Paniek door de herbelevingen - deel III

16-01-2017 12:54 3010 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).

De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!

Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:



Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.



Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).



Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.



Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.



Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??



Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.



Link naar deel 1:

Paniek door de herbelevingen



Link naar deel 2:

Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Ik heb niet eens alleen therapie, dus ook niet samen. Man wel, maar daar wil hij mij niet bij hebben. En ik geef het soms wel aan,maar vaak ook niet. De angst weer afgewezen te worden, teveel te zijn, weer te horen dat ik aan zijn hoofd zeur, dat ik te moeilijk doe, dat ik zijn rust verstoor, is te groot op veel momenten. En ik weet dat het bij zijn ziekzijn past en dat het in die zin niet persoonlijk is. En dat hij buitenshuis socialer is omdat dat met zo goed zijn masker is. Ik snap het, maar het doet pijn. Ik vecht wel door alleen, maar ga sinds zo kopje onder in dat eenzame, leve gevoel. En dat voelt letterlijk heel kinderachtig. Ik ben volwassen en moet niet zeuren en voor mezelf zorgen. Ik weet het wel, maar ik kan het soms niet.
Alle reacties Link kopieren
quote:Sunemom schreef op 23 januari 2017 @ 00:12:

Dat is wel herkenbaar knuffel. Ik zit hier nu ook nog te typen en mezelf voor de gek te houden dat het wel gaat en wel goedkomt en dat het zo slecht niet gaat. Alles wat ik iedereen wijs wil maken, maar ergens weet je ook dat de emdr echt wel nodig is. En ja het is een doodenge therapie, maar die ene sessie die wel werkte bij mij, die heeft dat ministukje ook echt afgesloten. Dat beeld geeft geen naar gevoel meer, ook nu drie maanden later niet. Als ik dat ooit bij de echte natte herinneringen voor elkaar krijg dan ben ik het er voor over, hoe eng en zwaar en naar een moeilijk het dan ook is een nog wordt. En jij komt er ook zorgen. Zeker weten, jij bent heel heel veel sterker, jij kunt dit

Tsja... dat 'sterke' gaat me juist in de weg zitten tijdens die stomme emdr

Want dan moet ik dat even opgeven en de muur even laten zakken

En dat vinden de gedachten onacceptabel

Ook al houden ze zich sinds dit weekend op de achtergrond hoor

Want, zeggen ze: wij zijn er niet hoor, dus je hebt ook geen emdr nodig

Ehh Tsja, daar heb ik geen weerwoord op

Er is nu dus weinig met me aan de hand.... toch?



Fijn om te lezen dat de emdr wel heel effectief is voor jou. Hopelijk heeft het over een tijdje een vervolg en kun je dan net zo naar de andere herinneringen kijken
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Dank je aaaanne



En jij ook knuffel, dank je voor het 'praten' . mijn zoontje kwam net trillend van de koorts naar me toe dat hij zich zo rot voelt en niet kan slapen, maar ook niet alleen wil zijn of ik bij hem kom. Ik ga voor hem zorgen.



Ik hoop dat je kan slapen knuffel, dan kun je de dag morgen ook beter aan
Alle reacties Link kopieren
quote:Sunemom schreef op 23 januari 2017 @ 00:32:

Ik heb niet eens alleen therapie, dus ook niet samen. Man wel, maar daar wil hij mij niet bij hebben. En ik geef het soms wel aan,maar vaak ook niet. De angst weer afgewezen te worden, teveel te zijn, weer te horen dat ik aan zijn hoofd zeur, dat ik te moeilijk doe, dat ik zijn rust verstoor, is te groot op veel momenten. En ik weet dat het bij zijn ziekzijn past en dat het in die zin niet persoonlijk is. En dat hij buitenshuis socialer is omdat dat met zo goed zijn masker is. Ik snap het, maar het doet pijn. Ik vecht wel door alleen, maar ga sinds zo kopje onder in dat eenzame, leve gevoel. En dat voelt letterlijk heel kinderachtig. Ik ben volwassen en moet niet zeuren en voor mezelf zorgen. Ik weet het wel, maar ik kan het soms niet.

Dat heeft niks met kinderachtig te maken hoor, niet zo streng en veroordelend richting jezelf lieve Sun.

