Voel me soms zo'n mislukking.

15-02-2017 23:50 27 berichten
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
daantje24 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 16:05
99.03% gewijzigd
Ik had mijn eerste vaste baan ook pas op mijn 30e. Daar was ik toen erg aan toe, maar achteraf bezien heb ik veel profijt gehad van mijn diverse werkervaring ook in ondersteunende en laag uitvoerende functies.

Mensen vinden je een leuke meid, je hebt een goede opleiding, al 2,5 jaar werk, kunt voor jezelf zorgen. Ik denk dat je het prima doet!
Stop met jezelf te vergelijken met anderen.



Het klinkt alsof je je eerst beter voelde dan de rest, en dat je nu baalt omdat je niet meer 'de beste' bent.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees een vrouw die voor zichzelf zorgt, de rekeningen kan betalen en inhoud heeft. Waarom dit naast een beeld leggen dat jij zelf hebt gecreëerd van waar je zou moeten zijn? Je bent er al, alleen dit kan jij zelf gaan zien door te laten wat 'zou moeten zijn' en te gaan/willen zien wat er wel is.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Je hebt jouw beeld van waar je "zou moeten zijn" opgehangen aan de mening van mensen om jou heen. Ga voor jouw eigen mening,denken en vinden. Kies wat daarin is goed is voor jou i.p.v. lijdzaam wachten op het beeld dat anderen hadden/hebben over jou.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Voor veel werkgevers wordt je juist interessanter naarmate je een aantal jaar werkervaring opbouwt (ipv fris afgestudeerd).



Succes, snap je rotgevoel wel maar het tij kan inderdaad zo ook voor jou keren. De meeste mensen in mijn omgeving begonnen pas relatief laat aan vaste relaties en banen en is alsnog goed gekomen en vaak beter dan bij de earlybirds daarvan gaan de eerste al weer scheiden ..
Alle reacties Link kopieren
Maar daar draait het toch niet om? Waarom 'de laatbloeier' vergelijken met 'de earlybirds' die wellicht aan een scheiding toe zijn. Het gaat er om wat TO ervaart over zichzelf terwijl ze haar zaken gewoon op orde heeft.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
En over 2,5 jaar heb je een leuke vaste baan en een leuk eigen onderkomen. Neem dat maar van mij aan.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
Alle reacties Link kopieren
Probeer in contact te blijven met die man van de laatste stage, Zoals mijn vader zei: Het gaat vaak niet om wie je bent, maar wie je kent. Hij komt op plekken waar jij niet makkelijk komt, dus misschien kan hij in zijn contacten een goed woordje voor je doen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
Ik ken het, ik herken je gevoel 100%. Ik heb daarom niet heel veel constructiefs om bij te dragen, behalve dat je weet dat je niet de enige bent. Ik kan er ook vaak heel erg mee zitten en er echt verdrietig om zijn Ik probeer het los te laten en me er niet druk om te maken, maar het is lastig.



Op 'goede' dagen probeer ik juist door dit gevoel van alles om mijn situatie te verbeteren; cursussen volgen, naar netwerkevenementen gaan, aan sollicitatiebrieven werken etc. Het motiveert in principe wel. Maar als je vervolgens weer 30x op allerlei manieren een nee te horen krijgt en hoort dat een vriend(in) na 3x solliciteren een hele leuke baan krijgt (of wél een leuke partner treft, terwijl mij dat ook al niet lukt), baal ik weer ontzettend van mezelf en voel ik me rot. Inmiddels ben ik ook niet meer de enige die het zo ziet, maar zeggen mensen in mijn directe omgeving ook: jeetje jij hebt wel veel pech.



Een tijd geleden kreeg ik deze afwijzing voor een baan: ik was de meest gekwalificeerde kandidaat en ze vonden mij de beste gesprekspartner. Maar omdat ze bang waren dat ik er daardoor snel vandoor zou gaan, hebben ze een mindere kandidaat aangenomen. Bovendien maakten ze zich geen zorgen om mij, "want ik zou er toch wel komen".



Ik wacht nu nog steeds op het moment "dat ik er kom".
klopt. zonder vaste relatie en vaste baan en koophuis ben je mislukt.





je begeeft je in goed gezelschap. Zeg zo de helft van volwassen nederland
Alle reacties Link kopieren
quote:S-Meds schreef op 16 februari 2017 @ 01:19:

klopt. zonder vaste relatie en vaste baan en koophuis ben je mislukt.

