Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 17:12
Grote stappen Knuf!
Bezoek is net hier weg. Ik word gek van mezelf, zo hyper en ver-weg van mezelf als ik ben, met dit bezoek (en heel vaak trouwens). Het is oppervlakkig en dus praat ik oppervlakkig, en zit mezelf en alle gevoel te 'overschreeuwen'. Oh, wat doe ik toch goed mijn verhaaltje. Wat vertel ik het helder. Alles onder controle. Ik weet niet of iemand snapt wat ik bedoel. Ik voel niets. Ik praat alleen maar-over. Zij zijn weer op de hoogte. Van feiten. Het is allemaal rationeel tot in de puntjes. Wat ben ik bang om ook maar iets te voelen bij de heftigheid van wat ik nu allemaal meemaak, van wat de situatie in mijn leven allemaal oproept. Ik wou dat ik met iemand kon praten over wat het oproept. Zoveel dingen.
Bezoek is net hier weg. Ik word gek van mezelf, zo hyper en ver-weg van mezelf als ik ben, met dit bezoek (en heel vaak trouwens). Het is oppervlakkig en dus praat ik oppervlakkig, en zit mezelf en alle gevoel te 'overschreeuwen'. Oh, wat doe ik toch goed mijn verhaaltje. Wat vertel ik het helder. Alles onder controle. Ik weet niet of iemand snapt wat ik bedoel. Ik voel niets. Ik praat alleen maar-over. Zij zijn weer op de hoogte. Van feiten. Het is allemaal rationeel tot in de puntjes. Wat ben ik bang om ook maar iets te voelen bij de heftigheid van wat ik nu allemaal meemaak, van wat de situatie in mijn leven allemaal oproept. Ik wou dat ik met iemand kon praten over wat het oproept. Zoveel dingen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 19 februari 2017 17:13
Je wordt een fantastische moeder. Het onwankelbare besef dat een moeder haar kinderen zulke dingen NOOIT mag aandoen, ongeacht de omstandigheden- als dat helemaal geland is bij jou zullen je kinderen altijd op jou kunnen rekenen. Alle delen van jou worden dan ondergeschikt aan die overtuiging, het gaat je zoveel houvast geven. Je zal niet meer bang zijn om op je moeder te gaan lijken.
zondag 19 februari 2017 17:23
Ha ha Pruttel, mannen en was
Lief wat je zegt. Heb ook een stuk gedeeld met mijn vriend. Via Imessenger.
Hij was ook zo lief. Hij zei: ik wist allang dat er heel verkeerd met jou omgegaan is, maar ik zie het als een geschenk dat jij het nu zelf in ziet. Toen vroeg ik: hoe lang wist jij dit al dan? Sinds ik je ontmoet heb, zei hij toen, en stukje bij beetje vertelde wat er gebeurd is. Toen zei ik: maar je weet heel veel niet. Waarop hij zei: kun je voorstellen hoe erg het geweest is, hoe slecht mensen jou behandeld hebben. Alleen kwam dat nooit binnen, dus heb ik gewacht op jou. Toen zei ik dat een groot deel boos was dat ik er met hem over praatte, voelt als verraad. Ja, zei hij, het is al heel knap dat het je nu via Imessenger even gelukt is, echt waar, dat is al een hele stap.
Ik zei dat ik het lief vond dat ik eerlijk tegen hem mocht zijn. Toen zei hij: 'ja natuurlijk, maar je hebt ook gewoon gelijk. Je ouders willen het perfecte plaatje naar buiten presenteren en jij bent daar hoofd onderdeel van. Maar dat je ondertussen mishandeld en misbruikt bent mag niemand weten. En het lag eerst allemaal aan je moeder. En later aan je broertje. En toen nog later zelfs aan mij. En nu jij voor jezelf begint te kiezen, ligt het aan jou. Ik begin een patroon te zien, zie jij het ook?'
En zei vriend: 'ik ben zo vaak verdrietig geweest en boos, als je je vader weer eens wat vroeg en hij geen gehoor gaf. Omdat ik zo anders in het leven sta, en jij ook. Maar jij altijd aan jezelf getwijfeld hebt. En nooit aan die anderen. Ik zou je om 3 uur 's nachts nog helpen, als je me wat vroeg. Hij heeft nooit voor je klaar gestaan en je bent maar blijven vragen en hopen en het nooit gezien.Altijd honderden excuses en redenen dat hij er niet voor je kon zijn. En dat heeft mij heel vaak pijn gedaan, want je bent wel mijn lieve vriendinnetje waar ze zo mee omgaan.
