Psyche
alle pijlers
overlijden partner
woensdag 5 oktober 2016 00:28
Dank je middag!
Highlander, wij herkennen wat wij voelen in de ander die dit ook mee heeft gemaakt. Je omgeving probeert het wel te snappen, maar uiteindelijk is dat niet mogelijk. Zij zijn er voor je en dat is heel fijn, maar ze gaan ook terug naar hun eigen leven waar dit niet speelt. Vrienden op bezoek, heel gezellig, je zwaait ze uit en bent alleen. Niet even napraten. En inderdaad bijzondere momenten in het leven van de kinderen die hij en in jouw geval zij niet meer meemaakt, die je niet samen kunt delen. Maar ook bijzondere momenten in je eigen leven die je niet kunt delen en je wilt anderen niet steeds lastig vallen. Ik heb gemerkt dat er perioden zijn dat het best redelijk gaat maar er zijn ook perioden waarin de golven wel erg dicht op elkaar komen. Ze verzuipen je minder dan in het begin maar je gaat toch wel weer even kopje onder. Ik verlang zo naar emotionele rust. Mensen zeggen: je doet het goed, je bent zo sterk, maar ze zijn er niet bij als het je aanvliegt. Verlangen kan zo intens zijn, heimwee naar wat was.
Highlander, wij herkennen wat wij voelen in de ander die dit ook mee heeft gemaakt. Je omgeving probeert het wel te snappen, maar uiteindelijk is dat niet mogelijk. Zij zijn er voor je en dat is heel fijn, maar ze gaan ook terug naar hun eigen leven waar dit niet speelt. Vrienden op bezoek, heel gezellig, je zwaait ze uit en bent alleen. Niet even napraten. En inderdaad bijzondere momenten in het leven van de kinderen die hij en in jouw geval zij niet meer meemaakt, die je niet samen kunt delen. Maar ook bijzondere momenten in je eigen leven die je niet kunt delen en je wilt anderen niet steeds lastig vallen. Ik heb gemerkt dat er perioden zijn dat het best redelijk gaat maar er zijn ook perioden waarin de golven wel erg dicht op elkaar komen. Ze verzuipen je minder dan in het begin maar je gaat toch wel weer even kopje onder. Ik verlang zo naar emotionele rust. Mensen zeggen: je doet het goed, je bent zo sterk, maar ze zijn er niet bij als het je aanvliegt. Verlangen kan zo intens zijn, heimwee naar wat was.
woensdag 2 november 2016 22:46
Schrijf als je dat wilt Blondie, zoveel je wilt. Zoals Fontein zegt: wij horen je. Soms helpt het om van je af te schrijven, je gedachten te ordenen en het gevoel te hebben er niet alleen voor te staan.
Ik ben vanavond bij vrienden langs gegaan. Even spuien. Even mensen zien als je het gevoel hebt dat de muren op je afkomen. Ik begrijp en herken je gevoel wel Blondie. Het gevoel: waar doe je het allemaal nog voor. Ik denk dan altijd aan mijn kinderen, mijn moeder en mijn beste vrienden. Ik hoop dat jij ook mensen om je heen hebt waar je het nog voor doet Blondie. En laten we de hoop houden dat er een dag komt dat het leven ons weer toelacht, dat we weer gelukkig zijn, dat we onbezorgd kunnen zijn en blij zijn met weer een nieuwe dag. Ik merk bij mezelf dat ik veel moeite heb met nieuwe tegenslagen. Bij mijn vrijwilligerswerk hebben ze altijd gesuggereerd dat ik daar een baan kon krijgen als er voldoende geld is. Nu lijkt het erop dat dit niet zo is omdat ik niet christelijk ben. Een assessment verprutst omdat ik me niet heb kunnen voorbereiden en onder hoge tijdsdruk moest inleveren. Hierdoor word ik niet voorgedragen voor een baan. N.b. een functie die ik 18 jaar elders vervuld heb. Merk dat ik bozig ben en mijn lief zo vreselijk mis. Wat zou ik graag nog even wegkruipen in zijn armen.
Maar we weten Blondie dat er ook weer dagen komen dat het weer wat beter gaat. Zie ook de berichten van Aspirientje en Fontein. Laten we elkaar virtueel vasthouden. Sterkte Blondie en schrijven he als je daar behoefte aan hebt.
Liefs, Fieneke
Ik ben vanavond bij vrienden langs gegaan. Even spuien. Even mensen zien als je het gevoel hebt dat de muren op je afkomen. Ik begrijp en herken je gevoel wel Blondie. Het gevoel: waar doe je het allemaal nog voor. Ik denk dan altijd aan mijn kinderen, mijn moeder en mijn beste vrienden. Ik hoop dat jij ook mensen om je heen hebt waar je het nog voor doet Blondie. En laten we de hoop houden dat er een dag komt dat het leven ons weer toelacht, dat we weer gelukkig zijn, dat we onbezorgd kunnen zijn en blij zijn met weer een nieuwe dag. Ik merk bij mezelf dat ik veel moeite heb met nieuwe tegenslagen. Bij mijn vrijwilligerswerk hebben ze altijd gesuggereerd dat ik daar een baan kon krijgen als er voldoende geld is. Nu lijkt het erop dat dit niet zo is omdat ik niet christelijk ben. Een assessment verprutst omdat ik me niet heb kunnen voorbereiden en onder hoge tijdsdruk moest inleveren. Hierdoor word ik niet voorgedragen voor een baan. N.b. een functie die ik 18 jaar elders vervuld heb. Merk dat ik bozig ben en mijn lief zo vreselijk mis. Wat zou ik graag nog even wegkruipen in zijn armen.
Maar we weten Blondie dat er ook weer dagen komen dat het weer wat beter gaat. Zie ook de berichten van Aspirientje en Fontein. Laten we elkaar virtueel vasthouden. Sterkte Blondie en schrijven he als je daar behoefte aan hebt.
Liefs, Fieneke
zondag 6 november 2016 23:13
Wat jammer, Fieneke, dat het nog niet lukt met een baan. Dat het nog zo speelt: een christelijke levensovertuiging. Niet meer van deze tijd. Het gaat er toch om of je het werk goed doet.
Probeer maar een beetje positief te blijven. Als ik voel dat ik inzak, schrijf ik iedere avond een paar dingen op die ik goed heb gedaan. De WWW methode (what went well). Werkt echt. Soms echt onnozele dingen, zoals vandaag: spul klaargezet om de rubbers van mijn autoportieren in te smeren tegen het vastvriezen. Stom, he. Maar soms is zo'n trucje echt nodig om positief te blijven. Soms...als ik naar mijn sleutelbos kijk, zo leeg, zo licht zonder de sleutels van mijn partner.
Probeer maar een beetje positief te blijven. Als ik voel dat ik inzak, schrijf ik iedere avond een paar dingen op die ik goed heb gedaan. De WWW methode (what went well). Werkt echt. Soms echt onnozele dingen, zoals vandaag: spul klaargezet om de rubbers van mijn autoportieren in te smeren tegen het vastvriezen. Stom, he. Maar soms is zo'n trucje echt nodig om positief te blijven. Soms...als ik naar mijn sleutelbos kijk, zo leeg, zo licht zonder de sleutels van mijn partner.
maandag 7 november 2016 23:29
Wat een goede tip Fontein. Wat een ontroerende metafoor die lichte sleutelbos.
Hoe gaat het nu met je Blondie?
Ik ga het even met jullie delen. Wat ging goed vandaag:
- Vanmorgen flink gestudeerd samen met studiegenoot
- Dochter gaat solliciteren op baan die ze echt graag wil
- Vanmiddag sollicitatiebrief de deur uit gedaan
- Lekker gegeten vandaag
- Fijn gezongen vanavond
- Tip gekregen voor open sollicitatie van mede koorlid
- Nu genieten van heerlijk portje dat ik nog gekregen had van mijn lief
Best wel veel he
Liefs, Fieneke
Hoe gaat het nu met je Blondie?
Ik ga het even met jullie delen. Wat ging goed vandaag:
- Vanmorgen flink gestudeerd samen met studiegenoot
- Dochter gaat solliciteren op baan die ze echt graag wil
- Vanmiddag sollicitatiebrief de deur uit gedaan
- Lekker gegeten vandaag
- Fijn gezongen vanavond
- Tip gekregen voor open sollicitatie van mede koorlid
- Nu genieten van heerlijk portje dat ik nog gekregen had van mijn lief
Best wel veel he
Liefs, Fieneke
woensdag 9 november 2016 23:00
WWW:
- paar uurtjes met mijn moeder doorgebracht
- oud collega die me toch even terug belde nadat ze drie kwartier haar gal had gespuwd om nog even te vragen hoe het met mij gaat
Ik drop even een vraag: aan de ene kant zou ik wel graag weer een relatie willen, aan de andere kant vind ik dit toch nog wel moeilijk. Hij is zeker nog niet uit mijn systeem. Hoe gaan jullie hiermee om, mochten jullie uberhaupt die behoefte hebben.
- paar uurtjes met mijn moeder doorgebracht
- oud collega die me toch even terug belde nadat ze drie kwartier haar gal had gespuwd om nog even te vragen hoe het met mij gaat
Ik drop even een vraag: aan de ene kant zou ik wel graag weer een relatie willen, aan de andere kant vind ik dit toch nog wel moeilijk. Hij is zeker nog niet uit mijn systeem. Hoe gaan jullie hiermee om, mochten jullie uberhaupt die behoefte hebben.
donderdag 10 november 2016 10:48
Fieneke, ik heb het geluk iemand tegen te zijn gekomen die me alle ruimte geeft. Mijn trouwfoto hangt gewoon nog aan de muur, hij ging bloemen op het kerkhof zetten met haar verjaardag, hij eette haar lievelingsboek centraal in de nieuwe boekenkast... dat scheelt. Ik heb niet het gevoel iets achter te moeten laten of volledig af te moeten sluiten om verder te kunnen gaan.
donderdag 10 november 2016 11:22
quote:Fieneke1 schreef op 09 november 2016 @ 23:00:
WWW:
- paar uurtjes met mijn moeder doorgebracht
- oud collega die me toch even terug belde nadat ze drie kwartier haar gal had gespuwd om nog even te vragen hoe het met mij gaat
Ik drop even een vraag: aan de ene kant zou ik wel graag weer een relatie willen, aan de andere kant vind ik dit toch nog wel moeilijk. Hij is zeker nog niet uit mijn systeem. Hoe gaan jullie hiermee om, mochten jullie uberhaupt die behoefte hebben.Dat voelt heel dubbel.
WWW:
- paar uurtjes met mijn moeder doorgebracht
- oud collega die me toch even terug belde nadat ze drie kwartier haar gal had gespuwd om nog even te vragen hoe het met mij gaat
Ik drop even een vraag: aan de ene kant zou ik wel graag weer een relatie willen, aan de andere kant vind ik dit toch nog wel moeilijk. Hij is zeker nog niet uit mijn systeem. Hoe gaan jullie hiermee om, mochten jullie uberhaupt die behoefte hebben.Dat voelt heel dubbel.
donderdag 10 november 2016 22:32
Wat mooi Aspirientje. Scheelt het dat jouw overleden lief een vrouw was? Ik wens je heel veel geluk.
Ik snap je wel Fontein, maar ik denk ook dat, als ik de angst voor verlies zou laten overheersen, mezelf ook de kans op nieuw geluk zou ontnemen. Ik vind dit bestaan te eenzaam, ik mis liefhebbende armen om me heen, iemand die er voor me is, iemand voor wie ik er mag zijn.
WWW:
- dochter heeft een nieuwe baan. Vanmorgen gezellig met haar koffie gedronken
- geluncht bij vrienden waarvan de man heel ernstig ziek is, was gezellig. Daarna met vriendin en haar hond + hond van mijn dochter in het park gewandeld. Zo leuk om de hondjes samen te zien stoeien
Ik snap je wel Fontein, maar ik denk ook dat, als ik de angst voor verlies zou laten overheersen, mezelf ook de kans op nieuw geluk zou ontnemen. Ik vind dit bestaan te eenzaam, ik mis liefhebbende armen om me heen, iemand die er voor me is, iemand voor wie ik er mag zijn.
WWW:
- dochter heeft een nieuwe baan. Vanmorgen gezellig met haar koffie gedronken
- geluncht bij vrienden waarvan de man heel ernstig ziek is, was gezellig. Daarna met vriendin en haar hond + hond van mijn dochter in het park gewandeld. Zo leuk om de hondjes samen te zien stoeien
vrijdag 11 november 2016 10:58
Lieve mensen,
ik hoop dat ik even mag inbreken. Ik heb een tijd terug jullie topic gelezen en zag het gisteren weer tevoorschijn komen waardoor ik vandaag bedacht dat ik jullie misschien om hulp kan vragen.
Ik herken jullie (dagelijkse) struggles bij mijn schoonvader. Mijn schoonmoeder is na een kort maar heftig ziekbed overleden afgelopen december. Ik was gisteren foto's aan het uitzoeken en zag ineens een waanzinnig mooie foto van hun samen waar de verliefdheid van af spat. Ik bedacht dus dat het misschien wel leuk is om deze uit te vergroten, in een mooie lijst te doen en als kadootje te geven. Maar, en nu komt mijn twijfelpunt. Is dat niet heel pijnlijk? Hij worstelt nog steeds dagelijks met dit grote verlies en als je dan zo'n foto geeft is dat natuurlijk enorm confronterend dat je ooit zo gelukkig was. Hoe zouden jullie dit vinden? Zouden jullie dit waarderen of juist niet?
Bedankt.
ik hoop dat ik even mag inbreken. Ik heb een tijd terug jullie topic gelezen en zag het gisteren weer tevoorschijn komen waardoor ik vandaag bedacht dat ik jullie misschien om hulp kan vragen.
Ik herken jullie (dagelijkse) struggles bij mijn schoonvader. Mijn schoonmoeder is na een kort maar heftig ziekbed overleden afgelopen december. Ik was gisteren foto's aan het uitzoeken en zag ineens een waanzinnig mooie foto van hun samen waar de verliefdheid van af spat. Ik bedacht dus dat het misschien wel leuk is om deze uit te vergroten, in een mooie lijst te doen en als kadootje te geven. Maar, en nu komt mijn twijfelpunt. Is dat niet heel pijnlijk? Hij worstelt nog steeds dagelijks met dit grote verlies en als je dan zo'n foto geeft is dat natuurlijk enorm confronterend dat je ooit zo gelukkig was. Hoe zouden jullie dit vinden? Zouden jullie dit waarderen of juist niet?
Bedankt.
vrijdag 11 november 2016 12:35
Fieneke, ik denk zeker dat het scheelt. Ik kan me geen andere vrouw voorstellen.
Clubmedfan, ik kreeg van mijn ouders op mijn eerste moederdag een fotolijst met foto's van mijn zoontje, de enige foto van mijn vrouw en onze zoon en een foto van ons samen. Pijnlijk, uiteraard en ik heb heel wat traantjes gelaten toen, maar ik was er ook heel blij mee en ze staat nog in mijn woonkamer.
Clubmedfan, ik kreeg van mijn ouders op mijn eerste moederdag een fotolijst met foto's van mijn zoontje, de enige foto van mijn vrouw en onze zoon en een foto van ons samen. Pijnlijk, uiteraard en ik heb heel wat traantjes gelaten toen, maar ik was er ook heel blij mee en ze staat nog in mijn woonkamer.