Meer met oude patronen en verkeerd aangeleerd gedrag heeft het te maken, nooit mogen leren delen, alles altijd alleen moeten doen. Heel verdrietig en Enorm zwaar!



Ik bedoelde inderdaad of je meeging naar therapie van man... Snap dat dat dan geen optie is. Maar zou wel m'n grenzen aan blijven geven. Je bent geen zeur, je bent verdorie z'n partner! En natuurlijk is hij ziek, maar jij net zo goed.



Nu moet ik offline, sorry. Ik lees je berichtjes altijd en reageer wanneer ik kan en als het lukt. Ik vind het fijn dat je deelt Sun, dapper ook. Vooral blijven doen als dat lukt, hier mag dat echt. Ik hoop dat jij straks ook lekker gaat slapen, je kunt je rust goed gebruiken



Welterusten
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Lieve Sun, ik dacht dat het een routine onderzoek was maar nu lees ik dat je al een hele tijd pijn hebt en je je zorgen maakt. Dat is heftig zeg! Welkecontrole kwijt bedoel je?



Eerlijk gezegd kan ik me voorstellen dat dat gevoel van 'ik doe er niet toe' constant wordt geraakt. De manier waarop je man reageert roept bij mij al een vermoeiende eenzame vibe op, laat staan hoe hrt voor jou moet voelen. Ik vind hem naar jou toe echt niet fijn reageren. Het is zó niet wat je nodig hebt... Het lijkt of hij je dwingt zich aan hem aan te passen en er komt wel erg weinig terug. Jullie hebben kinderen samen en dat zal veel plichtsgevoel raken om bij elkaar te blijven. Echt verdrietig voor je dat dat lege allenige gewoon voor je is (geworden).



Ik was tussendoor wakker geworden en ga weer verder slapen. Hopelijk heeft jouw slaap ervaringen uitspreken wat rust gegeven EV. Vind het niet raar. Kan het naast een reactie op scheiding, verhuizing, zoon en diens vader weer in de buurt...ook hormonaal zijn wat je ervaart?
Morning. Nieuwe week, nieuwe ronde.... pffff het is te vroeg.



Sun, is je zoon al wat beter?



Aankleden.... blegh, ik heb het nog even moeilijk met wakker worden hoor
Zo. Kleren aan en ze aan het opwarmen. Ik ga pas de deur uit als mijn kleren warm van binnen zijn. nog een kopje koffie dus.



Knuf, wat je gister vroeg, of je dingen aan móest gaan geven. Nee natuurlijk niet. Maar als er iemand is die snakt naar een reaktie, dan is het gewoon handig. Omdat niemand hier bewust een ander negeert, maar omdat het soms gewoon gebeurd terwijl dat niet de bedoeling is.
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen lieve Pruttel



Het ís ook gewoon vroeg en donker én jawel; over een week of 8 alweer lente

Werk ze vandaag!



Ik heb het ff moeilijk met doen alsof

Het zo goed gaat

Ben eigenlijk heel erg moe en bang en pijnlijk lichaam en beelden en veel triggers en dus allemaal stom

Maarrrr nee hoor, kan gewoon normaal werken, geen pilletjes meer nodig, moet me niet zo laten kennen

Even doorzetten dan voelt het 'doen alsof' vanzelf weer vertrouwd en heb ik vooral m'n nieuwe therapeut helemaal niet nodig
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
En je weet zelf hoe slim en verstandig dat is toch?



Zelfs ik mopper op maandagmorgen terwijl er niks te klagen valt



Waarom zou jij dan mooi weer moeten spelen?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben heel slim en verstandig



En er valt echt genoeg te mopperen hoor, over de donkere dagen, de kou,het feit dat het weekend te snel voorbij ging

Het is maar waar je de focus op legt natuurlijk

Want tegelijk is er zoveel om van te genieten, het leven is nl zo mooi
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Twijfel er wel over in hoeverre ik eerlijk moet zijn richting m'n huidige therapeut

Heb haar wel verteld dat ik kan 'doen alsof'

Dat de therapieën de vorige keer daarop vast liepen

Heb zelfs eerlijk verteld dat ik die ggg schema's toen moest invullen bij vorige therapeuten en m'n best deed er zo'n mooi en logisch verhaal van te maken

Gebaseerd op alles behalve de realiteit

Zodat de therapeuten zeiden dat ik goed bezig was en onder de indruk hoe snel ik het oppakte etc

Hmmm

Denk nu dat het die kant aan het opgaan is

Mijn gedachten zijn heel blij

Ze houden zich schuil maar wel aanwezig op de achtergrond:

'Nee natuurlijk hoef je je zelf geen pijn te doen, dat doen mensen die therapie nodig hebben en dat is bij jou niet het geval. Even doorzetten, de waarheid verdraaien, richt je maar op je werk en sport, dan komt het allemaal goed.'



Ik heb moeite ze niet te geloven. Moeite eerlijk te gaan zijn hierover naar m'n therapeut

Ik blijf daarmee namelijk m'n eigen glazen ingooien en hoe logisch is dat?

Aan de andere kant voelt het ook niet goed om te liegen, maar ze zijn zo overheersend in m'n hoofd... En als ik daar eerlijk over praat, weet ik dat ze minder krachtig worden maar weet ik ook dat ik steeds dichterbij het aangaan van de therapie kom en die angst is gewoon te groot denk ik
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Dat sterke is ook lastig bij emdr, maar wij hebben iets gemeen waar ik hierin heel veel aan gehad heb. Ja er zijn heel veel gedachten en regels, maar ook jij kan puur op ratio van een besluiten wat je moet doen ondanks al het gevoel en de gedachten. Ik heb echt op ratio besloten me over te geven aan de emdr en dat vind ik vreselijk moeilijk, maar ik heb ontdekt (bij dat ene beeld tenminste) dat het me kan helpen. Ik heb als allereerste en beeld gedaan wat heftig, maar voor mij nog wel ok was. Om het te proberen, ondanks dat het niet mijn eerste emdr-poging was. Elke therapeut doet het net even anders en mijn angst heeft altijd vreselijk in de weg gezeten.



Hanke de controle over de herbelevingen. Als de angst te groot wordt en ze blijven komen dat is het net als vroeger. Dan bevries ik compleet, kan dan ook niet meer goed aangeven waar ik ben bijvoorbeeld. Zit dan een soort van in mezelf opgesloten en dat vind ik doodeng, maar ik heb inmiddels gemerkt dat dat voor anderen ook eng is. Vind ik dus heel moeilijk dat dat kan gebeuren waar vriendin bij is, tegelijk beter bij haar dan bij een onbekende arts.



De maanden dat man hoeft niet woonde waren zwaar en nog eenzamer in directe zin, maar gevoelsmatig ben ik nu meer alleen. Ik hoop vooral dat als zo'n depressie echt betert dat hij dan weer meer en meer mijn man wordt. Degene waar ik van hield zeg maar.



Zoon is steeds af en aan wakker geworden en slaapt nu eindelijk. Zo maar even afmelden.



Knuffel ik snap je behoefte aan normaal doen heel heel erg goed en ik doe het ook, maar probeer wel je grens in de gaten te houden. Dat je er niet nog verder door beschadigd. Ja je hebt dit je hele leven gedaan, I know, maar nu zit je in een compleet ander proces. Sterkte vandaag



En jij ook pruttel! Klagen op maandag kan altijd hoor, zeker in die koude donkere wintermaanden
Alle reacties Link kopieren
Ja Sun dat vind ik heel knap van je, dat je besloten hebt je daar aan over te geven. Zo fijn om te horen hoe dat uitgepakt hebt in elk geval voor dat ene beeld. Stap een zal wel zijn dat ik moet aangeven te willen liegen, nu al, dat hebben therapeut en ik ook afgesproken maar nu het moment daar is, durf ik niet..

Doen alsof is inderdaad 100 keer beter..



Ik snap je angst heel goed voor morgen. Helpt het om bij je vriendin aan te geven wat ze kan verwachten als jij opgesloten zit in jezelf? Volgens wie is dat eng om mee te maken? Ik kan me dat voorstellen maar denk alsnog dat het voor jou veel heftiger voelt (jij beleeft het namelijk) en je vriendin klinkt echt alsof ze er voor je wil zijn, ook (juist!) als je het moeilijk hebt
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Ik heb het niet aangegeven vooraf. Dat ik altijd mooi weer speel en dat ik mezelf veel beter visie dan het gaat. Express,omdat ik besloten had er volledig voor te gaan en als ik dat gezegd had was ik bang voor wantrouwen geweest (een angst die er toch altijd al is, dat niemand mee geloofd). Nu kon ik het zonder voorwaarden proberen.



Man kan er niet mee omgaan als ik zo ver weg raak, maar schoonzus heeft het ook een keer meegemaakt en was er heel erg van overstuur. Meestal kan ik functioneren totdat ik alleen ben, maar heel soms als een situatie voor mij te heftig is een te dichtbij 'vroeger' komt dan overspoelt het me zo dat ik alle controle over de herbelevingen verlies.



Ik heb het aan m'n vriendin uitgelegd en in lichte vorm heeft ze het al vaak meegemaakt, ik weet ook dat ze blijft, maar alsnog ik vind het zo eng en schaam me vreselijk dat iets simpels zoveel op kan roepen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Sunemom schreef op 23 januari 2017 @ 07:55:

Ik heb het niet aangegeven vooraf. Dat ik altijd mooi weer speel en dat ik mezelf veel beter visie dan het gaat. Express,omdat ik besloten had er volledig voor te gaan en als ik dat gezegd had was ik bang voor wantrouwen geweest (een angst die er toch altijd al is, dat niemand mee geloofd). Nu kon ik het zonder voorwaarden proberen.



Man kan er niet mee omgaan als ik zo ver weg raak, maar schoonzus heeft het ook een keer meegemaakt en was er heel erg van overstuur. Meestal kan ik functioneren totdat ik alleen ben, maar heel soms als een situatie voor mij te heftig is een te dichtbij 'vroeger' komt dan overspoelt het me zo dat ik alle controle over de herbelevingen verlies.



Ik heb het aan m'n vriendin uitgelegd en in lichte vorm heeft ze het al vaak meegemaakt, ik weet ook dat ze blijft, maar alsnog ik vind het zo eng en schaam me vreselijk dat iets simpels zoveel op kan roepen.

Hmm dat zie ik toch anders hoor Sun. Een vreemde arts, een vreemde situatie, een vreemde omgeving, dus onveilig lijkt me. Dan ook nog eens een onderzoek mbt je lichaam. En gezien je verleden vind ik dat niet echt simpel klinken. Klinkt juist heel moeilijk en goed dat je je vriendin mee gevraagd hebt want de steun kun je goed gebruiken



Ik twijfel ook over eerlijk zijn over m'n gedachten want heb met m'n therapeut afgesproken van wel...

Ik merk ook wat ze aan het doen zijn: mij zo trainen dat ik niks meer voel bij de beelden...

Het opnieuw en opnieuw vertellen in mijn hoofd met steeds minder emoties..

Zodat dat straks met emdr ook lukt

Wat daardoor z'n doel opnieuw zal missen



En ik baal daar heel erg van maar ik kan toch niet ook hier weer eerlijk over gaan zijn...



Gedachten zeggen ook dat iedereen wel eens een dipje heeft en dat iedereen dingen meemaakt in z'n jeugd en leven en dat het nu weer tijd is normaal te gaan doen...



Ook zeggen ze dat zolang zij mij trainen in het niet voelen, de emdr toch niet gaat werken en ik beter dus nu al kan stoppen want het is toch zinloos

Ik geloof ze wel op dit laatste punt
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Sun, heel veel sterkte morgen.

Eat the frog, heb ik op dit forum geleerd. Als je m hebt doorgeslikt, voelt het heel anders. Misschien kun je met je vriendin ook bespreken wat je hier schrijft over schaamte richting haar, mocht je helemaal wegraken. Want ik kan wel zeggen dat het niet nodig is om je te schamen, maar zo werkt het niet.... (al is het echt echt echt niet nodig om je hiervoor te schamen ). Het kan je helpen, dat je weet dat zij dit weet. Sta jezelf maar eens toe dat er iemand voor je is. Dat er iemand is die dit voor jou doet, die niet wil dat je je daarover bezwaard voelt.

Het is echt ruk dat je man dit niet voor je kan doen. Sterker nog, dat hij het niet eens erg lijkt te vinden dat hij dit niet voor je kan doen. Ik denk wel dat het bij zijn ziekte hoort. En misschien hoort het ook wel bij man zijn. Dus dat is dan dubbel.





Knuff, misschien kun je je gedachten uitleggen dat je de EMDR sowieso gaat doen. Ook als je je heel goed voelt. Omdat Knuff nou eenmaal besloten heeft dat ze dit gaat doen. Wie weet vertellen de gedachten je wel dat ze eigenlijk gewoon ontzettend bang zijn en kun je ze daarin geruststellen. Dan kun je ze uitleggen dat ze zo bang zijn voor alles wat er in het verleden is gebeurd en dat deze therapie ze kan helpen om je juist tegen deze enge dingen te beschermen. Dat de EMDR eigenlijk hetzelfde wil als je gedachten: jou beschermen.



Sun beschreef al hoe je rationeel kunt bepalen dat je de EMDR gaat doen en dat dit dan ook echt werkt. Ik heb dit ook zo ervaren. Toen ik voor het eerst EMDR ging doen, was ik echt heel bang. Ik heb mezelf toen gezegd (ratio) dat ik het ging doen. En als ik iets doe, kan ik het maar beter goed doen (met dank aan mijn perfectionisme) anders hoef ik er ook niet aan te beginnen . Vervolgens heb ik de eerste twee EMDR sessies alleen maar gecontroleerd of de therapeut het wel volgens het boekje deed (ik ken de therapie vanuit mijn werk vrij goed) en toen was ik 'om'. Het vertrouwen hoef je bij EMDR niet te halen uit het contact met je therapeut, zoals bijvoorbeeld bij gesprekken het geval is. Het gaat er meer om dat de therapeut de techniek van de therapie goed toepast. Een therapeut die vaak werkt middels EMDR. is hier goed in. Als je dat vertrouwen in haar kunt hebben, dan zou het zomaar kunnen zijn dat EMDR je heel veel brengt.



Wat betreft vandaag: als het fijn voelt om te doen alsof, sta je jezelf vandaag gewoon toe om te doen alsof. Maar als je voelt dat je dit niet meer wilt: stop er dan mee! Dan is vandaag gewoon even een dag waarop t minder is. En weet je, dat is best wel normaal.
Alle reacties Link kopieren
Sofie bedankt voor je duidelijke uitleg over hoe jij het ervaren hebt.

Helaas heb ik dus in het verleden emdr gehad en liep het wel degelijks vast op het feit dat ik mijn therapeut wantrouwde

Ik kende haar helemaal niet en mijn psycholoog gaf toen ook aan dat dat niet hoeft

Dat maakte de hele setting al heel onveilig

Toen de beelden boven kwamen en nog meer, dacht ik alleen maar aan die enge vreemde vrouw tegenover me die met m'n hersenen aan het knoeien was

Echt niet dat ik haar ging vertellen waar ik aan dacht, maar ook echt niet dat ik doorging met de beelden laten komen... en ook echt geen sprake van dat ik haar liet merken dat het beeld nog steeds als 10 voelde en ze mocht ook niet merken dat ik angstig was

Etc etc



Het probleem met emdr is juist dat ik het niet perfect kan doen, want ik weet niet hoe het verloopt (in welke volgorde de beelden komen, hoe mijn lichaam en geest daarop reageren, en dus heb ik het niet onder controle en dus is het 'goed' doen niet haalbaar)...



Ik weet dat de gedachten bang zijn, vooral voor controle verlies. En zodra ik de beelden oproep verlies ik die controle. Dat laten ze niet toe ..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Hier echt een hele, hele mindere dag. Hoofdpijn zo goed als over, maar veel spanning overal.

Alles bijgelezen, maar ik merk dat ik me er nauwelijks op kan concentreren, dat er bijna niets binnenkomt en ook bijna niets blijft hangen. Ik lees over onderzoeken, en denk dan aan de baarmoeder-echo die ik zelf had, vorige week.



