Psyche
alle pijlers
Rouw om vader, moeder nu ook kanker. Even mijn hart luchten
zaterdag 30 april 2016 23:36
Hoi, ik moet even iets van mij afschrijven hier, wie weet lucht het op.
Vijf maand geleden is mijn vader overleden aan longkanker. Hij is 1,5 jaar ziek geweest en dat was een enorme emotionele rollercoaster.
Zo'n 4 maand nadat mijn vader is overleden vertelde mijn moeder de huisarts over de buikpijn die ze sinds die tijd had. Ze dacht dat dit door het verdriet zou komen en afvallen deden we allemaal in die tijd, dus daar zocht ze ook niks achter. Maar het bleek een stuk ernstiger: darmkanker. Nou, toen stortte mijn wereld -voor de zoveelste keer- wel even in.
Gelukkig lijkt de kanker van mijn moeder goed te behandelen, er zijn geen zichtbare uitzaaiingen. De tumor is dinsdag weggehaald en ze is net terug uit het ziekenhuis en herstelt heel goed. De tumor wordt nu onderzocht om te kijken of er ook in de naastgelegen lymfeklieren geen uitzaaiingen zijn, dat konden artsen niet zien op de scan.
Mijn verstand zegt dat het wel goed komt, maar toch ben ik zo bang om mijn moeder kwijt te raken. Mijn grootste angst is dat ik ook haar verlies. Los daarvan is het gewoon zo'n klote situatie. Het was moeilijk om de afgelopen dagen wéér naar hetzelfde ziekenhuis te gaan en dit keer mijn moeder aan de slangen te zien liggen in nagenoeg dezelfde kamer. Alles herhaalt zich weer en alles komt weer boven. Ik mis mijn vader nu ook zo erg, ben vreselijk moe en en huil zoveel de laatste dagen.
Ik weet verder niet wat ik hiermee wil. Het gewoon even van mij afschrijven eigenlijk. En misschien is er iemand die ook zoiets (een gedeelte is genoeg
heeft meegemaakt? Gedeelde smart is halve smart toch?
Vijf maand geleden is mijn vader overleden aan longkanker. Hij is 1,5 jaar ziek geweest en dat was een enorme emotionele rollercoaster.
Zo'n 4 maand nadat mijn vader is overleden vertelde mijn moeder de huisarts over de buikpijn die ze sinds die tijd had. Ze dacht dat dit door het verdriet zou komen en afvallen deden we allemaal in die tijd, dus daar zocht ze ook niks achter. Maar het bleek een stuk ernstiger: darmkanker. Nou, toen stortte mijn wereld -voor de zoveelste keer- wel even in.
Gelukkig lijkt de kanker van mijn moeder goed te behandelen, er zijn geen zichtbare uitzaaiingen. De tumor is dinsdag weggehaald en ze is net terug uit het ziekenhuis en herstelt heel goed. De tumor wordt nu onderzocht om te kijken of er ook in de naastgelegen lymfeklieren geen uitzaaiingen zijn, dat konden artsen niet zien op de scan.
Mijn verstand zegt dat het wel goed komt, maar toch ben ik zo bang om mijn moeder kwijt te raken. Mijn grootste angst is dat ik ook haar verlies. Los daarvan is het gewoon zo'n klote situatie. Het was moeilijk om de afgelopen dagen wéér naar hetzelfde ziekenhuis te gaan en dit keer mijn moeder aan de slangen te zien liggen in nagenoeg dezelfde kamer. Alles herhaalt zich weer en alles komt weer boven. Ik mis mijn vader nu ook zo erg, ben vreselijk moe en en huil zoveel de laatste dagen.
Ik weet verder niet wat ik hiermee wil. Het gewoon even van mij afschrijven eigenlijk. En misschien is er iemand die ook zoiets (een gedeelte is genoeg
heeft meegemaakt? Gedeelde smart is halve smart toch?
zaterdag 30 april 2016 23:45
zondag 1 mei 2016 00:02
Dankjulliewel
Het lucht me nu ook al iets op om erover te schrijven en het allemaal daarmee ook even op een rij te zetten.
@fluffybunny: wat vreselijk voor je, ook veel sterkte voor jou! Het lijkt mij zo vreselijk om beide ouders kwijt te raken Hopelijk heb je nog veel mooie momenten samen met je moeder!
Darmkanker is inderdaad wel goed te behandelen gelukkig, mijn verstand zegt ook dat het wel goed komt. Mijn gevoel wil nog niet helemaal mee daarentegen, ik heb bij mijn vader al te vaak goed nieuws gehad wat toch niet waar bleek te zijn.
@Scaartje70: ik heb wel vriendinnen waar ik veel mee praat en die vooral voor afleiding zorgen. Maar echt uithuilen doe ik niet zo snel bij hun. Ook niet bij familie. Dan hou ik mij toch automatisch groot. Ik mis nu dan ook wel een vriend hoor, die me knuffelt en troost. Maargoed, verder zit ik nu totaal niet op een relatie te wachten dus dat zit er niet in
Het lucht me nu ook al iets op om erover te schrijven en het allemaal daarmee ook even op een rij te zetten.
@fluffybunny: wat vreselijk voor je, ook veel sterkte voor jou! Het lijkt mij zo vreselijk om beide ouders kwijt te raken Hopelijk heb je nog veel mooie momenten samen met je moeder!
Darmkanker is inderdaad wel goed te behandelen gelukkig, mijn verstand zegt ook dat het wel goed komt. Mijn gevoel wil nog niet helemaal mee daarentegen, ik heb bij mijn vader al te vaak goed nieuws gehad wat toch niet waar bleek te zijn.
@Scaartje70: ik heb wel vriendinnen waar ik veel mee praat en die vooral voor afleiding zorgen. Maar echt uithuilen doe ik niet zo snel bij hun. Ook niet bij familie. Dan hou ik mij toch automatisch groot. Ik mis nu dan ook wel een vriend hoor, die me knuffelt en troost. Maargoed, verder zit ik nu totaal niet op een relatie te wachten dus dat zit er niet in
zondag 1 mei 2016 00:35
SilverBlue wat heftig en heel erg dat jullie dit mee moeten maken.
Ik heb herkenning met je verhaal, bij mij was het mijn zus die stief aan longkanker, haar man stierf anderhalf jaar later aan hetzelfde. M'n broertje was al eerder overleden en later viel mijn neef plots dood neer.
Allemaal heel jonge en nauw met elkaar verbonden mensen. Hier heb je niks aan behalve dat het je misschien een beetje steunt dat je niet de enige bent. Waarmee jouw verdriet niet minder hoeft te voelen!
Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel!
(hoop dat het je voor nu een beetje goed doet) XXX
Ik heb herkenning met je verhaal, bij mij was het mijn zus die stief aan longkanker, haar man stierf anderhalf jaar later aan hetzelfde. M'n broertje was al eerder overleden en later viel mijn neef plots dood neer.
Allemaal heel jonge en nauw met elkaar verbonden mensen. Hier heb je niks aan behalve dat het je misschien een beetje steunt dat je niet de enige bent. Waarmee jouw verdriet niet minder hoeft te voelen!
Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel!
(hoop dat het je voor nu een beetje goed doet) XXX
zondag 1 mei 2016 00:40
quote:SilverBlue schreef op 01 mei 2016 @ 00:02:
Ik mis nu dan ook wel een vriend hoor, die me knuffelt en troost. Maargoed, verder zit ik nu totaal niet op een relatie te wachten dus dat zit er niet in Denk eens goed na, er is vast iemand die met je wil knuffelen zonder relatie gedoe. Gewoon omdat je vrienden bent en jij nu graag een arm om je heen zou willen
Ik mis nu dan ook wel een vriend hoor, die me knuffelt en troost. Maargoed, verder zit ik nu totaal niet op een relatie te wachten dus dat zit er niet in Denk eens goed na, er is vast iemand die met je wil knuffelen zonder relatie gedoe. Gewoon omdat je vrienden bent en jij nu graag een arm om je heen zou willen
zondag 1 mei 2016 01:05
@ -Bella- Jeetje zeg wat heftig! Wanneer is dat gebeurd en lukt het je wel om je dan nog een beetje staande te houden en te genieten van het leven?
Voor jou ook een dikke knuffel!
En over die arm om me heen. Die krijg ik wel van vrienden hoor.. maar dat vind ik toch anders. Ik wil dan ook niet te 'zielig' lopen doen. Ik zoek ze het liefst op als ik zin heb in gezelligheid.
(toepasselijke avatar heb je trouwens )
Voor jou ook een dikke knuffel!
En over die arm om me heen. Die krijg ik wel van vrienden hoor.. maar dat vind ik toch anders. Ik wil dan ook niet te 'zielig' lopen doen. Ik zoek ze het liefst op als ik zin heb in gezelligheid.
(toepasselijke avatar heb je trouwens )
zondag 1 mei 2016 01:52
Ai..wat een shit verhaal. Sterkte.
Ja..ik herken t. Mijn vader is ruim 3 jaar ziek geweest, ling en hersentumor.
En in laatste jaar kreeg mijn moeder 2 hartinfarcten. Toen had ik 2 ernstig zieke ouders. De een lag thuis terminaal en de ander hartbewaking.
Pa is inmiddels overleden en ma thuis..maar dat gaat achteruit. Mijn angst is groot haar nu ook te verliezen.
Ikzelf heb vorig jaar een ongeluk gehad waarvoor ik nog steeds niet hersteld ben. En nooit meer helemaal zal herstellen..en dit alles speelde zich soort van gelijkertijd af.
Ook ik ben moe en op en huilerig.
Einde is hier ook nog niet in zicht maar weinig hoopvol.
Ik wens je veel sterkte en een knuffel !!!
Ja..ik herken t. Mijn vader is ruim 3 jaar ziek geweest, ling en hersentumor.
En in laatste jaar kreeg mijn moeder 2 hartinfarcten. Toen had ik 2 ernstig zieke ouders. De een lag thuis terminaal en de ander hartbewaking.
Pa is inmiddels overleden en ma thuis..maar dat gaat achteruit. Mijn angst is groot haar nu ook te verliezen.
Ikzelf heb vorig jaar een ongeluk gehad waarvoor ik nog steeds niet hersteld ben. En nooit meer helemaal zal herstellen..en dit alles speelde zich soort van gelijkertijd af.
Ook ik ben moe en op en huilerig.
Einde is hier ook nog niet in zicht maar weinig hoopvol.
Ik wens je veel sterkte en een knuffel !!!
zondag 1 mei 2016 03:08
Och lieverd toch wat vreselijk en wat vreselijk herkenbaar. Mijn vader werd ziek toen ik 20 was, meest agressieve hersentumor, binnen een jaar was hij er niet meer. Een paar maanden later vertelde mijn moeder dat ze een knobbeltje in haar borst had. Mijn wereld stortte in een klap in, dat kon ik er niet ook nog bij hebben. Gelukkig bleek het bij mijn moeder goedaardig en hebben we er behalve flinke schrik niks aan overgehouden. Maar ik kan me het gevoel van: 'ik kan dit gewoon niet OOK nog' en 'wanneer houdt het op?!' Nog zo vreselijk goed herinneren.
Hopelijk voor jou gaat je moeder volledig herstellen. Tot die tijd kan ik alleen maar zeggen: it sucks, en veel meer dan het ondergaan en hopen en er voor elkaar zijn kun je niet doen. Dit zijn de kaarten die je hebt en dat is zwaar, dus wees lief voor jezelf.. Hopelijk is dit snel voorbij voor jullie
Veel sterkte
Hopelijk voor jou gaat je moeder volledig herstellen. Tot die tijd kan ik alleen maar zeggen: it sucks, en veel meer dan het ondergaan en hopen en er voor elkaar zijn kun je niet doen. Dit zijn de kaarten die je hebt en dat is zwaar, dus wees lief voor jezelf.. Hopelijk is dit snel voorbij voor jullie
Veel sterkte
zondag 1 mei 2016 07:45
Pfff, ja heel heftig wat ik hier allemaal lees. Bella, wat ongelooflijk verdrietig.
Vrouwzondernaam ook heel veel sterkte gewenst
Silverblue ik ben laatst met iemand gaan praten erover via de huisarts. Misschien is dat wat voor je.
Ik moet zeggen dat het in dit stadium niet zo werkte voor mij. Want alles wat ik nu kan zeggen is dat het gewoon gigantisch shit is.... Maar voetreflexmassage oid werd me ook aangeraden om me gewoon wat sterker te voelen.
Praten tegen vrienden steunt me ook niet zo. Zij kunnen het zich toch allemaal niet zo voorstellen en ik hoor ook weinig van ze. Gelukkig hebben we een fijne familie. Hoe zit dat bij jou??
Tja, je broer moet het uiteindelijk toch zelf doen. Je kan alleen aangeven dat je er voor hem bent.
Vrouwzondernaam ook heel veel sterkte gewenst
Silverblue ik ben laatst met iemand gaan praten erover via de huisarts. Misschien is dat wat voor je.
Ik moet zeggen dat het in dit stadium niet zo werkte voor mij. Want alles wat ik nu kan zeggen is dat het gewoon gigantisch shit is.... Maar voetreflexmassage oid werd me ook aangeraden om me gewoon wat sterker te voelen.
Praten tegen vrienden steunt me ook niet zo. Zij kunnen het zich toch allemaal niet zo voorstellen en ik hoor ook weinig van ze. Gelukkig hebben we een fijne familie. Hoe zit dat bij jou??
Tja, je broer moet het uiteindelijk toch zelf doen. Je kan alleen aangeven dat je er voor hem bent.
anoniem_87380 wijzigde dit bericht op 01-05-2016 07:47
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zondag 1 mei 2016 07:49
Wat ontzettend heftig SilverBlue... Lijkt me vreselijk om dat mee te maken. Ik ben mijn moeder vier maanden geleden verloren, moet er niet aan denken dat mijn vader nu ook ziek zou worden, ergens kan ik me je angst en je zorgen ontzettend goed voorstellen.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht, ook voor je moeder.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht, ook voor je moeder.
zondag 15 mei 2016 12:17
Sorry ik ben hier een poosje niet geweest, maar bedankt voor alle lieve reacties!
Goed nieuws over mijn moeder! Er zijn geen verdere uitzaaiingen, alles is weggehaald! En ze herstelt ook super goed. Zo kan het dus ook, 'even kanker tussendoor'.
Het blijft wel bizar. Ik besef nu wel heel erg dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Maar ook dat je heel blij en dankbaar mag zijn als je gezond bent
@Vrouwzondernaam: jeetje wat een zware tijd ga je dan door zeg, zoveel tegelijk. Het is ook zo klote als je weet dat de toekomst er slecht uit ziet (is mijn ervaring iig) Al ben ik er ook van overtuigd dat er altijd weer beter tijden aanbreken. Voor jou ook veel sterkte ook en een dikke knuffel!
@lux. dankjewel en zeker een heel herkenbaar verhaal! Gelukkig dat het bij jou moeder dus ook uiteindelijk mee bleek te vallen!
@-bella- fijn om te horen dat het goed met je gaat! Komt het met mij idd ook wel weer (zeker na het goede nieuws:) ) maar toch goed om te horen dat mensen ondanks wat ze allemaal meemaken nog wel gelukkig kunnen zijn. Ben ik ook van overtuigd hoor, maar dit was ik af en toe even kwijt (en vond dat heel beangstigend!)
@fluffybunny: met zo iemand heb ik toevallig vorige week ook een eerste gesprek gehad en ik denk dat het mij wel gaat helpen. Maar voordat het goede nieuws van mijn moeder kwam en iemand begon over rouwverwerking dacht ik ook: wat heb ik daar op dit moment nou aan? Ik focus me liever op de mensen die nog leven! Snap jou daar ook wel in, als je nog middenin de shit zit valt er weinig over te zeggen behalve dat het shit is... Misschien is afleiding dan ook juist prettig, er even niet mee bezig zijn? En heb je de voetflextherapie al geprobeerd? Ik ben heel nieuwsgierig naar wat zoiets uit kan halen.
Vrienden kunnen het zich inderdaad niet goed voorstellen waardoor met ze praten mij ook niet zo erg steunt als ik had gehoopt. Jammer dat je niet zoveel van je vrienden hoort. Misschien weten ze ook niet zo goed wat ze moeten? Mijn ervaring is dat je zelf heel duidelijk moet aangeven wat je nou van ze wilt/verwacht. Qua familie: ik heb een tante die heel betrokken is en dat is super fijn. De rest zie ik niet veel maar het idee dat ze er zijn alleen is al is heel geruststellend.
Hoe gaat het nu met je moeder?
@Fleetfox: wat naar, gecondoleerd en ook veel kracht en sterkte gewenst!
Goed nieuws over mijn moeder! Er zijn geen verdere uitzaaiingen, alles is weggehaald! En ze herstelt ook super goed. Zo kan het dus ook, 'even kanker tussendoor'.
Het blijft wel bizar. Ik besef nu wel heel erg dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Maar ook dat je heel blij en dankbaar mag zijn als je gezond bent
@Vrouwzondernaam: jeetje wat een zware tijd ga je dan door zeg, zoveel tegelijk. Het is ook zo klote als je weet dat de toekomst er slecht uit ziet (is mijn ervaring iig) Al ben ik er ook van overtuigd dat er altijd weer beter tijden aanbreken. Voor jou ook veel sterkte ook en een dikke knuffel!
@lux. dankjewel en zeker een heel herkenbaar verhaal! Gelukkig dat het bij jou moeder dus ook uiteindelijk mee bleek te vallen!
@-bella- fijn om te horen dat het goed met je gaat! Komt het met mij idd ook wel weer (zeker na het goede nieuws:) ) maar toch goed om te horen dat mensen ondanks wat ze allemaal meemaken nog wel gelukkig kunnen zijn. Ben ik ook van overtuigd hoor, maar dit was ik af en toe even kwijt (en vond dat heel beangstigend!)
@fluffybunny: met zo iemand heb ik toevallig vorige week ook een eerste gesprek gehad en ik denk dat het mij wel gaat helpen. Maar voordat het goede nieuws van mijn moeder kwam en iemand begon over rouwverwerking dacht ik ook: wat heb ik daar op dit moment nou aan? Ik focus me liever op de mensen die nog leven! Snap jou daar ook wel in, als je nog middenin de shit zit valt er weinig over te zeggen behalve dat het shit is... Misschien is afleiding dan ook juist prettig, er even niet mee bezig zijn? En heb je de voetflextherapie al geprobeerd? Ik ben heel nieuwsgierig naar wat zoiets uit kan halen.
Vrienden kunnen het zich inderdaad niet goed voorstellen waardoor met ze praten mij ook niet zo erg steunt als ik had gehoopt. Jammer dat je niet zoveel van je vrienden hoort. Misschien weten ze ook niet zo goed wat ze moeten? Mijn ervaring is dat je zelf heel duidelijk moet aangeven wat je nou van ze wilt/verwacht. Qua familie: ik heb een tante die heel betrokken is en dat is super fijn. De rest zie ik niet veel maar het idee dat ze er zijn alleen is al is heel geruststellend.
Hoe gaat het nu met je moeder?
@Fleetfox: wat naar, gecondoleerd en ook veel kracht en sterkte gewenst!
Wat kan het dan ineens snel gaan.. Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst. Hopelijk heb je nu ook veel aan je familie.
zondag 15 mei 2016 15:26
Dankjewel. Ik heb inderdaad veel troost aan mijn familie. De begrafenis was prachtig, mijn moeder zou het heel mooi gevonden hebben. Het prentje heeft ze gezien en gelezen, hadden we al klaar.
Ik ben wel heel blij voor je dat je je mama nog lekker bij je hebt, zo kort na het overlijden van je vader.
Ik kan me voorstellen dat je alles wat je mee gemaakt hebt toch nog een plek moet geven.
Ik ben wel heel blij voor je dat je je mama nog lekker bij je hebt, zo kort na het overlijden van je vader.
Ik kan me voorstellen dat je alles wat je mee gemaakt hebt toch nog een plek moet geven.
