brengt veel stress nu met zich mee. Wat moet ik zeggen en doen?
Moet ik alweer gaan solliciteren?
Denken ze wellicht dat ik mij aanstel... Twijfels, wirwar aan gedachten. Blegh... En er is niemand die mee kan gaan.
Man heeft al veel moeten missen door zijn eigen burnout, door onderzoek van de kleine en zijn eigen afspraken bij zijn therapeut.
Daarnaast heeft hij na deze week vakantie en moet hij in zijn uurtjes dingen afronden.
Mijn vriendin is op vakantie en mijn zusje heeft haar therapie.
Ik moet het dus alleen doen...
Bah bah bah!
zondag 3 augustus 2014 15:24
Ga erheen, en zeg zoals het is. Waarschijnlijk ziet hij aan je lichaamstaal al hoe de vork in de steel zit hoor. Geen doemscenario's gaan bedenken, dat kun je al als de beste. Ga ervan uit dat hij je gaat horen, zien en ondervragen. En antwoord eerlijk, niet overdrijven, maar ook niet minder erg maken dan het is. Dat jij en je man nu beide veel op jullie bord hebben en dat het met zoon niet vlekkeloos loopt. En zie hoe het gesprek loopt.
Je kan altijd in bezwaar tegen de uitspraak, dus maak er morgen een goed gesprek van.
Je kan altijd in bezwaar tegen de uitspraak, dus maak er morgen een goed gesprek van.
dinsdag 5 augustus 2014 09:27
Ik ben voorlopig nog thuis. Na de vakantie gaan we verder kijken.
Dan is waarschijnlijk ook bekend wat ik voor aanvullende therapie ga volgen.
Als ik er aan toe ben kunnen we eerst beginnen met wat vrijwilligerswerk.
Zometeen ga ik naar het ziekenhuis.
Ik heb in mijn borst een knobbel ontdekt en dat gaan ze nu bekijken...
Dan is waarschijnlijk ook bekend wat ik voor aanvullende therapie ga volgen.
Als ik er aan toe ben kunnen we eerst beginnen met wat vrijwilligerswerk.
Zometeen ga ik naar het ziekenhuis.
Ik heb in mijn borst een knobbel ontdekt en dat gaan ze nu bekijken...
dinsdag 5 augustus 2014 15:07
Phfewww, gelukkig is het niets. Ja er zit een knobbel, maar het is slechts een vetbult.
Buaya dankjewel. Het lucht enorm op en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik nog even niets moet...
Dankjewel Doreia. Ik moet zeggen dat ik er echt onwijs relaxed bij was vanmorgen. Zat er niet over te piekeren en maakte mij eigenlijk totaal niet druk. Best gek aangezien ik het woord piekeren heb uitgevonden
Buaya dankjewel. Het lucht enorm op en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik nog even niets moet...
Dankjewel Doreia. Ik moet zeggen dat ik er echt onwijs relaxed bij was vanmorgen. Zat er niet over te piekeren en maakte mij eigenlijk totaal niet druk. Best gek aangezien ik het woord piekeren heb uitgevonden
woensdag 6 augustus 2014 15:04
Goed om te horen dat het iets onschuldigs was! Gek dat je je er niet echt druk om hebt gemaakt, misschien een soort zelfbescherming?
Over stress voor onschuldige knobbeltjes geb ik een verhaal het andere uiterste op: Laatst ontdekte ik een gek knobbeltje op de been van m'n hond, een week later zat er nog eentje naast en de eerste leek gegroeid te zijn. Ik raakte meteen in de stress, zag allerlei doemscenario's voor me, maar besloot na overleg met m'n vriend het nog een kleine week aan te kijken voor ik naar de DA zou gaan. Drie dagen later waren de bobbeltjes opeens verdwenen, zullen vast gewoon muggenbeten geweest zijn waar ik me zo over op heb zitten vreten, hahaha.
Fijn dat de uitkomst van het gesprek een opluchting voor je is, kan me voorstellen dat het goed voelt om nog even wat ruimte te hebben op dit vlak.
Over stress voor onschuldige knobbeltjes geb ik een verhaal het andere uiterste op: Laatst ontdekte ik een gek knobbeltje op de been van m'n hond, een week later zat er nog eentje naast en de eerste leek gegroeid te zijn. Ik raakte meteen in de stress, zag allerlei doemscenario's voor me, maar besloot na overleg met m'n vriend het nog een kleine week aan te kijken voor ik naar de DA zou gaan. Drie dagen later waren de bobbeltjes opeens verdwenen, zullen vast gewoon muggenbeten geweest zijn waar ik me zo over op heb zitten vreten, hahaha.
Fijn dat de uitkomst van het gesprek een opluchting voor je is, kan me voorstellen dat het goed voelt om nog even wat ruimte te hebben op dit vlak.
zondag 24 augustus 2014 22:15
Even een korte update.
Zijn gisteren teruggetrokken van 2 weekjes duitsland.
Het was erg gezellig, leuk gehad. Een vriendin was ook in duitsland op vakantie en we hebben een paar dagen samen opgetrokken.
Nu weer thuis en het normale leven moet weer gaan beginnen.
Nog 1 week en mijn zoontje gaat weer naar school. Moet zeggen dat ik er wel enigszins naar uitkijk.
Het is gezellig met hem maar ook erg vermoeiend.
Ik vind het lastig om soms mijn geduld te bewaren met hem. Hij kan er niets aan doen, maar zijn gedrag vergt soms enorm veel energie, en die mis ik nog wel.
Deze week gaat hij 2x logeren, ook komt een vriendinnetje bij ons logeren. Best leuk wel.
In de vakantie heb ik een paar boeken gelezen die door mijn therapeuten zijn aangeraden. Het maakt best wel wat los, maar denk wel dat dat goed is.
Ik moet zeggen dat ik er echt naar uitkijk om van de week weer naar therapie te gaan. Heb er zelfs zin in.
Ben ook wel benieuwd wat ze verder voor mij in gedachten hebben als aanvulling. Hoop ik deze week meer over te horen.
Ik ga weer even verder met haken. Bezig met een project dat eind van de week af moet zijn. Hoop dat dat lukt!
Zijn gisteren teruggetrokken van 2 weekjes duitsland.
Het was erg gezellig, leuk gehad. Een vriendin was ook in duitsland op vakantie en we hebben een paar dagen samen opgetrokken.
Nu weer thuis en het normale leven moet weer gaan beginnen.
Nog 1 week en mijn zoontje gaat weer naar school. Moet zeggen dat ik er wel enigszins naar uitkijk.
Het is gezellig met hem maar ook erg vermoeiend.
Ik vind het lastig om soms mijn geduld te bewaren met hem. Hij kan er niets aan doen, maar zijn gedrag vergt soms enorm veel energie, en die mis ik nog wel.
Deze week gaat hij 2x logeren, ook komt een vriendinnetje bij ons logeren. Best leuk wel.
In de vakantie heb ik een paar boeken gelezen die door mijn therapeuten zijn aangeraden. Het maakt best wel wat los, maar denk wel dat dat goed is.
Ik moet zeggen dat ik er echt naar uitkijk om van de week weer naar therapie te gaan. Heb er zelfs zin in.
Ben ook wel benieuwd wat ze verder voor mij in gedachten hebben als aanvulling. Hoop ik deze week meer over te horen.
Ik ga weer even verder met haken. Bezig met een project dat eind van de week af moet zijn. Hoop dat dat lukt!