Jouw vader liet je aan je lot over en jij redde je wel. Maar het past niet bij mij, hoe ik ben. Ook niet hoe jij bent trouwens. Ik hoop echt een betere relatie te krijgen en hebben met onze kinderen.'
Toen zei ik dat mijn hoofd nogal vol was en ik de omgang met m'n vader en stiefmoeder momenteel moeilijk vond. Omdat ik wel verander, maar zij hetzelfde blijven. Toen zei vriend: 'het zegt niet alleen iets over jouw hoofd, wat vol zit. Het zegt alles over hen. Hoe zij met je omgegaan zijn. ZIJN gedrag is bijzonder. Niet dat van jou. Je moeder haar gedrag was bijzonder. Niet dat van jou. Het is je altijd verteld dat jij niet spoort en jouw gedrag bijzonder is. Maar ik ken jou, en je bent lief en puur en mooi en verzorgend en grappig en inlevend. Dát is normaal gedrag. Dat van hen is bijzonder. Dat zij jou daarin helemaal afkeuren, dat spoort niet.'
Vond het nogal veel om te verwerken. Maar voelt wel als een fijn gesprek.. Al was het via berichtjes
Lief wat je zegt. Heb ook een stuk gedeeld met mijn vriend. Via Imessenger.
Hij was ook zo lief. Hij zei: ik wist allang dat er heel verkeerd met jou omgegaan is, maar ik zie het als een geschenk dat jij het nu zelf in ziet. Toen vroeg ik: hoe lang wist jij dit al dan? Sinds ik je ontmoet heb, zei hij toen, en stukje bij beetje vertelde wat er gebeurd is. Toen zei ik: maar je weet heel veel niet. Waarop hij zei: kun je voorstellen hoe erg het geweest is, hoe slecht mensen jou behandeld hebben. Alleen kwam dat nooit binnen, dus heb ik gewacht op jou. Toen zei ik dat een groot deel boos was dat ik er met hem over praatte, voelt als verraad. Ja, zei hij, het is al heel knap dat het je nu via Imessenger even gelukt is, echt waar, dat is al een hele stap.
Ik zei dat ik het lief vond dat ik eerlijk tegen hem mocht zijn. Toen zei hij: 'ja natuurlijk, maar je hebt ook gewoon gelijk. Je ouders willen het perfecte plaatje naar buiten presenteren en jij bent daar hoofd onderdeel van. Maar dat je ondertussen mishandeld en misbruikt bent mag niemand weten. En het lag eerst allemaal aan je moeder. En later aan je broertje. En toen nog later zelfs aan mij. En nu jij voor jezelf begint te kiezen, ligt het aan jou. Ik begin een patroon te zien, zie jij het ook?'
En zei vriend: 'ik ben zo vaak verdrietig geweest en boos, als je je vader weer eens wat vroeg en hij geen gehoor gaf. Omdat ik zo anders in het leven sta, en jij ook. Maar jij altijd aan jezelf getwijfeld hebt. En nooit aan die anderen. Ik zou je om 3 uur 's nachts nog helpen, als je me wat vroeg. Hij heeft nooit voor je klaar gestaan en je bent maar blijven vragen en hopen en het nooit gezien.Altijd honderden excuses en redenen dat hij er niet voor je kon zijn. En dat heeft mij heel vaak pijn gedaan, want je bent wel mijn lieve vriendinnetje waar ze zo mee omgaan.
Jouw vader liet je aan je lot over en jij redde je wel. Maar het past niet bij mij, hoe ik ben. Ook niet hoe jij bent trouwens. Ik hoop echt een betere relatie te krijgen en hebben met onze kinderen.'
Toen zei ik dat mijn hoofd nogal vol was en ik de omgang met m'n vader en stiefmoeder momenteel moeilijk vond. Omdat ik wel verander, maar zij hetzelfde blijven. Toen zei vriend: 'het zegt niet alleen iets over jouw hoofd, wat vol zit. Het zegt alles over hen. Hoe zij met je omgegaan zijn. ZIJN gedrag is bijzonder. Niet dat van jou. Je moeder haar gedrag was bijzonder. Niet dat van jou. Het is je altijd verteld dat jij niet spoort en jouw gedrag bijzonder is. Maar ik ken jou, en je bent lief en puur en mooi en verzorgend en grappig en inlevend. Dát is normaal gedrag. Dat van hen is bijzonder. Dat zij jou daarin helemaal afkeuren, dat spoort niet.'
