Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind, het effect er van op jou als volwassene
vrijdag 7 juni 2013 16:48
quote:MrsStanleyWalker schreef op 07 juni 2013 @ 16:30:
Dè ge bedaankt zijt, dè witte, Co.
Ik ben er ook blij mee. Waar ik nu veel minder blij mee ben (oké, heb mijn ogen uit mijn kop gejankt) is dat mijn psychiater gestopt is. Dinsdag heb ik een kennismaking met mijn nieuwe psychiater. De PIT zegt dat ze heel erg goed is, ik moet het nog zien. Ik zal eens wat aannemen van iemand.
Lastig he? Opnieuw vertrouwen. Het gaat vast goed. Heel veel dingen komen goed. Ook als ze niet goed gaan. Meid, ik vind het ook zo klote om te lezen van jou. Ik wil helemaal niet dat anderen dit kennen. Tja, dat is nu eenmaal wel zo, dus kan ik je alleen maar een hele dikke geven en je meegeven dat jij niet gek bent, ik jou ook een lieverd vind net zoals alle anderen hier en dat ook jij een sterke vrouw bent met humor.
Voor de rest allemaal een dikke !
Dè ge bedaankt zijt, dè witte, Co.
Ik ben er ook blij mee. Waar ik nu veel minder blij mee ben (oké, heb mijn ogen uit mijn kop gejankt) is dat mijn psychiater gestopt is. Dinsdag heb ik een kennismaking met mijn nieuwe psychiater. De PIT zegt dat ze heel erg goed is, ik moet het nog zien. Ik zal eens wat aannemen van iemand.
Lastig he? Opnieuw vertrouwen. Het gaat vast goed. Heel veel dingen komen goed. Ook als ze niet goed gaan. Meid, ik vind het ook zo klote om te lezen van jou. Ik wil helemaal niet dat anderen dit kennen. Tja, dat is nu eenmaal wel zo, dus kan ik je alleen maar een hele dikke geven en je meegeven dat jij niet gek bent, ik jou ook een lieverd vind net zoals alle anderen hier en dat ook jij een sterke vrouw bent met humor.
Voor de rest allemaal een dikke !
vrijdag 7 juni 2013 16:51
Groot gelijk, Co. Ik herken het. Ik heb dat vaker gehad bij topics met dit onderwerp en het is vaak veel te heftig, het werkt te veel door in het dagelijkse leven waarin ik nog iets van een masker op probeer te houden enzo. Kinderen prikken daar dus heel snel doorheen. Cootje, probeer een beetje van het weer te genieten, we hebben er veel te lang op moeten wachten.
You know how I know? Because I reeaally think so!
vrijdag 7 juni 2013 17:17
Ik voel ergens toch de behoefte om mijn verhaal te delen.. Ik zal 'm in grote lijnen vertellen. Ik denk dat ik dan beter mijn computer af kan sluiten en met een minder zwaar gevoel het zonnetje in kan ( heb afgesproken met een vriend om in het park lekker een wijntje te gaan drinken )
Bij mij begon het gedoe eigenlijk toen ik naar de middelbare school ging. Ik kwam in de brugklas en vanaf dag 1 werd ik gepest/getreiterd door een groep jongens uit mijn klas. Ik was/ben altijd al een beetje een dromerig en flierefluiterig kind geweest. Tikkeltje naïef en onzeker. Had altijd veel vriendjes en vriendinnetjes als kind en ging daarom ook eigenlijk vol goede moed naar de middelbare school.
Waarom ik werd gepest weet ik tot op de dag van vandaag nog niet. Ik zie er niet raar/anders uit, ik bén niet raar of anders.. Ze haalden gewoon rotgeintjes uit. Maar later werd het ook fysiek. Mijn ouders maakte ik wijs dat het door gym kwam, de leraren lachtten met de pesters mee..
Eén van de pesters deed alsof hij mijn vriendje was en liet mij dat geloven. Uiteindelijk hebben ze met een groepje mij fysiek/seksueel aangevallen. Na dat incident was het pesten voorbij en negeerden ze me. En werden er geruchten over mij verspreid. Achter-mijn-rug-om werd ik nog gepest.
Ik kreeg na mijn middelbareschooltijd een relatie toen ik ging studeren. Hij was mijn steun en toeverlaat tijdens de verwerking van dit alles, maar hij bleek me te belazeren.
Tot zover even. Ik heb vooral problemen met mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen. Ik kon/kan niet goed met emoties omgaan of emoties verwerken. Alles gaat tegenwoordig een stuk beter. Er zit nog zeer, maar het grootste gedeelte ben ik de baas.
Poeh. Het lucht op.
Bij mij begon het gedoe eigenlijk toen ik naar de middelbare school ging. Ik kwam in de brugklas en vanaf dag 1 werd ik gepest/getreiterd door een groep jongens uit mijn klas. Ik was/ben altijd al een beetje een dromerig en flierefluiterig kind geweest. Tikkeltje naïef en onzeker. Had altijd veel vriendjes en vriendinnetjes als kind en ging daarom ook eigenlijk vol goede moed naar de middelbare school.
Waarom ik werd gepest weet ik tot op de dag van vandaag nog niet. Ik zie er niet raar/anders uit, ik bén niet raar of anders.. Ze haalden gewoon rotgeintjes uit. Maar later werd het ook fysiek. Mijn ouders maakte ik wijs dat het door gym kwam, de leraren lachtten met de pesters mee..
Eén van de pesters deed alsof hij mijn vriendje was en liet mij dat geloven. Uiteindelijk hebben ze met een groepje mij fysiek/seksueel aangevallen. Na dat incident was het pesten voorbij en negeerden ze me. En werden er geruchten over mij verspreid. Achter-mijn-rug-om werd ik nog gepest.
Ik kreeg na mijn middelbareschooltijd een relatie toen ik ging studeren. Hij was mijn steun en toeverlaat tijdens de verwerking van dit alles, maar hij bleek me te belazeren.
Tot zover even. Ik heb vooral problemen met mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen. Ik kon/kan niet goed met emoties omgaan of emoties verwerken. Alles gaat tegenwoordig een stuk beter. Er zit nog zeer, maar het grootste gedeelte ben ik de baas.
Poeh. Het lucht op.
anoniem_174512 wijzigde dit bericht op 07-06-2013 17:30
Reden: Wat herkenbare dingen weggehaald. Verhaal in grote lijnen laten staan
Reden: Wat herkenbare dingen weggehaald. Verhaal in grote lijnen laten staan
% gewijzigd
vrijdag 7 juni 2013 17:17
Huh, een schaap met dikke memmen, hoezo ? Duurde ff voordat het kwartje viel....gebruik die grijze massa co, doe nie zeer nie.
Ik neem je advies aan, Mrs, ik ga mijn eten klaarmaken om lekker in de tuin standup comedy op de lap te luisteren/kijken. Om de taco's met een snelheid (ff schatten....32 km/uur) tegen het beeldscherm te werpen van het schaterlachen, dan wordt de wolk wat minder zwaar (en ik wat meer....tenzij het erg grappig is, dan heb ik een vol beeldscherm en lege maag)
Ik neem je advies aan, Mrs, ik ga mijn eten klaarmaken om lekker in de tuin standup comedy op de lap te luisteren/kijken. Om de taco's met een snelheid (ff schatten....32 km/uur) tegen het beeldscherm te werpen van het schaterlachen, dan wordt de wolk wat minder zwaar (en ik wat meer....tenzij het erg grappig is, dan heb ik een vol beeldscherm en lege maag)
vrijdag 7 juni 2013 17:23
vrijdag 7 juni 2013 17:25
Oh je had 'm al weggehaald Flake haha.
Bedankt voor jullie knuffels. Het gekke is, ik heb nog steeds wel eens het gevoel alsof ik het over iemand anders heb als ik erover praat/schrijf. Hebben jullie dat ook?
Desondanks staat het in mijn geheugen gebeiteld. Ik zit er mooi mee en het gaat nooit meer weg. Een litteken dat er altijd zal blijven zitten en waar je bij wijze van de rest van je leven tegenaan moet kijken.
Bedankt voor jullie knuffels. Het gekke is, ik heb nog steeds wel eens het gevoel alsof ik het over iemand anders heb als ik erover praat/schrijf. Hebben jullie dat ook?
Desondanks staat het in mijn geheugen gebeiteld. Ik zit er mooi mee en het gaat nooit meer weg. Een litteken dat er altijd zal blijven zitten en waar je bij wijze van de rest van je leven tegenaan moet kijken.
vrijdag 7 juni 2013 17:27
vrijdag 7 juni 2013 17:28
Als kind misbruikt door iemand met macht buiten het gezin. Binnen het gezin emotioneel verwaarloosd, psychisch mishandeld en getuige geweest van huiselijk geweld (moeder vernederde en sloeg vader). Gepest.
Gevolgen zijn legio. Chronisch getraumatiseerd. Lange geschiedenis van therapie. En lang niet allemaal even geslaagd want decennia terug was er niet zoveel know-how wat betreft trauma´s en de gevolgen.
Wat ik in het dagelijks leven vooral merk is dat ik moeite heb met van alles en nog wat, wat voor velen normaal is. Controledrang is het gevolg. Ernstige eetverslaving, moeite met lichaamsbeleving. Naar de dokter/tandarts/fysio gaan vereist planning, en zorgvuldig met mijn omgeving bespreken. Zomaar aan mijn lijf zitten gaat niet.
Yoga doe je mij geen lol mee, integendeel. Als ik op die manier met mijn lijf omga voel ik me oneindig verloren.
Mensen dichtbij laten komen.... ik heb er grote behoefte aan, maar verdragen en vertrouwen is een ander verhaal. Heb al jaren een stabiele vriendenkring en ben daar heel blij mee.
Ik ga met kleine kinderen om en in het begin heb ik dat als beladen ervaren. Durfde ik niet onbevangen met ze om te gaan. Want wat áls.... ik evt. dadergedrag zou gaan vertonen? Gelukkig kwam ik erachter dat dat bij mij echt niet het geval is. En triggeren doen ze me over het algemeen niet.
Mannen zijn een ander verhaal. Intieme relaties heb ik niet. In mijn twenties nog geprobeerd, maar helaas geen succes. Dus op mijn misbruikverleden na, ben ik nog maagd.
Deze weken (qua weer en tijd van het jaar) waren dé tijden om naar de dader toe te gaan en dus heb ik weer herbelevingen. Het schiet in mijn lijf, mijn buik verkrampt en ik dissocieer zo erg dat ik mijn lijf niet meer goed kan besturen. Dus strompel ik wat rond in huis tot ´het´ weer over is.
En gelukkig, sinds EMDR is uitgevonden en ik nog maar sporadisch herbelevingen heb, heb ik weer een leven -sort of-. Want een carriere is nooit van de grond gekomen. Ik zing, ik mantelzorg, ik doe vrijwilligerswerk. Ben gek op kinderen, zou ze graag willen krijgen maar ja.... dan heb je wel een vent nodig. En me daar echt op mijn gemak bij voelen... ik weet niet of ik dat ooit nog kan.
Steevast te laat naar bed, me pas echt comfortabel voelen als er geen prikkels buiten meer zijn. Jarenlang chronisch suicidaal geweest.
Dus ja, misbruik al kind heeft er goed ingehakt.
Maar.... in het dagelijks leven ben ik meer en meer een volwassen vrouw geworden die plezier heeft in wat ze doet. Ik heb meer rust gevonden in wie ik ben, begin mezelf leuk te vinden en te vertrouwen. Kan er zijn voor anderen, vrienden, lotgenoten....
Slachtoffer voel ik me niet meer. Wel iemand met beperkingen. Want dat ik beschadigd ben door wat ik heb moeten meemaken, staat buiten kijf.
Gevolgen zijn legio. Chronisch getraumatiseerd. Lange geschiedenis van therapie. En lang niet allemaal even geslaagd want decennia terug was er niet zoveel know-how wat betreft trauma´s en de gevolgen.
Wat ik in het dagelijks leven vooral merk is dat ik moeite heb met van alles en nog wat, wat voor velen normaal is. Controledrang is het gevolg. Ernstige eetverslaving, moeite met lichaamsbeleving. Naar de dokter/tandarts/fysio gaan vereist planning, en zorgvuldig met mijn omgeving bespreken. Zomaar aan mijn lijf zitten gaat niet.
Yoga doe je mij geen lol mee, integendeel. Als ik op die manier met mijn lijf omga voel ik me oneindig verloren.
Mensen dichtbij laten komen.... ik heb er grote behoefte aan, maar verdragen en vertrouwen is een ander verhaal. Heb al jaren een stabiele vriendenkring en ben daar heel blij mee.
Ik ga met kleine kinderen om en in het begin heb ik dat als beladen ervaren. Durfde ik niet onbevangen met ze om te gaan. Want wat áls.... ik evt. dadergedrag zou gaan vertonen? Gelukkig kwam ik erachter dat dat bij mij echt niet het geval is. En triggeren doen ze me over het algemeen niet.
Mannen zijn een ander verhaal. Intieme relaties heb ik niet. In mijn twenties nog geprobeerd, maar helaas geen succes. Dus op mijn misbruikverleden na, ben ik nog maagd.
Deze weken (qua weer en tijd van het jaar) waren dé tijden om naar de dader toe te gaan en dus heb ik weer herbelevingen. Het schiet in mijn lijf, mijn buik verkrampt en ik dissocieer zo erg dat ik mijn lijf niet meer goed kan besturen. Dus strompel ik wat rond in huis tot ´het´ weer over is.
En gelukkig, sinds EMDR is uitgevonden en ik nog maar sporadisch herbelevingen heb, heb ik weer een leven -sort of-. Want een carriere is nooit van de grond gekomen. Ik zing, ik mantelzorg, ik doe vrijwilligerswerk. Ben gek op kinderen, zou ze graag willen krijgen maar ja.... dan heb je wel een vent nodig. En me daar echt op mijn gemak bij voelen... ik weet niet of ik dat ooit nog kan.
Steevast te laat naar bed, me pas echt comfortabel voelen als er geen prikkels buiten meer zijn. Jarenlang chronisch suicidaal geweest.
Dus ja, misbruik al kind heeft er goed ingehakt.
Maar.... in het dagelijks leven ben ik meer en meer een volwassen vrouw geworden die plezier heeft in wat ze doet. Ik heb meer rust gevonden in wie ik ben, begin mezelf leuk te vinden en te vertrouwen. Kan er zijn voor anderen, vrienden, lotgenoten....
Slachtoffer voel ik me niet meer. Wel iemand met beperkingen. Want dat ik beschadigd ben door wat ik heb moeten meemaken, staat buiten kijf.
vrijdag 7 juni 2013 17:33
Lieverds. Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt kon. Heb 'm in grote (minder herkenbare en expliciete) lijnen laten staan en de rest verwijderd.
Onzettend bedankt. Het is relativerend en aan de andere kant ook fijn om jullie te lezen. Het doet me ontzettend veel. Ik ga nu de zon in, mijn hoofd leegmaken na een drukke week en gezelligheid opzoeken.
In weekenden ben ik weinig online maar ik kom hier zeker terug om te zien hoe het met jullie gaat. Wil jullie een goed en sterk weekend toewensen met veel mooi weer en leuke mooie dingen!
Dikke knuffel!!!
Onzettend bedankt. Het is relativerend en aan de andere kant ook fijn om jullie te lezen. Het doet me ontzettend veel. Ik ga nu de zon in, mijn hoofd leegmaken na een drukke week en gezelligheid opzoeken.
In weekenden ben ik weinig online maar ik kom hier zeker terug om te zien hoe het met jullie gaat. Wil jullie een goed en sterk weekend toewensen met veel mooi weer en leuke mooie dingen!
Dikke knuffel!!!
vrijdag 7 juni 2013 17:34
quote:Conundrum schreef op 07 juni 2013 @ 17:27:
Ik vergeet zoveel mensen, waar ik nog zoveel tegen zou willen zeggen, een hart onder de riem, een knuffel. Zou het verschrikkelijk vinden als er iemand was, die zich niet gezien voelt of is, na het delen van hun verhaal.
Dat heb ik precies hetzelfde. Maar het topic an sich helpt al zo veel voor mij in ieder geval.
Iedereen: !!!
Ik vergeet zoveel mensen, waar ik nog zoveel tegen zou willen zeggen, een hart onder de riem, een knuffel. Zou het verschrikkelijk vinden als er iemand was, die zich niet gezien voelt of is, na het delen van hun verhaal.
Dat heb ik precies hetzelfde. Maar het topic an sich helpt al zo veel voor mij in ieder geval.
Iedereen: !!!
vrijdag 7 juni 2013 17:54
Hanke, ik lees je erg graag, er schittert prachtvrouw in jouw woorden. In eerder postings heb je het een en ander over jouw vernietigende verleden losgelaten en de weg die je hebt afgelegd om er mee om te gaan, zo goed en kwaad als dat kan. Ontzettend verdrietig dat dit weer, jouw gemoedstoestand negatief beinvloedt, dat anderen je op zo een manier kunnen beschadigen, dat iets moois als een zon die schijnt, zo ontzettend zwaar is.
vrijdag 7 juni 2013 18:05
