Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind, het effect er van op jou als volwassene
vrijdag 7 augustus 2015 01:51
Dank je, Blondie. Ik heb jaren geleden wat dingen op papier gezet. Ik heb het zelf niet meer, maar misschien mijn behandelaar van toen wel. Ik ga er eens naar vragen.
Klopt, MrsS. Het laatste jaar loop ik hier ook tegenaan; dat niet alleen mijn jeugd verpest is, maar ook mijn toekomst. Geen familie meer, geen eigen gezin want veel te bang, geen carrière terwijl ik misschien best wat in mijn mars had / heb...
Ik verstop mijn gevoelens hierover. Merk ik nu. Ik laat het niet toe.
Ik begrijp je gevoel, Grumpy. Ik ben mijn dader ook eens zomaar tegengekomen. Op een plek waar ik hem totaal niet verwachtte. Ik ben weggerend en heb me verstopt.
Klopt, MrsS. Het laatste jaar loop ik hier ook tegenaan; dat niet alleen mijn jeugd verpest is, maar ook mijn toekomst. Geen familie meer, geen eigen gezin want veel te bang, geen carrière terwijl ik misschien best wat in mijn mars had / heb...
Ik verstop mijn gevoelens hierover. Merk ik nu. Ik laat het niet toe.
Ik begrijp je gevoel, Grumpy. Ik ben mijn dader ook eens zomaar tegengekomen. Op een plek waar ik hem totaal niet verwachtte. Ik ben weggerend en heb me verstopt.
vrijdag 7 augustus 2015 02:33
quote:MrsStanleyWalker schreef op 07 augustus 2015 @ 01:25:
Als nog één keer iemand tegen mij zegt dat ik het een plek moet geven, word ik denk ik best giftig. Knap als iemand dat kan, maar ik vind het ook een jeukterm. Het heeft een ingrijpend effect gehad op wie ik nu ben en wat ik had kunnen zijn. Het is niet alleen het misbruik wat een plaatsje moet krijgen, maar een verknalde jeugd, verknalde toekomst, verknalde (familie)relaties, verknalde gezondheid, verknald lijf, etc.Ik heb het wel een plek kunnen geven maar ik heb niet dat mijn hele jeugd verknald was of mijn toekomst. Ik heb ondanks het misbruik wel een leuke jeugd gehad met veel uit gaan , ik heb op 1 of andere manier het voor even gewist in mijn hoofd toen. Dat werkt dus niet want onverwerkte emoties komen er op een gegeven moment toch wel uit heb ik ondervonden en dan komen ze ook in alle heftigheid. Toen ben ik gaan nadenken, ik dacht van het had nooit mogen gebeuren maar laat ik daar mijn verdere geluk van afhangen. Nee dus, het verleden kan ik niet veranderen, hoe ik om ga met mijn verleden heb ik zelf in de hand.
Als nog één keer iemand tegen mij zegt dat ik het een plek moet geven, word ik denk ik best giftig. Knap als iemand dat kan, maar ik vind het ook een jeukterm. Het heeft een ingrijpend effect gehad op wie ik nu ben en wat ik had kunnen zijn. Het is niet alleen het misbruik wat een plaatsje moet krijgen, maar een verknalde jeugd, verknalde toekomst, verknalde (familie)relaties, verknalde gezondheid, verknald lijf, etc.Ik heb het wel een plek kunnen geven maar ik heb niet dat mijn hele jeugd verknald was of mijn toekomst. Ik heb ondanks het misbruik wel een leuke jeugd gehad met veel uit gaan , ik heb op 1 of andere manier het voor even gewist in mijn hoofd toen. Dat werkt dus niet want onverwerkte emoties komen er op een gegeven moment toch wel uit heb ik ondervonden en dan komen ze ook in alle heftigheid. Toen ben ik gaan nadenken, ik dacht van het had nooit mogen gebeuren maar laat ik daar mijn verdere geluk van afhangen. Nee dus, het verleden kan ik niet veranderen, hoe ik om ga met mijn verleden heb ik zelf in de hand.
zaterdag 8 augustus 2015 17:14
het gaat niet goed hier, een terugval gehad( ga niet in details treden)
afgelopen paar dagen ben ik kwijt, ik kan me niets van herinneren. het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik afgelopen maandag een gesprek heb gehad, en daarna is het licht voor 4 dagen uit geweest. de dinsdag, woensdag en donderdag herinner ik me niet meer. Ik zie dat ik dingen schijnbaar heb gekocht. dat kan ik herleiden door middel van kassabonnetjes. maar er zijn ook dingen waar ik geen bonnetje van heb. Gisteren heb ik contact gehad met een vervangeden psychiater( de mijne is op vakantie) en hij zegt de doseringen ven Lorazepam is veel te hoog. ik gebruik 6 tabletten van 2,5 mg en 4 seroquel van 4 mg. dat was wel goed, maar hij kon niet verklaren waarom ik een gedeelte van de film kwijt ben. Ik wacht wel op mijn eigen psychiater. Ik zei nog tegen hem ik gebruik deze medicatie en dosis al sinds 2009
afgelopen paar dagen ben ik kwijt, ik kan me niets van herinneren. het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik afgelopen maandag een gesprek heb gehad, en daarna is het licht voor 4 dagen uit geweest. de dinsdag, woensdag en donderdag herinner ik me niet meer. Ik zie dat ik dingen schijnbaar heb gekocht. dat kan ik herleiden door middel van kassabonnetjes. maar er zijn ook dingen waar ik geen bonnetje van heb. Gisteren heb ik contact gehad met een vervangeden psychiater( de mijne is op vakantie) en hij zegt de doseringen ven Lorazepam is veel te hoog. ik gebruik 6 tabletten van 2,5 mg en 4 seroquel van 4 mg. dat was wel goed, maar hij kon niet verklaren waarom ik een gedeelte van de film kwijt ben. Ik wacht wel op mijn eigen psychiater. Ik zei nog tegen hem ik gebruik deze medicatie en dosis al sinds 2009
zondag 9 augustus 2015 02:31
Wil graag even van mij afschrijven.
Ik zit weer in zwaar weer.
Oorzaak is een enorme trigger in de buurt. ( pedo)
De hele wond ligt weer open.
Zeer nare dromen, en ik zie in elke misschien onschuldige foto van een kind nare beelden van misbruik.
Mijn emoties vliegen alle kanten op, van boos naar verdrietig.
Mijn gevoel van veiligheid was al niet sterk, maar nu ervaar ik dat weer extreem.
Mijn partner is pas op vakantie geweest met zijn kids, dus ik was deels alleen met de jongste. Ik ben zo bang geweest, nee panisch in de nachten eigenlijk. Volledig in paniek. Stikken van ademnood bij elk geluidje tot aan denken dat ik een hartaanval had, verlammende angst.
Mijn grenzen liggen op het moment strak om mij heen, zelfbescherming ofzo. Maar ook het besef dat ik echt echt noooit meer op welke manier dan ook mijn grenzen aan diggelen wil zien vallen.
Ik ben het volwassen product van misbruik, en dat je dan oog in oog staat met iemand die zich verlekkert op kinderen..
Enorm pissed word ik er van. Ook kwaad dat ik kennelijk de rust niet kan krijgen om het minder invloed te laten hebben.
Ik voel aan de ene kant mijn kinderlijke kwetsbaarheid en verdriet,en aan de andere kant strijdlustige boosheid.
En dat botst intern vreselijk.
Ik zit weer in zwaar weer.
Oorzaak is een enorme trigger in de buurt. ( pedo)
De hele wond ligt weer open.
Zeer nare dromen, en ik zie in elke misschien onschuldige foto van een kind nare beelden van misbruik.
Mijn emoties vliegen alle kanten op, van boos naar verdrietig.
Mijn gevoel van veiligheid was al niet sterk, maar nu ervaar ik dat weer extreem.
Mijn partner is pas op vakantie geweest met zijn kids, dus ik was deels alleen met de jongste. Ik ben zo bang geweest, nee panisch in de nachten eigenlijk. Volledig in paniek. Stikken van ademnood bij elk geluidje tot aan denken dat ik een hartaanval had, verlammende angst.
Mijn grenzen liggen op het moment strak om mij heen, zelfbescherming ofzo. Maar ook het besef dat ik echt echt noooit meer op welke manier dan ook mijn grenzen aan diggelen wil zien vallen.
Ik ben het volwassen product van misbruik, en dat je dan oog in oog staat met iemand die zich verlekkert op kinderen..
Enorm pissed word ik er van. Ook kwaad dat ik kennelijk de rust niet kan krijgen om het minder invloed te laten hebben.
Ik voel aan de ene kant mijn kinderlijke kwetsbaarheid en verdriet,en aan de andere kant strijdlustige boosheid.
En dat botst intern vreselijk.
zondag 9 augustus 2015 09:59
quote:Anque schreef op 08 augustus 2015 @ 18:54:
Blondie, ik heb wat vragen.
Heb je contact met je broer? Heb je hem geconfronteerd?
Weet de rest van het gezin ervan? Hoe is het contact daarmee?
Als je niet antwoorden wilt, is dat natuurlijk prima. Mijn broer is 5 jaar ouder en toen wij allebei in de 20 waren hebben we erover gepraat. Hij heeft meerdere malen zijn excuses aangeboden. Hij heeft het ook aan onze moeder verteld waar ik bij was. Mijn moeder klapte helemaal dicht en wist niet hoe ze moest reageren. Ze heeft het er later nooit met mij over gehad wat me een beetje tegen viel van haar. Mijn broer had wel een schuldgevoel maar ging daar veel te ver in. Toen ik 15 was kreeg ik een vriend. Mijn broer is toen met mijn vriend gaan praten en zei van als Blondie moeite heeft met seks dan komt dat door mij want ik heb haar misbruikt. Ik was zo boos dat hij dat verteld had. Het was aan mij of ik dat zou vertellen of niet. Ik wilde het het liefst vergeten. Ik had ook nog niet eens seks gehad met die jongen. Die relatie is niks geworden maar ik heb wel tegen mijn broer gezegd dat ik er niet van gediend was dat hij het bij de volgende vriend weer zou vertellen. Toen ik 20 was kreeg ik verkering met mijn huidige man en weer had hij het verteld. O, ik was zo boos! Mijn broer zei dat hij dat voor mij had gedaan zodat mijn man wat voorzichtig met mij zou zijn. Gelukkig kan ik wel gewoon genieten van seks dus wat dat betreft heb ik er niks aan over gehouden. Mijn broer heeft sowieso al geen makkelijk karakter en is verslaafd aan de drank. Mijn ouders, mijn andere broer en ik hebben hem zo veel mogelijk willen helpen maar hij wilt zelf niet. Toen mijn ouders overleden waren hebben wij hem nog zo veel mogelijk bij gestaan maar wij zouden er zelf aan onderdoor gegaan zijn. Toen hebben mijn broer en ik het contact met hem verbroken nu al een jaar of 6 geleden. Ik mis hem niet en sinds ik het contact verbroken heb voel ik veel meer rust.
Blondie, ik heb wat vragen.
Heb je contact met je broer? Heb je hem geconfronteerd?
Weet de rest van het gezin ervan? Hoe is het contact daarmee?
Als je niet antwoorden wilt, is dat natuurlijk prima. Mijn broer is 5 jaar ouder en toen wij allebei in de 20 waren hebben we erover gepraat. Hij heeft meerdere malen zijn excuses aangeboden. Hij heeft het ook aan onze moeder verteld waar ik bij was. Mijn moeder klapte helemaal dicht en wist niet hoe ze moest reageren. Ze heeft het er later nooit met mij over gehad wat me een beetje tegen viel van haar. Mijn broer had wel een schuldgevoel maar ging daar veel te ver in. Toen ik 15 was kreeg ik een vriend. Mijn broer is toen met mijn vriend gaan praten en zei van als Blondie moeite heeft met seks dan komt dat door mij want ik heb haar misbruikt. Ik was zo boos dat hij dat verteld had. Het was aan mij of ik dat zou vertellen of niet. Ik wilde het het liefst vergeten. Ik had ook nog niet eens seks gehad met die jongen. Die relatie is niks geworden maar ik heb wel tegen mijn broer gezegd dat ik er niet van gediend was dat hij het bij de volgende vriend weer zou vertellen. Toen ik 20 was kreeg ik verkering met mijn huidige man en weer had hij het verteld. O, ik was zo boos! Mijn broer zei dat hij dat voor mij had gedaan zodat mijn man wat voorzichtig met mij zou zijn. Gelukkig kan ik wel gewoon genieten van seks dus wat dat betreft heb ik er niks aan over gehouden. Mijn broer heeft sowieso al geen makkelijk karakter en is verslaafd aan de drank. Mijn ouders, mijn andere broer en ik hebben hem zo veel mogelijk willen helpen maar hij wilt zelf niet. Toen mijn ouders overleden waren hebben wij hem nog zo veel mogelijk bij gestaan maar wij zouden er zelf aan onderdoor gegaan zijn. Toen hebben mijn broer en ik het contact met hem verbroken nu al een jaar of 6 geleden. Ik mis hem niet en sinds ik het contact verbroken heb voel ik veel meer rust.
zondag 9 augustus 2015 10:49
de 28 juli is mijn verkrachter weer eens bij mij aan de deur geweest en weer bedreigingen geuit. Dit zorgde er voor dat ik weer in herbelevingen, paniek, angsten en de hele rattaplan schoot. Ik zou diezelfde dag een gesprek hebben met mijn spver, die heb ik afgebeld, maar zij kwam met een tussen oplossing door naar mij toe te komen, heb uiteindelijk toegestemd. Nu zit ik er wel aan te denken om er een aangifte van te maken, maar weet niet of het nut heeft, wan het is zijn woord tegen de mijne, Het is alleen bij woorden gebleven.
Ook krijg ik in dezelfde week te horen dat mijn middelste zus Parkinson heeft.
afgelopen maandag ben ik wel op gesprek geweest en dat was zo moeilijk, dit gaat me steeds moeilijker af. Nu is mijn eigen spver op vakantie, er is dan gelukkig vervangster.
Gek word ik er van, wanneer is het nu over? wanneer heb ik eindelijk rust. Ook heb ik nog gesprek gehad met mijn psychiater, en zij zei, voorlopig zit je hier nog aan vast. dit kan wel eens een lange termijn gaan worden.
Ook krijg ik in dezelfde week te horen dat mijn middelste zus Parkinson heeft.
afgelopen maandag ben ik wel op gesprek geweest en dat was zo moeilijk, dit gaat me steeds moeilijker af. Nu is mijn eigen spver op vakantie, er is dan gelukkig vervangster.
Gek word ik er van, wanneer is het nu over? wanneer heb ik eindelijk rust. Ook heb ik nog gesprek gehad met mijn psychiater, en zij zei, voorlopig zit je hier nog aan vast. dit kan wel eens een lange termijn gaan worden.
vrijdag 25 september 2015 10:10
Mag ik hier even inbreken, een eigen topic voelt kwetsbaar en ik heb zo'n behoefte aan wat feedback van lotgenoten...
5 jaar geleden is mijn vader (tevens dader) overleden. Daarvoor heb ik hem, op 1x na, 5 jaar niet gezien. Ik was 15 toen het stopte omdat mijn ouders gingen scheiden (dramatische scheiding) en ik heb toen het contact verbroken. De tijd rondom het overlijden was vreselijk. We moesten stiekem naar het lijk kijken omdat zijn nieuwe gezin niet wilde dat wij er ook maar iets van wisten. Eenmaal in die rouwkamer stonden er tientallen bloemstukken, met mooie linten met prachtige teksten van mensen die ik niet ken en lag mijn vader daar opgebaard. Heeft een heleboel losgemaakt. We waren niet welkom op de crematie.
Nu 5 jaar later heb ik zoveel vragen dus heb ik het uitvaartcentrum gebeld. Toeval wil dat hij daar ook werkte dus de manager heeft me persoonlijk teruggebeld. Ze had alleen maar positieve verhalen over mijn vader: liefdevol en zorgzaam voor zijn vriendin en stiefkinderen, hart voor zijn werk, een gelukkig mens. Mijn vragen zijn nog steeds niet beantwoord.
Zo'n ander beeld dan dat ik van hem heb. Bij ons was hij dat allemaal niet. Hij had een ernstige, onbehandelde psychiatrische stoornis. Was onbetrouwbaar en heeft vreselijke dingen gedaan. En nu gaan er zoveel gedachten door mijn hoofd. Was ik zo'n slecht kind, heb ik erom gevraagd, heb ik het verdiend, hebben wij het slechtste in hem naar boven gehaald, waren we een mismatch?
En ook: 'Heeft hij dan nooit meer teruggekeken?'
Ik voel me vreselijk, ongewenst, ongeliefd. De afgelopen tien jaar heb ik grotendeels doorgebracht in de psychiatrie. Dat hij wel gelukkig is geweest en door is gegaan met zijn leven en letterlijk alle schepen achter zich heeft verbrand en ook nog eens een mooie dood is gestorven (gewoon niet meer wakker geworden, wel erg jong) voelt enigszins oneerlijk.
Mijn hart huilt.
5 jaar geleden is mijn vader (tevens dader) overleden. Daarvoor heb ik hem, op 1x na, 5 jaar niet gezien. Ik was 15 toen het stopte omdat mijn ouders gingen scheiden (dramatische scheiding) en ik heb toen het contact verbroken. De tijd rondom het overlijden was vreselijk. We moesten stiekem naar het lijk kijken omdat zijn nieuwe gezin niet wilde dat wij er ook maar iets van wisten. Eenmaal in die rouwkamer stonden er tientallen bloemstukken, met mooie linten met prachtige teksten van mensen die ik niet ken en lag mijn vader daar opgebaard. Heeft een heleboel losgemaakt. We waren niet welkom op de crematie.
Nu 5 jaar later heb ik zoveel vragen dus heb ik het uitvaartcentrum gebeld. Toeval wil dat hij daar ook werkte dus de manager heeft me persoonlijk teruggebeld. Ze had alleen maar positieve verhalen over mijn vader: liefdevol en zorgzaam voor zijn vriendin en stiefkinderen, hart voor zijn werk, een gelukkig mens. Mijn vragen zijn nog steeds niet beantwoord.
Zo'n ander beeld dan dat ik van hem heb. Bij ons was hij dat allemaal niet. Hij had een ernstige, onbehandelde psychiatrische stoornis. Was onbetrouwbaar en heeft vreselijke dingen gedaan. En nu gaan er zoveel gedachten door mijn hoofd. Was ik zo'n slecht kind, heb ik erom gevraagd, heb ik het verdiend, hebben wij het slechtste in hem naar boven gehaald, waren we een mismatch?
En ook: 'Heeft hij dan nooit meer teruggekeken?'
Ik voel me vreselijk, ongewenst, ongeliefd. De afgelopen tien jaar heb ik grotendeels doorgebracht in de psychiatrie. Dat hij wel gelukkig is geweest en door is gegaan met zijn leven en letterlijk alle schepen achter zich heeft verbrand en ook nog eens een mooie dood is gestorven (gewoon niet meer wakker geworden, wel erg jong) voelt enigszins oneerlijk.
Mijn hart huilt.
vrijdag 25 september 2015 10:24
Ik had het gevoel dat zijn excuses meer iets was zodat hij zelf van zijn schuldgevoel af zou komen. Het draaide zoals zo veel dingen weer meer om hem dan om mij. Hij had het niet over het leed wat hij mij had aangedaan maar hij had het over dat hij heel erg fout was geweest en daar moeilijk mee kon leven. Hij gelooft ook in karma en was bang om gestraft te worden. Dus nee, die excuses hebben mij niet geholpen.
zondag 27 september 2015 15:12
Skyler, wat vind ik wat jij doormaakte en nu nog doormaakt erg.
Ik heb heel wat jaren gedacht dat ik het heb toegestaan omdat ik zo'n behoefte had aan liefde dat ik dan dat maar 'aannam'.
Dat is schuldgevoel weet ik nu. Ik voelde schaamte en schuld, maar ik heb geleerd in therapie dat ik nergens schuldig aan ben.
Ook mijn vader is overleden. Niemand heeft mij ingelicht toen hij ziek werd, gestorven is, gecremeerd is. Heel heftig en moeilijk, toen ik het te weten kwam.
Lieve Skyler, mijn hart huilt met jou mee, je hebt dit echt niet verdiend hoor!
Ik heb heel wat jaren gedacht dat ik het heb toegestaan omdat ik zo'n behoefte had aan liefde dat ik dan dat maar 'aannam'.
Dat is schuldgevoel weet ik nu. Ik voelde schaamte en schuld, maar ik heb geleerd in therapie dat ik nergens schuldig aan ben.
Ook mijn vader is overleden. Niemand heeft mij ingelicht toen hij ziek werd, gestorven is, gecremeerd is. Heel heftig en moeilijk, toen ik het te weten kwam.
Lieve Skyler, mijn hart huilt met jou mee, je hebt dit echt niet verdiend hoor!
zondag 27 september 2015 17:21
Bedankt voor je reactie Anque, wat erg dat jou hetzelfde is overkomen en dat je vader ook al is overleden. Erg dat je zo buitengesloten hebben. Niet eerlijk, hij heeft er zelf voor gekozen om dingen te doen die niet horen en het minste wat zijn familie had kunnen doen is je inlichten over zijn dood. Ik ben blij dat ze dat bij ons wel gedaan hebben, al was het met tegenzin. Nu heb je echt nooit meer de mogelijkheid voor enige vorm van afscheid of erkenning.
Hier erg slechte dagen nadat ik hier heb geschreven. Weer volledig terug in oud gedrag. Morgen moet ik naar mijn psycholoog en ik weet dat het voor mij beter is om te gaan maar ik dissociër momenteel veel en vind het erg lastig om in de regiotaxi te gaan (vaak alleen ik met mannelijke chauffeur). Maar even kijken of het lukt.
Hier erg slechte dagen nadat ik hier heb geschreven. Weer volledig terug in oud gedrag. Morgen moet ik naar mijn psycholoog en ik weet dat het voor mij beter is om te gaan maar ik dissociër momenteel veel en vind het erg lastig om in de regiotaxi te gaan (vaak alleen ik met mannelijke chauffeur). Maar even kijken of het lukt.
zondag 27 september 2015 17:50
Heel af en toe heb ik stukjes gelezen in dit topic. Durfde niet altijd. Nu zie ik het topic weer voorbij komen. Sinds kort weet ik het zeker. Ik ben misbruikt. Altijd wist ik dat er van alles niet in de haak was, maar kon de vinger er niet op leggen. Contact met mijn vader had ik al 22 jaar meer. Afgelopen april, zag ik op een ochtend dat mijn broer had gebeld. Hij had het een aantal keren geprobeerd, maar ik had de telefoon niet gehoord. Hij had toen maar de voice mail ingesproken; "papa is afgelopen nacht overleden". Ik wist in eerste instantie gewoon niet over wie hij het had. Ik heb het bericht nog eens geluisterd en dacht serieus; over wie gaat dit. Zo stom. Later drong het tot mij door. Ik heb nauwelijks herinneringen tot mijn elfde jaar. Alleen losse puzzelstukjes. En toen, alsof zijn overlijden een soort toestemming was voor verborgen herinneringen, kwam er van alles naar boven. Nu weet ik dat ik als kind regelmatig gedrogeerd ben en misbruikt. Ik had op dat moment nog therapie. Ben super goed opgevangen en kreeg snel extra therapie voor wat er 'opeens' gebeurde. Dat er een puzzel enigszins compleet is geeft aan de ene kant rust. Aan de andere kant voelt het ook heel eenzaam. Ik heb er tot nu toe alleen met mijn therapeuten over gesproken. Met familie delen is geen optie. Dus nu de moet verzamelt om het hier te delen. Is toch een stap.
Ja, dat is toekomst muziek... Dat is mooi om naar te luisteren..
zondag 27 september 2015 19:52
Dapper dat je het gedeeld hebt Marielle. Heftig verhaal, enigszins vergelijkbaar. Ik was wel al bezig met traumatherapie maar mijn emoties, herinneringen en herbelevingen kwamen in sneltreinvaart na zijn dood. Ook ik ben erg goed opgevangen. Fijn dat jij dat ook hebt ervaren!
Lijkt me erg eenzaam om het alleen met therapeuten te kunnen delen. Aan de ene kant erg veilig maar aan de andere kant kan je die niet 's avonds even bellen als het je aanvliegt. Hier mag je wat mij betreft altijd schrijven, je mag ook een pb sturen als je dat fijn vindt. Je staat er zeker niet alleen voor, wij als lotgenoten weten waar je doorheen gaat.
Heel veel sterkte
Lijkt me erg eenzaam om het alleen met therapeuten te kunnen delen. Aan de ene kant erg veilig maar aan de andere kant kan je die niet 's avonds even bellen als het je aanvliegt. Hier mag je wat mij betreft altijd schrijven, je mag ook een pb sturen als je dat fijn vindt. Je staat er zeker niet alleen voor, wij als lotgenoten weten waar je doorheen gaat.
Heel veel sterkte
zondag 27 september 2015 20:09
Bedankt skyler. Deze reactie doet goed. Sinds tien maanden ben ik druk aan bouwen aan mijn sociaal netwerk en dat gaat best goed. Sommige weten van mijn cptss, maar dit soort onderwerpen bespeel je toch niet zo maar even bij de koffie. Mijn therapie is afgelopen maandag afgesloten. Ik mag wel contact opnemen wanneer het nodig is. In januari staat er een follow up afspraak.
Binnenkort heb ik een afspraak met een vriendin die ik al heel lang ken. Wie weet is er ruimte om het met haar te delen. Het is in ieder geval goed om te ervaren dat ik het hier kan delen. Je uitnodiging voor een pb zal ik zeker onthouden. Bedankt.
Binnenkort heb ik een afspraak met een vriendin die ik al heel lang ken. Wie weet is er ruimte om het met haar te delen. Het is in ieder geval goed om te ervaren dat ik het hier kan delen. Je uitnodiging voor een pb zal ik zeker onthouden. Bedankt.
Ja, dat is toekomst muziek... Dat is mooi om naar te luisteren..