Vond het nogal veel om te verwerken. Maar voelt wel als een fijn gesprek.. Al was het via berichtjes
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 17:27
quote:vera44h schreef op 19 februari 2017 @ 17:13:
Je wordt een fantastische moeder. Het onwankelbare besef dat een moeder haar kinderen zulke dingen NOOIT mag aandoen, ongeacht de omstandigheden- als dat helemaal geland is bij jou zullen je kinderen altijd op jou kunnen rekenen. Alle delen van jou worden dan ondergeschikt aan die overtuiging, het gaat je zoveel houvast geven. Je zal niet meer bang zijn om op je moeder te gaan lijken.Wat lief dat je dit schrijft Vera44h. Ik ben nog wel heel bang zo te worden als zij. Vooral en juist als ik ervaar wat ik vandaag ervaar; dat zij verantwoordelijk waren. Want het is precies wat zij deden, de verantwoordelijkheid bij iedereen zoeken, behalve zichzelf. Zo mag ik nooit worden.. Dat vind ik er heel moeilijk aan. Soms denk ik ook wel dat ik een goede moeder word. Ik zal in elk geval keihard aan mezelf werken, doe ik al, om stabiel te zijn. En heb een stabiel netwerk van vrienden, en een stabiele relatie. En hulp. Dat zijn eigenlijk al meer dingen dan mijn moeder had...
Je wordt een fantastische moeder. Het onwankelbare besef dat een moeder haar kinderen zulke dingen NOOIT mag aandoen, ongeacht de omstandigheden- als dat helemaal geland is bij jou zullen je kinderen altijd op jou kunnen rekenen. Alle delen van jou worden dan ondergeschikt aan die overtuiging, het gaat je zoveel houvast geven. Je zal niet meer bang zijn om op je moeder te gaan lijken.Wat lief dat je dit schrijft Vera44h. Ik ben nog wel heel bang zo te worden als zij. Vooral en juist als ik ervaar wat ik vandaag ervaar; dat zij verantwoordelijk waren. Want het is precies wat zij deden, de verantwoordelijkheid bij iedereen zoeken, behalve zichzelf. Zo mag ik nooit worden.. Dat vind ik er heel moeilijk aan. Soms denk ik ook wel dat ik een goede moeder word. Ik zal in elk geval keihard aan mezelf werken, doe ik al, om stabiel te zijn. En heb een stabiel netwerk van vrienden, en een stabiele relatie. En hulp. Dat zijn eigenlijk al meer dingen dan mijn moeder had...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 17:30
quote:Elmervrouw schreef op 19 februari 2017 @ 17:12:
k wou dat ik met iemand kon praten over wat het oproept. Zoveel dingen.
Ja, ik herken die modus wel Elmervrouw. En ook daarna, dat je hyper bent. Wat helpt je nu?
Je mag hier altijd schrijven over wat het oproept, als je dat durft en wilt.
Maar misschien helpt iets anders ook wel, dat weet je zelf misschien het beste
k wou dat ik met iemand kon praten over wat het oproept. Zoveel dingen.
Ja, ik herken die modus wel Elmervrouw. En ook daarna, dat je hyper bent. Wat helpt je nu?
Je mag hier altijd schrijven over wat het oproept, als je dat durft en wilt.
Maar misschien helpt iets anders ook wel, dat weet je zelf misschien het beste
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 17:39
Knuf, jij bent van kleins af aan geïnstrueerd om de ilussie in stand te houden dat er bij jullie thuis niks aan de hand was. Het is niet raar dat je dat zo lang mogelijk hebt geprobeerd vol te houden. Jij bent immers superloyaal.
Maar nu lukt dat gewoon niet langer omdat het overduidelijk is dat het niet klopte bij jou thuis vroeger. En nu er geen indoctrinatie meer is kun jij niet volhouden dat het allemaal wel goed was en zo hoorde en dat hij slecht bent.
Voortschrijdend inzicht, is vaak geen ontkomen aan. En dat is maar goed ook. Je gesprek met je vriend vind ik heel mooi.
Lieve Elmer, je bent een beetje verdwaald denk ik. En ik denk dat je niet moet proberen om alles te analyseren en om overal de reden van te achterhalen. Want soms is die er gewoon niet en is het leven wreed. Dat accepteren is ook een stap.
Er zit niet altijd overal een bedoeling of goede reden achter. Soms is iets domweg wreed en is dat jou overkomen. Dan kun je gaan zoeken waarom, maar dat antwoord vind je soms niet. En dan moet je het accepteren. Niet goedkeur-acccepteren, maar het accepteren als gebeurtenis en en verdriet om hebben en het gaan zien als gebeurd maar voorbij. Dat betekend niet dat je het moef vergeten of moet doen alsof het niet zo is. Ontkennen is geen optie. Maar jezelf rust geven is iets wat je soms aan jezelf kado moet geven. Omdat jij anders rondloopt met de last om iets te willen verklaren wat niet anders verklaarbaar is dan: rotzooi zonder reden waarvan jij de pech had om lijdend onderwerp te zijn. Snap je een beetje wat ik daarmee bedoel?