Bedankt Meds.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
quote:S-Meds schreef op 16 februari 2017 @ 01:19:

klopt. zonder vaste relatie en vaste baan en koophuis ben je mislukt.





je begeeft je in goed gezelschap. Zeg zo de helft van volwassen nederland



Oh, gelukkig, ik heb wel een vaste baan, dan ben ik maar half mislukt



To, ik ben het eens met die mensen die zeggen dat je jezelf niet met anderen moet vergelijken. Dat levert alleen maar frustratie op, want er zijn altijd mensen die "beter geslaagd" lijken.

Iedereen heeft zijn eigen weg te gaan, de jouwe loopt niet helemaal zoals je zelf in gedachten had. Dat is jammer, maar geen reden om jezelf een mislukkig te voelen. Je werkt immers hard, bent bereid dingen aan te pakken, zorgt voor jezelf etc. etc. Als je dat blijft doen dan lukt het je zeker nog wel om die dingen te bereiken die je graag wil bereiken. Het is echt zonde als je jezelf in de tussentijd zo naar beneden haalt.
Alle reacties Link kopieren
quote:blueeyes*3 schreef op 16 februari 2017 @ 00:09:

Stop met jezelf te vergelijken met anderen.



Het klinkt alsof je je eerst beter voelde dan de rest, en dat je nu baalt omdat je niet meer 'de beste' bent.Dit gevoel krijg ik er ook van. Stop met jezelf vergelijken en kijk naar het feit dat je je eigen broek ophoudt en goede feedback krijgt. Het gaat niet zo vlot als je wilde maar dat betekent niet dat het niet komt.
Wat houdt dat succes voor je in?

M.a.w. wat wil je precies?

Is dat aanzien van anderen? Wil je boven de groep uitsteken? Gaat het je om de buitenwereld of is het puur voor jezelf? Wil je voor jezelf beter werk?

Een relatie? Koophuis?



Wanneer is het voor jou succesvol?

Is dat onmogelijk om te bereiken? Of heb je zat mogelijkheden, maar doe je er niets mee?
Alle reacties Link kopieren
Je komt er wel. Maar stop met jezelf te vergelijken met anderen. Kijk naar wat je wel hebt ipv niet. En vaar je eigen koers. Dat gaat met omwegen, dat maakt niet uit. Het leven is geen wedstrijd.

Want wat er nu kan gebeuren is dat je vergeet te genieten omdat je te veel bezig bent met mokken
Alle reacties Link kopieren
Die vriendinnen hebben hun problemen alleen maar eerder dan jij gehad denk ik. Tenslotte krijgt iedereen zijn portie wel. Niet allemaal dezelfde problemen, maar je komt ze altijd tegen en je hebt ze nodig om te groeien.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Je bent je nog steeds aan het vergelijken met anderen. Focus je op je eigen leven, wat zijn je doelen?



Wil je een leuke baan en vind je die niet in je omgeving? Verruim je zoekveld en kijk verder in andere regio's. Laat iedereen weten dat je werk zoekt. Vraag je voormalige werkgever of hij in zijn netwerk zou willen rondkijken, hij is ook een positieve referentie. Ga naar netwerkevenementen, open coffee's, jobbeurzen. Pas je linkedin profiel aan, zet in je beroepstitel dat je werk zoekt als ....



Al je andere doelen kunnen pas gerealiseerd worden zodra je voldoende inkomen hebt.



We leven tegenwoordig in een tijd dat het echt niet nodig is om een man te hebben. We kunnen zelf ons inkomen verdienen, zelf een auto en een woning regelen, kinderen kunnen we met hulp van de medische molen krijgen. Iemand om je leven mee te delen is leuk ja, maar laat je andere doelen daar niet van af hangen. Zet je leven niet op pauze in de hoop dat je een man tegenkomt. Alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen levensgeluk.
Alle reacties Link kopieren
Eens met eigenlijk alles wat al geschreven is.

Ik weet hoe het voelt, ben ook een aantal jaren zoekende geweest. Stages, vrijwilligerswerk, ziektevervanging.. Iemand die na mijn stage zei dat ze me heel graag wilden houden, maar niet konden betalen. Altijd prima scores, meestal achten.

Uiteindelijk een tweede studie gedaan en in de week van mijn 33e verjaardag begonnen met mijn eerste serieuze baan, terwijl ik nog aan het afstuderen was.



Ik denk dat je twee dingen moet hebben; doorzettingsvermogen en geluk. Dat laatste kun je niet afdwingen, maar je kunt wel je kansen vergroten. Heb je een goed profiel op LinkedIn? Als je jezelf googled, krijg je dan positieve hits? Werk je aan je netwerk? Blijf je actief (vrijwilligerswerk, literatuur)? Dat zijn wel factoren die je succeskansen vergroten..



Heel veel succes!
Alle reacties Link kopieren
In welke sector en regio zoek je trouwens en welke studie heb je gedaan?

Mijn ervaring is dat hier op het forum ook veel mensen komen, die weer mensen kennen..
Je doet het prima.

En op het gevaar af een oud wijf te lijken: de jaren na je afstuderen zijn gewoon lastig. Het ene is klaar, het ander moet nog beginnen. Op de werkvloer kom je voortdurend mensen tegen met meer ervaring.
Ten eerste, je stond op een voetstuk, iedereen dacht de wereld van je en nu ben je ervan afgedonderd. Auw! Dat doet pijn en daar mag je best van balen.



Ten tweede: stop met stages! Waarom beschouw je jezelf alleen goed genoeg voor slavenarbeid?



Ten derde: neem een voorbeeld aan je vrienden. Ook jij kan het in relatief korte tijd dus voor elkaar hebben, je hebt alleen maar een baan nodig. Schrijf of bel je voormalig stage plekken en je ouddocenten aan dat je op zoek bent naar werk, wat je ongeveer wilt doen en of ze via via nog iets weten voor je of iemand kennen.
Alle reacties Link kopieren
Wees trots op wie je bent. Als andere zeggen dat je een leuke betrouwbare meid bent dan is dat zo! Wat je vriendengroep betreft ze hebben misschien ingezien dat hun verneukte leven niet goed voor ze was en was jij stiekem hun voorbeeld. Het is eenzaam aan de top van roem Ik zeg sta er niet teveel bij stil. Leef doe leuke dingen geloof in jezelf en dan komt mr right en de perfecte baan en het droomhuis en leven ook op jou pad.
you go girl
Alle reacties Link kopieren
Of het herkenbaar is? Ja, en ik ben 10 jaar ouder. Ik wil je de diepte niet inkletsen, maar ik herken je wel! Ben ondertussen een paar keer langdurig ziek geweest, ben gescheiden en ellende ellende. Maar weet je; er is nog zoveel moois wat je nu misschien niet ziet. En erg mosterd maar; waarom vergelijk jij jezelf met anderen? Ben je pas 'geslaagd' in het leven als je gesetteld bent met een koopwoning, hond en kinderen? Bewandel jouw eigen weg, volg je hart en doe wat je écht leuk vind. Koester je vrienden en vriendinnen, je gezondheid en het feit dat je een goede studie hebt gedaan. Zo te lezen is 'de basis' (zoals ik het zie), hartstikke goed, als je hebt uitgeknobbeld wat je écht wilt komt het echt wel...!
Ik herken dit heel erg, en misschien heb ik een tip :



Want hoe je je voelt, is wel degelijk vaak afhankelijk van je (Sociale) omgeving. Hoe zijn je vrienden, hoe is je directe familie? Hebben ze respect voor je zoals je bent, of is er veel sprake van onderlinge concurrentie?



Ik zat in een soortgelijke situatie als de jouwe, maar ik begon te merken dat mijn vriendschappen toch niet zo oprecht waren als ik dacht. Vriendschap bleek af te hangen van (maatschappelijk) succes, en ''vriendinnen'' die opeens gingen samenwonen, begonnen neer te trappen , te roddelen over vriendinnen die dat (nog) niet konden.



Dat wist ik zeker op vakantie, toen een vriendin opeens tegen mij zij over een andere vriendin die net een nieuwe baan had gekregen : ''Die nieuwe baan van Lisa hé, dat kan toch niet? Dat is toch een belachelijk slechte baan, daar kom je je bed toch niet voor uit?''



Lisa is oprecht de aller puurste, eerlijkste meid die ik ooit heb ontmoet. Als je Lisa dus al iets misgunt, dan misgun je de hele wereld geluk en succes behalve jezelf, en toen wist ik ook ineens waarom ik me soms zo verdrietig kon voelen over mijn situatie : Ik was zélf helemaal niet ongelukkig, maar ik was bang voor wat anderen (nep vriendinnen) over mij zouden zeggen, dat ze op mij neer zouden kijken.



Sinds ik dat contact heb ge de-intensiveerd, en meer schijt aan de mening van anderen heb gekregen en nieuwe contacten ben gaan zoeken met pure, echte mensen, ben ik veel gelukkiger. Misschien kun je er wat mee...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven