Psyche
alle pijlers
Night terrors.
maandag 29 juni 2015 23:35
Hoi allemaal, dit keer ben ik op zoek naar lotgenoten die hier ook last van hebben en misschien wat tips voor mij hebben. Als klein meisje had ik al slaapproblemen en als volwassene is het nog steeds niet over. Ik ben een tijdje geleden met een psycholoog gaan praten in de hoop dat dit verminderde.
Ik heb er een half jaar geen last van gehad maar afgelopen week was het 2 keer raak. Iemand tips??? Hoe kan ik dit verminderen want ik doe mijzelf en mijn vriend behoorlijk pijn snachts terwijl ik dit niet bewust doe.
Alvast bedankt
Ik heb er een half jaar geen last van gehad maar afgelopen week was het 2 keer raak. Iemand tips??? Hoe kan ik dit verminderen want ik doe mijzelf en mijn vriend behoorlijk pijn snachts terwijl ik dit niet bewust doe.
Alvast bedankt
maandag 29 juni 2015 23:38
dinsdag 30 juni 2015 00:09
Ik had als kind al afschuwelijke nachtmerries. Zo erg, dat ik op een gegeven moment niet meer wilde (durfde) slapen.
Ik weet dat dit iets anders is dan 'night terrors', maar het wat mij enigszins lijkt te helpen is luchtige lectuur te lezen, vlak voor het slapen gaan. Donald Duck is mijn held. . Je kunt ook proberen te ontspannen door naar rustgevende muziek te luisteren.
Overigens zijn de nachtmerries na de geboorte van mijn eerste kind drastisch verminderd. Nogmaals: ik weet dat het verschillende dingen zijn, maar wie weet helpt het jou iets. Sterkte!
Ik weet dat dit iets anders is dan 'night terrors', maar het wat mij enigszins lijkt te helpen is luchtige lectuur te lezen, vlak voor het slapen gaan. Donald Duck is mijn held. . Je kunt ook proberen te ontspannen door naar rustgevende muziek te luisteren.
Overigens zijn de nachtmerries na de geboorte van mijn eerste kind drastisch verminderd. Nogmaals: ik weet dat het verschillende dingen zijn, maar wie weet helpt het jou iets. Sterkte!
dinsdag 30 juni 2015 00:39
Mijn zus heeft dit. Een heel lang verleden met slaapwandelen. Drie jaar geleden stond ze eens om 02.30 in de ochtend bij ons voor de deur in pyjama, met de auto. Toen ik opendeed was ze nog steeds niet 'wakker', doodeng.
Mijn zwager heeft beveiligingen ingebouwd (huisalarm, autosleutels legt hij weg op een plek die zij niet kent, geen nachtkastjes naast het bed, traphekjes). Als het echt heftig is, is het voor hem vrij makkelijk letterlijk aan te pakken (zus haalt de 50 kg niet) en krijgt haar wel rustig door haar over de haren te strijken. Toen wij nog thuis woonden kreeg alleen mijn moeder haar rustig door liedjes te zingen. Ze kon anders gerust een half uur krijsen en aan een ingebeelde deur staan te rammelen. Na twee tot drie liedjes ging ze dan weer in bed liggen en sliep weer verder. De dag erna weet ze er niets meer van, alleen aan het brakke gevoel kan ze afleiden dat ze weer heeft gespookt.
De enige link die tot dusver door diverse specialisten is gelegd: ze heeft ook al haar hele leven last van migraine. Bij bepaalde medicatie werden de night terrors veel ernstiger en frequenter. Ze heeft nu een ander soort medicatie (bètablokker) en de night terrors komen niet meer zo vaak voor (wat ik heb begrepen 1 tot 2 keer per maand).
Mijn zwager heeft beveiligingen ingebouwd (huisalarm, autosleutels legt hij weg op een plek die zij niet kent, geen nachtkastjes naast het bed, traphekjes). Als het echt heftig is, is het voor hem vrij makkelijk letterlijk aan te pakken (zus haalt de 50 kg niet) en krijgt haar wel rustig door haar over de haren te strijken. Toen wij nog thuis woonden kreeg alleen mijn moeder haar rustig door liedjes te zingen. Ze kon anders gerust een half uur krijsen en aan een ingebeelde deur staan te rammelen. Na twee tot drie liedjes ging ze dan weer in bed liggen en sliep weer verder. De dag erna weet ze er niets meer van, alleen aan het brakke gevoel kan ze afleiden dat ze weer heeft gespookt.
De enige link die tot dusver door diverse specialisten is gelegd: ze heeft ook al haar hele leven last van migraine. Bij bepaalde medicatie werden de night terrors veel ernstiger en frequenter. Ze heeft nu een ander soort medicatie (bètablokker) en de night terrors komen niet meer zo vaak voor (wat ik heb begrepen 1 tot 2 keer per maand).
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 30 juni 2015 06:50
Jeetje, heftig zeg. Doodeng ook. Mijn zoon (3) heeft er een tijd geleden een half jaar last van gehad. Ik vond het super eng om mee te maken. Gewoon geen contact te krijgen en hij sloeg met zijn hoofd tegen de muur of krijste de boel bij elkaar terwijl hij rondjes rende. Het is nu wel weg. Ik heb geen tips, maar wens je wel veel sterkte!
dinsdag 30 juni 2015 06:55
Ik heb er ook al mijn hele leven last van. Geen tips helaas. Ik lees graag mee.
Ben ooit naar een slaapcentrum geweest. Daar kwam niets uit. Ja, medicijnen slikken. Dat zie ik niet zo zitten.
Ik heb er zelf niet zo heel veel last van. Mijn man des te meer. Die slaapt regelmatig ergens anders. Ook bij anderen slapen durf ik niet. Eén nacht gaat nog wel, dan slaap ik bewust wat lichter. Maar dan de tweede nacht... dan begint het.
Ik zou er alles voor over hebben om er vanaf te komen.
Ben ooit naar een slaapcentrum geweest. Daar kwam niets uit. Ja, medicijnen slikken. Dat zie ik niet zo zitten.
Ik heb er zelf niet zo heel veel last van. Mijn man des te meer. Die slaapt regelmatig ergens anders. Ook bij anderen slapen durf ik niet. Eén nacht gaat nog wel, dan slaap ik bewust wat lichter. Maar dan de tweede nacht... dan begint het.
Ik zou er alles voor over hebben om er vanaf te komen.
dinsdag 30 juni 2015 10:12
Hier ook! Vooral vroeger als kind op vakantie had ik er veel last van (vooral heel hard gillen: hele camping wakker).
Buiten het feit dat mijn man en ik ons allebei kapot schrikken als ik het 's nachts op een gillen zet, heeft dat uit bed springen mij regelmatig blauwe plekken opgeleverd
Mijn man heeft een paar jaar geleden ontdekt dat warmte voor mij een trigger is. Sinds ik minder nachtkleding aan heb, gaat het een stuk beter.
Ook 'alleen slapen' is een trigger, dan spring ik vaak uit bed 's nachts als ik een geluid hoor omdat ik denk dat het een inbreker is. Heel gek, want als ik wakker ben, ben ik niet bang voor inbrekers.
En in de periode dat ik zwanger wilde worden en dat niet lukte, heb ik er heel veel last van gehad. Ik heb zelfs een intake gehad in de slaapkliniek van het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam. Tegen de tijd dat ik die intake had, was ik zwanger en was het ergste achter de rug. Vooral een ander pijn doen, is voor hen een reden om je verder te onderzoeken. (Ik heb mijn man ooit 's nachts in zijn rug gebeten, dat vonden ze wel heftig). Mocht je je daar aanmelden, dan zou ik dat zeker noemen.
.
Buiten het feit dat mijn man en ik ons allebei kapot schrikken als ik het 's nachts op een gillen zet, heeft dat uit bed springen mij regelmatig blauwe plekken opgeleverd
Mijn man heeft een paar jaar geleden ontdekt dat warmte voor mij een trigger is. Sinds ik minder nachtkleding aan heb, gaat het een stuk beter.
Ook 'alleen slapen' is een trigger, dan spring ik vaak uit bed 's nachts als ik een geluid hoor omdat ik denk dat het een inbreker is. Heel gek, want als ik wakker ben, ben ik niet bang voor inbrekers.
En in de periode dat ik zwanger wilde worden en dat niet lukte, heb ik er heel veel last van gehad. Ik heb zelfs een intake gehad in de slaapkliniek van het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam. Tegen de tijd dat ik die intake had, was ik zwanger en was het ergste achter de rug. Vooral een ander pijn doen, is voor hen een reden om je verder te onderzoeken. (Ik heb mijn man ooit 's nachts in zijn rug gebeten, dat vonden ze wel heftig). Mocht je je daar aanmelden, dan zou ik dat zeker noemen.
.
dinsdag 30 juni 2015 10:14
Echte 'night terrors' heb ik meestal niet, maar ik droom wel elke nacht heel heftig. Vannacht was ik bijvoorbeeld in een soort parkeergarage waar ik de weg niet meer uit kon vinden (grote paniek en zwetend wakker worden). Uiteindelijk werd ik wakker en dacht ik dat ik er al uit moest (wekker stond op 7.35 uur). Ik pak m'n telefoon.... is het pas 5.35 uur... heb ik dus ín m'n slaap aan m'n wekker gezeten. Tja, dat soort dingen gebeuren.
Net als het enorm gillen, zonder dat ik het weet (ongeveer één keer per maand). Waarbij m'n vriend zich kapot schrikt, mij wakker maakt en ik mezelf ineens bewust ben dat ik schreeuwend op bed zit...
Of het praten in m'n slaap. Ik schijn hele verhalen te vertellen, hem vast te pakken (gelukkig niet hard). Op zo'n moment kan m'n vriend schijnbaar de gesprekken gezellig maken en een positieve wending geven (soms begin ik over ongelukken en bloed enzo), zodat ik weer rustig kan gaan slapen.
Ik heb er al heel veel dingen aan proberen te doen: wél t.v. voor 't slapen, géén t.v. voor 't slapen, wél lezen voor 't slapen, niet lezen voor het slapen, wel/geen muziek, etc. Ik kan niet zeggen dat iets voor mij helpt... De huisarts geeft aan dat hij wel medicatie kan geven, maar tot nu toe wil ik dat gewoon niet. Dus wat betreft tips; ik lees graag mee!
Net als het enorm gillen, zonder dat ik het weet (ongeveer één keer per maand). Waarbij m'n vriend zich kapot schrikt, mij wakker maakt en ik mezelf ineens bewust ben dat ik schreeuwend op bed zit...
Of het praten in m'n slaap. Ik schijn hele verhalen te vertellen, hem vast te pakken (gelukkig niet hard). Op zo'n moment kan m'n vriend schijnbaar de gesprekken gezellig maken en een positieve wending geven (soms begin ik over ongelukken en bloed enzo), zodat ik weer rustig kan gaan slapen.
Ik heb er al heel veel dingen aan proberen te doen: wél t.v. voor 't slapen, géén t.v. voor 't slapen, wél lezen voor 't slapen, niet lezen voor het slapen, wel/geen muziek, etc. Ik kan niet zeggen dat iets voor mij helpt... De huisarts geeft aan dat hij wel medicatie kan geven, maar tot nu toe wil ik dat gewoon niet. Dus wat betreft tips; ik lees graag mee!
dinsdag 30 juni 2015 10:17
quote:Flauwegeit schreef op 30 juni 2015 @ 10:12:
Ook 'alleen slapen' is een trigger, dan spring ik vaak uit bed 's nachts als ik een geluid hoor omdat ik denk dat het een inbreker is. Heel gek, want als ik wakker ben, ben ik niet bang voor inbrekers.
.Dat heb ik ook! Ik ben zelfs ooit, half slapend, uit bed sprongen met een wapen (volgens mij was het een boek...) in m'n hand, klaar om te gaan slaan omdat ik zeker wist dat er een inbreker het huis in kwam. Toen hij ook nog eens de trap op kwam begon ik te gillen en riep dat hij weg moest gaan (echt heel hard, ik denk dat de buurt mee kon genieten...). Uiteindelijk bleek het m'n vriend te zijn die terug kwam van een avondje uit met z'n collega's.... Hij heeft me eerst vast moeten pakken en moeten knuffelen voordat ik gekalmeerd was... echt een heel bizarre gewaarwording was dat.
Ook 'alleen slapen' is een trigger, dan spring ik vaak uit bed 's nachts als ik een geluid hoor omdat ik denk dat het een inbreker is. Heel gek, want als ik wakker ben, ben ik niet bang voor inbrekers.
.Dat heb ik ook! Ik ben zelfs ooit, half slapend, uit bed sprongen met een wapen (volgens mij was het een boek...) in m'n hand, klaar om te gaan slaan omdat ik zeker wist dat er een inbreker het huis in kwam. Toen hij ook nog eens de trap op kwam begon ik te gillen en riep dat hij weg moest gaan (echt heel hard, ik denk dat de buurt mee kon genieten...). Uiteindelijk bleek het m'n vriend te zijn die terug kwam van een avondje uit met z'n collega's.... Hij heeft me eerst vast moeten pakken en moeten knuffelen voordat ik gekalmeerd was... echt een heel bizarre gewaarwording was dat.
dinsdag 30 juni 2015 13:53
dinsdag 30 juni 2015 14:07
Gewone slaapmedicatie werkt volgens mij niet zomaar. Daarvoor moet je eerst weten wat er in jouw lichaam gebeurt. Misschien een doorverwijzing vragen naar die slaapkliniek?
Helpt het om een tijd een nachtboekje bij te houden? Eerst noteer je een aantal gegevens (wel of niet warm, wel of geen alcohol gedronken) en vervolgens kijk je wat je gedrag 's nachts was. Misschien zie je een patroon. Heel suf, maar ik slaap in de wintermaanden honderd keer beter als ik sokken aanheb. Blijkbaar krijg ik snel koude voeten en word ik daar (half) wakker van. Dat soort dingen vis je er met zo'n logboek uit.
Helpt het om een tijd een nachtboekje bij te houden? Eerst noteer je een aantal gegevens (wel of niet warm, wel of geen alcohol gedronken) en vervolgens kijk je wat je gedrag 's nachts was. Misschien zie je een patroon. Heel suf, maar ik slaap in de wintermaanden honderd keer beter als ik sokken aanheb. Blijkbaar krijg ik snel koude voeten en word ik daar (half) wakker van. Dat soort dingen vis je er met zo'n logboek uit.
dinsdag 30 juni 2015 14:09
quote:Nickske schreef op 30 juni 2015 @ 10:17:
[...]
Dat heb ik ook! Ik ben zelfs ooit, half slapend, uit bed sprongen met een wapen (volgens mij was het een boek...) in m'n hand, klaar om te gaan slaan omdat ik zeker wist dat er een inbreker het huis in kwam. Uiteindelijk bleek het m'n vriend te zijn die terug kwam van een avondje uit .Toen mijn man van een avond weg thuis kwam, ben ik uit bed gesprongen en op het nachtkastje beland. Hij vond me - huilend en slapend- halverwege de trap. Een blauwe plekken dat ik had!
[...]
Dat heb ik ook! Ik ben zelfs ooit, half slapend, uit bed sprongen met een wapen (volgens mij was het een boek...) in m'n hand, klaar om te gaan slaan omdat ik zeker wist dat er een inbreker het huis in kwam. Uiteindelijk bleek het m'n vriend te zijn die terug kwam van een avondje uit .Toen mijn man van een avond weg thuis kwam, ben ik uit bed gesprongen en op het nachtkastje beland. Hij vond me - huilend en slapend- halverwege de trap. Een blauwe plekken dat ik had!
dinsdag 30 juni 2015 14:17
quote:Flauwegeit schreef op 30 juni 2015 @ 10:12:
Mijn man heeft een paar jaar geleden ontdekt dat warmte voor mij een trigger is. Sinds ik minder nachtkleding aan heb, gaat het een stuk beter.
Dat wilde ik ook zeggen. Als de terrors lang weg zijn geweest en je hebt er nu ineens weer last van, kan het aan de warmte liggen. Als het koeler wordt, gaan ze dan weer weg. Ik zou dan ook niet met medicatie beginnen nu.
Mijn man heeft een paar jaar geleden ontdekt dat warmte voor mij een trigger is. Sinds ik minder nachtkleding aan heb, gaat het een stuk beter.
Dat wilde ik ook zeggen. Als de terrors lang weg zijn geweest en je hebt er nu ineens weer last van, kan het aan de warmte liggen. Als het koeler wordt, gaan ze dan weer weg. Ik zou dan ook niet met medicatie beginnen nu.
dinsdag 30 juni 2015 17:28
Ten eerste een
Ben er helaas mee bekend, wat een ellende.
Heb goede medicatie: combi van dormicum & rivotril. Plus een nieuwe generatie antidepressiva die het natuurlijk bioritme herstelt: Valdoxan.
Maar daar is een heel traject mee bemoeid geweest.
Ten eerste de triggers uitzoeken en de oorzaak aanpakken (bij mij zijn dat warmte, alleen slapen en 'stress' of herbelevingen nav misbruik ih verleden).
Ten tweede uittesten hoe jouw lichaam opiaten verwerkt. Ik bleek een genetisch metabolisme foutje te hebben dat vrij vaak blijkt te voorkomen bij mensen waarvan er generaties met psychische problemen bekend zijn of bij (alcohol)verslaafde zwangeren. Dit heet Cyp P450 https://nl.wikipedia.org/wiki/Cytochroom_P450
Volgens mijn psychiater is er onderzoek gedaan naar de aan/afwezigheid van deze enzymen en slaapstoornissen. Ik heb de mazzel dat hij daarin gespecialiseeerd is waardoor ik niet door het hakmolem van het slaapkliniek hoefde. Maar een slaapkliniek opname zal zeker helpen tot het verhelderen van het probleem.
Veel sterkte!
Ben er helaas mee bekend, wat een ellende.
Heb goede medicatie: combi van dormicum & rivotril. Plus een nieuwe generatie antidepressiva die het natuurlijk bioritme herstelt: Valdoxan.
Maar daar is een heel traject mee bemoeid geweest.
Ten eerste de triggers uitzoeken en de oorzaak aanpakken (bij mij zijn dat warmte, alleen slapen en 'stress' of herbelevingen nav misbruik ih verleden).
Ten tweede uittesten hoe jouw lichaam opiaten verwerkt. Ik bleek een genetisch metabolisme foutje te hebben dat vrij vaak blijkt te voorkomen bij mensen waarvan er generaties met psychische problemen bekend zijn of bij (alcohol)verslaafde zwangeren. Dit heet Cyp P450 https://nl.wikipedia.org/wiki/Cytochroom_P450
Volgens mijn psychiater is er onderzoek gedaan naar de aan/afwezigheid van deze enzymen en slaapstoornissen. Ik heb de mazzel dat hij daarin gespecialiseeerd is waardoor ik niet door het hakmolem van het slaapkliniek hoefde. Maar een slaapkliniek opname zal zeker helpen tot het verhelderen van het probleem.
Veel sterkte!
dinsdag 30 juni 2015 22:52
Wat herkenbaar wat jullie schrijven! Ik heb er ook meer last van als ik alleen ben. Dan schrik ik continue wakker of spring uit bed. Meestal omdat ik iets hoor of denk ik dat alle deuren open staan.
Als ik erg moe ben heb ik er ook meer last van. Dan slaap ik dieper.
Ook denk ik vaak dat ik iets heb doorgeslikt. Ik voel het echt door mn keel glijden en wordt dan wakker om vervolgens erg te gaan hoesten.
Eten heb ik ook gedaan in mn slaap. Dat is nu een heel stuk minder. Vroeger at is alles wat voor handen was. Of ik dronk een halve fles cola leeg. Te erg gewoon![😊]()
Als ik erg moe ben heb ik er ook meer last van. Dan slaap ik dieper.
Ook denk ik vaak dat ik iets heb doorgeslikt. Ik voel het echt door mn keel glijden en wordt dan wakker om vervolgens erg te gaan hoesten.
Eten heb ik ook gedaan in mn slaap. Dat is nu een heel stuk minder. Vroeger at is alles wat voor handen was. Of ik dronk een halve fles cola leeg. Te erg gewoon
dinsdag 30 juni 2015 23:09
Ik herken het ook de nachtangst en de nachtmerries.
Afgelopen week zo heftig , ik was zo in paniek en moest op onderzoek uit of mijn kinderen veilig waren, de dieren en of er iemand door het raam heen klom. Op een of andere manier word ik dan tijdens het gebeuren half wakker maar ik kan niet goed zien, wazig, ogen gaan niet goed open. Ik wil ingrijpen maar kan dat dan niet ivm die ogen , maar loop dat half verdwaasd door huis tastend ivm het slechte zicht. Op zo'n moment voel ik mij enorm in paniek.
Echt ellendig gewoon. Mijn zoon heeft het overigens ook. Momenteel nauwelijks meer gelukkig. Mijn vriend heeft het ook met periodes.
Afgelopen week zo heftig , ik was zo in paniek en moest op onderzoek uit of mijn kinderen veilig waren, de dieren en of er iemand door het raam heen klom. Op een of andere manier word ik dan tijdens het gebeuren half wakker maar ik kan niet goed zien, wazig, ogen gaan niet goed open. Ik wil ingrijpen maar kan dat dan niet ivm die ogen , maar loop dat half verdwaasd door huis tastend ivm het slechte zicht. Op zo'n moment voel ik mij enorm in paniek.
Echt ellendig gewoon. Mijn zoon heeft het overigens ook. Momenteel nauwelijks meer gelukkig. Mijn vriend heeft het ook met periodes.
dinsdag 11 augustus 2015 23:43
Ik up dit topic omdat ik op zoek ben naar een oplossing. Zou maar wat graag normaal naast mijn man willen slapen. Of bij een ander zoals een vriendin, als we een weekend weg gaan.
Er is mij ooit verteld dat er medicijnen voor zijn. Dat zijn pittige medicijnen , antidepressiva of zoiets.
Wie weet het en kan mij tips geven?
Er is mij ooit verteld dat er medicijnen voor zijn. Dat zijn pittige medicijnen , antidepressiva of zoiets.
Wie weet het en kan mij tips geven?
dinsdag 11 augustus 2015 23:47
quote:bunny883 schreef op 29 juni 2015 @ 23:50:
@nina1966: slaap jij de hele nacht met een koptelefoon op je hoofd dan? En hoe kom ik aan een audioboek? Dat kun je op je mobiel downloaden neem ik aan? Ja redelijk wel. Heb een goed passende draadloze en ik heb audiio boeken op de computer. Mp3 spelertje kan natuurlijk ook prima.
Als ik 'm in mijn slaap af doe word ik wakker (onrustig) en zet 'm weer op.
IK heb er iig veel baat bij.
@nina1966: slaap jij de hele nacht met een koptelefoon op je hoofd dan? En hoe kom ik aan een audioboek? Dat kun je op je mobiel downloaden neem ik aan? Ja redelijk wel. Heb een goed passende draadloze en ik heb audiio boeken op de computer. Mp3 spelertje kan natuurlijk ook prima.
Als ik 'm in mijn slaap af doe word ik wakker (onrustig) en zet 'm weer op.
IK heb er iig veel baat bij.
woensdag 12 augustus 2015 03:18
Ik heb hier jaren geleden ook een tijd last van gehad. Wat een verschrikking.. wakker schrikken met een enorme doodsangst, ijzingwekkend gegil, een abnormaal hoge hartslag en vervolgens als een opgejaagd hert de trap af spurten. Ik "zag" dan daaraan voorafgaand een grote zwarte gedaante in de hoek van de kamer staan die naar mij staarde, of het zweefde boven mij. Ik kwam er bij toeval achter dat een lampje aan laten 's nachts de oplossing bleek voor mij. Zodra ik dan in een 'night terror' dreigde te raken kon ik mij door het licht meteen oriënteren in de ruimte en zag ik dat er geen daadwerkelijke gedaante was en bleef de doodsangst en het wegvluchten uit. Ik heb er inmiddels al jaren geen last meer van. Maar het is toch doorgaans wel een onverwerkt trauma wat hier aan ten grondslag ligt.
