Sociale Faalangst

31-01-2015 22:28 38 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Ik zit nu op een leeftijd (22jaar) dat ik mezelf voortdurend tegenkom. Zodra ik in een groot gezelschap van mensen kom dan klap ik totaal dicht. Ik word dan ook super onzeker. Sociale Faalangst wordt ook nog wel eens Sociale Fobie genoemd. Ik ben altijd bang om negatief beoordeeld te worden door andere mensen.Bij mij is een gevolg ervan dat ik dit allemaal ga vermijden waardoor de angst voor mij nog veel groter wordt omdat ik er ooit doorheen moet.



Ik denk zelf dat dit is ontstaan toen ik een jaar of 12 was. Ik heb een hele lieve, zorgzame moeder die ik niks kan verwijten. Daarintegen mijn vader was heel anders die verlangde toen ik 12 was hele hoge verwachtingen. Bijvoorbeeld ik moest de beste van mijn voetbalelftal worden, lukte dit niet dan kreeg ik straftraining van hem. Daarnaast moest ik altijd hele hoge cijfers van hem halen, wat mij dan ook vaak niet lukte. Het kwam altijd heel dwingend over.

Het is nooit feitelijk bewezen dat ik een sociale fobie heb, maar alle kenmerken die staan aangegeven daar voldoe ik helemaal aan.



Mijn vraag is, zijn er hier mensen die dit ook hebben of gehad hebben? Daarnaast heb ik zelf totaal geen idee wat ik ermee aan moet, wie zou mij hiermee kunnen helpen?



Groetjes
Alle reacties Link kopieren
Een sociale fobie is net een stapje erger. Heb zelf een sociale fobie gehad.

Maar ken je onzeker gevoel wel. En dat is heel kut . Het wordt beter als je ouder wordt.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
Alle reacties Link kopieren
Hmm dus er zit een verschil tussen Sociale Faalangst en een Sociale fobie?

Is er iets aan te doen? Vroeger vaak naar een psycholoog geweest, maar dat hielp nooit omdat ik er zelf nooit achter stond. Ik geloofde gewoon nooit dat iemand mij zo van mijn probleem af kon helpen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Snipezz92 schreef op 31 januari 2015 @ 22:31:

Hmm dus er zit een verschil tussen Sociale Faalangst en een Sociale fobie?

Is er iets aan te doen? Vroeger vaak naar een psycholoog geweest, maar dat hielp nooit omdat ik er zelf nooit achter stond. Ik geloofde gewoon nooit dat iemand mij zo van mijn probleem af kon helpen.

Ik ben naar een psycholoog moeten gaan. Maar had het zo lang genegeerd (want ik kon en mocht toch niet lijden onder een sociale fobie?!?), dat ik op een bepaald punt niet meer naar buiten durfde. Was zo erg dat ik niet meer in mijn eigen brievenbus durfde kijken (moest daarvoor de voordeur opendoen). Zoek op tijd hulp. Want het is het niet waard.



Heb zelf ook moeite om te geloven dat een psycholoog mij zou kunnen helpen. Heb zelf het diploma psychologie, dus wat zou een vreemde voor mij kunnen beteken? Maar het helpt je vooral om je verhaal eens tegen een vreemde te kunnen vertellen. Tegen iemand dat je niet veroordeelt. En dan best hardop zeggen, een forum helpt niet zo goed.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
Alle reacties Link kopieren
Mijn trots hield me tegen om mijn moeilijkheden hardop te zeggen. Daarom zijn ze destijds erger geworden. Zoek hulp, het kan je alleen maar helpen.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
Alle reacties Link kopieren
Ik negeer het zelf ook de hele tijd, maar ik kom mezelf elke keer weer tegen.

Zo heb ik het heel erg met vergaderingen, verjaardagen, presentaties houden. Daarom lukken mij hbo opleidingen ook keer op keer niet, loop elke keer tegen het zelfde probleem aan.



Ik zat zelf te denken aan een Cognitieve gedragstherapie maar ik dacht als ik het hier op het forum gooi, misschien zeggen er mensen dan moet je daarheen is gaan. Sta voor alles open.



Wow dat is inderdaad echt heavy.. Misschien heb je helemaal gelijk en moet ik daar eens heengaan. Dan ben je ook echt door een hel heengegaan..
Alle reacties Link kopieren
Snipezz, je moet je niet zo aanstellen. Gewoon doen dan leer je het vanzelf. Schijt aan de rest hebben.
Alle reacties Link kopieren
quote:Snipezz92 schreef op 31 januari 2015 @ 22:51:

Ik negeer het zelf ook de hele tijd, maar ik kom mezelf elke keer weer tegen.

Zo heb ik het heel erg met vergaderingen, verjaardagen, presentaties houden. Daarom lukken mij hbo opleidingen ook keer op keer niet, loop elke keer tegen het zelfde probleem aan.



