Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 20:35
quote:pruttel schreef op 19 februari 2017 @ 17:39:Lieve Elmer, je bent een beetje verdwaald denk ik. En ik denk dat je niet moet proberen om alles te analyseren en om overal de reden van te achterhalen. Want soms is die er gewoon niet en is het leven wreed. Dat accepteren is ook een stap.
Er zit niet altijd overal een bedoeling of goede reden achter. Soms is iets domweg wreed en is dat jou overkomen. Dan kun je gaan zoeken waarom, maar dat antwoord vind je soms niet. En dan moet je het accepteren. Niet goedkeur-acccepteren, maar het accepteren als gebeurtenis en en verdriet om hebben en het gaan zien als gebeurd maar voorbij. Dat betekend niet dat je het moef vergeten of moet doen alsof het niet zo is. Ontkennen is geen optie. Maar jezelf rust geven is iets wat je soms aan jezelf kado moet geven. Omdat jij anders rondloopt met de last om iets te willen verklaren wat niet anders verklaarbaar is dan: rotzooi zonder reden waarvan jij de pech had om lijdend onderwerp te zijn. Snap je een beetje wat ik daarmee bedoel?Dit gaat wel op voor de shit van vroeger. Dat is gebeurd en het is voorbij. Mijn vader is al heel lang dood.
Maar de gebeurtenissen daarna, in mijn volwassen leven, trekken mij zo terug in het verleden.
Relaties verbroken. Ik altijd, niet de man. Zo ook met ex-vader van mijn kinderen.
Mijn eigen gezin kapot en weg. Letterlijk weg.
Nu weer in beeld. Ex en zoon in de buurt.
Dochter die misschien in juli ook naar NL wil komen voor vakantie. En ik ben doodsbang.
Ik ben moeder, maar ik ben ook geen moeder want het is van me afgepakt.
Bovendien: ik had zelf geen moeder (......). Geen vader. Beiden niet betrouwbaar.
Hoe moet ik mij in godsnaam opstellen tov mijn nu volwassen kinderen?
........................................ wie of wat ben ik, wat beteken ik? Ik weet het niet, want ik ben zelf in de war.
Ja, ik ben gewoon ontzettend in de war. Over moeder/kind rollen, ikzelf als moeder, ikzelf als kind-van.
Het verleden verwart het heden.
Daarom slaap ik niet. Al dat gevoel. Al die verwarring.
Er zit niet altijd overal een bedoeling of goede reden achter. Soms is iets domweg wreed en is dat jou overkomen. Dan kun je gaan zoeken waarom, maar dat antwoord vind je soms niet. En dan moet je het accepteren. Niet goedkeur-acccepteren, maar het accepteren als gebeurtenis en en verdriet om hebben en het gaan zien als gebeurd maar voorbij. Dat betekend niet dat je het moef vergeten of moet doen alsof het niet zo is. Ontkennen is geen optie. Maar jezelf rust geven is iets wat je soms aan jezelf kado moet geven. Omdat jij anders rondloopt met de last om iets te willen verklaren wat niet anders verklaarbaar is dan: rotzooi zonder reden waarvan jij de pech had om lijdend onderwerp te zijn. Snap je een beetje wat ik daarmee bedoel?Dit gaat wel op voor de shit van vroeger. Dat is gebeurd en het is voorbij. Mijn vader is al heel lang dood.
Maar de gebeurtenissen daarna, in mijn volwassen leven, trekken mij zo terug in het verleden.
Relaties verbroken. Ik altijd, niet de man. Zo ook met ex-vader van mijn kinderen.
Mijn eigen gezin kapot en weg. Letterlijk weg.
Nu weer in beeld. Ex en zoon in de buurt.
Dochter die misschien in juli ook naar NL wil komen voor vakantie. En ik ben doodsbang.
Ik ben moeder, maar ik ben ook geen moeder want het is van me afgepakt.
Bovendien: ik had zelf geen moeder (......). Geen vader. Beiden niet betrouwbaar.
Hoe moet ik mij in godsnaam opstellen tov mijn nu volwassen kinderen?
........................................ wie of wat ben ik, wat beteken ik? Ik weet het niet, want ik ben zelf in de war.
Ja, ik ben gewoon ontzettend in de war. Over moeder/kind rollen, ikzelf als moeder, ikzelf als kind-van.
Het verleden verwart het heden.
Daarom slaap ik niet. Al dat gevoel. Al die verwarring.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 19 februari 2017 20:37
zondag 19 februari 2017 20:37
quote:pruttel schreef op 19 februari 2017 @ 20:22:
Dat vind ik een moeilijke vraag Snow, want je kunt dat leren van anderen. Maar dan moet je wel de goeie mensen om je heen hebben. Alleen vind die maar eens als je ook niet geleerd hebt welke mensen oké zijn en als je moeite hebt met vertrouwen, of juist te snel je vertrouwen aan de verkeerde mensen geeft.
Daarom denk ik dat het toch echt bij de hulpverlening ligt en in therapie om daar de eerste stappen in te zetten. Die hebben geen slechte intenties of eigenbelang om je stiekem wat anders aan te leren ( ondanks de verdachte tissues )Twijfelachtig dit hoor...
Dat vind ik een moeilijke vraag Snow, want je kunt dat leren van anderen. Maar dan moet je wel de goeie mensen om je heen hebben. Alleen vind die maar eens als je ook niet geleerd hebt welke mensen oké zijn en als je moeite hebt met vertrouwen, of juist te snel je vertrouwen aan de verkeerde mensen geeft.
Daarom denk ik dat het toch echt bij de hulpverlening ligt en in therapie om daar de eerste stappen in te zetten. Die hebben geen slechte intenties of eigenbelang om je stiekem wat anders aan te leren ( ondanks de verdachte tissues )Twijfelachtig dit hoor...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 20:41
@Elmervrouw, ik denk niet dat ze van je verwacht dat je direct een vertrouwde moederrol zal vervullen. Jullie zullen elkaar eerst opnieuw moeten leren kennen. Het is toch niet raar dat je zenuwachtig bent voor zo'n ontmoeting. Ik heb ze bij Spoorloos nooit direct amicaal en op hun gemak met hun uit het oog verloren familieleden zien doen.
zondag 19 februari 2017 20:41
quote:branningbrothers schreef op 19 februari 2017 @ 20:37:
Zit daarom ook niet op Facebook! (Wel meer redenen, maar dit is er een van.)Werd vandaag voor het eerst een beetje chagrijnig toen ik op Facebook ging
Zit daarom ook niet op Facebook! (Wel meer redenen, maar dit is er een van.)Werd vandaag voor het eerst een beetje chagrijnig toen ik op Facebook ging
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 20:49
quote:pruttel schreef op 19 februari 2017 @ 19:24:
En daar Sofietje, leg je de vinger op de zere plek. Want ja, dat zou enorm helpen. Maar, en dit is de dikste maar uit het hele topic.... Als die erkenning niet komt?
Ik denk namelijk dat daarop hopen jezelf kwellen is. Omdat sommige fouten nooit toegegeven zullen worden. En om daar dan op te hopen, staat je eigen genezing in de weg. Vandaar mijn "accepteer het gewoon" als heel erg rot en fout en gebeurd. Want als je op erkenning zit te wachten die niet komt, dan is dat zelfkwelling. Beter is voor jezelf weten dat een ander fout zit. En met alleen die wetenschap genoegen kunnen nemen. Dan ga je uitvvan je eigen oordeel. En door dat meer waard te maken dan de erkenning voor een ander maak je jezelf pas echt waardevol.
Het stomme is, dat slechte mensen dat dus juist al kunnen en doen. En dat jullie goeie lieverds het (nog) niet kunnen en daar mee worstelen en dan zit te te wachten op erkenning van mensen die dat niet zullen doen.
Zie je het patroon erin? Dat moet je doorbreken. Je hebt geen erkenning van de oorzaak nodig om zelf te weten wat je is aangedaan.
Dat is uiteraard door mij makkelijker geschreven, dan door jullie gedaan Ik denk dat je helemaal gelijk hebt, maar ik loop vast op het 'door uit te gaan van je eigen oordeel'. Bij alle pogingen om erover te praten werd er naar de omstandigheden of (vooral) naar mij gewezen. Dat betekent twee dingen: 1) erkenning gaat er nooit komen, en 2) er is twijfel in mij gezaaid ... Ligt het niet aan mij? Ik durf (nog?) niet om mijn eigen oordeel te vertrouwen en ik weet niet hoe ik dat kan gaan doen.
En daar Sofietje, leg je de vinger op de zere plek. Want ja, dat zou enorm helpen. Maar, en dit is de dikste maar uit het hele topic.... Als die erkenning niet komt?
Ik denk namelijk dat daarop hopen jezelf kwellen is. Omdat sommige fouten nooit toegegeven zullen worden. En om daar dan op te hopen, staat je eigen genezing in de weg. Vandaar mijn "accepteer het gewoon" als heel erg rot en fout en gebeurd. Want als je op erkenning zit te wachten die niet komt, dan is dat zelfkwelling. Beter is voor jezelf weten dat een ander fout zit. En met alleen die wetenschap genoegen kunnen nemen. Dan ga je uitvvan je eigen oordeel. En door dat meer waard te maken dan de erkenning voor een ander maak je jezelf pas echt waardevol.
Het stomme is, dat slechte mensen dat dus juist al kunnen en doen. En dat jullie goeie lieverds het (nog) niet kunnen en daar mee worstelen en dan zit te te wachten op erkenning van mensen die dat niet zullen doen.
Zie je het patroon erin? Dat moet je doorbreken. Je hebt geen erkenning van de oorzaak nodig om zelf te weten wat je is aangedaan.
Dat is uiteraard door mij makkelijker geschreven, dan door jullie gedaan Ik denk dat je helemaal gelijk hebt, maar ik loop vast op het 'door uit te gaan van je eigen oordeel'. Bij alle pogingen om erover te praten werd er naar de omstandigheden of (vooral) naar mij gewezen. Dat betekent twee dingen: 1) erkenning gaat er nooit komen, en 2) er is twijfel in mij gezaaid ... Ligt het niet aan mij? Ik durf (nog?) niet om mijn eigen oordeel te vertrouwen en ik weet niet hoe ik dat kan gaan doen.
zondag 19 februari 2017 20:53
Elmervrouw, ik heb daar wel een idee over. Maar daar ga ik morgen dan even uitgebreid voor zitten achter een gewone pc ipv minischerm op mijn telefoon. Dan stuur ik je dat in een PB als je dat goed vind.
Het heeft betrekking op dat privebericht wat ik bijna iedereen hier in het eerste topic heb gestuurd over een ontmoeting waarbij ik hele grote overeenkomsten zie met de situatie waar jij nu inzit. Wie niet weer waar het over gaat, vraag even om pb dan stuur ik die morgen ook meteen even door )
Dat even afraffelen op mijn telefoon helpt je niet, dus ik maak daar morgen even tijd voor vrij. Dan kan ik je een beetje inzicht geven in hoe dat bij ons is gegaan. Als je dat wil tenminste. Ik zou het je graag vertellen. Vooral vanuit het oogpunt van het volwassen "kind"
Het heeft betrekking op dat privebericht wat ik bijna iedereen hier in het eerste topic heb gestuurd over een ontmoeting waarbij ik hele grote overeenkomsten zie met de situatie waar jij nu inzit. Wie niet weer waar het over gaat, vraag even om pb dan stuur ik die morgen ook meteen even door )
Dat even afraffelen op mijn telefoon helpt je niet, dus ik maak daar morgen even tijd voor vrij. Dan kan ik je een beetje inzicht geven in hoe dat bij ons is gegaan. Als je dat wil tenminste. Ik zou het je graag vertellen. Vooral vanuit het oogpunt van het volwassen "kind"
zondag 19 februari 2017 20:57
Dat is ook heel erg lastig Tobbie
Bij jou zit het basisgevoel van goed/slecht wel aardig op zijn plek toch? Dan is het een kwestie van proberen en doen en op je bek gaan soms. Ga ik ook nog wel eens hoor, maar ook dan neem ik mezelf in ieder geval niets kwalijk. Ik kan mezelf toch niet verwijten dat ik ook niet alles weet
Bij jou zit het basisgevoel van goed/slecht wel aardig op zijn plek toch? Dan is het een kwestie van proberen en doen en op je bek gaan soms. Ga ik ook nog wel eens hoor, maar ook dan neem ik mezelf in ieder geval niets kwalijk. Ik kan mezelf toch niet verwijten dat ik ook niet alles weet
zondag 19 februari 2017 21:02
quote:Tobbert schreef op 19 februari 2017 @ 20:49:
[...]
Ligt het niet aan mij? Ik durf (nog?) niet om mijn eigen oordeel te vertrouwen en ik weet niet hoe ik dat kan gaan doen.
Door alle (kleine) positieve ervaringen die je opdoet t.o.v. je eigen oordeel te 'bewaren'. Zo krijg je steeds meer vertrouwen en heeft een keer miszitten veel minder impact. Het kan soms helpen om je eigen oordeel te checken bij iemand waar je vertrouwen in hebt. Iemand die niet met je meepraat, maar die je ook wel eens van kritisch commentaar voorziet. Zo krijg je 'via een ander' een beetje meer vertrouwen in jezelf.
En door foutjes te mogen maken. Een verkeerde inschatting is niet het einde van de wereld en is meestal ook niet levensbedreigend.
En niet geheel onbelangrijk: door lief te blijven tegen jezelf.
@EV: het is ingewikkeld, al die rollen. Het hoeft niet meteen opgelost te zijn, je hoeft het niet NU te weten. Je krijgt binnenkort goede therapeutische hulp en morgen waarschijnlijk al een PB-tje, lees ik net. Gun jezelf tijd.
[...]
Ligt het niet aan mij? Ik durf (nog?) niet om mijn eigen oordeel te vertrouwen en ik weet niet hoe ik dat kan gaan doen.
Door alle (kleine) positieve ervaringen die je opdoet t.o.v. je eigen oordeel te 'bewaren'. Zo krijg je steeds meer vertrouwen en heeft een keer miszitten veel minder impact. Het kan soms helpen om je eigen oordeel te checken bij iemand waar je vertrouwen in hebt. Iemand die niet met je meepraat, maar die je ook wel eens van kritisch commentaar voorziet. Zo krijg je 'via een ander' een beetje meer vertrouwen in jezelf.
En door foutjes te mogen maken. Een verkeerde inschatting is niet het einde van de wereld en is meestal ook niet levensbedreigend.
En niet geheel onbelangrijk: door lief te blijven tegen jezelf.
@EV: het is ingewikkeld, al die rollen. Het hoeft niet meteen opgelost te zijn, je hoeft het niet NU te weten. Je krijgt binnenkort goede therapeutische hulp en morgen waarschijnlijk al een PB-tje, lees ik net. Gun jezelf tijd.
zondag 19 februari 2017 21:08
zondag 19 februari 2017 21:15
zondag 19 februari 2017 21:16
Ben nogal overstuur door ervaring vanavond.. Was uitgenodigd op een grote babyshower van nieuwe vriendin (is verrassing voor haar, zij heeft me enorm gesteund afgelopen periode, maar werd dus uitgenodigd via haar moeder die van niks wist). De babyshower is (hoe toevallig) op onze (nu niet meer) uitgerekende datum.. Ik vond wel dat ik me daar overheen moest zetten maar na wat contact met vriend toch besloten aan te geven bij haar moeder dat ik niet kwam. Kreeg hele lieve reactie en (onnodige) excuses. Maar was al wel toegevoegd aan de groep en ging die dus verlaten. In die groep zaten vier (nieuwe) vriendinnen. Die me vervolgens allemaal prive gingen appen omdat ik de groep verlaten had. Waarop ik het uitlegde en zij super super lief stuk voor stuk begripvol reageerden
Wat ik niet had verwacht
En voel me echt een hele slechte vriendin voor die vriendin, maar ook ergens goed voor mezelf... Maar ben alsnog boos dat ik me er niet overheen kon zetten. Maar is ook dubbel..
Dus dan is er nu veel paniek.. want is eng en nieuw en onveilig dit
Slecht dat ik me kwetsbaar opgesteld heb
Heb even bij m'n vriend gecheckt en die zegt dat hij bij mij blijft, welke keuzes ik ook maak, en dit een hele verstandige was
Wat ik niet had verwacht
En voel me echt een hele slechte vriendin voor die vriendin, maar ook ergens goed voor mezelf... Maar ben alsnog boos dat ik me er niet overheen kon zetten. Maar is ook dubbel..
Dus dan is er nu veel paniek.. want is eng en nieuw en onveilig dit
Slecht dat ik me kwetsbaar opgesteld heb
Heb even bij m'n vriend gecheckt en die zegt dat hij bij mij blijft, welke keuzes ik ook maak, en dit een hele verstandige was
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 21:17
quote:branningbrothers schreef op 19 februari 2017 @ 21:15:
Je hoeft er toch niets op te zetten. Echt, geef jezelf permissie om ook hier je acties overeen te laten komen met je gevoel. Is heel bevrijdend!Ja... ik ben bijna zover hoor
Je hoeft er toch niets op te zetten. Echt, geef jezelf permissie om ook hier je acties overeen te laten komen met je gevoel. Is heel bevrijdend!Ja... ik ben bijna zover hoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 21:25
Met mijn eigen moeder heb ik nooit enige verbinding gevoeld, laat staan veiligheid. Ik voelde alleen maar afkeer, ook als kind al. Hoe kan ik ervan uitgaan dat mijn eigen kinderen verbinding met mij voelen? Ze waren zo jong toen ze gescheiden werden van mij, en er is ze vanalles aangepraat. Ik weet er maar een klein gedeelte van, omdat mijn dochter erover vertelde toen er eindelijk weer contact was. Contact: afwisselend boos en hard, en lief en mij missen. En nu dan zoon, hier vlakbij: opgesloten in zichzelf, geen enkel gebaar of toenadering naar mij. En ik, ik weet niet eens wat ik zelf voel. Voel mij al zo schuldig over wat ik zelf als dochter voel richting mijn moeder; het vertroebelt denk ik ook wat ik voel richting mijn kinderen. Ik ben zo in de war en het loopt allemaal door elkaar. Ik zou bijna willen dat er gewoon maar geen enkel contact meer was geweest, dan zouden ze verder zijn opgegroeid etc. in *dat land* en hoefde ik er niets mee.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 19 februari 2017 21:31
Elmervrouw logisch dat je zo in de war bent
Alles loopt dan ook door elkaar
Goed en dapper dat je hier schrijft, fijn dat mensen op die manier met je mee kunnen denken
Je hoeft nu niet alles te plaatsen en te begrijpen he? Je hoeft nu even niks
Alles loopt dan ook door elkaar
Goed en dapper dat je hier schrijft, fijn dat mensen op die manier met je mee kunnen denken
Je hoeft nu niet alles te plaatsen en te begrijpen he? Je hoeft nu even niks
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 19 februari 2017 21:36
Pruttel, Sofie, dankjulliewel! Ik ga de komende tijd oefenen op te letten wat wél goed gaat ipv wat ik niet goed doe (en dat opblazen en herkauwen) en het in mijn schriftje opschrijven. En proberen het te delen met vriendinnen (of misschien hier).
Knuffel, je bent geen slechte vriendin als je je eigen grenzen aangeeft. Integendeel.
@iedereen, slaap lekker vanavond (en jaloers zijn op mensen die wel slapen is heel normaal EV, had ik ook toen ik maar 2 uur sliep per dag ... doe wat Pruttel doet en slaap voorlopig wanneer je moe bent en kunt slapen, overdag, 's ochtends, 's avonds... slaapritme is voor later een zorg, eerst bijtanken!) Ik ben moe en het wordt een drukke week, dus ik haak af.
Knuffel, je bent geen slechte vriendin als je je eigen grenzen aangeeft. Integendeel.
@iedereen, slaap lekker vanavond (en jaloers zijn op mensen die wel slapen is heel normaal EV, had ik ook toen ik maar 2 uur sliep per dag ... doe wat Pruttel doet en slaap voorlopig wanneer je moe bent en kunt slapen, overdag, 's ochtends, 's avonds... slaapritme is voor later een zorg, eerst bijtanken!) Ik ben moe en het wordt een drukke week, dus ik haak af.
zondag 19 februari 2017 21:53
quote:Knuffelbeertjes schreef op 19 februari 2017 @ 21:16:
Ben nogal overstuur door ervaring vanavond.. Was uitgenodigd op een grote babyshower van nieuwe vriendin (is verrassing voor haar, zij heeft me enorm gesteund afgelopen periode, maar werd dus uitgenodigd via haar moeder die van niks wist). De babyshower is (hoe toevallig) op onze (nu niet meer) uitgerekende datum.. Ik vond wel dat ik me daar overheen moest zetten maar na wat contact met vriend toch besloten aan te geven bij haar moeder dat ik niet kwam. Kreeg hele lieve reactie en (onnodige) excuses. Maar was al wel toegevoegd aan de groep en ging die dus verlaten. In die groep zaten vier (nieuwe) vriendinnen. Die me vervolgens allemaal prive gingen appen omdat ik de groep verlaten had. Waarop ik het uitlegde en zij super super lief stuk voor stuk begripvol reageerden
Wat ik niet had verwacht
En voel me echt een hele slechte vriendin voor die vriendin, maar ook ergens goed voor mezelf... Maar ben alsnog boos dat ik me er niet overheen kon zetten. Maar is ook dubbel..
Dus dan is er nu veel paniek.. want is eng en nieuw en onveilig dit
Slecht dat ik me kwetsbaar opgesteld heb
Heb even bij m'n vriend gecheckt en die zegt dat hij bij mij blijft, welke keuzes ik ook maak, en dit een hele verstandige was Goed toch dat je je grenzen aangeeft! En je kan altijd nog of last minute aansluiten (als je zou willen), of later 1 op 1 met vriendin iets doen na de baby shower, of niets doen. Allemaal afhankelijk van hoe jij je voelt. Je hoeft je nergens overheen te zetten, niet meer. En dat is eng. Maar hoe meer je naar je eigen gevoel luistert hoe makkelijker het wordt. En hoe beter je jezelf ook 'leert aanvoelen'.
Ben nogal overstuur door ervaring vanavond.. Was uitgenodigd op een grote babyshower van nieuwe vriendin (is verrassing voor haar, zij heeft me enorm gesteund afgelopen periode, maar werd dus uitgenodigd via haar moeder die van niks wist). De babyshower is (hoe toevallig) op onze (nu niet meer) uitgerekende datum.. Ik vond wel dat ik me daar overheen moest zetten maar na wat contact met vriend toch besloten aan te geven bij haar moeder dat ik niet kwam. Kreeg hele lieve reactie en (onnodige) excuses. Maar was al wel toegevoegd aan de groep en ging die dus verlaten. In die groep zaten vier (nieuwe) vriendinnen. Die me vervolgens allemaal prive gingen appen omdat ik de groep verlaten had. Waarop ik het uitlegde en zij super super lief stuk voor stuk begripvol reageerden
Wat ik niet had verwacht
En voel me echt een hele slechte vriendin voor die vriendin, maar ook ergens goed voor mezelf... Maar ben alsnog boos dat ik me er niet overheen kon zetten. Maar is ook dubbel..
Dus dan is er nu veel paniek.. want is eng en nieuw en onveilig dit
Slecht dat ik me kwetsbaar opgesteld heb
Heb even bij m'n vriend gecheckt en die zegt dat hij bij mij blijft, welke keuzes ik ook maak, en dit een hele verstandige was Goed toch dat je je grenzen aangeeft! En je kan altijd nog of last minute aansluiten (als je zou willen), of later 1 op 1 met vriendin iets doen na de baby shower, of niets doen. Allemaal afhankelijk van hoe jij je voelt. Je hoeft je nergens overheen te zetten, niet meer. En dat is eng. Maar hoe meer je naar je eigen gevoel luistert hoe makkelijker het wordt. En hoe beter je jezelf ook 'leert aanvoelen'.
zondag 19 februari 2017 21:57
quote:Elmervrouw schreef op 19 februari 2017 @ 21:25:
Met mijn eigen moeder heb ik nooit enige verbinding gevoeld, laat staan veiligheid. Ik voelde alleen maar afkeer, ook als kind al. Hoe kan ik ervan uitgaan dat mijn eigen kinderen verbinding met mij voelen? Ze waren zo jong toen ze gescheiden werden van mij, en er is ze vanalles aangepraat. Ik weet er maar een klein gedeelte van, omdat mijn dochter erover vertelde toen er eindelijk weer contact was. Contact: afwisselend boos en hard, en lief en mij missen. En nu dan zoon, hier vlakbij: opgesloten in zichzelf, geen enkel gebaar of toenadering naar mij. En ik, ik weet niet eens wat ik zelf voel. Voel mij al zo schuldig over wat ik zelf als dochter voel richting mijn moeder; het vertroebelt denk ik ook wat ik voel richting mijn kinderen. Ik ben zo in de war en het loopt allemaal door elkaar. Ik zou bijna willen dat er gewoon maar geen enkel contact meer was geweest, dan zouden ze verder zijn opgegroeid etc. in *dat land* en hoefde ik er niets mee.Nee, dat zou voor niemand beter zijn. Ieder kind heeft zijn moeder nodig. Jij had je moeder nodig en je kinderen hebben jou nodig. Ook al zijn ze in de war en kunnen ze het misschien niet uiten. Ook al ben jij in de war en weet jij je gedn raad met de situatie. Jullie hebben elkaar nodig...
Met mijn eigen moeder heb ik nooit enige verbinding gevoeld, laat staan veiligheid. Ik voelde alleen maar afkeer, ook als kind al. Hoe kan ik ervan uitgaan dat mijn eigen kinderen verbinding met mij voelen? Ze waren zo jong toen ze gescheiden werden van mij, en er is ze vanalles aangepraat. Ik weet er maar een klein gedeelte van, omdat mijn dochter erover vertelde toen er eindelijk weer contact was. Contact: afwisselend boos en hard, en lief en mij missen. En nu dan zoon, hier vlakbij: opgesloten in zichzelf, geen enkel gebaar of toenadering naar mij. En ik, ik weet niet eens wat ik zelf voel. Voel mij al zo schuldig over wat ik zelf als dochter voel richting mijn moeder; het vertroebelt denk ik ook wat ik voel richting mijn kinderen. Ik ben zo in de war en het loopt allemaal door elkaar. Ik zou bijna willen dat er gewoon maar geen enkel contact meer was geweest, dan zouden ze verder zijn opgegroeid etc. in *dat land* en hoefde ik er niets mee.Nee, dat zou voor niemand beter zijn. Ieder kind heeft zijn moeder nodig. Jij had je moeder nodig en je kinderen hebben jou nodig. Ook al zijn ze in de war en kunnen ze het misschien niet uiten. Ook al ben jij in de war en weet jij je gedn raad met de situatie. Jullie hebben elkaar nodig...
zondag 19 februari 2017 22:09
quote:branningbrothers schreef op 19 februari 2017 @ 21:53:
Goed toch dat je je grenzen aangeeft! En je kan altijd nog of last minute aansluiten (als je zou willen), of later 1 op 1 met vriendin iets doen na de baby shower, of niets doen. Allemaal afhankelijk van hoe jij je voelt. Je hoeft je nergens overheen te zetten, niet meer. En dat is eng. Maar hoe meer je naar je eigen gevoel luistert hoe makkelijker het wordt. En hoe beter je jezelf ook 'leert aanvoelen'.
Nou dat idee is heel fijn maar niet zo haalbaar...
Momenteel heb ik namelijk alleen maar behoefte aan rust... geen verwachtingen, geen druk, geen spanningen.... Heb al genoeg aan mezelf...
Dus moet me wel tot alles zetten maar voel me echt hartstikke overprikkeld. Misschien ook wel overbelast (sorry dat klinkt weer dramatisch maar zo voelt het).
Gewoon heel erg moe...
Heb alleen behoefte aan bepaalde mensen, waarbij ik dus niet mezelf hoef op te laden. Maar nu/straks verander ik in een heel ellendig somber persoon, die alleen maar klaagt en waar niemand wat mee te maken wil hebben
Goed toch dat je je grenzen aangeeft! En je kan altijd nog of last minute aansluiten (als je zou willen), of later 1 op 1 met vriendin iets doen na de baby shower, of niets doen. Allemaal afhankelijk van hoe jij je voelt. Je hoeft je nergens overheen te zetten, niet meer. En dat is eng. Maar hoe meer je naar je eigen gevoel luistert hoe makkelijker het wordt. En hoe beter je jezelf ook 'leert aanvoelen'.
Nou dat idee is heel fijn maar niet zo haalbaar...
Momenteel heb ik namelijk alleen maar behoefte aan rust... geen verwachtingen, geen druk, geen spanningen.... Heb al genoeg aan mezelf...
Dus moet me wel tot alles zetten maar voel me echt hartstikke overprikkeld. Misschien ook wel overbelast (sorry dat klinkt weer dramatisch maar zo voelt het).
Gewoon heel erg moe...
Heb alleen behoefte aan bepaalde mensen, waarbij ik dus niet mezelf hoef op te laden. Maar nu/straks verander ik in een heel ellendig somber persoon, die alleen maar klaagt en waar niemand wat mee te maken wil hebben
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
