Psyche
alle pijlers
Misbruikt door oudere broer
woensdag 24 augustus 2016 06:54
Hallo, ik wil graag mijn verhaal hier kwijt en ben benieuwd naar reacties van misschien wel lotgenoten. Ik ben nu 54 en ben een man. Toen ik ongeveer 9 a 10 jaar oud was ben ik misbruikt door mijn oudere broer. Het is een gebeurtenis die ik heel erg lang voor mij heb gehouden. Ik heb het nooit durven vertellen, uit schaamte maar ook om te voorkomen dat ons hele gezin uit elkaar zou vallen. Ik wist als ik het zou openbaren dat het onze familie zou verscheuren.
Een aantal jaren geleden ben ik er wel voor onder behandeling geweest bij een Psycholge. Ik vond en vind het nog steeds moeilijk om erover te spreken.
Ik heb onlangs mijn oudere broer er wel mee geconfronteerd. Het was het gevolg van een meningsverschil waarin hij zich zo autoritair opstelde dat er iets brak in mij. Toen heb ik het hem voor de voeten geworpen. Hij reageerde zoals ik wel had verwacht. Ik was gek en het was natuurlijk niet waar. Ook zijn vrouw vertelde mij dat ik niet hoefde te rekenen op enige compassie en dat zij voor de volle 1000% achter haar man staat. Ik werd dus eigenlijk uitgemaakt voor leugenaar. Iets wat ik als zeer pijnlijk en verdrietig heb ervaren. Na al die jaren zelf met het probleem te hebben gelopen, ik had en heb daar nog steeds last van op vele manieren. En alls je het dan openbaart wordt je weggezet als leugenaar.
De relatie tussen mijn broer en zijn vroouw is hierdooor behoorlijk bekoeld. Mijn moeder van 83 heeft door dat er iets aan de hand is maar ze kan er de vinger niet achter krijgen. Ik heb haar gezegd dat ik mijn broer en zijn vrouw niet meer hoef te zien.
Mijn moeder vind dat natuuurlijk verschrikkelijk en ze begrijpt het natuurlijk ook niet omdat ik niet de werkelijke reden heb verteld.
Wat vinden mensen die wellicht in een zelfde soort situatie hebben gezeten wat ik moet doen? Moet ik het mijn moeder van wie ik zielsveel hou vertellen? Dat zal haar uiteraard veel verdriet doen en dat wil ik natuurlijk niet. Aan de andere kant blijft ze nu vragen wat er toch aan de hand is en begrijpt ze de situatie niet.
Wat te doen?
Bij vooorbaat dank voor een reactie
Met vriendelijke groet
Een aantal jaren geleden ben ik er wel voor onder behandeling geweest bij een Psycholge. Ik vond en vind het nog steeds moeilijk om erover te spreken.
Ik heb onlangs mijn oudere broer er wel mee geconfronteerd. Het was het gevolg van een meningsverschil waarin hij zich zo autoritair opstelde dat er iets brak in mij. Toen heb ik het hem voor de voeten geworpen. Hij reageerde zoals ik wel had verwacht. Ik was gek en het was natuurlijk niet waar. Ook zijn vrouw vertelde mij dat ik niet hoefde te rekenen op enige compassie en dat zij voor de volle 1000% achter haar man staat. Ik werd dus eigenlijk uitgemaakt voor leugenaar. Iets wat ik als zeer pijnlijk en verdrietig heb ervaren. Na al die jaren zelf met het probleem te hebben gelopen, ik had en heb daar nog steeds last van op vele manieren. En alls je het dan openbaart wordt je weggezet als leugenaar.
De relatie tussen mijn broer en zijn vroouw is hierdooor behoorlijk bekoeld. Mijn moeder van 83 heeft door dat er iets aan de hand is maar ze kan er de vinger niet achter krijgen. Ik heb haar gezegd dat ik mijn broer en zijn vrouw niet meer hoef te zien.
Mijn moeder vind dat natuuurlijk verschrikkelijk en ze begrijpt het natuurlijk ook niet omdat ik niet de werkelijke reden heb verteld.
Wat vinden mensen die wellicht in een zelfde soort situatie hebben gezeten wat ik moet doen? Moet ik het mijn moeder van wie ik zielsveel hou vertellen? Dat zal haar uiteraard veel verdriet doen en dat wil ik natuurlijk niet. Aan de andere kant blijft ze nu vragen wat er toch aan de hand is en begrijpt ze de situatie niet.
Wat te doen?
Bij vooorbaat dank voor een reactie
Met vriendelijke groet
woensdag 24 augustus 2016 07:16
To, wat naar dat je deze ervaring lang alleen hebt gedragen en wat dapper dat je hulp hebt gevraagd van die psychologe en je broer erop aangesproken.
Afhankelijk van de situatie, of het misbruik eenmalig of structureel was en hoe oud je broer zelf was, kan ik me voorstellen dat je dit niet voor je wilt houden, maar vraag je af of het iets toevoegt voor jouzelf als je het je moeder zou vertellen.
Helpt het jouw verwerking als ze het zou weten of heb je met de hulp van de psychologe en het erop aanspreken van je broer al voldoende stappen gezet voor jezelf? Je zult waarschijnlijk nooit via je moeder alsnog erkenning krijgen van je broer, mocht je daarop hopen.
Ik heb geen ervaring met zo'n situatie, wens je wijsheid toe. Maar die heb je zo te lezen wel.
Afhankelijk van de situatie, of het misbruik eenmalig of structureel was en hoe oud je broer zelf was, kan ik me voorstellen dat je dit niet voor je wilt houden, maar vraag je af of het iets toevoegt voor jouzelf als je het je moeder zou vertellen.
Helpt het jouw verwerking als ze het zou weten of heb je met de hulp van de psychologe en het erop aanspreken van je broer al voldoende stappen gezet voor jezelf? Je zult waarschijnlijk nooit via je moeder alsnog erkenning krijgen van je broer, mocht je daarop hopen.
Ik heb geen ervaring met zo'n situatie, wens je wijsheid toe. Maar die heb je zo te lezen wel.
woensdag 24 augustus 2016 08:05
woensdag 24 augustus 2016 08:13
Zoek vooral zelf hulp. Zorg dat je er zelf mee om kunt gaan. Jouw zorg ligt nu bij jezelf, niet bij hoe je broer reageert. Als je jezelf gesterkt hebt, kun je de opmerkingen van je broer (beter) aan.
Het gaat nu niet om hem straffen, het gaat om zelf beter worden.
(en ik zou je moeder er proberen buiten te laten).
Het gaat nu niet om hem straffen, het gaat om zelf beter worden.
(en ik zou je moeder er proberen buiten te laten).
woensdag 24 augustus 2016 08:28
woensdag 24 augustus 2016 08:30
Ik vind je moeder niet zo onschuldig als dat jij haar voorstelt. Ze heeft je onvoldoende beschermd en je onvoldoende veiligheid geboden om haar hulp in te roepen. Ernstige fouten als je het mij vraagt. Ik zou haar ook niet meer willen zien.
Daders confronteren heeft geen zin.
Daders confronteren heeft geen zin.
Krijg de rambam. Allemaal.
woensdag 24 augustus 2016 09:00
quote:awelmerci schreef op 24 augustus 2016 @ 08:30:
Ik vind je moeder niet zo onschuldig als dat jij haar voorstelt. Ze heeft je onvoldoende beschermd en je onvoldoende veiligheid geboden om haar hulp in te roepen. Ernstige fouten als je het mij vraagt. Ik zou haar ook niet meer willen zien.
Daders confronteren heeft geen zin.
Wrijf het maar lekker in.
Wat en onzin, klasgenoot werd jaren sexueel misbruikt door haar eigen vader.
Haar moeder had nooit wat door.
Want o wee als ze wat zou gaan vertellen dan zou pa haar levend begraven.
Of al die incestverhalen waar opa's de daders zijn? De kleinkinderen dan ook maar nooit uit laten logeren?
TO, ik zou het toch voor het verwerkingsproces aan je moeder vertellen.
Straks is zij er niet meer en zal je altijd spijt hebben. Wat zegt de Psycholoog erover?
Ik vind je moeder niet zo onschuldig als dat jij haar voorstelt. Ze heeft je onvoldoende beschermd en je onvoldoende veiligheid geboden om haar hulp in te roepen. Ernstige fouten als je het mij vraagt. Ik zou haar ook niet meer willen zien.
Daders confronteren heeft geen zin.
Wrijf het maar lekker in.
Wat en onzin, klasgenoot werd jaren sexueel misbruikt door haar eigen vader.
Haar moeder had nooit wat door.
Want o wee als ze wat zou gaan vertellen dan zou pa haar levend begraven.
Of al die incestverhalen waar opa's de daders zijn? De kleinkinderen dan ook maar nooit uit laten logeren?
TO, ik zou het toch voor het verwerkingsproces aan je moeder vertellen.
Straks is zij er niet meer en zal je altijd spijt hebben. Wat zegt de Psycholoog erover?
Girls compete with each other, women empower one another
woensdag 24 augustus 2016 09:01
Ondanks je therapie en zoveel decennia verder is het je toch niet gelukt om het een plek te geven. Ik kan me dat best voorstellen als je tegen iedereen moet doen alsof er niks is gebeurd. Ik zou het toch denk ik aan je moeder vertellen. Natuurlijk, ze is oud maar jij moet toch een keer verder kunnen met je leven. Ik zou als moeder, hoe oud ik ook zou zijn, het toch willen weten. En weet je, je hebt decennia met iedereen rekening gehouden en het is tijd dat je nu aan je zelf gaat denken en wat jou helpt om het een plek te geven. Als schreeuw je het morgen van de daken en vindt je familie het genant, zij hoeven niet te dealen met jouw gevoel en jij wel. Schaam je niet meer, neem niemand in bescherming, je kan nog zoveel van je leven maken als je deze last kan verlichten dus open die beerput en ga voor je zelf .
Dat je broer ontkent en zijn vrouw achter hem staat is logisch, hij zal altijd ontkennen (daders hebben die neiging) en zijn vrouw weet blijkbaar van niks en haar eerste reactie zal altijd zijn om achter haar man te staan (zou ik ook doen)maar blijkbaar hebben vertrouwt ze de reactie van haar man ook niet dus er zullen wel wat akkefietjes in hun huwelijk zijn gebeurd waardoor het tussen hun bekoeld is. Dat is overigens niet jouw schuld, je broer is voor 100% verantwoordelijk voor alles wat voortvloeit uit zijn handelingen. Dus laat je door niemand wat aanpraten, je komt niet te laat naar buiten met deze informatie, je wil jullie familie niet opbreken, je moeder kwetsen, je bent geen egoïst of een jammeraar, je komt nu eindelijk op voor iets wat je al lang geleden had moeten doen. Soms is het heel simpel, als jij niet voor je zelf zorgt en voor je zelf opkomt doet helemaal niemand dat.
Dat je broer ontkent en zijn vrouw achter hem staat is logisch, hij zal altijd ontkennen (daders hebben die neiging) en zijn vrouw weet blijkbaar van niks en haar eerste reactie zal altijd zijn om achter haar man te staan (zou ik ook doen)maar blijkbaar hebben vertrouwt ze de reactie van haar man ook niet dus er zullen wel wat akkefietjes in hun huwelijk zijn gebeurd waardoor het tussen hun bekoeld is. Dat is overigens niet jouw schuld, je broer is voor 100% verantwoordelijk voor alles wat voortvloeit uit zijn handelingen. Dus laat je door niemand wat aanpraten, je komt niet te laat naar buiten met deze informatie, je wil jullie familie niet opbreken, je moeder kwetsen, je bent geen egoïst of een jammeraar, je komt nu eindelijk op voor iets wat je al lang geleden had moeten doen. Soms is het heel simpel, als jij niet voor je zelf zorgt en voor je zelf opkomt doet helemaal niemand dat.
woensdag 24 augustus 2016 09:21
Wat een rot situatie to.
Ik ben het met eerdere Posts eens dat je waarschijnlijk moet accepteren dat je broer nooit anders zal gaan reageren. Geen contact lijkt mij dan een prima optie. Als je dit aan je moeder vertelt verwacht je dan dat ze je steunt. Vaak vinden mensen, en zeker de oudere generatie, dit soort thema's zo moeilijk dat ze het liever niet willen bespreken. Daarmee zou je nog een afwijzing voor je kiezen kunnen krijgen. Ben je daar sterk genoeg voor en is dat het je eventueel waard?
Ik ben het met eerdere Posts eens dat je waarschijnlijk moet accepteren dat je broer nooit anders zal gaan reageren. Geen contact lijkt mij dan een prima optie. Als je dit aan je moeder vertelt verwacht je dan dat ze je steunt. Vaak vinden mensen, en zeker de oudere generatie, dit soort thema's zo moeilijk dat ze het liever niet willen bespreken. Daarmee zou je nog een afwijzing voor je kiezen kunnen krijgen. Ben je daar sterk genoeg voor en is dat het je eventueel waard?
woensdag 24 augustus 2016 10:00
woensdag 24 augustus 2016 10:14
Ik zou het wel aan mijn moeder vertellen, anders weet ze totaal niet waardoor jullie zo gebrouilleerd zijn en gaat je moeder een bepaalde kant kiezen, vaak de kant van de sterkste, de meest geslaagde, waar ze het meest trots op is. Iedereen heeft recht op de werkelijkheid.
Wel bestaat de kans dat ze daarna alsnog zijn kant kiest omdat ze denkt dat je overdrijft. Maar dan heb je je helemaal geuit, de anderen weten dan wat jouw beweegredenen zijn en hoeven daarover niet meer te fantaseren en daarna kan je door met je leven, eventueel ook zonder je moeder.
Wel bestaat de kans dat ze daarna alsnog zijn kant kiest omdat ze denkt dat je overdrijft. Maar dan heb je je helemaal geuit, de anderen weten dan wat jouw beweegredenen zijn en hoeven daarover niet meer te fantaseren en daarna kan je door met je leven, eventueel ook zonder je moeder.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 24 augustus 2016 10:22
Als ik moeder was, hoe oud ook, zou ik zoiets willen weten.
Je kunt het niet opgemerkt hebben, niets gemerkt hebben (...), maar het lijkt me dat ze toch altijd wel iets 'gevoeld' moet hebben, waar ze misschien niet de vinger op kon leggen. Misschien wordt er voor haar ook wel e.e.a. duidelijk als je openheid van zaken geeft.
Veel sterkte, wat je ook doet, TO.
Je kunt het niet opgemerkt hebben, niets gemerkt hebben (...), maar het lijkt me dat ze toch altijd wel iets 'gevoeld' moet hebben, waar ze misschien niet de vinger op kon leggen. Misschien wordt er voor haar ook wel e.e.a. duidelijk als je openheid van zaken geeft.
Veel sterkte, wat je ook doet, TO.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 24 augustus 2016 10:27
Ik vind je heel dapper.
Je hebt er goed aan gedaan, om je broer ermee te confronteren.
Diep van binnen weet hij ook wel dat hij fout zat en zit, en misschien dacht hij al die jaren dat jij het vergeten was, en dacht hij ermee weg te komen, maar nu weet hij dat jij het je nog steeds herinnert, en er mee zit.
Ik hoop dat hij er slappeloze nachten van heeft.
Verder zou ik het je moeder wel vertellen, dan kan zij hem er ook mee confronteren.
woensdag 24 augustus 2016 10:46
woensdag 24 augustus 2016 10:51
Wat erg Ben, dat dit je overkomen is.
Ik weet niet of het een eenmalige gebeurtenis was, en hoe oud je broer indertijd was? Daar hangt van af, of er een mogelijkheid bestaat dat hij het zich werkelijk niet meer kan herinneren.
Dit fenomeen heb je soms ook bij mensen die als kind ernstig gepest zijn. Als ze decennia later de pesters ermee confronteren, kunnen die zich niets meer herinneren van het leed dat ze veroorzaakt hebben, terwijl het slachtoffer er nog bijna dagelijks last van heeft. Mensen kunnen heel selectief onthouden/vergeten.
Ik weet niet of het een eenmalige gebeurtenis was, en hoe oud je broer indertijd was? Daar hangt van af, of er een mogelijkheid bestaat dat hij het zich werkelijk niet meer kan herinneren.
Dit fenomeen heb je soms ook bij mensen die als kind ernstig gepest zijn. Als ze decennia later de pesters ermee confronteren, kunnen die zich niets meer herinneren van het leed dat ze veroorzaakt hebben, terwijl het slachtoffer er nog bijna dagelijks last van heeft. Mensen kunnen heel selectief onthouden/vergeten.
woensdag 24 augustus 2016 12:23
quote:Java schreef op 24 augustus 2016 @ 10:51:
Dit fenomeen heb je soms ook bij mensen die als kind ernstig gepest zijn. Als ze decennia later de pesters ermee confronteren, kunnen die zich niets meer herinneren van het leed dat ze veroorzaakt hebben, terwijl het slachtoffer er nog bijna dagelijks last van heeft. Mensen kunnen heel selectief onthouden/vergeten.En situaties anders interpreteren. Dat je je iets herinnert betekent niet dat dat de enige juiste Waarheid is.
Dit fenomeen heb je soms ook bij mensen die als kind ernstig gepest zijn. Als ze decennia later de pesters ermee confronteren, kunnen die zich niets meer herinneren van het leed dat ze veroorzaakt hebben, terwijl het slachtoffer er nog bijna dagelijks last van heeft. Mensen kunnen heel selectief onthouden/vergeten.En situaties anders interpreteren. Dat je je iets herinnert betekent niet dat dat de enige juiste Waarheid is.
woensdag 24 augustus 2016 15:16
Hallo,
Jeetje wat veel reacties en dat in zo'n korte tijd. Had ik niet verwacht moet ik eerlijk zeggen. Iedereen bedankt voor zijn haar bijdrage.
Het blijft moeilijk. Ik vraag me ook wel eens af of ik het wel had moeten zeggen. Ik heb er nu al een hoop ellende door. Als ik mijn mond had gehouden was er niets gebeurd.
Is 1 keer misbruik minder erg dan drie keer, of 10 keer? Ik weet dat niet om eerlijk te zijn. Ik heb in ieder geval van 1 keer altijd last gehad in relaties en nog. Altijd spoken die gedachtes en beelden door mijn hoofd en dat is erg onplezierig. Hoe ik zo'n lange tijd mijn mond heb kunnen houden vraag ik mij ook wel eens af. Ik denk toch de schaamte maar ook het feit dat ik mij heel goed realiseerde dat als ik het openbaar zou maken het beeld van ons ideale voorbeeld gezinnetje volledig aan splinters zou gaan.
Ben ik uit op wraak? Nee zeker niet, in zijn geheel niet zelfs. Ik vind het treurig dat het ontkent wordt ook al had ik dat wel verwacht. Ik wist gewoon dat hij het zou ontkennen. Ook heb ik er over nagedacht wat nou als hij het echt niet meer weet? Hij was 15 toen het gebeurd en ik 9 jaar. Als hij het echt niet meer weet dan moet dit vreselijk voor hem zijn. Alhoewel ik mij niet kan voorstellen hoe iemand zoiets kan vergeten. Maar het gebeurd ik heb daar over gelezen.
Het schijnt overigens erg veel voor te komen tussen zeg maar kinderen. Ook daar heb ik veel over gelezen en soms vraag ik mij af overdrijf ik niet. Wat heb je je allemaal op de hals gehaald. Punt blijft natuurlijk dat hij heel goed wist dat het fout was. Het moest stiekum en ik mocht niets vertellen tegen mijn ouders.
Ik denk zelf niet dat mijn ouders ooit iets door hebben gehad. Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker. Wat voegt het toe als ik het mijn moeder vertel? Ja dat is een goede vraag. Het vervelende is dat ik heb aangegeven mijn broer en zijn vroew niet meer te willen zien. Dat vind je als moeder natuurlijk erg dat begrijp ik en als je er dan geen wichtige verklaring voor krijgt dan snap je natuurlijk niet waarom ik ze niet meer wil zien. Dat zou het toevoegen dat ze mijn besluit wel begrijpt.
Erkenninng van mijn broer zal er wel nooit komen. Ik vind het jammer dat zij zich ook verder helemaal afsluiten. Ze willen gewoon geen contact meer. Ik heb ze nog een mail gestuurd met daarin een opening maar daar heb ik geen reactie op gekregen.
Ik ga mij nog eens beraden wat te doen.
Iedereen heel erg bedankt!
Jeetje wat veel reacties en dat in zo'n korte tijd. Had ik niet verwacht moet ik eerlijk zeggen. Iedereen bedankt voor zijn haar bijdrage.
Het blijft moeilijk. Ik vraag me ook wel eens af of ik het wel had moeten zeggen. Ik heb er nu al een hoop ellende door. Als ik mijn mond had gehouden was er niets gebeurd.
Is 1 keer misbruik minder erg dan drie keer, of 10 keer? Ik weet dat niet om eerlijk te zijn. Ik heb in ieder geval van 1 keer altijd last gehad in relaties en nog. Altijd spoken die gedachtes en beelden door mijn hoofd en dat is erg onplezierig. Hoe ik zo'n lange tijd mijn mond heb kunnen houden vraag ik mij ook wel eens af. Ik denk toch de schaamte maar ook het feit dat ik mij heel goed realiseerde dat als ik het openbaar zou maken het beeld van ons ideale voorbeeld gezinnetje volledig aan splinters zou gaan.
Ben ik uit op wraak? Nee zeker niet, in zijn geheel niet zelfs. Ik vind het treurig dat het ontkent wordt ook al had ik dat wel verwacht. Ik wist gewoon dat hij het zou ontkennen. Ook heb ik er over nagedacht wat nou als hij het echt niet meer weet? Hij was 15 toen het gebeurd en ik 9 jaar. Als hij het echt niet meer weet dan moet dit vreselijk voor hem zijn. Alhoewel ik mij niet kan voorstellen hoe iemand zoiets kan vergeten. Maar het gebeurd ik heb daar over gelezen.
Het schijnt overigens erg veel voor te komen tussen zeg maar kinderen. Ook daar heb ik veel over gelezen en soms vraag ik mij af overdrijf ik niet. Wat heb je je allemaal op de hals gehaald. Punt blijft natuurlijk dat hij heel goed wist dat het fout was. Het moest stiekum en ik mocht niets vertellen tegen mijn ouders.
Ik denk zelf niet dat mijn ouders ooit iets door hebben gehad. Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker. Wat voegt het toe als ik het mijn moeder vertel? Ja dat is een goede vraag. Het vervelende is dat ik heb aangegeven mijn broer en zijn vroew niet meer te willen zien. Dat vind je als moeder natuurlijk erg dat begrijp ik en als je er dan geen wichtige verklaring voor krijgt dan snap je natuurlijk niet waarom ik ze niet meer wil zien. Dat zou het toevoegen dat ze mijn besluit wel begrijpt.
Erkenninng van mijn broer zal er wel nooit komen. Ik vind het jammer dat zij zich ook verder helemaal afsluiten. Ze willen gewoon geen contact meer. Ik heb ze nog een mail gestuurd met daarin een opening maar daar heb ik geen reactie op gekregen.
Ik ga mij nog eens beraden wat te doen.
Iedereen heel erg bedankt!
woensdag 24 augustus 2016 16:26
Kans is groot dat je broer het zelf verdrongen heeft, als jochie van 15 toen, en als het niet iets systematisch was dat jaren aanhield. Dus dan kan je broer die confrontatie met zichzelf ook niet aan, vooral niet als zijn eigen gezinsleven voor hem op het spel staat.
Hij heeft verder waarschijnlijk dus totaal geen idee van hoe het jou jouw hele leven heeft beïnvloed, terwijl het dus wel een serieuze gebeurtenis is.
Jouw moeder zal er ook niet makkelijk iets mee kunnen. Kubler-Ross model van verwerking, fase 1: ontkenning, fase 2: woede etc. En dat kan best moeilijk en traag gaan voor iemand die al in de 80 is.
Hij heeft verder waarschijnlijk dus totaal geen idee van hoe het jou jouw hele leven heeft beïnvloed, terwijl het dus wel een serieuze gebeurtenis is.
Jouw moeder zal er ook niet makkelijk iets mee kunnen. Kubler-Ross model van verwerking, fase 1: ontkenning, fase 2: woede etc. En dat kan best moeilijk en traag gaan voor iemand die al in de 80 is.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
