Psyche
alle pijlers
Rouwproces
maandag 9 januari 2017 16:53
Verlies van een dierbare. Hoe heb je, je leven weer op de rails gekregen?
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
donderdag 9 februari 2017 21:29
Always Als ik er aan terug denk vind ik het ook mooi hoor dus ik begrijp je niet verkeerd! Al denk ik er ook aan terug met een traan, dat gevoel ook dat je op zn moment hebt is onbeschrijvelijk he.
Fijn dat je een fijne dag hebt gehad piene! Gelukkig hebben we er ook nog fijne en leuke dagen er tussen!
Ik vandaag een drukke dag op mijn werk, sinds lange tijd kon ik het voor de eerste keer weer helemaal aan en was ik tevrede toen ik naar huis reed. Wel dood op toen ik thuis kwam hoor! En voor nu lekker weekend... Een druk weekend waar ik best wel tegen op zie, maar ik ga er voor!
Fijn dat je een fijne dag hebt gehad piene! Gelukkig hebben we er ook nog fijne en leuke dagen er tussen!
Ik vandaag een drukke dag op mijn werk, sinds lange tijd kon ik het voor de eerste keer weer helemaal aan en was ik tevrede toen ik naar huis reed. Wel dood op toen ik thuis kwam hoor! En voor nu lekker weekend... Een druk weekend waar ik best wel tegen op zie, maar ik ga er voor!
vrijdag 10 februari 2017 14:34
Fijn dat je een goede dag had Piene!
Jeetje infinity...wat een herkenbaarheid. Hier een beetje hetzelfde... ik heb mijn moeder veel verzorgd en het hele doktersgebeuren, contacten met het ziekenhuis, strijden voor goede pijnmedicatie en het bedenken, overleggen en toedienen ervan op me genomen. Tijdens de kerstvakantie was ik 2 weken vrij, man ook. ik ben 2 weken bijna non stop bij mijn moeder geweest. De laatste week ook blijven slapen. Super intens allemaal. Mijn moeder was ook totaal op mij gericht. Ik kon de laatste dagen het huis niet eens meer uit. Ze raakte in paniek als ik uit beeld was. Ik was echt haar steun en toeverlaat. Mijn moeder heeft zelf besloten dat het klaar was. Ze was wel al echt stervende maar wilde niet tot het gaatje. De laatste 3 dagen werd het verzorgen ook zwaarder en moeilijker. En de medicatie nog heftiger. Spuiten geven, maar ze had ook doorligplekken en je kon moeilijk aan haar komen vanwege de pijn. En ze kon niet meer zelf aangeven wat ze nodig had. We hebben geen thuiszorg in hoeven inschakelen. Daar ben ik heel blij om.
Ik heb de laatste nachten naast haar op de grond geslapen beneden, met mijn vader. Op het laatst had ik haar hand vast, hing over haar heen en zei maarmdat het goed was zo, dat ze mocht gaan, dat ik trots was, dat ze het zo goed gedaan had... We waren er met zijn allen bij, iedereen hield haar vast. Ze keek me aan tot het einde. Ze was gespannen, maar niet in paniek. Het is snel en rustig gegaan. Dat wilde ze ook.
De laatste 2 dagen heeft ze me meerdere gevraagd of ik bij haar bleef tot het einde. Het einde voelde toch wanneer ze uit huis zou gaan (ze was thuis opgebaard). ik heb dus nog een aantal nachten bij haar in de huiskamer geslapen.
Ik ben heel dankbaar dat het zo gegaan is. Dat ik ook zoveel heb kunnen doen, al vond ik de druk wel groot de laatste dagen. Ik moest maar naar haar kijken om te zien wat ze nodig had. Maar nu ik erop terugkijk is dat gelukkig allemaal goed gegaan.
Wij hebben nog wel gesprekken gevoerd. Hier hetzelfde; ook vaak urenlange gesprekken tot diep in de nacht of gewoon een middag of een avond. Alles werd altijd al besproken. Nu dus geen nieuwe dingen besproken maar wel extra uitgesproken dat ik haar waardeer en waarom. Dat ik trots op haar ben en waarom. Maar eigenlijk wist ze dat ook wel.
Jeetje infinity...wat een herkenbaarheid. Hier een beetje hetzelfde... ik heb mijn moeder veel verzorgd en het hele doktersgebeuren, contacten met het ziekenhuis, strijden voor goede pijnmedicatie en het bedenken, overleggen en toedienen ervan op me genomen. Tijdens de kerstvakantie was ik 2 weken vrij, man ook. ik ben 2 weken bijna non stop bij mijn moeder geweest. De laatste week ook blijven slapen. Super intens allemaal. Mijn moeder was ook totaal op mij gericht. Ik kon de laatste dagen het huis niet eens meer uit. Ze raakte in paniek als ik uit beeld was. Ik was echt haar steun en toeverlaat. Mijn moeder heeft zelf besloten dat het klaar was. Ze was wel al echt stervende maar wilde niet tot het gaatje. De laatste 3 dagen werd het verzorgen ook zwaarder en moeilijker. En de medicatie nog heftiger. Spuiten geven, maar ze had ook doorligplekken en je kon moeilijk aan haar komen vanwege de pijn. En ze kon niet meer zelf aangeven wat ze nodig had. We hebben geen thuiszorg in hoeven inschakelen. Daar ben ik heel blij om.
Ik heb de laatste nachten naast haar op de grond geslapen beneden, met mijn vader. Op het laatst had ik haar hand vast, hing over haar heen en zei maarmdat het goed was zo, dat ze mocht gaan, dat ik trots was, dat ze het zo goed gedaan had... We waren er met zijn allen bij, iedereen hield haar vast. Ze keek me aan tot het einde. Ze was gespannen, maar niet in paniek. Het is snel en rustig gegaan. Dat wilde ze ook.
De laatste 2 dagen heeft ze me meerdere gevraagd of ik bij haar bleef tot het einde. Het einde voelde toch wanneer ze uit huis zou gaan (ze was thuis opgebaard). ik heb dus nog een aantal nachten bij haar in de huiskamer geslapen.
Ik ben heel dankbaar dat het zo gegaan is. Dat ik ook zoveel heb kunnen doen, al vond ik de druk wel groot de laatste dagen. Ik moest maar naar haar kijken om te zien wat ze nodig had. Maar nu ik erop terugkijk is dat gelukkig allemaal goed gegaan.
Wij hebben nog wel gesprekken gevoerd. Hier hetzelfde; ook vaak urenlange gesprekken tot diep in de nacht of gewoon een middag of een avond. Alles werd altijd al besproken. Nu dus geen nieuwe dingen besproken maar wel extra uitgesproken dat ik haar waardeer en waarom. Dat ik trots op haar ben en waarom. Maar eigenlijk wist ze dat ook wel.
vrijdag 10 februari 2017 14:56
noerie wat moet dat ook heftig zijn geweest! maar mooi dat je tot het einde bij je mama was
voelt soms fijn om op te schrijven. ik hield / hou een blog bij en heb alles teruggeschreven. het voelde heftig maar ook fijn.
https://icsibabysite.wordpress.com
voelt soms fijn om op te schrijven. ik hield / hou een blog bij en heb alles teruggeschreven. het voelde heftig maar ook fijn.
https://icsibabysite.wordpress.com
vrijdag 10 februari 2017 15:24
Noerie inderdaad onze verhalen kunnen we naast elkaar leggen! Die van mij was ook de verkorte versie.
Piene Ik heb je blog even gelezen! Wat beschrijf je alles mooi en liefdevol , heb wel een traantje gelaten hoor.
Ik ben vanmorgen naar mijn 4de gesprek geweest met de psych. En kwam er nog depressiever vanaf dan dat ik er heen ging. Ik vertoon op dit moment toch meer symtonen van een depressie als van alleen rouwverwerking, dus ze was er bang voor dat ik een beginnende depressie heb nu. En als ik juist iets niet wilde en probeerde tegen te houden was het dit wel. Ik ben zo enorm teleurgesteld in mezelf op dit moment...
Piene Ik heb je blog even gelezen! Wat beschrijf je alles mooi en liefdevol , heb wel een traantje gelaten hoor.
Ik ben vanmorgen naar mijn 4de gesprek geweest met de psych. En kwam er nog depressiever vanaf dan dat ik er heen ging. Ik vertoon op dit moment toch meer symtonen van een depressie als van alleen rouwverwerking, dus ze was er bang voor dat ik een beginnende depressie heb nu. En als ik juist iets niet wilde en probeerde tegen te houden was het dit wel. Ik ben zo enorm teleurgesteld in mezelf op dit moment...
zaterdag 11 februari 2017 16:09
o lastig infinity, ik voelde me een tijdje zo maar bleek toch rouw te zijn ipv depresssie. omdat ze heel dicht bij elkaar liggen. telergesteld in jezelf is niet nodig lieverd! je hebt het zwaar zat vind je het gek dat je je zo voelt... dat mag ook he. blijven praten en probeer te gaan sporten of ed. ik loop nu elke dag minimaal 5 a 6 km en het lijkt wel iets te helpen. maar ik werk dan ook nog amper dus heb alle tijd.
gisteren had ik wel wat "raars" ik zou voor het eerst na de bevalling naar de kroeg savonds gaan met viel ik na het eten bijna flauw, duizelig enz werd helemaal naar! huilen enz denk onbewust heel erg druk gemaakt. mn vriend me getroost, mn lieve vriendinnen hebben me opgepept en uiteindelijk een leuke avond in de kroeg. vond het denk ik heel spannend en had een paniekaanval ofzo? hoop niet dat dit vaker gaat gebeuren? heb dat hiervoor nog nooit gehad
gisteren had ik wel wat "raars" ik zou voor het eerst na de bevalling naar de kroeg savonds gaan met viel ik na het eten bijna flauw, duizelig enz werd helemaal naar! huilen enz denk onbewust heel erg druk gemaakt. mn vriend me getroost, mn lieve vriendinnen hebben me opgepept en uiteindelijk een leuke avond in de kroeg. vond het denk ik heel spannend en had een paniekaanval ofzo? hoop niet dat dit vaker gaat gebeuren? heb dat hiervoor nog nooit gehad
zaterdag 11 februari 2017 16:21
Piene, ze zei tegen mij ook in eerste instantie dat het gewoon rouw was. Maar naar wat vragenlijsten kwam er toch uit dat ik ook een beginnende depressie heb. Dit is vooral door dingen die er voor de dood van mijn moeder gebeurd zijn en nu dan inclusief de rouw.
Ik denk dat je inderdaad een paniekaanval gehad hebt. Ik zelf heb dat al vaker gehad maar de laatste tijd wat meer als normaal. Inderdaad ook als ik ergens heen moet ofzo. Heel vervelend en ook best wel vermoeiend vind ik. Wat rot! Toch de spanning die je onbewust gehad hebt misschien? Wel fijn dat ze er voor je waren en je uit eindelijk een leuke avond gehad hebt!
Ik had vanavond eigenlijk een feestje waar ik al de hele week tegen aan zit te hikken. Zojuist ook gezegd dat ik niet mee ga. Moest het van de psych ook aangeven als ik iets nu niet aan kon dus dat doe ik ook maar, ook al voelt het ook weer als opgeven. Ik ga straks na het eten even de hondjes bij mijn vader ophalen en even naar het bos, even in mijn eentje uitwaaien...
Ik denk dat je inderdaad een paniekaanval gehad hebt. Ik zelf heb dat al vaker gehad maar de laatste tijd wat meer als normaal. Inderdaad ook als ik ergens heen moet ofzo. Heel vervelend en ook best wel vermoeiend vind ik. Wat rot! Toch de spanning die je onbewust gehad hebt misschien? Wel fijn dat ze er voor je waren en je uit eindelijk een leuke avond gehad hebt!
Ik had vanavond eigenlijk een feestje waar ik al de hele week tegen aan zit te hikken. Zojuist ook gezegd dat ik niet mee ga. Moest het van de psych ook aangeven als ik iets nu niet aan kon dus dat doe ik ook maar, ook al voelt het ook weer als opgeven. Ik ga straks na het eten even de hondjes bij mijn vader ophalen en even naar het bos, even in mijn eentje uitwaaien...
zaterdag 11 februari 2017 16:33
Heftig die paniekaanval Piene! Denk dat inderdaad een paniekaanval was. Maar fijn dat je toch nog hebt kunnen blijven. Thats what friends are for
Infinity: Ik denk dat rouwverwerking en depressie heel erg op elkaar lijken niet? Ik weet soms ook niet meer welke van de twee ik momenteel mee te dealen heb. (Toch maar eens naar die psych?!) Snap ook dat het voelt als opgeven... ik blijf vanavond ook thuis terwijl al mijn vrienden een feestje hebben. Maar ik vind het toch nog even te heftig om mee te gaan. Ik ga gewoon in bad en een leuke film uitzoeken denk ik. Klinkt lekker dat uitwaaien in het bos. Ik hoop dat je er een beetje van kan genieten! En trouwens is het juist ook niet eens een overwinning om eens gewoon 'nee' te zeggen? Voor jezelf kiezen ook belangrijk.
Ik hoop dat je een beetje kan 'relaxen' vanavond.
Infinity: Ik denk dat rouwverwerking en depressie heel erg op elkaar lijken niet? Ik weet soms ook niet meer welke van de twee ik momenteel mee te dealen heb. (Toch maar eens naar die psych?!) Snap ook dat het voelt als opgeven... ik blijf vanavond ook thuis terwijl al mijn vrienden een feestje hebben. Maar ik vind het toch nog even te heftig om mee te gaan. Ik ga gewoon in bad en een leuke film uitzoeken denk ik. Klinkt lekker dat uitwaaien in het bos. Ik hoop dat je er een beetje van kan genieten! En trouwens is het juist ook niet eens een overwinning om eens gewoon 'nee' te zeggen? Voor jezelf kiezen ook belangrijk.
Ik hoop dat je een beetje kan 'relaxen' vanavond.
zondag 12 februari 2017 10:05
infinity ik denk idd dat soms ook goed is om eens iets af te zeggen en even voor jezelf te kiezen.
always geldt ook voor jou . soms is dat ook gewoon lekker. even niet moeten.. ik had dat voroge keer met een kinderverjaardag, dat kon en lukte niet dan maar gewoon even niet hoor. en "fijn" he dat we vaak hetzelfde voelen met als je dan mn blog leest je erin herkent.
always geldt ook voor jou . soms is dat ook gewoon lekker. even niet moeten.. ik had dat voroge keer met een kinderverjaardag, dat kon en lukte niet dan maar gewoon even niet hoor. en "fijn" he dat we vaak hetzelfde voelen met als je dan mn blog leest je erin herkent.
zondag 12 februari 2017 20:59
Lieve meiden, ik ben er hier even van tussen. Ik ren momenteel weg voor mijn eigen verdriet omdat ik het idee heb dat als ik de confrontatie aanga dat ik helemaal kopje onder ga. Belachelijk natuurlijk maar voelt op moment wel als de beste keuze. Als ik jullie verhalen lees word ik ook weer op mijn eigen gevoelens gewezen en daar kan ik nu even niet goed mee om gaan. Thanks voor de lieve berichten en steun van jullie! Jullie komen er wel en zeker met de steun van elkaar
Misschien tot binnenkort..
Misschien tot binnenkort..
dinsdag 14 februari 2017 09:58
Juist goed om 'nee'. te zeggen. Vind ik namelijk moeilijker dan ja zeggen. Maar soms wil ik ook gewoon echt niet...
@ Renate; sterkte en doen wat voor jou het beste voelt. Ik hoop tot snel!
Ik heb het moeilijk. Wanhopig voel ik me. Ik hou me er echt aan vast dat het ooit echt wel weer beter gaat, maar wat begin ik het nu zwaar te vinden... gisteren ben ik tante geworden van een mooi kindje. Maar o, wat mis ik mijn moeder dan. Wat zag ze ernaar uit, en ze is er gewoon niet bij.
Maar ook stomme praktische dingen. Mijn moeder was bijna altijd beschikbaar om mijn kinderen (extra) op te vangen. Nu ineens niet meer. Nu moeten ze in de vakantie dan ook ineens 2 hele dagen naar de opvang. Is nog nooit voorgekomen. Moeilijk vind ik dat.
@ Renate; sterkte en doen wat voor jou het beste voelt. Ik hoop tot snel!
Ik heb het moeilijk. Wanhopig voel ik me. Ik hou me er echt aan vast dat het ooit echt wel weer beter gaat, maar wat begin ik het nu zwaar te vinden... gisteren ben ik tante geworden van een mooi kindje. Maar o, wat mis ik mijn moeder dan. Wat zag ze ernaar uit, en ze is er gewoon niet bij.
Maar ook stomme praktische dingen. Mijn moeder was bijna altijd beschikbaar om mijn kinderen (extra) op te vangen. Nu ineens niet meer. Nu moeten ze in de vakantie dan ook ineens 2 hele dagen naar de opvang. Is nog nooit voorgekomen. Moeilijk vind ik dat.
dinsdag 14 februari 2017 10:06
Ik heb net je blog gelezen Piene... wat zijn jullie goeie en dappere ouders. Besluiten om de zwangerschap af te breken...hoe moeilijk is dat? Pure liefde voor je kind vind ik dat.
Mijn zwager en schoonzus hebben jaren geleden ook de zwangerschap van hun dochter af moeten breken. Ik ben daar toen erg dicht bij betrokken geweest. Ik heb het zien van hun trots als zo mooi ervaren.
Vele sterkte allemaal maar weer...
Mijn zwager en schoonzus hebben jaren geleden ook de zwangerschap van hun dochter af moeten breken. Ik ben daar toen erg dicht bij betrokken geweest. Ik heb het zien van hun trots als zo mooi ervaren.
Vele sterkte allemaal maar weer...
dinsdag 14 februari 2017 10:13
Sterkte Renate
Noerie
Het is gewoon heel moeilijk om je weg te vinden in je nieuwe realiteit.Je voelt je nu zo. Morgen misschien ook en overmorgen ook. Dit is jouw leven nu. Het " beter voelen" is iets wat je jezelf niet kunt opdragen.
Voel wat je voelt. Je gaat vanzelf weer kleine geluksmomenten ontdekken.
Noerie
Het is gewoon heel moeilijk om je weg te vinden in je nieuwe realiteit.Je voelt je nu zo. Morgen misschien ook en overmorgen ook. Dit is jouw leven nu. Het " beter voelen" is iets wat je jezelf niet kunt opdragen.
Voel wat je voelt. Je gaat vanzelf weer kleine geluksmomenten ontdekken.
dinsdag 14 februari 2017 10:22
quote:Noerie schreef op 14 februari 2017 @ 10:14:
Zo is het ook maccaron. Ik moet mezelf alleen echt voorhouden at die geluksmomenten ooit wel weer komen. Ik kan het me nu niet voorstellen.Er is nu gewoon geen ruimte in jou om die te ontdekken. En dat is voor nu ook goed. Je bent heel gezond aan het rouwen, hoewel het soms absoluut zal lijken of je je verstand aan het verliezen bent.
Zo is het ook maccaron. Ik moet mezelf alleen echt voorhouden at die geluksmomenten ooit wel weer komen. Ik kan het me nu niet voorstellen.Er is nu gewoon geen ruimte in jou om die te ontdekken. En dat is voor nu ook goed. Je bent heel gezond aan het rouwen, hoewel het soms absoluut zal lijken of je je verstand aan het verliezen bent.
dinsdag 14 februari 2017 12:08
dinsdag 14 februari 2017 18:38
Dag lieve dames
Ben een hele tijd niet geweest en zal straks even teruglezen en proberen te reageren. Ben heel druk bezig geweest met werk en ik heb sinds vanmiddag een nieuwe baan en dat heeft even wat tijd is beslag genomen.
In ieder geval ben ik nu wat vaker weer op viva te vinden. Voor jullie allemaal een dikke
Ben een hele tijd niet geweest en zal straks even teruglezen en proberen te reageren. Ben heel druk bezig geweest met werk en ik heb sinds vanmiddag een nieuwe baan en dat heeft even wat tijd is beslag genomen.
In ieder geval ben ik nu wat vaker weer op viva te vinden. Voor jullie allemaal een dikke
