Psyche
alle pijlers
Positieve praat
dinsdag 17 januari 2017 15:54
Hoi,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik ben depressief. Terwijl ik in afwachting ben voor de zoveelste therapie zien mijn dagen er leeg en uitzichtloos uit en ik heb nog maar weinig sociale contacten in mijn directe omgeving. Voor mensen in een (minder of meerdere mate) soortgelijke situatie zal het wel herkenbaar zijn dat het lastig is om je te richten op de positieve punten in het dagelijks leven. Dat je bijvoorbeeld even naar buiten bent geweest, voor jezelf gekookt hebt of op tijd je bed bent uitgekomen. Het lijkt me fijn om het daar met anderen over te hebben en elkaar wellicht daarmee ook te kunnen helpen.
Dus, wat heb jij vandaag voor positiefs gedaan?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik ben depressief. Terwijl ik in afwachting ben voor de zoveelste therapie zien mijn dagen er leeg en uitzichtloos uit en ik heb nog maar weinig sociale contacten in mijn directe omgeving. Voor mensen in een (minder of meerdere mate) soortgelijke situatie zal het wel herkenbaar zijn dat het lastig is om je te richten op de positieve punten in het dagelijks leven. Dat je bijvoorbeeld even naar buiten bent geweest, voor jezelf gekookt hebt of op tijd je bed bent uitgekomen. Het lijkt me fijn om het daar met anderen over te hebben en elkaar wellicht daarmee ook te kunnen helpen.
Dus, wat heb jij vandaag voor positiefs gedaan?
dinsdag 14 februari 2017 09:15
Aaah, lieve kittens
Positief: goed geslapen, eindelijk eens een keer niet om 4uur wakker
Gisteren iemand gebeld toen ik niet kon stoppen met hyper zijn.
Dat hyper zijn, in de regelstand maakt mij onzeker. Ben je dan manisch... het voelt voor mij meer als een overleving mechanisme die in werking is gezet. Ik wil niet afglijden naar de afgrond, dus spartel ik als een kip zonder kop omhoog de POH zegt, beter dit als passief. Daar vertrouw ik dan maar op.
Positief: goed geslapen, eindelijk eens een keer niet om 4uur wakker
Gisteren iemand gebeld toen ik niet kon stoppen met hyper zijn.
Dat hyper zijn, in de regelstand maakt mij onzeker. Ben je dan manisch... het voelt voor mij meer als een overleving mechanisme die in werking is gezet. Ik wil niet afglijden naar de afgrond, dus spartel ik als een kip zonder kop omhoog de POH zegt, beter dit als passief. Daar vertrouw ik dan maar op.
dinsdag 14 februari 2017 09:29
@Gele suikerspin: wat is een POH? Ik ken die afkorting niet...
Wat een heerlijk zonnetje vandaag, ik voel me er helemaal van opkikkeren! Voel me energieker dan ik me in weken heb gevoeld. Mijn man zei: probeer dan vandaag wat dingen op te pakken die je irriteren als het niet goed met je gaat, maar waar je dan de energie niet voor kan vinden. Ik vond het wel een goede tip, dus ik probeer ook vandaag weer lekker actief te blijven. Probeer het dan af te wisselen: kwartiertje ontspannen, kwartiertje opruimen.
Wat een heerlijk zonnetje vandaag, ik voel me er helemaal van opkikkeren! Voel me energieker dan ik me in weken heb gevoeld. Mijn man zei: probeer dan vandaag wat dingen op te pakken die je irriteren als het niet goed met je gaat, maar waar je dan de energie niet voor kan vinden. Ik vond het wel een goede tip, dus ik probeer ook vandaag weer lekker actief te blijven. Probeer het dan af te wisselen: kwartiertje ontspannen, kwartiertje opruimen.
dinsdag 14 februari 2017 13:02
Tigri, wat lief die kittens! Katten werken altijd positief panda's ook trouwens, heerlijk om naar te kijken, haha.
Gele Suikerspin, wat fijn dat je goed geslapen hebt, heerlijk! Wat je schrijft over dat hyper/ manisch achtige gevoel komt mij wel bekend voor. Ik weet niet echt of je dat manisch kunt noemen, voor mij voelt het ook meer als manier om te overleven. Bij mij merk ik het vaak op als ik een activiteit doe waarvan ik diep van binnen wel weet dat het niet verstandig is en ik dan toch mezelf ga proberen te overtuigen ofzo. Dan ga ik heel veel praten, over de meest onzinnige dingen :p. Voor mijn man meestal een teken om me mee naar huis te nemen.
Ook merk ik het als ik echt heel erg moe ben. Dan val ik eigenlijk letterlijk om van de moeheid, maar moet ik opeens toch nog even dit, even dat, als ik dan weer zit even dat. Wat ik dan doe is of proberen te slapen, of mijn Mindfulness oefening erbij pakken. Deze duurt 3 kwartier, en daarna ben ik die drukte in mijn hoofd iig kwijt. Misschien ook wat voor jou?
Ik ben vandaag naar mijn werk geweest, en ik heb getrakteerd voor mijn verjaardag! Dat klinkt niet zo spannend, maar is voor mij een behoorlijke mijlpaal. . Lekker met iedereen gepraat en het was gezellig. Nu heerlijk in de zon (achter glas) genieten van vanochtend . Allemaal positieve punten en ik word er blij van
Gele Suikerspin, wat fijn dat je goed geslapen hebt, heerlijk! Wat je schrijft over dat hyper/ manisch achtige gevoel komt mij wel bekend voor. Ik weet niet echt of je dat manisch kunt noemen, voor mij voelt het ook meer als manier om te overleven. Bij mij merk ik het vaak op als ik een activiteit doe waarvan ik diep van binnen wel weet dat het niet verstandig is en ik dan toch mezelf ga proberen te overtuigen ofzo. Dan ga ik heel veel praten, over de meest onzinnige dingen :p. Voor mijn man meestal een teken om me mee naar huis te nemen.
Ook merk ik het als ik echt heel erg moe ben. Dan val ik eigenlijk letterlijk om van de moeheid, maar moet ik opeens toch nog even dit, even dat, als ik dan weer zit even dat. Wat ik dan doe is of proberen te slapen, of mijn Mindfulness oefening erbij pakken. Deze duurt 3 kwartier, en daarna ben ik die drukte in mijn hoofd iig kwijt. Misschien ook wat voor jou?
Ik ben vandaag naar mijn werk geweest, en ik heb getrakteerd voor mijn verjaardag! Dat klinkt niet zo spannend, maar is voor mij een behoorlijke mijlpaal. . Lekker met iedereen gepraat en het was gezellig. Nu heerlijk in de zon (achter glas) genieten van vanochtend . Allemaal positieve punten en ik word er blij van
dinsdag 14 februari 2017 13:29
quote:rodelimo schreef op 13 februari 2017 @ 16:19:
Cupcake, wat vervelend dat die oefening nog zo'n uitdaging voor je is. Ligt het ook aan het soort winkel waar je heen gaat? Dat je het kunt opbouwen zeg maar? Ik durfde eerst bijvoorbeeld ook echt de AH niet in, raakte volledig in paniek van de prikkels. Maar de winkel hier in het dorp, kleiner, heel rustig, ging redelijk. Toen ik deze eenmaal "kon" zonder zenuwen ben ik weer eens naar de AH geweest. Eerst maar voor een ding, 3 minuten, en zo steeds verder. De weekboodschappen lukt mij nog steeds niet, maar voor 2 dagen gaat redelijk Maar dan heb je wel die positieve energie, waar gele suikerspin ook over schrijft.
Ik begrijp ook zo goed het gevoel van nutteloosheid wat je beschrijft. Ik had dat ook toen ik mij net ziekgemeld had (en de 6 maanden daarna). Het is zo gek als je altijd vanalles kan en dan opeens niet meer.. Zeker als je gewend bent om als doorzetter alles aan te pakken en nooit hulp te vragen. Als het dan niet meer gaat gaf het mij echt het gevoel alsof mijn lijf mij in de steek gelaten had.
Ik merk dat ik nu ook pas, na 7 maanden uitrusten/ denken echt begrijp wat een "proces" inhoud. En dat was voor mij toch een openbaring! Je hoeft niet ineens alles te kunnen! Je mag meerdere dagen doen over iets leren, opbouwen gaat gewoon tijd kosten en therapie ook, je hebt tijd nodig om te verwerken. Dat gaf voor mij echt heel veel rust.
Kan jij jezelf al wel toestaan dat je ergens de tijd voor mag nemen om het te leren? Dat je niet alles meteen hoeft te kunnen? Gun jij jezelf die tijd?
Fijn dat je dit vraagt! Nee ik gun me eigenlijk te tijd nog niet. Alles is zo vers, ik ben niet gewend om stil te zitten en niets te doen maar ik kom ook gewoon niet van de bank af. Kost me echt veel om iets te ondernemen, momenteel heb ik nog niet echt ergens puf of energie voor en dat maakt er een beetje voor dat je in zo een negatieve spiraal blijft zitten. Ik heb het eigenlijk in alle winkels hoewel als ik in de winkel sta is er letterlijk niets met me aan de hand! Er gebeurd niets.. Toch heb ik angst en voel ik me niet op mijn gemak in winkels. Het zou positief moeten zijn als het een keer lukt alleen dat punt heb ik nog niet bereikt. Zelfs de realisatie dat er niets gebeurd maakt niet dat ik bijv positief of ontspannen naar de winkel ga. Elke keer is het nog steeds een angst en een 'must'. Vooral het aspect tijd wat jij benoemt vind ik lastig. Psycholoog en mijn moeder zeggen hetzelfde: je hebt er 6 jaar over gedaan om te komen tot waar je nu bent, dat bouw je niet zomaar af. Toch vind ik dat ontzettend lastig omdat ik het niet gewend ben zo beperkt en tegengehouden te worden door mijn lichaam en geest.
Positief puntje: het is valentijn! En hoe afgezaagd ook haha ik heb een mooi bosje bloemen voor mij en mijn vriend gekocht en ik heb spulletjes gehaald vanmorgen om maccarons te maken als verassing. Het is me alleen nog niet gelukt om ook echt eraan te beginnen maar ik heb in ieder geval al de spullen gehaald. Ik hoop dat het me nog lukt qua energie om ze te maken.
Cupcake, wat vervelend dat die oefening nog zo'n uitdaging voor je is. Ligt het ook aan het soort winkel waar je heen gaat? Dat je het kunt opbouwen zeg maar? Ik durfde eerst bijvoorbeeld ook echt de AH niet in, raakte volledig in paniek van de prikkels. Maar de winkel hier in het dorp, kleiner, heel rustig, ging redelijk. Toen ik deze eenmaal "kon" zonder zenuwen ben ik weer eens naar de AH geweest. Eerst maar voor een ding, 3 minuten, en zo steeds verder. De weekboodschappen lukt mij nog steeds niet, maar voor 2 dagen gaat redelijk Maar dan heb je wel die positieve energie, waar gele suikerspin ook over schrijft.
Ik begrijp ook zo goed het gevoel van nutteloosheid wat je beschrijft. Ik had dat ook toen ik mij net ziekgemeld had (en de 6 maanden daarna). Het is zo gek als je altijd vanalles kan en dan opeens niet meer.. Zeker als je gewend bent om als doorzetter alles aan te pakken en nooit hulp te vragen. Als het dan niet meer gaat gaf het mij echt het gevoel alsof mijn lijf mij in de steek gelaten had.
Ik merk dat ik nu ook pas, na 7 maanden uitrusten/ denken echt begrijp wat een "proces" inhoud. En dat was voor mij toch een openbaring! Je hoeft niet ineens alles te kunnen! Je mag meerdere dagen doen over iets leren, opbouwen gaat gewoon tijd kosten en therapie ook, je hebt tijd nodig om te verwerken. Dat gaf voor mij echt heel veel rust.
Kan jij jezelf al wel toestaan dat je ergens de tijd voor mag nemen om het te leren? Dat je niet alles meteen hoeft te kunnen? Gun jij jezelf die tijd?
Fijn dat je dit vraagt! Nee ik gun me eigenlijk te tijd nog niet. Alles is zo vers, ik ben niet gewend om stil te zitten en niets te doen maar ik kom ook gewoon niet van de bank af. Kost me echt veel om iets te ondernemen, momenteel heb ik nog niet echt ergens puf of energie voor en dat maakt er een beetje voor dat je in zo een negatieve spiraal blijft zitten. Ik heb het eigenlijk in alle winkels hoewel als ik in de winkel sta is er letterlijk niets met me aan de hand! Er gebeurd niets.. Toch heb ik angst en voel ik me niet op mijn gemak in winkels. Het zou positief moeten zijn als het een keer lukt alleen dat punt heb ik nog niet bereikt. Zelfs de realisatie dat er niets gebeurd maakt niet dat ik bijv positief of ontspannen naar de winkel ga. Elke keer is het nog steeds een angst en een 'must'. Vooral het aspect tijd wat jij benoemt vind ik lastig. Psycholoog en mijn moeder zeggen hetzelfde: je hebt er 6 jaar over gedaan om te komen tot waar je nu bent, dat bouw je niet zomaar af. Toch vind ik dat ontzettend lastig omdat ik het niet gewend ben zo beperkt en tegengehouden te worden door mijn lichaam en geest.
Positief puntje: het is valentijn! En hoe afgezaagd ook haha ik heb een mooi bosje bloemen voor mij en mijn vriend gekocht en ik heb spulletjes gehaald vanmorgen om maccarons te maken als verassing. Het is me alleen nog niet gelukt om ook echt eraan te beginnen maar ik heb in ieder geval al de spullen gehaald. Ik hoop dat het me nog lukt qua energie om ze te maken.
dinsdag 14 februari 2017 13:36
Hihi, panda's zijn inderdaad ook leuk. Ik vergeet er altijd op te googlen. Dit filmpje vind ik geinig, alleen sneu voor die dappere schoonmaker;
https://youtu.be/R2uiy27Xv_U
Goede tip. Gisteren inderdaad ook mindfulness oefening gedaan. En wel blij dat het wordt herkend. Ik denk soms dat ik gek ben.
Hoort ook bij depressie, denken dat je gek bent, las ik. Dus ik ben gewoon normaal.
https://youtu.be/R2uiy27Xv_U
Goede tip. Gisteren inderdaad ook mindfulness oefening gedaan. En wel blij dat het wordt herkend. Ik denk soms dat ik gek ben.
Hoort ook bij depressie, denken dat je gek bent, las ik. Dus ik ben gewoon normaal.
woensdag 15 februari 2017 13:24
quote:Cupcake1988 schreef op 14 februari 2017 @ 13:29:
[...]
Fijn dat je dit vraagt! Nee ik gun me eigenlijk te tijd nog niet. Alles is zo vers, ik ben niet gewend om stil te zitten en niets te doen maar ik kom ook gewoon niet van de bank af. Kost me echt veel om iets te ondernemen, momenteel heb ik nog niet echt ergens puf of energie voor en dat maakt er een beetje voor dat je in zo een negatieve spiraal blijft zitten. Ik heb het eigenlijk in alle winkels hoewel als ik in de winkel sta is er letterlijk niets met me aan de hand! Er gebeurd niets.. Toch heb ik angst en voel ik me niet op mijn gemak in winkels. Het zou positief moeten zijn als het een keer lukt alleen dat punt heb ik nog niet bereikt. Zelfs de realisatie dat er niets gebeurd maakt niet dat ik bijv positief of ontspannen naar de winkel ga. Elke keer is het nog steeds een angst en een 'must'. Vooral het aspect tijd wat jij benoemt vind ik lastig. Psycholoog en mijn moeder zeggen hetzelfde: je hebt er 6 jaar over gedaan om te komen tot waar je nu bent, dat bouw je niet zomaar af. Toch vind ik dat ontzettend lastig omdat ik het niet gewend ben zo beperkt en tegengehouden te worden door mijn lichaam en geest.
Ik vond het in het begin ook ontzettend lastig om mezelf de tijd te gunnen. Juist omdat je uit een situatie komt waarin je altijd alles zelf kunt en alsmaar doorgaat en weinig tijd voor jezelf hebt/ neemt, is het extra lastig als je opeens in een situatie komt waarin je opeens heel veel tijd aan jezelf "moet" besteden. Dan kom je jezelf plotseling nog extra tegen. Dat, en het feit dat dan ook nog eens je lichaam je in de steek laat, dus dat je eigenlijk gevangen zit tussen je eigen lichaam en geest vond ik het moeilijkst.
Bij mij zei ook iedereen van: neem de tijd! Dit duurt waarschijnlijk net zo lang om weer op te bouwen als de tijd dat je over je grenzen heen gegaan bent. Waarbij ik dacht van: "hallo, ik lig hier al een maand/ 3 maanden rust te nemen, dat is toch wel genoeg!". Maargoed, ze bedoelde dus ook echt Veeeel tijd. Had ik toen ook absoluut niet door. Ik dacht dat 2 weken al veel was.
Ik heb er ook niet echt tips voor om je dat besef sneller te laten krijgen. Bij mij was het eigenlijk van de een op de andere dag (maar wel pas na 6 maanden) alsof er een knop omgegaan was van: ooooh, dit bedoelen ze met de tijd nemen, aha... En sindsdien kan ik ook echt rustiger mijn tijd nemen en er ook bewuster van genieten.
Het enige is, leef zo weinig mogelijk met doelstellingen, doe alles wat je doet bewust (dus niet op de automatische piloot, en probeer te genieten van de extra vrije tijd die je nu gekregen hebt. (die je dus eigenlijk op die manier gebruikt om rustiger en uitgerust te worden.) Oh, en wat ik nu bij de mindfulness cursus geleerd krijg als belangrijk onderdeel daarvan: Wees lief voor jezelf! Je hebt niet alleen een hoofd, ook een lijf, waar je ook naar moet luisteren
Bijvoorbeeld: Jij hebt vandaag nergens puf voor (als dit echt komt als energiegebrek): Nouja, dan word vandaag een netflix dag en probeer je het morgen nog een keer.
Als je dan de dag erna een beetje puf hebt doe je iets kleins, en kijk je of je daarna nog puf hebt. Zo ja, nog wat kleins, zo nee, neem nog een kop thee.
Daarbij luister je dan niet naar die stem in je hoofd van "wat moet er nog allemaal", "dat staat toch heel raar als ik niets doe?", maar naar je lijf.
Maargoed, dat blijft moeilijk. Ik kan het hier ook wel opschrijven, maar ook ik kreeg gister bij de POH weer het commentaar dat ik te snel wilde en dat ik het op zijn beloop moet laten. En dat terwijl ik het gevoel heb dat ik dat echt al heel erg doe! Maargoed, blijkbaar toch nog een tandje lager. Vandaag dus weer een nieuwe poging.
Maaaaar, vandaag is voor mij een positieve dag! Het is mijn verjaardag vandaag! Al die whatsappjes, kaartjes en kadotjes doen me goed:) Heel fijn om me toch te beseffen dat er toch nog zoveel mensen aan me gedacht hebben. Geeft me positieve energie!
Ik had geen visite uitgenodigd dit jaar, vanwege mijn energie gebrek, dus ben ik net samen met mijn man een taartje gaan eten in een restaurantje in het bos. Was echt heerlijk En ook nog mooi weer, dus in de zon kunnen zitten! Tijd geleden dat ik me echt een beetje blij heb gevoeld, dus dat is echt een kadotje
[...]
Fijn dat je dit vraagt! Nee ik gun me eigenlijk te tijd nog niet. Alles is zo vers, ik ben niet gewend om stil te zitten en niets te doen maar ik kom ook gewoon niet van de bank af. Kost me echt veel om iets te ondernemen, momenteel heb ik nog niet echt ergens puf of energie voor en dat maakt er een beetje voor dat je in zo een negatieve spiraal blijft zitten. Ik heb het eigenlijk in alle winkels hoewel als ik in de winkel sta is er letterlijk niets met me aan de hand! Er gebeurd niets.. Toch heb ik angst en voel ik me niet op mijn gemak in winkels. Het zou positief moeten zijn als het een keer lukt alleen dat punt heb ik nog niet bereikt. Zelfs de realisatie dat er niets gebeurd maakt niet dat ik bijv positief of ontspannen naar de winkel ga. Elke keer is het nog steeds een angst en een 'must'. Vooral het aspect tijd wat jij benoemt vind ik lastig. Psycholoog en mijn moeder zeggen hetzelfde: je hebt er 6 jaar over gedaan om te komen tot waar je nu bent, dat bouw je niet zomaar af. Toch vind ik dat ontzettend lastig omdat ik het niet gewend ben zo beperkt en tegengehouden te worden door mijn lichaam en geest.
Ik vond het in het begin ook ontzettend lastig om mezelf de tijd te gunnen. Juist omdat je uit een situatie komt waarin je altijd alles zelf kunt en alsmaar doorgaat en weinig tijd voor jezelf hebt/ neemt, is het extra lastig als je opeens in een situatie komt waarin je opeens heel veel tijd aan jezelf "moet" besteden. Dan kom je jezelf plotseling nog extra tegen. Dat, en het feit dat dan ook nog eens je lichaam je in de steek laat, dus dat je eigenlijk gevangen zit tussen je eigen lichaam en geest vond ik het moeilijkst.
Bij mij zei ook iedereen van: neem de tijd! Dit duurt waarschijnlijk net zo lang om weer op te bouwen als de tijd dat je over je grenzen heen gegaan bent. Waarbij ik dacht van: "hallo, ik lig hier al een maand/ 3 maanden rust te nemen, dat is toch wel genoeg!". Maargoed, ze bedoelde dus ook echt Veeeel tijd. Had ik toen ook absoluut niet door. Ik dacht dat 2 weken al veel was.
Ik heb er ook niet echt tips voor om je dat besef sneller te laten krijgen. Bij mij was het eigenlijk van de een op de andere dag (maar wel pas na 6 maanden) alsof er een knop omgegaan was van: ooooh, dit bedoelen ze met de tijd nemen, aha... En sindsdien kan ik ook echt rustiger mijn tijd nemen en er ook bewuster van genieten.
Het enige is, leef zo weinig mogelijk met doelstellingen, doe alles wat je doet bewust (dus niet op de automatische piloot, en probeer te genieten van de extra vrije tijd die je nu gekregen hebt. (die je dus eigenlijk op die manier gebruikt om rustiger en uitgerust te worden.) Oh, en wat ik nu bij de mindfulness cursus geleerd krijg als belangrijk onderdeel daarvan: Wees lief voor jezelf! Je hebt niet alleen een hoofd, ook een lijf, waar je ook naar moet luisteren
Bijvoorbeeld: Jij hebt vandaag nergens puf voor (als dit echt komt als energiegebrek): Nouja, dan word vandaag een netflix dag en probeer je het morgen nog een keer.
Als je dan de dag erna een beetje puf hebt doe je iets kleins, en kijk je of je daarna nog puf hebt. Zo ja, nog wat kleins, zo nee, neem nog een kop thee.
Daarbij luister je dan niet naar die stem in je hoofd van "wat moet er nog allemaal", "dat staat toch heel raar als ik niets doe?", maar naar je lijf.
Maargoed, dat blijft moeilijk. Ik kan het hier ook wel opschrijven, maar ook ik kreeg gister bij de POH weer het commentaar dat ik te snel wilde en dat ik het op zijn beloop moet laten. En dat terwijl ik het gevoel heb dat ik dat echt al heel erg doe! Maargoed, blijkbaar toch nog een tandje lager. Vandaag dus weer een nieuwe poging.
Maaaaar, vandaag is voor mij een positieve dag! Het is mijn verjaardag vandaag! Al die whatsappjes, kaartjes en kadotjes doen me goed:) Heel fijn om me toch te beseffen dat er toch nog zoveel mensen aan me gedacht hebben. Geeft me positieve energie!
Ik had geen visite uitgenodigd dit jaar, vanwege mijn energie gebrek, dus ben ik net samen met mijn man een taartje gaan eten in een restaurantje in het bos. Was echt heerlijk En ook nog mooi weer, dus in de zon kunnen zitten! Tijd geleden dat ik me echt een beetje blij heb gevoeld, dus dat is echt een kadotje
woensdag 15 februari 2017 18:35
Rodelimo, gefeliciteerd!! en wat een prachtige dag!
Iemand schreef iets over de wake up light, fijn is dat he! Wij hebben hem ook, vind het echt prettig!
Positief : ik voel lente in de lucht en dat maakt me gelukkig, mijn hoofd zit nog steeds op veel momenten vol met alle wereld ellende en noem maar op, dus wat goed weer doet goed!
Vandaag op de fiets naar mijn werk geweest en daarna door gefietst naar de sportschool, ik heb mij dan eindelijk aangemeld, hopelijk gaat dat wat helpen mijn hoofd te legen! Mrg ook al meteen de afspraak voor de uitleg van de apparaten en dan kan ik beginnen. Ben benieuwd.
Iemand schreef iets over de wake up light, fijn is dat he! Wij hebben hem ook, vind het echt prettig!
Positief : ik voel lente in de lucht en dat maakt me gelukkig, mijn hoofd zit nog steeds op veel momenten vol met alle wereld ellende en noem maar op, dus wat goed weer doet goed!
Vandaag op de fiets naar mijn werk geweest en daarna door gefietst naar de sportschool, ik heb mij dan eindelijk aangemeld, hopelijk gaat dat wat helpen mijn hoofd te legen! Mrg ook al meteen de afspraak voor de uitleg van de apparaten en dan kan ik beginnen. Ben benieuwd.
donderdag 16 februari 2017 13:55
donderdag 16 februari 2017 15:42
Hee gefeliciteerd rodelimo! Klinkt echt als een hele fijne dag ooh heerlijk genieten zoals ik dat vroeger nog deed en kon!
Heel herkenbaar wat je schrijft en ik ga het in mijn achterhoofd houden. Nee zeggen gaat nu sowieso al makkelijker omdat alles als verplicht voelt en ik heb nu meer de neiging om alleen de dingen te doen die ik zelf ook echt leuk vind en die niet perse hoeven.
Positief: ik heb gister 1 raam gewassen (heerlijk in de zon!) en vandaag de badkamer en toiletten gepoetst. Nu lekker op de bank even rusten. Heb ook nog lasagne gemaakt vandaag. Ik merk gelukkig wel dat het soms echt beter gaat. Op dinsdag heb ik altijd een dip dag, dan kom ik echt maar niet vooruit! Ik weet niet goed hoe dat kan maar eigenlijk maakt dat ook niet uit .
Nu probeer ik dus stapje voor stapje alle ramen te wassen haha. M'n vriend heeft er moeite mee dat ik dat doe vanwege de zwangerschap hij vind dat ik voorzichtig moet zijn maar ik geloof dat het nog wel kan, ramen wassen.
Heel herkenbaar wat je schrijft en ik ga het in mijn achterhoofd houden. Nee zeggen gaat nu sowieso al makkelijker omdat alles als verplicht voelt en ik heb nu meer de neiging om alleen de dingen te doen die ik zelf ook echt leuk vind en die niet perse hoeven.
Positief: ik heb gister 1 raam gewassen (heerlijk in de zon!) en vandaag de badkamer en toiletten gepoetst. Nu lekker op de bank even rusten. Heb ook nog lasagne gemaakt vandaag. Ik merk gelukkig wel dat het soms echt beter gaat. Op dinsdag heb ik altijd een dip dag, dan kom ik echt maar niet vooruit! Ik weet niet goed hoe dat kan maar eigenlijk maakt dat ook niet uit .
Nu probeer ik dus stapje voor stapje alle ramen te wassen haha. M'n vriend heeft er moeite mee dat ik dat doe vanwege de zwangerschap hij vind dat ik voorzichtig moet zijn maar ik geloof dat het nog wel kan, ramen wassen.
vrijdag 17 februari 2017 16:21
Hier gaat het vandaag redelijk. Ik ben wel positief gestemd in mijn hoofd, maar heb de laatste dagen toch steeds wat teveel gedaan geloof ik, dus nu wel erg moe. Maargoed, alles wat ik gedaan heb was wel leuk, dus vooruit .
Zeker positieve punten hier: Vanmorgen ben ik samen met mijn man mijn verjaardagskado uit gaan zoeken: een Vetsack (echt even googlen ). Ik had hem al eerder op internet gezien, maar vond hem een beetje te duur, maar nu heb ik hem voor mijn verjaardag gehad! Vanmorgen heb ik hem dus geprobeerd, heeeerlijk. Ik plofte erin en was meteen ontspannen. Fantastisch.
Hij wordt over 2 weken bezorgd, dus ik ben zo benieuwd hoe hij hier thuis staat!
Daarna zijn we nog even wat gaan drinken in de stad, erg gezellig
Vanmiddag was ik vervolgens wel volledig gesloopt, dus ik heb net 3 uur geslapen oeps. Nouja, was wel fijn, dus ook een positief punt!
Gele Suikerspin, goed dat je gewandeld hebt! Ik hoop dat je inmiddels een beetje hebt kunnen bijkomen in bed en dat het weer een beetje gaat.
Zeker positieve punten hier: Vanmorgen ben ik samen met mijn man mijn verjaardagskado uit gaan zoeken: een Vetsack (echt even googlen ). Ik had hem al eerder op internet gezien, maar vond hem een beetje te duur, maar nu heb ik hem voor mijn verjaardag gehad! Vanmorgen heb ik hem dus geprobeerd, heeeerlijk. Ik plofte erin en was meteen ontspannen. Fantastisch.
Hij wordt over 2 weken bezorgd, dus ik ben zo benieuwd hoe hij hier thuis staat!
Daarna zijn we nog even wat gaan drinken in de stad, erg gezellig
Vanmiddag was ik vervolgens wel volledig gesloopt, dus ik heb net 3 uur geslapen oeps. Nouja, was wel fijn, dus ook een positief punt!
Gele Suikerspin, goed dat je gewandeld hebt! Ik hoop dat je inmiddels een beetje hebt kunnen bijkomen in bed en dat het weer een beetje gaat.
zaterdag 18 februari 2017 16:29
Ahhh, Bumba, wat lief van jouw zoontje! Instant positiviteit
Sabina, wat vervelend een slechte dag. Ik hoop voor je dat je vandaag lekker hebt kunnen genieten van het mooie weer!
Hier gaat het vandaag matig. Gisteravond had ik opeens een hele depri bui, en die was vanmorgen helaas nog niet over. Voornamelijk boos op de situatie, boos op mezelf, verdrietig dat ik vanalles nu even niet kan, schuldgevoel tov de rest van de wereld en speciaal mijn man. pffff.
Nouja, mijn man heeft me meegesleept naar buiten, we zouden naar de outlet gaan hier in de buurt. Daar heb ik nieuwe broeken gekocht die ik al heel lang wilde (omdat mijn anderen nu toch echt wel versleten waren en ik er door mijn gebrek aan beweging en overschot aan comfort food een beetje uitgegroeid ben ) en hebben we gepraat en even wat gedronken. Daarna ging het wat beter gelukkig Nu ben ik nog steeds zo gaar als wat, maar niet meer heel erg down. Uiteindelijk toch wel positief denk ik!
Positief vandaag: Ik heb eindelijk nieuwe broeken gekocht! Heerlijk om weer goed passende broeken te hebben En de zon schijnt, daar word ik automatisch blij van
Rosanne, hoe is het met jou?
Sabina, wat vervelend een slechte dag. Ik hoop voor je dat je vandaag lekker hebt kunnen genieten van het mooie weer!
Hier gaat het vandaag matig. Gisteravond had ik opeens een hele depri bui, en die was vanmorgen helaas nog niet over. Voornamelijk boos op de situatie, boos op mezelf, verdrietig dat ik vanalles nu even niet kan, schuldgevoel tov de rest van de wereld en speciaal mijn man. pffff.
Nouja, mijn man heeft me meegesleept naar buiten, we zouden naar de outlet gaan hier in de buurt. Daar heb ik nieuwe broeken gekocht die ik al heel lang wilde (omdat mijn anderen nu toch echt wel versleten waren en ik er door mijn gebrek aan beweging en overschot aan comfort food een beetje uitgegroeid ben ) en hebben we gepraat en even wat gedronken. Daarna ging het wat beter gelukkig Nu ben ik nog steeds zo gaar als wat, maar niet meer heel erg down. Uiteindelijk toch wel positief denk ik!
Positief vandaag: Ik heb eindelijk nieuwe broeken gekocht! Heerlijk om weer goed passende broeken te hebben En de zon schijnt, daar word ik automatisch blij van
Rosanne, hoe is het met jou?
zondag 19 februari 2017 16:20
Nee hoor, hier geen dipje. Alleen gewoon een beetje druk gehad vanmorgen. Nu is mijn man met ons zoontje naar de dierentuin en heb ik even het rijk voor mezelf alleen. Ik heb net het hele topic over gezonde voeding doorgelezen. En nu dus even alle andere topics waar ik in heb gereageerd aan het lezen. En genieten van de rust en stilte. Dus eigenlijk juist heel positief.
zondag 19 februari 2017 17:45
Hier ook positief. Gezellig bezoek gehad. Daarna gerust en gemediteerd, wat erg goed ging. Een tijd terug kon ik me ineens niet meer concentreren en gingen mijn gedachten steeds afdwalen en ontspannen lukte niet goed, nu wel!
Straks lekker eten en vanavond weer bzv.
Ik voel me eigenlijk gewoon happy op dit moment. Daar geniet ik dan maar van
Straks lekker eten en vanavond weer bzv.
Ik voel me eigenlijk gewoon happy op dit moment. Daar geniet ik dan maar van
zondag 19 februari 2017 18:05
Wat een fijne berichten meiden, bij mij ging vandaag ook heel goed, wezen lunchen met vriendlief en even bij prenatal geweest, en alles gedaan zonder dat er steeds andere gedachte opkwamen.
Bij thuiskomst stortte ik helaas toch weer wat in en kwam er weer van alles mijn hoofd binnen, maar hou mij vast aan vanochtend! Nu even wat eten, daarna maak ik een lekkere smoothie voor ons en gaan we even ontspannen in bad.
Dinsdag weer een echo en gaan we de 11de week in, dus hoop dat de hormonen nu elke week wat meer afnemen. Voel mijzelf af en toe echt gek worden met die rare gedachtenspinsels, gaat helemaal nergens over wat ik denk en dat frustreert.
Maar terug naar het positieve, vanochtend en begin vd middag had ik een leeg hoofd!
Bij thuiskomst stortte ik helaas toch weer wat in en kwam er weer van alles mijn hoofd binnen, maar hou mij vast aan vanochtend! Nu even wat eten, daarna maak ik een lekkere smoothie voor ons en gaan we even ontspannen in bad.
Dinsdag weer een echo en gaan we de 11de week in, dus hoop dat de hormonen nu elke week wat meer afnemen. Voel mijzelf af en toe echt gek worden met die rare gedachtenspinsels, gaat helemaal nergens over wat ik denk en dat frustreert.
Maar terug naar het positieve, vanochtend en begin vd middag had ik een leeg hoofd!
zondag 19 februari 2017 18:19
Hier een heel positief punt!!
Vrijdag naar de winkel geweest en echt geen enkele seconde pa ik gehad of ook maar gedacht dat ik me niet goed voelde!! Was zo trots en blij dat ik met een dikke glimlach op m'n gezicht naar buiten liep. Ik probeer dit gevoel vast te houden. Ik was echt in een euforie!
Ben een half uur in de winkel geweest en was niet opgejaagd of gehaast en heb rustig gewinkeld en alles gekocht wat ik moest hebben, zo blij!
Vrijdag naar de winkel geweest en echt geen enkele seconde pa ik gehad of ook maar gedacht dat ik me niet goed voelde!! Was zo trots en blij dat ik met een dikke glimlach op m'n gezicht naar buiten liep. Ik probeer dit gevoel vast te houden. Ik was echt in een euforie!
Ben een half uur in de winkel geweest en was niet opgejaagd of gehaast en heb rustig gewinkeld en alles gekocht wat ik moest hebben, zo blij!
maandag 20 februari 2017 15:23
Wauw he, wat een positiviteit! Doet me goed
Cupcake, wat fantastisch dat het gelukt is in de winkel! Gefeliciteerd!
Positief punt voor mij vandaag: Ondanks dat ik me vandaag echt vreselijk voel ben ik vandaag toch een rondje gaan lopen en even langs de apotheek en de supermarkt geweest. Toch een kleine overwinning op mezelf
Cupcake, wat fantastisch dat het gelukt is in de winkel! Gefeliciteerd!
Positief punt voor mij vandaag: Ondanks dat ik me vandaag echt vreselijk voel ben ik vandaag toch een rondje gaan lopen en even langs de apotheek en de supermarkt geweest. Toch een kleine overwinning op mezelf
maandag 20 februari 2017 16:08
Wat goed rodelimo!
En leuk ook de rest van de positieve verhalen van gisteren te lezen.
Hier gaat het echt bagger net ineens. Helemaal verdrietig en overstuur. Nu enigszins gekalmeerd maar heb de behoefte mijn frustratie, woede, irritatie, onmacht? en verdriet hier te delen.
Grrrrr, ik weet het gewoon soms even niet meer. Ik raak heel erg overstuur van verhalen van anderen en hun depressie m.b.t. medicatie. En ook van artsen. Ik vind het gewoon erg moeilijk te accepteren dat bij iedereen wat anders werkt en dat het een zoektocht in de ruimte is. En dat artsen de ene keer, ja doen zeggen en de andere keer, nee niet nodig. De ene keer, slik het gewoon een paar jaar, de andere keer je moet het je hele leven slikken.
Sommige zeggen gewoon zonder 1 vraag te stellen, antidepressiva nee. Psychichiater zegt, absoluut ja. Jij kunt niet zonder. Is toch ingewikkeld al die tegenstrijdige dingen.
Natuurlijk zou het fijn zijn als een medicijn mij een steuntje in de rug zou geven. Maar eerdere periode heb ik als de hel ervaren met medicatie. Daarnaast word ik helemaal knettergek van dat ik over sommige dingen geen beslissing kan nemen en steeds switch van wat ik wil. En ben dan erg bang dat artsen/hulpverleners mij irritant en vreemd vinden. En ik ben ook bij vlagen zó onzeker en voel mij als een last en mislukkeling. En dan denk ik weer was de afgelopen jaren makkelijker geweest met medicatie. En dan denk ik, maar ik voelde mij een zombie met medicatie. Flip, flop, flip, flop.
Ook voel ik mij bezwaard en raar omdat ik niet in de standaard zorg pas. Sowieso zitten hier alle vrijgevestigde psychologen vol en heb ik ook niks aan 10 gesprekken (te weinig) en ik heb het chronisch dus volgend jaar winter weer maar eigenlijk het hele jaar sluimert het.
Alles gaat dan door mijn hoofd, onrealistische gedachten, dit kan ik een man niet aandoen, dus moet/blijf ik altijd single. Dit kan ik kinderen niet aandoen, dus moet/blijf ik kinderloos. Wat mij erg veel verdriet doet. Mensen geven mij complimenten die ik niet hoor helaas. Iedereen is eigenlijk blij met mij en vinden mij vrolijk, gezellig, attent, grappig, waardevolle zus, dochter, vriendin. Maar waarom zie ik dat dan eigenlijk bijna nooit zelf? Of ik zie het wel, alleen niet in mijn dips. Is dat dan ook depressie en helpt een medicijn dan als ondersteuning. Therapie heb ik al jaren. Heb het ook een tijd redelijk in balans gehad. Maar was ik nu niet chronisch vermoeid geweest als ik medicatie had geslikt afgelopen jaren.
Je merkt het al. Alles is weer onzeker en warrig.
En een kant en klare oplossing is er gewoon niet. Dus ga ik maar weer per dag of per uur leven.
Het is gewoon moeilijk te begrijpen dat niet iemand mij heeft geholpen met een ander medicijn destijds of eens goed kijkt of ik wel/niet de pil had moeten hebben. Ik weet en ga er vanuit dat artsen/hulpverleners hun best doen. Ze geven advies maar uiteindelijk moet je alles in het leven alleen doen en dat vind ik moeilijk. Ik raak vaak dus alleen maar van slag van wat artsen zeggen. Ik heb zelf een soort van manier gevonden hoe met dingen te dealen en dat is nogal een unieke mal.
Ik ben volgens mij erg vreemd of positief bekeken, zeer uniek.
Vet depri bericht
Ik ga nu koffie drinken en een serie kijken en de hele dag niks meer moeten. Lief voor mezelf zijn. En morgen weer een nieuwe dag.
Positieve punten: ik ben hulp aan het regelen via pgb/wmo. En heb al een afspraak ingeplant. Gisteren was een top dag.
En leuk ook de rest van de positieve verhalen van gisteren te lezen.
Hier gaat het echt bagger net ineens. Helemaal verdrietig en overstuur. Nu enigszins gekalmeerd maar heb de behoefte mijn frustratie, woede, irritatie, onmacht? en verdriet hier te delen.
Grrrrr, ik weet het gewoon soms even niet meer. Ik raak heel erg overstuur van verhalen van anderen en hun depressie m.b.t. medicatie. En ook van artsen. Ik vind het gewoon erg moeilijk te accepteren dat bij iedereen wat anders werkt en dat het een zoektocht in de ruimte is. En dat artsen de ene keer, ja doen zeggen en de andere keer, nee niet nodig. De ene keer, slik het gewoon een paar jaar, de andere keer je moet het je hele leven slikken.
Sommige zeggen gewoon zonder 1 vraag te stellen, antidepressiva nee. Psychichiater zegt, absoluut ja. Jij kunt niet zonder. Is toch ingewikkeld al die tegenstrijdige dingen.
Natuurlijk zou het fijn zijn als een medicijn mij een steuntje in de rug zou geven. Maar eerdere periode heb ik als de hel ervaren met medicatie. Daarnaast word ik helemaal knettergek van dat ik over sommige dingen geen beslissing kan nemen en steeds switch van wat ik wil. En ben dan erg bang dat artsen/hulpverleners mij irritant en vreemd vinden. En ik ben ook bij vlagen zó onzeker en voel mij als een last en mislukkeling. En dan denk ik weer was de afgelopen jaren makkelijker geweest met medicatie. En dan denk ik, maar ik voelde mij een zombie met medicatie. Flip, flop, flip, flop.
Ook voel ik mij bezwaard en raar omdat ik niet in de standaard zorg pas. Sowieso zitten hier alle vrijgevestigde psychologen vol en heb ik ook niks aan 10 gesprekken (te weinig) en ik heb het chronisch dus volgend jaar winter weer maar eigenlijk het hele jaar sluimert het.
Alles gaat dan door mijn hoofd, onrealistische gedachten, dit kan ik een man niet aandoen, dus moet/blijf ik altijd single. Dit kan ik kinderen niet aandoen, dus moet/blijf ik kinderloos. Wat mij erg veel verdriet doet. Mensen geven mij complimenten die ik niet hoor helaas. Iedereen is eigenlijk blij met mij en vinden mij vrolijk, gezellig, attent, grappig, waardevolle zus, dochter, vriendin. Maar waarom zie ik dat dan eigenlijk bijna nooit zelf? Of ik zie het wel, alleen niet in mijn dips. Is dat dan ook depressie en helpt een medicijn dan als ondersteuning. Therapie heb ik al jaren. Heb het ook een tijd redelijk in balans gehad. Maar was ik nu niet chronisch vermoeid geweest als ik medicatie had geslikt afgelopen jaren.
Je merkt het al. Alles is weer onzeker en warrig.
En een kant en klare oplossing is er gewoon niet. Dus ga ik maar weer per dag of per uur leven.
Het is gewoon moeilijk te begrijpen dat niet iemand mij heeft geholpen met een ander medicijn destijds of eens goed kijkt of ik wel/niet de pil had moeten hebben. Ik weet en ga er vanuit dat artsen/hulpverleners hun best doen. Ze geven advies maar uiteindelijk moet je alles in het leven alleen doen en dat vind ik moeilijk. Ik raak vaak dus alleen maar van slag van wat artsen zeggen. Ik heb zelf een soort van manier gevonden hoe met dingen te dealen en dat is nogal een unieke mal.
Ik ben volgens mij erg vreemd of positief bekeken, zeer uniek.
Vet depri bericht
Ik ga nu koffie drinken en een serie kijken en de hele dag niks meer moeten. Lief voor mezelf zijn. En morgen weer een nieuwe dag.
Positieve punten: ik ben hulp aan het regelen via pgb/wmo. En heb al een afspraak ingeplant. Gisteren was een top dag.