Mij helpt het ook als degene die het onderzoek moet doen, alle stappen benoemt. Zelfs waar ik mijn jas moest laten, waar ik mij moest uitkleden; eigenlijk alles. En dan nog voelt zo'n omgeving onveilig en onbekend en ben ik bang. Minder voor een uitslag trouwens dan voor de hele ervaring eigenlijk, maar ik snap heel goed dat dat voor jou anders is Sunemom. Goed dat ernaar gekeken gaat worden.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
quote:hanke321 schreef op 23 januari 2017 @ 03:42:Ik was tussendoor wakker geworden en ga weer verder slapen. Hopelijk heeft jouw slaap ervaringen uitspreken wat rust gegeven EV. Vind het niet raar. Kan het naast een reactie op scheiding, verhuizing, zoon en diens vader weer in de buurt...ook hormonaal zijn wat je ervaart?Hier vannacht wel 5x wakker geworden, nare dromen, onrust alom. Ook nu geen rust, wel emoties als ik echt probeer te voelen wat er is. Want dan is er heel veel. Ik weet niet of dit de ruimte is om daarover te mogen/kunnen schrijven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
quote:Elmervrouw schreef op 23 januari 2017 @ 10:34:

[...]

Hier vannacht wel 5x wakker geworden, nare dromen, onrust alom. Ook nu geen rust, wel emoties als ik echt probeer te voelen wat er is. Want dan is er heel veel. Ik weet niet of dit de ruimte is om daarover te mogen/kunnen schrijven.

waarom twijfel je daar over lieve Elmervrouw?

Hier is alle ruimte, ook voor jou!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Oké, dan ga ik het proberen. (Blijkbaar is het nodig dat iemand dat expliciet tegen mij zegt.)



Al merk ik meteen dat het blokkeren al begint, net als wanneer iemand IRL de vraag aan mij stelt wat ik voel. Meestal praat ik heel rationeel en gebruik ik vanalles en nog wat (als ik er nu over nadenk) om maar niets te voelen.



Het is zoveel..

ik mis mijn therapeute

keuze om te scheiden was goed en ik ben blij met mijn plek hier, maar ik baal van de 'mislukking'

ik vind het zo moeilijk dat ik geen betaald werk heb en voel me nutteloos, ook al doe ik wat vrijw.werk

ik vergelijk mij met anderen en vind mezelf dan echt zo mislukt..



wat negatief allemaal maar ik voel het wel zo.

En ik kan het niet loslaten, ook dat over werk niet, zeker als ik hier lees dat jullie aan het werk gaan, en ik zit hier dan op de maandagmorgen met mijn laptop, koffie en krantje. Alsof het niet mag.

Ik merk hoe ontzettend veel oordelen en veroordelingen ik over mezelf heb. En dat hoeft niet, dat zou ik ook meteen tegen ieder ander zeggen, maar het lijkt wel of er voor mij andere regels gelden.



Dadelijk verder.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Ik lees jullie
Alle reacties Link kopieren
En doe ondertussen mijn voetenwerk mbt die brief van een aantal dagen terug. Achter eea aangebeld vanochtend. Voel me letterlijk en figuurlijk een schijterd. De angst uit zich daarin.. Bah. Goed dat ik zo nog moet douchen..want doet ook wat met mojn geur. Rituals Al dat gebel heeft al met al weinig resultaat. Nou ja, dat weet ik nu. Daarom heet het voetenwerk.
Alle reacties Link kopieren
Ik mis degene waarvan ik dacht dat het mijn beste vriendin was.

Ook dat zit mij echt dwars. Ik snap er niets van dat ze zo gemakkelijk een vriendschap van meer dan 20 jaar laat gaan en niet eens het uitpraten wilde aangaan. Na alles wat wij zolang samen gedeeld hebben, dingen meegemaakt, zoveel. Ben ik de enige geweest die open was, hoe gelijkwaardig was het eigenlijk? Heb ik het dan al die tijd zo verkeerd gezien?

Ik mis haar, als ik nu in de stad loop en winkels zie waar wij altijd kwamen.

Ik mis de gesprekken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Stom bellen. Sterkte daarmee Hanke. Ik ken het angstzweten.. als je dat bedoelt.

Lekker douchen zo meteen.



Hier ook telefoon vanmorgen. Na heel veel miscommunicatie nu dan eindelijk iemand aan de lijn met wie ik een afspraak heb voor een intakegesprek volgende week maandag. Over mogelijkheden wb werk, voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Brr, wat was die man intimiderend en kortaf. Dat maakt me meteen benauwd. En met hem heb ik die afspraak. Brrr.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven