Psyche
alle pijlers
moedermaffia
vrijdag 17 oktober 2014 15:25
Hallo allemaal,
Ik wil graag even mijn relaas kwijt over wat ik allemaal hoor en zie ten tijde van mijn lang gekoesterde kinderwens en het moment nu dat de zwangerschap daar eindelijk is.
Toen het bij ons niet wilde lukken kregen wij al steevast de vraag wanneer het er van zou komen en op het werk werd ik veelbelovend aangekeken of ik de 'volgende' zou zijn. Uiteindelijk heeft dit geleid tot het besluit om er maar open over te zijn dat alles niet vanzelf lukt, zodat ik deze stomme vragen ook niet meer kreeg. Gevolg was dat men wel meer begrip kreeg, maar er waren ook een aantal mensen die je dan toch met een bepaald soort medelijden aankijken en dit laten merken. (is ook niet prettig).
ik heb zelfs eens een kinderverjaardag bijgewoond waar het continu ging over CC's voeding en over groeicurves van hun kroost. Uiteindelijk kwam de vraag mijn richting op of ik ook kinderen had.. Toen ik 'nee' antwoordde (vreemden hoefden wat mij betreft niet van mijn geschiedenis af te weten), stopte onmiddellijk het gesprek naar me en werd ik verder genegeerd. Heel bizar..
Nu ben ik zwanger van de 1e na drie en een half jaar en wat zijn we blij! Maar het valt me tegelijkertijd op dat sinds het bekend is bepaalde mensen (en vooral vrouwen) me anders behandelen. Sommige vage kennissen willen het contact aanhalen nu ze weten dat ik in verwachting ben (welkom bij de club, lijkt het wel) en mijn schoonmoeder die me liever kwijt dan rijk was, is nu ineens erg bezorgd om mijn wel een wee. WTF!
Ik ben dol op kinderen en ben zeer gelukkig met de zwangerschap, maar ben ook nog gewoon mezelf. Ik vind het raar dat men nu wel je anders benadert en je bij 'de (moeder)club' wil betrekken, althans zo lijkt het, en er vanuit bepaalde hoeken daarvoor amper interesse was in mijn persoon...
Wie herkent dit?
Ik wil graag even mijn relaas kwijt over wat ik allemaal hoor en zie ten tijde van mijn lang gekoesterde kinderwens en het moment nu dat de zwangerschap daar eindelijk is.
Toen het bij ons niet wilde lukken kregen wij al steevast de vraag wanneer het er van zou komen en op het werk werd ik veelbelovend aangekeken of ik de 'volgende' zou zijn. Uiteindelijk heeft dit geleid tot het besluit om er maar open over te zijn dat alles niet vanzelf lukt, zodat ik deze stomme vragen ook niet meer kreeg. Gevolg was dat men wel meer begrip kreeg, maar er waren ook een aantal mensen die je dan toch met een bepaald soort medelijden aankijken en dit laten merken. (is ook niet prettig).
ik heb zelfs eens een kinderverjaardag bijgewoond waar het continu ging over CC's voeding en over groeicurves van hun kroost. Uiteindelijk kwam de vraag mijn richting op of ik ook kinderen had.. Toen ik 'nee' antwoordde (vreemden hoefden wat mij betreft niet van mijn geschiedenis af te weten), stopte onmiddellijk het gesprek naar me en werd ik verder genegeerd. Heel bizar..
Nu ben ik zwanger van de 1e na drie en een half jaar en wat zijn we blij! Maar het valt me tegelijkertijd op dat sinds het bekend is bepaalde mensen (en vooral vrouwen) me anders behandelen. Sommige vage kennissen willen het contact aanhalen nu ze weten dat ik in verwachting ben (welkom bij de club, lijkt het wel) en mijn schoonmoeder die me liever kwijt dan rijk was, is nu ineens erg bezorgd om mijn wel een wee. WTF!
Ik ben dol op kinderen en ben zeer gelukkig met de zwangerschap, maar ben ook nog gewoon mezelf. Ik vind het raar dat men nu wel je anders benadert en je bij 'de (moeder)club' wil betrekken, althans zo lijkt het, en er vanuit bepaalde hoeken daarvoor amper interesse was in mijn persoon...
Wie herkent dit?
vrijdag 17 oktober 2014 19:58
Het valt me op hoe vrouwen soms zich groeperen rond een vrouw die zwanger is met `hoe is het nou` etc. Die wordt dan ineens het middelpunt van de belangstelling. Begrijpen doe ik het niet want ik maak niet deel uit van dat wereldje. Het doet mij niets. Mensen worden al eeuwen zwanger, daarom bestaan we nog.
Maar ik vind het leuk dat je zegt dat je nog steeds dezelfde persoon bent.
Maar ik vind het leuk dat je zegt dat je nog steeds dezelfde persoon bent.
vrijdag 17 oktober 2014 20:00
@bloemetje777, ff puur uit nieuwsgierigheid, heb jij kinderen?
Verder wel eens dat het feit dat je moeder bent niet betekent dat je tot 1 club behoort. Zoveel mensen zoveel verschillende moeders. Als ik alleen al om me heen kijk op het schoolplein staan daar zoveel moeders die een heel ander leven leiden. Het enige wat wel zo is, is het feit dat je kind altijd voor gaat, het is een enorme verantwoordelijkheid en houden van die niet te vergelijken is met een het hebben van een huisdier. (Ik hou erg van m'n katten maar door t vuur ga ik alleen voor m'n kinderen. Daar breng je offers voor als t nodig is)
Verder wel eens dat het feit dat je moeder bent niet betekent dat je tot 1 club behoort. Zoveel mensen zoveel verschillende moeders. Als ik alleen al om me heen kijk op het schoolplein staan daar zoveel moeders die een heel ander leven leiden. Het enige wat wel zo is, is het feit dat je kind altijd voor gaat, het is een enorme verantwoordelijkheid en houden van die niet te vergelijken is met een het hebben van een huisdier. (Ik hou erg van m'n katten maar door t vuur ga ik alleen voor m'n kinderen. Daar breng je offers voor als t nodig is)
vrijdag 17 oktober 2014 20:02
quote:iones schreef op vrijdag 17 oktober 2014 19:58 Het valt me op hoe vrouwen soms zich groeperen rond een vrouw die zwanger is met `hoe is het nou` etc. Die wordt dan ineens het middelpunt van de belangstelling. Begrijpen doe ik het niet want ik maak niet deel uit van dat wereldje. Het doet mij niets. Mensen worden al eeuwen zwanger, daarom bestaan we nog.
Maar ik vind het leuk dat je zegt dat je nog steeds dezelfde persoon bent. Dat is denk ik gewoon omdat die roze wolk aantrekt, baby's schattig zijn, bevallen en zwanger zijn voor veel vrouwen toch wel een ding is. Ik heb geen kleefdrang naar andere zwangere vrouwen, ik doe ook niet aan pufclubjes enzo. Maar als er iemand zwanger is vind ik dat wel leuk, altijd leuk om een verse roze baby te zien.
Maar ik vind het leuk dat je zegt dat je nog steeds dezelfde persoon bent. Dat is denk ik gewoon omdat die roze wolk aantrekt, baby's schattig zijn, bevallen en zwanger zijn voor veel vrouwen toch wel een ding is. Ik heb geen kleefdrang naar andere zwangere vrouwen, ik doe ook niet aan pufclubjes enzo. Maar als er iemand zwanger is vind ik dat wel leuk, altijd leuk om een verse roze baby te zien.
vrijdag 17 oktober 2014 20:02
quote:bloemetje77 schreef op 17 oktober 2014 @ 19:50:
[...]
Ik heb mijn hele leven honden gehad en al jaren paarden...daarnaast train ik serieus voor een sport.. Ik denk dat meer dan genoeg mensen weten wat het is om bij alles een extra afweging te maken en niet zomaar te kunnen overwerken.
Dat is niet uniek voor 'ons moeders'. Ik merk dat ik me enorm erger aan dit soort gepruttel over ons moeders en dat de wereld zo anders is voor moeders, een bevalling is zoals de mount everest beklimmen jaja, ik daag je uit daadwerkelijk de m.e. te beklimmen en dat nog eens te zeggen. Het is geen geheim genootschap. Ik kan morgen een kind baren en dan ben ik nog niet zoals jij of andere hier die het over doen komen als een bijzonder genootschap. Ook het aspect moederschap kan ik volstrekt anders beleven. Ik ken ook moeders die de bevalling met een morfinepomp hebben gedaan. Het was heerlijk heb ik gehoord. En die zo snel mogelijk weer fulltime wilden werken omdat ze gek werden van het getuttel met de baby. Ik ken er een die tijdens het verlof al weer thuis ging werken.
Ik ben het eens met de eerdere post dat dit gehaleluja over moederschap wat misplaatst is soms, zeker als je het gevoel hebt bij die jubelende mensen van 'waar waren jullie toen ik alleen, onvruchtbaar en watzomeer was?' . Ik gun jou en de anderen hier jullie geluk en gezweef over je baby van harte maar doe niet alsof je je gelijk kan identificeren en verbonden voelt met elke vrouw die een kind uitgepoept heeft. Het komt op mij heel erg dom over.
Maar jij hebt dus geen kinderen? Ik wil helemaal niet arrogant over komen, maar dan weet je dus niet hoe het verandert als je die wel hebt. Het hebben van een huisdier is geenszins te vergelijken met het hebben van een kind. Dat willen (al dan niet gewenst) kinderlozen wel heel erg graag, maar het is niet zo. Het voelt niet hetzelfde als ze bijv. ziek zijn, of als je ze verliest.
Ik ben het zweefstadium en de roze wolk al jarenlang voorbij, maar het blijft een bijzonder iets. Sorry als je je daaraan stoort.
[...]
Ik heb mijn hele leven honden gehad en al jaren paarden...daarnaast train ik serieus voor een sport.. Ik denk dat meer dan genoeg mensen weten wat het is om bij alles een extra afweging te maken en niet zomaar te kunnen overwerken.
Dat is niet uniek voor 'ons moeders'. Ik merk dat ik me enorm erger aan dit soort gepruttel over ons moeders en dat de wereld zo anders is voor moeders, een bevalling is zoals de mount everest beklimmen jaja, ik daag je uit daadwerkelijk de m.e. te beklimmen en dat nog eens te zeggen. Het is geen geheim genootschap. Ik kan morgen een kind baren en dan ben ik nog niet zoals jij of andere hier die het over doen komen als een bijzonder genootschap. Ook het aspect moederschap kan ik volstrekt anders beleven. Ik ken ook moeders die de bevalling met een morfinepomp hebben gedaan. Het was heerlijk heb ik gehoord. En die zo snel mogelijk weer fulltime wilden werken omdat ze gek werden van het getuttel met de baby. Ik ken er een die tijdens het verlof al weer thuis ging werken.
Ik ben het eens met de eerdere post dat dit gehaleluja over moederschap wat misplaatst is soms, zeker als je het gevoel hebt bij die jubelende mensen van 'waar waren jullie toen ik alleen, onvruchtbaar en watzomeer was?' . Ik gun jou en de anderen hier jullie geluk en gezweef over je baby van harte maar doe niet alsof je je gelijk kan identificeren en verbonden voelt met elke vrouw die een kind uitgepoept heeft. Het komt op mij heel erg dom over.
Maar jij hebt dus geen kinderen? Ik wil helemaal niet arrogant over komen, maar dan weet je dus niet hoe het verandert als je die wel hebt. Het hebben van een huisdier is geenszins te vergelijken met het hebben van een kind. Dat willen (al dan niet gewenst) kinderlozen wel heel erg graag, maar het is niet zo. Het voelt niet hetzelfde als ze bijv. ziek zijn, of als je ze verliest.
Ik ben het zweefstadium en de roze wolk al jarenlang voorbij, maar het blijft een bijzonder iets. Sorry als je je daaraan stoort.
anoniem_158526 wijzigde dit bericht op 17-10-2014 20:04
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
vrijdag 17 oktober 2014 20:05
quote:ambrosia9 schreef op 17 oktober 2014 @ 20:02:
[...]
Dat is denk ik gewoon omdat die roze wolk aantrekt, baby's schattig zijn, bevallen en zwanger zijn voor veel vrouwen toch wel een ding is. Ik heb geen kleefdrang naar andere zwangere vrouwen, ik doe ook niet aan pufclubjes enzo. Maar als er iemand zwanger is vind ik dat wel leuk, altijd leuk om een verse roze baby te zien.
Ik heb dat dus ook niet, ik hou niet van babies, ze doen me helemaal niets. Maar je zult gelijk hebben, als iemand dus gek is op babies, dan vindt ze de verwachting van een baby bij een ander dus ook mooi.
Ik kan me weer wél voorstellen dat zwangere vrouwen verhaal zoeken bij elkaar. Hoe ze het ervaren en zo.
[...]
Dat is denk ik gewoon omdat die roze wolk aantrekt, baby's schattig zijn, bevallen en zwanger zijn voor veel vrouwen toch wel een ding is. Ik heb geen kleefdrang naar andere zwangere vrouwen, ik doe ook niet aan pufclubjes enzo. Maar als er iemand zwanger is vind ik dat wel leuk, altijd leuk om een verse roze baby te zien.
Ik heb dat dus ook niet, ik hou niet van babies, ze doen me helemaal niets. Maar je zult gelijk hebben, als iemand dus gek is op babies, dan vindt ze de verwachting van een baby bij een ander dus ook mooi.
Ik kan me weer wél voorstellen dat zwangere vrouwen verhaal zoeken bij elkaar. Hoe ze het ervaren en zo.
vrijdag 17 oktober 2014 20:10
quote:betjebig schreef op 17 oktober 2014 @ 20:02:
[...]
Maar jij hebt dus geen kinderen? Ik wil helemaal niet arrogant over komen, maar dan weet je dus niet hoe het verandert als je die wel hebt. Het hebben van een huisdier is geenszins te vergelijken met het hebben van een kind. Dat willen (al dan niet gewenst) kinderlozen wel heel erg graag, maar het is niet zo. Het voelt niet hetzelfde als ze bijv. ziek zijn, of als je ze verliest.
Ik ben het zweefstadium en de roze wolk al jarenlang voorbij, maar het blijft een bijzonder iets. Sorry als je je daaraan stoort.
Ik begrijp dat het krijgen van een kind je leven voorgoed verandert. Kan ik me helemaal voorstellen. En laat dat misschien ook wel de reden zijn geweest dat ik ze nooit wilde.
In sommige gevallen kun je huisdieren wel degelijk met kinderen vergelijken. Vergelijken is overigens niet stellen dat het helemaal hetzelfde is. Er is gewoon sprake van een paar overeenkomsten, dus in die zin is iets te vergelijken, dat is wat de term `vergelijken` ook inhoudt.
Er zijn mensen die heel diepe gevoelens kunnen hebben bij hun huisdier. En huisdieren hebben gemeen met kinderen, dat ze afhankelijk zijn, gevoed en opgevoed moeten worden, en dat ze niet autonoom zijn.
Het is niet respectvol naar die mensen toe om te stellen dat het totaal niet te vergelijken is met jouw gevoel dat je hebt voor je kind.
Mensen zijn verschillend, dus ervaren ze bepaalde dingen verschillend, snap je?
Maar ik ben overigens wel overtuigd dat het krijgen van een kind een veel zwaardere impact heeft op je leven dan het krijgen van een hond of kat. Maar nogmaals, daarom gaat misschien mijn voorkeur wel uit naar een hond boven een kind. Katten doen mij daarentegen weer helemaal niets. Maar ik herken de liefde die sommige mensen voelen voor hun kat weer wel.
Het voorwerp van de liefde is verschillend, maar liefde blijft liefde.
[...]
Maar jij hebt dus geen kinderen? Ik wil helemaal niet arrogant over komen, maar dan weet je dus niet hoe het verandert als je die wel hebt. Het hebben van een huisdier is geenszins te vergelijken met het hebben van een kind. Dat willen (al dan niet gewenst) kinderlozen wel heel erg graag, maar het is niet zo. Het voelt niet hetzelfde als ze bijv. ziek zijn, of als je ze verliest.
Ik ben het zweefstadium en de roze wolk al jarenlang voorbij, maar het blijft een bijzonder iets. Sorry als je je daaraan stoort.
Ik begrijp dat het krijgen van een kind je leven voorgoed verandert. Kan ik me helemaal voorstellen. En laat dat misschien ook wel de reden zijn geweest dat ik ze nooit wilde.
In sommige gevallen kun je huisdieren wel degelijk met kinderen vergelijken. Vergelijken is overigens niet stellen dat het helemaal hetzelfde is. Er is gewoon sprake van een paar overeenkomsten, dus in die zin is iets te vergelijken, dat is wat de term `vergelijken` ook inhoudt.
Er zijn mensen die heel diepe gevoelens kunnen hebben bij hun huisdier. En huisdieren hebben gemeen met kinderen, dat ze afhankelijk zijn, gevoed en opgevoed moeten worden, en dat ze niet autonoom zijn.
Het is niet respectvol naar die mensen toe om te stellen dat het totaal niet te vergelijken is met jouw gevoel dat je hebt voor je kind.
Mensen zijn verschillend, dus ervaren ze bepaalde dingen verschillend, snap je?
Maar ik ben overigens wel overtuigd dat het krijgen van een kind een veel zwaardere impact heeft op je leven dan het krijgen van een hond of kat. Maar nogmaals, daarom gaat misschien mijn voorkeur wel uit naar een hond boven een kind. Katten doen mij daarentegen weer helemaal niets. Maar ik herken de liefde die sommige mensen voelen voor hun kat weer wel.
Het voorwerp van de liefde is verschillend, maar liefde blijft liefde.
vrijdag 17 oktober 2014 20:12
Ik herken het wel, van vroeger. Toen ik zwanger was of net in de jonge kinderen zat. Maar heb me er nooit betrokken bij gevoeld. Ging pas naar verjaardagen van volwassenen 's avonds en niet s morgens of in de middag als de moederclan+kids druk aanwezig was.
Op mijn werk ook geen behoefte in de koffiekamer om het over melkvoeding, middagslaapjes of spuitluiers te hebben. Dat heeft men snel door, dat je niet gediend bent van bepaalde wetenswaardigheden. Ik antwoord altijd netjes, maar begin zelf over iets anders.
Ik ben verder nooit gemeden omdat ik liever met een biertje over vakantie en hondensport oid stond te praten.
Op mijn werk ook geen behoefte in de koffiekamer om het over melkvoeding, middagslaapjes of spuitluiers te hebben. Dat heeft men snel door, dat je niet gediend bent van bepaalde wetenswaardigheden. Ik antwoord altijd netjes, maar begin zelf over iets anders.
Ik ben verder nooit gemeden omdat ik liever met een biertje over vakantie en hondensport oid stond te praten.
vrijdag 17 oktober 2014 20:13
Ik herken het eigenlijk niet, niet bij mijn eigen vriendinnen of bij mezelf, en ik zie het ook niet om me heen eigenlijk.
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zoveel vrouwen (want ik heb dit wel vaker gelezen) in een omgeving zitten waar het wel veel gebeurd?
Wij hebben een kindje van 2,maar ik ben geen jonge moeder, en lang niet geweten of ik wel kinderen wilde.
Nooit vragen of opmerkingen gehad daarover (gelukkig), en ook vriendinnen die toen al kinderen hadden zie ik niet als 'moedermaffia' , en dat ik er niet bijhoorde ofzo.
Ook ik ben gewoon nog mezelf (alsof dat bijzonder is) , maar natuurlijk is mijn leven wel veranderd door een kind, en dus heeft dat ook altijd (wat) invloed op jezelf.
Mijn broer zegt dat ik 'zachter' ben geworden (ben nogal temperamentvol), maar dat zie ik niet als iets negatiefs.
En ja, natuurlijk praat ik over mijn kind, omdat ze een belangrijk onderdeel is van mijn leven nu. Net zoals ik vertel over mijn werk,mijn relatie.
Net zoals ik eerder het meer had over wat mij op dat moment bezighield, zoals daten etc.
Maar het is toch logisch dat iemand vertelt over haar leven en wat daar op dat moment speelt?
Ik ken geen vrouwen die het alleen maar hebben over hun kind, en woorden gebruiken zoals 'mannetje' 'beeb' etc.
Ik heb het gevoel dat dit allemaal soms een beetje overdreven is, en alsof mensen zich er ook snel aan ergeren, en de 'moedermaffia' een soort trend is om over te klagen.
Dan hadden mij nl vroeger moeten zetten in de categorie 'uitgaans-vrouwen maffia', of de 'datevrouwenmaffia', om die periode te omschrijven
Maar dat hoor je eigenlijk nooit, dat ditzelfde zo beschreven word over datende vrouwen oid, terwijl die daar best 'obsessed' mee bezig kunnen zijn, en alleen nog maar praten over hun (vaak mislukte) dates, mannenproblemen etc.
Ik denk nl dat ook die niet in de meerderheid zijn, net zoals de 'maffiamoeders' niet.
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zoveel vrouwen (want ik heb dit wel vaker gelezen) in een omgeving zitten waar het wel veel gebeurd?
Wij hebben een kindje van 2,maar ik ben geen jonge moeder, en lang niet geweten of ik wel kinderen wilde.
Nooit vragen of opmerkingen gehad daarover (gelukkig), en ook vriendinnen die toen al kinderen hadden zie ik niet als 'moedermaffia' , en dat ik er niet bijhoorde ofzo.
Ook ik ben gewoon nog mezelf (alsof dat bijzonder is) , maar natuurlijk is mijn leven wel veranderd door een kind, en dus heeft dat ook altijd (wat) invloed op jezelf.
Mijn broer zegt dat ik 'zachter' ben geworden (ben nogal temperamentvol), maar dat zie ik niet als iets negatiefs.
En ja, natuurlijk praat ik over mijn kind, omdat ze een belangrijk onderdeel is van mijn leven nu. Net zoals ik vertel over mijn werk,mijn relatie.
Net zoals ik eerder het meer had over wat mij op dat moment bezighield, zoals daten etc.
Maar het is toch logisch dat iemand vertelt over haar leven en wat daar op dat moment speelt?
Ik ken geen vrouwen die het alleen maar hebben over hun kind, en woorden gebruiken zoals 'mannetje' 'beeb' etc.
Ik heb het gevoel dat dit allemaal soms een beetje overdreven is, en alsof mensen zich er ook snel aan ergeren, en de 'moedermaffia' een soort trend is om over te klagen.
Dan hadden mij nl vroeger moeten zetten in de categorie 'uitgaans-vrouwen maffia', of de 'datevrouwenmaffia', om die periode te omschrijven
Maar dat hoor je eigenlijk nooit, dat ditzelfde zo beschreven word over datende vrouwen oid, terwijl die daar best 'obsessed' mee bezig kunnen zijn, en alleen nog maar praten over hun (vaak mislukte) dates, mannenproblemen etc.
Ik denk nl dat ook die niet in de meerderheid zijn, net zoals de 'maffiamoeders' niet.
vrijdag 17 oktober 2014 20:16
vrijdag 17 oktober 2014 20:18
Iones, ik denk niet dat het bedoeld is om mensen zonder kinderen die huisdieren hebben te laten voelen dat een liefde voor huisdieren niet te vergelijken is. Er zijn niet voor niets mensen die een hond hebben die voor hun voelt als hun kind. Ik begrijp zeker dat dat gevoel bestaat. Ik denk dat het gevoel voor je eigen kind dieper zit, ter bescherming. Net als leeuwen hun welpen beschermen, zo gezegd.
Ik heb een kat, ben dol op hem, maar het is wel degelijk iets anders dan je eigen kind. Elf dagen voor mijn bevalling is hij zes dagen zoek geweest, ik was er kapot van. Maar als mijn dochter zes dagen weg zou zijn zou ik de weg kwijt zijn, dan flip ik.
Ik heb een kat, ben dol op hem, maar het is wel degelijk iets anders dan je eigen kind. Elf dagen voor mijn bevalling is hij zes dagen zoek geweest, ik was er kapot van. Maar als mijn dochter zes dagen weg zou zijn zou ik de weg kwijt zijn, dan flip ik.
vrijdag 17 oktober 2014 20:58
quote:iones schreef op 17 oktober 2014 @ 20:16:
Nou, ik denk wel dat moedermaffia wel degelijk bestaat. Maar dan denk ik niet aan moeders als groep in het algemeen, maar meer het harde veroordelen van elkaar door moeders onderling. Alsof ze door de ander neer te halen zelf een betere moeder zijn.En het neerhalen/veroordelen van kinderloze vrouwen.
Nou, ik denk wel dat moedermaffia wel degelijk bestaat. Maar dan denk ik niet aan moeders als groep in het algemeen, maar meer het harde veroordelen van elkaar door moeders onderling. Alsof ze door de ander neer te halen zelf een betere moeder zijn.En het neerhalen/veroordelen van kinderloze vrouwen.
vrijdag 17 oktober 2014 21:01
vrijdag 17 oktober 2014 21:07
quote:mala8 schreef op 17 oktober 2014 @ 20:58:
[...]
En het neerhalen/veroordelen van kinderloze vrouwen.
Ik vind dat echt vreemd én heel beledigend/kwetsend, maar ik heb het zelf nooit meegemaakt (in mijn 'kinderloze' jaren,tot m'n 32e) , en ook niet in mijn omgeving gezien of gehoord. Ik verbaas me daar echt over.
Wat word er dan bv gezegd of gedaan?
[...]
En het neerhalen/veroordelen van kinderloze vrouwen.
Ik vind dat echt vreemd én heel beledigend/kwetsend, maar ik heb het zelf nooit meegemaakt (in mijn 'kinderloze' jaren,tot m'n 32e) , en ook niet in mijn omgeving gezien of gehoord. Ik verbaas me daar echt over.
Wat word er dan bv gezegd of gedaan?
vrijdag 17 oktober 2014 21:46
quote:glitglam schreef op 17 oktober 2014 @ 21:07:
[...]
Ik vind dat echt vreemd én heel beledigend/kwetsend, maar ik heb het zelf nooit meegemaakt (in mijn 'kinderloze' jaren,tot m'n 32e) , en ook niet in mijn omgeving gezien of gehoord. Ik verbaas me daar echt over.
Wat word er dan bv gezegd of gedaan?
Ik heb wel eens gehoord:
- dat ik altijd tijd heb dus dat ik me moet aanpassen aan de mensen met kinderen
- dat ik niet weet hoe het is om zoveel van iemand te houden als van je kind
- dat als ik zeg dat ik moe ben: jij hebt niet eens kinderen!
- als het over opvoeden gaat (waarover ik best ideeen heb): wacht maar, je weet het pas als het zover is
Het gaat er niet om dat ze dat niet mogen zeggen, maar het benadrukken dat je soort kuiken bent dat nergens een mening over mag hebben als het kinderen aangaat, zelfs al ben ik een volwassen vrouw met een volwassen leven, omdat je ze nu eenmaal niet hebt gekregen. Met het zeggen dat ik niet weet waar ik het over heb of dat ik maar moet afwachten, zetten ze me buitenspel. Er kan dus niet eens over gepraat worden, want ik praat blijkbaar sowieso sh*t.
Ik snap dat ik het nog niet weet, maar in welke situatie die men niet kent, weet men het wel? Je kunt er toch op z'n minst over praten?
Ik ben zzp-er en daarvan weten heel veel mensen ook niet wat het is en hoe het werkt, maar daar beantwoord ik ook vragen over en daar reageer ik ook op stellingen. Ik zeg niet: jij bent geen zzp-er dus je mag niet meepraten.
[...]
Ik vind dat echt vreemd én heel beledigend/kwetsend, maar ik heb het zelf nooit meegemaakt (in mijn 'kinderloze' jaren,tot m'n 32e) , en ook niet in mijn omgeving gezien of gehoord. Ik verbaas me daar echt over.
Wat word er dan bv gezegd of gedaan?
Ik heb wel eens gehoord:
- dat ik altijd tijd heb dus dat ik me moet aanpassen aan de mensen met kinderen
- dat ik niet weet hoe het is om zoveel van iemand te houden als van je kind
- dat als ik zeg dat ik moe ben: jij hebt niet eens kinderen!
- als het over opvoeden gaat (waarover ik best ideeen heb): wacht maar, je weet het pas als het zover is
Het gaat er niet om dat ze dat niet mogen zeggen, maar het benadrukken dat je soort kuiken bent dat nergens een mening over mag hebben als het kinderen aangaat, zelfs al ben ik een volwassen vrouw met een volwassen leven, omdat je ze nu eenmaal niet hebt gekregen. Met het zeggen dat ik niet weet waar ik het over heb of dat ik maar moet afwachten, zetten ze me buitenspel. Er kan dus niet eens over gepraat worden, want ik praat blijkbaar sowieso sh*t.
Ik snap dat ik het nog niet weet, maar in welke situatie die men niet kent, weet men het wel? Je kunt er toch op z'n minst over praten?
Ik ben zzp-er en daarvan weten heel veel mensen ook niet wat het is en hoe het werkt, maar daar beantwoord ik ook vragen over en daar reageer ik ook op stellingen. Ik zeg niet: jij bent geen zzp-er dus je mag niet meepraten.
vrijdag 17 oktober 2014 21:50
"Jij hebt geen kinderen, dus jij mag mijn baby niet vasthouden."
"Als een man een vrouw liefheeft, wil hij een kind van haar. Jij hebt je partner geen kinderen geschonken."
Tegen een vriendin die geen kinderen heeft: "Samen een kind krijgen had jullie huwelijk kunnen redden. Want kinderen zijn de lijm van je relatie."
"Als een man een vrouw liefheeft, wil hij een kind van haar. Jij hebt je partner geen kinderen geschonken."
Tegen een vriendin die geen kinderen heeft: "Samen een kind krijgen had jullie huwelijk kunnen redden. Want kinderen zijn de lijm van je relatie."
vrijdag 17 oktober 2014 22:15
TO de moedermaffia is een organisatie van moeders die andere moeders afkraken en precies weten hoe alles moet (met Beatrijs Smulders als oppergod). Jij hebt te maken met mensen die hun interesse in jou en je ongeboren kindje tonen. Jij draagt het kleinkind van jouw schoonmoeder, het is toch niet gek dat dit jou speciaal maakt voor haar?
Voordat ik moeder was zuchtte ik ook wel eens als ik hoorde "je weet het pas als je zelf kinderen hebt". Daarom probeer ik het niet te zeggen, maar ik wist het pas toen ik zelf kinderen had. Hoe dit mijn leven veranderde, hoeveel ik van hem hou, hoe ik hem altijd in mijn achterhoofd heb..
En ik hou van mijn hondjes, ik hou ook van chocola. Dat is niet hetzelfde. Ik snap niet waarom het erg is als iemand zegt dat je niet weet wat de liefde voor je kind inhoudt als je zelf geen kinderen hebt. Dat is toch ook zo, dat weet je toch ook niet? Ik weet ook zoveel dingen niet omdat ik ze niet heb of doe.. Dus?
En grappig ook, ik heb ook vaak gehoord: "wacht maar tot je er twee hebt!". Dus het blijft maar doorgaan. En ik, ik wacht geduldig af tot de die dag ooit komt (of niet).
Voordat ik moeder was zuchtte ik ook wel eens als ik hoorde "je weet het pas als je zelf kinderen hebt". Daarom probeer ik het niet te zeggen, maar ik wist het pas toen ik zelf kinderen had. Hoe dit mijn leven veranderde, hoeveel ik van hem hou, hoe ik hem altijd in mijn achterhoofd heb..
En ik hou van mijn hondjes, ik hou ook van chocola. Dat is niet hetzelfde. Ik snap niet waarom het erg is als iemand zegt dat je niet weet wat de liefde voor je kind inhoudt als je zelf geen kinderen hebt. Dat is toch ook zo, dat weet je toch ook niet? Ik weet ook zoveel dingen niet omdat ik ze niet heb of doe.. Dus?
En grappig ook, ik heb ook vaak gehoord: "wacht maar tot je er twee hebt!". Dus het blijft maar doorgaan. En ik, ik wacht geduldig af tot de die dag ooit komt (of niet).
vrijdag 17 oktober 2014 22:22
Ik denk dat je omgeving het moeilijk vond om om te gaan met jullie onvervulde kinderwens en het daar bij behorende verdriet. Ze wisten niet wat ze moesten zeggen, wilde je niet kwetsen, begrepen het misschien niet allemaal.
En nu ben je zwanger (gefeliciteerd!) en daar kunnen ze wel iets mee. Nu willen ze juist met je meeleven.
Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is als iedereen over baby's praat, maar misschien hadden ze gewoon behoefte aan steun en herkenning. Dat zul jij in de toekomst ook nog wel eens nodig hebben. Als iets je leven op haar grondvesten laat schudden is het het moederschap wel. Wees niet te streng voor anderen.
Groet van een moeder die ook zwanger werd via de mmm.
En nu ben je zwanger (gefeliciteerd!) en daar kunnen ze wel iets mee. Nu willen ze juist met je meeleven.
Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is als iedereen over baby's praat, maar misschien hadden ze gewoon behoefte aan steun en herkenning. Dat zul jij in de toekomst ook nog wel eens nodig hebben. Als iets je leven op haar grondvesten laat schudden is het het moederschap wel. Wees niet te streng voor anderen.
Groet van een moeder die ook zwanger werd via de mmm.
vrijdag 17 oktober 2014 22:25
quote:lionlily schreef op vrijdag 17 oktober 2014 21:48 Maar goed, ik ben niet echt gefrustreerd hierover, hoor, ik wil graag moeder worden, maar ik wil vooral over kunnen praten en voor vol aangezien wordenIk vind, als moeder (al maakt dat niet uit), dat je gelijk hebt. Ik zou niet inzien waarom ik andere mensen zonder kinderen niet voor "vol" aan zou zien. Maar het lijkt dan soms wel makkelijk praten. Ik ben ook zelfstandige en mensen die dit niet zijn zeggen ook wel eens dingen dat ik denk: "je kan het ook niet begrijpen, want jij hebt makkelijk praten zonder bedrijf", jij niet? Zoals dat sommige vrienden dan denken dat jij altijd wel tijd hebt, omdat je toch "lekker" zelf kan bepalen wanneer je werkt etc. Of dat ik vaak hoor dat ze allemaal ideeën hebben en dat ze dan wel "even" een website gaan maken etc.
vrijdag 17 oktober 2014 22:32
quote:mala8 schreef op 17 oktober 2014 @ 21:50:
"Jij hebt geen kinderen, dus jij mag mijn baby niet vasthouden."
"Als een man een vrouw liefheeft, wil hij een kind van haar. Jij hebt je partner geen kinderen geschonken."
Tegen een vriendin die geen kinderen heeft: "Samen een kind krijgen had jullie huwelijk kunnen redden. Want kinderen zijn de lijm van je relatie." Nou, lekker dan... Wat erg zeg.
"Jij hebt geen kinderen, dus jij mag mijn baby niet vasthouden."
"Als een man een vrouw liefheeft, wil hij een kind van haar. Jij hebt je partner geen kinderen geschonken."
Tegen een vriendin die geen kinderen heeft: "Samen een kind krijgen had jullie huwelijk kunnen redden. Want kinderen zijn de lijm van je relatie." Nou, lekker dan... Wat erg zeg.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 17 oktober 2014 22:43
Toch zijn alle mensen verschillend. Liefde voor een kind zal gemiddeld gezien dieper gaan dan voor een hond, maar er zijn tóch mensen die meer van hun hond houden, dan bepaalde mensen van hun kind houden. Want niet alle mensen zijn liefhebbend naar hun kinderen. En sommige mensen kennen gewoon niet zo´n diep gevoel.
En ik herken ook wat Mala zegt. Helaas.
En ik herken ook wat Mala zegt. Helaas.
vrijdag 17 oktober 2014 22:49
Wat een opmerkingen zeg
Ik heb er gelukkig nooit iets over gehoord op die manier.
Vooral het niet mogen vasthouden van een baby omdat je geen moeder bent, of dat kinderen de lijm van je relatie zijn, te dom gewoon.
Vooral dat kinderen de lijm van je relatie zijn; kinderen maken een relatie echt niet beter en/of gemakkelijker, als het al niet goed zat.
Ik heb er gelukkig nooit iets over gehoord op die manier.
Vooral het niet mogen vasthouden van een baby omdat je geen moeder bent, of dat kinderen de lijm van je relatie zijn, te dom gewoon.
Vooral dat kinderen de lijm van je relatie zijn; kinderen maken een relatie echt niet beter en/of gemakkelijker, als het al niet goed zat.