Ik zat zelf te denken aan een Cognitieve gedragstherapie maar ik dacht als ik het hier op het forum gooi, misschien zeggen er mensen dan moet je daarheen is gaan. Sta voor alles open.



Wow dat is inderdaad echt heavy.. Misschien heb je helemaal gelijk en moet ik daar eens heengaan. Dan ben je ook echt door een hel heengegaan..

Cognitieve gedragstherapie is het beste het geval van sociale fobieën. Het is ook niet abnormaal. De meeste stoornissen ontwikkelen zich tussen je 20ste en 25ste levensjaar. Was ook een heel nuchter persoon, tot ik 21 werd. Je hoeft je niet te schamen voor je gedachten.



Je moet zo maar denken: wat heb je te verliezen? Het is in ieder geval extra levenswijsheid
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
Je hoeft geen groepspersoon te zijn.



De een vindt het heerlijk om het hoogste woord te hebben in een de groep, de gangmaker te zijn. Een ander niet. Daar hoef je niet voor in therapie.



Je kan ook in een groep zitten, het een beetje aankijken en een praatje met de buurvrouw beginnen omdat je dat leuker vindt.
quote:Snipezz92 schreef op 31 januari 2015 @ 22:31:

Is er iets aan te doen? Vroeger vaak naar een psycholoog geweest, maar dat hielp nooit omdat ik er zelf nooit achter stond. Ik geloofde gewoon nooit dat iemand mij zo van mijn probleem af kon helpen.Er is zeker iets aan sociale faalangst te doen, als je zelf gemotiveerd bent en durft te worden geholpen. Er bestaan verschillende behandelingen, bijv. sociale vaardigheidstraining -individueel of in een groep - of zoals je zelf aangeeft cognitieve gedragstherapie. Heb je een huisarts die je vertrouwt? Die zou je kunnen vertellen wat de verschillende mogelijkheden zijn en dan kan je nadenken over welke behandelingsmethode jou zelf het meeste aanspreekt.
Alle reacties Link kopieren
quote:_lupine_ schreef op 31 januari 2015 @ 22:57:

Je hoeft geen groepspersoon te zijn.



De een vindt het heerlijk om het hoogste woord te hebben in een de groep, de gangmaker te zijn. Een ander niet. Daar hoef je niet voor in therapie.



Je kan ook in een groep zitten, het een beetje aankijken en een praatje met de buurvrouw beginnen omdat je dat leuker vindt.

Hij ontwijkt het al. Lijkt me een gesprek met de psycholoog wel waard.



Maar wat Lupine zegt is wel waar, TO. Je hoeft niet het hoogste woord te hebben. Je moet enkel blij zijn met de persoon die je bent.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
Alle reacties Link kopieren
Je hebt helemaal gelijk, dankje voor je lieve woordjes en voor je tips

Oké dat wist ik nog niet en zoals je zet dommer wordt je er absoluut niet van.

Heb ook niks te verliezen, ga mezelf er toch maar is toe aanzetten, nogmaals bedankt
quote:Stefan90361 schreef op 31 januari 2015 @ 22:53:

Snipezz, je moet je niet zo aanstellen. Gewoon doen dan leer je het vanzelf. Schijt aan de rest hebben.Aan een gebrek aan inlevingsvermogen valt ook wat te doen, Stefan. Zelfs empathie schijn je te kunnen trainen

http://www.nu.nl/wetensch ... lt-mogelijk-trainen-.html
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen sociale fobie, maar mij sociale kant is wel zwak. Heb ook een vorm van Autisme. Ook ik houd niet van grote groepen en ben dan meestal de stille. Het heeft me mijn opleiding gekost. Het was een beroep waar je erg sociaal en spontaan moet zijn. Ik dacht dat ik alleen meer tijd nodig had, maar kreeg meerdere keren een negatieve beoordeling. Ook maak ik moeilijk vrienden en stap niet uit mezelf op mensen af. Het scheelt veel met wat voor mensen je te maken krijgt. Nu heb ik een aantal leuke collega's en daar heb ik er geen last van. Maar het is bij de SW en iedereen heeft daar wat. Daardoor is de drempel lager voor me. Maar er hoeft maar 1 vervelend mens te zitten om me ongemakkelijk te voelen.
Alle reacties Link kopieren
quote:_lupine_ schreef op 31 januari 2015 @ 22:57:

Je hoeft geen groepspersoon te zijn.



De een vindt het heerlijk om het hoogste woord te hebben in een de groep, de gangmaker te zijn. Een ander niet. Daar hoef je niet voor in therapie.



Je kan ook in een groep zitten, het een beetje aankijken en een praatje met de buurvrouw beginnen omdat je dat leuker vindt.



Ooit, het klinkt nu super raar, maar als ik de leeftijd van 30 jaar heb bereikt dan hoop ik tegen mezelf te kunnen zeggen: 'zie je het is mezelf toch gelukt om een succesvolle spreker te worden'. Dat ik weinig angsten meer ken. Ik heb dat vaak bij verjaardagen, dan zit ik er eigenlijk maar een beetje voor piet snot bij. Terwijl mijn algemene kennis heel ver reikt en ik een hele brede interesse heb zodat ik zo zou kunnen meepraten, maar word dan zo zenuwachtig, trillen en zelfs ook blozen. Vind ik altijd zo genant.

Ik durf best een praatje te beginnen, alleen dan valt het snel stil omdat ik dan helemaal niks weet te vertellen, soort van burn out.



@Stefan, jij kan ook echt niet eens normaal reageren. Wat doe jij op dit forum, schrijf jezelf lekker uit mafkees.
Alle reacties Link kopieren
quote:equivokee schreef op 31 januari 2015 @ 23:00:

[...]





Er is zeker iets aan sociale faalangst te doen, als je zelf gemotiveerd bent en durft te worden geholpen. Er bestaan verschillende behandelingen, bijv. sociale vaardigheidstraining -individueel of in een groep - of zoals je zelf aangeeft cognitieve gedragstherapie. Heb je een huisarts die je vertrouwt? Die zou je kunnen vertellen wat de verschillende mogelijkheden zijn en dan kan je nadenken over welke behandelingsmethode jou zelf het meeste aanspreekt.



Ik sta er zeker voor open om geholpen te worden, zeker als dat mijn probleem zou kunnen oplossen. Helaas vertrouw ik mijn huisarts niet, maar dit heeft meer te maken dat hij vaak verkeerde adviezen aan mij verstrekt, maar dat terzijde.



@ hondenmens, dat lijkt mij ook moeilijk voor jou. Kan me jou gevoel heel erg goed voorstellen. Fijn dat je een plekje hebt gevonden, hopen dat het voor jou ook allemaal bergopwaarts gaat. Vindt het dapper van je dat je dat ook bespreekbaar durft te maken. Autisme is niet het makkelijkste..
Alle reacties Link kopieren
quote:Snipezz92 schreef op 31 januari 2015 @ 23:10:

[...]





Ik sta er zeker voor open om geholpen te worden, zeker als dat mijn probleem zou kunnen oplossen. Helaas vertrouw ik mijn huisarts niet, maar dit heeft meer te maken dat hij vaak verkeerde adviezen aan mij verstrekt, maar dat terzijde.Zoek dan een nieuwe.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
Alle reacties Link kopieren
quote:DorothyParker schreef op 31 januari 2015 @ 23:11:

[...]



Zoek dan een nieuwe.Ja, toevallig was ik daar afgelopen week ook mee bezig, dus dan komt het vast goed
Alle reacties Link kopieren
quote:equivokee schreef op 31 januari 2015 @ 23:04:

[...]





Aan een gebrek aan inlevingsvermogen valt ook wat te doen, Stefan. Zelfs empathie schijn je te kunnen trainen

http://www.nu.nl/wetensch ... lt-mogelijk-trainen-.html



Bedankt voor het opzoeken, maar dat is aan mij niet besteed. Ik ben gewoon recht voor mijn raap.

Inlevingsvermogen heb ik genoeg, maar het feit dat jij het voor mij op gaat zoeken, zegt genoeg. Misschien is dit een soort van stille hint voor jezelf?
Alle reacties Link kopieren
quote:Snipezz92 schreef op 31 januari 2015 @ 23:15:

[...]





Ja, toevallig was ik daar afgelopen week ook mee bezig, dus dan komt het vast goed Het stond er ook erger dan ik bedoelde . Nadat ik uit mijn geboortedorp verhuisd ben, heb ik wel 15 verschillende artsen bezocht eer ik er eentje vond waar het wel mee klikte. Vind dat zelf ook belangrijk, dat je je huisarts vertrouwt.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
Alle reacties Link kopieren
Haha maakt niet uit hoor! Wow dat is heel erg veel, maar uiteindelijk heb je wel de juiste gevonden!

Ik woon toevallig boven een huisarts, die super aardig is. Maar het is dan meer dat ik hem dan ook elke dag een paar keer tegenkom, maar dat zal meer bij mezelf liggen. Misschien moet ik dat ook maar gewoon eens gaan doen?
Alle reacties Link kopieren
Ik was ietwat verlegen toen ik jonger was en daar kwam ik vanaf toen ik bij een benzinepomp ging werken. Daar moest ik vaak een praatje maken met klanten. En dat heeft mij enorm geholpen. Toen ik daar twee jaar later wegging, was ik mijn verlegenheid kwijt. Wat voor werk doe je nu? Heb je daar ook last van angst/verlegenheid?



Idd als je ouder wordt, wordt je vanzelf steeds minder onzeker. Je zou ook een cursus of activiteit kunnen gaan doen waarbij je met meerdere mensen in contact komt, bv een sport of iets creatiefs wat je in een groep doet. Als je dat wel wilt doen maar je durft het niet, dan kun je daar therapie voor krijgen. Maar als je liever dingen alleen doet, lijkt me dat niet nodig. Spreken voor een groep mensen is volksangst nummer 1 he, dat vindt bijna iedereen eng. Het gaat erom, word je belemmerd in je levenswandel door dit probleem of niet? Zo ja, zou ik er wat aan gaan doen, dmv therapie maar misschien ook situaties opzoeken om te oefenen.



Wat ik wel als algemene tip kan geven, let op je ademhaling, als je nerveus bent. Probeer rustig en diep te ademen en bol je buik als je inademt. En vergeet niet door te ademen als je gespannen bent. Als je voor een groep mensen moet spreken, pauzeer af en toe een paar seconden. Dat helpt om je verhaal rustig af te kunnen steken.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook een periode last gehad van een sociale fobie. Ik stond te stotteren bij de slager als ik aan de beurt was. Vermeed bijeenkomsten, etentjes, etc. En ook ik vond, net als Dorothy, dat ik niet moest zeuren en ben gewoon lekker blijven werken en aan sociale verplichtingen blijven voldoen.



Het komt er op neer dat je veel te veel op je eigen gedrag let en ook nog eens zo onbescheiden bent te denken dat alle anderen dat ook doen. Niet iedereen let op jou of beoordeelt jou. Toen ik me dat ging beseffen, ging ik met stappen vooruit.

En ja, je kunt van alles meegemaakt hebben of een strenge opvoeding hebben gekregen, maar ieder mens reageert daar anders op, dus daar kun je niet zoveel mee. Ook hier hoge verwachtingen vanuit de omgeving, althans zo heb ik het ervaren. De omgeving is niet veranderd, maar ik wel. Overigens ben ik in die tijd ontzettend geholpen door antidepressiva. Die hebben mij net de nuchterheid (en onverschilligheid) gegeven die ik op dat moment nodig had om aan mezelf te werken.

Succes TO, zoek hulp, dit is een probleem dat zo vaak voorkomt. Ook voor jou is er passende hulp!
Speechless
Alle reacties Link kopieren
quote:gladoortje74 schreef op 31 januari 2015 @ 23:26:

Ik was ietwat verlegen toen ik jonger was en daar kwam ik vanaf toen ik bij een benzinepomp ging werken. Daar moest ik vaak een praatje maken met klanten. En dat heeft mij enorm geholpen. Toen ik daar twee jaar later wegging, was ik mijn verlegenheid kwijt. Wat voor werk doe je nu? Heb je daar ook last van angst/verlegenheid?



Idd als je ouder wordt, wordt je vanzelf steeds minder onzeker. Je zou ook een cursus of activiteit kunnen gaan doen waarbij je met meerdere mensen in contact komt, bv een sport of iets creatiefs wat je in een groep doet. Als je dat wel wilt doen maar je durft het niet, dan kun je daar therapie voor krijgen. Maar als je liever dingen alleen doet, lijkt me dat niet nodig. Spreken voor een groep mensen is volksangst nummer 1 he, dat vindt bijna iedereen eng. Het gaat erom, word je belemmerd in je levenswandel door dit probleem of niet? Zo ja, zou ik er wat aan gaan doen, dmv therapie maar misschien ook situaties opzoeken om te oefenen.



Wat ik wel als algemene tip kan geven, let op je ademhaling, als je nerveus bent. Probeer rustig en diep te ademen en bol je buik als je inademt. En vergeet niet door te ademen als je gespannen bent. Als je voor een groep mensen moet spreken, pauzeer af en toe een paar seconden. Dat helpt om je verhaal rustig af te kunnen steken.Nou weet je wat het gekke is. Ik heb een eigen ijssalon en ik knoop met hele onbekende mensen hele praatjes. 1 op 1 gaat prima, maar het moeten er geen 6 worden, dan sla ik dicht. Daarnaast zit ik op Thaiboksen en hier kom ik ook met meerdere mensen in contact, maar ook dit gaat helemaal goed. Ik kom het vaak op school tegen, zeker als ik met een groep zit van 20 personen, dan gaat het helemaaaaal mis.. Over die ademhaling hoor ik veel mensen, moet ik toch maar eens onder de loep nemen
Alle reacties Link kopieren
snipezz, geef die dames een ijsje dan ben je gelijk van hun af.

Ze geven je alleen een advies omdat ze graag een ijsje van je willen hebben.

Soort van voor wat hoort wat.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven