Psyche
alle pijlers
Rouwproces
maandag 9 januari 2017 16:53
Verlies van een dierbare. Hoe heb je, je leven weer op de rails gekregen?
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
dinsdag 31 januari 2017 20:54
quote:piene_1987 schreef op 31 januari 2017 @ 20:12:
thnnx maccaron
gelukkig toen dat gebeurde kwam mijn vriend thuis en lekker gekroeld dat doet soms wonderen.
soms denk ik aan lotte wat als ik nog zwanger was enz. maarja dan was ze alsnog ziek dus dat heeft niet eens zin om daar zo over te denken. maar toch gebeurd dat. en die mails had ik ook heb ik gauw uitgezet..
en always ik ben in gedachte ook bij jou dikke kniffel Niemand zal jouw pijn ooit zo goed begrijpen als jouw eigen vriend. Mijn man weet ook precies wat ik nodig heb als het verleden mij soms inhaalt. Lekker blijven knuffelen lieverd!
thnnx maccaron
gelukkig toen dat gebeurde kwam mijn vriend thuis en lekker gekroeld dat doet soms wonderen.
soms denk ik aan lotte wat als ik nog zwanger was enz. maarja dan was ze alsnog ziek dus dat heeft niet eens zin om daar zo over te denken. maar toch gebeurd dat. en die mails had ik ook heb ik gauw uitgezet..
en always ik ben in gedachte ook bij jou dikke kniffel Niemand zal jouw pijn ooit zo goed begrijpen als jouw eigen vriend. Mijn man weet ook precies wat ik nodig heb als het verleden mij soms inhaalt. Lekker blijven knuffelen lieverd!
dinsdag 31 januari 2017 22:40
Wat dubbel Piene; Lotte haar as ophalen. Wel fijn dat ze nu is waar ze hoort te zijn. Ik kan me goed voorstellen dat je je voorstelt hoe het anders had kunnen zijn.
Hier lijkt het verlies van mijn moeder alleen maar onwerkelijker te worden. Afgelopen maandag weer begonnen met werken. Was op zich wel fijn. Al had ik vanmiddag een moeilijke middag. Lekker op tijd weg gegaan. Morgen lekker vrij. Nog een laatste gesprek met de uitvaaronderneemster morgenochtend.
Hoe gaat het met jou chocoladefan? En met je moeder? Ik heb tijdens het ziek zijn van mijn moeder geprobeerd niet te veel aan het einde te denken. En geprobeerd om te kijken naar dat dat wat er nog wel is. Lukte mij vrij goed. Maar dat kwam ook door mijn moeder zelf. Hoe zij ermee omging. Dat hielp enorm.
Hier lijkt het verlies van mijn moeder alleen maar onwerkelijker te worden. Afgelopen maandag weer begonnen met werken. Was op zich wel fijn. Al had ik vanmiddag een moeilijke middag. Lekker op tijd weg gegaan. Morgen lekker vrij. Nog een laatste gesprek met de uitvaaronderneemster morgenochtend.
Hoe gaat het met jou chocoladefan? En met je moeder? Ik heb tijdens het ziek zijn van mijn moeder geprobeerd niet te veel aan het einde te denken. En geprobeerd om te kijken naar dat dat wat er nog wel is. Lukte mij vrij goed. Maar dat kwam ook door mijn moeder zelf. Hoe zij ermee omging. Dat hielp enorm.
dinsdag 31 januari 2017 23:15
Maccaron, Piene dankjewel
Jeetje noerie, jouw verhaal is ook wel erg heftig. Hoe kan iemand op zon korte tijd toch opeens uit je leven weg gerukt worden?! Hoe kwamen jullie er achter dat ze ziek was?
Hebben ze er veel begrip voor op je werk? Ik vind werken ook altijd heel moeilijk, soms is het fijn maar na een aantal uur heb ik het vaak ook helemaal gehad. Gelukkig ben ik erg vrij in werk. Neem je tijd. Ik hoop dat jij jezelf ook die ruimte kan geven.
Ik merk dat ik nu steeds meer behoefte krijg aan alleen zijn en me afzonderen. Andere mensen maken me snel moe, heel raar eigenlijk. Alsof ik er de energie niet voor heb.
Wel vakantie geboekt, en ik heb er zowaar een beetje zin in!
Kleine stapjes... iedere week een heel klein beetje beter. Helaas slecht nieuws in het ziekenhuis en nog meer onderzoeken dus dat is flink balen.
Ben het zat om zo'n zielenpiet te zijn maar als mensen er niet meer naar vragen is het ook niet goed.
Jeetje noerie, jouw verhaal is ook wel erg heftig. Hoe kan iemand op zon korte tijd toch opeens uit je leven weg gerukt worden?! Hoe kwamen jullie er achter dat ze ziek was?
Hebben ze er veel begrip voor op je werk? Ik vind werken ook altijd heel moeilijk, soms is het fijn maar na een aantal uur heb ik het vaak ook helemaal gehad. Gelukkig ben ik erg vrij in werk. Neem je tijd. Ik hoop dat jij jezelf ook die ruimte kan geven.
Ik merk dat ik nu steeds meer behoefte krijg aan alleen zijn en me afzonderen. Andere mensen maken me snel moe, heel raar eigenlijk. Alsof ik er de energie niet voor heb.
Wel vakantie geboekt, en ik heb er zowaar een beetje zin in!
Kleine stapjes... iedere week een heel klein beetje beter. Helaas slecht nieuws in het ziekenhuis en nog meer onderzoeken dus dat is flink balen.
Ben het zat om zo'n zielenpiet te zijn maar als mensen er niet meer naar vragen is het ook niet goed.
woensdag 1 februari 2017 18:58
Wat rot Always. Zijn de onderzoeken wel snel? Het alleen willen zijn kan ik me goed voorstellen. Goed dat je wel een vakantie hebt geboekt. Ook daar zul je je moeilijke momenten hebben, maar kleine mooie momentjes zijn het al waard om te gaan!
Mijn moeder had wel al maanden daarvoor pijn in haar rug. Werd steeds erger. Ze had op een gegeven moment echt extreem veel pijn. Eerst dachten ze aan een ontsteking in een gewricht. .Behandelingen hielpen niet. Toen een hoge hernia, daarvoor moest ze onder de mri scan. En daar zagen ze een tumor. Al snel bleek dat ze helemaal verkankerd was. De pijn bleek dus botpijn. Nooit aan kanker gedacht. De artsen ook niet. En 8 weken na dat nieuws was ze er al niet meer. Heftige 8 weken ook.
We hoorden het op 11 november. Ik was net met een nieuwe baan begonnen op 1 november. Een heel klein bedrijfje. Gelukkig een superlieve baas. Alle ruimte kreeg ik en krijg ik nog. Heel blij mee.
Mijn moeder heeft meerdere zware verliezen geleden in haar leven. Een zwaar leven, maar ook een heel mooi leven. Ze zei tegen mij ook meerdere keren de laatste weken dat het zwaar zou worden maar dat er weer een nieuwe werkelijkheid komt waarin je het geluk weer vindt. Daar hou ik me maar aan vast. Al zal die nieuwe werkelijkheid er nog lange tijd niet zijn.
Mijn moeder had wel al maanden daarvoor pijn in haar rug. Werd steeds erger. Ze had op een gegeven moment echt extreem veel pijn. Eerst dachten ze aan een ontsteking in een gewricht. .Behandelingen hielpen niet. Toen een hoge hernia, daarvoor moest ze onder de mri scan. En daar zagen ze een tumor. Al snel bleek dat ze helemaal verkankerd was. De pijn bleek dus botpijn. Nooit aan kanker gedacht. De artsen ook niet. En 8 weken na dat nieuws was ze er al niet meer. Heftige 8 weken ook.
We hoorden het op 11 november. Ik was net met een nieuwe baan begonnen op 1 november. Een heel klein bedrijfje. Gelukkig een superlieve baas. Alle ruimte kreeg ik en krijg ik nog. Heel blij mee.
Mijn moeder heeft meerdere zware verliezen geleden in haar leven. Een zwaar leven, maar ook een heel mooi leven. Ze zei tegen mij ook meerdere keren de laatste weken dat het zwaar zou worden maar dat er weer een nieuwe werkelijkheid komt waarin je het geluk weer vindt. Daar hou ik me maar aan vast. Al zal die nieuwe werkelijkheid er nog lange tijd niet zijn.
woensdag 1 februari 2017 19:17
Goedenavond lieve meiden
Ik kom ook weer even meeschrijven. Ik ben de afgelopen week wat minder hier geweest i.v.m mijn werk en ook omdat er een paar mindere dagen waren.
@ renate: hoe gaat het nu met je? Nog steeds zoveel pijn?
@ always en piene: jullie voelen nu zoveel op dit moment dat het soms lijkt alsof de gevoelens door elkaar gaan. Ik had het ook en soms nog steeds. Doordat ik gelukkig mensen om mij heen had en heb kon ik het wel van mij afpraten. Had ik dat niet gekund dan was ik nu niet zover gekomen. Dus geef jullie gevoelens de ruimte. Ze zijn er. Krop ze niet op.
@Maccaron: Dikke en
@Noerie: heel veel sterkte met het verlies
De laatste opmerking van jouw moeder: Dat het zwaar zal worden maar dat er weer een nieuwe werkelijkheid zal komen waarin je het geluk weer vindt. Die komt vol bij mij binnen
Jouw moeder was een wijze vrouw.
Ik kom ook weer even meeschrijven. Ik ben de afgelopen week wat minder hier geweest i.v.m mijn werk en ook omdat er een paar mindere dagen waren.
@ renate: hoe gaat het nu met je? Nog steeds zoveel pijn?
@ always en piene: jullie voelen nu zoveel op dit moment dat het soms lijkt alsof de gevoelens door elkaar gaan. Ik had het ook en soms nog steeds. Doordat ik gelukkig mensen om mij heen had en heb kon ik het wel van mij afpraten. Had ik dat niet gekund dan was ik nu niet zover gekomen. Dus geef jullie gevoelens de ruimte. Ze zijn er. Krop ze niet op.
@Maccaron: Dikke en
@Noerie: heel veel sterkte met het verlies
De laatste opmerking van jouw moeder: Dat het zwaar zal worden maar dat er weer een nieuwe werkelijkheid zal komen waarin je het geluk weer vindt. Die komt vol bij mij binnen
Jouw moeder was een wijze vrouw.
donderdag 2 februari 2017 09:39
@always wat fijn waar ga je heen met vakantie?
wij gaan 5 maart naar lapland. was altijd al onze droom dus dat doen we dan maar he. huskeytocht, rendierentocht,ijsvissen,sneewschoentocht en sneeuwscootertocht en tussendoor nog een beetje snowboarden
@noerie pff heel heftig verhaal meid! fijn dat je werk meeleeft dat scheelt toch al wee rwat en kun je het op eigen tempo verwerken!
gaat het ook goed tussen je man/vriend en jou? kunnen jullie erover praten? en de rest van je fam?
@lindy dikke knuffel
gisteren bij de arbo arts geweest, ik riep steeds dat ik die meedelevende blikken zat was en dat iedereen me aankeek.
nou die arbo arts was totaal niet meelevend. zei niet van wat erg of wat dan ook. was zo'n zakelijk gesprek maar lotte voelt niet zakelijk. het gaat om mijn kindje. niet om een .. je hebt je zwangerschap afgebroken.
en ik kon alleen maar huilen. ook erna helemaal van slag. ben maar vroeg naar mn bed gegaan. hij zei wel dat ik rustig aan kon doen en elke week langs op mn werk en wanneer goed voelt wat meer uur per week enz.
vandaag voelt wel weer oke. ga zo naar mijn werk. ik ga maar fietsen had ik bedacht, is 9 km maar even lekker eruit!
wel raar dat ik die blikken zat ben. maar als iemand dus zo zakelijk doet is het ook niet goed.. zucht.
wij gaan 5 maart naar lapland. was altijd al onze droom dus dat doen we dan maar he. huskeytocht, rendierentocht,ijsvissen,sneewschoentocht en sneeuwscootertocht en tussendoor nog een beetje snowboarden
@noerie pff heel heftig verhaal meid! fijn dat je werk meeleeft dat scheelt toch al wee rwat en kun je het op eigen tempo verwerken!
gaat het ook goed tussen je man/vriend en jou? kunnen jullie erover praten? en de rest van je fam?
@lindy dikke knuffel
gisteren bij de arbo arts geweest, ik riep steeds dat ik die meedelevende blikken zat was en dat iedereen me aankeek.
nou die arbo arts was totaal niet meelevend. zei niet van wat erg of wat dan ook. was zo'n zakelijk gesprek maar lotte voelt niet zakelijk. het gaat om mijn kindje. niet om een .. je hebt je zwangerschap afgebroken.
en ik kon alleen maar huilen. ook erna helemaal van slag. ben maar vroeg naar mn bed gegaan. hij zei wel dat ik rustig aan kon doen en elke week langs op mn werk en wanneer goed voelt wat meer uur per week enz.
vandaag voelt wel weer oke. ga zo naar mijn werk. ik ga maar fietsen had ik bedacht, is 9 km maar even lekker eruit!
wel raar dat ik die blikken zat ben. maar als iemand dus zo zakelijk doet is het ook niet goed.. zucht.
donderdag 2 februari 2017 10:08
Piene, ik snap je kwa rare blikken, ik wil ook niet dat er telkens naar gevraagd word. Maar word er ook weer boos om als mensen het vergeten lijken te zijn.
Vriend ziet het nu gelukkig wel in, wanneer ik een knuffel nodig heb en even wil huilen of wanneer hij me gewoon even met rust moet laten. Dat vind ik wel ontzettend fijn. Heb het de laatste dagen weer erg zwaar, ben er met mijn hoofd niet bij. Dus werken lukt deze week ook moeilijk en kruip na mijn werk ook weer mijn bed in. Begin me nu wel steeds meer af te vragen, wanneer houd dit nou op en gaat die ooit nog over. Vind het zo vermoeiend die stemmingswisselingen enz....
Vriend ziet het nu gelukkig wel in, wanneer ik een knuffel nodig heb en even wil huilen of wanneer hij me gewoon even met rust moet laten. Dat vind ik wel ontzettend fijn. Heb het de laatste dagen weer erg zwaar, ben er met mijn hoofd niet bij. Dus werken lukt deze week ook moeilijk en kruip na mijn werk ook weer mijn bed in. Begin me nu wel steeds meer af te vragen, wanneer houd dit nou op en gaat die ooit nog over. Vind het zo vermoeiend die stemmingswisselingen enz....
donderdag 2 februari 2017 13:29
infinity dat is niet zo gek hoor dat je af en toe van die dagen hebt.. en fijn dat je vriend goed kan meeleven! ik merk ook dat als ik zo verdrietig ben het gewoon helpt om flink te kroelen. en samen een lange douche en erna op de bank gewoon helpt!
ik vraag me ook vaak af hoelang zoiets nou duurt. soms gaat alles zo "oke" en volgende dagen zijn een ramp.
ik vraag me ook vaak af hoelang zoiets nou duurt. soms gaat alles zo "oke" en volgende dagen zijn een ramp.
donderdag 2 februari 2017 18:18
Piene + Infinity - Ja ik ben er ook al redelijk klaar mee met die stemmingswisselingen. Ik probeer het maar te accepteren, zo veel als mogelijk is en lief te zijn voor mezelf op die dagen.
Dus uitgebreid douchen, of in bad Netflix kijken. Kroelen met de kat
Maar het energie level hier blijft ook laag. Zit echt op 65% van wat ik eerst had. Sowieso gaan de dagen nu van ik voel me wel 'ok' tot ik voel me ronduit afschuwelijk.
Lindy
Dus uitgebreid douchen, of in bad Netflix kijken. Kroelen met de kat
Maar het energie level hier blijft ook laag. Zit echt op 65% van wat ik eerst had. Sowieso gaan de dagen nu van ik voel me wel 'ok' tot ik voel me ronduit afschuwelijk.
Lindy
donderdag 2 februari 2017 18:26
Noerie wat een mooie woorden van je moeder. Daar ga ik me ook aan vast klampen! Wat moet je haar verschrikkelijk missen 
en wat is het enorm snel gegaan zeg! Met dit soort gebeurtenissen ga je toch heel anders naar het leven kijken. Gelukkig heb je de ruimte gekregen op je werk! Heel goed van je werkgever en goed van jezelf dat je, jezelf ook die tijd gegund hebt. Kun je, je verdriet nu nog goed kwijt bij andere mensen/collega's?
Ik ga een weekje wintersporten, lekker buiten de hele dag bezig zijn. Geen tijd om na te denken (hoop ik).
Nog 1 vraag; hoe komen jullie s ' avonds in slaap? Ik merk vaak dat mijn gedachten overuren draaien en dat het een negatieve spiraal naar beneden is. Soms kan ik het op tijd afkappen gelukkig. Maar ook vaak niet.
en wat is het enorm snel gegaan zeg! Met dit soort gebeurtenissen ga je toch heel anders naar het leven kijken. Gelukkig heb je de ruimte gekregen op je werk! Heel goed van je werkgever en goed van jezelf dat je, jezelf ook die tijd gegund hebt. Kun je, je verdriet nu nog goed kwijt bij andere mensen/collega's?Ik ga een weekje wintersporten, lekker buiten de hele dag bezig zijn. Geen tijd om na te denken (hoop ik).
Nog 1 vraag; hoe komen jullie s ' avonds in slaap? Ik merk vaak dat mijn gedachten overuren draaien en dat het een negatieve spiraal naar beneden is. Soms kan ik het op tijd afkappen gelukkig. Maar ook vaak niet.
donderdag 2 februari 2017 19:40
Fijn; een weekje wintersporten. De buitenlucht is vast goed voor de geest. Wat betreft het slapen. Ik ben nu nog te moe om te veel te piekeren. ik slaap meestal wel redelijk. In het begin niet. Ik nam, 2 uur voor het slapengaan, wat Valdispert. Werd ik wel iets rustiger van.
Wat rot Piene; dat je je totaal niet gezien en begrepen voelde door de arbo arts.
Ach Lindy; dat het zo binnenkomt. Kun je ook vertellen waarom?
Mijn moeder was zeker een wijze vrouw. Vooral mbt het leven zelf. Maar mijn moeder heeft dan ook veel zware verliezen gekend in haar leven. En heeft vaker zwarte periodes in haar leven gehad. Zij wist maar al te goed war rouwen inhoudt.
ik denk ook dat het wel is zoals zij het zei. Door deze gebeurtenissen die wij nu meemaken wordt het nooit meer hetzelfde. Maar de nieuwe werkelijkheid went. Daar hou ik me dan maar aan vast. Maar dat idee is nu precies waar ik wat paniekerig van wordt. ik wil niet wennen aan een leven waarin mijn moeder er niet meer is.
Maar mijn echte verdriet moet nog komen denk ik. Vanmiddag overviel me een gevoel van paniek. Dan lijkt het besef dat ze echt dood is even binnen te komen. Verder vind ik het heel onwerkelijk. Ik woon heel docht bij mijn moeder. En onze band was heel hecht. ik zag en sprak haar ook zo vaak. Ze was, naast mijn man, echt mijn spiegel. Ze kende me ook zo goed gewoon.
Ik kan goed praten met mijn partner. Hij heeft een aantal jaren geleden een ouder verloren. Maar het beste kan ik toch praten met mijn broers en vader. We zitten in hetzelfde schuitje.
Maar toch voel ik me ook wat eenzaam. Niemand rouwt hetzelfde. Ik ben ervan overtuigd dat rouwen toch een beetje iets eenzaams heeft. Je moet het echt zelf doen, Hoe zien jullie dit?
Wat rot Piene; dat je je totaal niet gezien en begrepen voelde door de arbo arts.
Ach Lindy; dat het zo binnenkomt. Kun je ook vertellen waarom?
Mijn moeder was zeker een wijze vrouw. Vooral mbt het leven zelf. Maar mijn moeder heeft dan ook veel zware verliezen gekend in haar leven. En heeft vaker zwarte periodes in haar leven gehad. Zij wist maar al te goed war rouwen inhoudt.
ik denk ook dat het wel is zoals zij het zei. Door deze gebeurtenissen die wij nu meemaken wordt het nooit meer hetzelfde. Maar de nieuwe werkelijkheid went. Daar hou ik me dan maar aan vast. Maar dat idee is nu precies waar ik wat paniekerig van wordt. ik wil niet wennen aan een leven waarin mijn moeder er niet meer is.
Maar mijn echte verdriet moet nog komen denk ik. Vanmiddag overviel me een gevoel van paniek. Dan lijkt het besef dat ze echt dood is even binnen te komen. Verder vind ik het heel onwerkelijk. Ik woon heel docht bij mijn moeder. En onze band was heel hecht. ik zag en sprak haar ook zo vaak. Ze was, naast mijn man, echt mijn spiegel. Ze kende me ook zo goed gewoon.
Ik kan goed praten met mijn partner. Hij heeft een aantal jaren geleden een ouder verloren. Maar het beste kan ik toch praten met mijn broers en vader. We zitten in hetzelfde schuitje.
Maar toch voel ik me ook wat eenzaam. Niemand rouwt hetzelfde. Ik ben ervan overtuigd dat rouwen toch een beetje iets eenzaams heeft. Je moet het echt zelf doen, Hoe zien jullie dit?
vrijdag 3 februari 2017 16:04
always ik slaap gelukkig redelijk snel in. ik ben altijd een hele goede slaper geweest dus als ik daarmee vergelijk gaat het wel lastiger.. wel droom ik heel veel en als ik snachts wakker word slaap ik amper nog in! dan begint het herbeleven en piekeren. "vroeger" zou ik dan een sigaretje roken maar ik rook niet meer sinds mei. de drang is groot om te beginnen maar ik doe het niet
lekker weekje weg! en heerlijk in de sneeuw wanneer ga je
noerie ja uiteindelijk moet je rouwen ook zelf doen en zit je met mensen die meerouwen ( in jouw geval partner en familie) in mijn geval mijn partner op een ander deel van proces. iedereen rouwt anders. zolang er maar begrip voor elkaar is en je begrijpt dat het niet hetzelfde gaat! daarom voel ik me niet eenzaam tijdens het rouwen. omdat mijn vriend mij probeert te begrijpen en me troost waar nodig is!
lekker weekje weg! en heerlijk in de sneeuw wanneer ga je
noerie ja uiteindelijk moet je rouwen ook zelf doen en zit je met mensen die meerouwen ( in jouw geval partner en familie) in mijn geval mijn partner op een ander deel van proces. iedereen rouwt anders. zolang er maar begrip voor elkaar is en je begrijpt dat het niet hetzelfde gaat! daarom voel ik me niet eenzaam tijdens het rouwen. omdat mijn vriend mij probeert te begrijpen en me troost waar nodig is!
vrijdag 3 februari 2017 16:16
Heel goed Piene 
Vol houden! Ja snachts word ik ook veel wakker en dan kan ik ook moeilijk terug in slaap komen. Of ik heb van die vreemde dromen. Laatst liep ik een klein jongetje van een jaar of 2 te zoeken dat ik kwijt geraakt was. En later die week droomde ik over allemaal baby dieren die ik dood liet gaan... Lekker thema allemaal.... Ik ga de laatste week van maart op vakantie, ik hoop dat ik er dan mentaal ook klaar voor ben. Gelukkig gaan we met vrienden en hoeven we niet zelf te rijden.
Noerie, ik begrijp je eenzaamheid wel. Mijn vriend is op het moment ook zo verdrietig/depri, dat we elkaar moeilijk kunnen troosten/opvrolijken. Andere mensen zijn er wel over uitgepraat of weten niet meer zo goed wat ze moeten zeggen. Ik weet zelf ook niet meer zo heel goed wat ik moet zeggen eigenlijk. En je zit toch alleen 'in je hoofd'. Ik heb al tegen mijn vriend gezegd dat ik het gezelliger zou vinden om bij hem in zijn hoofd te kunnen kruipen! Hahaha.
Vol houden! Ja snachts word ik ook veel wakker en dan kan ik ook moeilijk terug in slaap komen. Of ik heb van die vreemde dromen. Laatst liep ik een klein jongetje van een jaar of 2 te zoeken dat ik kwijt geraakt was. En later die week droomde ik over allemaal baby dieren die ik dood liet gaan... Lekker thema allemaal.... Ik ga de laatste week van maart op vakantie, ik hoop dat ik er dan mentaal ook klaar voor ben. Gelukkig gaan we met vrienden en hoeven we niet zelf te rijden. Noerie, ik begrijp je eenzaamheid wel. Mijn vriend is op het moment ook zo verdrietig/depri, dat we elkaar moeilijk kunnen troosten/opvrolijken. Andere mensen zijn er wel over uitgepraat of weten niet meer zo goed wat ze moeten zeggen. Ik weet zelf ook niet meer zo heel goed wat ik moet zeggen eigenlijk. En je zit toch alleen 'in je hoofd'. Ik heb al tegen mijn vriend gezegd dat ik het gezelliger zou vinden om bij hem in zijn hoofd te kunnen kruipen! Hahaha.
vrijdag 3 februari 2017 16:44
ja ik heb ook allemaal van dat soort vreemde dromen. mijn vriend droomt ook veel bv dat lotte ppeens geen armen had enz. bizar hoe dat allemaal doorgaat in je slaap!!gezellig toch! de psycholoog zei ook over leuke dingen doen en bv een vakantie. dat al kanje maar even genieten je toch weer even genoten hebtt! als je thuis op de bank blijft "kniezen" schiet ook niet op! je zal hem net zo erg missen als je op vakantie bent. maar je zal ook genietenm en vooral met snowboarden enz heb je geen tijd om na te denken!! weet zeker dat het goed komt 
:hug
:hug
zondag 5 februari 2017 01:56
Even een kort berichtje vanaf mijn kant. Ik ben even afwezig geweest ivm drukte en een spoedgeval in de familie..
Gecondoleerd Noerie met het verlies van je moeder. Vreselijk, ik kan me niet eens indenken hoe die pijn zou moeten zijn..
Wat fijn om te horen Piene dat Lotte weer thuis is. Thuis waar ze hoort
Infinity, dit gevoel gaat ooit echt over.. het verdwijnt niet maar met de tijd leer je het een plaatsje te geven en is het niet meer zo constant aanwezig
Lindy een hele dikke knuffel. Wat maccaron zegt, vallen en opstaan
Always een hele fijne vakantie, geniet ervan! Als ik savonds niet in slaap kan komen van het malen kijk ik een asmr filmpje of ik doe een meditatie via een app. Werkt altijd
Ik heb op moment gewoon even geen tijd om bij mijn verdriet stil te staan er is zoveel gebeurd de laatste 2 weken dat ik op moment gewoon geleefd word. Morgen voor het eerst even een dagje voor mezelf waarbij ik wat leuks ga doen. Woensdag op controle geweest en de echo wijst uit dat mijn baarmoeder niet goed schoon is maar ze verwachten dat dat vanzelf nog wel komt. Pijn is godzijdank eindelijk over..
Gecondoleerd Noerie met het verlies van je moeder. Vreselijk, ik kan me niet eens indenken hoe die pijn zou moeten zijn..
Wat fijn om te horen Piene dat Lotte weer thuis is. Thuis waar ze hoort
Infinity, dit gevoel gaat ooit echt over.. het verdwijnt niet maar met de tijd leer je het een plaatsje te geven en is het niet meer zo constant aanwezig
Lindy een hele dikke knuffel. Wat maccaron zegt, vallen en opstaan
Always een hele fijne vakantie, geniet ervan! Als ik savonds niet in slaap kan komen van het malen kijk ik een asmr filmpje of ik doe een meditatie via een app. Werkt altijd
Ik heb op moment gewoon even geen tijd om bij mijn verdriet stil te staan er is zoveel gebeurd de laatste 2 weken dat ik op moment gewoon geleefd word. Morgen voor het eerst even een dagje voor mezelf waarbij ik wat leuks ga doen. Woensdag op controle geweest en de echo wijst uit dat mijn baarmoeder niet goed schoon is maar ze verwachten dat dat vanzelf nog wel komt. Pijn is godzijdank eindelijk over..
maandag 6 februari 2017 12:41
Even een berichtje van mijn kant. Ik dacht de afgelopen periode dat het wel steeds beter ging maar val eigenlijk op dit moment 10x dieper terug in een zwart gat. Ik heb gewoon echt nergens zin in. Zaterdag een jaarlijks etentje waar ik gewoon niet onderuit kon, met veel kennissen en vrienden en gelukkig mijn vriend en vader. Maar normaal was mama er ook altijd bij en daar zat ik dan ineens, de tranen rolde uit het niets over mijn wangen. Ik kon me altijd inhouden en groot houden tot nu, het kwam er gewoon ineens uit. Schaamde me ontzettend, ben snel naar de wc gelopen om even 10keer diep adem te halen, toen ging het wel weer.
Over het slapen, dat is bij mij wisselend als ik een lange moeilijke (geestelijke) dag heb gehad dan val ik meestal wel snel in slaap. Maar heb zeker 4 avonden in de week dat ik uren lang lig te piekeren en te draaien, ik beleef alles dan gewoon weer van voor af aan. Ik sta dan op en ga beneden een kopje thee/beker warme melk drinken en een sigaretje roken (geen gezonde oplossing) maar het helpt me soms wel even. Ga meestal naar een half uurtje/uurtje weer terug, ik heb een warmte deken dus die is dan ondertussen lekker warm en dan val ik vaak wel in slaap. Soms ook totaal niet en dan blijf ik wakker en ga ik extra vroeg naar mijn werk en optijd weer naar huis en smiddags een iirtje slapen. Ik kan mijn eigen uren indelen en ons bedrijf gaat dag en nacht door dus dat is dan wel fijn.
Het gemis word op dit moment even zoveel groter en soms denk ik verdorie mam, hoe heb je me hier nou zo alleen kunnen laten? En kan ik even zo boos op haar zijn, en dan voel ik me weer schuldig omdat ik boos ben. Want ik snap heel goed het waarom... het is en blijft zo dubbel...
Over het slapen, dat is bij mij wisselend als ik een lange moeilijke (geestelijke) dag heb gehad dan val ik meestal wel snel in slaap. Maar heb zeker 4 avonden in de week dat ik uren lang lig te piekeren en te draaien, ik beleef alles dan gewoon weer van voor af aan. Ik sta dan op en ga beneden een kopje thee/beker warme melk drinken en een sigaretje roken (geen gezonde oplossing) maar het helpt me soms wel even. Ga meestal naar een half uurtje/uurtje weer terug, ik heb een warmte deken dus die is dan ondertussen lekker warm en dan val ik vaak wel in slaap. Soms ook totaal niet en dan blijf ik wakker en ga ik extra vroeg naar mijn werk en optijd weer naar huis en smiddags een iirtje slapen. Ik kan mijn eigen uren indelen en ons bedrijf gaat dag en nacht door dus dat is dan wel fijn.
Het gemis word op dit moment even zoveel groter en soms denk ik verdorie mam, hoe heb je me hier nou zo alleen kunnen laten? En kan ik even zo boos op haar zijn, en dan voel ik me weer schuldig omdat ik boos ben. Want ik snap heel goed het waarom... het is en blijft zo dubbel...
maandag 6 februari 2017 14:22
lieve schat je hoeft je niet in te houden he!! huilen is geen teken van zwakte of wat dan ook. je verdriet mag er zijn. hoe vervelend ook.
ik word er gek van om maar steeds te huilen elke dag ben ik verdrietig dat ik niet meer zwanger ben. maar kan het niet inhouden en hoe meer je vecht hoe moeliijker je het krijgt. het is een proces van vallen en opstaan
ik word er gek van om maar steeds te huilen elke dag ben ik verdrietig dat ik niet meer zwanger ben. maar kan het niet inhouden en hoe meer je vecht hoe moeliijker je het krijgt. het is een proces van vallen en opstaan
maandag 6 februari 2017 14:41
Allereerst gecondoleerd iedereen hier die een dierbare heeft verloren. Wat vreselijk voor jullie. Ik heb het topic even gelezen omdat ik mijn moeder ruim 3 jaar geleden verloren heb en eigenlijk nog steeds in het rouwproces zit. Natuurlijk voelt het anders als 3 jaar geleden, er zijn momenten dat je er niet aan denkt maar ik merk dat ik het grootste deel van de dag er toch nog mee bezig ben. Ik mis haar gewoon zo ontzettend veel (nu ik dit opschrijf moet ik weer huilen) Zij was echt m'n alles voor me, we spraken elkaar iedere dag, we deden zoveel samen, ze was zo'n ontzettend lief mens. Ik heb zo'n spijt dat ik eigenlijk nooit tegen haar heb gezegd hoe ontzettend trots ik op haar ben. Zij heeft mij en m'n zus alleen opgevoed nadat ze gescheiden is van mijn vader die alcoholist was en haar mishandelde. Ze heeft ons alles gegund en alles gegeven ook al hadden we het financieel niet breed. Pas nadat ze gestorven is besef ik hoe erg ik het vind dat ik dat nooit tegen haar heb gezegd. Het zijn ook de kleine dingetjes die je opeens weer doen beseffen hoeveel pijn het doet, de nieuwe Allerhande die uit is die ze altijd las en nu nooit meer kan lezen, als ik voorbij het viskraam loop en de Hollandse Nieuwe waar ze dol op was en nu nooit meer kan eten. Ben bang dat het verdriet altijd zo aanwezig blijft, 3 jaar lijkt lang maar het voelt als de dag van gisteren.
xxx
xxx
maandag 6 februari 2017 18:40
Het verdriet is er gewoon. Altijd. Het verschil is alleen dat je het op den duur kunt " parkeren" en niet de boventoon laten voeren. Ik zie het als een ladenkast waar het verdriet in gestopt zit. Aan de buitenkant is niks te zien, maar er zit geen slot op, dus hij kan elk moment opengetrokken worden en dan is de inhoud van die lade nog precies hetzelfde als anderhalf jaar geleden.
Soms ga je door die lade heen en staat die wat langer open dan de andere keer, maar hij gaat altijd dicht, voor hoe lang of kort ook, anders ga je er echt aan onderdoor.
aan jullie allemaal
Soms ga je door die lade heen en staat die wat langer open dan de andere keer, maar hij gaat altijd dicht, voor hoe lang of kort ook, anders ga je er echt aan onderdoor.
aan jullie allemaal
