Psyche
alle pijlers
Vandaag abortus gehad, even van me afschrijven.
maandag 30 juli 2012 19:15
Vandaag heb ik een abortus gehad. Ik ben 23 jaar, mijn vriend 29 jaar.
Door antibiotica heen zwanger geworden, hij woont in Amerika (is tot einde zomer hier) en we doen allebei nog een studie.
Ik heb een tijd tegen deze dag aan zitten hikken, 7 weken was ik zwanger. Gelukkig hebben wij het geluk gehad hier goed samen over te kunnen praten en de beslissing te kunnen nemen, hij staat achter mij met elke stap.
Vanochtend was het dan zover, geheel nuchter (zonder ontbijt of drinken) meld ik mij bij de kliniek. Hier wordt ik vriendelijk ontvangen en hebben wij nogmaals een gesprek waarbij wordt gevraagd of we er zeker van zijn. Dat zijn we, we wonen niet bij elkaar, doen nog een studie, hebben de financiële middelen niet en emotioneel gezien ben ik er ook niet klaar voor om moeder te worden.
Ik ben in slaap gemaakt voor de behandeling, hierdoor heb ik heel weinig meegekregen gelukkig. Na een uurtje werd ik weer wakker met wat buikpijn en na een half uur rusten en twee paracetemol mocht ik weer naar huis.
En daar ben ik nu, ik ben een beetje wankel maar voel me goed. Ik verlies nog geen bloed (blijkt normaal te zijn) en ik voel me opgelucht. De misselijkheid die ik elke dag voelde is weg.. ik heb geen spijt, hoe verdrietig de keuze ook is. Mijn vriend echter, heeft er meer moeite mee. Dit vindt ik moeilijk.. aangezien we samen achter de keuze stonden en ik me nu schuldig voel dat 'ik' hem dit 'aandoe'.
Het heeft misschien met het leeftijdsverschil te maken, hij is er al meer klaar voor dan ik maar wilde het ook nog niet. Dat hebben we allebei heel duidelijk naar elkaar gemaakt, en nu voelt hij zich rot, waardoor ik me rot voel. Ik wil hem weer blij maken, maar nu lukt dat even niet. Ik probeer hem maar te knuffelen en te praten wanneer hij dat wil.
Hopen dat het snel beter gaat. Ik moest het even van me afschrijven, bedankt!
Door antibiotica heen zwanger geworden, hij woont in Amerika (is tot einde zomer hier) en we doen allebei nog een studie.
Ik heb een tijd tegen deze dag aan zitten hikken, 7 weken was ik zwanger. Gelukkig hebben wij het geluk gehad hier goed samen over te kunnen praten en de beslissing te kunnen nemen, hij staat achter mij met elke stap.
Vanochtend was het dan zover, geheel nuchter (zonder ontbijt of drinken) meld ik mij bij de kliniek. Hier wordt ik vriendelijk ontvangen en hebben wij nogmaals een gesprek waarbij wordt gevraagd of we er zeker van zijn. Dat zijn we, we wonen niet bij elkaar, doen nog een studie, hebben de financiële middelen niet en emotioneel gezien ben ik er ook niet klaar voor om moeder te worden.
Ik ben in slaap gemaakt voor de behandeling, hierdoor heb ik heel weinig meegekregen gelukkig. Na een uurtje werd ik weer wakker met wat buikpijn en na een half uur rusten en twee paracetemol mocht ik weer naar huis.
En daar ben ik nu, ik ben een beetje wankel maar voel me goed. Ik verlies nog geen bloed (blijkt normaal te zijn) en ik voel me opgelucht. De misselijkheid die ik elke dag voelde is weg.. ik heb geen spijt, hoe verdrietig de keuze ook is. Mijn vriend echter, heeft er meer moeite mee. Dit vindt ik moeilijk.. aangezien we samen achter de keuze stonden en ik me nu schuldig voel dat 'ik' hem dit 'aandoe'.
Het heeft misschien met het leeftijdsverschil te maken, hij is er al meer klaar voor dan ik maar wilde het ook nog niet. Dat hebben we allebei heel duidelijk naar elkaar gemaakt, en nu voelt hij zich rot, waardoor ik me rot voel. Ik wil hem weer blij maken, maar nu lukt dat even niet. Ik probeer hem maar te knuffelen en te praten wanneer hij dat wil.
Hopen dat het snel beter gaat. Ik moest het even van me afschrijven, bedankt!
maandag 30 juli 2012 19:38
Bedankt allemaal, het doet me echt veel goed!
Ik ben blij dat we kunnen praten, al sluiten we op dit moment niet echt aan.. Ik probeer me te richten op mijn gezondheid, omdat dat nu prioriteit is. Hij staat nu eten voor mij te maken maar is -merk ik- erg aangedaan. Ik voel me egoïstisch door nu voornamelijk aan mijzelf te denken, terwijl hij nu niet gelukkig is.
Anyway, we moeten er gewoon erg aan wennen allebei denk ik. Alles sal regkomm!
Ik ben blij dat we kunnen praten, al sluiten we op dit moment niet echt aan.. Ik probeer me te richten op mijn gezondheid, omdat dat nu prioriteit is. Hij staat nu eten voor mij te maken maar is -merk ik- erg aangedaan. Ik voel me egoïstisch door nu voornamelijk aan mijzelf te denken, terwijl hij nu niet gelukkig is.
Anyway, we moeten er gewoon erg aan wennen allebei denk ik. Alles sal regkomm!
maandag 30 juli 2012 19:41
maandag 30 juli 2012 19:41
maandag 30 juli 2012 19:46
quote:zwanenmeer schreef op 30 juli 2012 @ 19:41:
Prima dat jullie deze keuze hebben gemaakt, ik ben helemaal geen tegenstander, maar ik begrijp echt niet wat je nu wilt met dit topic, allemaal mensen die je sterkte gaan wensen of een discussie op gang brengen waar je helemaal niets aan hebt of alleen maar pijnlijk voor jezelf zou kunnen zijn.Zoals je misschien begrijpt zwanenmeer, is dit niet echt nieuws wat je aan de grote klok hangt, maar toch behoefte hebt om erover te praten, je gevoel te uiten. Dat doe ik dus hier
Prima dat jullie deze keuze hebben gemaakt, ik ben helemaal geen tegenstander, maar ik begrijp echt niet wat je nu wilt met dit topic, allemaal mensen die je sterkte gaan wensen of een discussie op gang brengen waar je helemaal niets aan hebt of alleen maar pijnlijk voor jezelf zou kunnen zijn.Zoals je misschien begrijpt zwanenmeer, is dit niet echt nieuws wat je aan de grote klok hangt, maar toch behoefte hebt om erover te praten, je gevoel te uiten. Dat doe ik dus hier
maandag 30 juli 2012 19:47
Helermaal 100 procent eens met zwanenmeer. Ik vind het heel rot voor jullie, laat ik dat voorop stellen. Ik ben blij dat ik die keuze nooit heb hoeven maken. Ik denk dat je met dit topic hier best wat mensen tegen het verkeerde been stoot. Miskramen, mensen die jaaaaaaren bezig zijn zwanger te worden enz. Komt een beetje cru over misschien... Veel sterkte iig.
maandag 30 juli 2012 19:50
quote:juffiej24 schreef op 30 juli 2012 @ 19:47:
Helermaal 100 procent eens met zwanenmeer. Ik vind het heel rot voor jullie, laat ik dat voorop stellen. Ik ben blij dat ik die keuze nooit heb hoeven maken. Ik denk dat je met dit topic hier best wat mensen tegen het verkeerde been stoot. Miskramen, mensen die jaaaaaaren bezig zijn zwanger te worden enz. Komt een beetje cru over misschien... Veel sterkte iig.
De titel van het topic is heel duidelijk. Wie het pijnlijk vindt, die leest maar niet.
Abortus is erg rot om mee te maken, maar wel volkomen legaal in Nederland
Helermaal 100 procent eens met zwanenmeer. Ik vind het heel rot voor jullie, laat ik dat voorop stellen. Ik ben blij dat ik die keuze nooit heb hoeven maken. Ik denk dat je met dit topic hier best wat mensen tegen het verkeerde been stoot. Miskramen, mensen die jaaaaaaren bezig zijn zwanger te worden enz. Komt een beetje cru over misschien... Veel sterkte iig.
De titel van het topic is heel duidelijk. Wie het pijnlijk vindt, die leest maar niet.
Abortus is erg rot om mee te maken, maar wel volkomen legaal in Nederland