Maar nu lukt dat gewoon niet langer omdat het overduidelijk is dat het niet klopte bij jou thuis vroeger. En nu er geen indoctrinatie meer is kun jij niet volhouden dat het allemaal wel goed was en zo hoorde en dat hij slecht bent.
Voortschrijdend inzicht, is vaak geen ontkomen aan. En dat is maar goed ook. Je gesprek met je vriend vind ik heel mooi.
Lieve Elmer, je bent een beetje verdwaald denk ik. En ik denk dat je niet moet proberen om alles te analyseren en om overal de reden van te achterhalen. Want soms is die er gewoon niet en is het leven wreed. Dat accepteren is ook een stap.
Er zit niet altijd overal een bedoeling of goede reden achter. Soms is iets domweg wreed en is dat jou overkomen. Dan kun je gaan zoeken waarom, maar dat antwoord vind je soms niet. En dan moet je het accepteren. Niet goedkeur-acccepteren, maar het accepteren als gebeurtenis en en verdriet om hebben en het gaan zien als gebeurd maar voorbij. Dat betekend niet dat je het moef vergeten of moet doen alsof het niet zo is. Ontkennen is geen optie. Maar jezelf rust geven is iets wat je soms aan jezelf kado moet geven. Omdat jij anders rondloopt met de last om iets te willen verklaren wat niet anders verklaarbaar is dan: rotzooi zonder reden waarvan jij de pech had om lijdend onderwerp te zijn. Snap je een beetje wat ik daarmee bedoel?
zondag 19 februari 2017 18:48
Wat een mooie dingen zijn er vandaag gebeurd bij jou Knuff. Echt heel heel heel gaaf. Mocht je het nog aandurven je therapeuten te mailen.... ik denk dat ze er blij van worden. Wat een groei!
@Pruttel, mooi wat je schrijft over dingen die ons overkomen, over dat ze niet altijd met een reden ons overkomen. Eigenlijk misschien wel vaker niet, dan wel. Soms zijn dingen botte pech. Het enige wat we kunnen doen, is er zo goed mogelijk mee dealen.
Ik wil nog wel graag iets schrijven over de fouten die ouders maken, die mensen maken. We maken ze allemaal. Er is hier niemand die beweert de beste ouder of beste mens te zijn. Wat ik mis, bij mijn ouders en bij de verhalen over een aantal van jullie ouders, is de erkenning van de ouders dat ze fouten hebben gemaakt. Het zou zoveel helpen als de vader van Knuff zou erkennen dat hij dingen verkeerd heeft gedaan en hier dan de verantwoordelijkheid voor neemt. Door tegen Knuff te zeggen: ik heb dat verkeerd gedaan, ja er waren allerlei redenen voor, maar ik heb het verkeerd gedaan. En dat spijt me.
Mijn moeder heeft me gezegd dat ze heeft nagedacht of ze dingen verkeerd had gedaan. Ze is tot de conclusie gekomen van niet. En o ja, als het toch wel zo was, dan kon ze het nu toch niet meer veranderen. Dus wat voor zin heeft het om terug te kijken? Het had enorm veel voor me betekend als ze had gezegd dat ze fouten heeft gemaakt en dat ze daar spijt van had. Het zou me in ieder geval heel veel verdrietige en boze therapiesessies gescheeld hebben.
Ik weet niet of het voor jullie ook zo is, of dat ik meer dan gemiddeld behoefte heb aan die erkenning en die sorry?
@Pruttel, mooi wat je schrijft over dingen die ons overkomen, over dat ze niet altijd met een reden ons overkomen. Eigenlijk misschien wel vaker niet, dan wel. Soms zijn dingen botte pech. Het enige wat we kunnen doen, is er zo goed mogelijk mee dealen.
Ik wil nog wel graag iets schrijven over de fouten die ouders maken, die mensen maken. We maken ze allemaal. Er is hier niemand die beweert de beste ouder of beste mens te zijn. Wat ik mis, bij mijn ouders en bij de verhalen over een aantal van jullie ouders, is de erkenning van de ouders dat ze fouten hebben gemaakt. Het zou zoveel helpen als de vader van Knuff zou erkennen dat hij dingen verkeerd heeft gedaan en hier dan de verantwoordelijkheid voor neemt. Door tegen Knuff te zeggen: ik heb dat verkeerd gedaan, ja er waren allerlei redenen voor, maar ik heb het verkeerd gedaan. En dat spijt me.
Mijn moeder heeft me gezegd dat ze heeft nagedacht of ze dingen verkeerd had gedaan. Ze is tot de conclusie gekomen van niet. En o ja, als het toch wel zo was, dan kon ze het nu toch niet meer veranderen. Dus wat voor zin heeft het om terug te kijken? Het had enorm veel voor me betekend als ze had gezegd dat ze fouten heeft gemaakt en dat ze daar spijt van had. Het zou me in ieder geval heel veel verdrietige en boze therapiesessies gescheeld hebben.
Ik weet niet of het voor jullie ook zo is, of dat ik meer dan gemiddeld behoefte heb aan die erkenning en die sorry?
zondag 19 februari 2017 19:24
En daar Sofietje, leg je de vinger op de zere plek. Want ja, dat zou enorm helpen. Maar, en dit is de dikste maar uit het hele topic.... Als die erkenning niet komt?
Ik denk namelijk dat daarop hopen jezelf kwellen is. Omdat sommige fouten nooit toegegeven zullen worden. En om daar dan op te hopen, staat je eigen genezing in de weg. Vandaar mijn "accepteer het gewoon" als heel erg rot en fout en gebeurd. Want als je op erkenning zit te wachten die niet komt, dan is dat zelfkwelling. Beter is voor jezelf weten dat een ander fout zit. En met alleen die wetenschap genoegen kunnen nemen. Dan ga je uitvvan je eigen oordeel. En door dat meer waard te maken dan de erkenning voor een ander maak je jezelf pas echt waardevol.
Het stomme is, dat slechte mensen dat dus juist al kunnen en doen. En dat jullie goeie lieverds het (nog) niet kunnen en daar mee worstelen en dan zit te te wachten op erkenning van mensen die dat niet zullen doen.
Zie je het patroon erin? Dat moet je doorbreken. Je hebt geen erkenning van de oorzaak nodig om zelf te weten wat je is aangedaan.
Dat is uiteraard door mij makkelijker geschreven, dan door jullie gedaan
Ik denk namelijk dat daarop hopen jezelf kwellen is. Omdat sommige fouten nooit toegegeven zullen worden. En om daar dan op te hopen, staat je eigen genezing in de weg. Vandaar mijn "accepteer het gewoon" als heel erg rot en fout en gebeurd. Want als je op erkenning zit te wachten die niet komt, dan is dat zelfkwelling. Beter is voor jezelf weten dat een ander fout zit. En met alleen die wetenschap genoegen kunnen nemen. Dan ga je uitvvan je eigen oordeel. En door dat meer waard te maken dan de erkenning voor een ander maak je jezelf pas echt waardevol.
Het stomme is, dat slechte mensen dat dus juist al kunnen en doen. En dat jullie goeie lieverds het (nog) niet kunnen en daar mee worstelen en dan zit te te wachten op erkenning van mensen die dat niet zullen doen.
Zie je het patroon erin? Dat moet je doorbreken. Je hebt geen erkenning van de oorzaak nodig om zelf te weten wat je is aangedaan.
Dat is uiteraard door mij makkelijker geschreven, dan door jullie gedaan
zondag 19 februari 2017 19:24
Ja, voor mij is erkenning ook belangrijk. De sorry niet eens zo. M'n ouders hoeven niet te zeggen dat het hun spijt van bepaalde dingen, maar het zou zo mooi zijn als ze zeiden 'wat erg dat dat toen is gebeurd' of 'ik vind het rot voor je dat je dat zo hebt gevoeld'. Dat zou voldoende zijn. Maar je kunt dat niet verwachten. Het is onze pijn en wij moeten ermee dealen.
zondag 19 februari 2017 19:30
quote:pruttel schreef op 19 februari 2017 @ 19:24:
[...]
Ik denk namelijk dat daarop hopen jezelf kwellen is. Omdat sommige fouten nooit toegegeven zullen worden. En om daar dan op te hopen, staat je eigen genezing in de weg. Vandaar mijn "accepteer het gewoon" als heel erg rot en fout en gebeurd. Want als je op erkenning zit te wachten die niet komt, dan is dat zelfkwelling. Beter is voor jezelf weten dat een ander fout zit. En met alleen die wetenschap genoegen kunnen nemen. Dan ga je uitvvan je eigen oordeel. En door dat meer waard te maken dan de erkenning voor een ander maak je jezelf pas echt waardevol.
[...]
Dat klopt, Pruttel. Dat klopt. Ik heb veel te lang gezocht naar die erkenning en pas toen ik hem mijzelf volledig mocht geven, VOLLEDIG, was ik er doorheen. Het zal altijd zeer blijven doen, maar het is wel veranderd.
Ik streef er nu niet meer naar dat mijn moeder dit mij gaat geven, ik weet ook dat ze dit niet zal doen. Het is een onvermogen van haar, dat zie ik ook. En gelukkig lukt het me nu steeds vaker om mezelf te geven wat zij had moeten doen.
En toch... ik zou die pa van Knuff graag een schop onder zijn reet willen geven, het zou een prachtig cadeau zijn voor Knuff.
[...]
Ik denk namelijk dat daarop hopen jezelf kwellen is. Omdat sommige fouten nooit toegegeven zullen worden. En om daar dan op te hopen, staat je eigen genezing in de weg. Vandaar mijn "accepteer het gewoon" als heel erg rot en fout en gebeurd. Want als je op erkenning zit te wachten die niet komt, dan is dat zelfkwelling. Beter is voor jezelf weten dat een ander fout zit. En met alleen die wetenschap genoegen kunnen nemen. Dan ga je uitvvan je eigen oordeel. En door dat meer waard te maken dan de erkenning voor een ander maak je jezelf pas echt waardevol.
[...]
Dat klopt, Pruttel. Dat klopt. Ik heb veel te lang gezocht naar die erkenning en pas toen ik hem mijzelf volledig mocht geven, VOLLEDIG, was ik er doorheen. Het zal altijd zeer blijven doen, maar het is wel veranderd.
Ik streef er nu niet meer naar dat mijn moeder dit mij gaat geven, ik weet ook dat ze dit niet zal doen. Het is een onvermogen van haar, dat zie ik ook. En gelukkig lukt het me nu steeds vaker om mezelf te geven wat zij had moeten doen.
En toch... ik zou die pa van Knuff graag een schop onder zijn reet willen geven, het zou een prachtig cadeau zijn voor Knuff.
zondag 19 februari 2017 19:37
Ik ook hoor, dan zou ik zelfs puntschoenen aantrekken i.p.v. mijn geliefde gympen
Erkenning is gewoon heel
lastig. Ik begrijp dat dat een behoefte is, maar juist dat jezelf ontzeggen zou een goeie zijn.
Ik zoek mijn geluk dan ook nooit in het gedrag van, of bij, een ander. Vanuit mezelf is het veel makkelijker. Maar goed, ik vind mijzelf ook een leuk persoon en ik kan dat iedereen aanbevelen en zou het jullie allemaal kado willen doen.
Gelijk en geluk hebben zit in jezelf. Zoek het daar altijd eerst.
Erkenning is gewoon heel
lastig. Ik begrijp dat dat een behoefte is, maar juist dat jezelf ontzeggen zou een goeie zijn.
Ik zoek mijn geluk dan ook nooit in het gedrag van, of bij, een ander. Vanuit mezelf is het veel makkelijker. Maar goed, ik vind mijzelf ook een leuk persoon en ik kan dat iedereen aanbevelen en zou het jullie allemaal kado willen doen.
Gelijk en geluk hebben zit in jezelf. Zoek het daar altijd eerst.
zondag 19 februari 2017 19:42
Hier wel berusting in het feit dat er geen erkenning komt. Het boek van Nina Brown heeft daar enorm in geholpen. Maar nog steeds doet haar desinteresse pijn. Bijvoorbeeld in de mail (bellen doet ze niet want ik heb het altijd zo druk zegt ze) in reactie op het certificeringsverhaal waar ik mee bezig ben: " ik weet niet wat certificeren inhoudt maar het klinkt gewichtig".
Dan denk ik:
-zoek het op?
-vraag het?
-toon iets meer dan nietszeggende platitudes?
-houdt op met passief-aggressief gedrag?
Dus nee, erkenning gaat er niet komen. Ik ben afgestudeerd (universiteit) dus ze heeft toch goed werk afgeleverd? Dat we geen relatie hebben ligt aan mij, ik ben ....(vul in) en als ik aardiger zou doen zouden we beter contact hebben. Jammer, en pijnlijk om te beseffen dat ik eigenlijk geen moeder heb.
Dan denk ik:
-zoek het op?
-vraag het?
-toon iets meer dan nietszeggende platitudes?
-houdt op met passief-aggressief gedrag?
Dus nee, erkenning gaat er niet komen. Ik ben afgestudeerd (universiteit) dus ze heeft toch goed werk afgeleverd? Dat we geen relatie hebben ligt aan mij, ik ben ....(vul in) en als ik aardiger zou doen zouden we beter contact hebben. Jammer, en pijnlijk om te beseffen dat ik eigenlijk geen moeder heb.
zondag 19 februari 2017 19:43
Ik hoop niet op erkenning voor het verleden, nooit bij stil gestaan eigenlijk
Misschien komt dat nog hoor maar ik heb nooit de behoefte gehad dat iemand sorry of wat erg voor je zou zeggen
Al is het wel zo dat als ik de post van Snow lees denk: ja misschien is dat wel fijn, als iemand dat zou zeggen
Maar heb daar echt nooit bij stil gestaan
Tot nu
Ik weet toch wel dat ik die woorden nooit zal horen
Wat heeft het voor zin daarop te hopen?
Denk dat het waar is wat jullie en m'n vriend zeggen, dat het mooi en goed is dat ik zelf begin in te zien wat me aangedaan is
Denk dat mezelf die erkenning geven veel belangrijker is...
Merk wel dat dat lucht geeft namelijk
Aan mezelf toegeven dat me iets aangedaan is
En dat ik veel heb moeten incasseren...
Juist de erkenning zou ervoor gezorgd hebben dat ik begrip voor mezelf zou hebben
Als iemand gezegd had: wat erg voor je
Nu hebben jullie dat gezegd, en m'n therapeut, en vriend en vriendin. Dan komt het besef pas... dus erkenning had geholpen. Maar denk dat er heel veel waarheid zit in Pruttels post, daarop hopen is jezelf kwellen..
Al zou ik wel erkenning willen hebben voor de persoon die ik ben. Denk ik. Maar aangezien ik die altijd zelf onderdrukt heb....
Ik heb me gewoon altijd heel goed aangepast denk ik??
Misschien komt dat nog hoor maar ik heb nooit de behoefte gehad dat iemand sorry of wat erg voor je zou zeggen
Al is het wel zo dat als ik de post van Snow lees denk: ja misschien is dat wel fijn, als iemand dat zou zeggen
Maar heb daar echt nooit bij stil gestaan
Tot nu
Ik weet toch wel dat ik die woorden nooit zal horen
Wat heeft het voor zin daarop te hopen?
Denk dat het waar is wat jullie en m'n vriend zeggen, dat het mooi en goed is dat ik zelf begin in te zien wat me aangedaan is
Denk dat mezelf die erkenning geven veel belangrijker is...
Merk wel dat dat lucht geeft namelijk
Aan mezelf toegeven dat me iets aangedaan is
En dat ik veel heb moeten incasseren...
Juist de erkenning zou ervoor gezorgd hebben dat ik begrip voor mezelf zou hebben
Als iemand gezegd had: wat erg voor je
Nu hebben jullie dat gezegd, en m'n therapeut, en vriend en vriendin. Dan komt het besef pas... dus erkenning had geholpen. Maar denk dat er heel veel waarheid zit in Pruttels post, daarop hopen is jezelf kwellen..
Al zou ik wel erkenning willen hebben voor de persoon die ik ben. Denk ik. Maar aangezien ik die altijd zelf onderdrukt heb....
Ik heb me gewoon altijd heel goed aangepast denk ik??
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 19:44
zondag 19 februari 2017 19:44
En wat jij zegt Snowie, dat je bepaalde dingen maar beter niet kunt verwachten is ook ontzettend waar.
Verwachtingen zijn ook valkuilen.
Die reclame van de LOI met "hoe hoog leg jij de lat" moeten ze verbieden. Ik zie iedereen overal maar onmogelijk hoge latten leggen omdat dat moet of zo?
En dan die telleurstelling. In dit topic vind ik het hartverscheurend telleurstellingen.
En in het echte leven om mij heen, je weet wel, het perfecte facebookplaatjes-volk lach ik me een breuk als de belachelijk hoog gelegde latten weer eens niet gehaald zijn en men verongelukt loopt te zijn.
Hoe kun je nou gelukkig worden van elke keer maar weer latten te gaan leggen? Gewoon niet doen.
Ga op de lat staan waar je nu bent en alles wat je dan al aan kan raken is toch ook mooi en fijn. En je kunt er gewoon bij!
Verwachtingen zijn ook valkuilen.
Die reclame van de LOI met "hoe hoog leg jij de lat" moeten ze verbieden. Ik zie iedereen overal maar onmogelijk hoge latten leggen omdat dat moet of zo?
En dan die telleurstelling. In dit topic vind ik het hartverscheurend telleurstellingen.
En in het echte leven om mij heen, je weet wel, het perfecte facebookplaatjes-volk lach ik me een breuk als de belachelijk hoog gelegde latten weer eens niet gehaald zijn en men verongelukt loopt te zijn.
Hoe kun je nou gelukkig worden van elke keer maar weer latten te gaan leggen? Gewoon niet doen.
Ga op de lat staan waar je nu bent en alles wat je dan al aan kan raken is toch ook mooi en fijn. En je kunt er gewoon bij!
zondag 19 februari 2017 19:48
Ja Pruttel, jij weet het zo goed te zeggen en zelfs uit te voeren.... Het lijkt me echt fijn om zo te kunnn leven. Best stom dat ik dat niet kan, ik ben toch volwassen en mag mijn eigen keuzes maken...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 19:50
quote:branningbrothers schreef op 19 februari 2017 @ 19:42: Jammer, en pijnlijk om te beseffen dat ik eigenlijk geen moeder heb.
Ja, dat besef doet mij ook pijn
Verdrietig om te lezen hoe je moeder (niet) met je omgaat...
Ja, dat besef doet mij ook pijn
Verdrietig om te lezen hoe je moeder (niet) met je omgaat...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 19:53
quote:Knuffelbeertjes schreef op 19 februari 2017 @ 19:48:
Ja Pruttel, jij weet het zo goed te zeggen en zelfs uit te voeren.... Het lijkt me echt fijn om zo te kunnn leven. Best stom dat ik dat niet kan, ik ben toch volwassen en mag mijn eigen keuzes maken...
Je hoeft dit nog niet te kunnen. je bent dit aan het leren. En je mag er nog heel vaak foutjes in maken. Je kunt dit NOG niet.
Over het hoog leggen van de lat gesproken
Ja Pruttel, jij weet het zo goed te zeggen en zelfs uit te voeren.... Het lijkt me echt fijn om zo te kunnn leven. Best stom dat ik dat niet kan, ik ben toch volwassen en mag mijn eigen keuzes maken...
Je hoeft dit nog niet te kunnen. je bent dit aan het leren. En je mag er nog heel vaak foutjes in maken. Je kunt dit NOG niet.
Over het hoog leggen van de lat gesproken
zondag 19 februari 2017 19:57
quote:Sofie1979 schreef op 19 februari 2017 @ 19:53:
Je hoeft dit nog niet te kunnen. je bent dit aan het leren. En je mag er nog heel vaak foutjes in maken. Je kunt dit NOG niet.
Over het hoog leggen van de lat gesproken
Je hoeft dit nog niet te kunnen. je bent dit aan het leren. En je mag er nog heel vaak foutjes in maken. Je kunt dit NOG niet.
Over het hoog leggen van de lat gesproken
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 20:19
quote:SF_ schreef op 19 februari 2017 @ 20:15:
Het mooiste is als je het jezelf kan geven, maar als je nooit hebt geleerd hoe, als het je nooit is voorgedaan, hoe weet je dan hoe dat moet?
Door te leren van mensen die dit wel weten. Misschien zullen we er nooit de beste in worden, maar he, niet alle schaatsers worden Olympisch kampioen, niet alle hardlopers lopen de Marathon en niet alle voetballers zijn zo goed als Lionel Messi.
Dus, door ons te laten helpen door psychologen en mensen om ons heen die het ons keer op keer uitleggen, ons een spiegel voorhouden en ons alternatieven bieden. Door onze twijfels en ons onvermogen te delen met elkaar en elkaar de goede kant in te helpen.
Denk ik
Het mooiste is als je het jezelf kan geven, maar als je nooit hebt geleerd hoe, als het je nooit is voorgedaan, hoe weet je dan hoe dat moet?
Door te leren van mensen die dit wel weten. Misschien zullen we er nooit de beste in worden, maar he, niet alle schaatsers worden Olympisch kampioen, niet alle hardlopers lopen de Marathon en niet alle voetballers zijn zo goed als Lionel Messi.
Dus, door ons te laten helpen door psychologen en mensen om ons heen die het ons keer op keer uitleggen, ons een spiegel voorhouden en ons alternatieven bieden. Door onze twijfels en ons onvermogen te delen met elkaar en elkaar de goede kant in te helpen.
Denk ik
zondag 19 februari 2017 20:22
Dat vind ik een moeilijke vraag Snow, want je kunt dat leren van anderen. Maar dan moet je wel de goeie mensen om je heen hebben. Alleen vind die maar eens als je ook niet geleerd hebt welke mensen oké zijn en als je moeite hebt met vertrouwen, of juist te snel je vertrouwen aan de verkeerde mensen geeft.
Daarom denk ik dat het toch echt bij de hulpverlening ligt en in therapie om daar de eerste stappen in te zetten. Die hebben geen slechte intenties of eigenbelang om je stiekem wat anders aan te leren ( ondanks de verdachte tissues )
Daarom denk ik dat het toch echt bij de hulpverlening ligt en in therapie om daar de eerste stappen in te zetten. Die hebben geen slechte intenties of eigenbelang om je stiekem wat anders aan te leren ( ondanks de verdachte tissues )
