Psyche
alle pijlers
Rouwproces
maandag 9 januari 2017 16:53
Verlies van een dierbare. Hoe heb je, je leven weer op de rails gekregen?
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
zondag 22 januari 2017 09:54
Ik kom uit de omgeving van Amsterdam
Bij ons was het inderdaad pech. Ik had nl al 3 gezonde kinderen op de wereld gezet.
Dat maakte de stap om alsnog een keer voor een kindje te gaan, minder angstig.
Mooi he, dat jullie meisje er zo perfect uit zag
Weet je wat gek is? Ik zag de defecten bij mijn zoontje totaaaal niet. Zo gek. Als ik een buitenstaander was, had ik wellicht geschrokken, maar ik zag perfectie. Het is gewoon gelijk je kind. Maar ik snap heel goed dat anderen die die fotos zouden zien, iets heel anders zien. Die realiteitszin heb ik gelukkig nog
Bij ons was het inderdaad pech. Ik had nl al 3 gezonde kinderen op de wereld gezet.
Dat maakte de stap om alsnog een keer voor een kindje te gaan, minder angstig.
Mooi he, dat jullie meisje er zo perfect uit zag
Weet je wat gek is? Ik zag de defecten bij mijn zoontje totaaaal niet. Zo gek. Als ik een buitenstaander was, had ik wellicht geschrokken, maar ik zag perfectie. Het is gewoon gelijk je kind. Maar ik snap heel goed dat anderen die die fotos zouden zien, iets heel anders zien. Die realiteitszin heb ik gelukkig nog
zondag 22 januari 2017 10:04
nou ik had het hierover met mn vriend. dat je liefde voor je kind zo diep is! heel mooi om dat ook te ervaren. omdat ik geen idee had hoe ik moest persen zat ze wat langer in mn schede (als je dat zo noemt?) dus haar hoofdje was wat donker aangelopen. msar eigenlijk zag ik dat niet. als ik nu de foto s terug kijk vind ik haar nog steeds mooi maar valt het donkere hoofdje me meer op dan in het ziekenhuis. ik heb alle foto"s in sepia af laten drukken en kan ik ze laten zien aan naasten. en eigenlijk schrikt niemand ze vinden het net een slapend kindje! en iedereen staat versteld van hoe ver een kindje ontwikkeld is bij 21 weken
zondag 22 januari 2017 10:31
Ik vind het niet meer dan logisch dat je niet weet hoe je moet persen. Dat wist ik ook niet bij mijn eerste. En daarnaast kon jouw meisje niet " meewerken " om eruit te komen. Goed idee, dat laten afdrukken in sepia.Voelt goed he, als mensen interesse tonen in de foto's!
Ik heb naasten van tevoren wel gewaarschuwd. Ze mochten kijken, maar ik zei er wel bij dat ik als " moeder" naar mijn kind keek en dat ik wel wist dat anderen er van konden schrikken, maar dat dat oke was. Toen hebben uiteindelijk alleen mijn ouders de foto's gezien realiseer ik mij nu...mijn schoonouders/ schoonzus niet. Hun eigen keuze natuurlijk, maar het steekt wel een beetje...soort van..
Ik heb naasten van tevoren wel gewaarschuwd. Ze mochten kijken, maar ik zei er wel bij dat ik als " moeder" naar mijn kind keek en dat ik wel wist dat anderen er van konden schrikken, maar dat dat oke was. Toen hebben uiteindelijk alleen mijn ouders de foto's gezien realiseer ik mij nu...mijn schoonouders/ schoonzus niet. Hun eigen keuze natuurlijk, maar het steekt wel een beetje...soort van..
zondag 22 januari 2017 11:09
Goedemorgen lieve dames
Even laten weten dat ik mee lees en later probeer te reageren. Ik ga zo met vriend en met zijn kinderen naar het zwembad. Even ontspannen.
@ Renate: ik had jouw topic gisteren ook gezien en toen wou ik reageren maar dat was er bij gebleven, maar ik wou jou in ieder geval heel veel sterkte wensen met jou verlies. Ik leef met je mee.
Even laten weten dat ik mee lees en later probeer te reageren. Ik ga zo met vriend en met zijn kinderen naar het zwembad. Even ontspannen.
@ Renate: ik had jouw topic gisteren ook gezien en toen wou ik reageren maar dat was er bij gebleven, maar ik wou jou in ieder geval heel veel sterkte wensen met jou verlies. Ik leef met je mee.
zondag 22 januari 2017 11:12
quote:lindybopophelia schreef op 22 januari 2017 @ 11:09:
Goedemorgen lieve dames
Even laten weten dat ik mee lees en later probeer te reageren. Ik ga zo met vriend en met zijn kinderen naar het zwembad. Even ontspannen.
@ Renate: ik had jouw topic gisteren ook gezien en toen wou ik reageren maar dat was er bij gebleven, maar ik wou jou in ieder geval heel veel sterkte wensen met jou verlies. Ik leef met je mee. groot gelijk! even genieten
Goedemorgen lieve dames
Even laten weten dat ik mee lees en later probeer te reageren. Ik ga zo met vriend en met zijn kinderen naar het zwembad. Even ontspannen.
@ Renate: ik had jouw topic gisteren ook gezien en toen wou ik reageren maar dat was er bij gebleven, maar ik wou jou in ieder geval heel veel sterkte wensen met jou verlies. Ik leef met je mee. groot gelijk! even genieten
zondag 22 januari 2017 12:42
Aaah nee Renate, welkom bij de club.....
Ik snap heel goed dat je, je enorm verdrietig en ellendig moet voelen
Laat het maar even gewoon toe en dwing jezelf tot niets. Laat je maar even lekker in de watten leggen door je omgeving. Waarschijnlijk, hopelijk niet, zullen veel mensen denken "Maar je was toch maar 8 weken?". En zullen je verdriet niet goed begrijpen. Maar wij helaas allemaal wel.....
Het zijn toch al je hopen, dromen en je hele toekomstplan wat opeens in duigen valt.
Spui hier dus fijn al je frustraties en verdriet! En wees lief voor jezelf. Niets moet, alles mag.
Ik snap heel goed dat je, je enorm verdrietig en ellendig moet voelen
Laat het maar even gewoon toe en dwing jezelf tot niets. Laat je maar even lekker in de watten leggen door je omgeving. Waarschijnlijk, hopelijk niet, zullen veel mensen denken "Maar je was toch maar 8 weken?". En zullen je verdriet niet goed begrijpen. Maar wij helaas allemaal wel..... Het zijn toch al je hopen, dromen en je hele toekomstplan wat opeens in duigen valt.
Spui hier dus fijn al je frustraties en verdriet! En wees lief voor jezelf. Niets moet, alles mag.
zondag 22 januari 2017 12:47
Lindy geniet ervan Ik ga straks wandelen met vrienden! En ik heb er gewoon zin in.... Wat?! (Progress..!)
Ik vond mijn kindje ook het allermooiste kindje van de heleeee wereld!!!!! Hij leek ook echt op mijn tak van de familie en dat maakte me wel trots. Het was precies mijn vader Ik heb nu ook echt een heel mooi dik fotoboek laten maken van alle foto's. Ik zou het het liefst aan iedereen willen laten zien! Mijn ouders vroegen meteen of ze er ook eentje mochten hebben en mijn schoonouders krijgen er ook nog 1.
En ik was ook heel blij toen ik hem eindelijke kon ontmoeten, zien, aanraken! Veel te vroeg...maar er zat helaas niets anders op.
Ik zag de afwijking ook helemaal niet, keek er gewoon doorheen
Gelukkig is het in deze tijd zo dat je nog wat tijd krijgt met je kindje. Niet zoals vroeger dat je het niet mocht zien, geen naam mocht geven en het dus ook geen bestaansrecht heeft. Nu voel ik ook nog wel een beetje dat 'minder bestaansrecht' maar vroeger was het helemaal afschuwelijk. Ik snap gewoon niet hoe ze dat overleefd hebben....
Ik vond mijn kindje ook het allermooiste kindje van de heleeee wereld!!!!! Hij leek ook echt op mijn tak van de familie en dat maakte me wel trots. Het was precies mijn vader Ik heb nu ook echt een heel mooi dik fotoboek laten maken van alle foto's. Ik zou het het liefst aan iedereen willen laten zien! Mijn ouders vroegen meteen of ze er ook eentje mochten hebben en mijn schoonouders krijgen er ook nog 1.
En ik was ook heel blij toen ik hem eindelijke kon ontmoeten, zien, aanraken! Veel te vroeg...maar er zat helaas niets anders op.
Ik zag de afwijking ook helemaal niet, keek er gewoon doorheen
Gelukkig is het in deze tijd zo dat je nog wat tijd krijgt met je kindje. Niet zoals vroeger dat je het niet mocht zien, geen naam mocht geven en het dus ook geen bestaansrecht heeft. Nu voel ik ook nog wel een beetje dat 'minder bestaansrecht' maar vroeger was het helemaal afschuwelijk. Ik snap gewoon niet hoe ze dat overleefd hebben....
zondag 22 januari 2017 13:17
quote:Maccaron schreef op 22 januari 2017 @ 10:31:
Ik vind het niet meer dan logisch dat je niet weet hoe je moet persen. Dat wist ik ook niet bij mijn eerste. En daarnaast kon jouw meisje niet " meewerken " om eruit te komen. Goed idee, dat laten afdrukken in sepia.Voelt goed he, als mensen interesse tonen in de foto's!
Ik heb naasten van tevoren wel gewaarschuwd. Ze mochten kijken, maar ik zei er wel bij dat ik als " moeder" naar mijn kind keek en dat ik wel wist dat anderen er van konden schrikken, maar dat dat oke was. Toen hebben uiteindelijk alleen mijn ouders de foto's gezien realiseer ik mij nu...mijn schoonouders/ schoonzus niet. Hun eigen keuze natuurlijk, maar het steekt wel een beetje...soort van..
Wilden ze de foto's niet zien ? Misschien hebben ze daar nu ook wel spijt van! Ik heb ze ook zwart wit afgedrukt. Dat scheelt wat, en bij ons is zo'n professionele fotograaf gekomen. Die hebben daar ook wel oog voor om het mooi in beeld te brengen. De foto's die de zusters hadden gemaakt in het ziekenhuis waren niet zo mooi. (In het donker met harde flits). Maar de foto's die ik met mijn eigen telefoon heb gemaakt zijn ook mooi. En wij hebben ook een foto bij de uitvaart gebruikt!
Misschien een idee om als nog te laten zien......? Kan me niet voorstellen dat ze het echt niet willen.
Ik vind het niet meer dan logisch dat je niet weet hoe je moet persen. Dat wist ik ook niet bij mijn eerste. En daarnaast kon jouw meisje niet " meewerken " om eruit te komen. Goed idee, dat laten afdrukken in sepia.Voelt goed he, als mensen interesse tonen in de foto's!
Ik heb naasten van tevoren wel gewaarschuwd. Ze mochten kijken, maar ik zei er wel bij dat ik als " moeder" naar mijn kind keek en dat ik wel wist dat anderen er van konden schrikken, maar dat dat oke was. Toen hebben uiteindelijk alleen mijn ouders de foto's gezien realiseer ik mij nu...mijn schoonouders/ schoonzus niet. Hun eigen keuze natuurlijk, maar het steekt wel een beetje...soort van..
Wilden ze de foto's niet zien ? Misschien hebben ze daar nu ook wel spijt van! Ik heb ze ook zwart wit afgedrukt. Dat scheelt wat, en bij ons is zo'n professionele fotograaf gekomen. Die hebben daar ook wel oog voor om het mooi in beeld te brengen. De foto's die de zusters hadden gemaakt in het ziekenhuis waren niet zo mooi. (In het donker met harde flits). Maar de foto's die ik met mijn eigen telefoon heb gemaakt zijn ook mooi. En wij hebben ook een foto bij de uitvaart gebruikt!
Misschien een idee om als nog te laten zien......? Kan me niet voorstellen dat ze het echt niet willen.
zondag 22 januari 2017 13:29
Schoonouders hebben er nooit om gevraagd. Schoonzus schrok misschien van mijn uitleg. Nee, ik ga niet alsnog vragen of ze de foto's willen zien. Zoiets moet uit henzelf komen. Het is toch ook het kind van hun zoon/broer? Ik kan mij niet voorstellen dat ik later ook zo zou reageren bij mijn kinderen/schoonkinderen
zondag 22 januari 2017 16:28
@alwayss mijn schoonmoeder heeft het bij 5 maanden gehad ook een meisje en ze heeft nooit gezien. dus zecwas zo blij dat ze nu bij ons wel kon zien. wel kwam al het oude zeer naar boven
ik heb net met schoonouders 12.5 km door bossen gelopen. en ik heb vandaag best een goede dag kan zo omslaan maar tot nu toe ist goed
ik heb net met schoonouders 12.5 km door bossen gelopen. en ik heb vandaag best een goede dag kan zo omslaan maar tot nu toe ist goed
zondag 22 januari 2017 17:05
quote:Maccaron schreef op 22 januari 2017 @ 13:29:
Schoonouders hebben er nooit om gevraagd. Schoonzus schrok misschien van mijn uitleg. Nee, ik ga niet alsnog vragen of ze de foto's willen zien. Zoiets moet uit henzelf komen. Het is toch ook het kind van hun zoon/broer? Ik kan mij niet voorstellen dat ik later ook zo zou reageren bij mijn kinderen/schoonkinderenNee ik ook niet een voordeel: ik weet nu precies hoe ik zou moeten reageren als ik ooit iemand tegenkom die hetzelfde mee maakt.
Schoonouders hebben er nooit om gevraagd. Schoonzus schrok misschien van mijn uitleg. Nee, ik ga niet alsnog vragen of ze de foto's willen zien. Zoiets moet uit henzelf komen. Het is toch ook het kind van hun zoon/broer? Ik kan mij niet voorstellen dat ik later ook zo zou reageren bij mijn kinderen/schoonkinderenNee ik ook niet een voordeel: ik weet nu precies hoe ik zou moeten reageren als ik ooit iemand tegenkom die hetzelfde mee maakt.
zondag 22 januari 2017 17:09
Bij mij ook Piene, gewandeld gaat wel goed. Maar zag net een plaatje van iets en dat raakt me dan toch weer zo hard. Het verdriet blijft borrelen onder de opervlakte. Net een rusteloze vulkaan... af en toe rook, dan stil en dan opeens een uitbarsting.
Even iets anders: ik schaam me heel erg, waarom weet ik niet goed. Omdat ik mislukt ben als moeder? Als de enige nuttige functie die ik hier op aarde heb gekregen, het fundamentele wat een vrouw moet kunnen ik mislukt ben of zo? In mijn hoofd snap ik dat het nergens op slaat hoor maar toch, ik schaam me zo enorm. Herkent iemand dat?
Even iets anders: ik schaam me heel erg, waarom weet ik niet goed. Omdat ik mislukt ben als moeder? Als de enige nuttige functie die ik hier op aarde heb gekregen, het fundamentele wat een vrouw moet kunnen ik mislukt ben of zo? In mijn hoofd snap ik dat het nergens op slaat hoor maar toch, ik schaam me zo enorm. Herkent iemand dat?
zondag 22 januari 2017 17:43
quote:Always77777 schreef op 22 januari 2017 @ 17:09:
Bij mij ook Piene, gewandeld gaat wel goed. Maar zag net een plaatje van iets en dat raakt me dan toch weer zo hard. Het verdriet blijft borrelen onder de opervlakte. Net een rusteloze vulkaan... af en toe rook, dan stil en dan opeens een uitbarsting.
Even iets anders: ik schaam me heel erg, waarom weet ik niet goed. Omdat ik mislukt ben als moeder? Als de enige nuttige functie die ik hier op aarde heb gekregen, het fundamentele wat een vrouw moet kunnen ik mislukt ben of zo? In mijn hoofd snap ik dat het nergens op slaat hoor maar toch, ik schaam me zo enorm. Herkent iemand dat?
Herkenbaar. Niet het schamen echt maar meer dat mijn lichaam iets gedaan heeft wat ik absoluut niet wou. Normaal gesproken ken ik mijn lichaam door en door. Maar nu heeft mijn lichaam mij in de steek gelaten. Daar ben ik boos om geworden en geweest. Denk nooit maar dan ook nooit dat je hebt gefaald. Dat is niet zo. Jij bent nog steeds op en top vrouw en dat zul je ook altijd blijven.
Lichamelijk moet alles ook weer terugkomen. Ik ben twee weken na de bevalling alweer aan het werk gegaan en dat heeft mij een jaar later weer opgebroken. Dus neem je rust.
Hier naar het zwembad geweest en de ontspanning was er wel. Op de terugweg naar huis werd ik in de auto doodmoe. Bij thuiskomst nog steeds. Maar het was wel lekker zometeen wat eten en lekker relaxed op de bank met mijn lief
Bij mij ook Piene, gewandeld gaat wel goed. Maar zag net een plaatje van iets en dat raakt me dan toch weer zo hard. Het verdriet blijft borrelen onder de opervlakte. Net een rusteloze vulkaan... af en toe rook, dan stil en dan opeens een uitbarsting.
Even iets anders: ik schaam me heel erg, waarom weet ik niet goed. Omdat ik mislukt ben als moeder? Als de enige nuttige functie die ik hier op aarde heb gekregen, het fundamentele wat een vrouw moet kunnen ik mislukt ben of zo? In mijn hoofd snap ik dat het nergens op slaat hoor maar toch, ik schaam me zo enorm. Herkent iemand dat?
Herkenbaar. Niet het schamen echt maar meer dat mijn lichaam iets gedaan heeft wat ik absoluut niet wou. Normaal gesproken ken ik mijn lichaam door en door. Maar nu heeft mijn lichaam mij in de steek gelaten. Daar ben ik boos om geworden en geweest. Denk nooit maar dan ook nooit dat je hebt gefaald. Dat is niet zo. Jij bent nog steeds op en top vrouw en dat zul je ook altijd blijven.
Lichamelijk moet alles ook weer terugkomen. Ik ben twee weken na de bevalling alweer aan het werk gegaan en dat heeft mij een jaar later weer opgebroken. Dus neem je rust.
Hier naar het zwembad geweest en de ontspanning was er wel. Op de terugweg naar huis werd ik in de auto doodmoe. Bij thuiskomst nog steeds. Maar het was wel lekker zometeen wat eten en lekker relaxed op de bank met mijn lief
zondag 22 januari 2017 17:50
heb nooit echt stilgestaan met dat mn lijf het niet goed heeft gedaan, misschoen ook omdat ik via icsi zwanger ben geraakt dat ik dat niet zo zie! en ook jij lieve always hoef je daar geen zorgen om te maken! zulke dingen gebeuren en helaas zijn wij se pineut!!!
@lindy 2 weken vind ik best vlot ja. ik zou afgelopen donderdag naar mn werk gaan voor alleen een bakkie het was toen 3 weken en 1 dag geleden maar zag het totaal niet zitten om te gaan. ik probeer as donderdag weer te gaan maar we hebben afgesproken als dat weer niet lukt we wel even bellen. ben zo bang voor alle reacties, moet ik weer alles uitleggen aan collegaas
ik werk met kinderen dus ook hin gaan vragen stellen en de ouders zucht.. daarom wil ik eerst paar keer bakkie komen doen en als ik echt weer aan werk ga ben ik weer juffrouw!
@lindy 2 weken vind ik best vlot ja. ik zou afgelopen donderdag naar mn werk gaan voor alleen een bakkie het was toen 3 weken en 1 dag geleden maar zag het totaal niet zitten om te gaan. ik probeer as donderdag weer te gaan maar we hebben afgesproken als dat weer niet lukt we wel even bellen. ben zo bang voor alle reacties, moet ik weer alles uitleggen aan collegaas
ik werk met kinderen dus ook hin gaan vragen stellen en de ouders zucht.. daarom wil ik eerst paar keer bakkie komen doen en als ik echt weer aan werk ga ben ik weer juffrouw!
zondag 22 januari 2017 20:10
maandag 23 januari 2017 15:41
quote:Always77777 schreef op 23 januari 2017 @ 15:14:
Help ik moet vanavond op kraamvisite bij een vriendin van ons die op de avond dat mijn kindje doodging zelf een levend kindje kreeg. Hoe bizar. Life sucks.
Je " moet" helemaal niks
Wat wel moet is jezelf op nummer 1 zetten en voor jezelf bedenken of dit bezoek jou goed gaat doen of helemaal niet. Als je niet wilt gaan, omdat dat te confronterend voor jou is, dan is dat jouw goed recht. Doe het alleen als jij er echt aan toe bent! Je hoeft echt niet" beleefd "te zijn
Een goede vriendin heeft daar begrip voor.
Help ik moet vanavond op kraamvisite bij een vriendin van ons die op de avond dat mijn kindje doodging zelf een levend kindje kreeg. Hoe bizar. Life sucks.
Je " moet" helemaal niks
Wat wel moet is jezelf op nummer 1 zetten en voor jezelf bedenken of dit bezoek jou goed gaat doen of helemaal niet. Als je niet wilt gaan, omdat dat te confronterend voor jou is, dan is dat jouw goed recht. Doe het alleen als jij er echt aan toe bent! Je hoeft echt niet" beleefd "te zijn
Een goede vriendin heeft daar begrip voor.
maandag 23 januari 2017 15:49
Je bent niet alleen. Toch fijn dat dit forum er is
Ik ben zelf ook een kindje verloren na 24 wk. Het was mijn eerste zwangerschap. Bevalling was heftig ik was totaal onvoorbereid. Ik vond het intens zwaar en heb er lang verdriet van gehad.
Voor mij hielp professionele begeleiding bij een psychologe die gespecialiseerd was in rouwverwerking. Ik vind het moeilijk om erover te praten en mijn gevoel open te stellen / te delen met anderen. Op het moment zelf heb ik me erg alleen gevoeld. Terwijl ik een heel fijne groep mensen om me heen heb die erg meeleefden.
Pas bij de geboorte van mijn zoon (ruim 3 jaar later) realiseerde ik me dat alle liefde was toen zo overweldigend (het was me zo gegund) Ik ben nu weer zwanger en voor mij voelt het nog steeds onzeker. Als het goed gaat zal het weer een wonder zijn.
Ik ben zelf ook een kindje verloren na 24 wk. Het was mijn eerste zwangerschap. Bevalling was heftig ik was totaal onvoorbereid. Ik vond het intens zwaar en heb er lang verdriet van gehad.
Voor mij hielp professionele begeleiding bij een psychologe die gespecialiseerd was in rouwverwerking. Ik vind het moeilijk om erover te praten en mijn gevoel open te stellen / te delen met anderen. Op het moment zelf heb ik me erg alleen gevoeld. Terwijl ik een heel fijne groep mensen om me heen heb die erg meeleefden.
Pas bij de geboorte van mijn zoon (ruim 3 jaar later) realiseerde ik me dat alle liefde was toen zo overweldigend (het was me zo gegund) Ik ben nu weer zwanger en voor mij voelt het nog steeds onzeker. Als het goed gaat zal het weer een wonder zijn.
Leef en laat leven <3
maandag 23 januari 2017 16:25
@vitanova Wat verdrietig om te horen Dan was je vorige zwangerschap vast ook doodeng. En nu weer! :/ Ik hoop voor je dat alles goed gaat, hoe ver ben je nu? Wel zonde dat je er dan nooit meer echt volledig van kunt genieten he Nooit meer in 'blijde' verwachting.
Als ik vragen mag, wat was er misgegaan bij je zwangerschap? Als je het niet wilt oprakelen heb ik daar alle begrip voor hoor!!! !
Ik heb erg het idee dat ik door de zure appel heen moet bijten, eigenlijk inderdaad hebben jullie groot gelijk en hoef ik helemaal niks. Ik hoop dat mijn partner er ook zo over denkt........ Toch liever gewoon een avondje veilig op de bank.
Ik voel me niet echt alleen, wel in mijn omgeving maar hier op het forum hebben we een club met lieve dames
Dan was je vorige zwangerschap vast ook doodeng. En nu weer! :/ Ik hoop voor je dat alles goed gaat, hoe ver ben je nu? Wel zonde dat je er dan nooit meer echt volledig van kunt genieten he Nooit meer in 'blijde' verwachting. Als ik vragen mag, wat was er misgegaan bij je zwangerschap? Als je het niet wilt oprakelen heb ik daar alle begrip voor hoor!!! !
Ik heb erg het idee dat ik door de zure appel heen moet bijten, eigenlijk inderdaad hebben jullie groot gelijk en hoef ik helemaal niks. Ik hoop dat mijn partner er ook zo over denkt........ Toch liever gewoon een avondje veilig op de bank.
Ik voel me niet echt alleen, wel in mijn omgeving maar hier op het forum hebben we een club met lieve dames
maandag 23 januari 2017 17:31
Always, wat geeft jou het idee dat je door de zure appel heen moet bijten? Dat suggereert dat het een situatie is wat je wel moet ondergaan, omdat er simpelweg geen keuze is. Maar die keuze heb je wel. Ik lees uit je bericht dat je liever thuis wilt blijven. Echt, doe dat dan gewoon. Als jij jouw vriendin aangeeft dat het te confronterend nu voor je is, zal ze dat toch begrijpen? Zodra jij eraan toe bent, is het snel genoeg.
Zo kon ik het ooit niet opbrengen om een moeder gelijk te feliciteren op het schoolplein die rond dezelfde datum uitgerekend was als ik. Ik kon het echt niet opbrengen om het kindje te zien. Na een week ben ik alsnog op haar afgelopen om haar te feliciteren. Dit keer kon ik het wel, omdat ik zelf de tijd en het moment kon bepalen om het kindje te zien. Ik gunde mijzelf dat gevoel. Natuurlijk was ik blij voor haar en blij dat het kindje gezond was. Ik vond mijzelf op dat moment alleen belangrijker. Op deze manier haalde ik voor mijzeld de druk vd ketel en kon ik haar kindje oprecht met droge ogen bewust bewonderen.
Zet jezelf op 1.
Zo kon ik het ooit niet opbrengen om een moeder gelijk te feliciteren op het schoolplein die rond dezelfde datum uitgerekend was als ik. Ik kon het echt niet opbrengen om het kindje te zien. Na een week ben ik alsnog op haar afgelopen om haar te feliciteren. Dit keer kon ik het wel, omdat ik zelf de tijd en het moment kon bepalen om het kindje te zien. Ik gunde mijzelf dat gevoel. Natuurlijk was ik blij voor haar en blij dat het kindje gezond was. Ik vond mijzelf op dat moment alleen belangrijker. Op deze manier haalde ik voor mijzeld de druk vd ketel en kon ik haar kindje oprecht met droge ogen bewust bewonderen.
Zet jezelf op 1.
