Psyche
alle pijlers
Nog steeds je ouders nodig?
woensdag 6 februari 2013 10:38
Ik ben nogal in de war. Bijna 2 jaar geleden verloor ik mijn vader, ik was 24, hij pleegde zelfmoord. Hij was mijn maatje en ook de echte ouder thuis. Mijn moeder is meer een vriendin. De relatie met haar is nogal ingewikkeld en ik voel me vaak alleen. Met mijn zusje heb ik wel een hele sterke band, maar ook duidelijk het gevoel dat ik de grote zus moet zijn, het voorbeeld.
Ik merk gewoon heel erg dat ik A) mijn vader mis en
een vaderfiguur.
Is dat wel normaal op je 26e? Ik hoor alleen maar dingen over volwassen zijn en onafhankelijk zijn van collega's en vrienden, is het dan raar om nog echt een ouder nodig te hebben, zoals ik dat voel?
Ik merk gewoon heel erg dat ik A) mijn vader mis en
een vaderfiguur.Is dat wel normaal op je 26e? Ik hoor alleen maar dingen over volwassen zijn en onafhankelijk zijn van collega's en vrienden, is het dan raar om nog echt een ouder nodig te hebben, zoals ik dat voel?
woensdag 6 februari 2013 10:43
Natuurlijk is het normaal om je vader te missen.
Ik heb mijn vader niet 'nodig' in de zin van dat ik zonder hem niet kan leven of dat hij dingen voor mij regelt die een ander niet kan doen. Maar ik vind het wel heel erg fijn dat hij er is en dat ik hem altijd kan bellen als er wat aan de hand is en dat hij er altijd voor me is. Onvoorwaardelijk.
Ik heb mijn vader niet 'nodig' in de zin van dat ik zonder hem niet kan leven of dat hij dingen voor mij regelt die een ander niet kan doen. Maar ik vind het wel heel erg fijn dat hij er is en dat ik hem altijd kan bellen als er wat aan de hand is en dat hij er altijd voor me is. Onvoorwaardelijk.
woensdag 6 februari 2013 10:51
Jeetje wat heftig
Wat betreft je vraag, ik ben 28 en heb mijn ouders ook best nodig als ouderfiguren. Ik ben wel onafhankelijk en woon ver bij ze vandaan, maar net zoals newkitten vind ik het gevoel dat ze er onvoorwaardelijk voor me zijn heel prettig. Bij het idee dat één van mijn ouders er niet meer zou zijn schieten me de tranen in de ogen.
Wat betreft je vraag, ik ben 28 en heb mijn ouders ook best nodig als ouderfiguren. Ik ben wel onafhankelijk en woon ver bij ze vandaan, maar net zoals newkitten vind ik het gevoel dat ze er onvoorwaardelijk voor me zijn heel prettig. Bij het idee dat één van mijn ouders er niet meer zou zijn schieten me de tranen in de ogen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 6 februari 2013 10:52
jeetje, allereest veel sterkte ! ik kan me voorstellen dat je je vader mist!
er is niets mis met je ouders nog nodig hebben, ik vindt het juist een heel mooi iets! ik ben 27 en ik zou ook niet weten wat ik zonder mijn ouders zou moeten. het zijn en blijven je ouders, je rolmodelen, en je veilige haven als je verdriet hebt. ik vind het heel erg te moeten lezen dat je je vader zo vroeg en op die manier heb moeten verliezen. vooral omdat je hem zag als de ouder in het gezin... geef jezelf de tijd om te rouwen, 2 jaar lijkt veel maar dat is het niet!
er is niets mis met je ouders nog nodig hebben, ik vindt het juist een heel mooi iets! ik ben 27 en ik zou ook niet weten wat ik zonder mijn ouders zou moeten. het zijn en blijven je ouders, je rolmodelen, en je veilige haven als je verdriet hebt. ik vind het heel erg te moeten lezen dat je je vader zo vroeg en op die manier heb moeten verliezen. vooral omdat je hem zag als de ouder in het gezin... geef jezelf de tijd om te rouwen, 2 jaar lijkt veel maar dat is het niet!
woensdag 6 februari 2013 10:52
Mijn moeder is alweer 12 jaar geleden overleden. Ik kan prima leven zonder haar, in die zin dat ik mij prima kan redden. Maar het neemt niet weg dat ik haar elke dag mis en gewoon eens met haar wil praten over zaken die mij bezig houden. Er was niemand die mij zo goed begreep als zij.
Jij haalt denk ik 2 zaken door elkaar. Ik vind dat je op je 26e ja eigen boontjes moet kunnen doppen, ik denk dat je vriendinnen dat ook bedoelen. Dat staat los van je vader missen of niet. Ik weet zeker dat je vriendinnen ook hun ouder zullen missen als hij/zij er niet meer is. Dat staat echt los van zelfstandigheid, eigen boontjes doppen e.d.
Jij haalt denk ik 2 zaken door elkaar. Ik vind dat je op je 26e ja eigen boontjes moet kunnen doppen, ik denk dat je vriendinnen dat ook bedoelen. Dat staat los van je vader missen of niet. Ik weet zeker dat je vriendinnen ook hun ouder zullen missen als hij/zij er niet meer is. Dat staat echt los van zelfstandigheid, eigen boontjes doppen e.d.
woensdag 6 februari 2013 10:59
Ik heb gesprekken met een SPV-er Saaaaar. Verbonden aan mijn huisarts...
Natuurlijk kan ik inmiddels mijn eigen boontjes doppen. Ik mis alleen wel een 'ouder' met goed advies en die altijd voor je klaar staat...mijn moeder probeert het wel hoor, maar ze is erg egoistisch in haar doen en laten. Ik voel me niet op mijn gemak bij haar. Ik voel me vaak eerder tot last.
Ik ben gewoon heel erg verdrietig en ik mis mijn vader vreselijk.
Natuurlijk kan ik inmiddels mijn eigen boontjes doppen. Ik mis alleen wel een 'ouder' met goed advies en die altijd voor je klaar staat...mijn moeder probeert het wel hoor, maar ze is erg egoistisch in haar doen en laten. Ik voel me niet op mijn gemak bij haar. Ik voel me vaak eerder tot last.
Ik ben gewoon heel erg verdrietig en ik mis mijn vader vreselijk.
woensdag 6 februari 2013 11:02
Tuurlijk is dat normaal! En je denkt toch niet echt dat het die collega's niet zou raken als zij hun ouders zouden verliezen? Je hebt een forse portie ongeluk op je pad gekregen en daar sla je je doorheen. Dat dat niet altijd meevalt, zeker als je weinig steun ervaart van je moeder, is alleen maar normaal!
woensdag 6 februari 2013 11:14
Wat verdrietig om te lezen. Ik wens je sterkte bij het gemis.
Ik vind het helemaal niet raar, zelfstandig zijn op jouw leeftijd is heel wat anders dan je ouders kunnen missen.
Ik ben 25, een leeftijd waar ik geacht word zelfstandig te zijn, op eigen benen kunnen te staan. Heb net een huis gekocht, heb een eerste 'echte' baan. (Bijna) elke dag kom ik nog wel eens dingen tegen waarvan ik denk, mm even pap of mam bellen wat zij hiervan vinden of of ze nog een tip hebben. Dat gedoe met overstappen van zorgverzekeringen, heb alles zelf uitgezocht maar het is fijn om met pap nog even te kijken of ik er goed aan doe. En ik kan echt wel zelf wassen maar als ik een speciaal truitje heb met een giga vlek dan bel ik toch nog even mijn mama voor raad.
Als ze er niet meer zijn overleef ik het praktisch gezien heus wel, maar ik vind het fijn om nog op hun terug te kunnen vallen zowel praktisch (voor raad/advies) als emotioneel. Ik vind het fijn om soms een nachtje te blijven slapen en lekker weer als vroeger savonds aan tafel te keuvelen en me weer even echt 'kind' te voelen. (mijn ouders vinden dat dan ook fijn om weer even 'nodig' te zijn en te 'zorgen')
Daarnaast bellen mijn ouders mij ook vaak om raad/advies, vaak gaat het dan om dingen zoals telefoons/tablets en de tv
Dus nee, ik vind het echt niet raar hoe je je voelt.... Sterkte meid.
Ik vind het helemaal niet raar, zelfstandig zijn op jouw leeftijd is heel wat anders dan je ouders kunnen missen.
Ik ben 25, een leeftijd waar ik geacht word zelfstandig te zijn, op eigen benen kunnen te staan. Heb net een huis gekocht, heb een eerste 'echte' baan. (Bijna) elke dag kom ik nog wel eens dingen tegen waarvan ik denk, mm even pap of mam bellen wat zij hiervan vinden of of ze nog een tip hebben. Dat gedoe met overstappen van zorgverzekeringen, heb alles zelf uitgezocht maar het is fijn om met pap nog even te kijken of ik er goed aan doe. En ik kan echt wel zelf wassen maar als ik een speciaal truitje heb met een giga vlek dan bel ik toch nog even mijn mama voor raad.
Als ze er niet meer zijn overleef ik het praktisch gezien heus wel, maar ik vind het fijn om nog op hun terug te kunnen vallen zowel praktisch (voor raad/advies) als emotioneel. Ik vind het fijn om soms een nachtje te blijven slapen en lekker weer als vroeger savonds aan tafel te keuvelen en me weer even echt 'kind' te voelen. (mijn ouders vinden dat dan ook fijn om weer even 'nodig' te zijn en te 'zorgen')
Daarnaast bellen mijn ouders mij ook vaak om raad/advies, vaak gaat het dan om dingen zoals telefoons/tablets en de tv
Dus nee, ik vind het echt niet raar hoe je je voelt.... Sterkte meid.
woensdag 6 februari 2013 11:15
Al ben je 60. Als een van je ouders komt te overlijden dan mis je ze.
Ik ben al jaren het huis uit. Maar ik zie mijn ouders wekelijks. Mijn moeder zie ik zelfs 2x per week omdat ze op mijn kinderen past als ik werk.
Als mijn ouders komen te overlijden nou dan kan ik je wel vertellen dat ik het verdraaid moeilijk ga krijgen. Op alle gebieden die er maar zijn.
Ik ben al jaren het huis uit. Maar ik zie mijn ouders wekelijks. Mijn moeder zie ik zelfs 2x per week omdat ze op mijn kinderen past als ik werk.
Als mijn ouders komen te overlijden nou dan kan ik je wel vertellen dat ik het verdraaid moeilijk ga krijgen. Op alle gebieden die er maar zijn.
woensdag 6 februari 2013 11:18
ik ben inmiddels 41 en ik heb mijn moeder soms ook nog nodig hoor . Ik kan me prima redden, kan goed mijn eigen boontjes doppen, maar soms is het fijn om even bij je moeder te kunnen aankloppen voor dit of dat. Is niks mis mee denk ik
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 6 februari 2013 11:20
woensdag 6 februari 2013 11:21
Natuurlijk is het normaal als je je ouders nog zo nu en dan nodig hebt al ben je volwassen.
Ik ben nu bijna 38 en heb mijn moeder ook nog wel eens nodig hoor zoals zij haar eigen moeder ook nog wel eens nodig had terwijl ze allang zelf oma was..
Je hele leven door je ouders laten regelen is niet gezond maar met zo nu en dan je ouders nodig hebben is niets mis..
Ik ben nu bijna 38 en heb mijn moeder ook nog wel eens nodig hoor zoals zij haar eigen moeder ook nog wel eens nodig had terwijl ze allang zelf oma was..
Je hele leven door je ouders laten regelen is niet gezond maar met zo nu en dan je ouders nodig hebben is niets mis..
woensdag 6 februari 2013 11:28
woensdag 6 februari 2013 11:32
Ik mis mijn moeder ook nog heel vaak en mis haar alleen al omdat mijn allergrootste vangnet ooit weg is.
Met haar praten over mijn beslommeringen, mijn leven, mijn kinderen en noem maar op kan niet meer, nooit meer haar wijsheid horen is pijnlijk.
Het verdriet is gezakt, maar het gemis is nog erg aanwezig.
En dat al 16 jaar.
Met haar praten over mijn beslommeringen, mijn leven, mijn kinderen en noem maar op kan niet meer, nooit meer haar wijsheid horen is pijnlijk.
Het verdriet is gezakt, maar het gemis is nog erg aanwezig.
En dat al 16 jaar.
woensdag 6 februari 2013 11:37
Ach
Ik heb mijn moeder niet nodig voor geld of praktische hulpen ook in beslissingen maken over belangrijke dingen ben ik beter dan zij.
Ik heb mijn moeder nodig voor een knuffel, even mijn ei kwijt, lachen, er gewoon voor elkaar zijn.
En ik denk dat het daarin niks uitmaakt of je nou 25 of 55 bent.
Ik heb mijn moeder niet nodig voor geld of praktische hulpen ook in beslissingen maken over belangrijke dingen ben ik beter dan zij.
Ik heb mijn moeder nodig voor een knuffel, even mijn ei kwijt, lachen, er gewoon voor elkaar zijn.
En ik denk dat het daarin niks uitmaakt of je nou 25 of 55 bent.
woensdag 6 februari 2013 11:58
Ik vraag me af: als TO had geschreven dat ze een partner heeft en dat haar man nog heel erg zijn moeder nodig heeft, hoe anders zouden de reacties hier dan zijn?
De meeste reactie hier nu zijn: nee joh, maakt niet uit, is juist fijn, ik ren zelf ook voor ieder ditje of datje naar mams en paps, maar als een man het doet, is het run forrest run.
Sorry, beetje offtopic, maar het viel me op. Sterkte TO met het verlies van je vader.
De meeste reactie hier nu zijn: nee joh, maakt niet uit, is juist fijn, ik ren zelf ook voor ieder ditje of datje naar mams en paps, maar als een man het doet, is het run forrest run.
Sorry, beetje offtopic, maar het viel me op. Sterkte TO met het verlies van je vader.
woensdag 6 februari 2013 12:23
Tuurlijk is dat normaal. Je bent nog hartstikke jong en had waarschijnlijk nooit gedacht dat het zo zou lopen.
En je moeder heeft waarschijnlijk haar eigen verdriet en is misschien daarom niet zo sterk nu.
Heb je ook nog ooms en tantes of kennissen die je af en toe kunnen helpen? Niet als vervanging uiteraard, maar bijv als je een huis wilt kopen is de mening van een (ouder) volwassen persoon erg fijn.
(Ik draai het nu heel praktisch maar ik weet dat de emotionele kant veel zwaarder weegt )
En je moeder heeft waarschijnlijk haar eigen verdriet en is misschien daarom niet zo sterk nu.
Heb je ook nog ooms en tantes of kennissen die je af en toe kunnen helpen? Niet als vervanging uiteraard, maar bijv als je een huis wilt kopen is de mening van een (ouder) volwassen persoon erg fijn.
(Ik draai het nu heel praktisch maar ik weet dat de emotionele kant veel zwaarder weegt )
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 6 februari 2013 12:24
Mijn moeder is een hoeveelheid jaren geleden overleden en in mijn dagelijkse leven kan ik prima zonder haar. Totdat er iets is (leuk of minder leuk) wat ik graag met haar zou willen delen (omdat ik dit altijd deed). En dan is er dat gemis wat je een gevoel van leegte geeft. Maar dat gevoel gaat weer weg, maar komt daarentegen altijd weer terug.
woensdag 6 februari 2013 12:29
Ik was 28 toen mijn moeder overleed. Op haar sterfbed zei ze jammer dat je nog zo jong bent en nu al je moeder moet verliezen, maar je red het ook zonder mij.
Natuurlijk red ik het zonder haar, maar zoals andere ook al zeggen, je wilt leuke of mindere leuke dingen delen. Ik heb een schoonmoeder en moeders van vriendinnen, maar het is niet je eigen moeder!! Gelukkig is mijn vader er nog die ik nog wel kan raadplegen.
Het missen blijft, hoe oud je ook bent..
Heel veel sterkte...
Natuurlijk red ik het zonder haar, maar zoals andere ook al zeggen, je wilt leuke of mindere leuke dingen delen. Ik heb een schoonmoeder en moeders van vriendinnen, maar het is niet je eigen moeder!! Gelukkig is mijn vader er nog die ik nog wel kan raadplegen.
Het missen blijft, hoe oud je ook bent..
Heel veel sterkte...
woensdag 6 februari 2013 12:31
quote:suuri schreef op 06 februari 2013 @ 11:58:
Ik vraag me af: als TO had geschreven dat ze een partner heeft en dat haar man nog heel erg zijn moeder nodig heeft, hoe anders zouden de reacties hier dan zijn?
De meeste reactie hier nu zijn: nee joh, maakt niet uit, is juist fijn, ik ren zelf ook voor ieder ditje of datje naar mams en paps, maar als een man het doet, is het run forrest run.
Omdat het in het soort moeder-zoon relaties die jij bedoelt vaak de moeder is die een claim op de zoon legt, emotionele druk op hem uitoefent? Dat vind ik een heel ander uitgangspunt dan een liefdevolle, harmonieuze ouder-kindrelatie die de meeste forummers in dit topic beschrijven.
Ik vraag me af: als TO had geschreven dat ze een partner heeft en dat haar man nog heel erg zijn moeder nodig heeft, hoe anders zouden de reacties hier dan zijn?
De meeste reactie hier nu zijn: nee joh, maakt niet uit, is juist fijn, ik ren zelf ook voor ieder ditje of datje naar mams en paps, maar als een man het doet, is het run forrest run.
Omdat het in het soort moeder-zoon relaties die jij bedoelt vaak de moeder is die een claim op de zoon legt, emotionele druk op hem uitoefent? Dat vind ik een heel ander uitgangspunt dan een liefdevolle, harmonieuze ouder-kindrelatie die de meeste forummers in dit topic beschrijven.
